echt eten Archives - Pagina 65 van 75

08/04/2016

Asperges à la Puck Kerkhoven.

foto: Bier & Food

Asperges à la Puck Kerkhoven. Met witbier wel te verstaan in plaats van de obligate witte Elzasser wijn. Puck Kerkhoven en ik hebben elkaar nooit in levende lijve ontmoet. We hebben echter een geschiedenis. In december 2013 vlak voor kerst meldde een vriendin uit Vaassen mij, dat ze mijn recept in de Stentor zo leuk vond. “Huh? Ik schrijf niet voor de Stentor”, schreef ik daarop terug. Hetzelfde geval met het Haarlems Dagblad. Ik ging op virtueel en telefonisch onderzoek uit en kwam erachter dat mijn recept voor een Steak haché marchand du vin beland was in een recensie van Puck Kerkhoven over het Thuisafgehaald kookboek. (ik heb nog een aantal recepten voor dit boek droogekookt.) Dit recept stond eerder in mijn eigen kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis. het verhaalt over een verlate lunch in Lyon, waar de patron kosten nog moeite spaarde om onze hongerige maagjes te vullen met een heerlijke steak haché.

Tot zover de steak. In maart kruisten onze paden weer. Van koken.blog.nl kreeg ik het boek Bier & Food van deze culi schrijfster opgestuurd. In dit bierboek gaat zij dieper in op bier en spijs. Leuk, zeker in deze tijd, waarin speciaalbieren zo langzamerhand een zekere culinaire waarde krijgen naast wijn. Verras je kokende man, je vader of een vriend eens met dit boek.

Omdat het apsergeseizoen al flink van start is gegaan vandaag een recept uit Bier & Food. de bereiding van asperges op Hollandse wijze. Voor de verandering drinken we er geen wit wijntje bij maar een wit biertjes bij de asperges à a la Puck Kerkhoven. Leve de lente!

Hollandse asperges met boerenham.

voor 4 personen

Ingredienten:

1600 g witte asperges

1 suikerklontje

1 mespunt zout

1 klontje boter

125 g boerenachterham (biologisch)

1 gekookt ei, fijngehakt

1 el verse peterselie

extra roomboter en zeezout voor het botersausje

vers geraspte nootmuskaat, naar keuze

Vooraf: schil de asperges zorgvuldig. Breek de achterkant van de asperge (niet snijden!), zo bepaalt de asperge zelf vanaf waar hij sappig genoeg is om te worden gegeten. Leg hem dwars voor je, houd de stengel vast bij de kop. Schil met een dunschiller vanaf 2 cm onder de kop tot onderaan, draai steeds een slagje en zorg dat de schilbanen elkaar overlappen. Valt er zonlicht op je handen, dan zie je gelijk waar je bent gebleven. Geschild glinstert de stengel, niet geschild is hij dof. Je kunt het ook voelen met je vingertoppen. Reken 400 gram witte asperges per persoon.

Leg de geschilde asperges in een grote kookpan met ruim koud water. Leg de schillen en de kontjes bovenop – zo geven ze smaak af en met hun gewicht drukken ze de asperges onder water. Voeg zout en suiker toe. Laat aan de kook komen en kook 8 minuten Zet het vuur uit, do ehet deksel op de pan en laat de asperges circa 10 minuten in het kookvocht nagaren. Check of de asperges soepel zijn maar nog wel beet hebben.

Snijd ondertussen de boerenham in dunne repen of snippers, of maak rolletjes Smelt de roomboter (niet bruin laten worden.) Schik de hete asperges op een voorverwarmde schaal, leg er dwars overheen een band peterselie, een band gehakt ei en een band hamsnippers. Serveer met gekookte nieuwe aardappels bestrooid met peterselie. Zet een kommetje gesmolten roomboter met zout op tafel. Rasp er, naar smaak, nootmuskaat over.

Bieradvies: Een veilige keuze is witbier, bijvoorbeeld Hoegaarden of Mongozo Buckwheat White. Maar probeer ook eens een lentebockbier en verbaas je over de krachtige combinatie.

Tip: maak van het kookvocht een romige aspergesoep.

Bier & Food, Puck Kerkhoven met illustraties van Daan Brand. (ISBN 9789401604147) is een uitgave van Xander en kost € 22,95

04/04/201604/04/2016

De smaak van België.

foto: De smaak van België.

De polders in de Westhoek, garnalenvissers te paard in Oostduinkerke, steekspelen van Damme, de haven van Antwerpen, de Europese hoofdstad midden in het Brabantse, de Hoge Venen achter Spa, Limburgse stroop, wild uit de provincie Luxemburg en de Gilles van Binche. De smaak van België. een land, waar men drie talen spreekt, afgezet door grenzen. Maar één ding bindt de bewoners van dit land. Hun eten, hun passie daarvoor. Of het nu aan de Noordzeekust of hoog in de Ardennen is, een Belg houdt van eten. Misschien wel het best bewaarde geheim op ons continent, de smaak van België. Je kunt er niet om heen. Galliërs, Romeinen, Franken, Vikingen, Spanjaarden, Oostenrijkers, Fransen en Hollanders. Allen deden een duit in het zakje van deze melting pot. Noordse ingrediënten gaan hand in hand met voedsel, dat meekwam met de zuidenwind. Ik kan er uren over mijmeren, maar een feit is dat deze cross over keuken de rijkste van Europa mag heten.

Ruth van Waerebeek, kok, leerde de Smaak van België van drie belangrijke vrouwen, de stoere plattelandskeuken van haar overgrootmoeder Marie, Belgische boerenkost. De verfijnde en creatieve keuken van haar grootmoeder en kunstenares Jeanne. En de keuken van haar moeder Anny, stadsvrouw in hart en nieren. Dit maakte Ruth tot wat ze nu is kok en avontuurlijke geest. Avontuurlijk als ze is kwam ze in Chili terecht, maar dat is een ander verhaal. Laten we het nu over haar imposante boek De smaak van België hebben. 250 watertandend lekkere Bourgondische recepten. Te starten met asperges op Vlaamse wijze, een warme Luikse sla (hierover schreef Gereons Keuken Thuis één van de eerste blogs) Recepten met kervel ontbreken natuurlijk niet. En dat is nog maar het begin, de voorgerechten en hepkes. Tussendoor verhaalt Ruth over het fenomeen op café gaan, een instituut in België, de stad Gent en garnaalkroketten, emblematisch gerecht in Vlaanderen.

Eet elke dag soep, een mooie Belgische traditie. Kippenbouillon, visbouillon en nog veel meer vormen de basis van een hoofdstuk vol soepen. Van hartverwarmende Brabantse witloofroomsoep tot hutsepotsoep, de meest traditionele Belgische soep. Ruth vertelt over de kruidenierswinkel in Ingelmunster, typisch voor het platteland.

Een apart hoofdstuk is ingeruimd voor vis en schaaldieren. België is een paradijs voor visliefhebbers. Ik zou bijna zeggen What else? De wereldberoemde mosselen in allerlei hoedanigheden. Paling in het groen van de Scheldeoevers of zeeduivel met geuzebier. Gevogelte en wild komen ruimschoots aan bod met waterzooi, Mechelse koekoek op zijn Brussels of fazant op zijn Brabants.

We gaan naar de vleesmarkt (en dan bedoel ik niet de Beenhouwersstraat in Brussel) Gentse hutsepot, de klassieke kalfsblanquette of varkensgebraad op zijn Ardeens uit de hoge heuvelen van het pays roman.Koken met bier, dat hoort bij de smaak van België. het is de nationale drank. De schrijfster vertelt over soorten, gisting en Vlaamse stoverij. Je krijgt er gewoon honger van zelfs op dit matinale uur, waarop ik dit schrijf. Bier is goed voor uw lichaam en ziel. En zo is het.

Een apart hoofdstuk over bijgerechten. Daar heeft België patent op. Groenten en vruchten van het seizoen. Asperges, hopscheuten, Brusselse spruitjes, kervel, witloof en waterkers. Te kust en te keur te bereiden. En laten we vooral de frieten met een hoofdletter F niet vergeten.Het boek sluit af met wafels en desserts vol van zo’n ander nationaal ingrediënt Chocola, maar daar zou je nog een hele blog aan kunnen wijden.

Hier eindigt de tocht door dit mooie land, het vlakke land met al zijn robuuste, maar ook verfijnde gerechten. De Smaak van België, we waren bijna echt vergeten, hoe schoon het leven hier kan zijn. Gereons Keuken Thuis is er dol op. België!!!!

De smaak van België, 250 bourgondische recepten, Ruth van Waerebeek (ISBN 9789045208459) is een uitgave van Karakter en kost € 29,95

27/03/2016

Talk and table, John Robert Myers.

foto: John Robert Myers

Everyday I see a piece of art on Facebook spread by an American painter and photographer, John Robert Myers, born in the Rockies and nowadays living in Macon Georgia. ( Does his last name refer to Dutch roots?) Curious, I searched for his own website and what I found was a site full of art and photographs of art, that he makes. Definitely my cup of tea. His art is just colorful and gay. I invited John Robert to participate in “gesprekken en gerechten” (Talk and Table) Let’s see if we can make a dish for John from the answers he gives to my questions. A bright, rocky dish. Of course with a glass of wine from the Màconnais (France)

Who is John Robert Myers? Tell me some more

I am a painter and fine art photographer. I was born in Amarillo, Texas, and lived in Colorado from age two to six years old. I have lived in Georgia since that time. I grew up in a big family of three brothers and three sisters. My spouse, Jack Mayes and I were married last July on our 30th anniversary of living/being together. He and I lived out in the country for twenty-five years before moving into the city of Macon. I miss my peafowl (I had over 25 at one time), my pigeons and the quietude of the country. I love animals, and have had many different kinds in my lifetime. Jack and I restored a ‘High’ Victorian house in Macon (while we were living in the country), re-graining, re-marbling and stenciling the interiors. We received an award from The Georgia Trust for Historical Preservation for that restoration. Today Jack and I own a wonderful historic Greek Revival house. We have three dogs that we think of as our children. I am exhibit chair for Middle Georgia Art Association, and write a blog for them. I help my friend Betsy with her pet nanny service, and I have recently started working as the weekend manager at a local historic house.

How did your attraction for art and photography start?

Because I was born with an eye condition which makes focusing while reading difficult, I struggled in school. For some reason art always came naturally to me. I remember when I was a young child taking my workbook up to my first grade teacher to ask her a question. She took my booklet, got up in front of the class and showed them a drawing I had made of a kitten on the side of the page because she thought it was so well executed. In my mind I can still see the breathtaking beauty of the mountains of Colorado, and the architectural beauty of The Air Force Academy in the mid-Sixties. I will never forget asking my dad to take me inside of The Air Force Academy Cadet Chapel. I was in awe. My family moved off the base to a large mid-century modern house in Black Forest, Colorado where the woods seemed to breathe. My sister, Patricia and I would watch for the first star at night. We would go out onto the sun deck, or if it was too cold we would stand at the sliding glass doors of my parents bedroom, holding hands while we wished upon that first little star. I remember my lovely mother putting on her makeup and Chanel No 5 perfume, brushing out her beautiful red hair, and getting dressed. I wanted to somehow harness these experiences. Drawing and painting was my way to do it. When I was around 10 years old I found my dad’s old Agfa camera in a closet. He bought me some film, and I loved the whole photography process.

What is the biggest theme in your work?

Without a doubt it would be spirituality. I am a closet mystic. What is art if it doesn’t have soul in it?

What is your favorite type of art?

I love non-objective art. Anselm Kiefer and Gerhard Richter (The Cage Paintings) are my favorite modern day artists. Picasso is God. Seeing van Gogh’s ‘Starry Night’ at age 13 truly changed my life. Bernini, John Singer Sargent, Lichtenstein, Klimt, de Kooning, Rothko and Pollock are favorites. Jack and I own several large portraits from the late Alabama artist Barbara Gallagher, and I love them as much today (or more so) than I did when they were purchased over 25 years ago. I would love to own a hanging glass sculpture from Dale Chilly. It would be perfect in our front hall.

Which kind of art do you like to photograph the most and which absolutely not? I am very curious about that.

My photography is seldom raw. I usually use several different filters and combos in my work. I often tweak the hue/colors as well. I am drawn to photographing architecture (interiors and exteriors). I am fascinated with the energy of houses and buildings. I am also drawn to photographing flowers and trees. I do NOT like to photograph weddings! I did so for my best friends because I love them, but on the whole I don’t enjoy it.

Do you travel a lot and what are your experiences?

I love to travel, but we haven’t done so as much as I would like because Jack and I worry about our puppies when we’re gone. My first trip (I was 5 years old), I remember riding over and sailing under the Golden Gate bridge. My uncle took us to the Haight-Ashbury section of San Francisco… this was 1967 at the height of the hippie movement. Nobody answered my question when I asked, “Why is that man walking another man on a dog leash?”! Being a child at that time living at the Air Force Academy in Colorado, it was quite a shock!

I love Spain, the Prado. I love Montreal… it was interesting to me that the food in Montreal is the best ‘American’ food I’ve ever eaten. Chicago has always been a favorite city. Jack’s favorite place is the beach, and I would say mine is the mountains. A few years ago Jack and I drove out to the Midwest and I think it is some of the most beautiful farmland (the land and what beautiful barns!) I’ve ever seen. I want to see Italy and England (to see the gardens of/and the great houses).

I read you are always driven by exploration of art and beauty, how does this interfere with your own art?

It can be maddening! I am constantly fascinated by art and beauty. It can make me conscious of different aspects of my work that I’ve never noticed. All in all it makes me a better artist.

I noticed your happiness when equal marriage finally got legalized in the US. Did it affect your work?

I’m sure that it has had an effect whether it’s perceptible to my eye or not. I do believe my art is lighter and feels different. Jack and I stood on the courthouse steps in Macon the day we got our marriage license and it felt surreal to us that this equality had become a reality in our lifetime. I am changed.

And for whom you would like to paint and why?

Those who understand and appreciate art. My art is a reflection of me. I wouldn’t go as far as to say that they are like my children as some painters do. I want to find homes for them. But my hope is for them to be loved and enjoyed.

On food, which food do you like and which you would never eat?

When I was 7 years old we moved to a little farming community in Georgia. My dear mother is a wonderful Southern cook. I grew up picking peaches and figs. We picked blackberries on the side of clay roads in the country. We had pecan trees on our property. We children picked up the pecans for Mother’s baking, as well as to sell for our Christmas money. We raised chickens. My mother always had a large garden. During the summer we were picking beans, peas, tomatoes, eggplant, corn, okra, squash, cucumbers, cantaloupes and watermelons, as well as digging potatoes. My mother canned and pickled enough to last all winter.

Jack is a great cook, who comes from a family of excellent and celebrated cooks. I have always felt thankful to be a part of a family of great cooks, especially around the holidays. Southern food is better than ever. I love Italian food, and although I don’t consider myself a cook, I do make a delicious manicotti. As far as food that I won’t eat, I am pretty much willing to try most foods, but no bugs or worms.

What wine do you like?

My favorites are dry reds. Jack’s cousin Frances and her husband Ed have a marvelous line of wines that are truly delicious.

Can you tell me something about your “foodprint” We waste a lot of food in the western world?

Jack and I respect food and rarely waste it. My father wouldn’t eat leftovers, but I usually look forward to them. We stay away from junk food, and fast food. We do sit down and eat a dinner that Jack prepares every night (I do the dishes!). One thing that I would like to do is go to the farmers market in the summertime. There just doesn’t seem to ever be enough time, and I do hope that our Farmers Market will eventually be moved back downtown where it was originally in Macon.

What else do you want to tell?

Gereon, Thank you so much for inviting me to participate in gesprekken en gerechten. I am looking forward to your recipe!

foto: Lust in the proper, painting by John.

The recipe and wine.

Thanks for answering my questions and participating!

On this Easter Sunday I thought of a Corsican veal stew for John and his man. A touch of Spring. I hope that he likes it,The wine to pair is a red one from Tuscany, Torbolone, a product made bij fattoria la Vialla, an organic farm near Arezzo.

Ingredients:

2 lbs veal (shoulder meat) in cubes

2 big carrots

2 onions

2 stems of thyme, 2 bay leaves an 1 stem of roemary, tied together as a bouquet garni.

2 cloves of garlic

1 tbs flower

3 oz stock (beef or veal)

1 glass of white wine

2 oz black and 2 oz green olives

finely chopped parsley and chives

2 tbs oil

pepper and salt

Preparation:

Cut the carrots in cubes, the onions in fine rings. Peel the garlic and cut in tiny pieces. Heat up some oil and stir fry the carrots, onion and garlic. Cut the meat in cubes, season with some salt and black pepper. Pass the meat through some flower. Heat up some oil in a Dutch oven and fry the meat until brownish. Add the earlier fried carrots, onions and garlic and pour the wine and stock in the pan. Add the bouquet garni and let the dish simmer for an hour or so, until the veal meat is tender. When it’s done, remove the bouqet garni and add the black and green olives. Let the olives just warm for a short while. Season the dish to taste with some black pepper and salt. Garnish with some finely chopped chives and parsley. Serve this dish with focaccia bread and a Spring salad.

18/03/201619/03/2016

Blij Eten!

foto: Blij op de Zeedijk.

Blij Eten! dat is het thema van het foodblogevent deze maand. Een thema dat Gereons Keuken de nodige hoofdbrekens kost. Want wat is blij eten? Beschouw je blij dan als bijvoeglijk naamwoord, als bijwoord of is het gewoon een “je ne sais quoi” term zoals comfort food, guilty pleasures en dat soort fratsen. Het mag bekend zijn dat dat niet aan mij is besteed..

Zoals hierboven gezegd kan ik niets met blij eten. Geveld door de griep had ik echter ruim de tijd om hierover te filosoferen. Onder een warme deken.

De eerste mogelijkheid valt al snel af. Blij als bijvoeglijk naamwoord voor een blije kip, eend of varken. Of misschien wel van die knalroze blije cupcakes of homemade lolly’s. Of de blije zingende groenten uit de Muppet show? Ik kan me niet voorstellen, dat het thema Blij Eten, dit beoogt. Geen bijvoeglijk naamwoord dus.

Tweede opvatting is dat blij in Blij Eten een bijwoord is. Gevaarlijk want, wat voor de één het summum is van blij eten kan voor een andere een nachtmerrie zijn. Denk aan cupcakes (gruwel voor de #ACBM) voor meisjes in roze jurkjes, prairie oesters van de grill voor stoere cowboys uit de Rockies, andouillettes uit Troyes, klei voor healthy and skinny of Oreo taarten. Ik kan hier heel lang over doorgaan, maar het woord blij komt niet bij me op. Te subjectief allemaal. Ieder zijn ding.

Bij de derde definitie van Blij Eten haak ik helemaal af. Want het vooronderstelt dat er ook onblij eten bestaat. Dat eten een straf is, een dagelijkse sleur, extra kilo’s of gedachteloos naar binnen wordt geschept. Dat heb je met Blij Eten niet, suggereert het. Ik ben zielig dus ik mag blij eten. Zo werkt het in Gereons Keuken Thuis niet. Niet voor niets schreef ik al meerdere malen over guilty pleasures, comfort food in het kader van de #LUBM. Eten is om gewoon van te genieten, dagelijks zonder zondebesef, zonder speciale nadruk op blij. Want wat doe je dan op dagen dat er geen Blij Eten op tafel staat?

Ergo, ik stuur deze reis voor het foodblogevent maart geen recept in maar een matrix van drie regels en veel puntjes. Laten we het een soort invulvel noemen. Dan is iedereen blij en ik ook. Ik kruip weer onder de wol.

RECEPT voor Blij Eten

(vul hier zelf je blije koptekst of inleiding)

Ingrediënten:

(lijst van ingrediënten)

Bereiding:

(vertel hoe je het gerecht maakt)

* als afsluiter nog een leuke wijntip!

13/03/201623/06/2017

Talk and Table, Jean Beddington.

foto: Jean door Marie Cécile Thijs (internet)

I still remember her restaurant in the Roelof Hartstraat in Amsterdam. The white square boxes in the window. The plain design. And the marvelous food. All done by Jean Beddington chef and culinary creative. You could call her the grand lady of TASTE, that’s what it is about. With so many caleidoscopical features. Gereons Keuken Thuis wanted to know more. Because I had another question by a friend of mine, I called her. All of a sudden I got the idea to invite Jean for my series Talk and Table. Based on the answers she gives I will conceive a recipe, that will please her and my readers. Something savoury with a touch of Spring.

Who is Jean Beddington and what would you like to share with us?

An English lady settled in Amsterdam for the last forty years! And cooking professionally for the last 36 of them! So there should be quite a lot to share…

You have quite a history from restaurants to books, publications and more. What was your most impressive project?

A few years ago I was asked to cook a dinner in the RijksMuseum just before it was opened after renovations. It was organised by an international company and it was a business dinner for guests from Dubai – so the food and drink were halal. It was very interesting to create non-alcoholic drinks to match the food – the red wine option was a mixture of beetroot and cavolo nero and tasted amazing with the beef main course. And my sous-chef and I were sightseeing in the dimly lit museum whilst the guests were eating in the Staalmeesters Room!

Nowadays you are a culinary creative Is there a difference with being a chef?

Having sold the restaurant three years ago I now have time to choose the time I go on holiday – at the beginning of the year we visited Cadiz for a week and in June we will be off to Italy. What I don’t miss is the daily pressure of running a business – the bookkeeping, the staff, the repair jobs but I do miss the buzz and adrenaline rush of the restaurant. However now I get to think up creative solutions for dinners, workshops, demonstrations etc. – deciding on a theme and exploring both culinary and visual aspects of each occasion to create a unique experience. One thing that is really new for me is the monetary aspect of catering individual events – in a restaurant the price is worked out in advance and everything is a continual job but with my work now it’s sometimes very difficult to put a price on the work – and it’s surprising how people have no idea how much work (and hours) is involved from start to finish.

You invest a lot of energy in defining taste and dishes? In another life, would you do it again? Or would it be something else?

I’ve always loved to cook but when I was young I never thought of it as a career choice. But once I’d experienced working in a professional kitchen I knew it was a fantastic way to express myself.

Your dishes and recipes speak to the imagination, certainly with me. They are gorgeous. How do you do that?

Thankfully I’m blessed with a very good memory both in terms of taste and visual presentation – when thinking of a new dish I can bring these into play – it’s like a puzzle – when the taste, textures, and colours fit together I know I have a good dish. The more you know the more you can leave out!

My parents were/are very French oriented. De last two decades there has been a shift from French to other cuisines, certainly in my generation. You were in front position. Do you feel that too?

Although my upbringing in England obviously has a great influence on my cooking, I travelled with my family from a young age to France, Italy, Spain etc. and it was always so exciting tasting new cuisines. The first time I ate an artichoke none of my family had ever eaten or seen one before but thank God a friendly Frenchman at the next table came over and explained to me how to eat it! It also helped that my father loved good food and encouraged us to order anything we fancied! And of course my love of travel took me overland to Japan where I lived for several years. Eating through all those countries with their wonderful cuisines has given me a marvelous taste history. Returning to Europe and settling in Amsterdam it was amazing to cook using all those influences and finding them so appreciated – so much so that I was christened “The Godmother of Fusion”! When I started I was using products like seaweed, wasabi, miso, fresh coriander etc. – nowadays chefs couldn’t cook without them and now the guests know what they are.

More and more culinary start ups appaer. What do you think of the general quality. Has it become better the Dutch culinary landscape?

Certainly the restaurants in Holland have improved tremendously over the last 30 years – with everyone travelling so much and the influx of foreigners living here there has been more exposure to different cuisines which can only be a good thing! But the new trends like pop-ups serving one item like burgers or bao’s or pulled pork etc. seem not to deliver the real thing – imitation may be the highest form of flattery but you have to get it right! And so many of the new restaurants kind of blend into one another – their dishes and presentation all look alike – I miss a personal signature.

What do you miss in nowadays cuisine?

I like to be able to choose in a restaurant and again one of the new trends is to just serve one menu – I admit that it’s a damn sight easier for the kitchen but who wants easy….

Culinary speaking, which one is your favorite dish? And ofcourse which wine?

Oh goodness – what a difficult question! I love so many dishes – anything with seafood – oysters, crab, a gleaming eyed mackerel…tiny fresh shrimps in a crispy pancake. Actually, I am a great lover of Japanese cuisine – the freshness, the attention to detail and presentation and I get so much inspiration from the food. I love combining the Japanese flavours in a European cuisine. And as for wine, a full creamy white Burgundy, a crisp Albariño, and I love a good toasty Champagne – Pol Roger, Taittinger…

And what do you dislike?

I’ve never been a big fan of ‘stamppot’ especially the one with ‘ postelein’ – too slimy for me and one fish I’ve never really enjoyed is ‘zeewolf’ but that’s about it on food dislikes.

If you would give a cooking class, what would you want to teach us?

I would like to teach people how to make good basic sauces, and dressings for salads – with the new trends in restaurant dishes you always wish there was more sauce instead of the minimum amount to make the dish look pretty – banish the dots and dashes – just give me the sauce!

Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome

Support your local butcher, grocer, fishmonger and food market. Do not do all your shopping in the supermarket.

The recipe for Jean

I am very glad with the answers of this chef. Thank you so much Jean! They are down to earth, yet contain a lot of information. Jean is right when she tells that the difference between having a restaurant and occasional catering is big. Her eye for remembering the visual presentation, the taste in combination to the texture is quite a known phenomenon to me. In Gereons Keuken Thuis we call that “droogkoken”, cooking based on the memories in your head. Jean Beddington sees a lot of development in Dutch cuisine. However she is not that fond of one issue pop up restaurants, nor the kind of restauarants that only serve one menu. She likes to choose. She likes seafood, white Burgundy wines and is a sauce addict. Not a simple dash, but lots of it. Based on this information I thought of the following recipe. A Flemish spring stew, waterzooi, with extra cream and white asparagus.They are almost in season. (since in the South of the Netherlands they arrive every year end of March) And a whole baguette for the sauce. The wine to pair wil be a white Burgundy from Uchizy. Butter and almond to pair the waterzooi.

Ingredients:

2,5 l vegetable broth 1 chicken in pieces, carcass.

a bunch of thick white asparagus

3 stalks of celery

1 leek cut inrings

3 carrots in pieces

8 potatoes

250 g celeriac into cubes

1 bunch of parsley finely chopped

2 egg yolks

4 dl cream

butter

pepper and salt

Preparation:

Cut the chicken into pieces and make nice fillets of the breast and other meat. Add the carcass of the chicken to the vegetable broth. Leave to simmer for a while.. Add the chicken pieces to the broth and cook about 20 minutes. Peal the white asparagus and cut off the woody ends. Cook the aspargaus in salted water for about 15 minutes. Cut all the vegetables into chunks. Put the vegetables and potatoes in a deep casserole with some butter an stir fri them.. Remove the chicken pieces from the broth and add to the vegetables. Add the strained broth. Leave to simmer fo another 15 minutes until the potatoes and vegetables are tender. Add the cream and turn of the heat.. Season the the waterzooï to taste with salt and pepper. Stir in the egg yolks and add the rest of the cream. Serve the chicken parts and vegetables in plate, together with the white asparagus. Spoon some sauce over and garnish with chopped parsley. Serve with a rustic bread in pieces,. It will soak all the sauce and flavour just until the last drip.

29/02/201629/02/2016

Oesters en wilde etenswaar.

foto: oesters met limoen.

Gisteren zag ik op Facebook het bericht, dat het nieuwe boek van mijn vriend Jeffrey Greene uit Parijs binnenkort gaat verschijnen. Meteen moest ik denken aan het gesprek dat ik had met hem in de serie Talk and Table op dit blog. Zijn beloningsrecept werd een tagliatelle met allerlei verzameld eten uit de natuur. Jeffrey reisde stad en land af, kocht zelfs een boot in Amsterdam om op zoek te gaan naar zijn “wild edibles” En nu is het zover, na zijn poëzieboeken, zijn roman over de Bourgogne en een mooi boek over everzwijnen verschijnt binnenkort “In pursuit of wild edibles, a forager’s tour”

foto: Wild Edibles.

Een boek vol avonturen, anekdotes. want deze schrijver gaat nooit over één nacht ijs, gelardeerd met recepten, waarvan eentje uit Gereons Keuken Thuis. Nu begrijpen jullie waarom ik op deze maandag zo blij ben. Kan gewoon niet wachten het te lezen. Maar Jeffrey en ik deelden andere dingen voor een artikel over oesters zocht hij mij in 2013 op. Hij wilde alles weten over de betekenis van de oester in de 17e eeuwse schilderkunst en deed onderzoek in het Rijksmuseum. Ik vertelde hem het verhaal, wat daarna in de Amerikaanse pers verscheen.:

“Jeffrey Greene from Paris: “I wrote to my Dutch friend Gereon de Leeuw, a food writer and chef, asking what the oyster represented to his country’s Golden Age still-life painters. He said that people believed oysters possessed aphrodisiac powers, and symbolically represented fertility and prosperity. “Rendering oysters was a bit naughty,” he added, “since they stood for sexual freedom in a time when Calvinism swept the Netherlands.” (Wild Oysters)

foto; oesters in het Rijks.

Over oesters gaat het dus op deze maandag. Meteen uit het vuistje met een glaasje Priorat Cava zoals gisteren op een feestje in het Grachtenatelier of gegratineerd. Wat is seafood toch lekker. Je proeft de zee. Ik kwam meteen weer terug bij het recept voor oesters zoals staat in Gereons Keuken Thuis, mijn kook- en leesboek. Nu nog inspiratie op doen uit het nieuwe boek van Jeffrey Greene.

Gevulde oesters uit de oven. We drinken er een witte Mâconnais bij what else?

Nodig 4 personen:

1 dozijn oesters
3 sjalotjes
bosje peterselie fijngehakt
100 g boter
peper
zout
1/2 Spaans pepertje
2 el paneermeel

Bereiding:

Snipper de sjalotjes fijn. Snijd het Spaanse pepertje in hele kleine stukjes. Meng de peterselie, Spaanse peper en sjalot door de boter. Voeg weinig peper en zout toe. Leg de oesters op een met aluminium folie bedekte bakplaat. Verwarm de oven op 180 graden en zet de plaat erin. Haal de oesters eruit als ze open zijn en haal de bovenste schelp eraf. Kijk hierbij uit dat je jezelf niet brandt !!
Vul de schelpen met het botermengsel en strooi er wat paneermeel over. Zet hierna nog enkele minuten onder hete grill. Serveer daarna direct.

22/02/201618/11/2020

Hertenbiefstuk aan zee.

foto: een leeg winterstrand.

Het is een maandag in februari. Een druilerige dag. De zee kolkt nog na van de harde wind van gister. Vlagen, die de zee opstuwden tot het duin. Dat terwijl de strandpachters al helemaal klaar voor de start zijn. Lente, nieuw seizoen, gezellig op het Zandvoortse strand. Kom maar op badgasten! Maar zover is het nog niet. Het is een gewone maandag, een druilerige zoals gezegd. Een werkdag zoals alle anderen, maar dan met uitzicht op de Noordzee en sinds kort een windmolenpark. Nu ben ik aan het uitzicht overdag al aan gewend, maar ’s avonds als het feest losbarst, went het niet. Dan is het een lunapark van rode lichtjes. Aan, uit, aan, uit, waar voorheen een mooi sereen zwart gat was. Een weinig voorkomend iets in ons kleine land. Gelukkig kan er na gedane arbeid worden gewandeld op het strand of in de prachtige duinen, met dartele herten en ander gespuis. Ik geniet nog elke keer van de ruisende zeedennen en de frisse lucht in één van de mooiste stiltegebieden van ons land. De Amsterdamse waterleiding duinen. Als het aan de opzichters ligt binnenkort de grootste schiettent van ons land. Er is een ecoduct aangelegd tussen Zandvoort en Bentveld om de populatie van herten te verspreiden. Maar helaas mochten de dieren niet oversteken van gezagsdragers achter hun burelen. Te duurzaam. De herten struinen nu regelmatig door het dorp en worden door een zogenaamde hertenfluisteraar weer terug de duinen in geleid. Afschieten is de nieuwe remedie.. Wat een gemiste kans en zonde van de kogels. Het intrigeert me mateloos wat er gaat gebeuren met het vlees van de afgeschoten gezonde dieren. Ik mag toch aannemen dat het ter consumptie wordt aangeboden en niet naar een destructiebedrijf wordt gebracht. Want dat vind ik de minst duurzame oplossing. #nowaste.

Ik zie het al helemaal voor me. De strandpaviljoens serveren hertenbiefstuk aan zee in plaats van de gewone runderbiefstuk. Dat zou nog eens een leuke nieuwe attractie zijn. Natuurlijk naast de knipperende molens en de schiettent in het duingebied.. Kermis all over the place.

Op deze maandag een gerecht, dat al vele malen de revue passeerde in Gereons Keuken Thuis en in Gereons Seaspot. Gebakken hertenbiefstukjes met een selderijpureetje. We drinken er op deze maandag een volle rode Rhône bij.

video: het mooie lege winterstrand.

Nodig 4 personen:

4 hertenbiefstukjes van 125 g

1 rode zoet ui

1 teen knoflook

1 el appelstroop

1 tl balsamico azijn

2 portobello champignons

peper en zout

klontje boter

olijfolie

1 groot glas glas rode wijn

750 g kruimige aardappels

1/2 selderijknol

30 g boter

warme melk

zout

nootmuskaat

bieslook

Bereiding:

Schil de aardappels en selderij en snijd in stukken. Breng aan de kook met wat water en zout. Zet het vuur laag en laat garen. Als de aardappels en selderij gaar zijn, giet af en stamp ze fijn (niet te) Voeg wat lauwwarme melk en de boter toe. Maak de puree af met wat nootmuskaat en de gehakte bieslook.

Snijd de portobello champignons in smalle reepjes, snijd de ui in dunne ringetjes. Bestrooi de hertenbiefstukjes met peper en zout. Verhit de boter en olie in een pan en bak de biefstukjes aan per kant ongeveer 2 minuten. (let hierbij op de dikte) haal het vlees uit de pan en zet weg onder aluminiumfolie.

Doe wat extra boter in de pan en bak de champignons aan. Daarna de ui en uitgeperste knoflook. Voeg een lepel appelstroop toe, een tl balsamico en blus af met de wijn. Laat de saus even rustig sudderen en indikken. Leg de biefstukjes nog even in de saus om mee te warmen. Giet de vlees sappen terug in de saus. Serveer de biefstukjes op een bord met wat saus. Maak met een ring een mooi rondje van de puree. Garneer de puree met één of twee takjes bieslook. (en voor de liefhebbers een druppel truffel olie)

25/01/2016

Taste of Holland 2016, winactie

Het Hollandse landschap wordt steeds mooier. Culinair gezien dan. En Taste of Holland draagt daar van 12 tot en met 14 februari een aardig steentje aan bij. Drie dagen lang genieten van al het moois dat de Dutch cuisine te bieden heeft. Een vol programma! De jaarbeurs in Utrecht wordt een culinaire hemel voor Hollandse heerlijkheden. Naast vertegenwoordigde restaurants en foodtrucks vind je op deze beurs bierbrouwers, wijnboeren en allerlei andere kleine producenten.. Lekker rondlopen tussen al het moois, wat ons land op foodgebied heeft te bieden.

Ga naar het Taste Theater! Een mooi programma met Janny van der Heijden. Zij bijt het spits af op vrijdag. Ramon Beuk,en Alain Caron presenteren het geheel. Masterchef kandidaten zullen hun kunsten vertonen. Gaat het bekijken. Er is veel te zien, proeven en beleven op Taste of Holland. Op de website staan de lekkerste recepten

Gereons Keuken Thuis zou zeggen: Ga erheen met je Valentijn. En om het nog leuker te maken geef ik drie maal twee vrijkaarten weg. het enige wat je hoeft te doen is onder deze blog te reageren met je favoriete Hollandse product. De eerste drie inzenders krijgen dan een code waarmee ze gratis naar deze experience kunnen. Dat wordt proeven van al het moois dat de deelnemers te bieden hebben tijdens Taste of Holland 2016.

22/01/2016

Blog 500, de stad van Bosch

foto: het wakende oog in de kathedraal.

Blog 500! Na vierenhalf jaar bloggen is het zover. Op Facebook plaatste Gereons Keuken Thuis een oproep: wat willen jullie lezen in blog 500? Rijntje Biljardt stelde voor een willekeurige kookencyclopedie open te slaan op pagina 500 en dat recept te maken. Anderen stelden de knalblauwe cupcakes van de foto of gefillter fisch.voor, die ik in het bericht noemde. Sophie van Wijnen ging voor een Bourgondisch familiemenu. Miss Foodie zag het wel zitten, dat ik 500 rode wijnen ging bebloggen. Monnikenwerk. Er was een voorstel voor zalm met asperges, een ander wilde weer iets met zuurkool. Jacqueline Backers stelde wintersportgerechten voor. Claudia Reina zag het wel zitten als Gereons Keuken Thuis ging schrijven over zijn favoriete etenswaren. Allemaal leuke ideeën, waarmee ik zeker het komende jaar iets kan doen op mijn blog. Hartelijk dank voor het inzenden!.

Eén inzending prikkelde mijn fantasie voor Blog 500. Yvet van Hilten kwam met het idee voor een recept van 500 jaar geleden met een anekdote à la Gereon. Dat wordt het. Ik kwam direct uit op de stad waarin ik opgroeide. De stad van Bosch.

We gaan dus 500 jaar terug in de tijd, naar de markt van de stad ‘s-Hertogenbosch, één van de vier kwartiersteden van het machtige hertogdom Brabant. Een vinexplaats avant la lettre, want deze stad was gegroeid als kool in de 15e eeuw.. En had aantrekkingskracht op velen, die zich er vestigden. Adel, burgers en heel veel geestelijken. Er kwam een grote kathedraal op de plek, waar voorheen een Romaanse parochiekerk stond. De Sint Janskathedraal, een waardig onderkomen voor het mirakelbeeld van Onze Lieve Vrouw. Kosten noch moeite werden gespaard. Het was me allemaal wat. Niet zonder slag of stoot. Denk aan het verhaal van de erwtenman, die als beeldhouwer werkte aan deze kathedraal. Elke dag bracht zijn vrouw hem een pannentje grauwe erwten. Hij vond dat geen maal voor een hardwerkende man en schopte de pan erwten naar benee. Sindsdien zit hij versteend boven de ingang van de Onze Lieve Vrouwekapel. Ga eens kijken of je hem kunt ontdekken.

Op de markt werd Jheronimus van Aken geboren. (zijn standbeeld staat voor het pand met de groene gevel). Hij werd een bekende kunstschilder onder de naam Jeroen Bosch. Want zo kennen wij hem. Ik probeer me regelmatig voor te stellen waardoor deze man zich liet inspireren. Waren het de spugers op de bogen van de kathedraal, de Middeleeuwse koppen van de bevolking in de straten van deze drukke marktplaats of ontsproot alles aan zijn eigen fantasie? Door zijn allegorische figuren werd Bosch ook wel de schilder van de duivel genoemd.

Jheronimus Bosch trad toe tot het Illustere Onze Lieve Vrouwe broederschap, een club, die in 1318 werd opgericht ter verering van de Zoete Moeder. Het was een gilde van clerici en leken. De broederschap kwam regelmatig bij elkaar en genoot dan van een geschonken zwaan als maaltijd. De schenker, meestal van adel, kreeg door zijn gift de naam zwanenbroeder. Zo heet in de volksmond het gilde nog steeds het Zwanenbroedersgilde. Hun onderkomen aan de Hinthamerstraat is nog steeds te bezoeken en het gilde bestaat nog steeds.

Tot zover de anekdote, nu nog het gerecht van 500 jaar oud. Het wordt geen zwaan kan ik verzekeren, want dat eten we niet meer. Maar in Den Bosch wordt tot op heden beuling gegeten. Bossche beuling voor deze blog 500. Nog steeds te verkrijgen bij enkele slagers, waarvan er één op de Pensmarkt huist. Een gerecht, dat de zwanenbroeders niet zouden versmaden, Jheronimus Bosch incluis.

De basis voor Bossche beuling bestaat uit zacht gegaard varkensvlees, boekweitmeel en rugspek. Het mengsel hiervan wordt in een kromme runderdarm gestopt met geheime kruiden, die per slager verschillen. Daarna wordt het geheel gegaard in bouillon tot een kerntemperatuur van 78 graden. Beuling wordt gebakken en gegeten met brood, net als balkenbrij.(bron: streekproducten/ Zuid Nederland)

Omdat de receptuur voor Bossche beuling per bron verschilt geef ik in deze blog 500 een recept voor mijn eigen homemade zure zult, ook zo’n oude Brabantse klassieker. Eet smakelijk Yvet van Hilten!

Zult kan worden gemaakt van kalfs-, varkens- of rundvlees. Restvlees dat lang word gegaard. Wordt zult gemaakt van een de kop, dan heet het hoofdkaas. Denk aan tête de veau. Als je veel botten en kraakbeen houdende vleesresten (zoals oor) mee kookt gaat er al een gelerende werking vanuit. Mocht het vocht te dun blijven kun je altijd wat gelatine toevoegen. Ik maak de zult met wat witte wijnazijn. Zult doet het ook goed als borrelhap bij een koud glas bier…., want 500 jaar geleden dronk men (in ieder geval) geen water. That’s sure.

Nodig:

1 kg schouderkarbonades

500 g krabbetjes

zout en peper

150 ml witte wijn azijn

zure augurkjes

nootmuskaat

3 kruidnagels

3 laurierbladeren

2 takjes tijm

gehakte peterselie

Bereiding:

Zet al het vlees net onder water in een pan. Maak een bouquet garni van de laurier en tijm. Voeg zout, peper, kruidnagels, nootmuskaat en de witte wijn azijn toe. Breng het geheel aan de kook, schuim eventueel af. Laat het vlees 2 à 3 uur trekken op laag vuur. Haal het vlees uit de pan en snijd heel fijn. Haal de harde stukjes eruit. Haal ook het vlees van de krabbetjes. Zeef de bouillon en laat afkoelen. Schep het vet eraf. Als het vocht is afgekoeld en het is niet dik genoeg, kun je het inkoken. Of wat gelatine toevoegen. Meng het vlees, gehakte zure augurkjes en de gehakte peterselie door de stollende bouillon. Giet het in een vorm en laat opstijven in de ijskast.

NB in het kader van de 500ste sterfdag van Jeroen Bosch gonst het van de activiteiten in het bruisende Den Bosch. Kijk op Bosch 500 voor alle info!

07/01/201607/01/2016

Afslanken

foto: cover van een supermarktblad

Het nieuwe jaar is al weer bijna een week oud. En om me heen zingt het rond. Op de radio, tv, op de covers van bladen en via de sociale media. Goede voornemens, stoppen met roken, minder drinken, detoxen en aan kop afslanken. Want in die laatste dagen van december konden we ons niet beheersen en zitten dus nu te strak in het pak. Dat schuurt. Het is een soort eb en vloed. Elk jaar weer opnieuw. Schransen en afslanken. De voorgangers van de gezondheidskerk en de goeroes van de afslankreligies bestoken Gereons Keuken Thuis met mails vol redenen en aanmoedigingen om af te slanken. Dat doe ik lekker niet. Zal ik eens iets verklappen Ik ben daar het hele jaar mee bezig, al noem ik het niet afslanken. En in twintig 16 ga ik er nog meer aan doen. Want ik voel me er lekker en gezond bij.

In 2013 was ik te dik en bond de strijd aan met de kilo’s. Mijn fysiotherapeut suggereerde dat ik zou kunnen gaan hardlopen. Gelukkig heb ik daar geen gehoor aan gegeven. Anders had de stad dezelfde gescheurde gevels gehad als op het Groningse platteland, als ik net was langs gedenderd. Hardlopen past gewoon niet bij mijn motoriek en postuur. Ik verloor 15 kilo aan buikvet en kweekte in plaats daarvan buikspieren. Hoe? Door veel te bewegen en te gaan zwemmen.

Kieskeurig als ik ben geworden de laatste jaren kijk ik altijd wat er op voedseldeclaraties staat. Zit er in een product toegevoegde suiker, hoeveel calorieën telt het product en heel belangrijk stilt het je honger. Ik weet van mezelf al jaren, dat een menu van een niet nader te noemen fastfoodgigant mij niet de juiste voedingswaarde biedt voor mijn metabolisme op een dag. Met andere woorden voor mij is dat geen echt eten.

Een dag, die er eet-technisch gesproken als volgt uitziet. Ik start de dag met een glas citroensap met lauw water. Wakkert de organen aan hun werk te gaan doen. Daarna doe ik 75 sit ups en wat andere lichte oefeningen. Dan is het tijd voor ontbijt. Een kom pap of wat knäckebröd met beleg. Een mok met zwarte koffie en de dag gaat van start. Twee à drie keer in de week met een stevige sessie in het zwembad van tussen de 1250 en 1500 meter. (mijn voornemen is om in 2016 mijn techniek te gaan verbeteren) Tijdens de lunch is het tijd voor een kom soep, wat broodjes en fruit. In de middag maak ik dan vaak een fikse wandeling. Naar de markt of de stad in en uit. Dan heb je zo heel wat stappen in de benen zitten. Daar heb ik geen stappentelapp of mevrouw Bakker voor nodig. Gewoon common sense. Geen gesnack tussendoor, soms een taartje. Ik heb het geluk dat ik niet zo’n zoetekauw ben. Het avondeten is een verse warme maaltijd met wijn. Geen verboden vrucht in Gereons Keuken Thuis. En vooral eten met aandacht. En zo is de dag rond.

In twintig 16 neem ik ook wat lessen mee, die ik het afgelopen jaar leerde uit diverse kookboeken en van bevlogen foodies.. Ik ga minder vlees eten, aangespoord door de heerlijke linzenburgers tijdens de vega wijnwandeling in oktober. Frisdrank dronk ik al niet, maar in 2015 werd gearomatiseerd water een hit in Gereons Keuken Thuis. Het is goedkoop en bevat nagenoeg geen calorieen. En bonen prijken sinds kort op het menu. In allerlei vormen en kleuren. Een bron van vezels, eiwit en langzame koolhydraten waar je dag goed mee doorkomt. Twintig 16 belooft een fijn jaar te worden en dat afslanken comes naturally.