La table de Caron.

foto: quenelles de brochet.


La table de Caron.
 Hij moest natuurlijk mee in de knapzak, tijdens de grand tour, die wij maken door de Hexagone. Het nieuwe boek van maître Alain Caron et fils. Alain vertrouwde mij eens toe, dat hij erg van koken houdt, maar om persoonlijke redenen nooit zelf een restaurant wilde beginnen. Twee zoons van hem wilden dat wel 5 jaar geleden en startten met Café Caron, maar niet zonder de hulp van hun vader in de cuisine. Dat was hun wens. En zo geschiedde. Inmiddels zijn de Carons op verscheidene adressen te vinden in de stad. Van Zoutkeetsgracht tot Pijp en op het Westergasterrein. Een behoorlijke défi (uitdaging) om op zoveel adressen de heerlijkste gerechten op tafel te zetten. Maar dat is deze mecs (jongens) wel toevertrouwd. Koken met Alain is altijd een feestje, wat een begeestering en plezier. Gereons Keuken Thuis heeft het meerder malen mogen smaken, als Alain kookte en ik de wijnen deed. Nooit een saai moment en wat zo leuk is aan Alain, dat hij heel goed kan improviseren. De essentie van de bistrokeuken voor Alain is de kip. Marga Grimm gaf in haar recensie voor het PS de Carons onlangs nog een 7,5 voor hun kip uit de oven. Een Franse kip wel te verstaan, niet zo’n ding uit de Hollandse supermarkt. Kip uit de oven à la façon française.

La table de Caron start met basisrecepten voor bouillons, kalfsfond, boterbereidingen, sauzen en vinaigrettes. Onontbeerlijk voor de bistrokeuken. De Carons laten ook een stukje Hollandse of moet ik zeggen Indische invloed zien in bijvoorbeeld de sambal vinaigrette. Niet onlogisch, want Alain vertelde mij eens, dat hij verrukt is van goede  Nederlandse producten. Dat zouden wij zelf ook wat meer moeten zijn.

foto: loempia boudin noir.

Les entrées. De voorgerechten. Een bloemkool-rôti met Parmezaansaus, mosselen in saffraansaus, een klassieke quenelles de brochet uit Lyon of een gefrituurd eendenei met doperwten en champignoncoulis. Mooie starters voor je Kerstdiner. Dit boek gaat zeker weer van de stapel worden gehaal tijdens het schrijven van de tien menu’s voor het einde van het jaar. Ook de paté en croùte ontbreekt niet.

Les plats. De hoofdgerechten, ik steek meteen van wal: millefeuille van vier soorten kool, kalfsentrecote met gekaramelliseerde witlof of loempia met boudin noir. De laatste een voorbeeld van de fusion, die de Carons toepassen. En de kip, coquelet à la Caron ontbreekt niet. Ik zit er hier nu al van te smullen in Cahors. Figuurlijk dan, want de kip moet nog gekocht en bereid worden.

foto: tarte Tatin met crème fraîche ijs.

Les desserts als finale. Van madeleines tot boterkoek, mousse au chocolat, klassieke tarte Tatin met als toegift crème fraîche ijs en niet te vergeten pommes au four. Deze at ik een week of wat geleden nog in Mâcon.

La table de Caron is een boek om je vingers bij af te likken, vol Franse recepten uit de bistrokeuken, maar met die eigen draai van de Carons. Eten zoals in Frankrijk, elke dag een klein feest. dat is deze heren wel toevertrouwd. Dit kookboek reist nog even mee met Gereons Keuken en Route. Cordialement Alain et fils du Lot!

foto: het kookboek sur ma table Cadurcienne.

La table de Caron, recepten uit onze bistrokeuken, Alain Caron & fils. (ISBN 9789048858064) is een uitgave van Carrera Culinair en kost € 33,99.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Winter Warmers.

foto: cover Winter Warmers.

Winter Warmers. C’est le temps de l’apéro! Knusse cocktails voor koude dagen. En die schijnen er toch aan te komen aan het einde van deze week. Gereons Keuken Thuis heeft daar nog geen last van, want hier in Zuid Frankrijk regeert het Grand Bleu! Maar terug naar dit leuke rode boekje van Jassy Davis. Waarom zouden cocktails onlosmakelijk verbonden moeten zijn met zon, zee, strand en wuivende palmbomen? Een cocktailtje weghappen voor de brandende haard kan ook. Davis neemt je aan de hand vanaf de basis tot aan het eindresultaat in 60 recepten met klinkende namen als Falling leaves of Tokyo toddy. De schrijfster maakt alles zelf, basislikeuren en rode bietensap. Prima te doen voor op koude dagen. Zo vind ik de butternut bacon Bourbon wel een uitdaging voor de komende feestdagen editie van Gereons Mag en ben ik nog hard aan het nadenken welke cocktail er in de Côte d’Azur editie komt te staan. Ik denk de Cinq à Sept, want de essentie van het coktailuur is, dat het 120 minuten telt. Dat vonden de expats in de roaring twenties ook Eind oktober trekt Gereons Keuken Thuis weer langzaam noordwaarts. Dus nog tijd genoeg om een van de knusse cocktails te bereiden in Cahors of Rouen. 

Winter Warmers is een vrolijk geïlustreerd boekje, dat je deze herfst winter kunt inzetten voor je apéro of après le diner. Trek iets warms aan koel of verwarm de glazen en geniet. (avec modération)

Winter Warmers, Jassy Davis (ISBN: 9789461432629) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 13,50.

PS: in de volgende editie van Gereons Mag staat een fijne cocktail uit dit boek.

Culiperslunch 2021.

foto: mushroom burgers van Jean Beddington voor Gro Together.

Culiperslunch 2021. Wat een happening was het weer op deze maandag 27 september in Duivendrecht. De twaalfde editie van de jaarlijkse Culiperslunch, een event voor allerlei foodpluimage, waar merken, uitgevers en koks hun kunsten en producten tonen. Eén groot feest en dit jaar te meer, omdat we na een lange Covid-19 periode eindelijk eens live weer konden proeven van al het lekkers en bijkletsen met alle culi-collegae. Want dat was nodig!

Bloggers, journalisten, influencers en overig gespuis, die zich te goed deden aan al het fijns dat er op de kookeilanden en op het foodplaza was te vinden. Gereons Keuken Thuis startte bij Jean Beddington, die voor Gro Together heerlijke mushroom-producten van een fijn sausje en styling voorzag. Dat is haar wel toevertrouwd, deze grande dame. HEMA heeft een nieuwe boreling, de mini rookworst. Die zal het goed gaan doen op borrelplanken. De vegan rookworst miste wat mij betreft wat structuur en een knak. Daar kan aan worden gewerkt.

Voor NJAM TV maakte “Indorock” Vanja sateetjes en met sambal gemarineerde haring. Smullen maar. Kijk ook eens naar de nieuwe zender NJAM tv, waar zij aanstonds haar kunsten gaat vertonen. Pascal Jalhay verkeerde in rijstsferen, duurzame rijst wel te verstaan. Want dat kan beter. Wereldwijd is rijstteelt verantwoordelijk voor veel vervuiling en CO2 uitstoot. En dat in een groeiende markt. Dat kan beter. 

Veel vegans was er te beleven, van Meatless Farm tot LIDL. Er is geen ontkomen meer aan, plant based is here to stay. Al babbelend ging ik verder. Om te belanden bij fromage koningin Betty Koster van l’Amuse, die samen met Croatian Grapes een kaas/wijn paring deed. Bijzonder inspirerend. Gereons Keuken Thuis komt er in december op terug in de 10 kerstmenu’s. 

Waasdorp uit IJmuiden gaat voor ecovis. En er was rund, kip en varken als confit uit blik, gemaakt door Chef Confit. Gereons Keuken Thuis bladerde door de nieuwe Ottolenghi bij Fontaine, zag warme dranken voor de winter bij GoodCook en ontving van Carrera het nieuwe boek van Alain Caron, die er direct iets voor mij inkrabbelde. Alain gaat mee tijdens de Grand Tour door de Franse zeshoek dit najaar. 

Er waren fotomomentjes met Joke Boon, Rory Blokzijl en Janny van der Heijden. Ik hoorde van Gregor Christiaans, schrijver van Lekker Vet van alles over olijfolie en de aanstaande competitie in maart in Amsterdam. (Dan volgt meer) En Luna Trapani serveerde een geweldige plant based inktvis uit haar kookboek Vegetalia.

Eenmaal terug at SeaSpot met 3 goodiebags vol heerlijke dingen, fijne boeken, een hoofd vol verhalen en enorm veel inspiratie, kon het unbaggen beginnen. De twaalfde editie van de Culiperslunch was weer geweldig en wat fijn om iedereen weer te zien en te spreken. Laissez les bons temps rouler. Komend najaar lezen jullie nog regelmatig over mijn vondsten. Nu eerst verder proeven en lezen. Dank voor de ontvangst Harriet Boekholt, Robert Verhoeven en Marcus Polman. 

Patisserie van de bakker.

foto: cannelé’s

Patisserie van de bakker. Gereons Keuken Thuis had nog niet gehoord van verschil tussen patisserie van de bakker en patisserie van de banketbakker. Volkomen logisch dat onderscheid, bleek toen dit oranje boek op de mat plofte. Want veel broodbakkers bestellen hun zoetwaar bij een banketbakker en vice versa. Toen Issa Niemeijer het bakkersvak leerde was bestellen van gebak geen optie voor hem. Zijn passie voor het bakken van brood moest uitgebreid worden met kunde van koekjes en taartjes voor in zijn eigen bakkerij aan de Nieuwendijk in Amsterdam. Maar met één verschil: het zijn taartjes van de broodbakker. Zoals je in Frankrijk veel ziet. Niet het werk, dat je aantreft bij patissiers Holtkamp, Kuyt of Linnick. Dat is precisiewerk, bijna chirurgisch, gemeten op de gram nauwkeurig en prachtig gedecoreerd. Niemeijer wilde het wat losser. Voor hem geen inkoop of halffabricaten, maar echte waar, die hij zelf van A tot Z kon maken. A la main. Rustiek zoet met smaak. En een nieuw boek hierover, Patisserie van de bakker, kon als opvolger van Brood van de bakker, natuurlijk niet uitblijven. Een chique boek wederom, soms is less gewoon more, gevuld met de ervaringen van zijn bakkerij.

foto: ambachtelijke mini tarte tatin.

Patisserie van de bakker start met basiscrèmes voor taartjes, éclairs, macarons en koekjes. Citroencrème en chocolade-ganache worden zelf gemaakt bij Gebroeders Niemeijer, net als de blind gebakken bodems van eigen deeg. Recepten voor snel bladerdeeg, pâte sucrée, soezendeeg en beslag worden uitgelegd met illustraties van. Rachel Klaassen. Voor de fotografie tekende Inga Powelleit. Duidelijke recepten en in kleine hoeveelheden, opdat je thuis ook aan de slag kunt. Het gaat Issa Niemeijer niet per se om de vorm, maar om de smaak en passie , die hij in zijn patisserie wil leggen en laten proeven. Gereons Keuken Thuis kan op deze zaterdagmorgen lang doorgaan over alle varianten, die voorbij komen, maar veel leuker is het om zelf in dit boek te duiken en je de kennis van deze bakker eigen te maken. Want geduld om elegante patisserie te maken zit er bij mij niet in. Wel alle rustieke recepten, waar ik zo van kan smullen. Suf eigenlijk, dat ik onlangs op maandag voor de gesloten deur stond, ik had het kunnen weten. De rest van de week is het wel smullen aan de Nieuwendijk. Maar met Patisserie van de bakker kan ik goed onderlegd mijzelf aan allerlei taartjes wagen tijdens mijn aanstaande grand tour door de Hexagone.

foto: cover Patisserie van de bakker.

Patisserie van de bakker. Issa Niemeijer-Brown (ISBN 9789493095663)  is een uitgave van Brandt en kost € 30,00

Over Een boek over brood schreef Gereons Keuken Thuis: 

“Issa Niemeijer ontrafelt stuk voor stuk de Franse klassiekers, die ook bij hem in Amsterdam zijn te verschalken al dan niet met een petit café. Alle recepten zijn voorzien van duidelijke instructies, illustraties en ingetogen rustieke fotografie. Heb je hierna de basis onder de knie, dan wordt het tijd om je eigen keuzes te maken, zoals de schrijver ook deed. Een heel mooi proces en idee. Voor je het weet ben je bakker aan huis. Dat is denk ik wel de portee van Een boek over brood. Broodliefhebber pur sang Gereons Keuken Thuis gaat er mee aan de slag.”

foto: cover een boek over brood

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Gekonfijte garnalen uit TIME.

foto: garnalenvisser aan zee.

Gekonfijte garnalen uit TIME. Noordoostenwind aan de kust en het frêle ochtendzonnetje schijnt op het strand. Herfst is de tijd, dat je hier in de branding mannen met grote sleepnetten garnalen ziet vangen. Om deze daarna thuis te koken en te pellen. Een delicatesse, zo vers uit de Noordzee.

Behalve garnalen koken, kun je ze ook konfijten. In het kookboek TIME, een jaar & een dag in de keuken staat een fijn recept om garnalen te conserveren. Een noodzaak, voordat er ijskasten waren. Gill Meller, de schrijver geeft in dit kookboek een recept voor je herfst-apéro. Glas rokerige whisky erbij of een wat rondere witte wijn, zoals een witte macabéo viñas viejas uit Catalayud.

foto: garnalenconfit uit TIME.

In vet gekonfijte garnalen.

Nodig vier kleine potjes:

175 g boter

geraspte schil van 1/2 onbespoten citroen

2 flinke snufjes gemalen foelie

2 flinke snufjes cayennepeper.

2 takje tijm

zout en versgemalen zwarte peper

200 g gekookte en gepelde Hollandse garnalen

Bereiding:

Smelt de boter in een pan op een laag vuur en laat zachtjes borrelen, maar let op, dat de boter niet verbrandt Haal de boter van het vuur zodra je de vaste melkbestanddelen bruin ziet worden en laat het geheel kort tot rust komen. Schenk de boter voorzichtig door een fijne zeef in een kom. Haal een stuk keukenpapier door de pan. Voeg twee derde van de boter toe, de geraspte citroenschil, de foelie, cayennepeper en tijm, Samen met een flinke Snuf zout en wat versgemalen zwarte peper. Laat de smaken 3 tot 4 minuten in de boter trekken. Haal de pan van het vuur en voeg de gepelde garnalen toe. Verwijder de tijmtakjes en verdeel de boter over 4 ramequins of kommetjes. Laat kort even opstijven in de ijskast en dek daarna af met het restant boter. Zet terug in de ijskast. Haal de potjes met gekonfijte garnalen ongeveer 30 minuten voor gebruik eruit. Serveer met geroosterd brood en een partje citroen.

foto: cover TIME, een jaar & een dag in de keuken.

Gereons Keuken Thuis over TIME: 

Time, een jaar & een dag in de keuken. In Gereons Keuken Thuis pruttelt het runderstoofvlees à la Provençale in de pan. Buiten heerst een herfstachtig grisaille. De tijd van  cocoonen breekt weer aan. Met dit wederom prachtige boek van “Gather” Gill Meller, time, een jaar & een dag in de keuken, gaat dat zeker lukken. Eén bonk terroir. Het herinnert mij, althans de foto’s van de keukens, aan de keukentafel van het ouderlijk huis in Brabant. Oud, doorleefd en kookplek, waar de tijd voortschrijdt. Of het roosteren van vlees in de haard in Bourgondië, fles lokaal rood erbij. Naast een citydweller ben ik nu eenmaal ook een campagnard. Basic geneugten, zou ik zeggen. De keuken als hart van je bestaan. River Cottage chef Meller vindt, dat je op deze plek zowel fysiek als mentaal veel tijd moet doorbrengen, op verschillende momenten van de dag. Dat doet hij al vanaf zijn prille jeugd. Zijn voorliefde voor koken en eten ontstond aan de keukentafel bij zijn ouders. En zelf zet hij deze traditie met zijn eigen jonge gezin voort. 

Time, een jaar & een dag in de keuken, Gill Meller (ISBN 9789460431967) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 29,95


Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Ik eet zo graag.

foto: droog gegrilde zeebaars.

Ik eet zo graag. Het nieuwe kookboek van Pascale Naessens. Lekker, eenvoudig en gezond. Vorige week at Gereons Keuken Thuis onderweg een aantal keren buiten de deur. Hetgeen mij regelmatig niet goed bekomt. Want veel dingen, die je eet in sommige restaurants zijn vaak sous vide, processed food en staan bol van de suikers en vetten. En in mijn geval MSG. Misschien ben ik wel een oude zeur en vind ik dingen vaak niet lekker, misschien is dat het? Waar ligt dat toch aan? Ben ik door de jaren heen, met het koken met verse producten en bezig zijn met een gezond dieet zelf veranderd? Welnee!, luidt het antwoord van Pascale Naessens in haar nieuwe boek. Het heeft te maken met een equilibrium in je voedingspatroon. Zo kwam Pascale geen gram aan tijdens de corona pandemie. Ik zelf trouwens ook niet. Terwijl ze niet minder at of dronk. 

foto; tapas in het blauwe servies van Pascale.
foto: spitskoolrolletjes.

In Ik eet zo graag legt de schrijfster het allemaal uit. Geconcentreerd rond de hamvraag: wat is lekker eten? Voor de één is dat vaak het grote aanbod grab & go eten, dat ons dagelijks verleidt. Voor Pascale bestaat deze verleiding niet, want er zijn volgens haar een aantal basisregels. Eet onbewerkte voeding, maak geen gewoonte van snacken tussendoor en beweeg. Dat zijn volgens haar de grote drie knoppen, waar je aan moet draaien. Mag je dan nooit meer prefab food eten? Juist wel, een beetje prefab food is zelfs goed voor je. Het triggert je natuurlijke afweersysteem. Hermosis heet dat. Nu begrijpt Gereons Keuken Thuis, waarom ik niet een aantal dagen achter elkaar burgers met cheddar en frieten, mosterdsoep uit een pakje of kant en klare vegan producten moet eten. Een laatste boodschap van Naessens is: zoek je persoonlijke balans.

foto: hamburgers van doperwten.

Ik eet zo graag gaat hierna verder met de persoonlijke balans van Pascale, lekker en gezond eten. Zelf koken, zoals zij tijdens de lockdowns deed en genieten in een fijne ambiance. En daar is deze schrijfster een ster in. Zij kookt en dekt de tafel sfeervol op elke plek in het huis. Haar man Paul noemt dat nestjes bouwen. Voor de tapas & lunch, met rolletjes van spitskool, chique knolselderijpuree of een hamburger van doperwten. 

foto: easy does it Jakobsschelpen.

Pascale Naessens neemt altijd ruim de tijd voor het diner. Voor een hoofdgerecht, voor mooie klassiekers of ovenschotels. En heeft ze een dag geen zin in te koken? Dan maakt ze zin met easy does it recepten. Wat te denken van droog gegrilde zeebaars of  lamsrack met rode curry? Of in het kader van geen zin om te koken: Sint Jakobsvruchten met groene asperges in een sinaasappelsausje. Ik zal er deze week eens aan denken als ik uitgekookt ben!

foto: ontbijt van Griekse yoghurt met geroosterde vruchten.

Pascale Naessens houdt van rituelen. Het ontbijt is er één van. Ik eet zo graag grossiert in mooie suggesties voor je ontbijt. Van Griekse yoghurt met gebakken bessen, pistachenoten en rozemarijn. Of wat te denken van gebakken ananas met gekoelde bijenpollenroom. Het is allemaal weer één grote bom inspiratie wat Naessens ons voorschotelt. Je begrijpt direct waarom zij zo graag eet. Lekker, eenvoudig en gezond. And the rest comes …. naturally. Gereons Keuken Thuis gaat ermee aan de slag, want ook ik eet zo graag. Fijn weekend.

Ik eet zo graag, lekker, eenvoudig, gezond. Pascale Naessens (ISBN 9789401479783) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 25,99

foto: cover Ik eet zo graag.

Meer over Pascale Naessens: https://www.purepascale.com/nl/recepten, https://www.purepascale.com/en & http://gereonskeukenthuis.nl/blog/talk-table-pascale-naessens/

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Vegetalia.

Vegetalia. Italo Antwerpse Luna Trapani kreeg in het restaurant van haar ouders Gallo Nero de Italiaanse keuken met de paplepel ingegoten. Zij werkte vaak mee en zo ontstond haar passie voor koken en eten. Uiteindelijk leidde dat ertoe, dat zij zelf ook de keuken in ging om achter het fornuis te staan. In 2018 ruilde zij haar bestaan als onmivoor in voor een plantbased dieet en opende Spritz in Antwerpen, een vegan Italiaans restaurant. Hiervoor ging zij op zoek naar plantaardige alternatieven voor Italiaanse klassiekers uit haar jeugd. Trapani ging aan de slag met de regionale keukens en bundelde 100 recepten in dit nieuwe boek Vegetalia. Een geheel andere kijk op Italiaans eten. Een vooraankondiging op Facebook van deze recensie kwam Gereons Keuken Thuis op zowel vragen als commentaar te staan. Italiaans eten zonder vlees? Gerechten zonder kaas? Alleen maar groente? Dat hoort toch niet zo? Ja het kan allemaal wel en Luna Trapani is living proof. Zelf zegt de schrijfster, dat het motto in Spritz, maar ook in haar boeken simpel en lekker is. 

foto: Arancini alla Norma.

Andiamo! Vegetalia start, bijna zoals elk kookboek, met de basis. Trapani voegt hieraan alternatieven toe voor kaas en vlees. Producten, waar zij graag mee werkt. Ik heb het idee, dat je ook voor andere vervangers kunt kiezen. Denk aan de vegan producten van Euro Company. La base is een hoofdstuk vol basissauzen. Een mooie aftrap om je vegan keuken wat body te geven. Gereons Keuken Thuis vind de Sugo al Marsala een mooie vondst, een rijke bruine saus vol smaak. Vegan koken vraagt namelijk vaak om dat extra scheutje umami. Na smaakmakers, brood en verse pasta komen de antipasti op tafel, risottoballetjes alla Norma, een bloemkool sformato en carciofi met een sjalottenvinaigrette. Rijst voor diverse risotto’s en aardappel voor gnocchischotels volgen plus een onnavolgbare timballo di riso. De nationale primo piatto pasta ontbreekt ook niet in de vorm van een linzen bolognese of spaghetti con scarola, met andijvie.

foto: vegan tagliatelle alla Bolognese.

De secondi in Vegetalia laten zien , dat Trapani overal heeft gezocht naar originele vertalingen van klassieke gerechten, bijvoorbeeld een cotoletta Milanese van bloemkool. Deze komt zeker eens op tafel in Gereons Keuken Thuis, omdat ik benieuwd ben naar de structuur. Heel bijzonder vind ik het stoofpotje van eekhoorntjesbrood. Een fijn herfstgerecht. Via de cotorni belanden we uiteindelijk bij de finish, de zoetigheden, dolci op vegan basis.

foto: Bloemkoolkotelet op Milanese wijze.

Vegetalia is een kookboek geschreven voor mensen, die er een vegan leeftsijl op nahouden en ook willen genieten van de Italiaanse keuken. Maar het boek is ook een welkome aanvulling voor degenen, die thuis hun Italiaanse repertoire willen uitbreiden met een plantbased versie. Met veel creativiteit verzamelde en bewerkte Luna Trapani Italiaanse klassiekers voor haar restaurant en boek. Gereons Keuken Thuis vindt Vegetalia een uitdaging. Dat is de Italiaanse keuken alla vegan, #trueitaliantaste. Dit vormt direct mijn antwoord op de eerder genoemde vragen op Facebook.

foto: cover Vegetalia.

Vegetalia, 100 recepten uit de Italiaanse vegan keuken. Luna Trapani (ISBN 9789089898692) uitgave van Terra  en is te koop voor € 26,99

SPRITZ is gevestigd aan de Oude Koornmarkt 11, 2000 Antwerpen

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Ikaria.

Ikaria, een blauwe zone. Ικαρία is  een groen eiland zo’n 19 kilometer ten westen van Samos. Het eiland dankt zijn naam aan Ikaros, die samen met zijn vader trachtte te ontsnappen van Kreta. Vader Daidalos was de architect van het labyrinth, dat koning Minos liet bouwen voor zijn zoon/monster de Minotaurus, half mens, half stier. Minos hield vader en zoon gevangen, om te voorkomen, dat het raadsel van het labyritnth bekend zou worden. Om te vluchten hadden Daidalos en Ikoaros zelfgemaakte vleugels omgebonden, gemaakt van was en veren. Daidalos vermaande zijn zoon niet te dicht bij het water, noch te dicht bij de zon te vliegen. Want het water maakt de veren zwaar en de zon doet de was smelten. En dat laatste gebeurde, want in zijn jeugdige onbezonnenheid vloog Ikaros te hoog richting de warme zon. De was smolt en de jongen stortte in zee en verdronk. Nog steeds draagt de zee tussen Kreta zijn naam, Ikarische Zee. Ikaros werd begraven op het eiland en sindsdien draagt Doliche (Δολίχη) de naam Ikaria. Een bijzonder eiland.

foto: Daidalos en Ikaros door Charles-Paul Landon (1799)

Tot zover de mythologie voor vandaag, want ook heden ten dage is Ikaria een bijzondere plek. Een zogenaamde blauwe zone, met een opmerkelijk hoog aantal gezonde honderdjarigen. Eén op de drie inwoners wordt zelfs ouder dan 90. Een bijzonder fenomeen, dat wordt toegeschreven aan gezonde plant based voeding, peulvruchten & bonen, dagelijkse fysieke beweging, middagdutjes en heel belangrijk sociale cohesie. Dan Buettner onderzocht Ikaria en andere blue zones en schreef er een mooi kookboek over. Ik besprak dit boek vorig jaar op Gereons Keuken Thuis.

De keuken van Ikaria wordt getypeerd door de klassieke Griekse drie-eenheid van citroen, olijfolie en zelf geplukte kruiden uit het struweel van het eiland. Buettner ging op pad met de 103 jarige Eleni, een kwieke vrouw. De blauwe zone Ikaria kent vele topingrediënten: Bonen & peulvruchten, venkel (vers en zaad0, wilde groente, citroenen vol sap, heldergroene olijfolie van eigen bomen, verse oregano (wat zou de Griekse keuken zijn zonder), honing, rozemarijn en tot slot salie. Van dit laatste kruid maakt men de plaatselijke thee, die naar zeggen de reden is voor het niet dementeren van de ouderen op Ikaria.

foto: kikkererwtensoep uit het Blue Zones kookboek.

Uit het Blue Zones kookboek een klassiek gerecht dat bijna in alle tavernas van het eiland op de kaart staat. Kikkererwtensoep met citroen en kruiden. Een fijn gerecht voor herfstige dage, zoals vandaag hier aan zee. Je kunt dit basisgerecht van Dan Buettner maken met gedroogde kikkererwten of kikkererwten uit blik. En er dan zelf met andere peulvruchten en kruiden een draai aan geven.

Nodig:

450 g gedroogde kikkererwten, een nacht geweekt

of 4 blikken/potten kikkererwten, uitgelekt

1 middelgrote ui, grof gehakt

2 tenen knoflook (door mij toegevoegd, ontbreekt in het boek)

1 laurierblaadje

100 ml extra vergine olijfolie en wat extra om erbij te serveren

peper en zout

sap van 3 citroenen

verse tijm, oregano en rozemarijn en wat rucola (toevoeging van Gereons Keuken Thuis)

Bereiding:

Doe de kikkererwten in een grote pan, giet er zoveel water bij, dat ze er net mee worden bedekt en breng het geheel aan de kook. Haal de pan van het vuur. Laat de kikkererwten uitlekken, spoel ze af en doe ze in een schone pan. Voeg de ui, knoflook (deze ontbreekt in de ingrediëntenlijst in het boek), laurierblaadje en olijfolie toe. Giet er zoveel water bij dat het geheel onder komt te staan. Breng aan de kook en laat ze twee uur zachtjes doorkoken, totdat de kikkererwten gaar zijn. (Bij blikerwten heb je slechts een half uur nodig). Haal de pan van het vuur, verwijder het laurierblaadje en maak de soep op smaak met peper en zout. Voeg bij het serveren het citroensap toen een scheut olijfolie naar smaak.

Garneer de soep met wat kruiden of een handje rucola. Kαλή όρεξη!

foto: cover Blue zones kookboek.

Over Ikaria: Eiland in de diepblauwe Egeïsche Zee. De meltemi wind verkoelt op hete zomerse dagen. Kikkererwten worden bereid op diverse manieren. Dille, munt en andere vers geplukte kruiden vormen samen met citroen en knoflook het smaakpalet. Citroen in de tomaat en orzosoep, venkelpastei  en gevulde wijnbladeren ontbreken niet. Met avgolemono saus.  Bonensalades.  En voor de wintervoorraad. wordt alles gedroogd in de Helleense zon.

Blue Zones kookboek, 100 recepten om 100 mee te worden, Dan Buettner (ISBN 9789000371556) is een uitgave van Spectrum Lifestyle en is te koop voor € 25,00

Dan Buettner is ontdekkingsreiziger, fellow van National Geographic, prijswinnend journalist en auteur van meerdere New York Times-bestsellers. Zijn artikelen over de blue zones in The New York Times en National Geographicworden enorm goed gelezen. Inmiddels werkt hij met gemeentelijke organisaties en grote bedrijven in de VS om blue zones-projecten te initiëren, projecten met aandacht voor zowel een gezonde leefstijl als voeding. Hij was te gast bij The Today Show, Oprah, NBC Nightly News en Good Morning America, en keynote spreker bij TEDMED, Bill Clinton’s Health Matters Initiative en Google Zeitgeist. Zijn toespraak op het World Economic Forum in Davos in 2018 werd gekozen als ‘een van de beste van Davos’.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Lekker Wads.

Lekker Wads. Terwijl er een heleboel boeken bestaan over Nederlandse streekgerechten, van Zuid Limburg tot aan de Kop van Noord Holland, bleef de culinaire geschiedenis van de Waddeneilanden altijd een beetje onderbelicht. Veenbessen en Texels lamsvlees. De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat Gereons Keuken Thuis vaak ook niet verder kwam. Daarin brengen Lodewijk Dros en Annette van Ruitenburg verandering met hun mooie kook- en leesboek (of andersom) Lekker Wads, Ingegeven door door de vraag wat hun grootouders aten, maakten zij een reis door de geschiedenis van de keukens en het leven op deze eilanden. Van Texel tot Fanø.

Lekker Wads staat vol smakelijke verhalen over de Waddeneilanden en hun bewoners. Vissers, boeren en aangespoelde lieden. Hoewel er boeken vol zijn geschreven over de ecologie, geschiedenis en cultuur, bleef de eetcultuur van de Wadden altijd een stiefkindje. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn, dat er helemaal geen eigen cuisine bestaat. Een mooie uitdaging voor de schrijvers, om dat te onderzoeken en er recepten bij te vinden. In het boek vind je naast de smakelijke verhalen van Dros, recepten van de hand  van Van Ruitenburg in moderne interpretatie.

Lekker Wads start met befaamde Hugh Jans, die in 1982 de opdracht kreeg om de Texelse keuken op de kaart te zetten. Hij was er weg van. De toon was gezet om meer aandacht et besteden aan de keuken van de  Waddeneilanden. De schrijvers leggen hierbij uit, welke een Salade Nebukadnezar hierbij speelt. In het volgende hoofdstuk legt Dros een verband tussen het Troje van Schliemann en Texel. Als daar niet ene Maartje was geweest. Annette vergezelt het verhaal met een griesmeelpudding met amandelmelk en duindoorn. Worst en pap komen aan bod. Ook Dirk Daalders heerlijkheden. Daarbij horen gerechten met klinkende namen als broeder met zeekraal en schapenkaas of ôrte uut het zakkie. En waarom is het voor zeelui van de Wadden niet gezond om ijsbeer te eten? De schrijvers besteden een hoofdstuk aan vergeten Wads eten, de geneeskracht van de natuur en belanden uiteindelijk in Deense invloedssferen.

Kort gezegd Lekker Wads is als een staycation op de Waddeneilanden, een lekker stuk Nederlands terroir om over te lezen en van te genieten. Lekker Wads hoort in de tas van elke reiziger, die op het veer naar één van deze eilanden stapt. Proeven maar!

Lekker Wads, Lodewijk Dros en Annette van Ruitenburg (ISBN 9789024434169) is een uitgave van BOOM uitgevers en is te koop voor € 27,50

Over de Smaak van Texel van Annette van Ruitenburg schreef Gereons Keuken Thuis:

“En dan weet je wat je kunt verwachten, een boek bomvol natuur, zee, zilte smaken en terroir. Want het eiland Texel is één bonk terroir, zilte natuur en trotse bewoners, die met liefde hun producten koesteren. Een boek over ondernemende, creatieve en innovatieve mensen, die dit eiland tot een plek maken, waar het goed toeven is.”

Binnenkort lees je een lekker recept uit Lekker Wads op Gereons Keuken Thuis.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Frans koken met Alice B. Toklas.

foto: Gertrude Stein & Alice B Toklas met hun poedel.


Frans koken met Alice B. Toklas. 
(1954) In de jaren twintig verzamelde zich rond de Parijse tafel van Gertrude Stein en Alice B. Toklas een bont gezelschap van schrijver, schilders en bohémiens. Het Parijs van vlak na de Grande Guerre en de Spaanse Griep pandemie. Parijs was een toevluchtsoord geworden voor jonge mensen en creatieve geesten en de eetkamer van dit stel was vaak het toneel van interessante gesprekken en het eten, dat Alice bereidde. Gertrude Stein had in de oorlog leren autorijden. Recht vooruit, achteruit was niet haar ding. Met hun auto genaamd La Pauline trokken zij in de oorlog door heel Frankrijk, om hulp te verlenen. Een reis vol ontmoetingen, maar ook heerlijk eten. In 1954 schreef Alice B. Toklas er een kookboek over, vol recepten uit haar kleurrijke leven. De later klassieke demi deuil kip van mère Fillioux uit Lyon ontbreekt niet, net zo min als een picknick lunch, baars op de wijze van Picasso of aubergine à la Provençale. 

foto: cover Alice B. Toklas kookboek.

De dames Stein en Toklas aten zich dwars door de Hexagone heen. Alice B. Toklas is een boek, dat ik kreeg van Raya Lichansky en ik lees er elke keer met genoegen uit. Want naast kok was Alice ook een humoristisch verteller en wordt elk recept verdiept met een verhaal. La Pauline bracht de dames tot aan Perpignan, waar zij een oude feestzaal inrichten als depot voor medische spullen. Onderwijl genoten ze van de Catalaanse cuisine van deze stad. Van lokale kreeftjes tot illegaal geschoten zwijn. Alice B. Toklas noteerde het recept voor een millason, een dessert uit deze streek. (Andere bronnen noemen millason een Gascoons nagerecht.) Het deed haar gek genoeg denken aan Southern fried corn bread. De schrijfster is niet heel nauwkeurig in haar ingrediëntendeclaraties, dus  waar nodig heeft Gereons Keuken Thuis de recept-tekst iets aangepast.

Nodig:

1/2 l kokende melk

175 g maismeel

200 g suiker

2 eieren

snufje zout

4 el boter

1 el oranjebloesemwater

frituurolie

poedersuiker

Bereiding:

Roer de kokende melk, het maismeel en suiker goed door elkaar. Zorg ervoor dat er geen klontjes ontstaan. Het mengsel moet goed glad zijn. Kook het mengsel gedurende 20 minuten, blijf roeren, tot het redelijk stijf is. Laat iets afkoelen en roer er twee losgeklopte eieren doorheen, 4 eetlepels boter en een eetlepel oranjebloesemwater. Giet dit beslag op een platte schaal, laat verder stollen en vorm er koekjes van, die je later frituurt in hete olie. Laat uitlekken en bestrooi met wat poedersuiker.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten