echt eten Archives - Pagina 63 van 75

13/07/201613/07/2016

Het Insecten kookboek.

foto: het insecten kookboek.

Het Insecten kookboek. Nee niet Erik of het klein insectenboek, maar een heus boek met inspirerende recepten en uitleg over het eten van de toekomst. Het lag al een tijdje ter bespreking in Gereons Kookboekenhoek. Maar ik was er nog niet echt aan toegekomen. En…. vond het net als de meeste Europeanen een beetje eng, zo’n sprinkhaan, krekel, meel- of buffaloworm. De enige wijze waarop ik insecten consumeer is met het drinken van Campari. (rood door de cochenilleluis) Eigenlijk best vreemd terwijl ik zaterdag nog een kilootje Noordzeegarnalen sta te pellen @Gereons Seaspot. Die eten we namelijk wel. Folke Dammann en Nadine Kuhlenkamp pogen de acceptatie met dit mooie boek en 38 recepten te verhogen.

In het eerste deel van het boek geven de schrijver uitleg over deze uiterst duurzame en eiwitrijke voedselbron. Want insecten zijn overal te vinden en worden op andere continenten gretig verorberd. De Grieken en Romeinen beschouwden insecten als een waardevol voedingsmiddel. In de 19e Eeuw at men in Duitsland nog meikeversoep. Echt waar.Dan de duurzaamheid van deze eiwitleveranciers. Insecten verwerken hun voedsel zeer efficiënt. Ter illustratie: acht kilo voedsel levert één kilogram rundvlees, terwijl het 4 kilo insectenvlees oplevert. Zover het pleidooi.

Hierna gaan Damman en Kuhlenkamp verder met de vier alom verkrijgbare insecten, die worden gekweekt voor consumptie, sprinkhanen, krekels, meel- en buffalowormen. Alle vier voorzien van een declaratie van hun voedingswaarde. De gedroogde en verse vorm. Als designer was Dammann ook geïnteresseerd in de mogelijkheden voor de gastronomie.In vele landen experimenteren koks met insecten. In Nederland geeft Pierre Wind zelf workshops met insecten.

Dan is het tijd om te koken. Onder het mom van laat je niet bang maken, laat het je smaken. Voorgerechten als geroosterde buffalowormen op een bedje van wilde kruiden of een kokossoepje met sprinkhanenspiesjes. Hoofdgerechten zoals een tagliatelle met pesto en krekels of gebakken insecten met rode groentecurry. En de toepassingen in desserts. Chocorotjes met meelwormen of appelcompote met gebrande sprinkhanen. Het boek sluit af met wat snacks.

Folke Dammann, oprichter van “snack insects” en Nadine Kuhlenkamp, senior art director, hebben met dit insecten kookboek een mooi pleidooi vormgegeven voor de acceptatie van het eten van sprinkhanen. De insecten springen van de begeleidende foto’s. Even wennen, maar het eten ervan, dat zouden we allemaal eens moeten proberen. Ik ga het eens proberen. Verslag volgt.

Het Insecten kookboek, Folke Dammann (ISBN 9789045208251) is een uitgave van Karakter en kost € 19,99

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

12/07/201613/07/2016

Zomerse leesparade.

foto: boeken op mijn balkon.

Zomerse leesparade. Het is half juli, het zonnetje verwarmt mijn zomerse balkon. Buiten ligt een grote stapel kookboeken voor mijn neus om op de foto te zetten. Nog te lezen en sommigen nog te recenseren. Of gewoon ter inspiratie. Ik ben eens in de oogst voor deze zomer gedoken. Ter lering ende vermaeck zullen we maar zeggen. Laten we niet langer dralen. Dit is mijn vrolijke selectie voor 2016. Een zomerse leesparade.Fado klinkt uit de speakers, Lekker fris glas rosé erbij en de zomer kan niet meer stuk.

Bonen! van Joke Boon bevat vele vrolijke zomerse gerechten. 2016 is tenslotte het jaar van de peulvrucht.

Het is altijd feest met Karin Luiten, plan eens een zomers diner uit haar boek De vrolijke tafel. Zonder pakjes en zakjes.

Grieks eten hoort bij de #alfresco zomer, GREEK Nu eens met een moderne twist door George Calombaris.

De grote vakantiespecial van Smult met 101 recepten voor elke thuiskok. Nu in de kiosk. Met bijdragen van Janny van der Heijden, Bart van Olphen en Susan Aretz.

De Zuid Japanse keuken, Nanban.

Elke zomer wordt er heel wat fruit in de pot gehakt in Gereons Keuken Thuis. Of tot ijs verwerkt. Rijp zomerfruit. Vier de zomer met Janneke Philippi

Italiaans maar dan Quick and easy voor na een dagje strand. Uit de Zilveren Lepel kookschool.

Zilt Zoet Zeeland met dat zomer in Zeeland gevoel. Niet te weerstaan zomerboek.

Thuis aan de slag met Pasta di Janny!

Het boek Fish Tales van Bart van Olphen. Je maakt direct een omweg naar Gereons SeaSpot via IJmuiden. Om verse vis te scoren.

En om mijn wijnkennis up to date te houden is er Wine Folly.

Happy summer!

08/07/2016

Zilt Zoet Zeeland.

foto: cover zilt zoet Zeeland

Zilt Zoet Zeeland. Zomers bij mijn grootouders op de camping in Zeeland. Op het strand van Westerschouwen garnalen vangen. Vliegeren in de duinen bij Burgh Haamstede. Het is al weer lang geleden, maar ik koester er nog steeds mooie herinneringen aan. Oma bakte scholletjes in het schuurtje, die diezelfde dag nog waren gevangen door mijn opa in zijn bootje. Het leek een tijd waarin zomers eeuwenlang duurden. De tocht met de pont van Breskens naar Vlissingen op mijn veertiende, een echte zeereis in mijn eentje. Met in mijn tas verse langoustines van de visafslag om mee naar huis in Den Bosch te nemen.

Vanuit Gereons SeaSpot kijk ik op deze middag naar de grauwe Noordzee. Zou het nog zomer worden? Als het aan Anette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge ligt wel. Want zij schreven het mooie boek Zilt Zoet Zeeland. Natuur, cultuur en gastronomie van misschien wel de mooiste provincie van ons land. In het boek maken de culischrijfsters van Ruitenburg en van den Berge en landschapsfotografe de Ruwe een tocht door het land omringd door water en zee. Op de grens van Zilt en zoet. Dat levert mooie verhalen, smakelijke recepten en plaatjes op. Over de vloedlijn waarin de scheermessen goed gedijen. Het getij dat van belang is voor de mossel- en oesterteelt. Een mosselpotje op twee manieren. Over het fruit dat rijpt in de Zeeuwse zon. Voor een kersenclafoutis. Zeeuwse boterbabbelaars ontbreken niet. Net zomin als hun verhaal over het kreeftenvissen. De wijn van Schouwen Duiveland. Het lamsvlees van Noord Beveland. Zeewierteelt. Alikruiken, krukels of kreukels met krentenbrood. De jacht op de eilanden. Hertenham met kweepeer en zuurkoolsalade. Zeekat, een soort inktvis uit de Oosterschelde. Wat een overvloed allemaal in deze provincie. Zilt Zoet Zeeland. Eigenlijk is het in een korte blog als deze moeilijk samen te vatten. telkens als je het boek openslaat ontdek je iets nieuws. De drie dames hebben kosten noch moeite gespaard om met producenten van al het lekkers te spreken. Boeren te bezoeken. Op pad te gaan met vissers. En vooral van alles te proeven. Met dit boek maak je een reis door het eilandenrijk vol met gepassioneerde mensen met een verhaal. Opgeschreven en gefotografeerd. Want naast de mooie verhalen en recepten staan er prachtige foto’s van het Zeeuwse land in, die je meteen doen verlangen op pad te gaan om het allemaal zelf te beleven en natuurlijk proeven.. Dat Zilt en Zoet Zeeland. Gereons Keuken en Route moet er snel weer eens naartoe.

Zilt Zoet Zeeland, Anette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge (ISBN 9789059567078) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 39,95

Meer informatie over alle activiteiten van deze drie dames vind je op de websites van Annette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

03/07/201603/07/2016

GREEK

foto: GREEK

GREEK. Is hij een Griekse kok? Welnee! George Calombaris (niet Giorgos) is een Australische chef met een Helleens hart en dito bloed. (met nog wat drupjes Egypte en Sicilië) Hij wordt blij van de vrolijke keuken van het land van zijn ouders en voorouders. Maar zegt zelf Australisch te koken, terwijl hij luistert naar de ritmes van bouzouki en baglama. Gereons Keuken Thuis zou in deze recensie veel aandacht kunnen besteden aan de opmerkelijke CV van Calombaris. Maar dat laat ik aan de bekende chefs zoals Blumenthal en Carlucci over, die in het begin van het boek vertellen wat zij van George en zijn kookkunsten vinden.

Voor Grieks eten kun je mij wakker maken. Traditioneel, wat exotischer of een mengvorm. Glas koele retsina erbij of een ouzaki. Niets mis mee. Er staan dus heel wat boeken over Helleense eterij in mijn kookboekenhoek. Maar GREEK is heel speciaal. Het haalt traditionele gerechten uit hun setting door er wat aan toe te voegen, te vervangen of juist weg te laten. Dit deed de moeder van de kok en schrijver ook al met haar kipnuggets van hersentjes. Hoe creatief. En dat is Calombaris ook. Zonder zijn Griekse wortels te vergeten.

Greek is een vrolijk en zomers boek. (dat kunnen we wel gebruiken) In pennenstreken en felle kleuren laat de kok zien wat er allemaal mogelijk is als je wilt afwijken van het blauw witte Cycladische pad. Het boek begint met hoe kan het ook anders snacks (mezedes) Ingelegde komkommers in ouzo of krokante kwartel met een tzatziki van biet. En de emblematische kipnuggets van zijn moeder. De klasgenootjes likten hun vingers er bij af. We gaan verder met de dips. Onlosmakelijk verbonden met de Griekse eetcultuur. Een worteltzatziki of bloemkoolskordalia voor bij krokant varkensvlees. Calombaris combineert taramosalata met kroepoek. Spannend.

Pasta mag niet ontbreken. Hilopites, lintpasta van Kreta met eend en tuinbonen of gnocchi met avgolemono. De klassieker pastitsio houdt George klassiek. Zo hoort dat bij dit soulfood gerecht.We gaan via een Weens uitstapje met Carlucci verder naar nog zo’n instituut. De souvlaki. Calombaris legt het uit in zeven geboden. Een heerlijk hoofdstuk vol streetfood volgt. Stel je de markt voor in Athene met zijn beroemde patsas soep. Deze staat niet in Greek maar wel Griekse tosti’s van limabonen, pasticciokroketten of omelet met Griekse worst. Net als de patsas soep een stevig begin van de dag of einde van een nacht stappen.

Calombaris besteedt veel aandacht aan de keuken van zijn moeder. Keftedes van Cyprus, gehaktpasteitjes of artisjokken met avgolemono. Bij haar aankomst moest de moeder roeien met de riemen, die ze had en dat deed ze in de keuken. Nog een hoofdstuk salades en dan op naar de desserts. Wat een zoete hemel vol Turks fruit en prachtige fotografie. Niets in dit boek schijnt aan het toeval overgelaten te zijn. De goden van de Olympus kunnen zo aanschuiven. Het boek eindigt met wat spannende drankjes. Tafels opzij en voetjes van de vloer.

GREEK is een vrolijk vormgegeven boek met spannende recepten. En hele mooie fotografie. De schrijver neemt je mee in zijn Australische keuken met een Helleens hart. Een fijn boek voor deze natte Hollandse zomer. Dan maar binnen #alfresco aan de slag. Met een buffetje of zo!

GREEK, uit de keuken van George Calombaris (ISBN 9789461431479) is een uitgave van Good Cook en is te koop voor € 29,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

13/06/201611/12/2022

Lijstjes. Foodblogevent juni 2016

foto: salade Baltique.

Lijstjes, papiertjes, krabbeltjes, hele planningen. We maken ze allemaal. Om er vervolgens niets mee te doen. In Gereons Keuken Thuis wordt nooit gekookt volgens recepten, noch volgens lijstjes. Omdat het simpelweg niet werkt. Als ik een boodschappenlijstje maak vergeet ik steevast twee of drie dingen. Niet erg want dan kun je bij wijze van extra lichaamsbeweging nog een keertje naar de supermarkt fietsen. Of, als je daar geen zin in hebt, improviseren. Dat overkwam me onlangs met een recept van Bilder & DeClerq. Zij grossieren in leuke recepten en je schaft bij hun de suggestie en afgemeten ingrediënten per persoon aan. So far so good! Maar bij thuiskomst bleek dat er nogal wat dingen vanuit je voorraadkast bij moesten. Geen handig lijstje dus. Het sterkte me in mijn mening maar niet meer volgens lijstjes te koken. Ik hoef van mijzelve geen varken te kunnen uitbenen, noch glazuur van suikervervangers te maken of een ingewikkelde sartu. (Een Napolitaans gerecht uit de 18e eeuw)

Ik ben gewoon gestopt met het bijhouden van een to do list van culinaire dingen. Ik maak het of niet. Het is net het Nederlandse zomerweer. Zo gaat dat ook tijdens mijn jaarlijkse #applemania. Tenminste als ik genoeg appels in huis heb. Hetzelfde geldt voor tomaten saus. Als ik genoeg tomaten kan scoren, belanden deze als pasta saus in de pot. Lijstjes en het ultieme recept, dat je als foodblogger nog ooit op je geweten moet hebben. Het thema van het foodblogevent juni. Ik ben eens gaan graven in de spelonken van alle berichten, die ik wereldkundig maakte in de bijna 5 jaar van Gereons Keuken Thuis. Zou ik gaan voor de babas au rhum, de kip uit Louhans (verbeterde versie) of de stoof met Trappist, die ik maakte voor een van mijn Talk and Table gasten. Het werd geen van dat alles. Voor het foodblogevent van juni zend ik het recept in van een easy salade. Een salade Baltique met wilde en gerookte zalm. Easy voor bij de BBQ en altijd hoog op de hitlijst in Gereons SeaSpot.

Nodig:

1 groot blik wilde rode zalm

1 kg vastkokende aardappels

200 g gerookte zalm

bieslook

peterselie

kleine pittige cornichons

4 el mayonaise

2 el sour cream

peper en zout

Bereiding:

Schil en kook de aardappelen gaar. Zet ze iets eerder uit dan gewoonlijk, want in de pan garen ze nog behoorlijk na. Laat de aardappels afkoelen. Snijd de augurkjes fijn. Hak de peterselie en bieslook fijn. Meng deze door de in blokjes gesneden aardappel. Open het blik zalm en laat uitlekken. Verwijder graatjes en vel en vet. meng door aardappels. Voeg de mayo en sour cream toe en roer voorzichtig. Maak het geheel op smaak met peper en zout. Roer als laatste de in reepjes gesneden gerookte zalm erdoor.

06/06/201606/06/2016

Bart’s Fish Tales

foto: cover Bart’s Fish Tales

Bart’s Fish Tales, vis voor elke dag. Een reis om de wereld in vis met als resultaat dit dikke kookboek dat op Gereons keukentafel ligt. Vanaf zijn prille jeugd is Bart van Olphen begeesterd door vis. Dat begon in tijdens de jaarlijkse vakantie naar Parijs, waar hij als jongetje geen genoeg kon krijgen van de grote plateaus met zeevruchten. Bevangen van de vissersromantiek begon hij aan een culinair avontuur. Werken bij sterrenchefs. Het was hard werken, maar Bart leerde de fijne kneepjes van het bereiden van vis. Terug in Amsterdam startte hij een viswinkel. Hij had daardoor contact met leveranciers en ervoer veel misstanden. Bart ontdekte dat er veel te roekeloos wordt omgegaan met de visstand. Er wordt veel te veel verspild. Hierdoor ontstond zijn interesse voor duurzame visserij. En zijn inzet ervoor. Want vis is te lekker om in de toekomst te gaan missen. Dat laat hij op zijn site Bart’s Fish Tales zien. Met het boek Bart’s Fish Tales wil hij laten zien hoe leuk het is om te genieten van vis en hoe we dat kunnen doen zonder vissoorten uit te laten sterven. In de voetsporen van zijn vader vertoeft fotograaf David Loftus ook graag op zee. Het is dus ook geen wonder dat Bart en hij samen op pad gingen om de mooiste ontdekkingen op visgebied te doen. Bart uit culinair oogpunt en David als fotograaf.

De heren bezochten de eilandengroep Malediven voor lijngeviste skipjack– en geelvintonijn. Eén voor één gehengeld. Voor een Mas-Roshi, een Maledivische tonijnsalade. Van de warme wateren van de Indische Oceaan naar de koele wateren voor de Canadese kust. Dat betekent kreeft, krab en coquilles. Risotto met kreeft of krabbenpoten in dragonboter. Krijg er direct zin in ondanks het matinale uur. E viva España. Spaanse wateren voor ansjovis en pijlinktvis. Vissen met de hele familie. Gebakken ansjovis met knoflook. Een koele caña of glas fino erbij. Niets aan doen. Of pijlinktvis van de plaat. India is de volgende halte van de heren. Bart vertelt over tapijtschelpen en sardines, voetgedoken. een term die Gereons Keuken Thuis nog niet kende. Voor in de curry uit Kerala.

IJsland met zijn kabeljauw, schelvis en roodbaars. Lijngevangen, met 40.000 haakjes en toch duurzaam. Stokvis met appel en rode biet en gerookte schelvis. Mooie smaken uit het hoge Noorden.Engeland wordt aangedaan, heek , sardines en makreel. In Cornwall lust iedereen weer sardines. pittig geroosterd met een tomatensalade. Hoe basic.Exotisch Gambia voor tong en octopus. Stranden vol vis, aan wal gebracht in een spektakel vol bont kleurgeweld. Als recept een tong à la meunière.Een thuis wedstrijd in Nederland, met al het moois van de Zeeuwse slikken en schorren. Verse mosselen, oesters, scheermessen, kokkels en zeewier. Zo rauw op je bord. wat een mooi stukje terroir. Bart’s Fish Tales vertelt erover.

Het boek besluit met een verhaal over wilde zalm en een bezoek aan de vismarkt, waar dan ook ter wereld. vers gevangen, vers gekocht, bereid door Bart en gefotografeerd door David. Zo eindigt de reis om de wereld in vis. Nu gevangen in een kleurrijk boek met smakelijke verhalen en dito fotografie. Geen wonder dat Bart van Olphen zegt dat vis voor elke dag is.

Bart’s Fish Tales, Bart van Olphen met tekst van Joël Broekaert en fotografie van David Loftus (ISBN 9789048825882) is een uitgave van Carrera Culinair en kost € 29,99

31/05/201618/03/2018

Caviar d’aubergine.

foto: aubergines op de markt.

Caviar d’aubergine. Kaviaar voor arme mensen is een typisch Provençaals gerecht dat tijdens de #alfresco zomer in Gereons Keuken Thuis niet mag ontbreken. Het kost een fractie van echte kaviaar, die ik eens op een menukaart in Zuid Frankrijk zag.. De zomer is in aantocht en dan pluk ik graag het heerlijke kookboek van Nina Parker, Saint Tropez uit mijn kookboekenhoek. (Ik ben overigens ook heel benieuwd naar de kookavonturen van Nina op Capri, want dat kookboek is zojuist verschenen in Groot Brittannië) Instant zomer gevoel. Je hoeft er echt niet voor naar de Côte d’Azur te reizen. Kan natuurlijk wel. De kleuren, smaken en geuren van Saint Tropez. Niet voor niets geliefd bij schilders, filmmakers en gewone reizigers. Of kookfanaten zoals ik. Ik reisde met Nina onder de arm naar Saint Tropez. Het intense blauw van de zee, het groen op de heuvels en de pasteltinten van de dorpjes op het schiereiland. In deze immense kleurenpracht past natuurlijk ook het violet van een aubergine. Gegrild, in het zuur of zoals vandaag in de caviar d’aubergine Oh la la, op warm en knapperig stokbrood met wat zoute bieslookboter en zwarte olijven. Een glas koele en bleke rosé erbij en het apéro uurtje kan beginnen.

foto: de pastel gevels van het stadje.

Nodig:

2 flinke aubergines

6 teentjes knoflook

2 takjes rozemarijn

2 el olijfolie

1 uitje gesnipperd

zeezout en zwarte peper

dressing van 1 el rode wijnazijn, 3 el olijfolie, peper en zout.

2 tl Provençaalse kruiden

1/2 pakje boter

bieslook

zwarte olijven zonder pit

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Snijd de aubergines in de lengte doormidden. Bestrooi de delen met wat zeezout. Laat de aubergines een kwartiertje staan. dep ze daarna droog met papier. Maak een ruitpatroon in het vruchtvlees. Snijd de teentjes knoflook in stukjes en doe deze tussen de inkepingen. Doe hetzelfde met de naalden van de rozemarijn. Voeg zout en peper toe en schenk er wat olijfolie overheen. Wikkel de aubergines in aluminiumfolie en bak ze 45 tot 50 minuten in de oven tot het vruchtvlees helemaal zacht is.Haal de pakketjes uit de oven en laat iets afkoelen. Hak het vruchtvlees van de aubergines, de knoflooktenen en rozemarijn fijn en doe in een kom. Laat de caviar d’aubergine afkoelen in de ijskast. Snipper een uitje en meng dit door de caviar d’aubergine, Maak een dressing van azijn, olijfolie, Provençaalse kruiden, peper en zout en roer deze door de pasta.

Hak de bieslook fijn en roer deze samen met een el grof zeezout door een half pakje zachte boter. Serveer de caviar d’aubergine op vers stokbrood met de boter en olijven.

foto: andere koek dan caviar d’aubergine

29/05/201609/09/2018

Risotto op zondag.

foto: risotto op zondag.

Risotto op zondag. In stock cooking, in het Frans zo mooi un répas du frigo genoemd. Alles wat je nodig hebt is in huis. Bouillon in de vriezer van de kippenbotten, van dat onlangs afgekloven Label Rouge kippetje, een potje zongedroogde tomaatjes, wat restgroente in de ijskast. Wortel, selderij, wat verdwaalde champignons, een bosje groene wat slappe asperges. Een restje witte wijn. Een klont boter en een restje kaas. En een pot arborio rijst. Het lijkt potverdorie de schijf van vijf wel in een instock jasje gegoten. Het risotto op zondag festijn kan beginnen. Lekker roeren in de pan, goed voor de spierballen. Instant exercise en wat zen tegelijk. Maar nu dwaal ik af. Risotto op zondag, easy, #nowaste en het tovert vrolijke gezichten aan tafel. Ik zou zeggen wees een creatief en bouw een risotto met wat er in de ijskast ligt. Op deze mooie zondag schenk ik een koele chardonnay van Kellerei Kaltern uit Alto Adige.

Risotto alla primavera

Nodig 4 personen:

400 g arborio rijst
1 l kippenbouillon, getrokken van de afsnijdsels en botten
1 bundeltje groene asperges of andere (groene) groente
2 stengels bleekselderij
1 wortel
roomboter en kaas
2 sjalotjes
peterselie gehakt
peper en zout
1 glas witte wijn
3 el olijfolie

handje rucola en kaas voor de garnering

Bereiding:

Snijd de harde onderkanten van de groene asperges. Kook de asperges 3 minuten en laat ze afkoelen. Snijd de wortel in kleine blokjes en de stengels selderij in ringetjes. Snipper de sjalotjes fijn. Verhit in een pan de olie en fruit de sjalot. Bak de groente kort mee, Voeg alle afsnijdsels toe aan de bouillon. Voeg de rijst toe en bak deze mee totdat de rijst kleurt. Blus af met de witte wijn. Voeg beetje bij beetje de warme bouillon toe en blijf roeren totdat de rijst alles opneemt. Blijf de rijst tussentijd roeren. Na twintig minuten is de rijst klaar. Roer de aspergestukjes door de risotto (of een andere groene groente) Maak de risotto af met wat boter, peterselie, peper en zout. Serveer op borden met eventueel wat geraspte Parmezaanse kaas en handje rucola.

25/05/201625/05/2016

Pastéis de feijão.

foto: een taartjespaleis in Lissabon

Pastéis de feijão. Helemaal in de bonen raak je van die taartjes in Lissabon. Normalerwijs is Gereons Keuken Thuis niet zo van de zoeterigheid, maar in dit walhalla vol zoetigheid is een taartje of twee per dag toch wel de norm. Overigens ook voor de Portugezen. Al in de ochtend staan ze bij de pasteileria in de rij voor een taartje. Een pastéis de nata, zoet bladerdeeg gevuld met vanille crème, een beetje warm nog, met kaneel en poedersuiker. Een bolo Garibaldi, laagjes chocolade mousse tussen kokosdeeg. Beestjes gemaakt van marsepein uit de Algarve of allerlei éclairs op de hippe Time Out market. Met una bica, een sterk kopje koffie erbij. Logisch dat ik op onderzoek uitging welke varianten er waren. In de krant Correio de Manhà van dinsdag 24 mei vond ik een alleraardigst recept voor pastéis de feijão, of te wel een bonentaartje. Op basis van massa quebrada, Weens korstdeeg. (overigens is het filmpje in het Portugees, maar deze dame is goed te volgen) Hoe toepasselijk in dit bonenjaar. Makkelijk te maken en vol smaken voor bij dat hete kopje koffie. Of wat te denken bij een glaasje Moscatel uit Sétubal? Hieronder mijn verkorte versie.

foto: pastéis de nata met een koffietje

Nodig:

300 g korstdeeg (zie filmpje)

400 g gekookte witte bonen

450 g suiker

wat poedersuiker en kaneel

100 g gemalen witte amandelen

50 g geraspte kokos

2 eieren

4 eidooiers

1,5 dl water

12 vormpjes

Bereiding:

Op een met bloem bestrooid oppervlak het deeg met een roller uitrollen en er 12 rondjes uitsteken van ongeveer 8 cm. Maal de gekookte bonen door een passeerzeef tot een gladde puree. Verwarm het water in een pan en los de suiker op. Laat 2 minuten koken. meng de gemalen amandelen, kokos en de bonenpuree door het suikerwater. Laat het mengsel iets afkoelen en voeg de eieren en dooiers toe. Er ontstaat een gladde vulling. bestrijk 12 vormpjes met wat gesmolten boter. Verwarm de oven voor op 200 graden.Vul de vormpjes met het deeg en de vulling en bestrooi met een beetje suiker. Bak de pastéis de feijão in 25 minuten af. Laat de taartjes iets afkoelen haal ze uit de vormpjes en bestrooi met poedersuiker en kaneel.

foto: éclair walhalla in hipster foodhallen van Lissabon.

19/05/201617/10/2016

Nanban, Tim Anderson.

foto: Nanban

Nanban, verwarmende gerechten uit Japan. Een kookboek, dat start met de slogan “voor alle japanofielen“. Niet dat ik dat direct ben, maar de cultuur en keuken van dit eilandenrijk boeien me mateloos. Dit geldt ook voor de chef en schrijver Tim Anderson, die op zijn geboortegrond in Winsconsin al gebiologeerd keek naar kookprogramma’s van Japanse chefs. Dat was nog eens iets anders dan de mac and cheese, danish of pierogi op de plains van deze staat. Tim ging zwerven. Via Californië, waar het voor hem te duur was om Japans te kunnen eten. Ramen was een ontdekking voor hem als een alternatief, dat niet een rib uit je lijf kostte. Anderson belandde in het zuiden van het eilandenrijk, waar door de eeuwen heen Portugezen, Hollanders (Decima) en later Amerikanen een duit in het zakje van de cuisine deden. Nanban, de zuidbarbaarse keuken. Tim dook onder in de smaken van Japan en meer nog in de smaken van Kyushu en Fukuoka. Het Japanse streetfood. Ramen paradijs en een zeer persoonlijke en diverse keuken. Zo deed de latere winnaar van Masterchef Britain zijn ervaring op. Gevolg een restaurant Nanban in Brixton, waar hij volgens deze tradities kookt. Een izakaya stond hem voor ogen, een restaurant waar alles tegelijk op tafel komt.

Maar nu over het eten uit deze zuidbarbaarse keuken. Ik heb altijd een vrij autarkisch beeld gehad van de Japanse keuken met strenge regels, soorten eten, bereidingswijzen en rituelen. Niets is minder waar. In dit kookboek neemt Anderson je mee op reis door de fusion keuken van Zuid Japan. De verschijningsvorm mag dan meegenomen zijn door de buitenlanders, de texturen en smaken zijn ontegenzeggelijk Japans.Het boek start met basisingrediënten, zoals misopasta, mirin en soyasaus. Anderson vertelt ook over de typische zuidelijke chilipeper yuzu. Daarna volgt een lange lijst van meer basisingredienten, groenten en verse kruiden.

Nu kunnen we aan de slag met nanban gerechten. Met basissauzen en smaakmakers. Dat kenmerkt toch de Japanse keuken, de smaken van de verschillende componenten. Gereons Keuken Thuis vindt dit altijd verrassend in een Japans restaurant. Het geheel fijngesneden en à pointe gegaarde gerecht met een explosie van smaak. Anderson geeft tips voor pasta’s, oliën en zelfs kimchi. Veel aandacht is er voor dashi, de smaakmaker voor ramen. Tenslotte de manier van rijst koken.

foto: dashi smaakmaker voor de ramen.

De basis ligt er. We kunnen verder op ontdekkingsreis met kleine gerechten, zoals zoete aardappel met yuzuboter uit de oven, onsen tamago (warmwaterbroneieren) of gebakken zwoerdjes uit Okinawa. Allemaal watertandend lekker op de gevoelige plaat gezet voor dit boek.Vervolgens de grote gerechten. Nadrukkelijk groot, omdat bij een izakaya maaltijd geen voor- of hoofdgerecht wordt geserveerd. Alle komt tegelijkertijd op tafel. Je deelt samen de smaken met een glas bier of kommetje sake. Een “carbonara” achtige pasta met mentaiko, tempura, kip Nanban en een stukje Tex Mex in de vorm van tacorijst. Anderson besteedt ook aandacht aan grillen. Hoe kan het ook anders in het land van de hibachi en teppanyaki? Geroosterde varkensbuik, in spek gewikkelde pimientos de Padrón (inderdaad Spaans)en kippenvelspiesjes. Zelf at ik ooit spiesje met knapperig zalmvel.

Bouillon mag niet ontbreken, de schrijver wijdt een heel hoofdstuk aan ramen in alle verscheidenheid. De bouillon als basis en de componenten om er een gerecht van te maken. De alkalische noedels en toppings. Je leest dat Anderson niet over één nacht ijs is gegaan. Verder met de desserts, van een Portugese Castella cake uit Nagasaki tot matchaboter voor koekjes. Een zoete afsluiter. Nanban sluit af met drankjes en praktische informatie voor als je in Japan bent.

Nanban, verwarmende gerechten uit Japan vind ik een heel plezierig boek, omdat het niet alleen recepten bevat. Het gaat mij ook om de achtergrond. Je leest duidelijk, dat het Tim Anderson er aan gelegen is je mee op reis te nemen door deze zuidelijke barbaarse keuken. Eens was nanban een scheldwoord, maar Anderson laat zien dat dit ver achter ons ligt. Een heerlijk boek in een gedurfde styling vol verhalen en smaak. Het nodigde Gereons Keuken Thuis uit direct aan de slag te gaan, Nanban: instant voer voor de japanofiel!

Nanban, verwarmende gerechten uit Japan, Tim Anderson (ISBN 9789095966606) is een uitgave van Fontaine en kost € 29,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer