Gastblogger Cora Meijer recenseert.

   foto: cover Green Kitchen at Home.

Gastblogger Cora Meijer recenseert het kookboek The Green Kitchen at Home. Zij bijt daarmee dit jaar de spits af op Gereons Keuken Thuis. Ik stuurde Cora dit leuke vegetarische kookboek op, dat in november 2017 de juryprijs voor kookboek van het jaar kreeg tijdens de lunch bij restaurant Bougainville op de Dam. Tijdens dezelfde lunch werd de gouden garde bekend gemaakt. Dat is de publieksprijs, die in 2017 werd gewonnen door Jord Althuizen met Smokey Goodness 2, dat zich in Latijns Amerikaanse sferen afspeelt. Binnenkort verzorgt een andere gastblogger daarvan de recensie. Ben benieuwd, maar nu eerst iets over Cora en natuurlijk haar recensie.

  foto: gastblogger Cora Meijer.

Wie is Cora Meijer?

Voeding, koken, keukengadgets, kookboeken, ze hebben al heel lang mijn belangstelling. Sinds ik op eigen benen sta, is het mijn gewoonte om vers en soms langdurig te koken. Ooit dacht ik een klein eethuisjete beginnen. Al vele jaren geleden richtte ik mijn eigen kruidentuintje met bessenstuiken in.

Pas sinds ik mijn betaalde beroep in kennismanagement vaarwel zei, heb ik er veel meer tijd voor en startte ik mijn foodblog en bloggersactiviteiten. Cultfood.blog geeft mij veel plezier.

Mijn voorkeur ligt bij de mediterrane en Europese keukens. Als ik op reis ben verdiep ik mij in lokale producten en gerechten. Daaruit volgt dan vaak weer de aanschaf van een kookboek. Mijn kennis heb ik verdiept via cursussen, workshops, door uit eten te gaan, via kranten en glossy magazines. Ik lees regelmatig recensies, interviews met chef-koks, voorbeeld menuconcepten en volg op TV-programma’s over smaken. Want smaak is super belangrijk, daar wil ik echt het één en ander van weten. Waar ik altijd op heb gelet is samenhang en balans.

 foto: de “not so” bouillabaisse uit Green Kitchen at Home.

Wat een kanjer van een kookboek. Het is niet zomaar het kookboek van het jaar 2017 geworden. De vakjury prijst de auteurs, David Frenkiel en Luise Vindahl, omdat ze kans zien om een fijn kookboek te maken voor zowel mensen die al vegetarisch eten als voor mensen die vegetarisch eten misschien nog spannend vinden.

De auteurs hebben samen ook een foodblog, Green Kitchen Stories. Daar vindt je meer uitleg over hun naam: “The Green Kitchen signifies our effort to come up with healthy vegetarian recipes using whole food and organic products. We want our recipes to be as simple and pure as possible. And since all good recipes often come with a story, we thought the name was appropriate.”

Ze koken beiden en graag superlekker. David is ook dol op bakken en is tevens de stylist en fotograaf. Ze geloven in het belang van variëteit. “That is why our recipes sometimes are raw and other times cooked, sometimes they call for buckwheat and other times for oat. Eating is about feeling good, not following rules!”

Daarin kan ik mijzelf helemaal vinden. In hun recepten zoeken ze naar een balans tussen interessant en ongecompliceerd met groenten en fruit in de hoofdrol. Ze willen inspireren tot gezond en vegetarisch eten, omdat de praktijk uitwijst dat veel mensen het lastig vinden om lekker vegetarisch te koken. Zeker in een gezin, omdat kinderen grilliger eetgedrag hebben. Daarom bieden ze variaties en smaaknuances die daar op inspelen en maken ze gezond eten ook in hapklare vormen als muffins, flensjes en repen. Hun variaties bieden houvast aan mensen die op de kosten willen letten. Seizoensgroenten en -fruit zijn nu eenmaal goedkoper, daarnaast vaak ook beter en zeker duurzamer. Bij veel recepten is ook een veganistische variant vermeld.

David en Luise werken met koelkastfavorieten zoals tomatensaus, pesto, hummus, pompoenpuree, quinoa, beslag voor flensjes, geroosterde ovengroentes, linzen, regenboogplatbrood en chiapudding. En ze plannen. Die koelkastfavorieten zijn de bouwstenen om doordeweeks snel iets lekkers op tafel te kunnen zetten.

Het gaat er dan simpelweg om of je:

  • Pasta op je weekmenu zet om vooruit tomatensaus of pesto te maken
  • Soep, burgers of salade kiest om de linzen klaar te hebben staan
  • Beslag voor flensjes kunt gebruiken of chiapudding voor desserts nodig hebt etc.

Deze favorieten zijn ook super om in te zetten voor de lunchtrommeltjes, het ontbijt of de lunch. Doel ervan is om lekker te koken zonder stress.Veel groenten en fruit eten op een dag lukt beter als je die verdeelt over de verschillende momenten. Daarom is voor The Green Kitchen variëteit èn veelzijdigheid een factor. Wat kun je er nog meer mee doen? Dat vullen ze leuk en kleurrijk in.

  foto: The Green Kitchen at Cora’s home.

In de recepten staat bijvoorbeeld regenboogplatbrood. De hoofdingrediënten? Diverse groenten, eieren en amandelmeel. Er is een groene, rozerode en oranje variant van broccoli, biet en wortel. Deze platbroden zijn tevens koelkastfavoriet, want ze zijn lekker bij van alles en erg veelzijdig. In groter formaat zijn ze pizzabodem, in repen maak je er belegde sandwiches van of je bakt ze knapperig in je wafelijzer tot een tosti. Dan vind ik ze ook leuk als wafelkoekje bij een salade. De gebruikte basisgroenten zijn in bijna alle seizoenen verkrijgbaar en alle drie uitstekend te combineren met allerlei soorten beleg.

Wat opvalt is de originaliteit van hun ideeën. Als je het regenboogplatbrood vergelijkt met het broccolibrood van enkele andere kookboekenauteurs valt bij The Green Kitchen at Home het gebruik van smakelijke groene kruiden op, de optimale verhouding tussen groenten en amandelmeel en de uitbreiding met groenten als biet en wortel.

Om de smaak te beoordelen maakte ik een dunne uitvoering als pizzabodem van zachtgroene romanesco. Die heb ik simpel belegd en die viel in de smaak. Knapperig serveren blijkt een heel goede vondst.

   foto’s : regenboog platbrood pizza.

Het boek is ingedeeld in zeven hoofdstukken en begint met de receptuur van de koelkastfavorieten. Voor je lunchtrommel, picknick of buffet is er het hoofdstuk ’handige maaltijden’. Die bevat als snack voor kinderen appelmuffins met broccoli en spinazie. Die muffin als vorm hapt lekker weg, maar ze bestaat uit echt volwassen ingrediënten en smaakmakers. Ik ben de kinderleeftijd al ontgroeit maar ik houd mij van harte aanbevolen voor zo’n snack.

David en Luise werken ook volgens het no waste principe. Zo wordt de stam van broccoli en bloemkool in blokjes gehakt, wel eerst even schillen. Handige maaltijden behandelt sushi van bloemkoolrijst, een salad jar, pastasalade, wrap en quiche met haverbodem, maar ook bietensap en de groenteflensjes en -muffins. En ze hebben oog voor detail zoals het verschil in smaak als gevolg van waar iets geteeld is of hoe rijp iets is.

Waar avocado in de  gerechten wordt gebruikt, kun je die soms weglaten als je rekening wilt houden met het milieu bij de teelt van deze geliefde vrucht. Van de 77 goed uitgewerkte recepten bevatten er 7 avocado als niet weg te laten ingrediënt.

Het aspect van een hype in de westerse wereld geldt ook de Boliviaanse quinoa, die niet alleen koelkastfavoriet is, maar ook is verwerkt in meerdere recepten. De gevolgen van die hype lijken echter deels hersteld. Waarom quinoa zo geliefd werd en is? Het bevat twee keer zoveel eiwit als rijst, is rijk aan vitamine B2, E en mineralen en is daarnaast glutenvrij.

Door de hype en de daaraan verbonden grote invoer besloten akkerbouwers in Nederland tot teelt over te gaan. Een succes want zij verbouwden vorig jaar zo’n 275 duizend kilo en hebben het plan om de opbrengst dit jaar te verdubbelen. Quinoa heeft haar hype overleefd. In veel recepten staan overigens vervangende producten.

Heb je weinig tijd om te koken, dan kies je het best uit de hoofdstukken ’handige maaltijden’ en ‘doordeweeks’. Uit doordeweeks klinkt de pasta al pomodoro met vegan tonijn erg simpel en heel lekker. Maar ook door koelkastfavorieten te combineren met een enkel versproduct kom je al een heel eind.

De tips tussendoor in het kookboek zijn erg prettig. Zo geven ze een goed basisconcept waaraan een salade moet voldoen. De gerechten gepubliceerd bij ‘in het weekend’ vragen alle meer tijd. De salade pilav van zwarte rijst, linzen en aubergine wordt verrassend gemaakt zonder tomaat. Dit recept is door de combinatie er één om snel uit te proberen, het lijkt heel bijzonder. Eenzelfde gevoel krijg ik bij de vega fish-and-chips en de vega bouillabaisse.

Een kanttekening is dat ze wel veelal iets zoetig smakende groenten gebruiken, maar dat is waarschijnlijk ingegeven door de kindvriendelijke recepten voor gezinnen. Voor de gerechten van het hoofdstuk ‘in het weekend’ breidt de groentenlijst flink en bijzonder uit. En er is bij ‘doordeweeks’ echt veel afwisseling mogelijk. Enkele recepten zijn hun handelsmerk geworden.

Dan zijn er nog twee hoofdstukken waar tot nu toe niet eens over is gerept, de spreads en bijgerechten en de nagerechten. Super lijken de 3 x wildgefermenteerde koolrecepten van groene en rode kool. Van de groene kool is er een pittige en een frisse variant. De smaak van de rode kool is winters, met kruidnagel en kaneel.

Zoals eerder gezegd, David houdt van bakken en de geuren die daarbij vrijkomen. Als mijn favoriet kies ik de pompoentaart-chocoladerepen. Bij het lezen van de ingrediënten lijken ze al te smelten op je tong. Alle foto’s zijn oogstrelend.

The Green Kitchen at Home is persoonlijk geschreven, staat vol eigentijdse recepten en prikkelt je om ermee aan de slag te gaan. De gerechten roepen het verlangen op om ervan te willen proeven. Welke recepten? Laat ik op cultfood starten met de intrigerende, simpele vegan tonijn.

The Green Kitchen at Home, Luise Vindahl & David Frenkiel (ISBN 9789023015437) is een uitgave van Becht en is te koop voor € 24,99 bij je boekhandel.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar meegegeven door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Vegan lasagne van de Happy Pear.

 foto: vegan lasagne.

De vegan lasagne van de De Happy Pear.  Op deze eerste vrijdag van februari, toevallig tijdens mijn #fitforfun weken, maakte ik kennis met tweeling Stephen en David Flynn, die Amsterdam bezochten om te laten proeven uit hun leuke kookboek De wereld van Happy Pear. Afzonderlijk van elkaar, in verschillende uithoeken van de wereld, besloten de heren vegetarisch te gaan eten. Sindsdien is het hard gegaan met hun kleine imperium, dat begon met een groentezaak in hun geboorteplaats. Een apart koppel, in hun roze korte broeken, springerig, handstand doend, elke dag in zee zwemmen. Zij voelen zich er heerlijk bij, net als bij de gerechten, die worden geserveerd in hun inmiddels drie filialen van Happy Pear.

 foto: #fotomomentje met Stephen & David.

Voor een select gezelschap had de tweeling Flynn een lunchmenu in de keuken van het INK hotel aan de Nieuwezijds Voorburgwal gekookt, bestaande uit waterkerssoep, een vegan lasagne en hun emblematische chocoladetaart. Een funky avocado/gember cocktail voor, prima idee tijdens mijn jaarlijkse AV maand. De chocoladetaart viel mij als dessert wat zwaar op de maag, maar een Irish tafeldame verzekerde Gereons Keuken Thuis, dat dit de manier is waarop het gaat in Ierland. Ik zelf vind deze taart een prima namiddag traktatie. Bij een kleine espresso.

 foto’s: vegan waterkerssoep en chocolate cake

Maar nu even over de vegan lasagne. Wat een leuk idee, om de koolhydraatrijke lasagnebladen te vervangen door selderijbladen.  (koolhydraten mijden is voor mij niet het belangrijkst) Vegan koken vergt wel wat meer pit in de ragù, anders zou het qua textuur een beetje saaie en slappe boel worden. Let daarop. Daar hebben deze jongens een goede oplossing voor: zongedroogde tomaatjes en een crunchy cashewroom. De selderijvellen geven de lasagne een aardse smaak. Net zoals de zoete aardappel en champignons. En bij ontbreken van béchamel is een topping van basilicum cashewroom heel makkelijk te maken en geeft die romige touch. Met ander woorden je mist de kaas en boter niet. Dat vindt Gereons Keuken Thuis het leuke aan het ontdekken van plantbased gerechten. Een jonge rode  pinot nero uit Alto Adige zou er prima bij smaken. Weliswaar niet vegan, but who cares? Zo strak moet je ook niet in het velletje zitten. Dat konden deze mannen van Happy Pear alleen maar beamen.

Vegan lasagne van de Happy Pear

Nodig voor 6 tot 8 personen:

1 grote knolselderij, circa 1 kg

4 eetlepels olie

zeezout

1 middelgrote zoete aardappel (400 g)

1 middelgrote ui

4 tenen knoflook

1 rode chilipeper

200 g champignons

1 courgette

5 zongedroogde tomaatjes

1 blad laurier

1 dl rode wijn (of een vegan variant)

2 blikken tomatenblokjes

100 g tomatenpuree

1 1/2 el honing of voor vegan agavestroop

1/2 tl zout

1/4 tl gemalen peper (mag van mij ook uit de losse pols)

Voor de cashewroom:

200 g rauwe cashewnoten

3 dl water

sap van 1 limoen

1 dl groentebouillon

1,5 dl neutrale olijfolie

1 tl zout

1/4 tl  gemalen zwarte peper

50 g verse basilicum

Bereiding:

Week de cashewnoten 30 minuten in 3 dl water. Verwarm de oven voor op 180 graden Celsius. Schil de knolselderij en snijd hem in lange repen, als lasagnevellen, van ongeveer 1/2 cm dik. Meng deze met 1 eetlepel olie en een snufje zout en leg ze op twee bakplaten. Schrob de zoete aardappels schoon en snijd deze in kleine stukjes. Meng deze goed met 1 eetlepel olie met een snufje zout en leg op een andere bakplaat.

Bak de knolselderij en de zoete aardappel 25 minuten, of tot ze zacht zijn. Haal ze uit de oven, maar laat die aanstaan. Pel de ui en knoflook en hak deze grof. Snijd de chilipeper fijn en verwijder het zaad als je niet van scherp houdt. Snijd de champignons en de courgette in dunne plakjes. Snijd de zongedroogde tomaatjes heel fijn. Doe 2 eetlepels olie in een grote pan op hoog vuur. Bak daarin de ui, de knoflook en de chilipeper 4 minuten onder geregeld roeren, tot de knoflook goudbruin is en de ui doorschijnend. Voeg de champignons, de courgette en het laurierblad toe en bak alles onder geregeld roeren nog 5 minuten. (noot van GKT: ik zou zelf starten met het bakken van de champignons en daarna de ui, peper en look ter voorkoming dat de paddenstoelen gaan koken in plaats van bakken) Voeg de wijn toe en kook deze 2 minuten in. Voeg de tomatenblokjes toe, de tomaten puree, de zongedroogde tomaatjes, de vegan agavesiroop/honing en zout & peper toe. Doe de gare zoete aardappel bij de tomatensaus. breng het geheel aan de kook en laat de saus onder af en toe roeren 20 minuten pruttelen. Giet en spoel voor de cashewroom de geweekte cashews af. Maak ze in een blender samen met de overige ingrediënten (ook de basilicumstelen) voor de cashewroom heel glad. Schep de helft van de cashewroom in een grote ovenschaal. leg hier de helft van de gebakken knolselderij op en schenk daar alle tomatensaus over. Maak met de resterende knoslelderij nog een laag en eindig met de cashewroom. Bak de lasagne 15 minuten, tot de cashewroom is gestold en de lasagne er mooi gebakken uitziet.

 foto: deze bikkels zwemmen jaarrond.

Meer weten over plantbased of vegan koken? A.s. dinsdag vertel ik er nog veel meer over bij June tot Twaalf

De wereld van Happy Pear, Stephen & David Flynn (ISBN 9789463190848) is een uitgave van Scriptum

Fit for fun weken.

 foto: cover snel slank voor het strand.

Fit for fun weken. Het is de laatste maandag van januari. Vaak zijn goede voornemens als sneeuw voor de januarizon verdampt. Ik de optimist plan daarom nooit direct na  het feestgedruis van december detoxweken, een alcoholvrije periode of een snel slank voor het strand dieet. Houd je met alle nieuwjaarsfeestjes en toch niet vol. Maar vandaag start ik net als vorig jaar met een maandje fit voor fun. De wijnflessen blijven liggen in Gereons keldertje. Wat minder eten en het sportritme weer opvoeren. Daarnaast dit jaar een focus op meer vezels en groente. Om goedgemutst, begin maart, de lente in te gaan. Ik vind het een uitdaging! En zie het niet als straf. Het prikkelt mijn fantasie om andere dingen te drinken dan wijn. Je moet natuurlijk niet direct aan de frisdranken en zoete sappen bomvol suikers gaan, maar experimenteren met thee, infused water of andere nieuwerwetsigheden. Ook kritisch zijn ten opzichte van wat je allemaal eet. Minder zout, suiker en vet. Wat laat je weg en wat voeg je toe. Ik houd jullie op de hoogte van mijn vondsten.

In Gereons Keuken Thuis liggen de kookboeken over plantbased eten, zoals de wereld van Happy Pear en Vélochef al klaar ter inspiratie. Net zoals de lunch van aanstaande vrijdag met de tweeling van Happy Pear. Ik ben erg benieuwd. Fit for fun vroeg ik aan een aantal foodbloggers in een Facebook groep, wat is dat? Het leverde me een tosti van broccoli op, een omelet met boerenkool en pompoen (overigens skip ik deze, omdat ik geen eieren blief), een gezonde(re) Ceasar salad en een spannende pindakaas smoothiebowl (nu nog een alternatief vinden voor de pindakaas?) Veel experimenteer stof. Ik ga mijn draai wel vinden. Toch blijft het #LUBM, geen dogma’s. En jullie foodies, foodbloggers en andere fit for fun adepten kunnen mij daar mee helpen door jullie leuke sporttips, groentegerechten en andere ideeën met mij te delen op social media of in een reactie onder deze blogpost.

 foto: ensalada Ibiza.

Ik trap af met een ensalada Ibiza op deze maandag.

Nodig:

1 krop koude ijsbergsla

1 komkommer

1 blikje tonijn

2 tenen knoflook

2 el kappertjes

basilicumblaadjes

1 takje tijm

peterselie

1 gerookte kipfilet

1 citroen

olijfolie

peper en zout

Bereiding:

Snijd de ijsbergsla in reepjes en was de sla. Laat uitlekken. Snijd de komkommer in repen en haal de zaadjes eruit. Snijd in blokjes. Rits de tijm, scheur de basilicum. hak de knoflook heel fijn. Laat de kappertjes uitlekken op wat papier. Doe de sla, komkommer, knoflook en kruiden in een kom. Meng citroensap, olijfolie en wat peper en zout tot een dressing. Giet deze over de salade. Snijd de gerookte kipfilet in stukjes. Laat de tonijn uitlekken. Garneer de salade met tonijn en kip.

En of ik ook aan het prancercising sla laat ik nog weten tijdens de Fit for fun weken.

Griekse keftedes, geen kofta.

 foto: keftedes in tomatensaus.

Griekse keftedes, geen kofta, zijn gehaktballetjes in tomatensaus, die in Gereons Keuken Thuis vaak op het menu staan in allerlei variaties. Kofta is een woord, dat wordt gebruikt door een pakjes- en zakjesproducent, die dit aanbiedt als zijnde een authentiek wereldgerecht. Voor mij is het maken van keftedes een mooie manier om #nowaste te koken.  Keftedes zijn heel makkelijk te maken. Zoals gisteren. Ik had nog twee stelen selderij, wat tomaten, een paprika en wat uien. Hoppa!  Kofta maak je uit een pakje, keftedes niet. Laten we dat eens afspreken voor 2018. En voor de kritikasters onder ons, een blik gepelde tomaten mag altijd. In de groentela vond ik ook nog wat pastinaak, die ik grilde in de oven. Prima te doen voor bij de balletjes en basmatirijst.

Nodig:

500 g half om half gehakt.

1 ei

wat paneermeel

1 tl knoflookpoeder

2 tl oregano gedroogd

1 tl rozemarijn

2 tl paprikapoeder

een snuifje nootmuskaat

2 tl kaneel

wat bloem

zout en peper

olie om te bakken

2 rode uien gesnipperd

1 rode paprika

3 tenen knoflook gehakt

1 blik tomaten blokjes

1 glas rode wijn

1 tl rozemarijn

2 tl kaneel

2 tl oregano

2 tl paprikapoeder

1 el geconcentreerde tomatenpuree uit tube.

zout en peper

scheutje olijfolie

gewelde krenten

Bereiding:

Maak eerst de saus. Fruit de gesnipperde rode uien aan in hete olie, voeg de paprika in blokjes toe en bak het geheel kort aan. Voeg hierna de gehakte knoflook toe. Voeg de geconcentreerde tomatenpuree toe en bluf af met de rode wijn. Giet hierna het blik tomatenblokjes in de pan. Voeg alle kruiden en specerijen toe en laat het geheel een minuut of 20 sudderen. Maak de saus hierna op smaak met wat peper en zout en voeg de gewelde krenten toe.

Meng het gehakt met het ei, paneermeel, kruiden en specerijen. Kneed goed door en maak er kleine balletjes van. Rol deze door wat bloem. verhit olie in een pan en bak de balletjes rondom bruin. Doe de keftedes bij de hete saus en laat nog even doorgaren.

Serveer de keftedes met rijst of en een Griekse bonensalade .

Koken op maandag, basissaus.

  foto: art & food uit Iran. (gezien op First Art Fair)

Koken op maandag, basissaus. Een nieuwe week staat voor de deur, nieuwe kansen. Het leven van een foody is vaak een gepuzzel, want wat te eten en wat te maken? En als je jezelf dan ook nog eens tot doel stelt #nowaste en #antipakjesenzakjes te koken, vergt dat enige planning vooraf. Ik vind eten weggooien altijd zonde. Mijn voorraadkast staat vaak vol met allerlei producten, al dan niet als #culipost tot mij gekomen. Sommige staan er al een tijdje anderen zijn in een mum van tijd opgepeuzeld. Op een wat grijze maandag als deze verleiden deze producten mij niet iets nieuws te doen. Integendeel, ik ga voor basic!  Gereons Keuken Thuis las onlangs over een onderzoek, dat aan het licht bracht, dat veel mensen gedurende een bepaalde periode 10 gerechten hebben, die zij frequent maken. Totdat het seizoen verandert of hun mood. Ik kan dat alleen maar beamen. In september ga ik los met fruit om in potten te stoppen, oktober en november staat er vaak wild op het menu. En na het feestgedruis van december ga ik in januari vaak voor basic. Dat is overigens niet hetzelfde als detoxen, lijnen en gezondheidsplannen etc. In deze tijd van het jaar is mijn basissaus een ideaal recept. Geschikt voor pasta, lasagne of een andere schotel. Ik maak meestal een pan vol, zodat ik altijd een portie in de vriezer heb voor een snelle maaltijd op doordeweekse dagen. 

Nodig:

500 g rundergehakt

1 winterwortel

2 stengels bleekselderij

2 tenen knoflook

1 rode ui

2 blikken gepelde tomaten

1 glas rode wijn

suiker (facultatief)

olijfolie

zout en peper

tijm

rozemarijn

oregano

1 laurier blad

Bereiding:

Snijd de wortel, bleekselderij, ui en knoflook heel fijn. Verhit de olie in een pan en fruit de gesneden groenten aan. Voeg het gehakt toe en bak dit snel aan. Blus af met wat rode wijn. Voeg de blikken tomaat toe, eventueel een klein schepje suiker. Voeg de kruiden en laurier toe. Laat het geheel zeker anderhalf uur pruttelen. Maak op smaak met wat peper en zout. Eventueel kun je een lepeltje Umami 5 pasta toevoegen.

Terroirkoken, sans boîtes et sachets.

 foto: de hoeve van Madeleine

Terroirkoken, sans boîtes et sachets. Het mag geen geheim zijn, dat Gereons Keuken Thuis verzot is op de zeshoek, die Frankrijk heet. De steden, de natuur, maar vooral de campagne heeft mijn hart gestolen. Op mijn blog schrijf ik daar vaak over en ook in twintig 18 gaat dat niet veranderen. Ik noem het Gereons Terroir Keuken, #terroirdegereon op de social media. Een nieuwe uitdaging was geboren, een verzameling terroirgerechten beschrijven, zonder #pakjesenzakjes en #nowaste. (mijn tante Doubs uit de Morvan weet daar wel wanten van met haar velouté) Want daar zijn de boerenfamilies op het Franse platteland goed in. Bourgondische buurvrouw Madeleine pakte elk kakelvers geraapt ei voor ons in in een velletje van een postorder-catalogus, een echt snoepje per ei. Die eieren gaf ze dan mee op de terugreis naar Amsterdam “pour faire une omelette” Niets meer en niets minder. Ze voegde er wel aan toe voorzichtig te rijden: “Car… ils sont fous les Français en route” En zo reed je dan terug met 16 kakelverse eieren. Dat terwijl uw schrijver van dit blog gruwt van de gedachte van een gebakken of gekookt ei. Mayonaise en omeletreepjes in de nasi goreng, tja dat kan nog wel. Of pannenkoeken van bloem, ei, zout en melk. Prima! Maar goed, ik ben een apart geval. Vandaar dat ik best begrijp dat de gemiddelde inwoner van onze stads-staat graag naar recepten grijpt, die staan  op oranje of gele doosjes. Er is zelfs, zo meldde culi collègue Koken met Karin  deze week een gezin met drie bloedjes van kinderen, dat er een uitdaging in ziet om een heel jaar met pakjes van producent Honig te koken. Als zij dat willen moeten ze dat vooral doen. Gemak dient den mensch tenslotte. En het is niet per se ongezond. Alleen wat zouter en met wat additieven. In Gereons Keuken Thuis, ik zal het eerlijk bekennen, verdwijnt ook de krulvermicelli of wat allesbinder van deze producent in de soep of saus. Niets mis mee, net als een additioneel bouillonblokje of tomatenpuree. Kruiden daarentegen komen of vers in bosjes van de markt of gedroogd van de speciaalzaak aan de Kinkerstraat. Zo doe ik dat. Maar 365 dagen alleen met pakjes koken lijkt mij geen uitdaging, maar een vervlakking van je smaak en die van je kinderen. Het is veel spannender om jezelf en kroost te leren ontdekken en combineren. Ik hoop dat eerder genoemde blogger-vader dat inzicht gedurende het proces van een jaar krijgt. Dan ben je in mijn ogen een echte super daddy.

Vandaag plaats ik een makkelijk recept voor pannenkoeken “pur oeuf” zoals ik ze heb gedoopt. Gewoon zelf een beslag maken, klont boter in de pan en bakken maar. Dat is mijn culi-collega recept. Zijn ze dun en zoet belegd heten deze pannenkoeken crêpes, zout belegd heten ze galettes. In Bretagne dan. Tip: vervang de bloem eens voor boekweitmeel, deed mijn Betuwse grootmoeder ook al voor “drie in de pan”. Bon courage met deze uitdaging sans boîtes et sachets.

 foto: pur oeuf

Nodig:

400 g bloem (of boekweitmeel)

5 eieren

melk

snuf zout

Bereiding:

Breek de eieren boven een kom en voeg de melk, bloem en een snuf zout toe. Klop het geheel goed door met een garde. (goed voor je spierballen) Bepaal zelf of je het beslag te dun of te dik vindt en voeg eventueel nog wat melk of meel toe. Laat het beslag een tijdje staan.Verhit een klont boter en wat olie in een koekenpan. (die heet niet voor niets zo) en bak de koeken bruin totdat alle beslag op is.

 foto: culi-collega kookt volgens #terroir

Heb je na dit recept nog niet genoeg. Meer suggesties vind je op de Facebookpagina 365 dagen zonder pakjes en zakjes.

Ode aan Joop Braakhekke.

 foto: cover Ode aan Joop Braakhekke.

Ode aan Joop Braakhekke, het beste van Kookschrift van een Kookgek. Gereons Keuken Thuis ziet ze nog vaak staan als hij op zoek is naar vintage kookboeken. De destijds razend populaire kookschriften van culinaire duizendpoot en entertainer Joop Braakhekke. Inmiddels is deze getalenteerde man iets meer dan een jaar geleden overleden en vonden de makers van dit boek het tijd een ode aan hem te brengen, in recepten, foto’s en verhalen. Joop Braakhekke was geboren voor de bühne, maar leerde het vak van kok. Hij werd uiteindelijk gastheer pur sang. Hij werkte in vele zaken, waaronder de Kersentuin. Joop startte Le Garage, een met theaterlampjes en rood pluche ingericht clubhonk voor BN’ers en verdwaalde buitenlandse artiesten. Een culitheater met mooi eten, lekkere wijnen en Joop Braakhekke als spreekstalmeester van de avond. Puur entertainment. Dat zie je ook aan alle privéfoto’s in Ode aan Joop Braakhekke. Een dagelijks feest. Ook op televisie liet Joop Braakhekke van zich horen (en zien). Vijf jaar lang presenteerde hij con brio het programma Kookgek en schreef kookschriften. Joop Braakhekke gaf een hele andere dimensie aan wat de kijker tot dan toe verwachtte van een televisiekok. Hij maakte kook-infotainment. Iedereen smulde ervan.

Ode aan Joop Braakhekke is een verzameling menu’s uit de kookschriften van Joop, geannoteerd met persoonlijke verhalen en foto’s uit zijn flamboyante carrière. Het boek start met een gedicht opgedragen aan zijn moeder, daarna gaat hij aan de slag met de menu’s. Een menuutje van spruitjesmousse, wijting à la Lorgnette en de sherrytrifle van Jean Beddington. Of wat te denken van biefstukjes in zijden hemdjes? Ook onderdeel van een menu. Ik vind de namen het leuke aan deze gerechten, maar ook de retro-touch. Wat in de jaren negentig van de vorige eeuw heel apart en nieuw was, zul je nu niet snel meer zien. Joop Braakhekke voegde een eigen stijl toe aan de Hollandse cuisine van weleer. Zijn versie van hete bliksem, zijn favoriet de tarte tatin. Allemaal nieuwe dingen in de nineties. Foodies, bloggers en social media domineerden nog niet. Laten we zijn kookschriften een blog avant la lettre noemen. Dat maakt het zo leuk om dit boek door te bladeren. Een intermezzo over de Italiaanse keuken, een foto van een jonge Braakhekke in Saint Tropez of garnalenkroketjes à la Belge. Klassiek en in een modern jasje. Bij het lezen van Ode aan Joop Braakhekke toveren de menu’s direct een glimlach en een blik van herkenning op je gezicht. There’s no business like… En daar wist deze Kookgek alles van.

Ode aan Joop Braakhekke, het beste van Kookschrift van een Kookgek. (ISBN 9789021567457) is een uitgave van Kosmos en is te koop voor € 17,50

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

De kop is er weer af!

 foto: tafeltrends


De kop is er weer af! De eerste twee weken van het nieuwe jaar zijn weer eens omgevlogen. Niet met aan de lijn doen, stoppen met roken of andere “goede” voornemens, want aankomen doe ik sowieso niet in december en roken deed ik al niet. Begin januari betekent voor Gereons Keuken Thuis aan de slag gaan om nieuwe mensen te spreken en nieuwe dingen te spotten. Want dat is meestal de spirit waarin ik verkeer, als het laatste rotje is uit geknald en het feestgedruis van december is verstomd. Ik val beslist niet in een post festieve depressie. (ik wilde eigenlijk Natale zeggen) Goedgemutst en opgeruimd aan de bak. En tegen de befaamde Blauwe Maandag zie ik nooit op.

 foto: risotto Umami 5 voor Joke.

De kop is er weer af met een risottolunch voor mijn lieve culischrijf-collega, bonendiva en vriendin Joke. Zij bijt het spits af in een nieuw seizoen Talk&table, dat ik voor het nieuwe jaar heb afgestoft en opgepoetst. In maart verschijnt haar nieuwe kookboek, Koken met kleur. Tijd dus om bij te spreken.Ik hoop dat dit jaar vele mooie verhalen en dito food & wine de revue gaan passeren.

Hollandse klassiekers Anno nu nu van chef Tjitze van der Dam was mijn eerste kookboekenrecensie van 2018. Leuk om het nieuwe jaar starten met je moers keuken in een nieuw jasje. want die Nederlandse cuisine staat er goed op.

De tweede week van het nieuwe jaar staat in het teken van Horecava bezoek voor Gereons Keuken Thuis. Dit jaar was deze altijd drukke en gezellige beurs gecombineerd met Bellavita Expo, een hal vol Italiaanse waar. Alhoewel de laatstgenoemde een beetje wegvalt ten opzichte van grote broer Horecava, altijd te moeite waard om te bezoeken voor noviteiten uit de Bel Paese. Tussen de vele wijn- tomatensaus-, olijfolie- en salumiproducenten, trof ik een kaasproducent, die afgestapt is van kaas van zuivel, maar een goed te verwerken vegan of noem het plantbased kaas maakt. Daniela Cicioni maakt van gefermenteerde noten een lekkere kaas. Multi inzetbaar. Zo zie je maar dat vegan ook voet aan de grond heeft gekregen in Italië. Gereons keuken Thuis gaat met deze kaas zeker  experimenteren in 2018.

 foto: Italiaanse retrolimonades.

Op de Bellavita werd mijn oog ook getrokken door leuke retro flesjes met Italiaanse ambachtelijke limonades, die eigenlijk zonde zijn om te openen. Maar ja de inhoud is ook niet te versmaden.

 foto: de stand van Instock vol #nowaste.

De kop is er weer af, op naar het Horecava paviljoen vol noviteiten, zoals Hagelswag, een chocolade hipster broodversiering. Zij hebben sinds kort ook een fysiek adres in de Amsterdamse Heisteeg.

 foto: urban farming

Urban farming is hot zag ik, met als voorbeelden HRBS en GrowX, die midden in de stad kruiden en bladgroenten telen. Deze manier van verticale tuinbouw is nog lang niet uitgekristalliseerd. Instock , het #nowaste restaurant uit de Czaar Peterstraat ontbrak niet met hun pieperbier en nieuwe ideeën om te koken en genieten van overgebleven waar. Een nieuwtje zijn hun menu’s, waarbij de gast de bereidingswijze kiest. Ik blijf ze volgen.

 foto: Jean bakt ze bruin, de hamburgers.

Op naar de hal vol food, van Aziatisch tot kookwedstrijd. Ik trof Jean Beddington aan, die mij een heerlijke GRO blended burger serveerde, gemaakt van 50% oesterzwammen en 50% Hollands melkrundvlees, Gemaakt in een circulair proces, “een sappige burger met een veggie twist”, aldus de culinair expert en topchef, Haar pittige topping van gember rabarberketchup was een vondst. Iets verderop sprak ik met Het Betuws Wijndomein, 7 hectare wijnbouw in Rivierenland. Wit, rood en bubbels. Een bezoek waard in 2018. Kookwedstrijden waren er, gesponsord door een bekende groothandelaar. Van Gouden Koksmuts voor de chefs tot Zilveren Mes voor aanstormend talent. 

 foto: creaties van aanstormend talent.

Hierna verblijdden de jongens van Mossel & Gin foodbar mij met een lekkere tube gin mayo. Deze smaakte na het beursbezoek prima bij de pittige kipdijtjes.

 foto: pittige cayennedijtjes met gin mayo.

Een geheel ander concept trof ik aan bij de winnaar van de Horecava restaurant pitch 2018, Bar O, dat voor de gelegenheid van de beurs een restaurant annex hippe cocktailbar had opgezet. Timo Stemerdink en Tom de Rooij kregen de kans om hun concept van cocktails en smaakbeleving te tonen tijdens de beurs. De Rooij, nu nog bedrijfsleider van restaurant C, vertelde mij dat hij hoopt zoiets op te kunnen zetten in de Amsterdamse Pijp. ben benieuwd hoe het er uit gaat zien, want de styling van de ambiance vond ik nogal duizend in een hipster dozijn.

 foto: duurzaam gekweekte vis.

Een bijzonder verhaal gaat over de duurzaam in Oosterscheldewater gekweekte vis uit Zeeland. De prijswinnaar in de categorie productinnovatie op de HorecavaLandbased fishery, het kweken van pure Pacific yellowtail, zonder schade voor het milieu. Daar zijn ze bij Kingfish Zeeland goed in geslaagd. De Dutch yellowtail. Ik proefde deze delicatesse rauw, koud- en warmgerookt. Mooi product.

video: alles over wijn in de tastingroom van Pitch PR.

Mijn tour door de RAI besloot ik bij het wijnspektakeltheater, dat Pitch PR neerzette, vol wijnen per slok, half of heel glas. En of dat nog niet genoeg was, konden de bezoekers proeven in de speciaal opgezette darkroom of meedoen aan de wijnproeverijen met hapjes van de lopende sushiband.

De kop is er weer af! Er is nog veel te proeven en te beleven in 2018.

Talk & table met Joke Boon.

 foto: met Joke Boon tijdens de vegawijnwandeling!

Joke Boon leerde ik kennen bij de verschillende boekpresentaties, waar wij als culinair schrijvers regelmatig te vinden zijn. Zo was Joke mijn tafeldame tijdens de presentatie van Ceviche van Londense chef Martin Morales en mijn zuster in het kwaad bij de presentatie van een fotoboek van Sacha de Boer. Al snel ontwikkelde zich onze gewoonte om een  #fotomomentje te delen. We hebben samen altijd veel lol!  Amsterdamse Joke Boon is een multi getalenteerde schrijfster van kookboeken en kan met recht de bonendiva van Nederland worden genoemd. Zij at een jaar lang elke dag bonen. Ging dat vervelen? Welnee, bonen zijn veelzijdig, net als Joke! Haar leuke boek Bonen! (What’s in a name) prijkt op een mooi plaatsje in Gereons Kookboekenhoek. Maar nu laten we Joke zelf aan het woord in en nieuwe aflevering van Gesprekken en gerechten. Ik wil alles van haar weten en beloon deze lieve vrouw dan met een speciaal recept voor haar met een bijpassende wijnsuggestie

  foto:  de saladeboontjes van Joke.

Wie is Joke Boon. Vertel eens iets over jezelf?

Ik ben Joke Boon, sinds 2002 culinair schrijver. Daarvoor werkte ik 21 jaar als verpleegkundige, volgde een lerarenopleiding en stond ik korte tijd voor de klas. Hierna volgde ik een dialyse opleiding. Maar diep in mijn hart wilde ik altijd journalist worden. Ik heb altijd graag geschreven en mede door mijn werk in de verpleging was ik vaak bezig met voedsel en gezondheid. Ik heb altijd iets educatiefs gehad en wil mensen iets bijbrengen en inspireren. Daarom is culischrijver zijn geen verkeerde keuze. Naast dit alles ben ik ook moeder van twee bijzondere kinderen en drie katten.

Wat doe je op dit moment? Wat houd je bezig?

In maart komt mijn nieuwe boek Koken met Kleur uit. Ik lees veel over eten, eigenlijk zijn kookboeken de enige boeken, die ik lees. In 2018 ga ik aan de slag met een aantal spannende projecten, receptuur ontwikkelen, waar ik nu nog niets over kan zeggen.

Vertel eens iets over je interesse in food? Hoe is die ontstaan?

Mijn interesse in voeding is ontstaan door mijn anosmie. Ik kan sinds mijn vierde jaar niets meer ruiken. Eten speelde een belangrijke hoofdrol in mijn ouderlijk huis. Mijn moeder kookte (dat doet ze nog steeds) de sterren van de hemel. De passie voor eten is mij door haar bijgebracht. Door mijn anosmie was het moeilijk voor mij dingen te proeven. Ik had altijd het idee, dat het eten op het bord van mijn moeder veel lekkerder was en at dat dan leeg. Mijn moeder begreep dat en schepte extra op. Zo ontwikkelde ik een soort register van smaken in mijn hoofd. Door te observeren.

Wat zou je doen als je één keuze had tussen schrijven en een ander beroep? Wat was je dan geworden? Geen compromis mogelijk.

Dan had ik chefkok willen worden, maar dat was onmogelijk geweest door de anosmie. Het is dus schrijven geworden, voor mij van levensbelang sinds mijn kindertijd.

 foto: cover Bonen!

Bij jouw stukken en in je kookboeken merk ik altijd dat jij niet over één nacht ijs gaat, geduldig probeer jij alles uit. Ik zelf ben fladderiger.  Hoe doe je dat?

Ik ben heel gedreven in de dingen die ik doe en houd me alleen maar bezig met wat ik nu doe. Schrijven over eten. Dat was voorheen niet zo, tot iemand mij de gouden tip gaf: “Focus je” Ik koos één onderwerp uit en ben daarvoor gegaan. Heb me erin in vastgebeten. Onderzoek en het schrijven van mijn eerste boek over het reukzintuig: Het mysterie van de reuk.

Wat is meest aantrekkelijke kant van het schrijven van een kookboek voor jou?

Ik vind elke stap van het proces bijzonder. Het verzinnen van recepten, het schrijven, het koken, fotograferen en de vormgeving. Dan is het klaar en verschijnt het. Ik ga dan meestal op tournee en ontmoet allerlei nieuwe mensen.

En wat is de minst aantrekkelijke kant van het schrijven van een kookboek voor jou?

Ik kan midden in de nacht wakker worden met een nieuw recept in mijn hoofd. Ik moet dan opstaan en direct aan de slag, ik heb geen andere optie. Gelukkig heb ik altijd genoeg ingrediënten in huis. Dan sta ik midden in de nacht een recept te koken en schrijf het direct uit.

Staan er nog andere projecten op stapel? 

De eerder genoemde geheime projecten. Met veel impact. (Spannend hoor!)

Wat vind jij een goddelijke maaltijd?

Een goddelijke maaltijd vind ik een tafel vol gerechten. Dat deden wij op Kreta, veel bestellen en alles tegelijkertijd op tafel, mezedes. Zo gezellig. Daarom ben ik dol op rijsttafels, mezze, tapas of een captain’s dinner. Ik vind alles lekker, dat met liefde is gemaakt.

En natuurlijk welke wijnen, ik weet dat één keuze niet mogelijk is?

Ik kan wijnen moeilijk proeven door mijn anosmie, maar houd erg veel van bubbels, omdat die een mondgevoel geven. Ook kan ik snoepen van PX sherry. (Joke proefde die een keer tijdens de vega wijnwandeling in Gereons SeaSpot)

Wat lust je echt niet en waarom niet?

Bloedworst en orgaanvlees. Ik visualiseer dat gewoon teveel. Hoe het smaakt en wordt gemaakt.

Waarheen ga je het liefst naar op reis?

Griekenland en andere mediterrane bestemmingen. Ik ben dol op de Middellandse zee. Past bij mijn temperament.

En als je niet zou kunnen koken, hoe zou je dan vormgeven?

Toch schrijven en boetseren als creatieve uitlaatklep.

 foto: #fotomomentje bij Rijks®

Het recept voor Joke.

Joke houdt van mediterrane smaken, Griekse mezedes, tapas en het liefst een tafel vol. Voor een rijsttafel of Hollandse captain’s dinner met bonen is ze ook te porren. Lang tafelen en van alles iets proeven. Mits met liefde gemaakt. Skordalia met Grieks platbrood, salades zoals een melantzano salata, tarama (kuitsalade) Klasssieke en moderne gevulde groenten en dolmades, een Griekse bonensalade, hoe kan het ook anders? Ik zie Joke helemaal zitten met haar blonde koppie op het strand onder een rieten dak aan de azuurblauwe Ikarische thalassa (zee), genietend van al het lekkers onder de zon, die je verwarmt (maar ook de vleugels van Ikaros deed smelten) Als gerecht mag voor Joke een pastitsio, koud of warm, niet ontbreken. Voedsel voor lichaam, hart en ziel. Dat is een pastataart, die gemaakt wordt met bechamelsaus. (na het verorberen moet je wel wat sportuurtjes extra maken) In mijn versie gebruik ik geen bechamel, maar bladerdeeg en mijn Griekse basissaus. Joke geeft aan van bubbels te houden. Nu ken ik geen mousserende wijnen, die bij dit gerecht passen, maar een koude ouzo of raki kan altijd aan een tafel vol mezedes. En bij de pastitsio drinken we stevig rood uit Calabrië, Círo rosso, gemaakt van de gaglioppo druif.  Het waren immers de oude Grieken, die de wijnstok naar Italië brachten.

De Griekse basissaus.


Nodig:

500 g lams- of half om halfgehakt

2 rode uien

1 grote rode paprika

2 stengels bleekselderij

3 wortels

4 tenen knoflook

1 blik tomaten polpo

4 grote tomaten

1/2 chili pepertje

tijm geritst

2 tl gedroogde oregano

glas rode wijn

3 tl kaneel

zout en zwarte peper

olijfolie

Bereiding:

Snipper de uien fijn, snijd alle groenten in blokjes, het pepertje in dunne ringetjes en hak de tenen knoflook fijn. Snijd de tomaten in kwarten.Verhit olie in een pan en bak het gehakt aan. Voeg als eerste de uien toe en bak ze kort mee. Voeg daarna de groenten, knoflook en het halve chili pepertje toe en bak deze kort mee. Doe de tomaten erbij. Blus af met de rode wijn en giet de tomaten polpo in de pan. Voeg de tijm, oregano, kaneel, peper en zout toe. Doe het deksel op de pan en laat het geheel minimaal een uur sudderen, langer mag ook.

  foto: ongebakken pastitsio.

Het assembleren van een pastitsio.

400 g penne of makarones. ( lange buispasta merk Ankara bij Turkse supers)

300 g jonge kaas geraspt

100 g oude kaas geraspt

boter

6 vellen bladerdeeg uitgerold

ovenschaal

Bereiding:

Kook de penne beetgaar. Meng de pasta en Griekse basissaus door elkaar. Vet een schaal in met wat boter. Schep de penne met saus in de schaal en schep wat saus erover. Strooi er de jonge en oude kaas over. Dan weer een laag penne met saus en nog eens bestrooien met de kaas. Als laatste nog een laagje kaas en dan de vellen bladerdeeg. duw deze goed aan. Bak de pastitsio 25 minuten op 180 graden totdat het bladerdeeg een mooie bruine kleur heeft. Laat iets afkoelen en serveer.

  foto: pastitsio op de zomertafel.

Καλη Ορεξη, Γιωκε!  Γεια μας!

Bocadillosbar op zaterdag.

 foto: bocadillosbar Mesón Conejo.



Bocadillosbar op zaterdag. Het is alweer heel wat jaren geleden, dat ik begon met het geven van kookworkshops in den lande. Voor allerlei feesten en partijen. Op allerlei plekken. Tapas maken, Italiaans dineren, bistromenuutjes en moleculair koken. Er viel heel wat te ontwikkelen en te ontdekken. Elke keer een ander thema. Eén van mijn workshops noemde ik de “bocadillosbar”. Lekkere canapés in Spaanse sferen. Olé! Aan de slag in de tuin, onder de bomen, met een glas wijn in de hand. Gezellig bocadillos maken. Het zonnetje scheen. De sfeer zat er meteen in. Zomer is het natuurlijk op deze zaterdag van Driekoningen niet, maar je kunt er binnen ook een gran fiesta van maken. Lekker aan de slag met broodjes en garnituren. Wat onvervalste Sevillanas op de draaitafel en aan de slag. We drinken er een koude witte albariño bij. Of wat feestelijker een glaasje Catalaanse cava.

Mijn bocadillosbar


Rooster plakjes brood in de oven met een beetje olie/knoflook Je kunt ze met de onderstaande salsa’s of beleg combineren. Tip: snijd de broodjes niet te dik en een beetje schuin.

Tomatensalsa: Ontvel 4 tomaten, haal de pitjes eruit en snijd ze fijn. Snijd 2 bosuitjes en wat koriander fijn. Meng het met olijfolie, peper en zout.

Aioli-ansjoviscrème: Meng wat mayonaise, crème fraîche, gehakte knoflook en heel fijn gesneden ansjovis.

Tomaat/schapenkaas: Snijd manchegokaas en tomaten in plakjes. Beleg de broodjes hiermee. Garneer de broodjes met wat oregano.

Verse zalmtartaar: Snijd de zalm fijn en meng dit met citroensap en karnemelk. Laat het in het zuur een paar uur marineren, hierdoor gaart de zalm. Breng het op smaak met peper, zout en verse dille.

Gefrituurde calamares met citroensalsaverde :Maak van citroen, olijfolie, verse kruiden als bieslook, peterselie en wat gekookte erwtjes een salsa verder. Frituur wat inktvisringen. (makkelijk verkrijgbaar bij de meeste Marrokkaanse winkels) Beleg de broodjes met wat salsa en een krokante inktvisring.

Vijgen met  serranoham en verse roomkaas: Snijd de vijg in acht stukjes. Smeer er een beetje roomkaas op het brood. Leg er een plakje serranoham op. En dan een stukje verse vijg. Je kunt dit ook met dadels doen, als verse vijgen niet in het seizoen zijn.

Gekookte mosselen met aioli: Maak met knoflook, eidooiers en een staafmixer een gladde aioli.Kruid de aioli af met wat pimentón de la Vera In het boek Sabor! sabor! van Sandra Alvarez vind je mooie recepten voor deze saus. Beleg de broodjes met wat gekookte mosseltjes en een schepje aioli. Garneer met wat peterselie.

Bocadillos met geroosterde bacon en dadelpasta: Een variant op datiles con beicon. Maar dan op een broodjes. Ontpit de dadels en maal ze met een klein scheutje balsamico fijn tot een pasta. Rooster de bacon op bakpapier in de oven en beleg het broodje met de spread en geroosterde spek.

¡Disfrutalo!

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten