easy Archives - Pagina 15 van 36 - Gereons Keuken Thuis

06/11/201806/11/2018

Talk & table, Dolly Bellefleur.

foto: Dolly Bellefleur gefotografeerd door Piek.

Wie kent Dolly Bellefleur nu niet? Deze struise, hooggehakte, langbenige beauty met vooral brains. De theaterdiva met een duidelijke boodschap en een stem als een klok. Theaterdier Ruud Douma creëerde alter ego Dolly 29 jaar geleden en sindsdien is deze grande vedette niet meer weg te denken uit de Amsterdamse gay scene en ver daarbuiten. Dolly is in tegenstelling tot andere travestie artiesten geen sterren parodiërende en playbackende, maar een zelf teksten schrijvende en zingende, ster. Dit jaar won zij met haar boot de derde prijs tijdens de Canal Parade. Hoewel blij ermee, stemde het gedrag van sommige toeschouwers aan wal haar droevig. Want Dolly heeft ook een boodschap, die zij verpakt in haar shows, in haar liedjes of tijdens een protest tegen de -pseudo- tsaar Poetin. Brains alom dus. Een ideale gast voor mijn serie Talk & table. Ik wil alles van haar weten en beloon deze veelzijdige vedette dan met een speciaal recept en een bijpassende wijnsuggestie.

Wie is Dolly Bellefleur. Vertel eens iets over jezelf?

Net zoals Geppetto Pinokkio heeft geschapen, Professor Higgins zijn Eliza Doolittle heeft geboetseerd heb ik als Ruud Douma op een dag, om precies te zijn 28 oktober 1989, mijn alter ego Dolly gecreëerd. Kiest de ene kunstenaar voor verf en een andere voor marmer voor mij bleek een vrouwelijk alter ego het ideale expressiemiddel. Het was liefde op het eerste gezicht. Dolly blijkt een toverstafje te zijn waarmee ik de meest uiteenlopende mensen met elkaar kan verbinden. Inmiddels trek ik al 29 jaar als een soort Frau Antje van het Verkeerde Kantje door ons kikkerlandje. En probeer ik in alles wat ik doe, of het nou gaat om mijn (lied)teksten, theatershows, columns of de webcomic Made in Dolland, een lans te breken voor alle buitenbeentjes die afwijken van de norm. Of je nu homo, hetero, lesbisch, transgender bent of (b)i? We are family. Let’s celebrate diversity!

Je bent niet vreemd
Je bent uniek
Je bent te gek
Niet geestesziek
Je bent apart
Hoezo verward?
Omdat je nu eenmaal
De norm graag tart
Je bent niet knots
Ook niet geschift
Omdat jij als man
Graag je lippen stift
Wie in de zaal
Is er normaal?
En wie bepaalt dat allemaal?

Wat doe je op dit moment, bijna twee maanden na de Gay Pride? Wat houd je bezig?

Na de Pride had ik een dipje. Ik ben er inmiddels aan gewend. Het blijkt bij het creatieve proces te horen. Wanneer je maandenlang naar iets toe hebt gewerkt lijkt het onoverkomelijk om daarna in een donker gat te vallen. Toch bleef ik er dit keer veel langer in hangen dan anders. Dat had alles te maken met het katerige gevoel dat ik aan de Canal Parade heb overgehouden. Ondanks de warme liefde en positieve energie die ik voelde aan boord en tussen het publiek aan de kade kijk ik met zeer gemengde gevoelens terug op deze editie van de Botenparade. Ik werd door vele malloten met Super XLL watergeweren beschoten. Je zag ze nota bene hun supersoakers vullen met grachtenwater en dan op mij richten. Soms recht in het gezicht. Zo respectloos. Het gaf me een heel onveilig en unheimisch gevoel. Sommige gedeeltes op de Prinsengracht waren echt de hel op aarde. Daar lagen drie rijen dik boten met daarop zeer asociaal volk. Die hadden een eigen DJ en hun muziek stond zo keihard dat je het gevoel had dat je tegen een muur van geluid moest opboksen. Ze waren louter bezig met hun eigen feestje. Wij waren als het ware de tv die op de achtergrond aan stond. Ik kon af en toe mijn eigen muziek niet meer horen. Zo werden wij overstemd door hun kabaal. Nadat ik mijn frustraties had geuit op Facebook kreeg ik, naast de inmiddels gebruikelijke haatmail, veel bijval. Gelukkig is mijn kritiek door de Gemeente Amsterdam heel serieus genomen. Ik werd direct uitgenodigd voor een gesprek. Ik verwacht dat men gaat adviseren om bepaalde zaken te gaan ‘verbieden’, maar dat we ook moeten kijken naar instrumenten om gedrag te beïnvloeden. Dit laatste is behoorlijk ingewikkeld.
En nu weer in volle vaart vooruit. Volgend jaar zit ik in dertig jaar in het vak en dat ga ik natuurlijk uitgebreid vieren!

Vertel eens iets over je interesse in theater? Hoe is die ontstaan? Wat deed je voor je tekst en liedjes ging schrijven en optreden?

Die interesse is eigenlijk al in mijn prille jeugd aangewakkerd door mijn extravagante Tante Annie. Ze kon werkelijk de meest uiteenlopende instrumenten bespelen. Van gitaar, piano, viool tot elektronisch orgel. Ze heeft haar hele leven bij haar ouders, mijn opa en oma, op een boerderij in Friesland gewoond. Ik vraag me wel eens af ‘Stel je voor dat mijn vader deze boerderij wel, zoals eigenlijk de bedoeling was, had overgenomen van zijn vader? Zou ik dan jaren later als ‘boerendochter’ de moed hebben gehad om mijn eigen weg te gaan’. Maar dit terzijde. Iedere zondag als we op bezoek gingen in Oldeholtpade musiceerde ik naar hartelust met Tante Annie. Zij stimuleerde mij ook om te gaan zingen bij het kinderkoor De Zendertjes in Huizen. Ik mocht als jongenssopraan al snel de solopartijen voor mijn rekening nemen. Nadat ik de baard in mijn keel kreeg heb ik lange tijd mijn theateraspiraties in de ijskast gezet. Na de nodige omzwervingen, ik werkte o.a. bij een reisburo, studeerde aan de Hogere Hotelschool in Den Haag, liep stage in Parijs bij Gerard Pangaud, een restaurant met twee Michelin sterren, en studeerde kunstgeschiedenis aan de UvA, bezocht ik in 1989 het intieme Anthony Theater in Amsterdam. Ik was meteen verkocht. De eigenaar vroeg ik of ik een keer een revue wilde presenteren als vrouw. Et voila Dolly was geboren.

Wat zou je doen als je één keuze had tussen Dolly zijn en een ander beroep? Wat was je dan geworden? Geen compromis mogelijk.

Dat is een lastige vraag. Ik ben dol op taal dus als Dolly niet op mijn pad was gekomen dan was ik wellicht bij een reclameburo gaan werken als copywriter?

Bij jouw stukken, op social media en in je songs merk ik altijd dat jij niet over één nacht ijs gaat, geduldig probeer jij alles uit en weet je een passende tekst te maken. Mijn inspiratie droogt regelmatig op? Hoe doe je dat?

Boven mijn buro hangt een uitspraak van Charles Baudelaire: ‘Inspiratie is: elke dag werken’. Ik ben iemand die zonder deadlines eigenlijk niet vooruit te branden is. Negenentwintig jaar praktijk heeft inmiddels wel geleerd dat in dit vak discipline van levensbelang is. Met name in periodes dat ik wat minder opdrachten heb. Dan dwing ik mijzelf toch om iedere ochtend om 9 uur braaf achter mijn computer te zitten en te gaan schrijven. Groot voordeel van sociale media is dat het een platform is waar ik mijn invallen en gedachtekronkels kan ventileren. Gevaar is wel dat het soms te veel afleidt. Twee Friese wandtegels houden mij bij de les. Op de een staat: ‘Doch dyn plicht en lit de lju rabje’. Doe je plicht en laat de mensen maar kletsen. Op de andere: ‘It is mei sizzen net te dwaan’. Praatjes vullen geen gaatjes. Of zoals Ru Paul zegt: You better work!

foto’s Dolly’s after dinner creativity.

Wat is de minst aantrekkelijke kant van Dolly zijn en optreden voor jou? Ik zie regelmatig kwinkslagen van de schaduwzijde voorbij komen.

Ik ben benieuwd op wat voor kwinkslagen jij doelt? Het is mij namelijk met de paplepel ingegoten om ‘je vuile was niet buiten te hangen’. Het is in deze tijd van sociale media natuurlijk heel verleidelijk om ook de schaduwzijde met iedereen te delen. Ik verbaas me steeds meer hoe schaamteloos mensen met drek kunnen gooien op bijvoorbeeld Facebook. Het lijkt wel de Rijdende Rechter in de overtreffende trap. That’s not my cup of tea. Ik hou me behoorlijk in. Maar af en toe licht ik wel eens een tipje van de sluier op. Bijvoorbeeld als ik bepakt en bezakt een taxi instap en de chauffeur voor de zoveelste keer zegt: ‘Gaat u op vakantie’. Dan schrijf ik daar een stukje over. Of wanneer ik voor de zoveelste keer word opgebeld door een enthousiasteling die mij graag wil boeken voor een of ander evenement en ik voel, nadat ik met complimenten ben overladen, dat hij of zij op het punt staat om te zeggen ‘maar we hebben geen budget’. Dan steek ik mijn verbazing niet onder stoelen of banken en schrijf een gedichtje als:

Ik ga zo naar de Febo en zeg: ‘Ik wil dolgraag een kroket’.
Als ik betalen moet: ‘Maar ik heb geen budget’.
Dan naar de bakker: ‘Ik ben zo dol op uw baguette.
Doe er maar maar tien… maar ik heb geen budget’.
Bij de bloemist zeg ik beslist: ‘Graag tienmaal zo’n boeket…
Maar ik heb geen budget
Als hij dan zegt: ‘Daaraan doe ik niet mee!’
Antwoord ik: ‘Maar het is zo goed voor je c.v!’

Tenslotte is het door mijn onregelmatige werk bijna onmogelijk om vriendschappen op te bouwen. Doordat ik veel in de weekenden moet optreden is het moeilijk om etentjes en afspraken te regelen met dat handjevol echte vrienden dat ik heb. Hoe vaak ik niet op het allerlaatste moment moet afzeggen omdat ik onverwachts moet optreden.

En wat is de meest aantrekkelijke kant van being Dolly voor jou?

Ik kom als Dolly op de meest uiteenlopende plekken, waar ik zelf niet zo snel zou komen, en word ook met de meest diverse opdrachten uitgedaagd. Ik zal bijvoorbeeld nooit de dag vergeten dat ik een telefoontje kreeg van het Hubrecht Instituut of ik t.g.v. hun honderdjarig bestaan een lied wilde schrijven en dat wilde zingen in aanwezigheid van koning Willem-Alexander. Moest ik me ineens verdiepen in de wondere wereld van de stamcelbiologie en embryologie. Als dan het kwartje niet direct wil vallen ben ik niet te genieten en word ik vreselijk ongedurig maar als me dan ineens het gouden idee invalt… dat is zo’n onbetaalbaar gevoel. Benieuwd naar het lied:

Sinds een paar jaar mag ik ook mensen in de echt verbinden. Ook zo’n kadootje! Niet voor niets is mijn motto: Laat liefde regeren!

Was jij als kind verlegen of juist een extravert type?

Ik ben als kind ontzettend veel gepest. Ik trok me daarom het liefste terug op mijn slaapkamer. Daar voelde ik me veilig en kon ik urenlang mijn favoriete plaatjes draaien. Ik was in mijn jeugd meer dan ooit een buitenstaander. Het voordeel is dat ik toen noodgedwongen heb geleerd om goed te observeren. Een eigenschap die me later goed van pas is gekomen in het theatervak. To see or not to see? That’s the question!

Kun je wat vertellen over je geëngageerdheid? Je klimt vaak op de barricaden. Heb je dat altijd al gehad?

Ik kan niet tegen onrecht. Mijn ouders hebben me van jongs af aan geleerd dat je moet opkomen voor anderen. Ik moet wel toegeven dat dat in mijn jeugd niet altijd gelukt is. Toen hield ik me vaak op de vlakte. Ik wilde het liefst niet opvallen. De onvoorwaardelijke liefde die mijn ouders mij met de paplepel hebben ingegoten probeer ik nu als Dolly door te geven. Ik heb trouwens altijd het gevoel dat ik tekort schiet. Dat wat ik ook doe het een druppel op een gloeiende plaat blijft.

Noem me een oude zeur, maar ik heb goede herinneringen aan de jaren negentig, met de shows van Hellun Zelluf, de Roxy en mijn ontwakende gay bestaan. Ik mis vaak creativiteit. Soms vraag ik me af of niet alles veel vlakker is geworden en comformischer door social media? Heb jij dat gevoel ook?

Natuurlijk mis ik de Roxy maar ik ben ook aangenaam verrast door huidige initiatieven als bijvoorbeeld Superball. Dat is één explosie van creativiteit.

Je handelsmerk is blond haar, lange benen, korte jurkjes van Tycho Boeker, hoe is dat zo gekomen? En zal er ooit nog een stijlverandering komen?

Mag ik je meteen corrigeren? Jurkjes koop je bij de C & A. Alles wordt voor mij op maat gemaakt. Ik spreek daarom liever van robes. Vanaf het prille begin stond het voor mij vast dat ik wilde ‘afrekenen’ met het clichébeeld dat men vaak heeft als het gaat om travestietheater. Ik ga voor sophisticated en elegant. Niet voor niets zijn mijn stijliconen Audrey Hepburn en Jackie Kennedy. Zo lang mijn benen de weelde kunnen dragen 🙂 zal de roklengte kort blijven. Het is een verademing om al bijna 30 jaar samen te werken met een vakman als Tycho Boeker . De haute coiffure van John Gravemaker zorgt voor een fabulous finishing touch.

Wat vind jij een goddelijke maaltijd?

Mijn vriend en ik omschrijven onze smaak graag als ‘mondain primitief’. Ik kan net zo genieten van streetfood in een kleine warung op Bali, een vijf gangen diner in een restaurant waar een sterrenkok de scepter zwaait of Hollandse andijviestamppot thuis. Ik heb een voorkeur voor de Franse, Italiaanse en Oosterse keuken. Mijn favoriete troostvoedsel is gebakken uien en tomaat. Het doet me denken aan de zaterdagen in mijn jeugd. Dat was de enige dag in de week dat mijn moeder niet uitgebreid kookte. We aten dan brood en dus gebakken uien met tomaat. Alleen de geur al geeft me een warm nostalgisch gevoel.

En natuurlijk welke wijnen, ik weet dat één keuze niet mogelijk is?

Misschien lijd ik aan stemmingswisselingen? Want ik zou een reeks van de meest uiteenlopende witte wijnen kunnen opsommen. Van een lichte Vinho Verde tot een weelderige Grüner Veltliner. Een uitspraak die me is bijgebleven van de Hogere Hotelschool: ‘Le vin doit pleurer’. De mooiste wijnen ontstaan op de armste gronden.
Ik heb dus een voorkeur voor droge witte wijnen maar een rode wijn waarvoor je mij bij wijze van spreken kan wakker maken is een Fleurie. Deze plaats bevindt zich in het noorden van de Beaujolais. Ik herinner me van een wijnreis dat de bodem hier voornamelijk bestaat uit roze graniet. Tel daarbij op dat deze karmijnrode wijn wordt gekenmerkt door bloemige en fruitaroma’s zoals irissen, viooltjes, rozen, rood fruit en perziken en je begrijpt dat iemand met de achternaam Bellefleur dol is op Fleurie! (geweldig je geeft hiermee een geweldige hint)

foto: aan het werk in Alkmaar.

Wat lust je echt niet en waarom niet?

Ik ben niet dol op kaas. Ik schijn het als kind heel veel gegeten te hebben. Totdat ik tbc kreeg en heel veel medicijnen moest slikken. Een van de bijwerkingen was dat ik geen kaas kon verdragen. Vreemd genoeg lust ik kaas wel als het gesmolten is zoals op een pizza of een tosti. Maar kaas uit het vuistje of stokbrood met Brie. Daar maak je mij niet gelukkig mee. Dat heeft me er overigens niet van weerhouden om ooit als Frau Antje van het Verkeerde Kantje de Kaasmarkt in Alkmaar te openen. Iedere keer als de kaasmeester mij een stukje overhandigde om te proeven moffelde ik, zodra hij even niet keek, die kaas stiekem weg in mijn handschoenen.

Waarheen ga je het liefst naar op reis?

De vader van mijn man is geboren in Malang op Java. Op zoek naar zijn roots heb ik veel vakanties doorgebracht in het Verre Oosten en dan met name op Java en op het ‘Eiland der Goden’ Bali. Daarnaast kan ik ook met dolle teugen genieten van la dolce far niente in Bella Italia of een Spaanse rondreis.

Ik heb zelf wel wat ideeën hoe de Pride aan te pakken. Ik zag onlangs je oproep om voortaan wat respectvoller om te gaan met de boten tijdens de Canal Parade? Dat leverde veel aandacht op. Hoe is de respons?

Zie hierboven in het interview

Wil je nog iets anders vertellen….delen?

Zullen we dat doen bij een diner met kaarslicht? Ik kan niet wachten dat je de sterren van de hemel voor mij kookt!

foto: à table.

Het menu voor Dolly.

Wat een diversiteit in één persoon, Dolly komt uit de antwoorden over als een cornucopia vol ideeën, taalvirtuositeit en creativiteit. Dank je wel, Dolly voor de leuke antwoorden en de moeite, die je hebt genomen.. Vandaar dat ik voor haar een kleurrijk menu heb bedacht, vergezeld van wit uit de Mâconnais en rood -hoe kan het ook anders- de Beaujolais, specifieker een rode Fleurie. Als ik aan deze laatste wijn streek denk, zie ik ook de Franse schrijfster Colette zitten, die jarenlang vrolijke déjeuners organiseerde met gasten van allerlei pluimage. Als entree koos ik de prachtige roze soep van”vriendin, bonendiva en kleurenkook”ster” Joke Boon uit het mooie kookboek Koken met Kleur. Begeleid door een witte Mâcon van Talmard uit Uchizy. Daarna beenham in rode wijnsaus met een herfstssalade van haricots verts, noten en Oost Indische kers. Korst stokbrood erbij. En een rode Fleurie van domaine de la Rizolière. (daarvan houd je er eentje tegoed) Als finale een moelleux au chocolat, zo’n fluffy cakeje met een gesmolten hart van chocolade. Glaasje zoete madeira van Henriquez erbij. Een echte regenboog aan kleuren en smaken. Ik hoop dat het je smaakt. Bon appétit, ma chère Dolly.

foto: roze comfortsoep met mimosa.

Roze soep uit Koken met Kleur.

Nodig:

1 kipkarkas, restje gebraden kip of kippenpoot

zout en peper

1 laurierblaadje

1/2 el versgeraspte gemberwortel

sap van 1/2 citroen

2 à 3 aardappels in blokjes

1 middelgrote ui gesnipperd

1/2 appel (Jonagold of Elstar) in blokjes

125 g preiwit

1 kleine rode biet in blokjes

75 g zachte roomkaas

4 hardgekookte eieren

1/2 bosje krulpeterselie fijngehakt

Bereiding:

Begin met de bouillon. Doe de kip in een passende pan en giet er 750 ml koud water op. Doe er 1 tl zout, het laurierblaadje, de gember, versgemalen peper en citroensap bij en breng aan de kook. Laat op een heel zacht pitje trekken met het deksel op de pan. Doe de aardappels, ui, appel, preiwit, biet, en een flinke snuif zout samen met 500 ml water in een andere ruime pan en breng aan de kook. Laat 45 minuten zachtjes koken tot alles volledig gaar is.

Schep het aardappelmengsel in de kom van een keukenmachine en pureer met de roomkaas, helemaal glad. Doe terug in de pan. Giet de bouillon als hij lang genoeg heeft getrokken door een zeef. Pluis het vlees van de botjes en doe deze bij de bouillon.

Voeg de bouillon en kippenvlees bij het gepureerde aardappel-bietenmengsel en warm al roerend goed door. proef even en maak zo nodig op smaak met zout en/of peper.

pel voor de eiermimosa de eieren, doe in een kom en prak met vork goed fijn. Meng er 1 el gehakte peterselie door. Schep de soep in borden of ruime kommen Verdeel de eiermimosa erover en strooi er nog wat gehakte peterselie over.

foto: dwars door de tuin herfstsalade.

Beenham au vin.

Nodig:

4 dikke plakken beenham van goede kwaliteit.
2 dl bouillon (evt. blokje)
1 el bloem
2 el tomatenpuree
2 tenen knoflook
2 dl rode wijn
boter
olijfolie
fijngehakte peterselie
zout en peper

750 g sperzieboontjes

gehakte walnoten

peterselie

gehakte knoflook

olie en rode wijnazijn

Bereiding:

Smelt de boter in een pan, voeg de bloem toe en laat heel kort bakken. Blijf roeren. Voeg beetje bij beetje de bouillon toe en laat al roerend de roux indikken. Pers de tenen knoflook door de roux. Voeg de wijn en rest van bouillon toe. Roer de tomaten puree erdoor en laat nog even zachtjes pruttelen.
Kook de haricots beetgaar in ruim gezouten water, stop het kookproces door ze onder koud water na te spoelen. Maak van de bonen, noten, gehakte knoflook en peterselie een salade en garneer deze met wat herfstbloemen van je balkon. Verhit in een koekenpan de olie en wat boter. Haal de plakken ham door wat bloem en bak de ham kort. Serveer de gebakken ham op schaal met saus erover. Garneer met wat gehakte peterselie.

foto: moelleux au chocolat.

Moelleux au chocolat

Nodig:

2 grote eieren

25 g suiker

snufje zout

100 g pure chocolade

100 g boter

30 g bloem

4 ramequins (ronde ovenschaaltjes)

boter om in te vetten

bloem om te bestuiven

poedersuiker ter decoratie

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Eieren met de suiker schuimig kloppen. Meng de bloem en het snufje zout er doorheen. Boter en chocolade samen au bain marie smelten. Eiermengsel toevoegen en alles glad roeren. Ramequins invetten en met bloem bestuiven. mengsel over bakjes verdelen. De ramequins 12 minuten in de oven bakken en beslist niet langer. De ramequins op bordjes omkeren en bestrooien met poedersuiker. Eventueel garneren met gedroogde abrikozen in stukjes of ongezoete room.

01/11/201801/11/2018

SuriMAM cooking 2.

foto: cover SuriMAM 2.

SuriMAM cooking 2. Twee weken geleden was ik in Scheltema aan het Rokin te gast bij Moreen, Aretha & Martha Waal voor de presentatie van hun nieuwe boek SuriMAM cooking, hun tweede boek inmiddels, met 60 eigentijdse recepten. Waar zij in hun eerste boek SuriMAM terugkeerden naar het Suriname van hun moeder en traditionele recepten staat dit kookboek in het teken van eigentijdse recepten. Dwars door alle lagen, religies en groepen van het huidige Suriname heen. De altijd goedlachse zussen geven graag een moderne twist aan de recepten zonder de veelzijdigheid van Surinaamse tradities in de keuken te verliezen. Doorspekt met hun persoonlijke tories (verhalen) En met een flinke dosis soso lobi! Liefde, samenzijn en verbondenheid. En niet te vergeten gezelligheid, want daar weten de zussen Waal alles van. Ook op deze oktobermiddag in de boekhandel Scheltema.

Met liefde voor Moeder Natuur is de ondertitel. Niet vreemd als je bedenkt dat Suriname bijna geheel bestaat uit overweldigende natuur, vogels, oerwoud, zwarte panters en jaguars, een uitbundige flora en fauna. het land brengt ook de lekkerste vrucht- engroentesoorten voort. Basis voor hun keuken, want in SuriMAM hebben de schrijfsters veel groenten, kruiden en vruchten verwerkt in diverse vegetarische, vlees- en visgerechten, met achtergrondverhalen over deze ingrediënten. Moreen vertelt het verhaal over het met haar voeten in de aarde staan op het kostgrondje. Daarna is het tijd voor ontbijt of lunch met bacove pannenkoekjes, een papajasmoothie of klaroentaart.

foto: #momentje met Moreen.

Ramadan is een belangrijke gebeurtenis in Suriname, vasten, bewust met eten bezig zijn is het verhaal van zus Martha. Feesten worden gezamenlijk gevierd, ongeacht religie, gastvrijheid staat hoog in het vaandel. Proeven dus van traditionele gerechten, vertelt ze, om vervolgens te gaan shoppen op de wereldmarkt. Zoveel invloeden. Voor een tropische salade met verse groenten, kip en pindasaus of zachte vanillebolletjes als ontbijt. En wat te denken van energiebooster sopropo, met een enigszins bittere smaak.

Ik maak een stap naar het diner, schol met gember, Javaanse rendang of Surinaamse nasi koening met kousenband. Zo veelkleurig als de keuken is, is de traditionele dracht dat ook, vertelt Moreen hierna. De zussen tooien zich vaak met de angisa, een hoofdbedekking om het haar te bedekken, ontstaan in de slavernijperiode. De dames dragen altijd de kleuren groen (wijsheid), rood (passie) en geel (zon)

Het derde deel gaat over traktaties, want Surinamers houden van feest, geld of geen geld. er moet worden gegeten en gedronken. Daarvoor is het instituut kas money bedacht. Aretha legt in SuriMAM uit, dat er wordt gespaard totdat er geld genoeg is voor een feestje. En iedereen is uitgenodigd. Met kokosijs, gepofte bakbanaan en Hindoestaanse bara’s

foto’s: bara’s & loempia’s

Moet ik nog meer vertellen? Welnee, dit tweede boek van de zussen Waal is een feest, net zo als de presentatie twee weken geleden. In januari 2019 nodigt Gereons Keuken Thuis de zussen Waal uit hun verhaal te doen in een aflevering van #talkandtable. Tot dan heb ik tijd genoeg me onder te dompelen in het warme bad van SuriMAM. Soso Lobi!

SuriMAM, 60 eigentijdse recepten. Moreen, Aretha & Martha Waal (ISBN9789024582952) is uitgegeven door Luitingh-Sijthoff en is in de boekhandel te verkrijgen voor € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

31/10/201817/12/2022

Wild zwijn?

foto: wild zwijn?

Wild zwijn? Vorige week vertelde ik op Gereons Keuken Thuis nog over de jagers, die ik tegenkwam in de heuvels tussen Mancey en Tournus. Mannen in oranje hesjes, die op zaterdag een robbertje achter de wilde zwijnen aan gaan rennen. In de hoop, als waren zij Asterix en Obelix, een wild zwijn te verschalken. Ik vroeg me direct af of Théo erbij was? Die oranje hesjes zijn er voor het geval ze elkaar per ongeluk in de bil schieten. Uitstappen uit de auto voor foto’s was derhalve geen optie. Het bracht me meteen op het idee, om weer een karbonaadjes te maken met een wildsmaak. Het verschil tussen varken en zwijn is dat de laatste erop los scharrelt en veel meer dingen zoals jeneverbessen, wilde kruiden en ander natuurlijk spul eet. En…, voegde een Facebook vriendin, die voorheen in de Bourgogne woonde, eraan toe, veel meer spiermassa heeft. Dus roder vlees. Natuurlijk is het geen wild zwijn, maar niet getreurd, met kruiden en specerijen in een marinade kun je een heuse wilde stoof van varkensvlees maken. Dat leerde ik van mijn tante Doubs, juist ja, die van de soep, uit de Morvan. Lekker stevig glas rood erbij en smikkelen maar.

foto: de jachtvelden rond Tournus.

Nodig:

1,5 kg schouderkarbonaden

2 sjalotten

1 prei in ringen

1 winterwortel

1 tak rozemarijn geritst

2 laurierbladeren

3 tenen knoflook

genoeg rode wijn om het vlees onder te laten staan

2 cm gember

8 kruidnagels

15 gekneusde jeneverbessen

1 el Dijon mosterd

bloem

peper en zout

boter

Bereiding:

Maak een marinade van de wijn, grof zout peper, mosterd, gehakte knoflook, gember in dunne reepjes, de jeneverbessen, laurier en rozemarijnnaalden. Leg de ontbeende schouderkarbonaden in deze marinade en dek af. Laat het geheel minimaal 24 uur in de ijskast staan. Haal het vlees uit de marinade, dep het droog en haal het door de bloem met wat zout en peper. Verhit boter en bak het varkensvlees aan. Snijd ondertussen de prei, sjalot en wortel fijn. Breng in een steelpan de marinade aan de kook. Haal de karbonades uit het vet en zet apart. doe de groenten in de pan en zet ze kort aan. Blus af met de warme en gezeefde marinade. Doe de karbonaden terug en laat het geheel een uur stoven op heel zacht vuur. Bind de saus met wat beurre manié.

Serveren met fluffy aardappelpuree en geroosterde pompoen uit de oven.

25/10/201830/10/2018

Franse foodparade, herfst 2018.

foto: déjeuner.

Het is wat grijzig vandaag, grisaille, een mooie dag om wat vrolijke vakantiegerechten te delen in een heuse Franse foodparade, herfst 2018. Een jaarlijks terugkerend item, waaraan door veel foodbloggers gehoor wordt gegeven. Zelf net terug van mijn congé annuel, probeer ik altijd de opgedane inspiratie te bundelen en vast te houden, met foto’s, het uitwerken van recepten in het carnet culinair van professeur Circonflexe. (daar gaan jullie in 2019 meer van horen) en erover te praten, wat ik vrijdag jl. deed bij June tot 12 op NH radio. Vergezeld van een gezellig hapje vertelde ik daar over cuisine du marché en hartverwarmende uiensoep.

Allons-y! Franse foodparade, herfst 2018.

foto: pissaladière van Ingrid.

Ingrid serveert een pissaladière, samen met socca het nationale gerecht van Nice. Ik at het onlangs nog in de oude stad bij het bekende adres Lou Pilha Leva voor socca en pissaladière.

foto: Lou Pilha Leva, Vieux Nice.

Van Nice gaan we maar Marseille voor het nationale Provençaalse visgerecht, geen soep maar gekookte vis uit de oude haven van deze door Grieken gestichte stad. De mare gaat dat zij reeds een vorm van bouillabaisse maakten op hun driepoot boven vuur.

foto: bouillabaisse van Hanneke.

Bouillabaisse van Hanneke met, hoe kan het ook anders, rouille, roest, de peperige knoflooksaus voor in je soep. Vind je deze soep te bewerkelijk kun je ook vissoep volgens de beproefde methode van vissers uit Cassis maken.

foto: Lisette’s blanquette.

We gaan verder met een Franse klassieker. Lisette met blanquette Deze kalfsvleesstoof is heerlijk in de herfst en past binnen het rijtje van boeuf Bourguignon, coq au vin, pot au feu en andere herfstgerechten.

foto: canthareltaartje van Cora

Canthareltaartje met bavette van Cora. Zij gaat creatief aan de slag met cantharellen, het is tenslotte oktober, en tartaar van bavette.

Tot slot francoblogger René. Hij komt met een recept voor Gebraden kip met champignons . Niet te versmaden, want een goed gebraden kip is de quintessentie van la cuisine Française.

Dank alle foodbloggers voor het inzenden van jullie gerechten voor deze Franse foodparade herfst 2018. Un grand merci à tous!

foto: Madame du Barry.

en… uit mijn eigen keuken komt het verhaal van Madame du Barry

FIN

29/09/2018

SIMPEL, Yotam Ottolenghi.

foto: simpele cover SIMPEL.

SIMPEL. In der Beschränkung zeigt Sich erst der Meister, vrij naar Goethe. Een vraag, die je jezelf kunt stellen als restaurateur en kookboekenschrijver. Ga ik voor uitgebreide en onbekende gerechten en recepten vol spannende ingrediënten, een beetje ingewikkelde bereidingswijzen of wil ik bekend worden om mijn eenvoud? Fenomeen Yotam Ottolenghi, de uit Israël afkomstige en tegenwoordig in Londen wonende restauranteigenaar koos voor het eerste, zette daarmee een trend, die wereldwijd werd gevolgd. Midden Oosters eten werd een hype en Ottolenghi kreeg een grote schare fans. Vorig jaar kwam zijn boek SWEET uit, een nieuwe loot aan de Ottolenghi boom. Gereons Keuken Thuis is geen thuisbakker, maar de trouvailles in dit boek waren “mouth watering”, om het maar in het Engels te zeggen. Net zoals de chique gerechten in zijn mooie kookboek NOPI, waarover ik schreef, dat het in kort bestek moeilijk zou zijn om alle zintuiglijke prikkelingen te beschrijven. Zo kijk ik naar zijn kookboeken. Het is lees- soms droomvoer voor mij, geen handleiding. In die zin was ik nieuwsgierig wat SIMPEL met mij zou doen?

Er zijn vele soorten koks, de één ervaart het bereiden van de dagelijkse maaltijd als een soort taakstraf, de ander flanst wat in elkaar en voor weer een andere thuiskok is de gang naar het fornuis een bijna dagelijkse liturgie. Zoveel mensen zoveel smaken. Als hij door de stad loopt heeft Yotam Ottolenghi geen idee, wat hij gaat maken, totdat hij langs een groenteman loopt en zomaar wat koopt. (dit principe werkt ook al jaren prima in Gereons Keuken Thuis) Samen met wat er in huis is vormt dat het avondmaal, stelt de schrijver De echtgenoot van Yotam beleeft dat heel anders. Voor hem is voorbereiding het toverwoord. Eén van de andere schrijvers van SIMPEL, Tara Wigley, vindt pas rust als alle bestanddelen kant en klaar als mise en place in de ijskast klaarstaan. Ze hoeft dan alleen maar te assembleren.

Vele voorkeuren dus, maar hoe houd je het SIMPEL?

Door structuur: Snel, Ingrediënten niet meer dan 10, Maak van tevoren, Provisiekast, Eenvoudiger dan u denkt en Lui. Elke letter voorzien van een icoontje, dat bij de recepten in het boek staat. Tevens lag er de uitdaging voor Ottolenghi om de veelgehoorde klacht van zijn afficionados te tackelen, wat betreft het aantal soms moeilijk te krijgen ingrediënten. Want niet iedereen in Nederland, maar ook in Engeland, hoeft maar de deur uit te lopen en te kiezen, welke keuken en specifieke ingrediënten hij kan kiezen uit de vele winkels uit alle hoeken van de wereld. Ottolenghi voegt hier wel aan toe, dat een beetje internet shoppen geen kwaad kan. Het moet allemaal ook weer niet te SIMPEL worden.

foto: zo houd je het SIMPEL.

En dan de gerechten in het boek?

Voor de zondags brunch: portobello’s met brioche en gepocheerd ei, eigenlijk best chique voor SIMPEL, toast met avocadoboter en brood met rode biet, karwijzaad en geitenkaas. Rauwe groenten, koude komkommersoep met bloemkool en gember en een komkommersalade met veldsla (kan toch echt niet moeilijk zijn). Geroosterde druiven in al hun eenvoud met basilicum en burrata, wat een trouvaille. Een groot succes tijdens een dinertje met vrienden onlangs. Verder met gare groenten, zoals geplette courgettes, geroosterde aubergine met ansjovis. Ottolenghi blijft, ondanks dat het boek SIMPEL heet bij de Levantijnse keuken. Een lijvig hoofdstuk, met voor ieder wat wils. Ik maak een sprongetje, om het simpel te houden naar vlees, lamsburgers met pistachenoten en yoghurtsaus met sumak, vis in de vorm van Bridget Jones’zalm met pijnboompitsalsa of deze vind ik ene hele leuke: “kip Marbella” Een kind kan de was doen. Desserts ontbreken niet, net als maaltijd- en menusuggesties. SIMPEL besluit met een lijst van typische Ottolenghi ingrediënten, die mits goed gebruikt, juist zijn signatuur weergeven aan verder day to day gerechten. Wel een kleine kanttekening: waarom zie ik al die Londense restauranthouders een geroosterde bloemkool erin fietsen? Maar dat terzijde.

SIMPEL is een heerlijk dagelijks te gebruiken kookboek, voor al die koks, die met hun handen in het haar zitten, geen tijd hebben of geen inspiratie. Ik moet zeggen, daar slaagt Yotam Ottlolenghi ook deze keer weer in. De vertaalslag te maken. In die zin gaat voor SIMPEL Goethe’s slogan “In der Beschränkung zeigt Sich erst der Meister” zeker op.

SIMPEL, Yotam Ottolenghi (ISBN 9789059568266) is een uitgave van Fontaine en is on- of offline te koop voor € 29,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

24/09/201824/09/2018

Catalonië van José Pizarro.

foto: bomba de Bermondsey.

Catalonië. Catalunya lliure! klonk het vorige week, 11 september, nationale feestdag, uit de kelen van tienduizenden verzamelde Catalanen op de Ramblas van BCN. Het is een eigenzinnig volk, met een onafhankelijke spirit. De streek Catalonië gelegen in de noordoosthoek van het Iberisch schiereiland is wars van alles, wat hunne hoge heren in Madrid dicteren. Een streek, gevormd door bergen en zee, mar i muntanya, ontdekt door Griekse handelslieden, die hier hun emporia opzetten, gelegen langs de handelsroutes naar het zuiden van de Romeinen en beinvloed door de Moorse beschavingen. Een streek vol afwisseling, de metropool Barcelona, de heilige Catalaanse berg Canigou, strand en zee, cava en wijn uit de Penedès met zijn wijnkathedralen in de stijl van bouwmeester Gaudí. Castellers, sardanas en vuurwerk. En dan die prachtige taal van de minstrelen. Gereons Keuken Thuis is dol op Catalonië.

De in Londen wonende en uit het zuidwest Spaanse Extremadura afkomstige José Pizarro is dat ook. Al eerder schreef hij een kookboek over dat andere eigenzinnige stukje Spanje, Euzkadi in het kookboek Basque. Nu vond hij het tijd om Catalonië in het zonnetje te zetten, althans de keuken van deze streek. Pizarro is door de jaren heen meer en meer bekoord geraakt van de Catalaanse keuken in al zijn eenvoud. Samen met zijn levenspartner Peter Meades deed hij onderzoek naar de belangrijkste smaken en ingrediënten van deze regio en verwerkte deze in zijn nieuwe boek De keuken van Catalonië, gerechten van in en om Barcelona.

foto: José Pizarro.

De opzet van het boek is heel simpel. Vlees, vis, groenten en als afsluiter desserts, want Catalanen sluiten graag af met zoet, dolç. Pizarro vond goede producenten van vlees in Lleida, de lekkerste butifarra voor in een bonenschotel. Een konijn-rijst gerecht met rijst uit de Ebro delta ontbreekt niet. Of een kipstoofschotel met langoustines, mar i muntanya. Slakken, cargols staan op het menu. Tot slot staat in het hoofdstuk vlees de befaamde bomba van Barceloneta, door José getransformeerd in een Londense Bermondsey bom.

foto: suquet van vis.

Peixe, de zee is nooit ver in Catalonië, een paradijs voor visliefhebbers. Ga eens op een zondag lunchen in Roses aan het strand. Van langoustines, dorade, zonnevis tot schelpdieren. Suquet is het visgerecht van de Catalaanse kust, een stevige vispot. Bacallà a la launa van Alix, Catalaanse chefkok in José’s Londense restaurant Pizarro en Xató, kabeljauw in een soort romesco saus, dat zijn naam dankt aan het Franse woord chateau. Een intermezzo van geroosterde bloemkool met ansjovis saus. Volgens mij is dat de “next big thing” in Londen, bloemkool roosteren, want ik kom het bij verscheidene restaurateurs tegen, maar dat terzijde.

foto’s: calçots en escalivada.

Op naar de groenten. De moestuinen, els horts, van Catalonië leveren de lekkerste groeten om zowel rauw als bereid te eten. Pizarro noemt koken met de hele groentekraam als luisteren naar een heel orkest, elke musicus met zijn eigen karakter, maar als je groente bereidt in harmonie levert dat de mooiste composities op. Natuurlijk in escalivada, een bekend groentegerecht of aubergine gevuld met samfaina, het equivalent van de Provençaalse ratatouille. Calçots met romescosaus ontbreken niet. Allemaal lekkere recepten voor in elk seizoen. Natuurlijk is dit groenten-hoofdstuk niet af met het eenvoudigste, maar ook bekendste Catalaanse recept voor pan amb tomaquet. veelvuldig geserveerd in de restaurants van José in Londen.

foto: Saffraan en piinboompittenijs.

Dolç, desserts. Niet iedereen is zoetekauw, maar de Catalanen zijn dat wel. Crema Catalana met een mooie harde suikerkorst, hazelnoot pruimcakejes, turrón en het heerlijk saffraan-pijnboompitten ijs. Het is nazomer en Gereons Keuken Thuis zou je niet straffen met een nazomers tripje naar Catalunya. Tot slot onthult José Pizarro zijn favoriete adresjes in deze streek. Wat een heerlijk boek met een cover in Joan Miró stijl, De Keuken van Catalonië, vol smakelijke gerechten. En…. of Catalunya nu ooit lliure wordt of niet, gevolgen voor de keuken zal het niet hebben. Deze is here to stay! Menja saborós of Buen provecho!

foto: cover De keuken van Catalonië

De keuken van Catalonië, José Pizarro (ISBN 9789461318367) is een uitgave van Forte Culinair en is te koop voor € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

21/09/2018

Ik noem het fit for fun.

Ik noem het fit for fun. Je lekker in je vel voelen op je eigen manier. Eigenlijk zou deze week op Gereons Keuken Thuis in het teken staan van #fitforfun, met bijdragen over lekker fit de herfst in! Weg met de all inclusive kilootjes van de Costa’s en vast wat weerstand opbouwen voor de komende donkere winterperiode. Met een samenvatting van leuke plant based kookboeken en tips van medebloggers, interviews en evenementen. Maar toen sloeg de griep toe en een storing op mijn blogsite, die enkele dagen duurden. Het plan, bleek zo kort voor mijn congé annuel, iets te ambitieus! Soit!

foto: cover Recepten voor geluk.

Ik ga het toch proberen. Deze zomer ploften vele “gezonde” plant based boeken op de deurmat van Gereons Keuken Thuis, zoals The Happy Pear, recepten voor geluk, waarin de immer vrolijke Ierse tweeling je aan de hand neemt via een plantbased dieet, met dito recepten, een early morning swim (ik weet hoe verslavend dat is) en een programma, waarvan je naar hun zeggen gelukkiger wordt. Gezond eten en lekker bewegen. Ze zien er dan ook er dan ook heel gezond en gelukkig uit. Ik plaats er wel een kleine kanttekening bij, omdat je ook de lat te hoog kunt gaan leggen. Het moet wel leuk blijven. Want #LUBM, het moet geen religie of marteling worden. Gelukkig beaamden de heren dat ook in een #talkandtable gesprek, dat ik in augustus met ze had. Zij hebben zelf een craving voor zoetigheden, ach, Gereons Keuken Thuis drinkt graag wijn.

foto: cover De plantparadox.

Een boek van geheel andere orde, maar daarom niet minder interessant om te lezen, is de De Plantparadox van Steven Gundry, waarin deze arts een boeiende theorie ontwikkelt, waarbij hij stelt, dat door lectines, giftige stoffen in planten, plantvbased voedsel weleens helemaal niet zo gezond kan zijn en zodoende bijdraagt aan ziekten. Lectines zijn stoffen, die planten beschermen tegen opgegeten worden. Gifstoffen en volgens Gundry de boosdoener bij veel ziektebeelden, die hij behandelde. Hierna volgt een stevige verhandeling over de bereikte resultaten met zijn patiënten in zijn kliniek in Palm Springs. Hij heeft met zijn theorie al heel wat mensen met auto immuun ziektes geholpen. De schrijver viel zelf ook 30 kilo af en ontwikkelde een programma, dat geschikt is voor zowel vleeseters, vegetariërs en veganisten. Het gaat erom, dat je lectines mijdt. In Amerika was dit boek direct een grote hit. In Nederland was men wat sceptischer. Ik ben eraan begonnen en vind dat deze arts wat in herhaling valt en niet zelf aangeeft, hoe hij het zelf dagelijks in praktijk brengt. Dat is toch een beetje wat mensen willen weten. De leuke kant aan het boek vind ik dat je de glutenhype in een ander licht gaat zien. Ik lees nog even verder…. Gundry beschrijft mooie theorie om anders naar de gezondheidsclaims van plantaardig voedsel te kijken. Daar steekt deze arts al dan niet terecht het mes in.

foto: een smakelijke creatie van Mathijs Vrieze

Al een tijdje volg ik TV kok en kookboekenschrijver Mathijs Vrieze. Deze immer vrolijke man neemt zijn lezers mee op pad, om naast gewichtsverlies, ook blijvend gezond te blijven eten. Want minder eten en veel bewegen, doet wel tijdelijk afvallen, maar levert geen gedegen gewichtsverlies op. Vrieze is ervaringsdeskundige. Met andere woorden maak het duurzaam. Mathijs heeft een missie, kijk bijvoorbeeld eens naar zijn Facebook pagina Gezond koken in je eigen keuken met Mathijs, waar hij leuke tips en recepten geeft, maar vooral motiveert. Mathijs legt elk principe uit en zo houd je het langer en blijvend vol. Daarnaast start op 1 oktober zijn maand durende Masterclass, waarin hij je meeneemt met lekkere recepten, zijn eigen ervaringen deelt en je een heel nieuwe gezonde lifestyle biedt. Maak dat eens je voornemen in oktober: Aan de slag met Mathijs Vrieze.

foto: cover Detox Kitchen groenten.

Naast de jongens van de Happy Pear op zondag 7 oktober, kun je, op de zaterdag ervoor Lily Simpson ontmoeten. Zij is daar dan, tijdens het Better Health Event, aanwezig, om te praten over haar boek Detox Kitchen Groenten, verse en gezond recepten zonder zuivel, tarwe en geraffineerde suiker. Een mooi vormgegeven boek met een dieet van plantaardige ingrediënten, dat volgens haar zeggen je gezondheid en vitaliteit stimuleert. Eén kanttekening wil ik er wel bij maken, suiker uit fruit, biet, honing, riet of what else, blijft suiker. En over zuivel kun je ook discussiëren. Glucose is nodig als brandstof voor je hersenen. Volvette zuivel een heerlijk ontbijt. En tarwe levert naast koolhydraten ook vezels en eiwitten. Het zijn keuzes, niet per se dogma’s. (medische redenen daargelaten) Overigens schrijft Simpson in dit boek met liefde over groenten en dito recepten. In dit boek worden per groentesoort lekkere recepten bereid. Mocht je meer van haar of de tweelingbroers Flynn willen weten, of ze gewoon eens live zien? Ga dan zeker kijken op 6 of 7 oktober.

Ik noem het fit for fun, grasduinen door al deze boeken, het lezen met een glimlach en bekijken waar je de aangereikte plantaardige of dieetadviezen kunt gebruiken of juist niet. En juist niet bang zijn, om meer plant based te koken en eten. Dat doe je omdat je het leuk vindt of omdat je je er goed bij voelt. We all benefit. Have fun, zou ik zeggen. Ik verheug mij nu al op mijn Bourgondische congé, ook heel gezond voor lichaam en geest en de lol is ik kom tijdens vakanties nooit één grammetje aan, maar wel gelaafd terug.

The Happy Pear, recepten voor geluk, Stephen & David Flynn (ISBN 9789463191210) € 24,95, Detox Kitchen Groenten, Lily Simpson (ISBN 9789463191166) € 24,95 en De Plantparadox, Dr. Steven Gundry (ISBN 9789463190961) € 22,95 zijn uitgaves van Scriptum en te koop bij je favoriete boekhandel.

Let op: Op zondagmiddag 11 november organiseert Mathijs Vrieze weer een leerzaam Live event

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

17/09/201818/09/2018

Talk & table, Pascale Naessens.

foto: cover Nog eenvoudiger.

Dit voorjaar ontving Gereons Keuken Thuis Puur & Lichter, het nieuwe kookboek van Pascale Naessens, in de welbekende stijl van deze vedette uit Vlaanderen. Vorige week is Nog Eenvoudiger met 4 ingrediënten uitgekomen, waarin Pascale in kakelnieuwe recepten laat zien hoe je lekker en gezond kookt. Pascale begon als fotomodel en belandde daarna bij de commerciële zender VTM als omroepster. Zij presenteerde vele programma’s. Gaandeweg ontwikkelde Pascale een voorliefde voor koken met pure producten, waarbij je ook gezond en slank blijft. Met haar man Paul maakte ze diverse zeezeilreizen, ook in programmavorm. Ik leerde Pascale kennen door haar kookboeken Puur Pascale 1 & 2. Een echte ontmoeting zat er helaas niet in vorig jaar bij restaurant Edel in Amsterdam. Pascale kookt con brio en maakt van elke maaltijd een waar feest. En ze schuwt het gebruik van in Nederland tamelijk ongebruikelijke ingrediënten niet, zoals hondshaai of rog. Voeg daarbij haar mooie lijn met tableware en je kunt je voorstellen dat het thuis aan tafel bij Pascale goed toeven is. Een fijne gast dus voor mijn serie talk & table. Ik wil alles van haar weten en beloon deze vrouw dan met een speciaal recept voor haar met een bijpassende wijntip.

Wie is Pascale Naessens ? Vertel eens iets over jezelf?

Dat is moeilijk in één zin te vangen. Ik ben iemand, die graag bezig is met dingen te creëren, die ik tof vind. Daar valt veel over te vertellen, maar eerlijk gezegd doe ik dat zelf niet graag. Het is aan anderen om mij te beoordelen.

Wat doe je op dit moment? Waar ben je mee bezig?

Op dit moment ben ik bezig met mijn eerste tentoonstelling van keramiek bij Purdey Design in de trendy Antwerpse Kloosterstraat, waar overigens ook veel Nederlanders komen. Volgende week komt mijn nieuwe boek Nog Eenvoudiger uit en is tegelijkertijd de presentatie. Het hoort allemaal bij elkaar voor mij, lekker eten, een fijn gedekte tafel met mijn eigen keramiek, een mooie omgeving en natuurlijk fijn gezelschap. Het vormt voor mij één geheel. (Gereons Keuken Thuis las dat ook in Puur Pascale 1, bij de Bijbelse rode linzensoep) Maar beiden zijn af en ik ben alweer met andere plannen bezig.

Vertel eens iets over je boek ‘Puur & lichter’? Hoe is jullie samenwerking ontstaan?

Ik heb dr William Cortvriendt leren kennen via zijn boek ‘Hoe word ik 100?’ Ik had hem een mail gestuurd omdat er volgens mij een foutje in stond. Sindsdien zijn we contact blijven houden. Dit jaar vroeg hij of ik met hem een boek wou maken. Dat is Puur & Lichter geworden. We hebben dus de krachten gebundeld, hij de theorie, ik de recepten. Het is fijn samenwerken met William.

(ik maak een opmerking over het boek de Plant paradox, dat ik zelf als erg veel theorie beschouw)

Ik ken het boek de Plant Paradox, interessant maar volgens mij te eenzijdig. Er zijn ook wetenschappelijke studies die aantonen dat ‘lectines’ ons immuunsysteem bevorderen. In mijn optiek ben je niet geslaagd als je je lezers geen praktische tools meegeeft. Je mist je doel en dat maakt het dan weer omstreden. Ik vind altijd dat ik een handvat moet bieden.

Doe het zelf, probeer het! Dat was ook de insteek van mijn tien dagen challenge, waaraan 25.000 mensen uit Vlaanderen en Nederland meededen. Met dagelijks tips voor ontbijt, lunch en diner, boodschappen lijstjes en nog veel meer. Ik heb hier veel positieve reacties op gekregen. Deelnemers vielen daadwerkelijk af of voelden zich beter na de tiendaagse. Daar word ik blij van.

Wat zou je doen als je één keuze had tussen schrijven van kookboeken en een ander beroep? Wat was je dan geworden? Geen compromis mogelijk.

Ik ben model geweest, heb altijd van creatieve dingen gehouden van keramiek tot binnenhuisarchitectuur. Veel dingen boeien me, schrijven, dingen creëren, recepten maken. Nu ben ik met een pannenlijn bezig, die we helemaal zelf ontwerpen. Ik creëer graag en koppel mijn naam niet aan bestaande merken, ik doe liever mijn eigen ding. Ik heb mijn eigen ding nooit gekoppeld aan een merk. Eigenlijk heb ik gewoon met mijn passies een droomjob. Me niet vastpinnen op één ding maar het geheel.

Recepten verzinnen is niet makkelijk, ik tob er zelf ook vaak mee. Zeker als je licht wilt koken. Hoe doe je dat?

Ik vind recepten bedenken niet moeilijk en ook leuk. Vanmiddag vlak voor dit gesprek nog iets bedacht voor de lunch wat zeker in mijn volgende boek komt.

foto: makreel uit Puur Pascale.

Je benadrukt altijd in je boeken geen dieetboeken te schrijven, maar een lifestyle te propageren. Ik vind jou weinig dogmatisch, dat is fijn. Hoe bewaak je dat?

Ik houd alles in eigen beheer, het is mijn boek, zijn mijn recepten en bewaak dat. Ik stel mijn eigen grenzen en weet vooral wat ik niet wil. Echter ik ben geen controlfreak. Het heeft met mijn gevoel te maken. Alles moet gewoon kloppen. En als een boek dan voltooid is, kan het zijn eigen leven gaan leiden.

Wat is de minst aantrekkelijke kant van het schrijven van een (kook)boek voor jou?

Kort en bondig: tijdsdruk.

En wat is de meest aantrekkelijke kant van het schrijven van een kookboek voor jou?

Het is een avontuur, je start met een blanco canvas, vertrekt van een leeg blad, dat groeit en groeit. Dat vind ik een fantastisch proces. Het boek groeit met je mee. Dat vind ik boeiend en fijn om te doen. En als het dan klaar is begint het assembleren, het monteren net als bij een film. Het hele werk steekt in elkaar. Dat vind ik fantastisch.

Hoe is jouw fascinatie voor keramiek ontstaan?

Tijdens een van onze zeilreizen ontmoette ik de Tunesische Sabia, een keramiste. Een zelfstandige vrouw, zonder man, die er gelukkig uit zag in een wereld waar het niet makkelijk is voor vrouwen. Ik zag haar bezig, liefde op het eerste gezicht. Een gevoel in je buik. Ik was zo onder de indruk. Thuis ben ik direct naar een keramiekstudio gegaan en heb de kunst me eigen gemaakt. Keramiek in een organische stijl, oervormen in mooie kleuren.

Moeilijke vraag, wat vind jij van al die healthbloggers met keer op keer dezelfde recepten? Ik heb nu al die pannenkoeken, shakes en groentepasta wel gezien.

Ik kijk daar op twee manieren naar. Ik vind het jammer dat er veel wordt gekopieerd en overgeschreven, maar daar wil ik niet te lang bij stil staan. Het fijne eraan is, dat jonge mensen weer creatief koken en bezig zijn met hun gezondheid. Dat is tof. Ik voel mezelf bevoorrecht zovelen te inspireren. Mijn grootste uitdaging is herkenbaar zijn en tegelijkertijd vernieuwend.

Wat vind jij een goddelijke maaltijd? Waar moet die aan voldoen?

Ik heb veel goddelijke momenten beleefd tijdens het zeilen, zelf gevangen vis of groente van de markten bereiden.. Vers eten uit de natuur, schaaldieren zijn mijn favoriet en dan eten in leuk gezelschap. Dat is voor mij een goddelijke maaltijd.

En natuurlijk welke wijnen, ik weet dat één keuze niet mogelijk is?

Ik houd van droge witte wijnen, Bourgognes of sauvignon blanc. Ik laat me buiten de deur graag adviseren. (Gereons Keuken Thuis gaat nadenken) Of rosé met zeebanket, een mooie combinatie.

foto: cover Puur Pascale 2.

Wat lust je echt niet en waarom niet?

Ik lust bijna alles en wil altijd alles proberen. Maar kaas is niet altijd mijn favoriet. Ik ben zoveel met voeding bezig dat ik dan wil weten waarom ik sommige kazen niet lust. Ik probeer al heel lang hier het antwoord op te vinden.

Ik vertel Pascale, dat ik dat met eieren heb, een soort gruwelen. En met andouillettes. Pascale: Andouillettes is ook zoiets, dat kreeg ik niet weg!

Waarheen ga je het liefst naar op reis?

Overal heen, telkens een nieuwe bestemming, ik heb niet per se een vaste reisbestemming. Afwisseling voedt mij.

Wat vind jij van freakshakes van 1400 Kcal, waar op Instagram superslanke meisjes mee koketteren? Of de tegenwoordig populaire vreetvideo’s?

Hoe kun je zoiets positief ervaren. Ik kende het niet, nooit gezien en kan daar moeilijk bij. Het geeft mensen een verkeerd beeld van eten. Daarnaast is het nepcultuur, nepnieuws, wat anderen op een verkeerd been zet, want ze eten het blijkbaar niet op? Ik vind het niet oké, ook gesproken vanuit mijn eigen ervaringen, ik heb een eetprobleem gehad en weet hoe erg dat kan zijn.

Wil je nog iets anders vertellen….delen?

Dank voor dit toffe gesprek. Gereons Keuken Thuis kan dit alleen maar beamen, wat een warme en leuke vrouw vol verhalen. Dank voor je deelname Pascale!

Het recept

foto: zeebaars op hamkrokantje.

Van Pascale leer je op een natuurlijke wijze koken, met mooie ingrediënten. Het leuke aan de boeken van Pascale vind ik dat zij ook met in Nederland wat minder bekende zaken werkt. Zo zie je veel vis bij haar, zeebaars, makreel op een mooie manier en rog. En zoals in haar nieuwe boek slechts weinig ingrediënten. Dat maakt haar repertoire boeiend en feestelijk. Want dat is de indruk, die ik kreeg, toen ik deze vrouw sprak. Dat zij voor zichzelf, haar geliefde en gasten een mooie wereld vol smaak en sfeer creëert. Het lijkt me heerlijk aanschuiven bij Pascale aan de dis. Voor haar poetste ik mijn recept van zeebaarsfilet met een hamkrokantje en gremolata op. Ik haal vaak vis in IJmuiden en kom dan vaak op dit soort gerechten uit. Eenvoudiger kan niet. Ik serveer het met een smeuïge zoete mousseline van flespompoen en wortel. We drinken er een witte chardonnay uit het dorpje Chardonnay bij van Talmard. Of anders een Uchizy. Dank Pascale voor je deelname. Santé!

Nodig 2 personen:

2 zeebaarsfilets

4 plakken rauwe ham

rasp van citroen

2 tenen knoflook

wat gehakte peterselie

1 klein klontje boter

1 el olijfolie

grof zout en zwarte peper

1 flespompoen geschild en in stukken (de pitjes kun je ook roosteren, #nowaste)

1 wortel in blokjes

zout

2 el olijfolie

citroensap

2 el crème fraîche

geraspte nootmuskaat

Bereiding:

Hak de knoflooktenen fijn, rasp wat citroenschil van een biologische citroen en hak de peterselie fijn maak er een fijne gremolata van. Verwarm de oven voor op 200 graden. Bedek een plaat met bakpapier en bak de plakken rauwe ham krokant. Dit duurt maar enkele minuten, dus kijk uit dat ze niet verbranden. Zet apart. Doe de blokjes flespompoen en wortel op een bakplaat en bestrooi met wat grof zout en peper. Voeg wat olijfolie toe en gaar een half uur op 180 graden. Doe de gare groenten in een hoge kom en maal deze fijn voeg wat citroensap toe, de crème fraîche en maak er een fluwelige mousseline van. Breng op smaak met zout en peper. Voeg wat geraspte nootmuskaat toe. (of een lepeltje tahin)

Verhit wat boter en olie in de pan. Bestrooi de zeebaarsfilets met zout en peper en bak deze snel en kort aan, te beginnen op de huid. Draai daarna kort om. Haal de vis uit de pan, Verdeel de hamkrokantjes op twee borden en drapeer hierop de vis. Geef het een kleine scheut olijfolie en bestrooi met de gremolata. Serveer het gerecht met een beetje van de mousseline.

Eet smakelijk.

foto: cover Puur & Lichter.

Nog Eenvoudiger met 4 ingrediënten, Pascale Naessens (ISBN 9789401455527) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 25,99

Puur & Lichter, Pascale Naessens en William Cortvriendt (ISBN 9789401453349) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

07/09/2018

Nazomeren.

foto: het licht wordt weer diffuser.

Nazomeren…. Gereons Keuken Thuis probeert in de maand september zo veel mogelijk het gevoel van de zomer vast te houden. Nog even de warmte van de zon te voelen, buiten te borrelen, voordat de dagen echt weer korter gaan worden, want dat merk je. De avonden worden koeler en het is al weer eerder donker. Je smaakpalet verandert mee merk je. Deze #alfresco en warme zomer is er heel wat afgegrild op mijn Amsterdamse balkon, zijn er talloze schaaltjes hoemmoes en tzatziki doorgegaan en werd er in de warme zomerzon geluncht met een keur aan salades. Misschien is dat de reden, waarom ik wil nazomeren…..

foto: covers van zonnige boeken.

Gelukkig ontving ik deze week nog een leuke zonnige boeken, Onder de Mediterrane Zon (dacht direct aan mijn vriendin Frances, maar dat terzijde) van Merijn Tol en Nadia Zerouali, die een reis langs de keukens van de Middellandse Zee maakten, ANDINA, het nieuwe boek van de Londense restaurateur Martin Morales, vol kleurrijk voedsel van de hoge Andes en ook uit het Londense horecawezen, Catalonië, geschreven door José Pizarro. Heerlijke boeken om nog even te nazomeren.

Nazomeren betekent ook plannen maken, bedenken, hoe het aankomende seizoen gaat aanvliegen. Gaat Gereons Keuken Thuis voor traditioneel of funky? Of raak ik tijdens mijn aanstaande reis naar de hexagone weer bevlogen van de Franse terroirkeuken. In ieder geval weet ik nu al dat tijdens het nazomeren heel wat afgekookt en uitgeprobeerd gaat worden in het gehuurde Zuid Franse stulpje. Maar dat duurt nog even… Vandaag ga ik nazomeren met wat lekkere #zomerherhaalverhaal recepten. Een beetje à la Saint Tropez.

A propos je kunt nog een week je #alfresco bijdrage insturen. Op 16 september verloot ik twee leuke kookboeken. Bon weekend!

foto: verse vangst….

Sardines met Antiboise:

Nodig:

4 sardines schoongemaakt

1 citroen

zout

peper

1 el peterselie gehakt

aluminium folie

2 ontvelde tomaten

50 g gehakte zwarte olijven

3 el olijfolie

2 tenen knoflook

1 el kappers

1 el rode wijn azijn

2 el gehakte peterselie

Bereiding:

Kruis de tomaten met een mesje in en leg in heet water. Daarna laten schrikken in koud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadlijsten eruit. Snijd fijn. Hak de knoflooktenen fijn. Verhit wat olie en fruit de knoflook kort. laat niet aanbranden, want dan wordt de saus bitter. Voeg de tomaten toe en laat kort sudderen. Als laatste de olijven. Schep uit pan in kommetje voeg peper, zout, peterselie.kappertjes en rode wijn azijn toe. Snijd de citroen in acht partjes. Houd vier partjes apart. Vul de buik van de sardines met een partje citroen, peterselie, zout en peper. Pak de sardines in folie en zet ze in oven van 180 graden. Na ongeveer een kwartier zijn ze klaar, al naar gelang de grootte van de vis. Serveer de vis met wat Antiboise saus en een partje citroen.

foto: gegrilde aubergine.

Caviar d’aubergine

Nodig:

2 flinke aubergines

6 teentjes knoflook

2 takjes rozemarijn

2 el olijfolie

1 uitje gesnipperd

zeezout en zwarte peper

dressing van 1 el rode wijnazijn, 3 el olijfolie, peper en zout.

2 tl Provençaalse kruiden

1/2 pakje boter

bieslook

zwarte olijven zonder pit

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Snijd de aubergines in de lengte doormidden. Bestrooi de delen met wat zeezout. Laat de aubergines een kwartiertje staan. dep ze daarna droog met papier. Maak een ruitpatroon in het vruchtvlees. Snijd de teentjes knoflook in stukjes en doe deze tussen de inkepingen. Doe hetzelfde met de naalden van de rozemarijn. Voeg zout en peper toe en schenk er wat olijfolie overheen. Wikkel de aubergines in aluminiumfolie en bak ze 45 tot 50 minuten in de oven tot het vruchtvlees helemaal zacht is. Haal de pakketjes uit de oven en laat iets afkoelen. Hak het vruchtvlees van de aubergines, de knoflooktenen en rozemarijn fijn en doe in een kom. Laat de caviar d’aubergine afkoelen in de ijskast. Snipper een uitje en meng dit door de caviar d’aubergine, Maak een dressing van azijn, olijfolie, peper en zout en roer deze door de pasta. Hak de bieslook fijn en roer deze samen met een el grof zeezout door een half pakje zachte boter. Serveer de caviar d’aubergine op vers stokbrood met de boter en olijven.

Terrine de campagne

Nodig:

250 g schouderkarbonade zonder bot

500 g half om half gehakt

12 gedroogde pruimen

5 sneden oud brood zonder korst

2 tenen knoflook

1 glas cream sherry

1 dl slagroom

50 gram gepelde walnoten

200 g ontbijtspek

1 tl gedroogde tijm

2 eieren

1 tl chilipoeder

zout en peper

Bereiding:

Snijd het vlees van de schouderkarbonade zo fijn mogelijk. Snijd de korstjes van het oude brood en week deze in een mengsel van room en eieren. Voeg de tijm, chilipoeder. peper en zout toe aan het brood/roommengsel. Doe het vlees en gehakt erbij en meng goed door elkaar. Week de gedroogde pruimen in de sherry. Snijd ze daarna in stukjes. Hak de walnoten (niet te) fijn. Meng de pruimen en walnoten door het vleesmengsel. Bekleed een vorm of patéschaal met de spek en laat deze iets over de rand hangen. Vul de vorm met het vleesmengsel en druk goed aan. Schud goed met de vorm om luchtgaten in de terrine te voorkomen. Dek af met de spekplakjes. Verwarm de oven op 180 graden. Vul de grote ovenschaal met heet water. Zet daarin de terrine. Bak het geheel in 50 minuten gaar. Haal op het einde het overtollige vet van de terrine. Laat de terrine afkoelen. Serveer in dikke plakken met bijvoorbeeld wat gebakken appels.

foto: artichaut.

05/09/2018

Japan Easy, Tim Anderson.

foto: cover Japan Easy.

Japan Easy. De Japanse keuken kende ik tot op heden allen van buiten de deur eten. Bij Hosokawa, Yamazoto of Teppanyaki Nippon. De laatstgenoemde is helaas een all you can eat paleis geworden. Restaurants, waar Japanse chefs hun snijd- en andere culinaire kunsten vertonen. In balans, verfijnd en smakelijk. Ik heb altijd het beeld gehad “don’t try this at home” Niet alleen vanwege de verfijnde technieken, maar ook vanwege de halve apotheek aan exotische ingrediënten, die je aan moet schaffen en die dan in de voorraadkast staan te verstoffen. En daarbij, hoe makkelijk is het om sushi hier om de hoek bij de Japanse take-away af te halen? Tot zover mijn perceptie van thuis Japans eten koken.

Tim Anderson, ik vertelde op Gereons Keuken Thuis al eens over zijn boek Nanban, denkt daar geheel anders over: “De samoerai waren schurken in jurken en vreemde kapsels en haiku zijn limericks die niet grappig zijn” Met dit citaat start hij zijn vrolijke boek Japan Easy. Als autodidactisch Nippon adept wil Anderson je wegwijs maken in de makkelijke Japanse keuken. Sushi? Verrassend makkelijk, Gyoza? Enorm makkelijk, tempura dito. Yakitori of misosoep? Ach dat zet je zo op tafel. Japan Easy is een inleiding in de wereld van de Japanse kookkunst.

Aan de slag, want Anderson, die al van jongs af aan gefascineerd is door Japans eten, neemt je mee aan de hand. Hij start met zeven Japanse ingrediënten, waarmee je bijna alle gerechten in dit kookboek kunt maken. Sojasaus, mirin, rijstazijn. dashi poeder. sake, miso, rijst. Hierna volgt een lijstje van 10 ingrediënten, die ook van pas kunnen komen. Tim legt uit hoe je rijst kookt, zonder een te plakkerige zetmeelstructuur, want rijst is de aardappel of het brood van Japan. menuplanning komt aan de orde. Eet je één groot gerecht, een combinatie met kleine bijgerechten of maak je een menuutje van veel kleine gerechten. Anything goes laten we maar zeggen. Japans eten zit minder strak in het velletje dan je mocht denken. Doet mij direct denken aan de heerlijke zalmhuid chips, die ik bij Teppanyaki Nippon kreeg voorgeschoteld.

We gaan koken, bijgerechten als superlekkere edamame, Japanse aardappelsalade of meirapen met zoete misosaus. Kleine gerechten zoals gyoza, romige krabkroketten of kip yakitori komen voorbij. Alles met gedegen uitleg en verbluffend weinig ingrediënten in de declaratie ernaast.

Sushi maken komt aan bod, een prima bezigheid met het weer van vandaag, dat me doet denken aan de prent met regen boven de brug van Edo, die schilder Van Gogh inspireerde tot een schilderij. Maar we hebben het over Japan Easy, niet over het weer. Grote gerechten volgen, een sumo hotpot of pak eens uit met een sukiyaki party. Rijst en noedels spelen een hoofdrol in het volgende hoofdstuk. Tot slot pakt Anderson nog uit met wat basissauzen, zoetigheden en besteedt hij aandacht aan dranken van sake, via groene thee tot Japanse whisky.

Japan Easy, sushi, tempura, ramen of sukiyaki. Het maakt je allemaal gelukkig en na het lezen kan Gereons keuken Thuis dat alleen maar beamen. Japan Easy is een vrolijk boek, dat je als thuiskok de fijne kneepjes van Japans eten leert. Ik stel mijn beeld direct bij. Try this at home!

Japan Easy, Tim Anderson (ISBN 9789000361236) is een uitgave van Spectrum en is te koop online of in je kookboekhandel voor € 24,99.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer