Pasta di Janny.

 foto: Pasta di Janny (cover)

Het is een mooie zaterdagochtend in Gereons Keuken Thuis. Het zonlicht valt binnen. Lente. Naast mij op tafel ligt Pasta di Janny. Het nieuwe boek van culinaire duizendpoot Janny van der Heijden.

Zij schreef al eens eerder een boek over pasta, opgedragen aan haar zoon. (nu zo’n 35 jaar geleden) Nu doet ze het opnieuw maar dan voor haar kleindochter, die nu ongeveer dezelfde leeftijd heeft als haar zoon destijds. Want Janny houdt van tradities, van doorgeven van kennis. Dat wil ze bereiken met dit boek. Dat ambacht niet verloren gaat.

Pasta di Janny is een compact boek, waarin de immer goedlachse schrijfster haar fijne kneepjes deelt met de lezer. De passie van Janny voor Italiaans eten is ooit wakker geschud door La Loren. Wie kent dat fenomeen niet? Ik ontdekte de keuken en boeken van deze diva op bankstage in Rome. Maar dat terzijde.

Koken en liefde voor eten doorgeven, Is er iets mooier. Dit is het vertrekpunt van pasta di Janny. Het boek begint met een stukje geschiedenis, van de Talmoed via de zijderoute en Arabieren, die het deegwaar op Sicilië introduceerden. of waren het toch de Etrusken? Pasta is omgeven met anekdotes en verhalen. Overigens bestaat de verzamelnaam pasta pas sinds de 20e eeuw. Inmiddels bestaan er enkele honderden soorten van. Van lange dunne slierten tot buizen en platte handgemaakte vormen.

Na de geschiedenis volgt het pasta ABC. Janny laat de soorten en vormen zien, zoals agnolini, bleki, ciriole en ziti. Elke letter van het alfabet kent wel een (gedroogde) pastasoort. Veel ruimte maakt de schrijfster voor tools om pasta te maken. Van pastamachines, via deegschrapers, een chitara tot een corzettistempel. Er komt heel wat bij kijken. En heel wat spullekes.

De crux van het pasta maken is natuurlijk het deeg. De meelsoorten. Dit is de basis. Stap voor stap doet Janny uit de doeken welk deeg je maakt en voor welke pastasoort je het gebruikt. Gekleurd of met kruiden. Stapsgewijs worden ook de vormen uitgelegd. De oricchiette, gestreepte pasta of priesterwurgers. (strozzapreti)

Pasta di Janny gaat natuurlijk niet alleen over het productieproces. Er moet ook gekookt en gegeten worden. De schrijfster geeft kooktips en vervolgens recepten voor een mooie basic pasta e olio, voor je tomatensaus (koud of warm), de klassiek ragu uit Bologna, pesto in alle soorten en maten. Ik kan er lang over doorgaan. Verder gaat het boek met handgevormde pasta, recepten voor fusilli met noten of de oricchiette uit Puglia. Lange pasta, met inktvispasta met zalmeitjes of trenette puttanesca.  De gevulde pasta ontbreekt ook niet. Janny onthult alle geheimen voor een geslaagde ravioli.

Pasta di Janny eindigt met ovenpasta, waaronder de zuurkoolpasta uit Alto Adige. Nooit gemaakt maar toch eens proberen op een winteravond. Voor de dessertminnaars en zoetekauwen zijn er als klap op de vuurpijl nog wat zoete pastagerechten.

In Pasta di Janny is veel kennis gestopt in een redelijk compact boek. Het is vrolijk vormgegeven en praktisch. Met duidelijke aanwijzingen en mooie foto’s. Pasta di Janny bijt op mooie wijze het spits af voor het komende al fresco seizoen in Gereons Keuken Thuis. Laat de zomer maar komen.

 foto: tijdens de presentatie van Pasta di Janny.

Pasta di Janny, Janny van der Heijden (ISBN 9789461431189) is een uitgave van GoodCook en kost € 19,99

Extra: Op donderdag 28 april is er een Eat & Read met Janny van der Heijden bij Staal in Haarlem. Meer details vind je op De Vries Boeken

Weet wat je Eet, Daan de Wit.

 foto: weet wat je eet!

Weet wat je Eet. Regelmatig hoor ik Daan de Wit, de schrijver van dit boek, op Radio Noord Holland. Met verhalen over cholesterol als brandweer in je aderen, plantaardig of juist niet en wat vitamine K2 doet met het glazuur van je tanden? Gaat Gereons Keuken Thuis nu ook aan de healthy verhaaltjes, die je op veel hippe blogs ziet? Welnee. Ik ga mij niet mengen in het doolhof van wel en niet goed, gezond etc. Granen, pillen sappen, diëten en zelfs klei. Ben ik een beetje allergisch voor. Dat is geen nieuws. Maar nu ligt hier Weet wat je Eet op de keukentafel. Geen kookboek, maar een boek over gezond eten op basis van de oudste kennis en de nieuwste wetenschap. Een degelijke combinatie. Onderzocht en geschreven door journalist en televisieverslaggever Daan de Wit.

De Wit stelde zich allerlei vragen, deed mee aan verschillende rages op foodgebied. Maar volgens hem was het ultieme boek over gezond nog niet voorhanden. Hij ging zelf aan de slag en stelde zich de vraag via oude technieken en wetenschappelijke onderzoeken van de zogenaamde kopgroep. Dit leidde tot dit boek: Weet wat je Eet.

De schrijver start met de verklaring voor het feit dat de mens steeds dikker wordt. Waarom? Logisch, want mensen zijn biologisch geprogrammeerd voor energierijk eten. Om barre tijden mee door te komen. Een hemels genotspunt en het huidige supersizen. Heerlijk veel eten voor weinig geld. Hij geeft tips om aan deze verleidingen te ontsnappen.

Het boek besteedt aandacht aan Weston A. Price, de Indiana Jones van gezonde voeding. Hij legde de basis voor de theorie, dat mensen, die natuurlijk eten en weg blijven van geraffineerd voedsel heel gezond blijven. Of de invloed van voeding op je karakter. Hiertoe bezocht Price vele natuurvolkeren, die niet blootstaan aan moderne en toxische voeding.

Een heel leuk hoofdstuk gaat over jezelf slank eten met vettten. Met vetten? Ongezonde en gezonde vetten steken anders in elkaar dan we denken. Het zijn juist de koolhydraten, die je dik maken. Toen ik dit hoor de bij NH helpt verbaasde mij dat niet. Ganzenvet, bonen en rode wijn vormen al jaren de Franse paradox. Daan de Wit verhaalt ook over cholesterol. In tegenstelling tot eerdere berichten is cholesterol juist de brandweer in je ontstoken aderen. Zeer lezenswaardig en vertelt een ander verhaal dan tot nu toe gangbaar was.

Omega en onverzadigde vetzuren komen aan bod in “Hoe mensaardig is plantaardig?” Daan de Wit gaat in op je gebit, een levend orgaan. Hij wijdt een hoofdstuk aan natuurlijk eten, laat zich inspireren door bekende diëten en sluit af met een korte handleiding voor een gezond leven. Niets hijgerigs aan, maar gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Het leest als een trein. En daar houdt Gereons Keuken Thuis wel van. In die zin krijgt dit mooie boek een plaatsje tussen de boeken over smaak en voeding. Net dat tandje meer. Verplichte literatuur voor “gezondheids” foodbloggers. Want er zijn meer aspecten aan food dan alleen koken en recepten.

Weet wat je Eet, Daan de Wit. (ISBN 9789055949557) is een uitgave van Scriptum en kost € 24,95

Wil je vast een voorproefje van het boek of meer weten over Daan de Wit? Alle info vind je op Weet wat je Eet.

Suspended coffee.

  foto: suspended coffee.

Suspended coffee, een kop koffie on hold zullen we maar zeggen. een traditie, die ontstond in het arme en verwoeste Napels na WO II. Een sociale geste naar een ander toe. Je bestelt een koffie en betaalt er twee. De barrista bewaart het bonnetje en als er iemand binnenkomt, die om een suspended coffee vraagt krijgt hij deze geserveerd. In video Suspended coffee gemaakt door Griekse studenten wordt deze traditie opnieuw leven ingeblazen. Maar niet alleen met koffie, maar ook toast, groenten boodschappen. De variaties zijn eindeloos. maar het principe blijft hetzelfde. Gun een ander wat jij ook voor jezelf koopt.

In deze zin vond ik bovenstaande video perfect passen bij het thema van het foodblogevent april, gehost door Tessa Couperus vanuit Ecuador. Het thema is Pay it forward. Een mooi principe, net als suspended coffee.

Het zette me aan het denken met wie ik wel iets zou willen delen, voor wie ik wel iets zou willen doen?  Zonder mezelf meteen op de borst te kloppen als weldoener. Antwoord was simpel. Ik doe nu al twee jaar mee aan de voedselactie van RTVNH. Daar zie hoeveel mensen daar hun best voor doen, zoals June Hoogcarspel, die het geheel 10 dagen lang host. (Overigens doet zij dat dagelijks in haar programma NH Helpt) Koffiebonnendiva Thea uit Amsterdam Noord. En… alle mensen die etenswaar en spullen komen brengen. Allemaal mensen, die zich voor kunnen stellen, dat je het even niet hebt. Mooi. Voor Thea en de voedselbank schreef ik een aantal recepten, gezond en vers. Nu ze nog eens gaan koken aldaar.

Het valt me wel op dat mensen, die afhankelijk zijn van weinig geld het moeten doen of denken te moeten doen met slechtere goedkopere producten. Daar gelooft Gereons Keuken Thuis helemaal niet in. Struin de markt eens af aan het einde van de dag. Lees de prachtige budgetkookboek van Merlien Welzijn, Koken voor 4 personen onder de 5 Euro.  Zelfs sterrenchef Ron Blaauw deed een duit in het zakje of moet ik zeggen boek?  Gereons Keuken Thuis nu ook met een recept voor een pittige (boeren) koolsoep.. Deze wil ik voor het foodblogevent april graag delen. Zie het maar als een suspended coffee.

Pittige boerenkoolsoep met pasta en paprika

Nodig:

1 zak boerenkool of andere kool ( 300 g)

2 rode paprika’s ( markt 50 ct)

1 kop macaroni (kilozak AH 59 ct)

2 tenen knoflook

½ knolselderij in blokjes (markt 50 ct)

2 el olie

2 liter water

zout en peper

½ bosje peterselie (markt 50 ct)

2 kipbouillonblokjes

Bereiding:

Snijd de paprika, de selderij en knoflook in stukjes en bak deze kort aan in wat olie.

Voeg 2 liter kokend water toe en de kipbouillonblokjes

Voeg de (boeren)kool toe en laat deze meekoken tot deze gaar is.

Voeg aan het einde een kop (200 g) pasta toe

Maak het geheel op smaak met peper en zout. Voeg op het laatst een ½ bosje gehakte peterselie toe.

Serveer met wat kaas.

SeaSpot food op woensdag.

 foto: de avond valt @ SeaSpot

Geteisterd door verbouwende of moet ik zeggen slopende bovenburen zoekt Gereons Keuken Thuis zijn heil deze week in SeaSpot. Inspirerende plek, waar je kunt turen over de Noordzee. Waar op dit moment een zandsuppletie schip af en aan vaart om het strand te verbreden. Het seizoen staat voor de deur. De temperaturen stijgen en er is weer reuring op het strand. Zoals een nieuw paviljoen (las ik in een blog van one hand in my pocket) direct voor de deur, Captain Cod, met vers sea food om te delen. Zo mag ik het horen. Ga het zeker eens proberen. Maar sea food op eigen balkon is ook nooit mis. Zeker als de weergoden hun best doen om je in de avond te trakteren op een kleurenschouwspel, waarbij de molens op zee verbleken. Glas wijn erbij en genieten van de zonsondergang.

In de ochtend wakker worden met het geronk van de kotters, op zoek naar kokkels en garnalen. Voor op je toast of in je pasta. Dat roept om een SeaSpot gerecht. Een volkorenpasta met venusschelpen of kokkels, wat knoflook, zest en peterselie. We drinken er een glas Mâcon-Chardonnay bij van de Caves de Lugny. (die had ik nog liggen van de Zand Tropez wijnwandeling)

 foto: enkele minuten later.

Nodig:

400 g volkoren spaghetti

1 zakje kokkels of venusschelpen van 500 g

2 tenen knoflook fijngehakt

1 glas witte wijn

4 el olijfolie

gehakte peterselie

rasp van 1 citroen

peper en zout

Bereiding:

Laat de kokkels of venusschelpen een halve dag in vers water staan. Om te ontzanden. ververs het regelmatig. Fruit de knoflook aan in wat hete olie. Laat niet verbranden. Voeg het glas witte wijn toe. Breng aan de kook en voeg de schelpen toe. Kook de schelpen onder een deksel in 7 minuten gaar. Kook de spaghetti gaar volgens de aanwijzingen op het pak. Giet af en bewaar wat kookvocht. Meng de pasta door de schelpen en voeg wat kookvocht toe. Maak op smaak met wat peper en zout.  Doe de spaghetti in een grote schaal en bestrooi met wat citroenrasp en peterselie. Eenmaal op het bord kun je naar smaak een scheut EV olijfolie toevoegen.

Bill’s Asian Basics

   foto: Het nieuwe boek van Bill Granger

Bill’s Asian Basics, ruim 100 favoriete recepten van Bill Granger. Het moest er eens van komen dat deze culinaire Australische duizendpoot deze gerechten bundelde. Geïnspireerd op de vele reizen die deze kok maakte. Bill is al sinds zijn jeugd dol op de uitgesproken smaken en gerechten uit Azië. En dat komt nu mooi uit met de herwaardering van de Aziatische keukens. Naast de traditionele Chinees Indische keuken en de Japanse Keuken doen steeds meer niet zo heel bekende keukens hun intrede in ons land. En dan is dit kookboek een fijne aanwinst in Gereons Keuken Thuis. Een boek vol herinneringen van  de schrijver aan reizen en gerechten. Het start met Bill’s Aziatische voorraadkast. Een mooie opsomming van ingrediënten, ma non troppo, want Bill is voorstander van essentiële elementen. Wat onverlet laat dat elke foody natuurlijk die lelieknoppen of lotus wortel kan gaan scoren in de toko. Is je voorraadkast op orde kan je beginnen met de voorgerechten, zoals voorjaarsrolletjes met pindasaus, Thaise viskoekjes of tonijn tataki.

Soepen vormen een belangrijk onderdeel van het Aziatische dieet. deze ontbreken dan ook niet in het boek. Kip kerriesoep, misosoep en eendensoep. Rijk gevuld. Het boek gaat verder met salades, knapperige salade met zalm en lychee,salade van varkensgehakt met geroosterde rijst of een Vietnamese kipsalade.

Vis staat natuurlijk op het menu, net als schaal- en schelpdieren. Als de schrijver vis klaarmaakt dwaalt hij automatisch af naar de ongelofelijke vismarkt van Tokyo of de Zuidoost Aziatische kusten.Gevogelte is het volgende hoofdstuk met natuurlijk eendenborst met pruimensaus, kipcurry uit Thailand of Hoisin kip.

Het varken komt aan bod, met varkensbuik, de textuur is niet te versmaden volgens Bill. Dan maar een rondje extra fitness. Of Japanse gepaneerde varkensschnitzels. Daar had ik nog nooit van gehoord. We gaan verder door dit continent met Lams- en rundvlees, gemarineerd Koreaans rundvlees, een Vietnamese steak met waterkers of lamskoteletten met satésaus. Bill Granger besteedt verder nog aandacht aan rijst, noedels en groentegerechten. het boek sluit af met wat zoetigheden.

Bill’s Asian Basics is een leuk boek voor koks als ik. Ik kook weinig Aziatische gerechten en ben er ook niet zo behept mee. Als mijn schoonzusje F. een lijst met ingrediënten stuurt haak ik vaak af. Bill Granger haalt die angel eruit.. De recepten zijn kort en essentieel. de foto’s vrolijk van kleur en uitnodigend. Persoonlijk hoeven van mij de foto’s van dochterlief dan weer niet, maar een kniesoor, die daar over struikelt. Het gaat om het eten en daarin is Bill’s Asian Basics geslaagd te noemen.

Bill’s Asian Basics, Bill Granger (ISBN 9789095966842) is een uitgave van Fontaine en kost € 18,95

Asperges à la Puck Kerkhoven.

 foto: Bier & Food

Asperges à la Puck Kerkhoven.  Met witbier wel te verstaan in plaats van de obligate witte Elzasser wijn. Puck Kerkhoven en ik hebben elkaar nooit in levende lijve ontmoet. We hebben echter een geschiedenis. In december 2013 vlak voor kerst meldde een vriendin uit Vaassen mij, dat ze mijn recept in de Stentor zo leuk vond. “Huh? Ik schrijf niet voor de Stentor”, schreef ik daarop terug. Hetzelfde geval met het Haarlems Dagblad. Ik ging op virtueel en telefonisch onderzoek uit en kwam erachter dat mijn recept voor een Steak haché marchand du vin beland was in een recensie van Puck Kerkhoven over het Thuisafgehaald kookboek. (ik heb nog een aantal recepten voor dit boek droogekookt.) Dit recept stond eerder in mijn eigen kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis. het verhaalt over een verlate lunch in Lyon, waar de patron kosten nog moeite spaarde om onze hongerige maagjes te vullen met een heerlijke steak haché.

Tot zover de steak. In maart kruisten onze paden weer. Van koken.blog.nl kreeg ik het boek Bier & Food van deze culi schrijfster opgestuurd. In dit bierboek gaat zij dieper in op bier en spijs. Leuk, zeker in deze tijd, waarin speciaalbieren zo langzamerhand een zekere culinaire waarde krijgen naast wijn. Verras je kokende man, je vader of een vriend eens met dit boek.

Omdat het apsergeseizoen al flink van start is gegaan vandaag een recept uit Bier & Food. de bereiding van asperges op Hollandse wijze. Voor de verandering drinken we er geen wit wijntje bij maar een wit biertjes bij de asperges à a la Puck Kerkhoven. Leve de lente!

Hollandse asperges met boerenham.

voor 4 personen

Ingredienten:

1600 g witte asperges

1 suikerklontje

1 mespunt zout

1 klontje boter

125 g boerenachterham (biologisch)

1 gekookt ei, fijngehakt

1 el verse peterselie

extra roomboter en zeezout voor het botersausje

vers geraspte nootmuskaat, naar keuze

Vooraf: schil de asperges zorgvuldig. Breek de achterkant van de asperge (niet snijden!), zo bepaalt de asperge zelf vanaf waar hij sappig genoeg is om te worden gegeten. Leg hem dwars voor je, houd de stengel vast bij de kop. Schil met een dunschiller vanaf 2 cm onder de kop tot onderaan, draai steeds een slagje en zorg dat de schilbanen elkaar overlappen. Valt er zonlicht op je handen, dan zie je gelijk waar je bent gebleven. Geschild glinstert de stengel, niet geschild is hij dof. Je kunt het ook voelen met je vingertoppen. Reken 400 gram witte asperges per persoon.

Leg de geschilde asperges in een grote kookpan met ruim koud water. Leg de schillen en de kontjes bovenop – zo geven ze smaak af en met hun gewicht drukken ze de asperges onder water. Voeg zout en suiker toe. Laat aan de kook komen en kook 8 minuten  Zet het vuur uit, do ehet deksel op de pan en laat de asperges circa 10 minuten in het kookvocht nagaren. Check of de asperges soepel zijn maar nog wel beet hebben.

Snijd ondertussen de boerenham in dunne repen of snippers, of maak rolletjes Smelt de roomboter (niet bruin laten worden.) Schik de hete asperges op een voorverwarmde schaal, leg er dwars overheen een band peterselie, een band gehakt ei en een band hamsnippers. Serveer met gekookte nieuwe aardappels bestrooid met peterselie. Zet een kommetje gesmolten roomboter met zout op tafel. Rasp er, naar smaak, nootmuskaat over.

Bieradvies: Een veilige keuze is witbier, bijvoorbeeld Hoegaarden of Mongozo Buckwheat White. Maar probeer ook eens een lentebockbier en verbaas je over de krachtige combinatie.

Tip: maak van het kookvocht een romige aspergesoep.

Bier & Food, Puck Kerkhoven met illustraties van Daan Brand. (ISBN 9789401604147) is een uitgave van Xander en kost € 22,95

De smaak van België.

 foto: De smaak van België.

De polders in de Westhoek, garnalenvissers te paard in Oostduinkerke, steekspelen van Damme, de haven van Antwerpen, de Europese hoofdstad midden in het Brabantse, de Hoge Venen achter Spa, Limburgse stroop, wild uit de provincie Luxemburg en de Gilles van Binche. De smaak van België. een land, waar men drie talen spreekt, afgezet door grenzen. Maar één ding bindt de bewoners van dit land. Hun eten, hun passie daarvoor. Of het nu aan de Noordzeekust of hoog in de Ardennen is, een Belg houdt van eten. Misschien wel het best bewaarde geheim op ons continent, de smaak van België. Je kunt er niet om heen. Galliërs, Romeinen, Franken, Vikingen, Spanjaarden, Oostenrijkers, Fransen en Hollanders. Allen deden een duit in het zakje van deze melting pot. Noordse ingrediënten gaan hand in hand met voedsel, dat meekwam met de zuidenwind. Ik kan er uren over mijmeren, maar een feit is dat deze cross over keuken de rijkste van Europa mag heten.

Ruth van Waerebeek, kok, leerde de Smaak van België van drie belangrijke vrouwen, de stoere plattelandskeuken van haar overgrootmoeder Marie, Belgische boerenkost. De verfijnde en creatieve keuken van haar grootmoeder en kunstenares Jeanne. En de keuken van haar moeder Anny, stadsvrouw in hart en nieren. Dit maakte Ruth tot wat ze nu is kok en avontuurlijke geest. Avontuurlijk als ze is kwam ze in Chili terecht, maar dat is een ander verhaal. Laten we het nu over haar imposante boek De smaak van België hebben. 250 watertandend lekkere Bourgondische recepten. Te starten met asperges op Vlaamse wijze, een warme Luikse sla (hierover schreef Gereons Keuken Thuis één van de eerste blogs) Recepten met kervel ontbreken natuurlijk niet. En dat is nog maar het begin, de voorgerechten en hepkes. Tussendoor verhaalt Ruth over het fenomeen op café gaan, een instituut in België, de stad Gent en garnaalkroketten, emblematisch gerecht in Vlaanderen.

Eet elke dag soep, een mooie Belgische traditie.  Kippenbouillon, visbouillon en nog veel meer vormen de basis van een hoofdstuk vol soepen. Van hartverwarmende Brabantse witloofroomsoep tot hutsepotsoep, de meest traditionele Belgische soep. Ruth vertelt over de kruidenierswinkel in Ingelmunster, typisch voor het platteland.

Een apart hoofdstuk is ingeruimd voor vis en schaaldieren. België is een paradijs voor visliefhebbers. Ik zou bijna zeggen What else? De wereldberoemde mosselen in allerlei hoedanigheden. Paling in het groen van de Scheldeoevers of zeeduivel met geuzebier. Gevogelte en wild komen ruimschoots aan bod met waterzooi, Mechelse koekoek op zijn Brussels of fazant op zijn Brabants.

We gaan naar de vleesmarkt (en dan bedoel ik niet de Beenhouwersstraat in Brussel) Gentse hutsepot, de klassieke kalfsblanquette of varkensgebraad op zijn Ardeens uit de hoge heuvelen van het pays roman.Koken met bier, dat hoort bij de smaak van België. het is de nationale drank. De schrijfster vertelt over soorten, gisting en Vlaamse stoverij. Je krijgt er gewoon honger van zelfs op dit matinale uur, waarop ik dit schrijf. Bier is goed voor uw lichaam en ziel. En zo is het.

Een apart hoofdstuk over bijgerechten. Daar heeft België patent op. Groenten en vruchten van het seizoen. Asperges, hopscheuten, Brusselse spruitjes, kervel, witloof en waterkers. Te kust en te keur te bereiden. En laten we vooral de frieten met een hoofdletter F niet vergeten.Het boek sluit af met wafels en desserts vol van zo’n ander nationaal ingrediënt Chocola, maar daar zou je nog een hele blog aan kunnen wijden.

Hier eindigt de tocht door dit mooie land, het vlakke land met al zijn robuuste, maar ook verfijnde gerechten. De Smaak van België, we waren bijna echt vergeten, hoe schoon het leven hier kan zijn. Gereons Keuken Thuis is er dol op. België!!!!

De smaak van België, 250 bourgondische recepten, Ruth van Waerebeek (ISBN 9789045208459) is een uitgave van Karakter en kost € 29,95

Talk and table, John Robert Myers.

  foto: John Robert Myers

Everyday I see a piece of art on Facebook spread by an American painter and photographer, John Robert Myers, born in the Rockies and nowadays living in Macon Georgia. ( Does his last name refer to Dutch roots?)  Curious, I searched for his own website and what I found was a site full of art and photographs of art, that he makes. Definitely my cup of tea. His art is just colorful and gay. I invited John Robert to participate in “gesprekken en gerechten” (Talk and Table)  Let’s see if we can make a dish for John from the answers he gives to my questions. A bright, rocky dish. Of course with a glass of wine from the Màconnais (France)

 

Who is John Robert Myers? Tell me some more

I am a painter and fine art photographer. I was born in Amarillo, Texas, and lived in Colorado from age two to six years old. I have lived in Georgia since that time. I grew up in a big family of three brothers and three sisters. My spouse, Jack Mayes and I were married last July on our 30th anniversary of living/being together. He and I lived out in the country for twenty-five years before moving into the city of Macon. I miss my peafowl (I had over 25 at one time), my pigeons and the quietude of the country. I love animals, and have had many different kinds in my lifetime. Jack and I restored a ‘High’ Victorian house in Macon (while we were living in the country), re-graining, re-marbling and stenciling the interiors. We received an award from The Georgia Trust for Historical Preservation for that restoration. Today Jack and I own a wonderful historic Greek Revival house. We have three dogs that we think of as our children. I am exhibit chair for Middle Georgia Art Association, and write a blog for them. I help my friend Betsy with her pet nanny service, and I have recently started working as the weekend manager at a local historic house.

 

How did your attraction for art and photography start?

Because I was born with an eye condition which makes focusing while reading difficult, I struggled in school. For some reason art always came naturally to me. I remember when I was a young child taking my workbook up to my first grade teacher to ask her a question. She took my booklet, got up in front of the class and showed them a drawing I had made of a kitten on the side of the page because she thought it was so well executed. In my mind I can still see the breathtaking beauty of the mountains of Colorado, and the architectural beauty of The Air Force Academy in the mid-Sixties. I will never forget asking my dad to take me inside of The Air Force Academy Cadet Chapel. I was in awe. My family moved off the base to a large mid-century modern house in Black Forest, Colorado where the woods seemed to breathe. My sister, Patricia and I would watch for the first star at night. We would go out onto the sun deck, or if it was too cold we would stand at the sliding glass doors of my parents bedroom, holding hands while we wished upon that first little star. I remember my lovely mother putting on her makeup and Chanel No 5 perfume, brushing out her beautiful red hair, and getting dressed. I wanted to somehow harness these experiences. Drawing and painting was my way to do it. When I was around 10 years old I found my dad’s old Agfa camera in a closet. He bought me some film, and I loved the whole photography process.

What is the biggest theme in your work?

Without a doubt it would be spirituality. I am a closet mystic. What is art if it doesn’t have soul in it?

What is your favorite type of art?

I love non-objective art. Anselm Kiefer and Gerhard Richter (The Cage Paintings) are my favorite modern day artists. Picasso is God. Seeing van Gogh’s ‘Starry Night’ at age 13 truly changed my life. Bernini, John Singer Sargent, Lichtenstein, Klimt, de Kooning, Rothko and Pollock are favorites. Jack and I own several large portraits from the late Alabama artist Barbara Gallagher, and I love them as much today (or more so) than I did when they were purchased over 25 years ago. I would love to own a hanging glass sculpture from Dale Chilly. It would be perfect in our front hall.

Which kind of art do you like to photograph the most and which absolutely not?  I am very curious about that.

My photography is seldom raw. I usually use several different filters and combos in my work. I often tweak the hue/colors as well. I am drawn to photographing architecture (interiors and exteriors). I am fascinated with the energy of houses and buildings. I am also drawn to photographing flowers and trees. I do NOT like to photograph weddings! I did so for my best friends because I love them, but on the whole I don’t enjoy it.

Do you travel a lot and what are your experiences?

I love to travel, but we haven’t done so as much as I would like because Jack and I worry about our puppies when we’re gone. My first trip (I was 5 years old), I remember riding over and sailing under the Golden Gate bridge. My uncle took us to the Haight-Ashbury section of San Francisco… this was 1967 at the height of the hippie movement. Nobody answered my question when I asked, “Why is that man walking another man on a dog leash?”! Being a child at that time living at the Air Force Academy in Colorado, it was quite a shock!

I love Spain, the Prado. I love Montreal… it was interesting to me that the food in Montreal is the best ‘American’ food I’ve ever eaten. Chicago has always been a favorite city. Jack’s favorite place is the beach, and I would say mine is the mountains. A few years ago Jack and I drove out to the Midwest and I think it is some of the most beautiful farmland (the land and what beautiful barns!) I’ve ever seen. I want to see Italy and England (to see the gardens of/and the great houses).

I read you are always driven by exploration of art and beauty, how does this interfere with your own art?

It can be maddening! I am constantly fascinated by art and beauty. It can make me conscious of different aspects of my work that I’ve never noticed. All in all it makes me a better artist.

I noticed your happiness when equal marriage finally got legalized in the US. Did it affect your work?

I’m sure that it has had an effect whether it’s perceptible to my eye or not. I do believe my art is lighter and feels different. Jack and I stood on the courthouse steps in Macon the day we got our marriage license and it felt surreal to us that this equality had become a reality in our lifetime. I am changed.

And for whom you would like to paint and why?

Those who understand and appreciate art. My art is a reflection of me. I wouldn’t go as far as to say that they are like my children as some painters do. I want to find homes for them. But my hope is for them to be loved and enjoyed.

On food, which food do you like and which you would never eat?

When I was 7 years old we moved to a little farming community in Georgia. My dear mother is a wonderful Southern cook. I grew up picking peaches and figs. We picked blackberries on the side of clay roads in the country. We had pecan trees on our property. We children picked up the pecans for Mother’s baking, as well as to sell for our Christmas money. We raised chickens. My mother always had a large garden. During the summer we were picking beans, peas, tomatoes, eggplant, corn, okra, squash, cucumbers, cantaloupes and watermelons, as well as digging potatoes. My mother canned and pickled enough to last all winter.

Jack is a great cook, who comes from a family of excellent and celebrated cooks. I have always felt thankful to be a part of a family of great cooks, especially around the holidays. Southern food is better than ever. I love Italian food, and although I don’t consider myself a cook, I do make a delicious manicotti. As far as food that I won’t eat, I am pretty much willing to try most foods, but no bugs or worms.

What wine do you like?

My favorites are dry reds. Jack’s cousin Frances and her husband Ed have a marvelous line of wines that are truly delicious.

Can you tell me something about your “foodprint”  We waste a lot of food in the western world?

Jack and I respect food and rarely waste it. My father wouldn’t eat leftovers, but I usually look forward to them. We stay away from junk food, and fast food. We do sit down and eat a dinner that Jack prepares every night (I do the dishes!). One thing that I would like to do is go to the farmers market in the summertime. There just doesn’t seem to ever be enough time, and I do hope that our Farmers Market will eventually be moved back downtown where it was originally in Macon.

What else do you want to tell?

Gereon, Thank you so much for inviting me to participate in gesprekken en gerechten. I am looking forward to your recipe!

 foto: Lust in the proper, painting by John.



The recipe and wine.

Thanks for answering my questions and participating!

On this Easter Sunday I thought of a Corsican veal stew for John and his man.  A touch of Spring. I hope that he likes it,The wine to pair is a red one from Tuscany, Torbolone, a product made bij fattoria la Vialla, an organic farm near Arezzo.

Ingredients:

2 lbs veal (shoulder meat) in cubes

2 big carrots

2 onions

2 stems of thyme, 2 bay leaves an 1 stem of roemary, tied together as a bouquet garni.

2 cloves of garlic

1 tbs flower

3 oz stock (beef or veal)

1 glass of white wine

2 oz black and 2 oz green olives

finely chopped parsley and chives

2 tbs oil

pepper and salt

Preparation:

Cut the carrots in cubes, the onions in fine rings. Peel the garlic and cut in tiny pieces. Heat up some oil and stir fry the carrots, onion and garlic. Cut the meat in cubes, season with some salt and black pepper. Pass the meat through some flower. Heat up some oil in a Dutch oven and fry the meat until brownish. Add the earlier fried carrots, onions and garlic and pour the wine and stock in the pan. Add the bouquet garni and let the dish simmer for an hour or so, until the veal meat is tender. When it’s done, remove the bouqet garni and add the black and green olives. Let the olives just warm for a short while. Season the dish to taste with some black pepper and salt. Garnish with some finely chopped chives and parsley. Serve this dish with focaccia bread and a Spring salad.

Blij Eten!

 foto: Blij op de Zeedijk.

Blij Eten! dat is het thema van het foodblogevent deze maand. Een thema dat Gereons Keuken de nodige hoofdbrekens kost. Want wat is blij eten? Beschouw je blij dan als bijvoeglijk naamwoord, als bijwoord of is het gewoon een “je ne sais quoi” term zoals comfort food, guilty pleasures en dat soort fratsen. Het mag bekend zijn dat dat niet aan mij is besteed..

Zoals hierboven gezegd kan ik niets met blij eten. Geveld door de griep had ik echter ruim de tijd om hierover te filosoferen. Onder een warme deken.

De eerste mogelijkheid valt al snel af. Blij als bijvoeglijk naamwoord voor een blije kip, eend of varken. Of misschien wel van die knalroze blije cupcakes of homemade lolly’s. Of de blije zingende groenten uit de Muppet show? Ik kan me niet voorstellen, dat het thema Blij Eten, dit beoogt. Geen bijvoeglijk naamwoord dus.

Tweede opvatting is dat blij in Blij Eten een bijwoord is. Gevaarlijk want, wat voor de één het summum is van blij eten kan voor een andere een nachtmerrie zijn. Denk aan cupcakes (gruwel voor de #ACBM) voor meisjes in roze jurkjes, prairie oesters van de grill voor stoere cowboys  uit de Rockies, andouillettes uit Troyes, klei voor healthy and skinny of Oreo taarten. Ik kan hier heel lang over doorgaan, maar het woord blij komt niet bij me op. Te subjectief allemaal. Ieder zijn ding.

Bij de derde definitie van Blij Eten haak ik helemaal af. Want het vooronderstelt dat er ook onblij eten bestaat. Dat eten een straf is, een dagelijkse sleur, extra kilo’s of gedachteloos naar binnen wordt geschept. Dat heb je met Blij Eten niet, suggereert het. Ik ben zielig dus ik mag blij eten. Zo werkt het in Gereons Keuken Thuis niet. Niet voor niets schreef ik al meerdere malen over guilty pleasures, comfort food in het kader van de #LUBM. Eten is om gewoon van te genieten, dagelijks zonder zondebesef, zonder speciale nadruk op blij. Want wat doe je dan op dagen dat er geen Blij Eten op tafel staat?

Ergo, ik stuur deze reis voor het foodblogevent maart geen recept in maar een matrix van drie regels en veel puntjes. Laten we het een soort invulvel noemen. Dan is iedereen blij en ik ook. Ik kruip weer onder de wol.


 RECEPT  voor Blij Eten


(vul hier zelf je blije koptekst of inleiding)


Ingrediënten:


(lijst van ingrediënten)

Bereiding:

(vertel hoe je het gerecht maakt)

* als afsluiter nog een leuke wijntip!

Talk and Table, Jean Beddington.

marie_cecile_thijs_-_jean_med-2 foto: Jean door Marie Cécile Thijs (internet)

I still remember her restaurant in the Roelof Hartstraat in Amsterdam. The white square boxes in the window. The plain design. And the marvelous food. All done by Jean Beddington chef and culinary creative. You could call her the grand lady of TASTE, that’s what it is about. With so many caleidoscopical features. Gereons Keuken Thuis wanted to know more. Because I had another question by a friend of mine, I called her. All of a sudden I got the idea to invite Jean for my series Talk and Table. Based on the answers she gives I will conceive a recipe, that will please her and my readers. Something savoury with a touch of Spring.

Who is Jean Beddington and what would you like to share with us?

An English lady settled in Amsterdam for the last forty years! And cooking professionally for the last 36 of them! So there should be quite a lot to share…

You have quite a history from restaurants to books, publications and more. What was your most impressive project? 

A few years ago I was asked to cook a dinner in the RijksMuseum just before it was opened after renovations. It was organised by an international company and it was a business dinner for guests from Dubai – so the food and drink were halal. It was very interesting to create non-alcoholic drinks to match the food – the red wine option was a mixture of beetroot and cavolo nero and tasted amazing with the beef main course. And my sous-chef and I were sightseeing in the dimly lit museum whilst the guests were eating in the Staalmeesters Room!

Nowadays you are a culinary creative Is there a difference with being a chef? 

Having sold the restaurant three years ago I now have time to choose the time I go on holiday – at the beginning of the year we visited Cadiz for a week and in June we will be off to Italy. What I don’t miss is the daily pressure of running a business – the bookkeeping, the staff, the repair jobs but I do miss the buzz and adrenaline rush of the restaurant. However now I get to think up creative solutions for dinners, workshops, demonstrations etc. – deciding on a theme and exploring both culinary and visual aspects of each occasion to create a unique experience. One thing that is really new for me is the monetary aspect of catering individual events – in a restaurant the price is worked out in advance and everything is a continual job but with my work now it’s sometimes very difficult to put a price on the work – and it’s surprising how people have no idea how much work (and hours) is involved from start to finish.

You invest a lot of energy in defining taste and dishes? In another life, would you do it again? Or would it be something else?

I’ve always loved to cook but when I was young I never thought of it as a career choice. But once I’d experienced working in a professional kitchen I knew it was a fantastic way to express myself.

Your dishes and recipes speak to the imagination, certainly with me. They are gorgeous. How do you do that?

Thankfully I’m blessed with a very good memory both in terms of taste and visual presentation – when thinking of a new dish I can bring these into play – it’s like a puzzle – when the taste, textures, and colours fit together I know I have a good dish. The more you know the more you can leave out!

My parents were/are very French oriented. De last two decades there has been a shift from French to other cuisines, certainly in my generation. You were in front position. Do you feel that too?

Although my upbringing in England obviously has a great influence on my cooking, I travelled with my family from a young age to France, Italy, Spain etc. and it was always so exciting tasting new cuisines. The first time I ate an artichoke none of my family had ever eaten or seen one before but thank God a friendly Frenchman at the next table came over and explained to me how to eat it! It also helped that my father loved good food and encouraged us to order anything we fancied! And of course my love of travel took me overland to Japan where I lived for several years. Eating through all those countries with their wonderful cuisines has given me a marvelous taste history. Returning to Europe and settling in Amsterdam it was amazing to cook using all those influences and finding them so appreciated – so much so that I was christened “The Godmother of Fusion”! When I started I was using products like seaweed, wasabi, miso, fresh coriander etc. – nowadays chefs couldn’t cook without them and now the guests know what they are.

More and more culinary start ups appaer. What do you think of the general quality. Has it become better the Dutch culinary landscape?

Certainly the restaurants in Holland have improved tremendously over the last 30 years – with everyone travelling so much and the influx of foreigners living here there has been more exposure to different cuisines which can only be a good thing! But the new trends like pop-ups serving one item like burgers or bao’s or pulled pork etc. seem not to deliver the real thing – imitation may be the highest form of flattery but you have to get it right! And so many of the new restaurants kind of blend into one another – their dishes and presentation all look alike – I miss a personal signature.

What do you miss in nowadays cuisine?

I like to be able to choose in a restaurant and again one of the new trends is to just serve one menu – I admit that it’s a damn sight easier for the kitchen but who wants easy….

Culinary speaking, which one is your favorite dish? And ofcourse which wine?

Oh goodness – what a difficult question! I love so many dishes – anything with seafood – oysters, crab, a gleaming eyed mackerel…tiny fresh shrimps in a crispy pancake. Actually, I am a great lover of Japanese cuisine – the freshness, the attention to detail and presentation and I get so much inspiration from the food. I love combining the Japanese flavours in a European cuisine. And as for wine, a full creamy white Burgundy, a crisp Albariño, and I love a good toasty Champagne – Pol Roger, Taittinger…

And what do you dislike?

I’ve never been a big fan of ‘stamppot’ especially the one with ‘ postelein’ – too slimy for me and one fish I’ve never really enjoyed is ‘zeewolf’ but that’s about it on food dislikes.

If you would give a cooking class, what would you want to teach us?

I would like to teach people how to make good basic sauces, and dressings for salads – with the new trends in restaurant dishes you always wish there was more sauce instead of the minimum amount to make the dish look pretty – banish the dots and dashes – just give me the sauce!

Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome

Support your local butcher, grocer, fishmonger and food market. Do not do all your shopping in the supermarket.

The recipe for Jean

I am very glad with the answers of this chef. Thank you so much Jean! They are down to earth, yet contain a lot of information. Jean is right when she tells that the difference between having a restaurant and occasional catering is big. Her eye for remembering the visual presentation, the taste in combination to the texture is quite a known phenomenon to me. In Gereons Keuken Thuis we call that “droogkoken”, cooking based on the memories in your head. Jean Beddington sees a lot of development in Dutch cuisine. However she is not that fond of  one issue pop up restaurants, nor the kind of restauarants that only serve one menu. She likes to choose. She likes seafood, white Burgundy wines and is a sauce addict. Not  a simple dash, but lots of it. Based on this information I thought of the following recipe. A Flemish  spring stew, waterzooi, with extra cream and white asparagus.They are almost in season. (since in the South of the Netherlands they arrive every year end of March)  And a whole baguette for the sauce. The wine to pair wil be a white Burgundy from Uchizy. Butter and almond to pair the waterzooi.

Ingredients:

2,5  l vegetable broth 1 chicken in pieces, carcass.

a bunch of thick white asparagus

3 stalks of celery

1 leek cut inrings

3 carrots in pieces

8 potatoes

250 g celeriac into cubes

1 bunch of parsley finely chopped

2 egg yolks

4 dl cream

butter

pepper and salt

Preparation:

Cut the chicken into pieces and make nice fillets of the breast and other meat. Add the carcass of the chicken to the vegetable broth. Leave to simmer for a while.. Add the chicken pieces to the broth and cook about 20 minutes. Peal the white asparagus and cut off the woody ends. Cook the aspargaus in  salted water for about 15 minutes. Cut all the vegetables into chunks. Put the vegetables and potatoes in a deep casserole with some butter an stir fri them.. Remove the chicken pieces from the broth and add to the vegetables.  Add  the strained broth. Leave to simmer fo another 15 minutes until the potatoes and vegetables are tender. Add the cream and turn of the heat.. Season the the waterzooï to taste with salt and pepper. Stir in the egg yolks and add the rest of the cream. Serve the chicken parts and vegetables in plate, together with the white asparagus. Spoon some sauce over and garnish with chopped parsley. Serve with a rustic bread in pieces,. It will soak all the sauce and flavour just until the last drip.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten