kookboeken Archives - Pagina 37 van 56

26/04/201826/04/2018

Italiaanse week, tot slot….

Italiaanse week tot slot….. Het is vandaag de laatste dag van de #italiaanseweek op Gereons keuken Thuis. Ik ga deze week vol leuke Italiaanse onderwerpen, zoals 1820 Magazine, een heuse foodparade met recepten van bloggers, de mooie boeken Made at Home en Mangiamo! en appels uit de Alpen nog aanvullen met wat meer topics die mij ter ore kwamen. Laten we het een kleine slotbloemlezing noemen, alvorens het fenomeen #italiaanseweek weer een tijdje op de plank belandt. Stoffen we de serie later in het jaar weer af.

foto: covers Mijn Italië

In april verscheen het vijfde reis- en leesboek Mijn Italië van Ciao Tutti blogger Saskia Balmaekers. In haar inmiddels vijfde boek gaat zij op pad door de Bel Paese om leuke adressen, fijne plekken en lekker eten te ontdekken. Balmaekers geeft je 101 redenen om Italië in je hart te sluiten. Bespreekt de (eigen) aardigheden van de Italiaan. Gaat al bar voor een aperitivo of caffé. Bezoekt de mooiste clericale werken. Beschrijft de spil van het Italiaans dagelijkse leven en gaat rijstballen eten in Palermo. Gereons Keuken Thuis heeft nog lang niet alles gelezen, maar wel genoten van de vrolijke fotografie, de verhalen van Saskia en direct zin om ook de laars te gaan verkennen. Heb je ook zin in het Mijn Italië van deze schrijver? Dit heerlijke boek is een uitgave van Xander en is te koop voor €19,99. En als je na het lezen nog niet gelaafd bent is er altijd Ciao Tutti.

foto: amforen in Pompeii.

Dit jaar vindt de Week van de Romeinen plaats van 28 april tot en met 6 mei. Zij waren immers de bewoners van het Italisch schiereiland, die later heel Europa veroverden, de volken de Pax Romana brachten en ook hun sporen achterlieten in onze Delta. Gisteren bedacht ik nog dat de Romeinen nooit helemaal verdwenen zijn uit ons leven, denk aan het rechtssysteem, wegaanleg en het principe van burgerschap. Interessante kost allemaal. Over het laatste gesproken. De Week van de Romeinen daagt foodbloggers en foodies uit een mooi Romeins gerecht te maken. Cultfood droeg er een steentje aan bij met geitenlamsvlees balletjes. Een deskundige jury met o.a. Onno Kleyn beoordeelt de gerechten dan op 6 mei a.s. Stemmen op je favoriete Romeinse gerecht kan ook! Zelf wil ik jullie mij recept voor spaghetti alle vongele met garum niet onthouden.

foto: #culipost van Eurocompany.

Nu we het toch over fermentatie hebben kom ik automatisch terecht bij een cashew notenkaas uit Italië van de hand van Milanese chefkok Daniela Cicione. Ik sprak tijdens de Bellavita expo met Gert-Jan de Groot van Eurocompany -nuts for healthy living-, die mij enthousiast vertelde over dit moderne vegan product. Kaas van cashewnoten of amandelen zonder toevoegingen Ik was verbaasd, omdat ik nu eenmaal niet verwacht, dat Italianen hiermee zouden experimenteren. Dat is toch meer iets voor hipsters uit Noordwest Europa. Niets is minder waar. In Ossigeno een prachtig vormgegeven tijdschrijft over kunst, cultuur en natuurlijk food, laat deze innovatieve Milanese raw food chef zien wat je allemaal kunt doen met haar Cicione kaas. Een recept uit het dit heerlijk lifestyle magazine wil ik jullie niet onthouden. Wat te denken van rauwe artisjokken met kruiden en Franse dressing met gehakte amandelen?

foto: artisjokken rauw met notenkruim.

Nodig:

6 artisjokkken gewassen en in fijne julienne gesneden

1 citroen

mix van verse kruiden zoals munt, tijm en peterselie

15 ml EV olijfolie

fijn zeezout

75 g ongepelde amandelen

75 g ongepelde pistachio

25 g ongepelde hazelnoten

15 g gistvlokkken

1/4 tl zout

chilipoeder

Bereiding:

Pel en kraak de noten. Maak er kruimels van door alle ingrediënten te mixen. Spoel de artisjokken af en leg deze in water met citroensap. Snijd de artisjokken in dunne reepjes en giet er een tl dressing van olie, citroensap en zout over. (persoonlijk zou ik wat meet dressing maken) Verdeel de artisjok over borden en strooi er de kruim en vers gehakte kruiden over.

Toegift: Farinata di ceci alla curcuma, cicorino, yogurt vegetale e açai. Kijk eens voor meer mooie recepten op de site van Ossigeno.

Je kunt het tweemaal per jaar uitgegeven Ossigeno kopen bij Italiaanse boekenzaken, museumshops overal in Europa en in de webshop van Eurocompany . Gereons Keuken Thuis is nog niet uitgelezen en gefermenteerd. De vegan kaas is vanaf deze zomer te koop bij Eko Plaza.

foto: Smaak van Italië

Italiaanse week tot slot…. Inmiddels ligt het nieuwe nummer van de Smaak van Italië bij je boekhandel of kiosk. Deze keer verkent het tijdschrift de mooiste route op Sardinië, gaat op citytrip naar de Toscaanse stad Lucca, bier proeven in Rome en heeft een interview met Russell Norman over zijn boek Venetië.

foto’s: Venetië Russell Norman.

Het zit er weer op de #italiaanse week. Op 15 mei start de #alfresco zomer op Gereons Keuken Thuis. Je inzending kan een leuk zomers kookboek opleveren. Stay tuned! Arrivederci!

Noot: de boeken en magazines werden mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverijen. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

25/04/201825/04/2018

Mangiamo! van Antoinette Coops

Mangiamo! Aan tafel met Antoinette Coops. Zeventien jaar geleden verruilde Antoinette per l’amore ons koude kikkerland voor de Bel Paese. Het mooie en barokke maar tegelijkertijd chaotische Italië. Ze vestigde zich in de Valpolicella, een wijngebied bij Verona, stad van, inderdaad, opera en Romeo en Julia. Haar inburgeren kon beginnen en hoe doe je dat in Italië? Door te koken, te proeven, te praten (met je handen) en te eten. Snuffelend onder de deksels van de pannen van schoonmama, op ontdekkingstocht met een houtsnip jager, vis kopen op de markt en deze opeten bij Nino en Wanda, terwijl de stekeblinde nonna in de keuken blijft. Antoinette moest hierover een boek schrijven. Dat vertrouwde ze mij al weer 5 jaar geleden toe tijdens een caffé in haar vakantieverblijf.

foto’s: giardiniera en salumi.

Mangiamo! ligt nu te blinken in Gereons Keuken Thuis. Met als cover een Veronees boterwikkel, want Antoinette is niet van hip & health. Zij wilde een boek schrijven over terroir. De traditionele keuken van de Veneti, zoals de inwoners van deze mooie Noord Italiaanse streek heten, bekend van Apérol spritz, de sarde in saor uit Venetië en natuurlijk polenta. Welke inwoner van de Veneto is er niet groot mee geworden? Maar, zo vertelt Antoinette, er is zoveel moois te ontdekken. Andiamo! En dat deed ze samen met fotografe Marleen van Es. Waar Antoinette de smaken van de Veneto neerpende, legde Marleen de gerechten en de sfeer vast op de gevoelige plaat. Een prachtige combinatie. En wie Antoinette kent weet hoe precies zij te werk gaat. Alles moet kloppen in een boek. En dat doet het in Mangiamo!

foto’s: antipasti uit de Veneto

Basta, we gaan een rondje maken door dit leuke boek, dat is op gezet als een Italiaans menu. Dus antipasto, primo, secondo, contorno en dolce. De vijf pijlers van de Italiaanse cucina. een keuken, die voor Coops staat voor het gebruiken van pure producten, zonder poespas. Daar moet je soms moeite voor doen om ze te vinden. En het koken zelf duurt ook wat langer, ma non troppo. Goede producten dus, ansjovis uit een potje, goede olijfolie voor je bruschette, boter is boter en griesmeel “semola” is van durum tarwe. Tijdens de presentatie van Mangiamo1 snoepte ik van knapperig tafelzuur, waarvan de schrijfster het recept geeft. Gelukkig heb ik in de kelder nog genoeg potten staan. Aan de slag dus. Een antipasto van gegratineerde jakobsschelpen of gefrituurde sardientjes. De voorstelling is begonnen. Op naar de primi, zoals de risotto met rode cichorei. Zelf verse pasta maken zoals de inventieve halvemaantjes met biet en maanzaad. Ik weet nog waar we de mal kochten voor de mezzelune, toen Antoinette en ik de Cuyp af struinden.

foto: #momentje tijdens de presentatie.

Tijd voor de secondi, zoals stoofpot met paardenvlees. Voor veel Nederlanders een no go, maar voor de Veneti een must. Net als ezelvlees. Het moet Coops niet onbekend voorkomen gezien haar Limburgse roots. Het recept voor stokvis uit Vicenza. Italianen zijn ware schriftgeleerden als het op streekgerechten aankomt. In de laatsgenoemde stad bestaat een echte broederschap voor baccalà. Via het instituut la mamma belandden we bij de contorni. Verse groenten, polenta, paddenstoelen en wilde spinazie. Het laatste leerde Gereon als klein kind eten in Como en het duurde jaren voordat ik andere groenten lustte. Eigenlijk snap je met zoveel lekkers niet dat de Italiaanse kinderen de dikste van Europa zijn.

We sluiten de maaltijd af met dolci, zoals een kruimelkoek met amandelen (glaasje grappa erbij) en het verhaal over de Russische taart van Verona. Zo gauw de kalender aangeeft dat het winter wordt worden de bontmantels uit de mottenballen gehaald en gaan de dames van Verona erin flaneren. Voor een kopje caffé met torta russa.

foto: ik mocht ook een steentje bijdragen.

Als toegift staan in Mangiamo! nog homemade zaken voor je voorraadkast. Droplikeur en kruidenzout. Wat een dijk van een boek is Mangiamo! geworden door haar noeste arbeid. Antoinette Coops is er in geslaagd om je mee te nemen in haar keuken en in haar terroir, de Veneto. Je blijft het oppakken en lezen!

Mangiamo! De heerlijkste streekgerechten en ander lekkers uit de Italiaanse Veneto. Antoinette Coops (ISBN 9789046823606) is een uitgave van NW_Adam en is on- en offline te koop voor € 27,99.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

23/04/201823/04/2018

Made at Home, Giorgio Locatelli.

foto: cover Made at Home.

De eerste zomerse dag van het jaar. De koperen ploert hoog aan de blauwe hemel. Bijna Italiaans weer, perfetto om te gaan lunchen bij Roberto’s in het Amsterdamse Hilton. Dus hoed op het hoofd, zonnebril op en Gereons Keuken Thuis ging op pad. Niet voor een gewone lunch, maar voor een lunch met Giorgio Locatelli, de bekende Londense, Lombardische of moet ik zeggen Pugliese kok. Want Giorgio voelt zich overal at home. Dat straalt hij uit en vertelt hij in zijn nieuwe boek Made at Home. Met 150 Italiaanse familierecepten. En dat gingen we proeven tijdens deze lunch.

foto: antipasto van puree van zoutevis en cherrytomaatjes.

Zoals gezegd voelt Giorgio Locatelli zich overal thuis. In de keuken van zijn restaurant Locanda Locatelli, als hij speciale gerechten kookt voor zijn dochter, bij zijn nonna in Lombardije aan het meer of in het zuidelijke Puglia. Er moet altijd worden gekookt en gegeten. Ook als hij op pad is voor zijn TV series. Met een paar potten, pannen en messen kan hij uitstekend uit de voeten. Andiamo! Salades, dressings en groenten vormen de eerste etappe. Locatelli licht tussendoor telkens een ingrediënt uit zoals de aubergine in vier gedaantes. Maar later ook burrata, polenta, rijst en pasta. Als antipasto genoten we onderstaande bonen salade met geroosterde rode uien.

foto: bonensalade met geroosterde uien.

Locatelli is een geboren verhalen verteller. In Made at Home wordt bij elk gerecht een anekdote verteld. Tijdens de lunch sprak ik met hem over een scène uit Italy Unpacked, waar hij en Andrew Dixon te gast zijn bij Napolitaanse edellieden. Giorgio dook de keuken in en maakte sartù, een timbaal met erwtjes en rijst. Een belangrijk gerecht, dat in de palazzi van Napels door Franse koks werd bereid. Geen sinecure, maar hij tacklet het met jongensachtige bravoure. Het staat al sinds ik deze episode zag op mijn bucketlist en het recept vind je in Made at Home. Van don’t try this at home kan dus geen sprake meer zijn.

Onder indruk was ik ook van het smeltende konijnenvlees in de ragú met tijm bij de papardelle. Gereons keuken thuis moet snel een konijn scoren.

foto: kabeljauwfilet met kikkererwten, mossel en ‘nduja

We lunchten verder, merluzzo met kikkererwten, mosselen en ‘nduja. Een simpele maar krachtige combinatie van zee en land. Con pepe! De sommelier van Roberto’s had speciaal een witte Siciliaanse wijn erbij geselecteerd. Nozze d’oro IGT, bedacht als een wijn ter ere van de gouden bruiloft van graaf en gravin Tasca d’Álmerita. Een perfecte friszure witte wijn tegenover het peperige van de ‘nduja.

foto: Locatelli signeert.

En zo ging het verder. Giorgio Locatelli schoof aan en verhaalde over zijn eerste jaren in Puglia, waar de inwoners dachten, dat hij de zoveelste noorderling was met een vakantiehuis. Het stelde hem in staat de keukens van de gewone man te ontdekken, tips te vragen aan visleveranciers. Totdat hij jurylid werd van Masterchef Italia. Toen wist het hele dorp het… En was er geen anonimiteit meer. Want goede ingrediënten vindt deze chefkok belangrijk. het maakt of breekt je gerecht. Bij de expert te rade gaan en net zolang zoeken tot je het lekkerste vindt. En dan thuis aan de slag. Dat heeft hij ook gedaan voor zijn dochter, die vanwege een heel groot aantal voedselallergieën nooit normaal mee kon eten. Locatelli zorgde ervoor, dat zij altijd mee kon eten met een alternatief, thuis, maar ook in de schoolkantine. Want, en dat straalt deze man uit: everyone is invited!

foto’s: dessert en #fotomomentje

Na het dessert was het tijd voor afscheid en toog ik samen met Joke Boon centrumwaarts voor de volgende Italiaanse evenement van de dag, met in mijn tas Made at Home, een boek, waarvan ik nu al weet, dat er veel uit gekookt, maar ook uit gelezen gaat worden. Want zeg nu zelf: Giorgio Locatelli rocks!

Toegift:

Made at Home, Giorgio Locatelli (ISBN 9789059568341) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 29,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

18/04/2018

Talk & table, Antoinette Coops.

foto: Antoinette Coops.

Antoinette Coops en ik delen een aantal overeenkomsten. Wij zijn allebei foodbloggers van het eerste uur, op terroir gericht en jurist. Is dat niet grappig? Ik kom regelmatig juristen tegen, die uiteindelijk foodblogger zijn geworden. Niet vreemd als je bedenkt dat San Lorenzo de beschermheilige is van koks en juristen. Ik lees al jaren met plezier het blog Italiaans koken met Antoinette, waarop, muzikaal begeleid, deze diva uit de Valpolicella de sterren van de hemel kookt voor marito en bloedjes van zoons. Tijdens een bezoek in 2013, toen ik eens een caffé zat drinken met Antoinette in Overveen, vertrouwde ze mij toe eens een kookboek te willen schrijven. En dat komt vandaag uit. Mangiamo!, op pad met deze vrouw door de keuken van de Veneto. Gereons Keuken Thuis is erg benieuwd. Maar nu laten we Antoinette zelf aan het woord in een nieuwe aflevering van Talk & Table. Ik wil alles van haar weten en beloon deze lieve vrouw dan met een speciaal recept en een bijpassende wijntip. Wordt het iets Italiaans of gaan we terug naar haar Limburgse roots?

Wie is Antoinette Coops. Vertel eens iets over jezelf? Vanuit Limburg stoomde ik door naar mijn stadje Utrecht, waar ik Rechten heb gestudeerd. Sinds 17 jaar woon ik in de Valpolicella, een wijngebied ten noorden van Verona. Ik ben getrouwd met een Italiaan, die ik in Nederland heb leren kennen. Hij pakte me in met tagliatelle met artisjokken en garnalen, ik was toen al verkocht. We hebben twee zoons, ze zitten in de eerste en de tweede klas van de middelbare school.

Wat doe je op dit moment? Wat houd je bezig? Ik werk, moeder en inmiddels maak ik een tweede boek met Italiaanse recepten. Daar gaat mijn vrije tijd grotendeels aan op.

Vertel eens iets over je interesse in food? Hoe is die ontstaan? Van wie leerde je koken en m.n. Italiaans koken? Mijn moeder houdt van koken. Ze maakte vroeger altijd een voor-, hoofd- en nagerecht voor het gezin. Tegenwoordig niet meer nu ze alleen is, maar ze kookt nog iedere dag. Mijn vader nam ons toen we wat ouder waren eens per jaar mee naar een sterrenrestaurant. Dat maakte onderdeel uit van de opvoeding, vond hij. Hij maakte kilometers om de lekkerste wijn uit Duitsland en de meest uiteenlopende bieren uit België te halen. Hij kocht de lekkerste bonbons en de verste vis in Venlo. Honing kwam van de botanische tuin, vlaai en brood van een goede bakker, eieren van de eierboer, asperges en aardbeien rechtstreeks van de koude grond en kaas van de kaasboer. Voor alles was er wel een adresje. Eten was in ons gezin iets om samen van te genieten, daar werd veel zorg aan besteed.

De overbuurvrouw gaf kookles op de Huishoudschool. Zie liet me wel eens zien hoe je bijvoorbeeld een roux moest maken. Ze nam me ooit mee naar haar leslokaal, fantastisch vond ik dat. Een enorm lokaal, met hoge ramen waar veel licht door naar binnen viel en waar heel veel mensen tegelijk aan de slag konden. Zo jammer dat er geen kookles meer gegeven wordt op school! We gingen vaak op reis naar Italië en Frankrijk, landen waar het eten meer smaak had dan in Nederland en waar eten een belangrijk onderdeel was van de dag. Watermeloenen werden een zoete en verfrissende traktatie en tomaten smaakten naar meer. We reden door geurende lavendelvelden en plukten rozemarijn en tijm in het veld. We hadden zo enorm veel kruiden! We gooiden ze zelfs met nonchalance in het houtskoolvuur tijdens de barbecue. We kochten stinkende kazen, levende krab en grote blokken ijs bij gebrek aan een koelkast. We keken de levenskust af van Fransen, Belgen en Italianen. Ik denk dat ergens tussen de asperges van de koude Limburgse grond en de route du soleil mijn interesse in food is ontstaan.

Italiaans koken leerde ik van mijn schoonmoeder, maar ook door te praten met collega’s, buren, vrienden en kennissen. Door te leven in het land en er veel dingen te proeven. Door boeken vol recepten te lezen maar vooral door heel veel te koken!

Ik weet dat Italianen weinig rekkelijk kunnen zijn als het om de wijze van koken gaat. Hoe heb jij hierin je draai gevonden? Denk aan een groepje mannen op het strand, stuk voor stuk de waarheid in pacht, geanimeerd discussiërend over de juiste ingrediënten voor recept Zus of de bereidingswijze van recept Zo. Over dingen die voor smaak of structuur weinig of geen verschil maken. In het begin was ik ervan onder de indruk, nu vind ik het vooral mooi spektakel om naar te kijken en te luisteren. En soms is het ook leerzaam.

Meer in het algemeen gaat het er volgens mij niet om een recept naar de letter te volgen, zodat je kunt zeggen dat je bijvoorbeeld de perfecte tagliatelle alla bolognese hebt gemaakt, of de enig echte baccalà alla vicentina. Het gaat erom dat je plezier hebt in het koken zelf en dat je kunt genieten van het eindresultaat, dat dit naar je smaak is. Een recept is wat mij betreft een inspiratiebron, geen verzameling van dwingende regels. Aan de andere kant begrijp ik niet waarom je een saus zonder vlees bolognesesaus wil noemen. Of een gerecht zonder rauw rundvlees carpaccio. Qua naamgeving ben ik blijkbaar niet zo rekkelijk. Het zal de jurist in me zijn!

foto: Mangiamo! op de CPL2018.

Wat zou je doen als je één keuze had tussen schrijven over eten en een ander beroep? Wat was je dan geworden? Geen compromis mogelijk. Schrijven over eten is leuk. Je kunt een hoop creativiteit kwijt in de verhalen, je leert over ingrediënten, geschiedenis en cultuur. Dat is een creatief proces, wat richting geeft aan de indeling van mijn vrije tijd. Zonder schrijven over eten dool ik denk ik maar wat doelloos rond.

Jij vertelde mij eens dat bloggen voor jou ook een mooie manier is van contact houden met je moedertaal. Pikken je Italiaanse lezers soms ook Nederlandse recepten op? Italianen houden van mijn boerenkoolstamppot, de Indische rijsttafel en tomatensoep met balletjes doen het ook goed.

Wat is de minst aantrekkelijke kant van het schrijven van een kookboek voor jou? Het maken van de auteursfoto. Lachen naar het vogeltje is echt een vak apart.

En wat is de meest aantrekkelijke kant van het schrijven van een kookboek voor jou? En verheug je je al op het verschijnen van Mangiamo? Het recept dat eindelijk naar je zin is, dat inspirerende interview afnemen, het speuren naar informatie. Je persoonlijke verslag maken van een heel uitgebreide zoektocht, dat is het mooie van het maken van een kookboek. Het boek tonen aan de buitenwereld is spannend natuurlijk, want je hoopt dat iedereen net zo van het boek kan genieten als je dat zelf hebt gedaan. En ik heb nu een pdf gezien van de kaft en van het binnenwerk, maar ik wil Mangiamo! nou eindelijk wel eens vasthouden en aan mijn hart drukken! Nog even geduld tot half april.

Staan er nog andere projecten op stapel? Nee, op dit moment niet, met het tweede boek ben ik wel weer een paar jaar zoet.

Wat vind jij een goddelijke maaltijd? Ik hou van maaltijden waarbij er allerlei kleine gerechtjes op tafel staan, waarvan je deels met je handen van eet. Dat kan een tuintafel vol vlees en groente van de barbecue zijn, met zelfgemaakte baba ganoush, hummus, tzatziki en veel rode wijn ernaast. Maar ik word ook heel blij van een Indische rijsttafel. Als ik in Nederland ben moet ik altijd minstens 1 keer eten bij een Indisch restaurant. Een tafel vol Thaise of Indiase hapjes mag je me ook altijd voor bellen, wakker maken zelfs.

En natuurlijk welke wijnen, ik weet dat één keuze niet mogelijk is? Zeker omdat jij te midden van de mooie Veneto wijngaarden woont. Mijn favoriete wijnen uit de streek zijn de rode Ripasso en de witte Lugana. De eerste complex maar ook weer niet te, en de tweede fris en fruitig.

Wat lust je echt niet en waarom niet? Hutspot. Ik kan een smeuïge stamppot op z’n tijd echt waarderen: boerenkoolstamppot met worst, zuurkoolstamppot, andijviestamppot met uitgebakken spekjes. Ik kan uitzien naar een dampend bord vol, maar ik walg van hutspot. De ingrediënten los van elkaar eet ik graag, maar samen… Als kind heb ik van ellende een keer overgegeven tijdens het eten van hutspot. Sindsdien heb ik het nooit meer hoeven eten.

Waarheen ga je het liefst naar op reis? Ik heb hele goede herinneringen aan onze verre reizen naar Brazilië, Argentinië en Australië. Sinds we kinderen hebben zijn we Europa niet meer uit geweest. Maar inmiddels zijn die wel toe aan wat intensere buitenlandervaringen. Trouwens, pa en moe ook. Die reizen staan ook garant voor culinaire hoogtepunten en nieuwe ervaringen. Zo ging ik eens barbecueën met mijn mans Argentijnse vrienden en zag wat en hoe de rol is van de assador. Een eretaak, hoofd barbecue zijn. En wat een enorme hoeveelheden vlees kunnen die Argentijnen wegwerken. In Brazilië vielen de mango’s rijp van de boom, proefde ik fruit waarvan ik nog nooit had gehoord en zag ik een dode kip aan mijn tafel voorbij gaan. Je wist dat ze die kip speciaal voor ons hadden laten aanrukken. Nee werd niet verkocht. Feijoada eten tot je erbij neer viel en heel limonadelicht koud pils drinken aan het strand.

Krokodil eten in Australië, en eten bij buffetten waar je kunt kiezen uit ontelbare visgerechten. Heerlijke witte wijnen erbij drinken. Nou ja, te veel om op te noemen. Dichter bij huis vermaak ik me ook prima tijdens onze heel actieve wandelvakanties in de Dolomieten. En daarna Italiaans eten op z’n austrohongaars. Ook daar heb ik mijn aha-momenten en maken we bijzondere culinaire dingen mee.

Wat kun je vertellen over de terroirkeuken van de Veneto, ik weet dat tegen het volksgeloof in, boter een belangrijke rol speelt? Best veel, ik heb er net een boek over vol geschreven! In Mangiamo! staan veel streekgerechten en interviews met inwoners van Veneto. Bovendien wordt ieder recept ingeleid met een kort verhaal. Bijvoorbeeld over ingrediënten, culturele verschillen en typische gebruiken of over de geschiedenis van de Veneto. De kaft van het boek is de wikkel van de boter die ik meestal gebruik. Weten de eetlezers meteen dat het in Mangiamo! om een heel andere keuken gaat dan de Siciliaanse of de Toscaanse.

Wil je nog iets anders vertellen….delen? Iedereen is van harte welkom op mijn blog Italiaans koken met Antoinette voor Italiaanse recepten en om meer te lezen over of te proeven van het leven in Italië.

Het recept.

Als Mangiamo! uitkomt is het aspergeseizoen in volle gang. Voor Antoinette bedacht ik dus een lauwe aspergesalade van Limburgs goud en de groene asperge. Met krokante ham en een lopend eitje. Een fris gerecht, mooi voor de lente, of dat nu tussen de gaarden van de Valpolicella of de Limburgse maasheuvels is. Als wijn kun je kiezen voor een Lugana. Maar voor Antoinette stel ik voor een wijn uit de Veneto, van de boorden van het Gardameer. De Corte Fontana Custoza 2017, een blend van Garganega, Malvasia, Tocai, Friulano en Trebbiano. Een vleugje appel en peer in deze droge wijn en elegante zuren. Deze wijn was nummer twee tijdens de verkiezing van aspergewijn van het jaar 2018 in Hostellerie de Hamert.

foto’s: Limburgs goud en Provençaals groen.

Lauwwarme salade van witte en groene asperges.

Nodig:

16 witte Limburgse asperges

bosje groene asperges

8 plakken rauwe ham

4 eieren

peterselie gehakt

sap van 1/2 citroen

1 el witte wijnazijn

3 el walnootolie

handje blanke hazelnoten

1 el mosterd

peper uit de molen en grof zout

Bereiding:

Snijd de houterige onderkant van de asperges af en leg deze apart. Schil de asperges, was de schillen en breng aan de kook met water en zout. Voeg de asperges toe, kook ze in 15 tot 25 minuten, afhankelijk van de dikte gaar en schep de asperges uit de pan. Zeef het kookvocht en bewaar dit voor een aspergesoep. Leg de asperges onder een bord of folie. Was de groene asperges en snijd het harde onderstuk af. Verhit een grillpan en grill de asperges om en om tot ze gaar zijn. Leg apart. Zet de oven op 180 graden en leg de plakken ham op bakpapier. Rooster ze tot ze krokant zijn. Bekleed 4 kopjes met keukenfolie en smeer deze van binnen in met wat olie. Breek de eitjes in de kopjes en draai het folie dicht. Breng in een pan water aan de kook, zet het vuur laag en laat de eieren 3 minuten koken. Niet langer! Rooster de hazelnoten kort en hak ze fijn, ma non troppo. Verkruimel de geroosterde ham. Maak een dressing van olie, citroensap, azijn en mosterd. Snijd de witte asperges in stukken van 4 cm. laat de gegrilde groene heel en leg ze op een bord. Verdeel de dressing erover, de hazelnoten en verbrokkelde ham. Voeg grof zout en een draai uit de pepermolen toe. strooi voor de kleur wat gehakte peterselie erover en leg als laatste een eitje erbovenop.

Buon Appetito.

foto: cover Mangiamo!

Mangiamo!, Antoinette Coops (ISBN 9789046823606) is een uitgave van NW_Adam vanaf vandaag, 19 april te koop voor € 27,99.

16/04/201804/06/2018

1820 Magazine, the art of Italian gastronomy.

foto: cover 1820 Magazine.

1820 Magazine, the art of Italian gastronomy. Via Instagram volgde ik dit mooi gemaakte tijdschrift al een tijdje. Nu ligt uitgave nummer 1 in Gereons Keuken Thuis. Een mooi item om mijn Italiaanse week, die vandaag start, te beginnen. Het magazine, over alles wat de Italiaanse keuken, gastronomie en een snuif cultuur zo belangrijk maakt is het geesteskind van fotograaf en designer Marco Paone.

De redactie heeft een grote passie, namelijk de Italiaanse gastronomie. Niet voor niets is 1820, het geboortejaar van Pellegrino Artusi gekozen voor de titel. De passie van Paone cum suis werd hun missie. Op pad door Italië, om de mooiste beelden en verhalen te verzamelen, net als Artusi, en deze te bundelen in dit tijdschrift. Food, design, art & culture ter ere van deze maestro.

foto’s: at Don Alfonso 1890

Het eerste nummer van wil de Italiaanse gastronomie laten zien zonder kunstjes. Het verhaal start in Campania, waar onder toeziend oog van de machtige Vesuvius de mooiste producten zijn te vinden voor de lokale keuken. het verhaal van Don Alfonso 1890 in Sorrento. Ik kende dit restaurant via de BBC serie van Giorgio Locatelli, omdat de chef van dit restaurant een geweldig gerecht maakt van de mooiste tomaten gekweekt op de vruchtbare lavabodem van deze streek. Een spaghetti al pommodoro in de vorm van de Vesuvius. Eigenlijk een gerecht uit de cucina povera, maar door de hand en ingrediënten van chefkok Ernesto krijgt het een geweldige smaak.

foto: kunst in Daní Maison.

Van Sorrento gaan we naar Ichsia. Nino di Costanzo is de ambassadeur van de keuken van dit eiland. Slechts 17 zeemijlen van Capri ligt dit nog onbedorven vulkanische eiland. Chefkok Nino is hier geboren en getogen en runt Daní Maison met een keuken geïnspireerd op de barokke tafels van de almachtige Bourbons. Dat levert mooie plaatjes op. Van zijn bekende antipasti, via een citroenrisotto, verse visgerechten tot aan met konijn gevulde ravioli.

foto: antipasti van Nino op Ichsia.

Ik blader snel verder en beland in Caiazzo waar Franco Pepe tracht een gemeenschap te bouwen rond de kunst van het pizzabakken. Zoals de verkeerde Margherita, waarbij de kaas en basilicum de basis zijn en de tomaten de topping. Een prachtig adres om te bezoeken. Ik besluit mijn tour door 1820 magazine met het Festa Vico, waar een Italiaans food festival meer is dan food. En verder gaat als een soort pelgrimage voor bezoekers van overal ter wereld. Een must see. 1820 Magazine staat vol met deze mooie verhalen en naast eten is er veel aandacht voor mode van onder andere kostuummaker Kiton en muziek. Jazz, de zwarte ziel van Napoli.

foto’s: pizzaiolo Franco Pepe

1820 Magazine is een mooi vormgegeven blad voor de fijnproever en liefhebber van Italië. Het eerste nummer over Campania legt direct de ziel bloot van de gastronomie, waar ook Pellegrino Artusi naar op zoek was. In beeld en tekst. Gereons Keuken Thuis is nu al benieuwd naar numero due!

1820 Magazine, the art of Italian gastronomy (ISBN 9772588938006) is een uitgave van 1820 Magazine en verschijnt tweemaal per jaar. Het is te koop bij onder andere Scheltema en Athenaeum of online voor € 20,00

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

13/04/201815/04/2018

Kookboek van Amsterdam, Frank Noë.

foto: cover Kookboek van Amsterdam

De collectie met een Nederlands, dan wel Amsterdams thema groeit gestaag in Gereons kookboekenhoek. Regelmatig ploffen er kookboeken op de mat over al het moois, waarvan te genieten valt in Mokum. Deze keer het kleinood Kookboek van Amsterdam, geschreven door Frank Noë, samen met Karen Groeneveld eigenaar van Het Zwarte Schaap, een uitgeverij, gespecialiseerd in regionale kook- en taalboekjes. Ik heb al eens hun Hanze kookboek gerecenseerd en kijk uit naar het binnenkort te verschijnen Gouden Eeuw boekje.

Maar vandaag springen we op de fiets, door Amsterdam, want Noë verzamelde verhalen, recepten en foto’s voor Kookboek van Amsterdam. Wat at men door de eeuwen heen? Een moeilijke vraag. Er zal vis geweest zijn, door graanimport brood en er werd bier gedronken in plaats van water. Schraalhans was voor veel Amsterdammers echter keukenmeester. De aardappel deed zijn intrede in de 17e eeuw als volksvoedsel.

Het eerste hoofdstuk gaat over brood, vooral rogge- en bruinbrood. Wittebrood was een luxe. Gevolgd door recepten voor een broodje halfom, een stratenmakertje en de duivekater.. De koffiehuizen, met belegde broodjes, die tegenwoordig er nog mondjesmaat zijn. Denk aan Van Dobben of Broodje Mokum, maar over het algemeen lijken deze instituten niet te overleven in het latte- en hipstertijdperk.

Via uitleg over Mokum en mevrouw Wannée belanden we bij het warme eten in de stad. De garnalen- of Jordanese gehaktbal. Garnalen waren vroeger zo goedkoop, dat ze als vleesvervanger dienden. Omgekeerd is tegenwoordig het geval. Warm eten, zoals Joodse latkes, Amsterdams cement en linzen met de beroemde gele Amsterdamse uien.

Worst en zuur vormen een belangrijke traditie in Amsterdam, meegebracht door Oost Europese joden, die de zuurwaren uitventten. De Leeuw tafelzuur aan de Vrijheidslaan is hiervan nog steeds een voorbeeld. Amsterdamse uien, augurken en leverworst. Noë besteedt aandacht aan de Joodse? ossenworst, waarmee iets aparts aan de hand is. Volgens de koosjere leer mag je stieren niet castreren. Dus of de originele worst altijd van ossenvlees gemaakt werd?

Via de Joodse buurt belanden we bij de zoetigheden als kosrstjes en koggetjes. Dranken als jenever, bier en likeuren zijn altijd ruim voorhanden geweest in de bodega’s van Amsterdam. Een pikketanussie, jajem, neut of hassebassie wordt bij diverse adressen nog ingeschonken met een kop, waardoor je staande zonder handen moet bukken om de eerste slok te nemen. De kop is er dan vanaf.

Eten zorgde in Mokum ook voor rellen, zoals de paling- en aardappeloproer. Tot slot de snacks, haring op zijn Amsterdams en eten uit de muur. En natuurlijk de uitvinding van de HEMA rookworst op de Nieuwendijk.

Kookboek van Amsterdam is een klein, maar fijn boekje met verhalen over de Amsterdamse culinaire traditie. Een groot gedeelte is vanuit Joods/ Jiddisch perspectief verzameld en beschreven, maar dat neemt niet weg dat je een goed beeld krijgt van het eten van de Mokumers. Een leuk en leerzaam boekje! Dat laat je als Amsterdams burger, als buitenlui of als toerist toch niet liggen.

foto: de Engelstalige editie

Kookboek van Amsterdam, Frank Noë (ISBN 9789082347586) is een uitgave van Het zwarte schaap en is te koop in het Engels en Nederlands voor € 9,95

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

11/04/2018

Italiaans leesvoer.

foto: Mangiamo! op de CPL2018.

Italiaans leesvoer, dan bedoel ik niet boeken in het Italiaans, maar gewoon in het Nederlands. Met al thema de Bel Paese. Er komt namelijk op kook- en reisboeken gebied heel wat uit in de lente. Van Made at Home van Giorgio Locatelli tot Mangiamo! van Antoinette Coops, het hoogtepunt van de Italiaanse week op Gereons Keuken Thuis. Op 19 april lunch ik met de eerste en ga naar de boekpresentatie van de tweede. Ook verschijnt er een nieuw reisboek van Ciao Tutti Saskia Balmaekers. Met onder andere streetfood. En…. op magazinegebied valt er weer wat te beleven, zoals in het nieuwe nummer van de Smaak van Italië, het blad Ossigeno of het prachtig vormgegeven 1820 magazine, over de kunst van de Italiaanse gastronomie. Allemaal leuke onderwerpen om over te schrijven. Maar vandaag blik ik achteruit, leuk om te kijken wat ik allemaal schreef over Italiaanse kookboeken. Ook eens leuk om te doen, voordat volgende week de #italiaanseweek van start gaat.

foto: cover Pasta di Janny.

Pasta di Janny uit 2016 is een compact boek, waarin de immer goedlachse schrijfster haar fijne kneepjes deelt met de lezer. De passie van Janny voor Italiaans eten is ooit wakker geschud door La Loren. Wie kent dat fenomeen niet? Ik ontdekte de keuken en boeken van deze diva op bankstage in Rome.

foto: cover Zilveren Lepel.

De Zilveren Lepel Napels neemt je mee op pad langs al het lekkers, dat de provincies Napoli, Caserta, Salerno, Avellino en Benevento je hebben te bieden. Vruchtbare vulkanische bodem, mooie vergezichten, knalgele citroenen uit Sorrento, de bekende mozzarella van buffelmelk en de enige echte pizza Napoletana. Zal ik nog even doorgaan?

foto: Under the Tuscan Sun Cookbook.

Mijn vriendin schrijfster Frances Mayes is bekend geworden met haar boeken over Toscane. Het Under the Tuscan Sun kookboek prijkt naast haar romans ook in Gereons kookboekenhoek. Inmiddels is er een nieuw boek, Women in Sunlight, dat net is verschenen in de V.S.,Een roman over 4 vrouwen, die elkaar treffen in Toscane om te koken, praten en eten.

foto: cover Smaak van Sicilië

We zakken af naar het zonnige eiland Sicilië, dat door Ursula Ferrigno werd geportreteerd in Smaak van Sicilië Een kleurrijke melting pot van geuren en smaken, van land en uit zee. Met de smaak van al het aanwezige citrus. De antipasti, pasta’s en soepen, de secondi en zoetigheden. Daar weten de Sicilianen wel raad mee. En na haar reis wist Ursula Ferrigno, een populaire Italiaanse kok en schrijfster van het boek, dit ook.

Puur Pasta van Londense Laura Santtini doet het ook goed in mijn keukentje aan zee, net als een kneepje Umami5 door je pastasaus. Het leven is een combinatie van tovenarij en pasta, volgens il maestro Federico Fellini. Deze slogan gaat zeker op voor restaurateur en culinair schrijfster Laura Santtini. Haar leven is doordrenkt van pasta, thuis en in haar professionele leven. Pasta is snel, makkelijk en basisvoedsel, waarmee je op elk niveau aan de slag kunt. Van tarwe, andere granen of tegenwoordig op plantaardige basis, zoals pasta van courgette.

foto: cover puur pasta.

Vooruit nog eentje dan: Brood is goud van Massimo Bottura. Vijftig chefs die #nowaste koken met de leftovers van de EXPO Milaan. Een mooi sober vormgegeven boek zonder al te veel visueel geweld. Een verademing in dit visueel ingestelde Facetwitinstabooktergram tijdsgewricht. Recepten worden stap voor stap uitgelegd en zijn voorzien van smakelijke verhalen. Want behalve créateur van mooie gerechten, bedenker van nieuwe ideeën toont Massimo Bottura zich een waar verhalenverteller.

foto’s: uit Brood is goud.

Naschrift: natuurlijk is deze kleine parade van Italiaans leesvoer niet compleet. Meer op Gereons Keuken Thuis.

09/04/201810/04/2018

Culiperslunch 2018.

foto: cover Mangiamo.

Culiperslunch 2018 in de Kookfabriek. Een bezoek hieraan begint voor Gereons Keuken Thuis een jaarlijkse traditie te worden. Het was alweer de negende editie en een inspiratievolle. Samen met honderdvijftig andere genodigden genieten van al het moois dat wordt aangeboden. Eten, drinken, restaurants en kookboeken. What’s new? En natuurlijk gezellig bijkletsen onder het genot van een bite & drink. Om het maar een wat moderner te zeggen. Pitch PR en Marcus hadden het weer voortreffelijk geregeld op deze maandag in april.

foto: Valderrama truffelolie.

Bij binnenkomst werd ik verrast met een heerlijke spumante van 900 wines. Een blanc de blancs van chardonnay en glera, uit het proseccoland Vadobbiadene in de Veneto.

foto: Tromp & Rueb appelazijn

Tweede halte was Tromp&Rueb, waar ik een mooie creatie met makreel proefde in combinatie met hun troebele appelazijn. Hun azijn varianten doen het naast in dressings ook goed in marinades.

Het zout van de hand van auteur Antoinette Coops, dat ik al eens in de zomer van 2013 proefde, stond klaar bij de stand van NW Adam, ter ondersteuning van Mangiamo, dat op 19 april a.s. verschijnt.

Een meter verderop lag het mooie nieuwe boek van Giorgio Locatelli, Made at Home. Uitgave van Fontaine. Binnenkort meer daarover op Gereons Keuken Thuis, na de lunch op 19 april a.s. Ik ben groot bewonderaar van zijn kunst- en eetreizen. Dus wil daar wel het fijne van weten.

foto: creaties van HHB Gwenn voor Oppo.

Zal ik nog even verder gaan? Met de Culiperslunch 2018!

foto’s: de stijl van El Qatarijne.

El Qatarijne, een restaurant, dat ik vaak passeer als ik op bezoek ben in Utrecht, trok de aandacht met hun mooie hapjes. East meets West, zoals de chefs Baris Budak en Ayt Erdogan het zelf noemden. Van hun hand verschijnt binnenkort een prachtig boek vol sfeer uit Istanbul. Zou het graag lezen en recenseren.

foto’s: wordt een echte wijnblogger!

Pitch PR zelf had ook een leuk nieuwtje, want foodbloggers kunnen in mei a.s. onder het mes om een echte wijnschrijver te worden. Doen zou ik zeggen. Ik ben net zo enthousiast als Femke Pruijs. DOEN dus bloggers, geen smoesjes!

Dan de olijfolie van Valderrama. kom ik deze zomer nog op terug.

foto’s: eet meer bokjes!

Verder ging het naar de geitenbokjes. een geweldig initiatief om #nowaste om te gaan met deze dieren, die als gevolg van de grote productie aan kaas niet zouden worden gebruikt. Zonde met een hoofdletter. Ik proefde een rendang, bokjesham. Mooi initiatief van Nice to Meat.

foto: de zusjes Waal.

De altijd zonnige zusjes Waal van SuriMam gaven ook acte de présence. Paling, wie is er niet groot mee geworden? IJs van Oppo, dat Gwenn, ja juist die van HHB, inspireerde tot creaties.

foto: Jadis van The Lemon Kitchen.

De HAS hogeschool met Jadis van The Lemon Kitchen.

Een uitstapje naar Ecuador en heerlijke wijnen en hapjes bij SHIRAZ, de Amsterdamse wijnbar. Un vrai jardin de vin in hartje Mokum.

foto’s: bij SHIRAZ.

Natuurlijk is deze parade geenszins compleet. Ik proefde Limonade van de lieve mensen van The Holy Kauw. Zij bieden mooie alternatieven voor een dagje, weekje of maandje alcoholloos drinken.

foto: Het vrolijke span van Holy Kauw.

Anyway, er was weer voldoende te zien, genoeg stof om te absorberen, bij te praten met al mijn culi collega’s en een beetje gossip, maar dat bewaar ik voor deze zomer. Dank Harriet, Robert, Marcus voor de hartelijke ontvangst. Gelaafd toog ik westwaarts. Tot volgend jaar. Culiperslunch 2019!

foto’s: Food from Ecuador.

07/04/2018

De Smaak van Texel.

foto: cover De Smaak van Texel.

Ik ben er nog nooit geweest, op het eiland Texel. Waarom weet ik niet. De blik van Gereons Keuken Thuis is meestal zuidwaarts gericht, denk ik. Maar daar kan verandering in komen. Meer dan tien jaar na dato is De Smaak van Texel, beeld van een eiland en werelds koken, opnieuw verschenen. Annette van Ruitenburg en Ruth de Ruwe gingen samen met Tanja van den Berge aan de slag om een nieuwe versie te maken van dit boek dat eerder in 2007 verscheen. Dit drieman- of moet is zeggen drievrouwschap kende ik al van hun ode aan Zilt Zoet Zeeland. En dan weet je wat je kunt verwachten, een boek bomvol natuur, zee, zilte smaken en terroir. Want het eiland Texel is één bonk terroir, zilte natuur en trotse bewoners, die met liefde hun producten koesteren. Een boek over ondernemende, creatieve en innovatieve mensen, die dit eiland tot een plek maken, waar het goed toeven is.

Van Ruitenburg, de Ruwe en van den Berge nemen je in tekst, beeld en recepten mee over dit mooie eiland. Ze spraken met producenten, kwekers, horecamensen en andere Texelaars om al het moois in een boek met 150 recepten te vangen. Gereons Keuken en Route reist graag met ze mee. Texel als culinaire schatkamer, waar werelds wordt gekookt.

foto’s: gerecht bij Jef en voor de Reede van Texel.

Het boek start bij Jef in Den Hoorn, patron cuisinier, die zijn gasten smaakbeleving op niveau biedt. Lokale producten, uit zee en van het eiland in een modern werelds jasje. Jef houdt van de Texelse producten, waarbij je natuurlijk direct aan lamsvlees van de zilte weiden denkt. Of aan kooieend voor een creatie van zijn hand.

De Novalishoeve, een 40 hectare groot biologisch dynamisch bedrijf met melkkoeien, schapen en varkens. Alles wordt zelf bewerkt en verwerkt Bijvoorbeeld tot ijs, ambachtelijk desembrood en kruiden. Een geliefde leverancier voor de Texelse horeca. Met een Italiaanse twist!

De Smaak van Texel, dat is koffie, dat zijn paddenstoelen, zilte groenten, kazen en duindoornbes. Te veel om op te noemen. het predicaat schatkamer gaat duidelijk op en de schrijfsters zijn gaan grasduinen en proeven tussen al dit moois. Bijvoorbeeld voor een kaasfondue van Texelse kazen. Lekkere maaltijd als je ervoor de prachtige natuurlandschappen hebt verkend. Strand, duin, heide en weide.

Vogelkersjam, eetbare bloemen, daglelies van kwekerij Halsema gefrituurd in een tempurabeslag. Een moderne twist voor een terroirproduct. Dat maakt Texel culinair zo bijzonder. Spannende producten, waar de thuiskok en de horeca moderne creaties mee kan maken. Ecomare komt aan bod, daar wil ik zeker eens naartoe. Voor zeehonden en dolfijnen. Boffer of poffer een gerecht in een katoenen zak. Je bent op Texel echt in het Noorden.

foto: koffie van Fabrizio.

Ik kan nog wel even doorgaan, zoveel mooie producten en recepten kom ik tijdens deze eilandtour tegen. Een lust om te lezen en te bekijken. De Smaak van Texel, als je het boek leest, kun je het bijna proeven. Asperges met lamsham of vissoep van Hans. Annette, Ruth en Tanja trekken alle registers open. Een intense reis over een klein doch beeldschoon eiland met vele smaken. Het drievrouwschap neemt mij op deze zonnige ochtend mee met hun prachtig gemaakte terroirboek. Op 25 mei a.s. praat ik erover op NH Radio. Nu ga ik nog even een rondje Texel maken!

foto: impressies van Texel.

De Smaak van Texel, Anette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe & Tanja van den Berge. (ISBN 9789059568471) is een uitgave van Fontaine en is liever lokaal te koop voor € 39,95

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

06/04/201806/04/2018

Foodparade lente 2018.

Het is lente! Het zonnetje belooft er komend weekend door te piepen. De temperatuur gaat stijgen. We kunnen ons weer gaan verheugen op al fresco eten en drinken. En een nieuwe lente belooft altijd een nieuw geluid. De wintergerechten kunnen worden opgeborgen en alle frisse en lente-groene waar kan weer worden verorberd. In alle geuren en kleuren. Van roze kippensoep uit Koken met Kleur, die ik vanmiddag at bij Joke Boon tot asperges. Wijnen van Neleman en lekkere vega gerechten bij Esther’s Cookery in de Gerard Doustraat. Tijd voor de foodparade lente 2018.

foto: roze kippensoep uit Koken met Kleur.

De biologische wijnen van Neleman hebben sinds kort een eigen magazine, met naast hun hele assortiment ook leuke recepten, verhalen over o.a. rijst en Spaanse olijfolie. Kijk eens op hun site voor een heerlijk polenta recept met rode tempranillo monastrell blend.

foto: cover Neleman magazine.

foto: spannend gerecht uit TLV.

Esther’s cookery in de Amsterdamse Pijp was het toneel van een workshop door Jigal Krant, schrijver van het leuke kookboek TLV. Op 12 april kun je aanschuiven in het speciale pop up restaurant. Koken en genieten van en uit Tel Aviv.

foto’s: de eerste kreeft.

Het is weer tijd voor kreeft uit de Oosterschelde. Op 29 maart jl. startte het kreeftenseizoen met de vangst van de eerste kreeft. De veiling bracht € 22.500,00 op voor de stichting War Child. De jaarlijkse verkiezing en inauguratie van de kreeftenkoningin vond plaats en de kreeftenwijn met speciaal ontworpen etiket zag het licht. Een mooie frisse chardonnay. Kreeftenvisser van de Hoek en CDK van provincie Zeeland visten samen de 1,3 kg wegende kreeft uit het water. Jannis Brevet van Inter Scaldes weet wel raad met deze Zeeuwse delicatesse. Hij raadt aan de kreeft op 80 graden in bouillon te koken en te serveren met sinaasappelazijn en witte wijn. Combineren met asperge kan natuurlijk ook. Meer recepten en speciale Zeeuwse menu’s vind je op Oosterscheldekreeft.

foto’s: aspergetijd

Het aspergeseizoen is weer begonnen. In Rotterdam liet het Aspergecentrum zien, dat het een easy groente is, die je snel bereidt. Asperges krijgen een nieuw en jonger imago. Voor bij kreeft of ham. Op klassieke wijze of in tal van andere bereidingen. Op 11 mei a.s. is het Dag van de Asperge. Op deze dag wordt ook de winnaar van de 15 minuten challenge bekend gemaakt. Doe mee van 29 maart tot 11 mij aan deze kookchallenge. Ook is er nog steeds niets mis met asperges in een klassieke setting. Met ham, ei, krieltjes en hollandaisesaus.

foto: mooie flessen gin tijdens proefparade.

Op de proefparade van Mr. Goodiebag in Kimpton DeWitt maakte ik kennis Bobby’s dry gin Een oer Hollands product uit Schiedam. Een droge gin uit de jeneverstad met een Oosterse twist. Naamgever Bobby dronk graag jenever maar miste de Oosterse twist van zijn geboorte-eiland Ambon. Kleinzoon Sebastiaan raakte geïnspireerd door dit verhaal en stookt sinds 2012 samen met de zevende generatie van stokerij Hansen sinds 1777 deze fijne gin.

foto: umeboshi met sake, wat mij betreft een match.

Japanse producten van Terra Sana. Smaken uit de moderne Japanse keuken. Spannende smaken van gefermenteerde umeboshi. Het is geen pruim, noch een abrikoos en aan de smaak moet je even wennen, maar met een kopje bio sake is het een mooie combi. Probeer het eens. Net als een bezoek aan de Japanse wereld, die Vincent van Gogh creëerde in Zuid Frankrijk. van 23 maart tot en met 24 juni is de tentoonstelling Van Gogh&Japan te zien in het Van Gogh museum.

foto: lentejam.

Een laatste product in deze foodparade lente 2018 is de lentejam van Potverdorie, een Amsterdams #nowaste initiatief. Van overgebleven fruit en groenten maken deze producenten de lekkerste jams en chutneys.

foto: homemade limoncello

Tot slot een receptje voor limoncello. Ik sprak er vanochtend over bij June tot 12 op NH radio. Als je er nu mee begint, is dit drankje op tijd klaar voor het al fresco seizoen. Dat begint traditiegetrouw 15 mei a.s. op Gereons Keuken Thuis. Stay tuned!!! Foodparade lente 2018.

Nodig:

1 fles wodka

5 biologische citroenen

250 g suiker

250 ml water

Bereiding:

Boen de citroenen goed schoon en schil ze. Doe de schillen in een schone goed afsluitbare pot en got de fles wodka erbij. Laat zeker 4 weken op donkere plek staan. Schud regelmatig. Gebruik de rest van je citoen voor ochtendsapjes of dressings. #nowaste. Maak van het water en suiker een siroop door de suiker op te lossen in water en kort in te koken. Laat deze afkoelen en giet bij het wodka citroenmengsel. Laat de limoncello nog een week staan. Zeef het drankje door kaasdoek of koffiefilter en bottel de limoncello in gesteriliseerde flesjes van 1/3 liter. Leuk cadeau of zo uit de vriezer na de zomerse al fresco maaltijd.

foto: Mount Fuji.

Heb je na het lezen ook een leuke tip voor de foodparade lente 2018? Laat je hint dan achter in een reactie onder deze post.