Doe maar gewoon!

foto: cover Doe maar gewoon! Koken met Annie.

Doe maar gewoon!, koken met Annie. Een boek vol gewoon eten van bij ons. En met eten van bij ons bedoelt Gereons Keuken Thuis altijd Vlaamse gerechten. Goede en stevige burgerkeuken, zonder frou frou, maar wel wat ronder en culinairder dan onze burgerkeuken. Annie Deleersnijder was cafébaas van Visserswelzijn in Oostduinkerke. Ik ben er nooit geweest maar stel me daar zo’n estaminet voor waar behalve een pintje ook wat gegeten kan worden. Aan pensioen dacht Annie niet en scheepte zich zelf in aan boord van de Evanna, de plek waar Gert Verhulst (voor de Nederlanders Gert kennen we van Samson & Gert en pretpark Plopsaland) en James Cooke (Belgisch acteur en musicalster) hun late avond gasten. ontvangen voor Vier, een commercieel Vlaams TV station. Vooruit moet er natuurlijk een stukje gegeten worden en dat wordt verzorgd door Annie. Gert en zij leerden elkaar kennen in Nieuwpoort. Hij kwam regelmatig op café bij haar. Later verhuisde Geert naar Oostduinkerke en instant had zij een nieuwe job. Kok op een schip. Met verve, want de gasten en gastheren aten hun buikje rond uit de potten van Annie. Ze werd er zowaar een BV mee. Nee geen besloten vennootschap, maar een rasechte Bekende Vlaming. Tijd dus om haar keukenkunsten te bundelen in dit leuke boek Doe maar gewoon! Niets meer en niets minder.

foto: Café Het Schipperswelzijn.

Wat eten de gasten dan zoal op het schip Evanna? Gewoon lekker en stevig eten, zoals Juliennesoep,  de klassieker tomaat garnaal als vooraf. (het seizoen staat hier ook weer voor de deur) en visgerechten, want de visafslag van Zeebrugge is niet ver weg. Van pladijs met puree en sla tot mosselen met frites. Annie kookt het.

Vlees neemt een aanmerkelijk deel in van dit boek. In Annie haar keuken geen vegan of hip gezond gedoe. Dat hoort ook niet bij zo’n kookboek. Hutsepot, gegratineerde witloof met pasta, kalfsschnitzels met calvados en natuurlijk een vol au vent. Gereons Keuken Thuis krijgt een glimlach rond zijn mond bij al deze retro heerlijkheden. Desserts staan er niet in, maar ik weet zeker, dat Annie een ster is in het maken van chocolademousse of een wafel met krieken. Doe maar gewoon, kook als Annie. Een heerlijk boek voor het najaar.

Doe maar gewoon!, koken met Annie. Annie Deleersnijder (ISBN 9789022337080) is een uitgave van Manteau en te koop voor € 19,99

Binnenkort een “doe maar gewoon!” recept uit dit leuke boek op Gereons Keuken Thuis.

Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Al fresco zomer 2020, finale.

foto: een zonsondergangn als finale.


Al fresco zomer 2020, finale. 
Met de temperaturen van vandaag klopt het eigenlijk niet, maar de al fresco zomer 2020 op Gereons Keuken Thuis is weer voorbij. De finale vandaag helaas zonder tombola, want het aantal inzendingen van leuke verhalen en recepten bleef steken op welgeteld één reactie. Dat bevreemdt mij een beetje, want ik had gezien alle staycation verhalen, het rundumshaus gebeuren en alle homemade recepten, die ik tijdens en na de intelligente lockdown zag langskomen, gerekend op een grotere respons. Niet getreurd, weliswaar geen verloting van kookboeken vandaag van kookboeken, maar wel een winnaar, die mij onderstaand verhaal stuurde over reizen en eten in ons eigen kikkerland:

Meggy: Deze zomer hebben we een paar dagen in Friesland en Groningen doorgebracht en aan de Noord Hollandse kust vakantie gevierd in een strandhuisje. Wij wonen zelf op de Veluwe dus als we bij de zee zijn eten we altijd vis. Veel sliptongen genuttigd maar ook Hollandse garnaaltjes. Echt verrukkelijk! Vooral in de haven van Zoutkamp hebben we een verrukkelijk voorgerecht gehad van Hollandse garnalen. Het bracht gelijk herinneringen terug aan mijn jeugd in Noordwijk waar wij achter een garnalenvissers woonden. Hele zakken garnalen kregen wij als kleine kinderen om te pellen in het slopje achter ons huis. En we aten ze gelijk op. De alleraardigste serveerster in Zoutkamp vertelde ons dat de garnalen nu eerst naar Marokko vervoerd worden om gepeld te worden en dan komen ze weer terug naar Nederland. Ongelofelijk toch? 20 jaar geleden in het Noorden van Portugal werden ook vaak schaaltjes ongepelde minigarnaaltjes op tafel gezet als borrelhapje, daar werd ik ook zo blij van. Ik geef daarom een heel simpel receptje voor een voorafje met Hollandse garnalen.

foto: pellen maar, garnaaltjes uit IJmuiden.

Recept voor 2 personen van Meggy Timmer-Oostdijck.

Nodig:

200 g Hollandse garnaaltjes, gepeld, liefst zo vers mogelijk van een goede viswinkel.

kropje botersla

wat rode uienringen, heel dun gesneden.

gehakte walnootjes

Bereiding:

Sausje maken van creme fraiche, beetje ketchup, scheutje whisky of sherry. Sla plukken en wassen, goed droogschudden. Dat met de garnaaltjes in een leuk glas opmaken, sausje erover, wat fijngemaakte walnootjes en rode ui erover strooien. Serveren met wit brood en goede roomboter. Gereon weet er vast wel een lekker wijntje bij. Inderdaad, omdat het nog zo’n mooie zomerdag wordt adviseer ik een Pays d’Oc grenache/viognier blend van Capelude, een wijn van de coöperatie Alma Cercius bij Béziers.

Al fresco zomer 2020, finale. Dank je wel Meggy en het kookboek van je keuze komt naar je toe.

video: ‘T is weer voorbij…

Wat de zomer in 2021 gaat brengen verklap ik nu nog niet, maar in plaats van al fresco ligt er al iets op het schap. 

BEET!

BEET! Kort geleden stond er in Het Parool een stuk over de populariteit van hengelen. Deze schijnt tijdens de corona periode erg te zijn toegenomen. Dat hengelen en vissen leuk is weet Jacques Hermus schrijver van dit nieuwe boek als sinds zijn jeugd in de Noordoostpolder, waar hij erop uittrok om paling te vangen, die ’s avonds thuis op het menu stond. Ik ken het eigen vis vangen verschijnsel van mijn grootvader, die ’s avonds schollen meebracht van de Grevelingen, die mijn oma dan in de schuur bakte. Na zijn eerdere jongensboeken over Het Wilde Eten en Het Wild kookboek, kon een boek over vissen vangen, kopen en bereiden niet uitblijven. Als echte verhalenverteller neemt Hermus je mee langs allerlei visgronden, die ons land rijk is. Zout dan wel zoet. BEET! start met de geschiedenis van de vis en de visvangst. De smaak van vis en het verschil tussen de zoete dan wel zoute habitat, waarin het dier leeft. Vissen hebben zich daar namelijk aan aangepast. Via de diverse eetbare eitjes van de vis en de constatering, dat vis 3 maal moet zwemmen (water, boter en wijn) komen we bij de hengelaar en  zijn tuig. Ik kan me herinneren, dat mijn jongere broer zo’n ijzeren kist met zitje had vol haakjes, dobbers, lijntjes en andere benodigdheden om te gaan hengelen. Een soort heilige Graal, voeg daarbij de hengels en molens en mijn broer was geheel uitgerust om langs de sloot voorntjes te gaan vangen. Hermus legt in BEET! duidelijk uit wat je nodig hebt. Ik kan zelf uit ervaring vertellen, dat een bamboehengel met lijntje en dobber in Loosdrecht ook altijd goed werkte. Jacques geeft tips voor vis-stekken, van strand tot stad. Ik begrijp nu de keuze van de locatie van het buitenkantoor van de schrijver. Hij besteedt de nodige aandacht aan veel voorkomende zoet- en zoutwatervissen. En heb je het geduld of de tijd er niet voor, dan kun je nog altijd vis gaan kopen, bij de vishandel of zoals Gereons Keuken Thuis vaak doet in IJmuiden. Koken met vis. Uit de mond van diverse kenners tekende Jacques Hermus voor BEET! hun favoriete recepten op, om thuis te maken. Heb je daar geen zin in? Voor deze categorie sluit hij af met gerenommeerde restaurants om vis te eten.BEET! leert je in kort bestek hoe je vis te verschalken, wat je ermee kunt doen, behalve terugzetten en hoe je vangst te verwerken in lekkere recepten. Een handzaam boek voor de bijna 2 miljoen hengelfanaten en degenen, die het liever allemaal opeten. BEET! is een mooie aanvulling op zijn eerdere boeken over het agrarische leven en de jacht. Gereons Keuken Thuis hoopt dat ze willen bijten!


BEET!, over vissen vangen, kopen, bereiden en eten. Jacques Hermus (ISBN 9789038807652) is een uitgave van SEASONS en Nijgh Cuisine en is te koop voor € 22,50

Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Rivierkreefttaart van Gala.

foto: cover les diners de Gala (NY 1971)

Rivierkreefttaart van Gala. Soms heb je van die dagen, dat je met de teletijdmachine van professor Barabas (uit Suske & Wiske) terug in de tijd zou willen gaan. Naar bijvoorbeeld het buiten van schilder Dalí en zijn geliefde Gala in het Catalonië van eind jaren twintig. Aan de kust bij Cadaquès. Daar verzorgde de kunstenaar de entourage en zorgde Gala voor de wijn en spijs. Net als Dick Soek een aantal jaren geleden deed in de Piloersemaborg met een Dalí lunch. Hij leende hiervoor de kookboeken, die vandaag in het kader van de laatste blog op Gereons keukentafel liggen en het slotakkoord zijn van mijn #mediterraneweken.

foto: Piloersmaborg in Den Ham.

In de Piloersemaborg begon

de middag als volgt:

We werden ontvangen in de borg door een charmante gids, die zoals later bleek onderdeel van het toneelstuk was. Zij vertelde ronduit over de borg en de mensen, die er woonden. In de keuken werd ondertussen hard gewerkt. Na de bezichtiging begon het spektakel. In een zaal stond een grote vrieskist, waarin zich het lichaam van Salvador Dali bevond. Door wat miscommunicatie en de eerder genoemde gids en een personeelslid van het restaurant ging de kist open en herrees de grote kunstenaar. Zomaar in een zaaltje in een borg op het Groningse platte land. De gids bleek niet alleen een kenner van de borg.…..”

Een onvergetelijke middag met met fijne tafelgenoten en dito gerechten. Ik snap, waarom ik op deze wat druilerige morgen zit te bladeren in het barokke boek van de kunstenaar en zijn vrouw. Waarin de verschillende gangen  namen krijgen als “les cannibalismes de l’automne” (eieren en sea food), “les suprêmes de malaises lilliputiens” (voorgerechten) of “les je mange Gala” (afrodisiaca). Een wondere wereld van kunst en eten. stukje rêverie op tafel. Franse keuken in een spannend jasje zullen we maar zeggen. 

foto: bijvangst van exoten in IJmuiden.

Maar nu even naar de Nederlandse realiteit van de dag. Onze sloten, plassen en poelen in het Hollandse veenlandschap worden bevolkt door een roodschalige exoot uit de Verenigde Staten. Zij kunnen behoorlijke schade aanbrengen aan flora en fauna. Vandaar dat er alom wordt gevist op deze rakkers, die een prima alternatief zijn voor zoutwater schaaldieren en volop verkrijgbaar. Zag gisteren in IJmuiden nog een behoorlijke krat vol gewriemel staan. Bijvangst. Meer over deze delicatesse en de geweldige saus, die je hiervan kunt maken lees je begin oktober in de herfsteditie van Gereons Mag. Vandaag het recept voor de rivierkreefttaart van Gala, met natuurlijk sauce Nantua in de versie van Dick Soek. We drinken er een witte albariño uit Gallicië bij.

foto: mousse van rivierkreeft door Dick Soek.

Rivierkreefttaart van Gala.

Nodig:


2,5 kg verse gekookte rivierkreeftjes.

1/2 kreeft

250 g snoek(baars)

750 ml slagroom

2 wortels 

1 ui

tijm, laurier, peterselie, dragon en een steel selderij.

50 ml cognac

1/2 l visfumet

2 eiwitten

250 g tomaten in stukjes

zout & peper (was Dalí in zijn recept vergeten)

Bereiding:


Bereiding mousse voor taart:

Haal voorzichtig het vlees uit de achterkant van de rivierkreeftjes en zet apart. Bewaar de schalen, scharen en poten, om de saus te maken. Leg een hele gekookte rivierkreeft apart voor de presentatie. Maak de halve kreeft schoon, bewaar het koraal (in geval van vrouwelijk kreeft) voor de kleur. Doe de gekookte snoek, kreeft en rivierkreeftvlees in keukenmachine, maal fijn en voeg één voor één de geklopte eiwitten toe. Zeef de substantie en spatel er zout peper en lobbig geklopte slagroom doorheen. Voeg voor de kleur wat gezeefd koraal toe. ( indien bij de kreeft aanwezig). Doe voor je de mousse in een vorm doet een kooktest, door 1 eetlepel kort te pocheren. Dan kan je nog zout en peper of wat extra room toevoegen. Kook de taart in een vorm in 40 minuten af in een pan met kokend water. Laat daarna afkoelen.

Bereiding sauce Nantua

Bak de karkassen kort aan in wat boter, voeg de gesnipperde ui, wortels, bleekselderij en kruiden toe. Blus af met cognac en flambeer. Voeg de visfumet toe en de tomaten en laat het geheel op laagvuur trekken. Zeef de saus. Maak van wat boter en bloem een beurre manié en bind de saus. Haal de taart uit de vorm en stort op een schaal. Overgiet met de warme sauce Nantua en garneer met een hele rivrierkreeft on top.

NB: 15 september is alweer de laatste dag van de #alfresco zomer. Wie gaat er een zomers kookboek winnen?

Extra Vierge van Sandra Alvarez.

foto: cover Extra Vièrge van Sandra Alvarez.

Extra Vierge van Sandra Alvarez. In het tweede kookboek van Sandra draait alles om olijfolie en dan nog het liefst extra vierge, want dat is volgens haar een onverbeterlijke smaakmaker, zowel in de Spaanse als in andere keukens. Het bijzondere aan Sandra’s benadering is dat zij ook rustig een ei bakt in extra vierge olijfolie, waarom niet? Deze eerste koude persing geeft juist dat je ne sais quoi aan allerlei gerechten, inclusief desserts en cocktails. Bak bijvoorbeeld eens een cake met olijfolie en je zult zien dat deze luchtiger aandoet dan een cake met boter. Sandra, die we kennen van haar aioli in Masterchef. (lees mijn recensie van Sabor! Sabor!) schuwt het experiment niet, maar met dien verstande, dat je pure producten gebruikt en niets verspilt. Extra Vierge start met het verhaal van Alvarez en haar passie voor dit goudgele goed. Spaanse olijfolie. Eigenlijk niet vreemd, als je bedenkt dat zij half Spaans is. Maar ook olijfolie uit andere oorden kan haar goedkeuring wegdragen. Extra vierge olijfolie voegt samen met andere smaakmakers veel toe aan haar recepten. De schrijfster vindt het gezien haar tevens Chinese achtergrond ook helemaal niet raar om olijfolie in Aziatische gerechten te gebruiken. Zo is dit boek een fusion geworden van smaken, die aan elkaar worden geregen door olijfolie.

Vamos a ver! Na uitleg over de verschillende soorten olijven en olie, gaan we brunchen met Sandra. Voor elk wat wils zonder al te veel suikers. Olijfolie maakt je smoothie zachter en romiger. Let daarbij wel op, dat je een goede kwaliteit, eventueel biologisch geproduceerde extra vierge olijfolie koopt. Gereons Keuken Thuis maakt vaak een mediterrane cocktail van sinaasappel- en citroensap, geperste knoflook, een snuifje cayenne en olijfolie. Prima start van de dag en het houdt verkoudheden buiten de deur. Tapas mogen natuurlijk niet ontbreken in dit boek en Sandra Alvarez en fotograaf Ashkan Montezapour hebben kosten nog moeite gespaard om de lekkerste recepten en foto’s op tafel te toveren. Zoals een mindf*ck faux gras of tostones met avocado-béarnaisedip. Er staat een recept voor socca in en voor artisjokkenchips. Via salades, waaronder een originele Japanse kapsalon belanden we op de vega afdeling. Een kookboek kan niet meer zonder tegenwoordig. Denk hierbij aan romige Beluga linzen met truffelolie en Parmezaanse kaas. Wat ik heel origineel vind is, dat de schrijfster de trouwe viervoeter niet vergeet met een recept voor hondenkoekjes. Vraag me dan af, als ik het recept zie, of je die zelf ook kan oppeuzelen? Vlees en vis nemen een bescheiden plek in. Hierna belanden we bij de cocktails. Nooit geweten, dat je ook je cocktailrepertoire kunt uitbreiden met extra vierge olijfolie. Sandra legt het allemaal uit. Dips en aioli sluiten het boek af, eigenlijk de essentie van het koken van Alvarez, olijfolie als smaak- en textuurmaker. Ach dat deed ze al bij Masterchef! Je zou Extra Vierge van Sandra Alvarez bijna aanschaffen voor haar romige aioli’s, maar dat zou geen recht doen aan de andere overheerlijke recepten in dit boek. Buen hecho!

Extra Vierge, ruim 100 recepten met olijfolie. Sandra Alvarez (ISBN 9789089896333) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 29,99


Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Wortelhummus van Joke Boon.

Wortelhummus van Joke Boon. Onlangs bereikte mij het bericht via de sociale tamtam, dat het standaardwerk  Bonen! van bonendiva, kleurenkookster en vega-optioneer Joke Boon inmiddels zijn derde druk heeft beleefd bij Carrera. Dat is leuk nieuws, want zeg nu zelf, net als Joke doet: “van bonen krijg je nooit genoeg.” Ze at niet voor niets een jaar bonen in welke hoedanigheid dan ook en tekende per maand recepten op. Ineens ontstond hier aan de zeekeukentafel een ideetje. waarom niet een recept voor wortelhummus van Joke, zonnig oranje net als het septemberzonnetje? (of dit door de voormalige koninginnedag kwam laat ik in het midden) Prima voor tijdens de #mediterrane weken. Wortelhummus met canellinibonen. Ik voeg zelf wat pimentón de la Vera toe, een beetje rokerigheid. Easy does it en het is nog helemaal vegan ook. Fijne dinsdag.

foto: cover van het standaardwerk Bonen!

Over Bonen!:

Een aptoniem, van het Latijnse aptus (geschikt) en het Griekse onuma (naam), is het verschijnsel, waarbij de drager van een naam zich bezighoudt met het onderwerp van de naam. Beter kan het niet in het geval van Joke Boon, die een kookboek schreef over Bonen! Een jaar lang peulvruchten in diverse recepten. Boon stelde zich tot doel elke dag iets met bonen te eten. In haar geval geen straf, want Joke is dol op bonen. Altijd al geweest. Hierin schuilt een soort “nomen est omen”. Dat geldt niet voor alle Nederlanders. De peulvrucht is een beetje in het verdomhoekje geraakt door de jaren heen. Maar als gevolg van kennismaking met andere culturen zit de boon weer in de lift. En Joke draagt hier haar steentje aan bij met het boek Bonen! Elke maand 12 verrassende recepten met bonen.”

Wortelhummus met canellinibonen.

Nodig:.

100 g worteltjes (van een bos) gewassen

plantaardige olie

1 tl paprikapoeder (of rokerige pimentón)

snufje chilipoeder

150 g canellini bonen (75 g gedroogd gewicht) zelf gekookt of uit blik (laat ze in beide gevallen goed uitlekken)

1 1/2 el pindakaas

2 el versgeperst sinaasappelsap

2 el citroensap

2 el extra vergine olijfolie

zout en versgemalen peper.

Bereiding:

Rooster eerst de worteltjes. Verwarm de oven voor op 200 graden. Snijd de worteltjes in schuine plakjes, schep ze om met twee eetlepels olie, paprikapoeder, chilipoeder en een snuf zout. Rooster de plakjes in 25 minuten gaar. Laat iets afkoelen.

Doe alle ingrediënten en de extra vergine olijfolie in de keukenmachine en pureer. Voeg zoveel warm water toe tot je een romige en goed smeerbare hummus hebt Voeg naar eigen smaak zout en peper en eventueel nog wat water toe.

Bonen! door Joke Boon (ISBN 9789048829606) is een uitgave van Carrera en is te koop voor € 33,99

foto: hopelijk weer snel een gezellig fotomomentje met joke!

Maar dat is nog niet alles in de herfst verschijnt van Joke Boon een prachtig nieuw boek over linzen, een veelzijdige peulvrucht. Dat vraagt om een retrospectief…. een nieuwe aanspreektitel is al in de maak voor Joke.  Stay tuned!

Griekenland Thuis.

foto: cover Griekenland Thuis.


Griekenland thuis.
 In Gereons kookboekenhoek staat en bijzonder Grieks kookboek, dat ik eens op de kop tikte. Waar weet ik niet meer. Het heet Griekenland thuis, voedsel voor lichaam en ziel. Van Theodore Kyriakou en Charles Campion. Uitgegeven door Tirion in 2004. Anders dan je zou verwachten is het geen kookboek vol populaire Griekse grillgerechten, maar gaat het op zoek naar maaltijden en gerechten, die gestoeld zijn op tradities. In de bergen, aan zee, op eilanden en in de stad. Uit de overlevering. Het is een kookboek dat op zoek gaat naar de rol van cultuur, religie en economische situatie op de dagelijkse en feestelijke maaltijden in Griekenland. Het zijn nog steeds de mediterrane weken op Gereons Keuken Thuis en al grasduinend vond ik een leuk origineel recept voor keftedes van tomaat van het vulkanische eiland Santorini, dat overigens in het Grieks Thira heet. Na 15 augustus, het feest van Maria Hemelvaart zijn de tomaten van dit eiland op zijn zoetst. En kun je er een heerlijk, zelfs vegan proof, gerecht mee maken. Het kookboek vermeld niet wat voor een beslag Kyriakou en Campion gebruiken, maar ik ga uit van mijn socca beslag van kikkererwtenmeel. Dat moet het doen. Niet de komijn of ras al hanout toevoegen, maar het gewoon basic houden. 

Toevallig ligt op deze druilerige zondag nog een half litertje retsina in de ijskast. Voor een mooie apéro. Eet de tomaten keftedes zo heet mogelijk.

foto: keftedes van tomaat van Santorini.

Nodig (tien balletjes)

20 kleine (tros)tomaten

grof zeezout

1 bosjes tijm, alleen de blaadjes

een beslag van kikkererwtenmeel, olijfolie en water. Laat dit rusten in de ijskast.

1/2 bosje verse munt

1/2 bosje kervel

1 bosje bladpeterselie 

1 bosje bieslook fijn geknipt.

1 bosje lente uitjes gesnipperd

2 el olijfolie

zout en peper

arachideolie om te frituren

Bereiding:

Verwarm de oven voor op een zo laag mogelijke temperatuur Halveer de tomaten en leg ze met de open kant naar boven op een schaal. Bestrooi ze met het zeezout en de tijmblaadjes. Laat de tomaten een nacht drogen met de ovendeur op een kier. Maak een beslag in een kom en zet apart. Meng alle gehakte kruiden, de gesnipperde lente-ui met twee eetlepels olijfolie en maak op smaak met peper en zout. Druk twee gedroogde tomaten helften met daartussenin de kruidenmix op elkaar en haal door het beslag. Ver hit ongeveer 2,5 cm olie in een koekenpan en bak de keftedes gaar aan beide kanten. Laat uitlekken en serveer direct met wat citroen. 

Big Mamma’s cucina popolare.

foto: cover Big Mamma’s cucina popolare.

Big Mama’s cucina popolare. De #staycation mag dan wel over zijn, Het zijn tot en met 15 september a.s. nog steeds de #mediterraneweken op Gereons Keuken Thuis. Onlangs plofte Big Mamma’s cucina popolare, een uitgave van Good Cook op de mat. Een vrolijk kookboek van de gelijknamige in Parijs en Londen gevestigde Italiaanse restaurantketen. Met lange rijen citydwellers voor de deur. En een keuken vol vrolijke snuiters en modern Italiaans eten met een twist. Voor mijn aankomende wijnproeverijen dit najaar heb ik al wat tips en gerechtjes verzameld uit dit vrolijke boek. Zoals de gebakken eendenborst op slablaadjes en pasta uit een kaas. De laatste van de twee vormt nog een uitdaging, want waar haal ik een uitgeholde pecorino vandaan? Natuurlijk kun je op het boek afdingen, dat dit geen echte Italiaanse keuken is, vanwege de ceviche en internationale cocktails. maar we leven nu eenmaal in een geglobaliseerde wereld. En de koks van deze restaurants doen er alles aan om hun Italiaanse esprit te verkondigen, A fuoco alto.

De indeling van het in rood geel en zwart gekafte kookboek met haantje is vrij klassiek, antipasti, insalate, pizza’s ontbrekken niet, alsmede primi, secondi en dolci. Verder maakt Big Mamma’s cucina popolare plek voor brunch, wat volgens mij iets is, wat het goed doet bij met name hipsters in de grote steden. Net zoals de cocktailafdeling. Of dat na de coronacrisis zo blijft mag je je afvragen? Maar dat terzijde.

Je kunt zeggen, dat er met 10 restaurants en 850 personeelsleden er heel wat valt te bundelen op kookgebied. Voorop staat dat het allemaal makkelijk moet zijn en leuk. Zodat je ook thuis aan de slag kunt met dit kookboek. Ik snap dat wel. In het laatste decennium is een stadscultuur ontstaan van millennials, die zoveel mogelijk buiten de deur eten. Daarbij is de Italiaanse keuken altijd een topper geweest. In het weekend kookt deze generatie graag thuis, als hun bescheiden dwelling dat toestaat. Ma no troppo. Voor deze groep is elk recept beschreven en voorzien van pictogrammen, zoals bereidingstijd, allergie-info of het al dan niet vegan of vegetarisch zijn van het gerecht.

We gaan de keuken in. Dat vind ik het leukste aan dit boek. Het etaleert niet alleen de Italiaanse keuken, maar grossiert ook in een stukje story telling. Tussen de moderne en klassieke recepten vind je tips en tricks van de chefs van Big Mamma. Hoe selecteer en bewaar je groenten en fruit? De grondbeginselen van pasta of het maken van gnocchi. Dan sommige recepten, zoals een plin Piëmontese, een ietwat andere calzone met ricotta, pittige salami en tomaat of fettucine met ossenstaart en tomatensaus. Hopperdepop allemaal naar de Ten Katemarkt en Kinkerstraat voor tomaten en ossenstaart, zou ik zeggen. Of als je in Oost woont naar de Javastraat. En dan daarna lekker aan de slag. De kunst van het mantecare onder de knie krijgen.

Moet ik op deze donderdag nog meer zeggen? Welnee, Big Mamma’s cucina popolare is een vrolijk kookboek vol mediterrane en zonnige gerechten. Een heerlijk boek. Haal het restaurant in huis zou ik zeggen, een prima idee tijdens deze bijzondere tijden.

Big Mamma’s cucina popolare. (ISBN 9789461432377) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 35,00

video: Pink Mamma in Parijs.

Binnenkort vind je op Gereons Keuken Thuis een leuk recept met een twist uit dit boek. Ciao!

Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Verandering van spijs doet eten.

Verandering van spijs doet eten. Je leest er tegenwoordig veel over en juist de corona-crisis levert deze zomer een schat aan boeken op, die de moeite waard zijn om te lezen en daarna in de praktijk te brengen. Wat, hoor ik jullie nu denken? Gaat Gereons Keuken Thuis zweven? Welnee, maar door de afgelopen tijd ben ik ook bewuster gaan denken over een aantal zaken, ook als het met eten en wijn te maken heeft. Niet per se vanuit milieumotieven of gezondheidsfanatisme, maar meer uit nieuwsgierigheid. Je zou je de vraag kunnen stellen, of we nog wel op de goede weg zitten. Wat voor een leuke nieuwe initiatieven zijn er te bespeuren? Zonder een groot betoog te houden over de wereldorde na corona, kwamen er wel twee lezenswaardige boeken op mijn pad. Laat ik het food for thought boeken noemen. Lekker leesvoer voor tijdens je staycation.

foto: cover Eten als dieren.

Eten als dieren. Wat kan de natuur ons leren over gezond eten? Dat is de vraag, die wetenschappers David Raubenheimer en Stephen Simpson stellen in dit boek. Bij toeval kwamen ze erachter, dat sprinkhanen in Oost Afrika al naar gelang hun behoefte eiwitten eten of koolhydraten. Een interessant gegeven, want de mens heeft tijdens zijn evolutie het natuurlijk vermogen, dat dieren hebben om te switchen van voeding verloren. Een hoe zou je die eigenschap in huidige tijden, gekenmerkt door welvaartsziekten zoals obesitas weer in kunnen zetten? Waarom zijn wij deze eigenschap kwijtgeraakt? Simpson en Raubenheimer schreven dit verhaal gebaseerd op jaren onderzoek. Hun queeste gaat over de hele wereld van woestijnen tot ultramoderne testcentra. Zo proberen zij handvatten aan te reiken om een mooie balans te vinden tussen processed food en het vervullen van je voedselbehoefte. Gereons Keuken Thuis vindt dit een aardige materie in deze tijden waar door corona vaak over immuniteit voor het virus wordt gesproken, maar niet over het opbouwen van weerstand door wat meer te gaan eten als dieren. Een uitdaging.

Eten als dieren,  David Raubenheimer en Stephen J. Simpson (ISBN 9789000368228) is een uitgave van Spectrum en kost € 22,99.

foto: cover Het Voedselbos.

Het Voedselbos. 4 seizoenen Ketelbroek. Mac van Dinther, journalist was in eerste instantie wat sceptisch toen plaatsgenoot Wouter van Eck hem uitnodigde om in Groesbeek zijn nieuwe manier van lui boeren te komen ontdekken. Een voedselbos. Inmiddels is van Dinther geheel om en bezocht Ketelbroek niet een maal, maar gedurende vier seizoenen. Het principe is makkelijk, je bewerkt de grond niet, je egt niet, je wiedt geen onkruid, maar laat het gehele systeem interacteren, nadat je de heesters, planten en bomen hebt aangeplant. Gereons Keuken Thuis bezocht eens zo’n voedselbos in De Tuinen van West, waar op dat moment nog weinig was te ontdekken. Net als het andere boek in deze blog vind ik dit interessante kost, niet omdat ik tegen grootschalige landbouw ben, maar vanwege het experiment, het onderzoeken van nieuwe methoden, die wellicht in de toekomst bij kunnen dragen aan de voedselbehoefte. Dat maakt dit boek van Mac van Dinther interessante kost, laten we het verandering van spijs noemen. Wie weet ver na corona, dat er ook voedselboshoreca ontstaat. Kan deze Volkskrant recensent gaan proeven.


In navolging van Wouter van Eck, die als eerste een voedselbos aanlegde, zijn er in en om Amsterdam ook de nodige initiatieven op voedselbosgebied te vinden: Amsterdamse voedselbossen in het Parool

Het Voedselbos, vier seizoenen Ketelbroek, Mac van Dinther. (ISBN 9789057594328) is een uitgave van Podium en kost € 29,99


Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

ELZAS.

foto: cover Elzas van Gérard Goetz.

ELZAS. Alsace, die smalle strook tussen Rijn en Vogezen. Een stukje Midden Europa aan de rand van Frankrijk. Met twee eigen dialecten, van de Bas en Haut Rhin. Het verschil tussen winstub of wiestub zeggen. Maar daar gaat dit boek van Gérard Goetz helemaal niet om. Het gaat over deze heerlijk gastronomische streek, met een keur aan gerechten en producten. Een culinair sprookjesland in een decor van wijngaarden en kleurrijke vakwerkdorpjes, waar je op elke hoek Hansel et Gretel verwacht. De Elzas met zijn wijnoogst in september, cochonaille in november, waarna de kesrtmarkten in steden en dorpen beginnen. Sinterklaas komt langs op zijn ezeltje en dan is het Kerst, al dan niet met sneeuw. Binnen is het bij de tegelkachels goed toeven met een glas bier of wijn, terwijl de baeckeofen pot op tafel wordt gezet. Want met vlees weten ze wel raad in deze smalle strook aan de Rijn. In de Elzas moet je niet bang zijn voor stevige gerechten en wat extra speck aan de billen en buik. Gereons Keuken Thuis vreest, dat dit kookboek dan ook niet geschikt is voor slanke fitgirls en -boys.

foto: Goetz in buis achter een emblematische choucroute.

ELZAS betekent volgens Goetz een keuken van superlatieven. In de rest van Frankrijk volstaat een gerecht van een enkele kalfsnier prima, maar in  Alsace voegt men graag wat ganzenlever of zwezerik toe. Waarom niet? De Elzassers staan niet bepaald bekend om hun lichte keuken. Maar koesteren hun culinaire tradities. Zestig jaar geleden opende de grootvader van Gérard Goetz een hotel-restaurant met de naam Julien Fouday. Een plek om te genieten van de calme van deze streek en te  smikkelen van alle lekkere streekproducten. De schrijver neemt je in dit dikke kook- en leesboek mee langs al dat lekkers.

foto: Baeckeofen in Elzasser aardewerk.

ELZAS begint met de dag van de cochonailles, varkensslacht. Deze streek kan niet bestaan zonder de vermaarde charcuterie, Elzaasser bloedworst en knacks uit Straatsburg. Gekookte worst voor in een potée. Zuurkool in vele hoedanigheden mogen niet ontbreken, niet alleen met vlees, maar ook met vis en een dot beurre blanc. Paté’s, presskopf (Gereon Keuken Thuis was al een zultliefhebber, maar dit recept) en bladzijden vol wild. Je moet in de Elzas helaas geen vegan zijn.De Elzasser pizza, flammkuchen komt aan bod. Deze naam komt niet van geflambeerd, maar van gevlamd, kort bakken in de hete oven. Pasta is ook zo’n dingetje, verse spätzle, ravioli met ui of met munster. Wie zegt dat de inwoners van de Bel Paese patent hebben op deze deegwaren? En zo gaat dit smulboek van Gérard Goetz verder, met gans voor Sint Maarten. Gereons Keuken Thuis gaat dit 11 november op de kaart zetten. Alhoewel het weer vandaag ook gansfähig weer is.

foto: gans en gevulde kool voor 11 november.

Het kookboek ELZAS is natuurlijk niet compleet zonder de keuken van Kerst. De Elzasser kerstperiode speelt zich af tussen 6 december, Sint Nicolaas tot 6 januari, Driekoningen. Een maand vol lekkers. Ik voel een menu Alsacien aan komen in mijn tien kookboeken voor Kerst blog, maar dat is nu nog ver weg. Eerst nog maar eens zomeren, met bijvoorbeeld mirabellentaart, kwetsentaart of een kirsh-soufflé. En zo kan Gereons Keuken Thuis nog wel uren door gaan over deze smalle streek vol geneugten, heerlijke streekproducten, vervat in 110 recepten. ELZAS is een kook-terroirboek dat niet mocht ontbreken in mijn keukentje en die kilo’s op de dijen en buik? Tja die neem ik voor lief bij het lezen en zien van zoveel watertandend lekkers. 

A propos: let op in het najaar, want dan schittert ELZAS prominent dans ma cuisine.

foto: Kirsch soufflé.

ELZAS, een gastronomische streek, Gérard Goetz (ISBN 9789045217192) is een uitgave van Karakter en kost € 35,00.

video: op pad met Echappées belles door de Elzas.


Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten