Gereons Keuken en route Archives - Pagina 45 van 53

28/10/201428/10/2014

De nomadische keuken van Raïnaraï

foto: Raïnaraï

Natuur, warmte, traditie, avontuur, geloof, muziek en plezier. De zeven elementen waarop Laurent Med Khellout zich baseert in zijn kookkunsten. Niet geheel toevallig is zeven een magisch getal en het geluksnummer van de schrijver. De nomadische keuken van Raïnaraï, een cornucopia van vis- en groentegerechten. Gebaseerd op de tradities van de Algerijnse nomaden. Met verse en simpele ingrediënten maakt hij de mooiste gerechten. De koninklijke tomaat naast de aubergine met prinsessenstatus. Verse vis onder de nomadentent. Buiten koken midden in hartje Amsterdam. Het straalt allemaal plezier uit. Als cateraar of restaurateur tovert hij met de smaken van de Maghreb de mooiste nomadische gerechten tevoorschijn. Ook in zijn inmiddels tweede boek De Nomadische Keuken van Raïnaraï gaat het om de betovering van de Algerijnse keuken. Gelardeerd met persoonlijke verhalen van het spannende leven, dat Laurent leidt.

Het boek begint met Natuur waaraan al het eten ontspruit. Gevulde avocado, salade van tarwekorrels en gevuld artisjok met tomaat, canellinibonen en tomberry’s Alles vers gegeven door de Natuur.

Laurent vertelt verder in het hoofdstuk Warmte. Warmte kun je ondergaan, voelen, maar ook geven. Laurent kookt graag buiten op open vuur vanwege de warmte die het geeft. Het symboliseert voor hem koken met je hart. Buiten kookt hij mooie soepen met gember en zoete aardappel of auberginesoep. Het lijkt in het boek of je zo kunt aanschuiven.

Traditie het derde element vormde deze kok. De tradities van nomaden, het reizen door Europa met als als inmiddels tien jaar Raïnaraï. Wat te denken van een tajine van tarbot of een taboulehcouscous met pompoen. Warme traditionele recepten met een moderne touch.

Avontuur is het vierde element. Daar houdt Laurent van. Erop uittrekken, dingen bedenken voor zijn keuken. Het niet stilstaan. Hij gaat elke dag op avontuur in zijn keuken.

Geloof het vijfde hoofdstuk gaat over het geloof dat je in je naaste hebt. het vertrouwen in anderen. de schrijver gelooft in de symboliek van het getal zeven. daar put hij kracht uit. in dit hoofdstuk vindt je serene vegetarische gerechten, zoals jonge tuinbonen in de peul met spinazie, taugé en geitenkaas, gecaramelliseerd witlof met honing. Basic maar vol smaak.

Muziek neemt je mee naar zijn verleden. En het heden. Laurent kan niet zonder muziek Het zet hem aan tot koken.

En als laatste Plezier. Met plezier bereik je veel. Het geeft dingen een belangrijke plek in je leven. Koken is plezier, de natuur en alles wat je met passie doet vormen de basis voor een hoofdstuk vol zoetigheden, filodeeg met amandelen en honing en een Raï cocktail.

De Nomadische keuken is een mooi vormgegeven boek vol kleur, couleur locale en makkelijke recepten. Het leest als een sprookjesboek. dat komt door de persoonlijke hint die eraan is gegeven. De herinneringen en verhalen van Laurent. Het is een boek om lekker mee te gaan zitten en je te laten meevoeren in zijn wereld. Dat vind ik het leukste aan het boek. Een aanrader nu de dagen korter worden. Het contrasteert wel een beetje met de easy recepten. En koken op vuur, helaas mag dat niet op het Amsterdamse balkonnetje van Gereons Eatery. Maar met een elektrisch pitje kom je ook een heel eind. Ik ga het zeker allemaal proberen.

De Nomadische keuken van Raïnaraï (ISBN 978 90 5956 584 1)is een uitgave van Fontaine Uitgevers, www.fontaineuitgevers.nl en Raïnaraï www.rainarai.nl en kost € 24,95

25/10/201426/10/2016

Zaterdag aan zee, mosselsoep.

foto: Noordzee grijstinten

De strandpaviljoens zijn weg. De badgasten verdwenen. De eerste herfststorm heeft het nodige op het strand achtergelaten. Mooie schelpen, wrakhout en wie weet? dat wordt het strand afstruinen. Het morgenstrand is leeg op een solitaire wandelaar na. In de verte gloren de windmolens op zee en een enkel schip voor de rede. Herfst aan de Noordzeekust, ik kan er geen genoeg van krijgen. De lage luchten nog net zoals op schilderijen uit de 17e Eeuw. Het grijs van de meeuwen. De grijsgroene zee met witte schuimkopjes. Wandelen en de zilte jodiumlucht maken hongerig. Een mooie zaterdag voor romige mosselsoep met grijze Noordzeegarnalen. Van verse mosselen, rijk gevuld. We drinken er een witte Mâcon Mancey uit de Essentiels serie bij.

Nodig:

2 kg Zeeuwse mosselen

150 g gepelde Noordzeegarnaal

1 prei

2 takken bleekselderij

1 winterwortel

1 el mosterd

1 potje crème fraîche

boter

gehakte peterselie

1/2 fles witte wijn

1/2 l water

1/2 blokje visbouillon

peper en zout

Bereiding:

Was de groenten en snijd ze in niet te kleine stukken. Was de mosselen en haal de kapotte schelpen eruit. Verhit de boter in een pan en bak de groente kort aan. Voeg de witte wijn en een glas water toe. Breng aan de kook. Kook de mosselen kort, ongeveer zes minuten. Schud de pan tussen door. Schep de mosselen en groenten uit de pan en zeef het kookvocht in een andere pan. Voeg de rest van het water toe, het visbouillonblokje en breng aan de kook. Laat kort sudderen. Haal het mosselvlees uit de schelp en leg een aantal apart voor de garnering. Voeg de mosselen, de groenten toe aan de bouillon. Zet het vuur laag, voeg de crème fraîche, de mosterd en peterselie toe. Maak het geheel op smaak met zwarte peper en zout. Als laatste kunnen de garnaaltjes erbij. Serveer de mosselsoep direct met een mossel in de schelp als garnering.

21/10/201421/10/2014

In de keuken van Heremijntijd.

foto: een mooi object van Heremijntijd

Op een van de oudste plekken van Amsterdam bezocht Gereons Keuken Thuis twee bijzondere mannen. Henk Visser en Jos Euwema van Heremijntijd. Deze bevlogen antiquairs wonen in een oud zoutpakhuis aan de Oudezijdskolk. Tijd om eens hun keuken daar te bezoeken. En wat voor ééntje, gemetseld in landelijke stijl en met mooie koperen pannen. Henk houdt van koken, dat is te zien. voor mij geen verrassing, want hij laat dit regelmatig weten op Facebook. Maar de keuken van Henk en Jos is niet de enige reden om deze heren te bezoeken. Hun hele verdieping staat vol met zoals ik het zou noemen objets du désir. Voorheen hadden beide mannen een antiekzaak in de Jordaan, tegenwoordig zijn hun trouvailles gewoon bij hun thuis en op op hun mooie site te bewonderen. Heremijntijd grossiert in meubelen, decoratieve stukken, verlichting, beelden, volkskunst en nog veel meer. Henk kan er mooi over vertellen, gezeten met pup Tirza aan de keukentafel. Over het menselijke bekken, dat hij zojuist had verkocht of een grote opgezette schildpad. De objecten van Heremijntijd hebben allemaal een eigen verhaal. En worden voor hun website prachtig op de gevoelige plaat vastgelegd door Jos. Want de heren cateren niet alleen in eigen land, maar ook uit Engeland, Canada en de VS weten liefhebbers de heren te vinden. Smakelijke verhalen, zoals gezegd en mooie beelden. Het is een feest om rond te dwalen door het zoutpakhuis, terwijl Henk vertelt over hun interieurprojecten, de vogelkooi, die hij uitleende aan een groot warenhuis. Verhalen te over. Maar beter nog is kijken op de website van Heremijntijd, http://www.heremijntijd.nl Of beter nog eens op bezoek gaan bij deze gastvrije mannen. Ik ga zeker nog eens een kijkje nemen in hun keuken. Geïnspireerd door de objecten een receptje voor gegratineerde oesters uit mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis *. Die zouden zeker mooi tot hun recht komen op de tinnen schaal, waar we over spraken. Met een vrolijk glas rosé uit de Golf van Saint Tropez erbij.

Nodig 4 personen:

1 dozijn oesters
3 sjalotjes
bosje peterselie fijngehakt
100 g boter
peper
zout
1/2 Spaans pepertje
2 el paneermeel

Bereiding:

Snipper de sjalotjes fijn. Snijd het Spaanse pepertje in hele kleine stukjes. Meng de peterselie, Spaanse peper en sjalot door de boter. Voeg weinig peper en zout toe. Leg de oesters op een met aluminium folie bedekte bakplaat. Verwarm de oven op 180 graden en zet de plaat erin. Haal de oesters eruit als ze open zijn en haal de bovenste schelp eraf. Kijk hierbij uit dat je jezelf niet brandt!!
Vul de schelpen met het botermengsel en strooi er wat paneermeel over. Zet hierna nog enkele minuten onder hete grill. Serveer daarna direct.

* Gereons Keuken Thuis is nog steeds als Ebook te verkrijgen.

17/10/201421/10/2014

Back to Basics van Sacha de Boer en Jacob-Jan Boerma

foto; Back to Basics

Slechts een paar ingrediënten zijn er nodig om je gasten dat Wow gevoel te geven. Dat ze tegen je zeggen: “Ik heb heerlijk bij je gegeten.” Lekker koken met mooie en simpele ingrediënten. Hiermee is de strijd in de keuken voor 95% gewonnen. Met deze woorden trappen Sacha de Boer en Jacob-Jan Boerma hun tweede boek Back to Basics af. Het is Down to Earth 2.0, zo luidt de titel van de inleiding. Terug naar de basis, met beide benen op de grond is de insteek voor ook dit tweede boek van dit team, dat elkaar aanvult. Jan Jacob kookt en arrangeert de borden. Sacha is een fantastische fotograaf en legt deze creaties vast. Een belangrijk onderdeel van haar foodfotografie is dat je ziet wat er in het gerecht zit. Jan Jacob vindt dat een foto moet uitnodigen om direct bestek te pakken en aan te vallen. Zo ook de receptuur van de gerechten in dit boek.

Er is LUNCH met smoothies, een salade aarde en zee, een homemade wrap (jammer dat bij smeerkaas een merk wordt genoemd, maar dat terzijde) en een drie *** hamburger. Jacob-Jan laat zien dat hij lekkere lunches kan bereiden.

Het hoofdstuk VOOR Een maaltijd kan niet zonder voorgerecht. Dit is de prelude op wat komen gaat vinden Sacha en Jacob-Jan. Tartaar van avocado, ravioli en artisjokken à la Barigoule. Allemaal gefotografeerd om van te watertanden.

We belanden bij HOOFD. Het belangrijkste gerecht van het menu. Heilbot in peterseliejus, aardappelgnocchi met ham-preisaus, gehaktballetjes met rode biet, een klassieke cordon bleu en heel spannend een stamppot met krokante rookworst.

Het hoofdstuk NA, het zegt het al geeft recepten voor toetjes. Nooit te veel, maar net goed. Dat spreekt mij als niet zoetekauw aan. De clafoutis ontbreekt niet, een icetea granité met agavesiroop. Ik weet ineens wat ik ga maken van die pakken thee, die maar in de voorraadkast staan te verstoffen. Simpel en doeltreffend. En voor de chocoholics een chocoladetruffel.

Als toegift is er het hoofdstuk FEEST. Mooie recepten voor feestelijke momenten. Minipizza, gegratineerde bleekselderij, wafels met parmaham. Leuke voorstellen als je entertaint.

Back to Basics is een mooi vormgegeven boek, met smakelijke recepten en prachtig gefotografeerde gerechten. Je kunt zien dat de kok Jacob-Jan en de fotografe Sacha elkaar goed aanvoelen en aanvullen. Een minpuntje vind ik de vele momentopnamen met blije mensen. Deze foto’s leiden een beetje af van waarom het draait in het boek. De kracht ligt in de basis en de foodfotografie. Maar dat mag de pret niet drukken. Back to Basics is wat het is. Koken volgens de basis maar zonder te vergeten er een spannende draai aan te geven. Daarin zijn Sacha de Boer en sterrenkok Jacob-Jan in geslaagd. het wachten is op Down to Earth 3.0.

Back to Basics (ISBN 9789000343195) is een uitgave van uitgeverij Unieboek/Het Spectrum, www.unieboekspectrum.nl en kost € 25,00

Meer zien van de kok en de fotografe. Kijk een op hun sites; www.restaurantdeleest.nl en www.beeldagent.nl

15/10/2014

Konijn in Palmjus met stroop

foto: detail schilderij Rijksmuseum

Het zijn nog steeds #wildeweken in Gereons Keuken Thuis. ik kan er gewoon niet genoeg van krijgen. Konijn, hert, barbarieeend…. ga zo maar door. Als biefstukje met wat rode wijnsaus en selderijpuree, gestoofd in bier en stroop of op de huid gebakken met homemade appel/chilipeper chutney, die ik maakte tijdens de #applemania. Ik moet zeggen dat ik de smaak te pakken heb. Het huis ruikt heerlijk naar rommelkruid. In mijn keuken ruikt naar zoet en bier. Een uitzondering op de hoofdregel. Dit is zoet van een andere orde, #ACBM verantwoord. Want dit zijn de geuren van konijn in Palmjus met stroop. Het staat te sudderen in de keuken en je vergeet dat het buiten kil en nat is. De warmte verplaatst zich naar binnen. Daarom houd ik zo van het najaar. Konijn in Palmjus met stroop. We drinken er een fruitige Merlot bij, uit de Languedoc of een amberbiertje.

Nodig 4 personen:

4 konijnenbouten

1 flesje Palm bier

1 el appel- of perenstroop

2 rode uien

1 teen knoflook

1 tl rommelkruid

1 laurierblad

jeneverbessen

kruidnagels

zout en peper

bloem

boter

olie

Bereiding:

Dep de konijnenbouten droog. Bestrooi ze met peper en zout. En wentel de bouten even door een beetje bloem. Verhit een flinke klont boter in een pan met wat olie. Braad het vlees om en om bruin. Snipper de rode uien, hak het teentje knoflook fijn. Verhit wat olie in een pannetje en laat de uien en knoflook even zweten. Voeg een theelepel rommelkruid toe en een eetlepel stroop. Giet hierna langzaam het flesje bier erbij. Voeg de jeneverbessen, laurier en kruidnagels toe. Breng het geheel aan de kook en laat rustig even sudderen. Giet de biersaus bij het konijn. Laat het gerecht hierna een uur rustig stoven. Haal als het vlees gaar is de bouten uit de pan en dek deze af met aluminiumfolie. Zeef de jus en doe terug in de pan. Meng wat klontjes boter door de bloem. (beurre manié) Voeg toe en meng de beurre manié door de saus. Hierna niet meer roeren. Doe de konijnenbouten terug in de pan en warm nog even mee. Serveer het vlees met wat aardappelpuree en de gebonden jus.

10/10/2014

Lifestyle Lab in Amsterdam

foto: fruits de mer

Als uit de aarde ontsproten stonden daar alle producten op de Lifestyle Lab aan de Prinsengracht. We PR en MissPublicity organiseerden op deze donderdag in september wederom dit laboratorium van noviteiten. Gereons Keuken Thuis nam een kijkje op dit leuk vormgegeven evenement. Ik sprak met de eigenaresse van Kookpunt, die de mooie gietijzeren pannen van het Amerikaanse merk Lodge presenteerde. Onverwoestbaar en value for money begreep ik. Daarna was het de beurt aan de dames van restaurant Toujours met hun smakelijke plateaus van zeevruchten en vleeswaar, of moet ik zeggen fruits de mer et charcuterie. Ik ga dit restaurant in Haarlem snel eens bezoeken. Ik proefde een stukje rundvlees van Koop een Koe. Leuk initiatief, om samen met anderen een koe te kopen en het vlees te delen. Er was chocola. Er stond een bed opgemaakt van het Bilderberg Parkhotel, uitnodigend om eens in Rotterdam te gaan logeren. Kun je meteen door naar de tentoonstelling 1001 Invention in het oude postkantoor. Want Rotterdam heeft tegenwoordig veel te bieden. En passant maakte ik, hoe ontzettend on ACBM een zeepje, geholpen door de dames van de tentoonstelling. Ik bewonderde de flessen wodka van New Amsterdam en zag uit de zakken aarde de flessen Canei groeien. Nieuwe teelt zal ik maar zeggen. Nieuwe smaken, want daar gaat het om. Denk aan de wijnen van Barefoot. Ik proefde hun pinot grigio ter plekke en nam bij afscheid een fles merlot mee. Hierover eens meer op Gereons Keuken Thuis. Vol nieuwe indrukken stapte ik op mijn fiets richting de wijnproeverij, met mij als gastheer. Het was weer een mooie donderdagmiddag in oktober. Dank aan We PR en MissPublicity.

foto: koop eens een koe

05/10/201406/10/2014

In de keuken van…. Gebroeders de Wolf

foto: de Gebroeders de Wolf

Een nieuwe serie staat voor de deur op mijn blog. Gereons Keuken Thuis neemt een kijkje in keukens van anderen. Een keuken waarin iets speciaals wordt gedaan of geproduceerd. Of een keuken met een bijzonder verhaal of inrichting.Het wemelt in de stad van koks, die bijzondere dingen doen.

Vlakbij Gereons Keuken Thuis in Nieuw West, onder de platanen van de Schipluidenlaan bevindt zich een bijzondere charcuterie. De Gebroeders de Wolf, Tom en Martijn jagen op wilde ganzen en houden ervan te weten wat er op hun bord ligt. Hun charcuterie was geboren. In een oude schoolkeuken maken zij van wilde ganzen allerlei spannende producten. Confits van ganzenbout, rillettes voor het restaurant Le Garage, gedroogde worsten en speciaal voor een filmfestival in Noord, zoervleisj van gans. Klinkt dit allemaal niet verrukkelijk? Met een vintage kookboek over de gans onder de arm nam ik een kijkje in de keuken. Deze twee heren gaan staan met passie achter de grote kookpotten. Op ambachtelijke wijze introduceren zij een stuk vlees, dat in Nederland nooit zo hoog in de hitparade heeft gestaan. De wilde gans. Deze vogels worden wel geschoten, maar nooit ter consumptie. En dat, zo vertelde Martijn mij, vindt hij zonde van een mooi stuk vlees. De Gebroeders de Wolf twijfelden niet en gingen aan de slag. Zij verkopen hun waar zelf op de Indie brands markt in de Hallen van West, op de Pure Markt en ook buiten Amsterdam. De heren leveren ook aan Le Garage, restaurant Wilde Zwijnen en staan op het menu van de Gebr. Hartering. Bezige baasjes dus. Ik weet zeker dat Amsterdam hier nog veel van gaat horen of beter nog proeven. Volg deze culinaire helden op www.gebroedersdewolf.nl Speciaal voor Martijn en Tom bedacht ik een salade van flespompoen en hun eigen gerookte ganzenborst. We drinken er een gulle rode Morgon bij.

foto: ganzenvlees

Nodig:

1 fles pompoen in stukken

1 gerookte ganzenborst in plakjes

75 g rucola

2 el glühweinstroop of andere homemade stroop

2 el ciderazijn

3 el notenolie

1 tl tijm

twee tenen knoflook

olie

peper en zout

Bereiding:

Schil en snijd de flespompoen in stukken. Verwarm de oven op 180 graden. Doe de pompoen en gehakte knoflook in een ovenschaal en bestrooi met wat zout en peper. Strooi de gedroogde tijm over de pompoen. Besprenkel met wat olie. Gaar de pompoen in ongeveer 30 minuten. Laat hierna rustig afkoelen. was de rucola en verdeel over en schaal. Snijd de mooie ganzenborst van Gebroeders de Wolf in plakjes. Maakt van 2 el ciderazijn, 3 el notenolie, stroop, peper en zout een dressing. Leg de pompoen en ganzenborst op de rucola en overgiet het geheel met de dressing. Serveer de salade direct met wat in ganzenvet gebakken krieltjes.

25/09/201425/09/2014

Stevige kost van bij ons, Luikse balletjes.

Meteen onder de grens bij Eijsden verandert de wereld. Je ziet bij Visé de eerste rots van graniet. De bebouwing verandert. Langs de weg de brouwerij van Jupiler en van die typische zuiderse reclameborden. In de verte dagen de contouren van de Ardennen. Je merkt dat je de grens tussen Germaans en Romaans Europa bent overgestoken. Je rijdt langs de Maas richting Luik. De meest Franse stad van België. Niet de mooiste, maar ik vind het iets hebben. Er wordt wel eens gezegd dat de Luikenaren liever 14 juli vieren dan 21 juli, de nationale feestdag van het land. Of dit waar is? Ik weet het niet. In ieder geval geeft de stad Luik je meteen dat zuidelijke gevoel. De rommeligheid, de café’s, de staminets met boerengerechten. Zoals de potée liègeoise, Luikse salade met sperziebonen, aardappel en spekvet..En natuurlijk de fameuze markt op zondag, La Batte, met groente, fruit, kazen, levende have. Je kijkt je ogen uit. Op deze oudste markt van België is van alles te koop. Foodbloggers in Nederland schreeuwen om dit soort markt. Ik zou zeggen: Stap in je auto en rijdt eens naar Luik. Ganzen, gebroederlijk naast couscous uit de Maghreb, rommedoe naast paddenstoelen voor de risotto en Luikse balletjes naast een kraam met verse paella. Je reukorgaan maakt overuren.

Vandaag een recept voor stevige kost. Luikse balletjes. Zoals ik ze maak. Een hartverwarmend herfstgerecht met appelstroop. We leven tenslotte in een week vol #applemania. Wie weet zet ik het binnenkort eens als maaltijd op www.thuisafgehaald.nl. We drinken een glas Orval trappist bij, klein bittertje tegen de zoete jus.

Nodig:

600 g rundergehakt

1 ei

paneermeel

50 g gerookte spekblokjes

1 winterwortel

3 sjalotjes

5 el appel- of perenstroop

2 kruidnagels

wat jeneverbessen

boter

1 glas donker bier

1 teentje knoflook

zout en peper

gehakte peterselie

Bereiding:

Meng het gehakt goed met het ei, peper, zout en wat paneermeel. Draai er balletjes van. Verhit in een stoofpan de boter en bak de balletjes rondom bruin. Snijd de wortel in kleine blokjes Hak sjalotten en knoflook fijn. Schep de balletjes uit de pan en laat ze even rusten. Bak de spekjes, wortel en ui kort in het vet en blus af met het bier. Voeg de kruidnagels, jeneverbessen en de stroop toe. Doe de balletjes terug in de pan en laat ongeveer 45 minuten sudderen. Voeg eventueel wat water toe. Serveer de balletje in een diepe schaal. Garneer met wat gehakte peterselie. Geef frieten of stevig brood bij de balletjes.

23/09/201423/09/2014

Ceviche, de keuken van Peru.

foto: Ceviche, de keuken van Peru.

Kleurrijk en fantasievol eten uit Peru. Geuren en smaken verenigd. Al millennia lang. Van de kust van de Stille Oceaan, in de straten van Lima, in het hooggebergte van de Andes en de wouden van de Amazone. Dat is de rijke keuken van Peru. De Inca’s aten al quinoa, physalis (goudbes) en een vorm van de emblematische ceviche. Grootmoeders in de bergen hielden cavia’s in hun keuken. De conquistadores brachten knoflook, citrusvruchten en gember mee. De Afrikanen hun voedsel, zoals de spiesjes van runderhart. Veel gegeten streetfood in Lima. De Italianen kwamen met pasta en wijn. De Chinese arbeiders leerden Peru wokken. En de Japanners vervolmaakten de bereidingen van vis in de Peruaanse keuken. Ik kan er nog heel veel meer over vertellen.

Maar nog beter kun je Martin Morales, veelzijdige man, laten praten over zijn passie. De keuken van zijn geboorteland. En praten kan hij over food. Niet vreemd als je bedenkt, dat de vorige carrière van deze man in de entertainment business lag. Maar zijn Peruaanse bloed kroop waar het niet gaan kon. Al sinds zijn elfde. Hij startte een restaurant met de klassieker van dit mooie land. Ceviche. In dit restaurant kookt Martin Morales puur soulfood, natuurlijk gebruik makend van de rijkdommen van Peru.

Deze kok heeft een missie, het delen van zijn passie en koken con cariño, met zorgzaamheid. Na een pisco sour cocktail van de maestro lonkten de tafels.We mochten het allemaal proeven onder de warme luchten van Amsterdam. Martin Morales kwam zijn kunsten vertonen en zijn boek Ceviche presenteren in het Rijk van de Keizer. Verse zeebaars verwerkte hij live tot Don ceviche. Het zuur van de limoen en pepers garen de vis. Hij serveerde een timbaaltje van quinoa en verscheidene groenten met een mangodressing. Daarna een escabeche van makreel. Dat is een soort zoet zure vis. Die kun je warm, lauw of koud serveren. Wat een smaken.

foto: timbaaltjes van quinoa

Het diner eindigde met een meringue van port op een Peruaanse dulce de leche, vergezeld van een homemade likeur. Met goudbes? Dit mooie zoete nagerecht wordt de zucht van de vrouw uit Lima genoemd. Hoe dichterlijk kan je een dessert vernoemen?

Martin Morales bundelde al deze mooie gerechten in het boek Ceviche, de keuken van Peru. Het staat vol met heerlijkheden en achtergronden van deze verfijnde keuken. Van ceviches, via straatvoedsel, vis uit de Stille Oceaan, vlees (nee geen cavia), vegetarisch, salades en desserts. Alle componenten van deze boeiende keuken komen aan bod. Ten slotte besteedt de schrijver ook nog aandacht aan de Peruaanse voorraadkast.

Ik ben betoverd, door deze entertainer, door de keuken van zijn geboorteland en zijn prachtig vormgegeven kookboek. In Gereons Keuken Thuis gaat dit zeker navolging vinden. Ik heb Martin Morales al uitgenodigd voor gesprekken en gerechten. Hij beantwoordt mijn vragen en krijgt zijn reward dish. Dat wordt dus oefenen uit Ceviche.

Ceviche de keuken van Peru (ISBN 978 90 7790 213 4) is een uitgave van Fontaine uitgevers, http://www.fontaineuitgevers.nl/ en is te koop voor € 29,95

19/09/201429/09/2014

Applemania, kipdijtjes met appel en calvados.

foto: blozende appeltjes

Applemania. Al enkele dagen bestook ik mijn volgers op Facebook met allerlei appelige berichten. Misschien is het ter voorbereiding van de verwerking van een batch appelen volgende week. Of kwam het door de 15 liter appelsap, die door een schoolvriendin aan mij werd aangeboden. Of de kist appels, die ik maandag ga afhalen in de Watergraafsmeer. In ieder geval: volgende week ga ik appels tot moes hakken, tot stroop koken, of verwerken in appelgelei met boerenjongens. Zelfs mijn vriendinnen in het zwembad lusten er wel pap mee. Lekker zoet allemaal. Maar van appels kun je nog meer maken. Meneer Wateetons, zo las ik, ging cider brouwen. Sandra Ysbrandy wijdt er zelfs een heel boek aan, dat ze morgen signeert. Ik kan niet anders concluderen dat appels van eigen boom of bodem hot zijn. Applemania. Dat is in Normandië altijd zo geweest. Boomgaarden vol. Appels in de taart, appels voor de calvados en appels voor bij de kip. Applemania, kipfilet met appels en een beetje calvados. Dat is het appelrecept voor vandaag. Met wat in eendenvet gebakken aardappels. We drinken er cider bij en ter afsluiting een trou Normand, klein glaasje calvados. Als toegift een stukje Livarot en je bent een content mens.

Nodig 4 personen:

8 kipdijen

3 zoete appels

1 bosje bieslook

2 tenen knoflook

50 g boter

olie

1 potje crème fraîche

glaasje calvados.

peper en zout

Bereiding:

Was de appels en snijdt ze in vieren. Haal het klokhuis eruit. Snijd de parten in dunne schijfjes. was de bieslook en hak deze fijn. Hak de knoflooktenen fijn. Bestrooi de kipdijen met peper en zout. Verhit de boter en wat olie en fruit daarin de knoflook. Bak de kipdijen aan beide zijden bruin. Als de kip bruin is voeg je de appel toe en bak die dan 1 minuut mee. Giet het glas Calvados erbij en als deze warm is flambeer je het geheel kort. Laat de kip en de appel nog een half uur sudderen op laag vuur. Voeg eventueel wat water toe. Als het gerecht gaar, leg dan de kip op een schaal samen met de appel. Verhit de jus en voeg al roerend de crème fraîche toe. Giet de saus over de kip en bestrooi met wat bieslook.