Alfresco weken au SUD. Un si grand soleil staat hoog aan de hemel en de temperaturen liegen er niet om de komende weken. Elke dag 35+ Celcius, je zou er zomaar van kunnen smelten. GKT moet er nog even aan wennen. Dat heb je als je Noordwest Europese bloed moet worden opgewarmd naar deze temperaturen. Wat bij aankomst in het Zuiden hier meteen opviel was, dat alles groener was dan vorig jaar aan het begin van de zomer. Een resultaat van de vele regenbuien in het voorjaar. De platanen langs de weg naar Béziers lijken ontploft, net als de in het gelid staande wijnranken. Het is allemaal van een kakelverse groenigheid. Maar nu de canicules hun vroege entrée hebben gemaakt zal het snel gedaan zijn. Dus overdag luiken dicht en vroeg op pad richting Mediterranée, waar je dan direct in duikt en niet meer uitkomt. Want de zee is heerlijk, net als het strand: dat verveelt nooit. Een andere methode is gewoon binnenblijven en bloggen. Of lekker tijdschriften lezen op het dakterras. afgewisseld door een frisse douche op het dak. Waarvan akte.
foto: De douchehoek.
Alfresco weken au SUD. De alfresco weken en dito kookbewegingen lijden wel een beetje onder de braadtemperaturen. Want er dient wel een tropenrooster te worden gevolgd. Dat betekent op zondagochtend vroeg uit veren, om nog voor de warmte uit allerlei lekkers op markt in Saint Chinian te halen. Wat een keuze aan super rijpe kersen, abrikozen en tomaten. Echt snoepfruit. Vooruit ook nog een meloentje erbij. Verse sla, kruiden en een handvol mini worstjes. Daarna richting huis voor een lichte lunch. GKT heeft niet de moed om warm te eten rond de middag. Misschien een k&k maaltijd nog wel, maar koken, dat doe ik laat op de avond als de ramen open zijn en er wat koelte door de keuken waait. Glas koele rosé erbij. Na het avondmaal nog eenmaal onder de buitendouche. Het ritme van het Zuiden.
foto: Béziers op zondagmiddag.
GKT probeert hier in le Sud, ondanks het warme weer, toch zoveel het mogelijk is in de pas te blijven met de dieet- zout- en vochtvoorschriften, die nu eenmaal een onderdeel van mijn leven zijn geworden. Het valt me erg mee en daar ben ik blij om. De hoeveelheden iets aangepast zonder merkbare verhoging van meetwaarden. Daar ben ik blij om. Het is prima te doen. Ook de zon vind ik geen storende factor. Het is gewoon een kwestie van plannen. Net zoiets als een nieuwe wasmachine kopen bij 34 graden. (de antieke Spaanse in de kelder was begin april ontploft)
foto: Culinair leesvoer. De kunst van kruiden zonder zouten.
Vandaag een korte fotoblog van de avonturen onder de Occitaanse zon. Easy does it koken.
foto: Een alfresco easy does it paella.
foto: Makkelijke kikkererwten met gehakt en provençaalse kruiden.
foto: Een zomerse tonijnsalade.
foto: Makkelijke kip met courgette en champignons.
Tapas de verduras. Johan Björkman. Tapas bestaan vaak uit vleeswaar, vishapjes, olijven en een enkele ensalada rusa. Tenminste dat is het beeld, dat GKT heeft. Buiten Spanje is het helemaal bon ton om een zogenaamde “tapasplank” om te delen te serveren, wat in de praktijk neerkomt op een plank vol charcuterie, olijven, gevulde pepertjes en wat vis- en garnalenspiesjes. Voor GKT niet echt handig, gezien het hoge zoutgehalte. Daarom was ik blij, toen het boek van chefkok Björkman op de mat plofte. Deze Zweed verdeelt zijn tijd tussen zijn restaurant annex bierbrouwerij Poppels Citybryggeri in Göteborg en Barcelona. In de laatste stad werd hij, tijdens een skateboardtour, verliefd op de easy lifestyle en tapas. Hij keert er elke keer terug, zeker als in het Noorden de dagen korter en kouder worden. Volgens Björkman is het dan in deze Midddellandse Zee stad nog prima buiten tafelen. met tapas natuurlijk en een koude caña of glas Catalaanse vermut.
Tapas de Verduras, de titel zegt het al gaat over vegetarische tapas. Natuurlijk komen de klassiekers als papas bravas, tortilla en de eerder genoemde ensalada rusa aan bod. En… een keur van door Björkman zelf bedachte tapas. De schrijver geeft aan deze van oorsprong Russische salade een geheel eigen draai. Daarnaast bevat het boek een keur van door Björkman zelf bedachte groentetapas. Het kookboek telt 90 vegetarische recepten, dus tijdens de alfresco zomer valt er voor GKT in het Zuiden heel wat te experimenteren. Na een opsomming van typische Spaanse ingrediènten, die GKT vaak in huis haalt als hij de Pyreneeën oversteekt, gaat Björkman aan de slag. Picas picas, kleine hapjes, die je met een prikkertje eet, voor bij een glas vermout of wijn. Denk aan gefrituurde tuinbonen, Arbequina-olijven met citroen of asperges met alioli. Canarische papas arrugadas met groene mojo ontbreken niet. Waar je deze in Catalonië eet vraag ik me af, maar dat terzijde. Van de picas gaan we naar de salades. Sommige at de schrijver daadwerkelijk, andere salades zijn van zijn hand. Salades, behalve de ensalada rusa, die in Spanje op elke bar staat, zijn eigenlijk meer een gerecht dan een tapa. De ensalada van lauwe spinazie met rozijnen en pijnboompitten komt zeker deze zomer eens op tafel in GKT. Een echt easy does it gerecht. ( het recept vind je hieronder)
De tapeo van Björkman gaat verder met de frituur. Wat zijn tapas zonder croquetas in alle soorten en maten. Eén ding hebben ze gemeen: ze zijn plantbased. Hierna volgen gestoofde gerechten en soepen, zoals samfaina, het Catalaanse antwoord op ratatouille. Ook ontbreken de salmorejo en ajo blanco niet. De plancha gaat aan, een geliefd instrument ook in Gereons Keuken Thuis, waarop je behalve met vlees en vis, ook prima met groente aan de bak kunt. Lekker zoutarm met eventueel wat romesco erbij. (deze sla ik vaak in bij de Mercadona) Hetzelfde geldt voor de brasa, de houtskoolgrill. Het is GKT niet geheel duidelijk, waarom de schrijver in het boek dit ondersceid maakt, want calçots maak je ook prima op de plancha. Tot slot besteedt Björkman aandacht aan brood, dat in Spanje niet van de zelfde kwaliteit is als in Frankrijk. Desalniettemin leent het zich goed voor tapasvarianten of geroosterd met beleg.
Tapas de Verduras is een kookboek vol vegetarische gerechten, die al dan niet een volledige maaltijd kunnen vormen. Een vrolijk kleurrijk boek met sfeerplaatjes van de stad Barcelona. Met het boek van Johan Björkman heb je net als hij het beste van twee werelden, je dompelt je onder in het Spaanse leven of kookt op de wat minder zonnige zomerdagen in Noordwest Europa zijn groenterecepten. Instant zomers alfresco succes.
RECEPT: Espinacas con uvas pasas y piñones.
Nodig:
2 el olijfolie
3 knoflooktenen gehakt
60 g gewelde rozijnen
50 pijnboompitten
800 g (wilde) spinazie of snijbiet
zout en peper naar smaak
Bereiding:
Verhit de olie en fruit hierin de knoflook gedurende 2 minuten. De knoflook hoeft geen kleur te krijgen. Voeg de rozijnen en pijnboompitten toe en bak ze al roerend. Let erop, dat de pijnboompitten niet aanbranden. Voeg beetje bij beetje de spinazie toe en roer goed om, totdat allles gemengd is en de spinazie zacht is geworden. Breng op smaak met een draai zwarte peper en voeg eventueel zout toe. Serveer direct.
Tapas de Verduras, meer dan 90 vegetarische recepten. Johan Björkman (ISBN 9789461433398) is een uitgave van Good Cook en is te koop voor € 24,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Winevibes 2025, de terraswijnen-editie. Het blijft onverdroten mooi weer in Nederland. In ieder geval nog ver in deze maand mei. Dat vraagt om terraswijnen. GKT proefde en dronk alvast rosé en wit voor deze fotoblog.
foto: Orangerie de LUC, IGP rosé uit Corbiëres, Pays d’Oc.
foto: Bisous rosé by chouchou van Dam en een generieke grüner veltliner uit Oostenrijk. Easy does it.
foto: Moulin de Gassac, rosé Guilhem uit de Hérault, verkocht door een gerenommeerde Haarlemse wijnkoper.
foto: Le champ de Prince, bio chardonnay van de Vignerons de Cessenon sur Orb.
foto: een favoriet van GKT uit de Lubéron, Etoile rosé van Roquemartine.
foto: Zwoel wit uit Chili, ongeeikte chardonnay.
foto: Een andere favoriete rosé van GKT: Mas Olivier Faugères, o.a. te koop bij U.
foto: IGP chardonna/ colombard blend uit Ouveillan voor de 34 jarige Sofie uit Montpellier. En een kleintje Kriter uit Beaune met wat aardbeiden. Mooie lentecombi.
foto: Rosé méditerranée, IGP uit de Gard.
foto: Castaño, bio macabeo uit Spanje.
foto: Incontournable, deze rosé AOP Saint Chinian, Puech du Viala. Vaak in het glas te vinden bij GKT.
foto: IGP rosé uit de Languedoc, Le chant de Julie!
foto: Coteaux de Aix en Provence, soleil du Sud. Met een stukje zalmterrine.
foto: Voor feestjes en partijen, IGP Pays d’Oc Récréation van Alma Cercius uit de Languedoc. Handig in BIB van 3 en 5 liter.
foto: Saint Louis de Provence van Estadon. Lees de blog van vorig jaar op GKT over Provençaalse rosé’s*.
foto: het dorpsleven in de heuvels doet denken aan de Joseph Guy reclame uit de jaren zeventig.
Fotorondje door de Languedoc met recept. Veel mensen, ook Fransen, kennen de Languedoc van de stranden, het campingleven en zomervakantie. In juli en augustus zijn de stations balnéaires bomvol met zontoeristen. Een fenomeen, dat aan de kusten van de drie mediterrane Occitaanse provincies in gang is gezet in de sixties. De Franse werknemer kreeg vakantie in augustus en trok naar de Midi voor zon, zee en strand. Dat is te zien aan de duizend in een dozijn badplaatsarchitectuur. Inmiddels leven we zo’n zestig jaar later en lijkt dit fenomeen allemaal wat achterhaald. Natuurlijk bedienen de twee grootste badplaatsen aan de Golfe du Lion, Argelès sur Mer en Cap d’Agde nog steeds de zonzoekers, maar de moderne reiziger wil tegenwoordig meer. Stedelijk vertier, rurale genoegens en cultuur. De stad Béziers zet sinds kort in op de citytripper, Cap d’Agde profileert zich meer en meer als 4 seizoenen oord. (voorheen was alles van eind september tot april dichtgetimmerd) en wijndomaines in het achterland laten zich meer en meer als plek zien, waar meer te beleven valt. Van museale attracties tot wellness. Diversificatie. Het maakt deze streek sprankelender. Er is zoveel te ontdekken in deze mooie regio. De hoge bergen, de heuvels vol wijngaarden en de kustvlakte met, naast toerisme, zoutpannen en oesterteelt. In de étangs van de Narbonnaise is het goed (kite)surfen door de valwinden uit de bergen. De sfeer is wat gemoedelijker en simpeler te noemen dan in die andere Zuid Franse regio PACA*. Dorpen ogen wat rommeliger in de Midi, het tempo is lager en soms lijkt de tijd wel te hebben stilgestaan. GKT houdt hier wel van en probeert telkens wat nieuws te ontdekken buiten zijn eigen dorp in de heuvels. En….. daar ben ik nog lang niet mee klaar. Vandaag een foto- en videoreportage van deze fijne streek, met als uitsmijter een recept voor moules farcies à la Sètoise.
foto: de vulkanische kaap van Agde, één van de oudste steden van Frankrijk.
foto: het roze water en zout van de salins bij Gruissan.
video: De koks zijn druk aan het werk in de keuken van Les Grands Buffets de Narbonne, dat moet je een keer beleven.foto: Toerisme zonder reuzenrad bestaat niet. In de haven van Cap dÁgde hebben ze een fijn exemplaar.
foto: Béziers aan de Orb in de herfst. Deze stad is het bezoeken waard. De laatste jaren wordt de oudste stad van Frankrijk steeds mooier en leuker.
video: Een vissserskotter vaart de Hérault op in Grau d’Ágde.foto: In het begin van de 20e eeuw kocht een rijke mecenas de vervallen abdij van Fontfroide. Een prachtige plek om van de stilte te genieten vlak buiten Narbonne.video: Wie Languedoc zegt, zegt wijn! Elke plaats heeft wel een eigen wijnfrabriek. Stap daar eens binnen in september als ze op volle toeren draaien.
foto: GKT koopt graag wijn bij de leuke winkel van de coöperatie van Cessenon.
foto: In de feaubourg van Béziers zit een hele fijne hal vol brocante. Matthieu wijst je graag de weg.foto: Het kaasbuffet vol tommes bij Les Grands Buffets.video: De rivier Orb bij het pittoreske dorp Roquebrun in de Haut Languedoc.foto: In het dal van de Cesse ligt het Kathaarse dorp Minerve verscholen. Een must visit.
RECEPT:Mosselen op de wijze van Sète. De havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van de zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.
Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.
Nodig:
20 grote schone mosselen 400 g half om half gehakt peterselie fijngehakt zout en peper 2 tenen knoflook 1 ei 1 blik gepelde tomaten 1 blikje tomatenpuree 3 dl witte wijn 2 dl water citroenrasp
Bereiding:
Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie. Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan. Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.
video: verse vis komt aan wal in havenstad Sète.
* PACA = de afkorting voor regio Provence, Alpes, Côte d’Azur.
Gereons Mag, de alfresco editie 2024. Het is juli, een echte zomermaand en voor velen staat de zomervakantie voor de deur. Dat kan een actief gebeuren zijn, een stedentrip of gewoonweg se lézarder* op één van de mediterrane stranden. GKT nam een voorproefje tijdens zijn Franse voorzomer en genoot van al het moois en lekkers, dat de Languedoc heeft te bieden. GKT las diverse boeken, zoals een sportvoedselboek, dat elke klimmer, die deze zomer de Ventoux gaat doen, zou moeten proberen. Overigens finisht de Tour de France niet in Parijs, maar in Nice. Houd daar rekening mee met je vakantiereis. GKT was op zoek naar zoutarme ideeën voor deze editie, maar moet helaas bekennen dat die gecrasht zijn. In Nederland is men gewoonweg niet zo behept met fantasierijk zoutarm koken is de conclusie. De queeste wordt vervolgd. Met boeken over Champagne & Kaas of een voedselbos in je eigen tuin. Leuke combinaties voor deze zomer. GKT heeft het over Béziers in deze zomerse editie, recepten voor je alfresco lunch of diner, een bijzonder ondergoedmerk uit Parijs en tot slot een lekker recept van Bas van Montfrans. In deze zomereditie wederom geen boekverloting, gezien de geringe inzendingen tijdens de vorige edities . Anyway maak er een mooie alfresco zomer van.
foto: plaattaart van Bas van Montfrans.
RECEPT met inspiratie van Bas van Montfrans. GKT vond dit gerecht op de Facebook pagina van de Gay cooking club. Een zomerse al fresco plaattaart.
1 rol kant-en-klaar bladerdeeg
1/2 tube tomaten verdure
1 kleine courgette, in dunne plakjes
1 rode ui, in dunne ringen
1 rode paprika, in reepjes
1 tomaat, in plakjes
150 g feta
1 el kruidenmix (bijv. tijm, basilicum) • Zout en peper naar smaak.
Bereiding:
Verhit de oven voor op 180° C. Rol de lap bladerdeeg uit op een bakplaat en prik de bodem in met een vork. Smeer de bodem in met wat tomaten pasta. Snijd de courgette in dunne plakjes, de tomaat in dunne plakjes, de rode ui in dunne ringen en de paprika in reepjes. Verbrokkel de feta. Bekleed de taartbodem met de ingrediënten, betrooi met gedroogde kruiden (in het geval van GKT herbes de Provence) en bak het geheel in 25 minuten af.
Dank aan Bas voor dit zomerse recept.
foto: cover de Voedselbostuin.
Ontwerp je eigen voedselbostuin. Zou het niet heerlijk zijn om elke dag naar buiten te gaan in je eigen plukoase, vol eetbare dingen, die op natuurlijke wijze zijn gegroeid en elkaar duurzaam in stand houden? Een Romeinse lusthof, waar het elke dag feest is voor plant, mens en dier. Weg met die geplaveide tuinen en kale balkons. Maar veel groen om je heen en je kunt het nog gebruiken in de keuken ook. Dat zou voor GKT een win/win situatie zijn. Helaas blijft het, vanwege klimatologische omstandigheden, voor GKT bij het lezen van het boek van Evelyn De Bruecker, die je op speelse wijze inwijdt in het hoe en wat van het voedselbostuinieren, ook op je balkon. In haar boek Ontwerp je eigen voedselbostuin neemt de schrijfster je mee door het proces van het aanleggen en onderhouden van zo’n tuin.
Na het lezen van dit groenboek jeuken de groene vingers van GKT. De Bruecker heeft een makkelijk leesbaar boek geschreven, waarmee je op een kleine oppervlakte direct aan de slag kunt. Dus direct die tegels wippen vandaag, voor je het weet heb je je eigen voedselparadijs binnen handbereik. Daar kan geen Romeinse lusthof tegenop. Uitgave van Sterck & De Vreese. Lees meer
foto: kookboek/standaardwerk over de Zuidwest Franse keuken.
foto: bezoek de Périgord.
RECEPT: Salade met gésiers de canard.
Nodig:
75 g spekblokjes
1 el eendenvet
200 g gésiers vers of uit blik
300 g gemengde eikenblad/friséesla
3 tenen knoflook fijngehakt
50 g gehakte walnoten
fijngesneden cornichons
1 tl mosterd
2 el olijfolie
1 el rode wijnazijn
peper uit de molen
gehakte peterselie
Bereiding:
Verwarm een eetlepel eendenvet in een pan en bak de spekjes rustig uit. Als ze mooi krokant zijn kun je ze laten uitlekken op wat keukenpapier. Hak de walnoten “niet te “fijn. Verdeel de gewassen salade over 4 borden. Maak van de olie, azijn en mosterd een vinaigrette en verdeel deze over de sla. Voeg de fijngesneden augurkjes, noten en spekjes toe en meng. Snijd de gésiers in dunne plakjes en garneer de salade ermee. Bestrooi met wat verse fijngehakte peterselie. Serveer direct met stokbrood en desgewenst boter.
foto: de feria is dit jaar van 14 t/m 18 augustus.
foto: Béziers aan de Orb.
Béziers. Er waait een frisse wind door de stad Béziers. GKT ziet de laatste jaren, dat men overal in het stadscentrum aan het werk is. De openbare ruimte wordt aangepakt. De hoofdader Allées Paul Riquet is totaal vernieuwd, de markthallen worden gerenoveerd en er openen weer nieuwe winkels. Dat was enkele jaren geleden nog anders. Door de bouw van het grote winkelcentrum Polygone, dat overigens de moeite waard is, verpauperde het centrum van de oudste stad van Frankrijk. Leegstand, criminaliteit en vervuiling. De huidige burgemeester heeft er abrupt een einde aan gemaakt. Béziers ligt er weer opgepoetst bij, om Franse en internationale gasten te ontvangen. GKT vindt het altijd leuk om beneden op het nieuw aangelegde parkeerterrein in de faubourg te parkeren (gratis) en dan via een wandeling over de gerestaureerde Pont Vieux naar de bovenstad te lopen. Een behoorlijke klim via de trappen, ware het niet dat er ook voor de luiere of mindere mobiele mens liften zijn. In mum van tijd sta je op het kathedraalsplein met een magnifiek uitzicht over Béziers, de Audevlakte en in de winter bij helder weer de besneeuwde Pyreneeën. Van hieruit kun je via de gezellige straatjes wandelen naar het plein voor het stadhuis en de nabijgelegen hallen. Op dit plein vind je het Office de Tourisme, die je graag vertellen, wat er zoals valt te beleven in deze stad. Dus ben je het strand een dagje zat, trek dan je citygear aan en bezoek deze wat minder bekende zuiderse en temperamentvolle stad. A suivre!
foto: cover Grieks!
Recept uit GRIEKS! Recepten voor elke dag. Niet dat GKT nu in Griekenland vertoeft, maar hij verkeert wel in mediterrane sferen. De hemel is blauw en de witte muren van de tropézienne* weerkaatsen het licht van zon. Het is, weliswaar in de schaduw van een grote parasol, goed lunchen of dineren op het dak. En zeg nou zelf, daar past Grieks eten toch prima bij? Vrolijke gerechten voor elke dag. Het kookboek Grieks van Georgina Hayden komt daarbij prima van pas. Zij kookt, zoals ze het zelf zegt Grieksachtig. Ik noem dat Grieksig eten. Van de grill, groentegerechten en vis. Zomers eten alfresco. Uitgave van GoodCook.
foto: Grieksige kleverige garnalen.
Kleverige garnalen met honig/vissaus.
Nodig:
500 g rauwe gepelde gamba’s
1 kleine groene chilipeper
2 rode uien
1 bosje verse oregano
3 el olijfolie
2 el vissaus
2 el honing
versgemalen peper
sap van een halve citroen en wat partjes ter garnering
Bereiding:
Pel de uien en hak deze fijn. Halveer de groene chilipeper en verwijder de zaadjes. Snijd in dunne ringetjes. Maak de garnalen schoon, verwijder eventueel het darmkanaal. Ris de blaadjes oregano van de takjes. Verhit de olijfolie in een koekenpan en fruit de gesnipperde uien aan. Voeg de rauwe gamba’s en ringetjes chilipeper toe. Bak het geheel kort aan en voeg hierna de oregano, vissaus en honing toe. Maak op smaak met een draai zwarte peper. Knijp tenslotte het sap van een halve citroen erboven uit en laat nog kort sudderen. Serveer direct met wat partjes citroen en een stukken Turks sesambrood.
foto: schilderij van Slapende Clovis.
Aankoop Van Gogh Museum. De collectie van het Van Gogh Museum in Amsterdam is uitgebreid met een belangrijk werk van Paul Gauguin, het schilderij Slapende Clovis. Een portret met een diepere betekenislaag, die de aanzet vormde tot zijn latere werken in symbolisme.
Zoon van Gauguin: “Het jongetje met de lange blonde haren is Clovis, de zoon van Gauguin. Liefdevol portretteerde de kunstenaar zijn vijfjarige oogappel in diepe slaap. Naast het kind staat een grote Noorse pul. Wat dit schilderij zo bijzonder maakt, is dat Gauguin Clovis en de pul naar de waarneming schilderde, maar dit vermengde met het imaginaire. Het decoratieve motief op de achtergrond suggereert namelijk de droomwereld van Gauguins slapende zoontje. Dit geeft het werk symboliek, ambiguïteit en mysterie.”
Door een droom van zijn kind als thema te schilderen wilde de schilder duidelijk maken, waarover kunst volgens hem zou moeten gaan. Een wereld vol ideeen en fantasie. Zo zette Guaguin zich af tegen obeservatie als startpunt voor kunst en nam hij afstand van zijn Franse leermeesters. Tijdens de productie van dit werk woonden Clovis en zijn broertje bij hun vader, terwijl hun moeder en de andere kinderen in Kopenhagen waren. Later nam Gauguin zijn livelingszoon mee naar Parijs, alwaar het kind terecht kwam in een te duur kosthuis. Gauguin vestigde zich in Pont Aven. Daar schilderde hij vele meesterwerken. Guaguin werd later een goede vriend van Vincent van Gogh en samen betrokken zij het gele huis in Arles. Het was niet altijd pais en vree, omdat de uitgangspunten van de twee, waarnemening versus verbeelding niet altijd strookten. Clovis overleed op 21 jarige leeftijd, hij had zijn vader nooit meer gezien. Die wooonde in de Stille Zuidzee op Tahiti.
foto: de jonge Clovis.
Slapende Clovis is nu te zien in het Van Gogh Museum en een bijzondere aanwinst binnen de collectie.
foto: een champagne line up.
Champagne & Kaas. Champagne en kaas, een mooi stel. Een gewaagde combinatie, maar ook weer niet zo’n hele vreemde. Dit vertelde één van de gasten, afkomstig uit Troyes, bij een BBQ ook aan GKT. In de Champagnestreek heel gewoon. Dat vinden de schrijvers van het boek Champagne en Kaas, Peter Doomen en topsommelier Tom Ieven ook. Zij proefden zich een weg door de wereld van champagnes en kaas. A la recherche naar de mooiste combinaties met dagelijkse en heel bijzondere wijnen. GKT vrindt het wel het proberen waard, zeker in de Franse voorzomer. Maar vlak ook de aankomende tijd van de vendanges niet uit. Wordt vervolgd in het najaar. Champagne & Kaas is een uitgave van Bogerhoff & Lamberigts. Ik zou zeggen: verras je zomergasten eens en zet ze een champagne/kaascombinatie uit dit fijne boek voor. Meer hier.
foto: cover Champagne & Kaas
foto: Monsieur by FM in Parijs.
Monsieur by FM. Via Instagram maakte GKT kennis met het Parijse herenmodemerk Monsieur by FM, dat mooi passend en klassiek kwaliteitsondergoed ontwerpt voor elke man. Alleen in zwart en wit, gemaakt van bio katoen. En voor elke man, dun, dik, gespierd, kaal, behaard, zwart, wit, met, stoer of juist verfijnd. Alle smaken tellen. GKT vindt dit vanuit bodypositivity oogpunt wel sympathiek, want we leven in een visueel georiënteerd tijdperk, waarbij weleens wordt vergeten, dat niet iedere man een alpha male is met een sixpack. Monsieur by FM speelt hier mooi op in vanuit Parijs. Basic wear gemaakt van 100% gecertificeerd katoen. Ben benieuwd wanneer dit merk gaat landen in Nederland?
foto: aubergines op de markt.
RECEPT. Caviar d’aubergine.
Nodig:
2 flinke aubergines
6 teentjes knoflook
2 takjes rozemarijn
2 el olijfolie
1 uitje gesnipperd
zeezout en zwarte peper
dressing van 1 el rode wijnazijn, 3 el olijfolie, peper en zout
2 tl Provençaalse kruiden
1/2 pakje boter
bieslook
zwarte olijven zonder pit
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 200 graden. Snijd de aubergines in de lengte doormidden. Bestrooi de delen met wat zeezout. Laat de aubergines een kwartiertje staan. dep ze daarna droog met papier. Maak een ruitpatroon in het vruchtvlees. Snijd de teentjes knoflook in stukjes en doe deze tussen de inkepingen. Doe hetzelfde met de naalden van de rozemarijn. Voeg zout en peper toe en schenk er wat olijfolie overheen. Wikkel de aubergines in aluminiumfolie en bak ze 45 tot 50 minuten in de oven tot het vruchtvlees helemaal zacht is.
Haal de pakketjes uit de oven en laat iets afkoelen. Hak het vruchtvlees van de aubergines, de knoflooktenen en rozemarijn fijn en doe in een kom. Laat de caviar d’aubergine afkoelen in de ijskast. Snipper een uitje en meng dit door de caviar d’aubergine, Maak een dressing van azijn, olijfolie, peper en zout en roer deze door de pasta. Hak de bieslook fijn en roer deze samen met een el grof zeezout door een half pakje zachte boter. Serveer de caviar d’aubergine op vers stokbrood met de boter en olijven.
foto: kunstenaarshuisje bij Villa Antonine.
foto: sculptuur van Injalbert in de tuin van Villa antonine.
Ecluses de l’art. Een organisatie, die regelmatig leuke kunstzinnige evenementen organiseert in Villa Antonine, een jaren 20 buitenhuis in de buurt vlak achter de Arènes van de stad Béziers. Het was het buitenhuis van de vader van beeldhouwer Injalbert, die in de zomer het nog steeds op het terrein staande atelier gebruikte voor zijn monumentale werken. Tegenwoordig is Villa Antonine, althans de tuinen ervan, opengesteld als parkje en worden het huis en bijgebouwen uitgeleend door de stichting Ecluses de l’art aan kunstenaars en andere typjes met artistieke aspiraties. GKT zou ook wel op zo’n plek willen werken.
foto: Schotse paella van Alan Murchison.
RECEPT: Schotse paella voor 1 persoon uit De cycling chef on the go. Een easy does it recept van Alan Murchison. Lees hier meer over het leuke boek. Uitgave van LUCHT.
Nodig;
1 el olijfolie
60 g gerookte chorizo in blokjes
50 g diepvries doperwten
snuifje pimentón de la Vera (gerookt paprikapoeder)
snuifje gemalen kurkuma
250 g panklare voorgekookte rijst met een smaakje. (GKT gebruikt espagnole mélange van Ducros of anders Al Andalus uit de Jonnie Boer lijn Beiden geschikt voor zoutarm dieet)
Bereiding:
Verhit de olijfolie in een koekenpan op middelhoog vuur en bak de chorizo gedurende twee minuten. Voeg de doperwten, kurkuma en pimentón de la Vera toe en bak één minuute mee. Voeg de voorgekookte koude rijst met een smaakje toe en bak gedurende twee minuten mee op een hoof vuur. Blijf ondertussen roeren.zodat de Schotse paella niet aan de bodem van de pan plakt. Easy does it à la Murchinson, alles klaar in vijf minuten.
foto: Du Barry à la Catalane.
RECEPT Crème du Barry à la catalane
Nodig:
4 plakken rauwe ham
250 g aardappels
500 g bloemkoolroosjes
4 dl melk
1 l water
pimentón de la Vera
zwarte peper
zout
30 g boter
olijfolie
1 eidooier
Bereiding:
Kook de bloemkool en aardappels gaar in een liter heet water. Laat het geheel dertig minuten doorkoken. Giet af, maar bewaar wat kookvocht. Pureer de bloemkool en aardappels met een staafmixer. Breng op smaak met peper en zout. Doe de crème terug in een pan en voeg de melk toe. Breng op nieuw aan de kook. Voeg de boter in blokjes en pimentón toe. Als de soep te dik wordt kun je nog wat kookvocht toevoegen. Maak op smaak met wat zout en zwarte peper. Leg de plakken serrano ham op bakpapier en rooster kort in een hete oven. Laat de crème iets afkoelen en klop de eidooier erdoor. Serveer direct in diepe borden met de geroosterde ham en een scheut olijfolie als garnering. Erbij een glas muskaatwijn uit Rivesaltes en het feest kan beginnen. Bon Profit!
foto: GKT in zijn Occitaanse keuken.
Foodybox zomer. Geen aandacht voor de foodybox in deze editie. GKT begreep van de special reporter, die de doos in ontvangst nam, dat de box nogal gemankeerd was afgeleverd. Dat leverde op korte termijn geen leuke plaatjes op voor de social media en deze editie van Gereons Mag. In juli meer hierover.
foto: zelfporttret Rosa Bonheur.
Vooruitkijken: Rosa Bonheur in de Collectie Mesdag. Dit najaar is er voor het eerst in Nederland een tentoonstelling te zien van de werken van Rosa Bonheur. (1822-1899) De Mesdag Collectie presenteert haar monumentale dierenschilderijen, waarmee zij uitgroeide tot één van de beroemdste kunstenaars uit haar tijd. Ze ontving hiervoor zelfs een prijs van keizerin Eugénie. Saillant detail: Bonheur hoefde daarvoor niet naar het paleis, maar de vorstin kwam de prijs zelf brengen. Rosa Bonheur was de eerste Franse vrouw, die een Légion d’honneur verwierf. Ze raakte in de 20e eeuw wat in de vergetelheid. Maar tegenwoordig is ze weer alom aanwezig in de werld van de kunst. Het Franse TV programma Secrets d’histoire wijdde een lange documentaire aan haar leven en werk. Ook werd niet lang geleden haar landgoed bij Fontainebleau in oude glorie hersteld. Daar leefde Bonheur gelukkig met haar vriendinnen Nathalie Micas en later de Amerikaanse Anna Klumpke.
‘Rosa Bonheur was in Frankrijk een belangrijk boegbeeld voor vrouwen in de kunst, net zoals Sientje Mesdag-van Houten dat was in Nederland. Hoewel Bonheurs kunst diepgeworteld is in de 19de eeuw, is het interessant om via haar werk te reflecteren op het heden.’ Aldus Renske Suijver, conservator van De Mesdag Collectie
Rosa Bonheur. De kracht van het dier is vanaf 20 september 2024 tot en met 19 januari 2025 te zien in De Mesdag Collectie in Den Haag.
video: de mooie aflevering van Secrets d’histoire over het leven van Bonheur.foto: het wordt een vrolijke alfresco zomer.
De volgende editie van Gereons Mag staat in het teken van vendanges, de wijnoogst.
foto: de druiven hebben er dit jaar zin in.
*se lézarder betekent als een hagedis de warme zomerzon opzuigen en is een andere term vorm voor zonnebakken.
*tropézienne is een andere term voor dakterras.
Noot: de lente-editie 2024 van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Tourisme Béziers Mediterranée, GoodCook, De Mesdag Collectie, Monsieur by FM, Van Gogh Museum, uitgeverij LUCHT, Kroon op het Werk, Ecluses de l’art, Secrètes d’histoire, Sterck & De Vreese, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
GRIEKS! Recepten voor elke dag. Niet dat GKT nu in Griekenland vertoeft, maar hij verkeert wel in mediterrane sferen. De hemel is blauw en de witte muren van de tropézienne weerkaatsen het licht van zon. Het is weliswaar in de schaduw van een grote parasol goed lunchen of dineren op het dak.En zeg nou zelf, daar past Grieks eten toch prima bij? Vrolijke gerechten voor elke dag. Het kookboek Grieks van Georgina Hayden komt daarbij prima van pas. Zij kookt, zoals ze het zalf zegt Grieksachtig. Ik noem dat Grieksig eten. Van de grill, groente gerechten en vis. Zomers eten al fresco.
foto: cover Grieks in Gereons Occitaanse keuken.
GRIEKS! Voor dit boek heeft deze Londense schrijfster van Grieks-Cypriotische afkomst haar favoriete dagelijks recepten gebundeld. Eenvoudig te bereiden en instant smaken van de Levant. Het moesten vooral makkelijke recepten zijn, voor mensen met een druk leven. GKT noemt dat Grieks op de manier van citydwellers. Mijn tip zou zijn een keer tijd te nemen, om langzaam te koken en vooral tijd te nemen om aan tafel te genieten van je maaltijd. Dat is wat ik ga doen met de recepten uit dit boek. Een deel van de voorpret is het bij elkaar scharrelen van de ingrediënten, eraan ruiken, erin knijpen en keuren. Dan alles uitstallen in je keuken en aan de slag met de verse waar.
GRIEKS! begint met een goed begin, het ontbijt. Geen mediterrane gewoonte, maar gezien de woonplaats van Hayden een logische keuze. Warme hartige en zoete gerechten om de dag te starten. In het dagritme van GKT zou de yoghurt met pasteli, Grieks-Cypriotische koekjes met sesamzaad, wel een plekje kunnen vinden. Mezedes kleine hapjes voor bij een glaasje ouzo komen aan bod, tzatziki-varianten, vegetarische keftedakia en inktvisringen met honing. (volgens mij is dat veel te zoet, maar het proberen waard.) Natuurlijk ontbreekt tiropita niet en halloumi-bereidingen, om te fituren en bakken.
Dagelijkse helden is het volgende hoofdstuk. Een deel vol makkelijke gerechten, zoals soepen, hartige taarten, pasta’s en kleverige garnalen met honing. Het moge duidelijk zijn Hayden houdt van zoet, wellicht haar egzin ook. Maar ja, die honing kun je ook weglaten. GKT vindt de lamsgehaktballetjes met kikkererwten er smakelijk uitzien. Het past ook prima in een zoutarm dieet. Verder gaat het met feestmaaltijden. Volgens mij vieren Griekse emigranten met meer passie hun feesten dan eilandbewoners in de Egeïsche Zee. Ik begrijp dat wel, het is een ode aan hun roots. Een apart hoofdstuk is gewijd aan bijgerechten. Denk aan salades en groenten. De watermeloensalade met feta ontbreekt niet. Ottolenghi zorgde voor de proliferatie van dit zomergerecht. Kleverige aubergines, hierin merkt GKT de Angelsaksische touch. Tot slot wijdt Hayden een hoofdstuk aan Griekse zoetigheden.
GRIEKS! Is een vrolijk zomers boek, waarmee je prima, ook hieri n de Hérault, de voorzomer kunt aftrappen. Dat het Grieks-achtig is, zoals Georgina Hayden het noemt, begrijpt GKT wel. Want de indeling via ontbijt snacks, hoofdgerechten en dessert verraadt Westerse invloed. Grieken eten veelal op de wijze van de service française, waarbij alles tegelijkertijd op tafel komt. Iedereen een bordje en smullen maar. Als je snel wil koken door je stadse bestaan is dat niet feasible. GRIEKS! Is een mooie handleiding voor een vrolijke zomerse keuken thuis en daarin ligt de charme.
GRIEKS! Recepten voor elke dag. Georgina Hayden (ISBN 9789461433138) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 27,50
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Ansjovis, kleine vis met een groot verhaal. Je kunt het je anno 2023 niet voorstellen, maar in het tegenwoordig zoete water van het IJsselmeer wemelde het zo’n honderd jaar geleden van de haring en ansjovis. Er werd driftig op gevist door de vissers uit de Zuiderzeestadjes. Het was het vet op de botten. De Afsluitdijk en verzoeting van het water maakte een einde aan deze paaigronden, waar het voor deze kleine reizende vis goed toeven was. De ansjovis, zo schrijft Petra Possel, bekend van Radio Mangiare, is een aparte snuiter in het vissenbestand. Zeer gevoelig voor klimatologische veranderingen en een fijnproever in zijn dieet. Daarnaast kun je deze kleine vis een Olympisch kampioen lange afstand zwemmen noemen, want het diertje reist wat af. Reden voor de schrijfster van dit leuke vakantieboek om deze kleine rakker door Europa te gaan volgen. Het verhaal begint in Harderwijk, geboorteplaats van Possel en destijds centrum van de vismeelindustrie, op wiens fundamenten later het Dolfinarium zou ontstaan. Via Hoorn en godsvruchtig en belastingplichtig Spakenburg, bezoekt de schrijfster haar oude woonbuurt in Amsterdam, waar zij verhaalt over de kwestie Broodje Martino. Op naar het buitenland, Bretagne, Pyrenées Orientales en Catalunya. GKT gaat niet alle details vermelden bij deze plekken, want het is juist fijn om in dit boekje meegenomen te worden langs de vele gedaanten en verhalen van het fenomeen ansjovis. Zoals het verhaal van Gerhardus (toevallig mijn doopnaam, maar dat terzijde) Bloem, de Baskische ansjoviszouter. In Malaga heten ansjovisjes boquerones, nog steeds een gerecht waar je mij voor wakker kunt maken. Jeugdsentiment. Petra legt uit waarom zelfs de voetbalspelers deze erenaam dragen. Italië komt aan bod en dan mogen de alici van Cetara niet ontbreken. De reis eindigt in het Brabantse Bergen op Zoom, waar weervissers nog steeds ansjovis uit het water van de Oosterschelde halen, zij het duur betaald.
Ansjovis, kleine vis, groot verhaal is een ode aan deze kleine trekvis, die overal in Europa was te vinden. GKT kijkt nu met hele andere ogen naar deze vis bij het eten van boquerones in Roses of pissaladière in een Occitaanse badplaats. Een fijn zomerboek om mee op reis te nemen en van te smullen.
Ansjovis, kleine vis, groot verhaal. Petra Possel. (ISBN 9789465811750) is uitgegeven door PODIUM en is te koop voor € 22,99
RECEPT: pissaladière van bladerdeeg met vijgen en ansjovis.
Pissaladière is van oorsprong een uientaart met ansjovis uit Nice. Wij maken hem nu van bladerdeeg belegd met vijgen en ansjovis. We drinken er koele rosé uit de Provence bij.
Nodig 4 personen:
4 plakken bladerdeeg 4 verse vijgen 3 rode uien in ringen 8 ansjovisfilets 3 el olijfolie 1 el balsamicoazijn peper tijmblaadjes 1 tl suiker
Bereiding:
Rol de plakken bladerdeeg uit op een bakplaat bekleed met bakpapier. Bak het bladerdeeg krokant in ongeveer 20 minuten op 180 ° Celsius. Verhit 2 el olie en fruit hierin de in ringen gesneden rode ui. Blus af met wat balsamicoazijn en voeg de suiker toe. Laat de uien licht karamelliseren. Dep de ansjovisfilets droog. Als ze te zout zijn leg ze dan even in wat melk. Snijd de vijgen in partjes. Bestrijk het bladerdeeg met het uienmengsel, leg hierop de ansjovis en de stukken vijg. Bestrijk de rand met wat olijfolie. Strooi wat tijmblaadjes erover heen en plaats het geheel nog 10 minuten in de hete oven. Maak af met wat verse zwarte peper.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Crème du Barry a la Catalana. Het is zaterdag in 40. GKT is druk in de weer, om alle indrukken en inspiratie te categoriseren voor toekomstige recepten en verhalen, want het was me het weekje wel. De week begon met een wandeling door de wijngaarden rond Cazouls lès Béziers, georganiseerd door Cathy van de aldaar gevestigde gîte Les Yuccas. Over haar gîte en chambre d’hôte was al vaker iets te lezen op GKT. We sloten deze wandeling af met een frisse duik in haar net gevulde zwembad, waarvan de temperatuur 20 graden was. Prima te doen voor ons Nederlanders uit het hoge Noorden Voor Fransen is het te koud.! Woensdagavond werden we door Nederlandse dorpsgenoten hier in 40 verwend met een heerlijk diner in hun fijne knalroze huis. Gastvrouw Asjha schrijft heerlijke verhalen over leven in Frankrijk en Ed is een bijzondere kok. Op het menu stonden gevulde en gebakken sardines, waarbij een fijn glas rosé werd gedronken. Als pièce de résistance was er er seiche à la Sètoise met couscous. Gestoofde pijlinktvis in een pittige mediterrane saus, Een fijn glas wit uit de Languedoc complementeerde het geheel. Na de kaasgang een een glas witte moelleux was het tijd voor de notentaart van de markt hier in 40. Een bijzondere avond om de week in tweeën delen. Op Hemelvaartsdag stapten we in de auto om naar het hoger gelegen Minerve te rijden, een Kathaars dorp met een verdrietige geschiedenis, want in 1210 werden alle inwoners vermoord door de katholieke furie. Ondanks deze vreselijke geschiedenis is de omgeving en het dorp een plaatje, want Minerve ligt als een adelaarsnest in de canyon vaan de rivier de Cesse. Een fijne plek om telkens terug te keren. Ook in de speciale theesalon annex boekenzaak, waar GKT regelmatig boeken en rare ansichtkaarten koopt. La Rayonnante stond vrijdag op het programma voor een foodtour. Perpinya, de Catalaanse stad van Zuid Frankrijk heeft een temperamentvol karakter. Alles aan deze stad is net iets Iberischer dan andere steden in Occitanië. Dat merk je aan de sfeer op straat, de Catalaanse vlaggen en de joie de vivre van de inwoners. En niet te vergeten: het eten! Het inspireerde mij tot onderstaand recept. GKT geeft aan een eerder in mijn kook- en leesboek verschenen crème du Barry een Catalaanse draai. Erbij een glaasje muskaatwijn uit het nabijgelegen Rivesaltes en het weekend kan beginnen. Bon Profit!
Nodig:
4 plakken rauwe ham
250 g aardappels
500 g bloemkoolroosjes
4 dl melk
1 l water
pimentón de la Vera
zwarte peper
zout
30 g boter
olijfolie
1 eidooier
Bereiding:
Kook de bloemkool en aardappels gaar in een liter heet water. Laat het geheel dertig minuten doorkoken. Giet af maar bewaar wat kookvocht. Pureer de bloemkool en aardappels met een staafmixer. Breng op smaak met peper en zout. Doe de crème terug in een pan en voeg de melk toe. Breng op nieuw aan de kook. Voeg de boter in blokjes en pimentón toe. Als de soep te dik wordt kun je nog wat kookvocht toevoegen. Maak op smaak met wat zout en zwarte peper. Leg de plakken Serrano ham op bakpapier en rooster kort in een hete oven. Laat de crème iets afkoelen en klop de eidooier erdoor. Serveer direct in diepe borden met de geroosterde ham en een scheut olijfolie als garnering.
Wijntour 2022, de zomerwijnen. Alweer de derde editie van Wijntour 2022 op GKT. Een blogpost zonder tekst maar met foto’s van de door Gereons Keuken Thuis gedronken en geproefde zomerwijnen. De zomer staat voor de deur. Vandaag een selectie vrolijke wijnen voor zomerse dagen. Voor ieder wat wils. Geniet ervan!
foto: Pinkgall, DO Navarra, rosado. Gallina de Piel, Catalonië, Spanje.
Gruissan met gastblogger René. René Meesters is net als Gereons Keuken Thuis een groot liefhebber van de hexagoon. Hij reist er graag in rond en schrijft erover op zijn leuke en lezenswaardige frankrijkblog het eten is klaar. Vandaar dat ik hem regelmatig uitnodig als gastblogger. René schrijft mooie verhalen over zijn reizen zijn koken en kookboeken. Hoe toevallig was het dat hij een verhaal instuurde over Gruissan, een bijzonder Occitaans dorp aan zee, hier niet ver vandaan. Vandaag zijn relaas over daube de boeuf en Gruissan.
foto: les toits de Gruissan.
La tour, Le sel et la plage
Waarmee begint een blog over Frankrijk? Met het maken van een ferme pan daube de boeuf natuurlijk. Terwijl zich de geur daarvan door het huis verspreidt komen de ideeën voor het blog vanzelf omhoog en heb je nog steeds moeite met een definitieve keuze? Schenk jezelf een Pastis in en het toetsenbord begint als vanzelf woorden te spuwen. Toch? Al die mooie vakanties in Frankrijk schieten aan me voorbij. Van het meest zuidelijke puntje tot de absolute noordzijde bij Lille. Één die me is bijgebleven is die in de Lanquedoc-Rousillon, of beter Occitanië in de buurt van Narbonne. Het mediterrane weer in september speelde daarbij zeker een rol.
De grootste vakantiedrukte is voorbij en de avonden worden korter. In de smalle straatjes rondom La tour Barberousse in Gruissan gaan de luiken op tijd dicht. De warmte van de dag blijft zo langer in huis hangen. In de zomer is het omgekeerde ook waar. De luiken gaan dan helemaal niet open om de koelte binnen te houden. Bovendien hebben de Fransen niet zo’n behoefte aan pottenkijkers en die zijn er meer dan genoeg in de warme zomermaanden. In de lager gelegen bredere straten gaat de horeca gewoon door gelukkig. Dat maakt september hier zo heerlijk. De klim naar en de afdaling vanaf de tour zorgen ervoor dat het terras daar dan zeer verdient voelt. Een blond bier lacht me toe.
foto: zout het goud uit de Languedoc.
Buiten opstarten met een croissant, een vers stokbrood en koffie is geen straf. In tegendeel, het is een godsgeschenk. De kortere dagen komen voorlopig vooral door de zonsondergang, In de ochtend hebben we dus nog niets te klagen. Het bezoek aan Gruissan maakte ons nieuwsgierig naar de witte bergen die we op een afstandje zagen liggen. We besloten er heen te rijden. We kwamen uit bij de zoutwinning ‘Le Salin de Gruissan’. Een walhalla voor een foodblogger. De adembenemende wandeling tussen de zoutbassins en het bezoek aan de bijbehorende winkel annex museumpje maakte opnieuw dorstig en ja, ondanks dat het september was ook enigszins plakkerig. Het bijbehorende terras was helaas gesloten dus reden we naar die andere bijzondere locatie.
foto: de paalwoningen van Gruissan.
De kust van Gruissan is niet alledaags. In plaats van het aanleggen van een dijk om de achterliggende huizen te beschermen besloot men hier om de huizen op palen te zetten. Behalve de palen ziet de stadsplattegrond van Gruissan plage er bizar uit. Tien diagonaal geschakelde blokken met in ieder blok zo’n 100 paalwoningen. Lang geleden gebouwd voor toeristen die toen nog voornamelijk uit Frankrijk zelf kwamen. Erg uitnodigend om er doorheen te wandelen is het niet, maar het strand is er breed en we hadden nog steeds afkoeling nodig van onze wandeling bij de zoutbassins. Het was er perfect. Had ik al gezegd dat we er ook dorst van hadden gekregen? Deze keer geen bier maar een Sex on the beach bij restaurant les Chalets, typisch Frans. À votre santé!
Dank je wel René voor je gastblog!
foto: couleurs du Sud.
RECEPT voor gastblogger René: daube de boeuf à la Provençale.
Nodig:
1,5 kilo runderstoofvlees ½ liter runderbouillon 2 grote wortels 4 tenen knoflook 2 grote tomaten 1 rode paprika 3 uien 1/2 Spaans pepertje 1 blikje tomatenpuree 1 glas rode wijn olijfolie peper en zout 2 el Dijon mosterd zwarte pitloze olijven 3 tl paprikapoeder bloem en boter voor beurre manié 2 laurierblaadjes paar takjes verse tijm 4 tl Provençaalse kruiden
Bereiding:
Verhit een flinke scheut olijfolie in de braadpan en fruit hierin de ui, knoflook en Spaanse peper aan. Schep deze eruit en verhit weer olie in de pan. Bak dan ook het door wat bloem gewentelde rundvlees bruin in ongeveer 5 minuten. Voeg de wortel, paprika, tomaten en daarna de eerder gefruite uien, knoflook en Spaanse peper toe. Bak de tomatenpuree samen paprikapoeder kort in de braadpan mee. Blus af met een glas rode rode wijn en voeg de runderbouillon, mosterd, tijm, laurier en Provençaalse kruiden toe. Laat het geheel zo’n drie uur sudderen. Verwijder de laurier en tijmtakjes. Maak op smaak met peper en zout en bind het stoofgerecht met wat beurre manié. Voeg als laatste de zwarte olijven toe. Server de daube met een salade en stokbrood.
foto: gastblogger René Meesters.
Over gastblogger René Meesters: René is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website Het eten is klaar. Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.