Pizza uit de zilveren lepel kookschool

 foto: PIZZA

Bij een Italiaanse week horen Italiaanse gerechten, wijnen, bloggers en kookboeken. Op het aanrecht van Gereons Keuken Thuis ligt nu één van de drie deeltjes van de Zilveren Lepel kookschool.  PIZZA. De Zilveren Lepel behoeft nauwelijks nog introductie. Het verscheen in 1950 en wereldwijd zijn er miljoenen van verkocht. Het is het best verkochte Italiaanse kookboek van de afgelopen 60 jaar. Door de experts hiervan zijn per boekje 75 recepten geselecteerd uit de rijkdom van de Italiaanse keuken. Naast PIZZA komen ook PASTA en DOLCI aan bod.

Het boek start met basisrecepten voor brood- en pizzadeeg, want dat is natuurlijk de basis. Al sinds 600 voor Christus, toen de Grieken de pizza introduceerden in de laars. Maar er is meer dan pizza. De Italianen kennen calzone’s, focaccia, deeg voor hartige tarten en strudels ( in Alto Adige)

Het eerste hoofdstuk over pizza start, hoe kan het ook anders met de Napolitana. Wat zou deze stad zijn zonder deze pizzavariant. Ook uit Napels komt de Margherita, in de drie kleuren van de Italiaanse vlag. Hierna gaat het verder met gefrituurde pizze, Genuese pizza, de vermaarde 4 stagioni en een visserspizza.

We gaan verder met de calzone, de dubbelgeklapte pizza, gevuld of als pasteitje of op zijn Turks.

Het hoofdstuk focaccia is van een geheel andere orde. Dit Ligurische platbrood maak ik zelf regelmatig in Gereons keukentje, het boekje laat je kennis maken met de vele varianten, met olijven,andijvie, pancetta of zelfs pompoen. Er wordt zelfs een piscialandrea gemaakt in het boek. Deze ken ik beter als de pissaladière uit Nice.

Verder gaat het met hartige taarten, zoals crostata’s gevuld met tomaat, broccoli, radicchio uit Treviso of met snijbiet en kaas. De wondere wereld van de hartige taart.

Strudel is het laatste hoofdstuk het verraadt de Alpiene invloed. Met dun strudeldeeg, gevuld met asperges of als artisjokkenrol. Een glas koude witte wijn uit Kaltern erbij. Alpengeluk.

PIZZA is een leuk basisboekje voor degenen, die van bakken houden. Het gaat immers niet alleen om de pizza. In het boekje staan duidelijke instructies en goede handige foto’s hoe met deeg om te gaan. Ik vind het een handig studenten- of beginnersboekje, dat op de plank van een studentenhuis of werkende jongere niet zou misstaan. Eens iets anders dan een kant en klaar ding van de supermarkt en zo gepiept.

De Zilveren Lepel Kookschool PIZZA (ISBN 9789000347292) is een uitgave Uitgeverij Unieboek/Het Spectrum en is te koop voor € 15,00

 

Koken onder de Toscaanse zon.

 foto: het oeuvre van Frances.

Ik houd van de manier waarop mijn vriendin Frances Mayes haar avonturen onder de Toscaanse zon beschrijft. Zij brengt het zonnetje in huis.  Op haar naam staan talloze boeken over haar huis Bramasole, haar reizen door Italia, het koken en genieten van het eten. Inspiratie voor in huis, extra vergine olijfolie en een reeks Tuscan Sun wijnen wijnen. Ik schreef er al regelmatig over op mijn blog. Frances deed als één van de eerste schrijvers in 2012 mee aan mijn serie Talk and Table. (haar doopnaam voor het Hollandse gesprekken en gerechten) Gereons Keuken Thuis vindt dat de Toscaanse zon tijdens een Italiaanse week present moet zijn. Met een gerechtje en een wijn what else?

 foto: Tuscan Sun Cookbook.

Uit het “Tuscan Sun Cookbook” maakte ik al eens een spaghetti met krab, zest en witte wijn. Een lichte maaltijd. Salade erbij en pronto!

Nodig 4 personen

400 g spaghetti

400 g krabvlees

2 el olijfolie eerste persing

1 glas witte wijn

sap van halve citroen

1 el citroenrasp

zout en zwarte peper

50 g Parmezaanse kaas

gehakte peterselie

Bereiding:

Kook de spaghetti al dente. Meng het krabvlees met de olijfolie, peper en zout. Verwarm in een pan en voeg de witte wijn toe. Als het kookt kun je meteen het vuur uitzetten. Meng de spaghetti en de krab en voeg de zest en sap van de citroen toe. Bestrooi het gerecht met de Parmezaanse kaas en peterselie. Indien de pasta iets meer vocht nodig heeft kun je wat kookvocht van de spaghetti toevoegen.

Helaas (nog) niet te koop in Nederland maar als wijntip vandaag:

Abbraccio, de sprankelende witte wijn uit het gamma van Frances Mayes, een IGT Toscana Bianco 2013, gemaakt van 45% trebbiano, 35% chardonnay en 20% grechetto. Een strogele blend, met frisse hints, een elegant bouquet en mooie afdronk. Een wijn om te onthouden, een aanwezige wijn.

De vrolijke tafel, Karin Luiten

 foto: De vrolijke tafel

In Gereons Keuken Thuis ligt het kookboek van de maand november op het aanrecht. Met een vrolijk lachende Karin Luiten op de cover. Karin heeft alle reden om blij te zijn. Het is haar 10e boek alweer. Een jubileum waard.

Wij kennen de meestal in het rood geklede Karin natuurlijk van de anti pakjes- en zakjesrubriek. Al jaren doet zij konde in Trouw hoe te koken zonder industriële producten.

Maar… nu gooit de schrijfster het over een andere boeg. De vrolijke tafel, een boek vol feestrecepten voor elke dag. Samen eten, lachen koken genieten en alles in een handomdraai. Ik herken dat, zo gaat het in Gereons Keuken ook al jaren. Karin begon te koken in haar studentenkamer, met bordjes op het bed en een geleende grote pan. Het kot werd leeggehaald en een lange tafel opgesteld. (hoe herkenbaar)

Dat koken doet ze nu nog steeds. Inmiddels in een groter huis en dito keuken. Bedenken wat ze gaat maken, uitnodigingen fröbelen, de tafel dekken en koken. Maar diep in haar hart vindt Karin spontane etentjes het leukst. Het genre: het is mooi weer, zullen we gaan picknicken in het Amsterdamse Bos? Gewoon aan een vrolijke tafel of op een picknickkleed.

Tja roepen nu vele lezers, spontane etentjes en dan ook nog voor veel mensen zijn voor mij niet weggelegd. Ik hoor dat ook vaak. In De vrolijke tafel laat de schrijfster zien, dat het allemaal niet zo moeilijk is. En alle feestelijke recepten zijn ook geschikt voor minder lange tafels. Een soort feestje per dag.

De vrolijke tafel start met de vrijmibo. Het kantoorfenomeen op vrijdagmiddag, dat volgens Karin best wat aangekleder mag met blauwe guacamole, spicy borrelnootjes en makreelrillettes. Alles in een handomdraai gemaakt.

Of wat te denken van een pastaparty, ideaal om buren met mokkende koters aan het werk te zetten. Zij maken de pasta en de vormpjes. Jij als gastheer of -vrouw maakt er een gezellige tafel mee.

Dat Karin haar lievelingskleur rood is, ontslaat haar niet van een hoofdstuk Oranje Boven. Hapjes voor Koningsdag of de voetbalwedstrijd. Natuurlijk gemaakt van zoveel mogelijk oranje ingrediënten.

We gaan picknicken in het volgende hoofdstuk, eropuit op een kleedje in het Vondelpark. (mag ook een ander park zijn) We nemen een Andalusische salmorejo mee, spinazie maiskoekjes en homemade limoenade.

De Franse lunch. Karin kan er geen genoeg van krijgen. Waarom juist niet lunchen op zondag in plaats van dineren, à la Française. Gereons Keuken Thuis vindt dat ook altijd handig tijdens feestdagen. Een heel menu met een Franse touch, crudités voor, de kip met olijven en kaas na. Met wijntips van Onno Kleijn. Een leuke extra aan dit boek. Vaak ontbreken de wijntips bij gerechten.

Een zwoele zomeravond, carpe noctem (pluk de nacht) in ons klimaat, een party buiten in de tuin met vijgen uit de oven en een kruidige biefstuk van de BBQ.

Karin organiseert in De Vrolijke Tafel een theefeestje met zelfgemaakte pimmetjes en mini zalmquiches.

Maar we zijn er nog niet. We vieren een verjaardag, gaan gluren bij de buren met een walking dinner. Meneer Koken met Karin verzorgt een tempo doeloe buffet. In Curry Night verruilt Karin haar emblematische rode jurkje voor een kerriegeel exemplaar. We vieren Kerst à la Luiten. Wat te denken van stapeltaartjes van eendenconfit en hete bliksem. Toevallig twee gerechten, die het altijd goed doen in Gereons Keuken Thuis. Maar nu eens als setje. Een mooie Frans/Betuwse mix wil ik het noemen.

Het boek eindigt met een zeebanket, waarvoor Karin je alle tools en tips aanreikt. En zo vliegt een jaar om…

De vrolijke tafel is een lekker luchtig kookboek. De gerechten zijn makkelijk te maken en inspireren je. Het is ook een compleet boek, omdat Karin Luiten je inspiratie en tips geeft voor die verjaardag of wat nu weer te doen als thema. En de wijntips per thema, dat hoort er gewoon bij.  Gereons Keuken Thuis had als goed voornemen om geen etentjes meer te doen in het komende jaar, maar daar knaagt dit boek nu al aan.

De vrolijke tafel, Karin Luiten (ISBN 9789046820070) is een uitgave van uitgeverij NwADAM en kost t/m december 2015 €24,99 (introductieprijs, daarna € 29,99)

 

Foodparade oktober

 De vlinderkas van de Hortus.

De maand oktober is al weer bijna voorbij. Een maand, die begon met de dag van de pompoensoep, Het schemert op deze maandag namiddag. Gereons Keuken Thuis is de laatste weken veel en Route geweest. Naar boekpresentaties en het Lifestyle lab. Tijd voor een foodparade. Maar ook op een heuse rijstsafari in de oudste Hortus Botanicus van Europa. Een middag vol uitleg over de rijstplant en een lekkere lunch met de basmati rijst van Tilda. Het zonnetje scheen op de victoria regia (waterlelie) en alle aanwezigen genoten van de rijst en het gezelschap. Een spontaan receptje kwam naar boven. Lekkere amuselepels met Tilda’s limoen/chili basmatirijst en een krokante garnaal. Heel makkelijk een quennelle voorgestoomde rijst, een krokante garnaal erop en een takje bieslook. Voor bij een voluptueuze viognier. Hoe je de krokante garnaal maakt kon je eerder lezen in mijn recept voor gazpacho-helado-con-gambas-picantes Ik ga mijn gasten ermee verwennen in november.

Fotomomentjes waren er ook op de boekpresentatie van Less is More van Sacha de Boer en Jacob Jan Boerma. In de Wintertuin van het vernieuwde Krasnapolsky vond dit heuglijke feit plaats. Het derde boek alweer van deze twee Rammen. Makkelijk te maken en stunning gefotografeerd.

Er kwam wijn binnen uit de Languedoc, van Fat Bastard, een merlot en een chardonnay. Easy wijnen, zoals ze het zelf noemen met een fun factor. (dat hoeft van mij niet zo nodig) Door te kiezen voor de cépage wijnen van Fat Bastard steun je ook het dwergnijlpaard in Ivoorkust. Het diertje op het etiket symboliseert een dikke vriend en een goede lobbes. Want dat is wat deze wijnen willen zijn. Populair in 20 landen en 2,5 miljoen flessen per jaar. Het nijlpaardje zet zich nu in voor zijn soortgenootjes. Lees meer op het halslabel op de flessen Chardonnay en Merlot.

Als culipost kwamen er spannende titels binnen, een prachtig boek over koken aan de keukentafel in twee federale hoofdsteden, kitchen-table-food van Tal Maes en Petra de Hamer.Een spannend kookboek over de dreven van Manhattan door Russel Norman, Spuntino.

 En op mijn leeslijst staan er nog wat titels ter recensie. Spiralize, Peru van Gaston Aucurio,  het Suikerboek van Damon Gameau. Hierover later meer.  De Italiaanse keuken in Pizza het rode deeltje uit de zilveren lepel kookschool reeks, Het boek Pasta, gnocchi en risotto van Janneke Philippi. Deze boeken zullen gaan schitteren in de Italiaanse week van 9 tot 16 november op Gereons Keuken Thuis. Natuurlijk naast die andere culinaire sterren als Antoinette Coopsen en Frances Mayes. In ieder geval ga ik a.s. woensdag spotten wat de regio rond Udine in Noordoost Italië voor een moois te bieden heeft. Al wat inspiratie vind je op foodparade italië. Never a dull moment.

Nog zo’n fotomomentje was er zaterdag jl, tijdens de gezellige vernissage van het kookboek De Vrolijke Tafel in het pand van mevrouw Hamersma in de Pijp. Tijdens dit festijn proostten de aanwezigen op alweer het tiende boek van Karin Luiten. Zij heeft het over een andere boeg gegooid en geeft een kijkje in de wereld van Karin. Meer verklap ik nog niet, want de recensie volgt nog. De pompoensoep was lekker. Dank aan Mariëlla Erkens. (keukenfenomeen)

Het blijven al met al wilde weken in Gereons Keuken Thuis. Voor november heb ik ook al de nodige ideeën, zoals de vega wijnwandeling, een productie met vegakok Sofoula Schalkwijk. Daar lezen jullie alles over in een volgende foodparade.

 

 

 

Een kleine waarschuwing achteraf, deze bloppost kan gesponsorde onderdelen (lijken te) bevatten

Spuntino, Russell Norman

 foto: Spuntino

Iedereen die voor de eerste keer in Manhattan aankomt overkomt datzelfde gevoel. Van vreemd en herkenning, alsof je een film binnenstapt. Ik ken dat gevoel, Russell Norman ook. Toen hij in 1999 New York voor het eerst bezocht werd hij gegrepen door de dynamiek van de stad, het verticale en de filmische elementen. Andere bezoeken volgden en zijn view werd horizontaler, weg van de high rise buildings naar het niveau van de straat. Daar is zoveel te ontdekken. Op elke hoek wacht je een volgende verrassing. Voor Russell met name onder 14th Street, waar het rechte grid patroon van Manhattan plaatsmaakt voor wat bochtiger straten. The Village, Lower East Side en Meatpacking District.

Spuntino werd geboren!  Eerst in het hoofd van de schrijver en vanaf 2011 als restaurant in Soho, niet SOHO. Russell Norman wilde met Spuntino een stuk authentieke  NY beleving neerzetten in de frivole uitgaanswijk van Westminster. En dat is gelukt. Spuntino, hapje of bite in het Italiaans, is een New York style restaurant in het hart van de uitgaanswijk van Londen. In Gereons Keuken Thuis ligt nu Normans tweede Boek, SPUNTINO, een avontuurlijke culinaire tocht door de straten van Manhattan en Williamsburg.

Het boek start met brunch, een Engelse term uit 1859. Een mengeling van breakfast en lunch. Je hebt in ieder geval een excuus om een Bloody Mary tegen de kater van de nacht ervoor weg te tikken. En omdat de Big Apple nooit slaapt is brunchen elk moment van de dag mogelijk. Met in de hoofdrol eiergerechten, gezoet spek (niets voor de health freaks), eiertoast met truffel of de stevige Mac & Cheese, ontstaan in 1802 in het Witte Huis. ( president Thomas Jefferson wist wel van wanten)

Het volgende hoofdstuk, Spuntini , gaat over hapjes, barsnacks, ideaal om op te knabbelen of een maaltijd to go mee samen te stellen. Toast met bakkeljauw, gefrituurde olijven of crostini met cavolo nero, een boerenkoolvariant, die nu ook in Nederland furore maakt.

We gaan verder met de pizzette.  Er zijn ongeveer 2000 pizzatenten in New York. Er zijn zelfs New Yorkers, die menen dat de pizza in Litte Italy is uitgevonden door de familie Lombardi. (laat ze dat in Napoli maar niet lezen) In ieder geval is NY een pizzastad in vele gedaanten.  Russell Norman geeft in dit hoofdstuk naast de basis een keur aan recepten voor pizette. Met bloemkool en scamorza, met aardappel/ansjovis/brandnetel, met wilde paddenstoelen of met knoflook en geitenkwark. Eat your heart out, bedrijf van pizzakoeriers, dat de naam van deze stad voert. Dit is het echte werk.

Wat zou Amerika zijn zonder salades. alle varianten zijn mogelijk en komen ruimschoots aan bod in Spuntino. Gehakte salade, salade van eendenham, pecorino en munt, slaw of een salade van courgette, paardenbloem en lavas. Norman geeft ook de nodige dressings erbij. Echt heel New Yorks, waar de keuze eindeloos is, in ingrediënten, toppings en dressings.

De sliders, een soort mini hamburger, die voor het eerst in de jaren twintig furore maakte, toen een fastfoodrestaurant een simpele vierkante versie van de hamburger presenteerde. Al dan niet op een briochebroodje. Wat te denken van een slider met lamsgehaktballen? Of één met gepekeld rundvlees, dat je in elke deli van Manhattan vindt? Of een slider met gestoofde runderwang, knolselderij en chipotlpeper?

De Big Apple ligt aan zee en tot voor kort kwam een keur van vis binnen op Fulton Street, waar de Fish Market van New York zat. In Spuntino vind je een recept voor Soho chowder, soft-shell crab met tabasco mayo, zeebrasem met koolrabi en pijnboompitten. Of gewoon een Franse tong met kappertjes en bruine boter. In New York komen alle smaken van de wereld samen.

In de negentiende eeuw waren er op Manhattan ongeveer 250 slachterijen en vleesverwerkingsfabrieken, vooral tussen 14th Street en Gansevoort St. In de zeventiger jaren verdween deze handel van Manhattan. Tegenwoordig is het Meatpacking District een vrolijke woonwijk met designboetieks en restaurants. Het hoofdstuk Vleesgerechten in Spuntino gaat over gebakken kippenvleugels, kip met cornflakes, strozzapreti (priesterwurgers) en pittige worst, runderwang en ossenstaart met cavolo nero. Likkebaardend lekker allemaal.

Na al dit heerlijke eten geeft de schrijver toe dat ze bij SPUNTINO niet van plan waren een uitgebreide dessertkaart te maken. Het eten uit Spuntino is vooral hartig. Toch leverden enkele researchreisjes toch wat zoetigheden op voor het hoofdstuk desserts. Bijvoorbeeld Bourbonbrownies, een Dutch Baby of een, Amerikaanser kan haast niet, peanut butter & jelly sandwich. Het zijn allemaal “mannelijke” stevige toetjes.

Het boek sluit af met drankjes. Hoe kan het ook anders. Want het borreluur, soms compleet met sing a longs bij de piano in de Village, is een instituut in New York. Doe Gereons Keuken Thuis maar een perfecte Manhattan. Lekkere afsluiter na een dag rondstruinen over Manhattan, waar de schrijver verschillende wandelingen voor geeft.

Spuntino is een heerlijk down to earth boek, mannelijk met stevige gerechten in een modern jasje. Russell Norman neemt je mee op pad door de stad, die nooit slaapt. Langs heerlijke originele gerechten. Een heerlijk culinair avontuur door de straten van New York. What’s more to say?

Spuntino, een culinair avontuur door de straten van New York, door Russell Norman (ISBN 9789045211619) is een uitgave van Karakter Uitgevers en kost € 29,95

Saus Monegasque

 foto: Monaco van boven.

Monaco of Munegu is een dwergstaatje aan de Middellandse Zee. Onderweg van Italië naar Frankrijk of vice versa, moet je niet met je ogen knipperen, anders ben je er al doorheen gereden. In dit prinsdom wordt elke vierkante meter benut. In de gebouwen, in de jachthaven en op straat. (de straten zijn zo schoon, dat je er bijna van kunt eten)

Tot zover Monaco. In Gereons Keuken Thuis staat steevast een potje saus Monegasque op de voorraadplank of in de ijskast. Een zoetzure tomatensaus voor bij je vleeswaar en patés. Je komt deze saus in vele gradaties tegen. Onder veel verschillende namen. Ik kwam het bijvoorbeeld tegen onder de naam oignons à la Monegasque.  Er bestaat zelfs een Maastrichtse variant. (Monaco aan de Maas?)  En of het daadwerkelijk Monegaskisch is, kan ik je niet vertellen. Maar wat doet dat er toe? Het is een makkelijke saus om te maken. Lekker voor de herfst. Ik maak de saus met, als basis, tomatenketchup. Voor de smaak voeg ik wat homemade wijnsiroop toe.

Nodig:

200 g krenten

200 g rozijnen

1 pot kleine zilveruitjes

1 fles tomatenketchup (Heinz)

3 laurierblaadjes

4 kruidnagels

3 el cognac

2 el wijnsiroop (zie peren in de pot)

1 el olijfolie

zwarte peper uit de molen

Bereiding:

Wel de rozijnen en krenten ongeveer 3 minuten in kokend water. Giet daarna af. Doe de krenten, rozijnen, zilveruitjes met de helft van het gezeefde vocht, de laurierbladeren, de kruidnagel en tomatenketchup in een pan. Breng het geheel aan kook en laat het met een deksel op de pan 15 minuten sudderen. Roer regelmatig door. (Als de saus te hard inkookt gewoon wat eetlepels water toevoegen) Laat de saus Monegasque afkoelen en haal de laurierbladeren eruit. Roer de cognac, wijnsiroop en olie door de saus. Maak af met wat vers gemalen zwarte peper. Bewaar de saus in een schone pot in de ijskast.

 

Tequila & Mezcal, de complete gids.

 foto: Tequila & Mezcal

De staat Jalisco, de baai van Banderas. Uitzicht op de hoge golven van de Stille Oceaan. Einde van de dag De zon gaat onder. Warm zand aan de voeten en een koele Margarita in de hand. Wat is Mexico toch een paradijs. Zou er zo weer eens heen willen. E viva Mexico. Land van zon, kleuren, heerlijk eten, vrolijke mensen. Komt dat door de mezcal of tequila? Wie zal het zeggen, maar beide dranken zijn gedestilleerd zonnelicht in een fles. Van de agave, die je overal in Mexico aantreft.

Om dit zonnige gevoel te versterken ligt er in Gereons Keuken Thuis de complete gids Tequila & Mezcal. Move over gin & tonic. Er komt een nieuwe drank aan voor je cocktail.

Tequila & Mezcal is geschreven door gin adept Isabel Boons, freelance foodwriter en Kobe Desmet, de eerste West Europese tequila maestro.

De schrijvers hebben met Tequila & Mezcal een complete gids geschreven. Ze nemen je mee op reis langs de agave velden, de geschiedenis van deze Mexicaanse dranken. Vertellen het verhaal over de adelaar op de cactus. Deze plant als troost voor de ziel. Ze leggen uit dat tequila een mezcal is. Daarentegen is mezcal geen tequila. Ben ik nog te volgen? En de worm komt aan de orde.

Het boek gaat verder met het productieproces. De reglementeringen. De types tequila en mezcal. Daarna volgen twee hoofdstukken over tequila- en mezcal merken.

Na deze parade gaan we over op de praktijk. Hoe drink je tequila, puur of als cocktail? Of in een sangrita. Kobe Desmet en Isabel Boons geven leuke recepten voor cocktails. Met mooie namen als Reconquistador of The Mexican Espresso.Natuurlijk ontbreekt de Margarita niet.

De inwendige mens wordt ook niet vergeten. De schrijvers geven een aantal heerlijke recepten.

Het boek besluit met een lijst van tequila bars around the world. In Amsterdam is dat Los Pilones in de Kerkstraat.

Tequila & Mezcal is een leuk boek voor lezers die wat meer willen weten over dit klassieke product. Of eens iets anders willen dan gin and tonic. Het is een handzame en complete gids om mee op reis te gaan door de wondere wereld van deze Mexicaanse drank. En gezien het weer van deze mooie kletsnatte donderdag in september het zonnetje in Gereons Keuken Thuis. Mexico lindo…..

Tequila & Mezcal, de complete gids, door Isabel Boons en Kobe Desmet (ISBN 9789401426954) is een uitgave van Terra Lannoohttp://terralannoo.nl/tequila-mezcal en kost € 24,99

PS. Als je hongerig wordt van deze tequila verhalen is er altijd het lekkere recept  voor Mexicaanse pulled pork.van Miss Foodiehttp://foodiemoods.nl/pulledpork-op-znmexicaans/

Zonnebloemen en aardappeleters.

zonnebloemen foto: Een Provençaals veld….

Een dinsdagochtend op het Museumplein. Het gonst van de activiteit. Het geweld van de Uitmarkt is net geluwd. En er wordt al weer iets opgebouwd. Een veld van zonnebloemen. 125.000 stuks in dit van Gogh jaar. Zij vormen een labyrint van bloemen, vol verrassingen. Om het publiek te laten zien hoe het Van Gogh Museum de twee gebouwen aan elkaar heeft gesmeed. Een nieuwe entree, gericht op de toekomst. Bijna geheel van glas,  vol nieuwe technieken, onder de lage Hollandse luchten op deze septemberdag. Een blije directeur Axel Rüger vertelt dat dit huzarenstukje in 16 maanden werd voltooid. En nu is het zover. Vanaf  5 september a.s. worden alle bewonderaars van Van Gogh verwelkomd in dit nieuwe gebouw. Ik ga snel weer eens kijken. Zonnebloemen en aardappeleters.

gebouw  foto: onder de lage luchten.
Een nieuw gebouw vraagt ook om een modernere styling, nieuwe producten. Noem het maar Van Gogh souvenirs 2.0 met een knipoog naar Dutch design, een hoger segment. Helemaal voor de 21e eeuw.  Gereons Keuken en Route ontwaarde zelfs mooie blauwe Provençaalse potten, aardappeleters op borden en wijn. Wat wil een mens nog meer? Zomerse kleuren onder de grijze luchten. Er waren zelfs chips voor de aardappeleter of moet ik zeggen coach potato van deze tijd.

provence  foto: zomerse tinten

In ieder geval Het Van Gogh Museum is er klaar voor en voor de gelegenheid vandaag een, hoe kan het ook anders, aardappelgerecht. Een gratin, die ook in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis staat. Er bij een glas witte viognier uit de Rhône.

aardappeleters  foto: een gratin op deze borden?

Nodig:

1 kg vastkokende aardappelen

2 tenen knoflook

50 g boter

Zout en peper

½ tl nootmuskaat

slagroom (hoeveelheid hangt van de ovenschaal af)

geraspte Gruyère

Bereiding:

Schil de aardappels, was ze en snijd in dunne plakken. Vet de ovenschaal in met wat boter. Leg de aardappels dakpansgewijs in de schaal. Bestrooi  met wat zout, peper en nootmuskaat. Verdeel de rest van de boter en gehakte knoflook tenen over de aardappels. Giet de room erover en plaats de schaal in oven op 150 graden. Laat de aardappels circa 1 uur garen in de oven. Voeg als laatste de geraspte kaas toe en zet de oven op 180 graden. Laat de kaas even smelten.

Nazomeren op zijn Provençaals.

 foto: de markten van de Provence

Naar verluidt zijn vandaag de scholen en de werkdagen weer begonnen, is Sail 2015 voorbij en nemen de dagelijkse besognes hun keer.Maar de zomer is nog lang niet voorbij. Hoe nu dat heerlijk je ne sais quoi gevoel van de vakantie vast te houden? De smaken her te beleven van dat gerecht aan dat haventje bij La Croix Valmer? Of dat koele glas rosé in Saint Tropez?

 foto: roze knoflook.

 Ik noem dat nazomeren op zijn Provençaals. Het lage zonnetje op mijn balkon. Groenten van de buitengrill met aioli, een pannetje ratatouille of socca met lamsvlees. Zomerse gerechten. Zomerse wijnen. Ik schreef er eerder over hoe de smaak van de wijn vast te houden.http://gereonskeukenthuis.nl/blog/vakantiewijn-herbeleven/

foto: malse coeur de boeuf.

Nazomeren op zijn Provençaals, een makkelijk vissoepje uit de calanques of een pastaatje met alleen wat geurige citroen uit Menton. Zo houdt Gereons Keuken Thuis de zomer nog even vast. Een vrolijk, op de Franse markt gekocht, kleed op tafel. Borden en bestek naar buiten. De grill aan. Een lekkere karaf wit of rosé. Al fresco eten, zolang het kan. Op die manier krijgt het Hollandse grisaille ook geen vat op je vakantieherinneringen. Santé

 foto: les voiles latines St. Tropez

Het recept voor vandaag is een oudje uit mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis, dat nog steeds verkrijgbaar is als E book. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/provencaalse-vissoep/

Nodig:

750 g zeevis, zoals poon, mul, wijting, pieterman

300 g garnalen en andere zeevruchten

3 rode uien

2 preien

6 tomaten

4 tenen knoflook

1 fles witte wijn

olijfolie

bouquet garni van peterselie, tijm oregano en laurier

1 glaasje pastis

1 visbouillonblokje of 1 l verse bouillon van viskoppen

peper en zout

Bereiding:

Maak de vis en zeevruchten goed schoon. Snijd de preien en uien in kleine stukjes. Pel de knoflook en hak fijn. Ontvel de tomaten, haal de zaadjes eruit en snijd in blokjes. Breng 1 liter water aan de kook en los daarin de visbouillon tablet op.

Verhit in een pan de olijfolie en fruit daarin de ui, prei en knoflook. Voeg de tomaten toe. Daarna de vis en zeevruchten in stukken. Blus het geheel af met de witte wijn. Hang het bouquet garni in de soep en breng aan de kook. Giet beetje bij beetje de warme visbouillon erbij en laat het een half uur pruttelen.

Haal het kruidentuiltje uit de soep. Pureer de soep met de staafmixer. Giet als laatste een glaasje pastis door de soep. Maak op smaak met peper en zout.

 

Foodblogevent augustus, schaamteloos genieten.

 

 foto: la Poema de la Tierra.

Wat dat toch is in de Nederlandse cultuur? Dat er voor het werkwoord genieten altijd schaamteloos wordt geplakt. Geniet gewoon eens van wat je in je mond stopt, zonder je ervoor te schamen. Ach, het zal wel 400 jaar calvinisme zijn. Niet voor niets hadden in de zeventiende eeuw, onze Gouden Eeuw, schilderen met eten verborgen metaforen voor (zinnelijk) genot. Mijn vriend Jeffrey Greene wijdt er zelfs een heel hoofdstuk aan in zijn nieuwe boek. “The wild edibles” Genieten dient voorop te staan, niet de schaamte. Of je moet genieten van je schaamteloosheid, maar dat is weer een ander onderwerp. Niet  het thema van het foodblogevent van deze maand augustus. Dat gaat gewoon over desserts. En als we het dan toch over schaamteloze desserts hebben. Eén van de leukste desserts, die ik mocht proeven waren de borsten van Venus uit het Dali kookboek. Les diners de Gala. Voor de gelegenheid presenteerde chefkok Dick Soek van de Piloersemaborg deze attributen van de godin als afsluiting van een Dali lunch op 10 december 2014.  http://gereonskeukenthuis.nl/blog/les-diners-de-gala/

Maar nu terug naar het foodblogevent. In Gereons Keuken Thuis worden wel desserts bereid voor gasten, maar zelf ben ik niet van de zoete afsluiting. Ik schreef hier al eens een heel verhaal over op mijn blog en in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis. Daaruit haalde ik ook mijn inzending voor deze maand. Monte Bianchini, kleine bergjes van kastanjemeel met room. Als knipoog naar de komende herfst. En je moet er gewoon van genieten. Vooral niet met mate of schaamte, als je een zoetekauw bent.

Nodig (4-6 personen):

500 g ongepelde kastanjes

1 eetlepel venkelzaad

4 el warme melk

2 el suiker

3 el cognac of rum

4dl slagroom

1/2 eetlepel poedersuiker

cantucini

Bereiding:

Kerf de kastanjes in met een mesje. Breng een pan water aan de kook met een snufje zout en het venkelzaad. kook de kastanjes in een uur gaar. Giet de kastanjes af en laats ze afkoelen. pel de kastanjes en verwijder ook de vliesjes.Pureer de kastanjes met een fijne draaizeef of in de keukenmachine. Voeg de warme melk, suiker en cognac of rum toe.

Klop de slagroom met de poedersuiker lobbig.Vul de glazen onderin met 1 of  2 cantucini koekjes. Schep het kastanje mengsel erop en garneer met een flinke schep slagroom.

Ook kun je op een bodem van de koekjes er één  berg van maken en er bovenop een flinke dot slagroom. Een echte Monte Bianco

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten