Nieuw de LUBM

 foto: Metz

“Sinds food de rol van religie heeft aangenomen, is het het nieuwe opium voor het volk geworden. Met foodpausen als stuurmannen aan het roer. Weinig humor, weinig relativeringsvermogen. En alle foody bisschoppen deinen graag mee over de woelige baren van de foodzee.” 

Bovenstaande hartenkreet plaatste ik zondagochtend op mijn Facebook tijdlijn. En niet zomaar. Ik vind dat het is doorgeschoten. Dat er een strijd tussen de strengen en rekkelijken aan de gang is.

Alles is food gerelateerd geworden. En bitter serieus. Met het mes op tafel. Alsof het genieten van lekker eten of je heil zoeken in lekker koken een dogmatisch iets is geworden. Met veel regels, principes en veel discussie. Zelfs verhitte steken op de sociale media. ter meerdere glorie van het foodgeloof. En de kijkcijfers. Vergeet ik nog de pecunia.  Daarnaast heb ik het nog niet eens over de “gezondheidssaus”waar alles mee wordt opgediend. De tien geboden van het gezonde foody leven, zoals: “gij zult glutenvrij bestaan, geen suikers nastreven en kijk uit met  de verlokking van vlees.” Gelukkig komen er nog net geen colporteurs aan de deur om je te bekeren. (voet tussen de deur)

Tijd voor een herleving van de ACBM tijden op mijn blog. Voor wie niet kan herinneren wat dit is verwijs ik naar mijn post van februari 2013. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/acbm-uitleg/ 

Deze club, de Anti Cupcake Behavior Movement krijgt een zusje. Het thema van de nieuwe club wordt lighten up. Neem alles eens met een korreltje zout. Iedere foody is anders gebekt. En elk heeft zijn motieven waarom hij of zij wel of niet iets schrijft, kookt bakt of juist niet eet.. En wordt ook niet meteen boos als een ander niet helemaal leuk vindt wat jij doet. Eigenlijk gewone basale leefregels. Leven en laten leven. Lighten up. Want in de zucht naar de kijkcijfers wordt in de virtuele wereld steeds meer mogelijk en daarmee ook steeds minder. Dat vind ik jammer. En komen er steeds meer predikers die precies weten hoe het heurt. Vervolgens deint de ene groep mee op de woelige baren, terwijl de ander verzuipt in het geweld van deze nieuwe religie.
Ik heb ook al een naam voor de het zusje van de ACBM. Een nieuwe behavior movement, helemaal nieuw,de LUBM. Een creatieve club, die zijn ogen opent voor de leuke dingen in food. Waar je blij van wordt. En een club, die deelt. Waarom niet eens een ander in het zonnetje zetten op je blog, wanneer je vindt, dat hij of zij iets leuks heeft bedacht? Of vat feedback niet meteen als aanval op.

De Lighten Up Behavior Movement is een feit. Heeft het licht gezien. Niet voor heet bevallen in het Italiaans dare alla luceMeer kan ik er op deez woensdagmiddag niet van maken.

Polenta cake met gekonfijte tomaat.

 Foto: tomaatjes

Het is juni (al lijkt het er buiten niet op) en het thema voor het foodblogevent is TOMAAT in al zijn verschijningen. Het #foodblogevent wordt deze keer gehost door Ingrid Larmoyeur van Villa Vinissima. Zij is een echte tomaten adept. Ik probeer ook een duit in het zakje te doen.In een oud Frans kookschriftje, Recettes de grand mère* , dat ik jaren geleden aanschafte in Tournus, vond ik een leuk recept voor hartige polenta cake. Nu kende ik hartige cakes van deze grand mère al en schreef er eens over in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis. Maar van hartige polenta cake had ik nooit gehoord. Tijd om het eens uit te proberen. Cake met een vulling van gekonfijte en gedroogde tomaten maakte ik ervan. Hoe je tomaten konfijt heb ik al eens eerder beschreven op mijn blog. Polenta cake is makkelijk recept, waarmee je een lekker stukske zomer in huis haalt. Want daar ontbreekt het nog steeds aan. We drinken er een glas rode sangiovese bij van Fattoria la Vialla.

Nodig:

80 g polenta

1 dl melk

3 eieren

100 g bloem

1 tl droge gist

1,2 dl olijfolie

80 g geraspte gruyère

8 blaadjes basilicum

8  gedroogde tomaatjes

4 gekonfijte tomaten

boter om in te vetten.

zout en peper

Bereiding:

Verwarm de melk en roer de polenta erdoor. Laat het geheel 15 minuten staan. Meng hierna de eieren, de droge gist, de bloem, olie, zout en peper door de polenta en roer tot en mooi beslag. Hak de gedroogde tomaatjes, de gekonfijte tomaten, de blaadjes basilicum fijn en roer deze samen met de gruyère door het beslag. Vet kleine tulband vormpjes in en vul deze met het polenta cake beslag Verwarm de oven tot 180 graden en bak de cakejes in ongeveer 25 minuten af.

* Geef je ogen goed de kost als je in Frankrijk bent. De grand mère serie vind je vaak bij de kiosk en zijn uitgaves van Editions ESI

 

My New Roots, Sarah Britton.

 foto: My New Roots

De zon staat hoog boven Frankendael in de Watergraafsmeer op deze woensdagmiddag in juni.. In dit mooie stadspark ligt restaurant De Kas, waar het restaurant in kassen hun eigen groente kweken. Voor op de menukaart,

Op deze mooie locatie schoof Gereons Keuken Thuis aan voor een bijzonder middag. De presentatie van een bijzonder boek door een stralende schrijfster. My New Roots van Sarah Britton, Canadese met een blog, http://mynewroots.org/site/ waar vele blogschrijvers van dromen. Niet alleen in styling, recepten, maar ook in aantallen volgers. Sarah volgde een opleiding aan het Instituut voor Holistische Voeding. Ik ga niet uitleggen wat dat is, dat valt buiten deze recensie. In ieder geval was de schrijfster van dit kookboek er zo vol van dat zij tegen haar toenmalige partner niet uitgepraat raakte over deze manier van voedingsleer. Hij stelde voor, dat ze er over ging bloggen en de rest is history, net als deze relatie.

Nogmaals gooide de dame het roer om en belandde in Kopenhagen, stad midden in de natuur. Zij ging werken in een vegetarisch restaurant, waar ze heel wat mooie kneepjes van het vak leerde. Zoals iets zuurs toevoegen aan een soep. Sarah Britton beschrijft dit als de heilige drie eenheid in haar recepten.

Duidelijk werd dat er een boek moest komen, geïnspireerd op haar vegan lifestyle, maar zonder het gezondheids wijsvingertje, dat je tegenwoordig veel hoort en leest. En ze is daar in geslaagd. Meer nog tijdens deze presentatie op deze mooie zomermiddag in Amsterdam.

Als een stralend zonnetje nam Sarah het woord en vertelde over haar ervaringen met plantaardig eten, haar alternatieven, want daar staat het boek vol mee. Sarah is een kunstenares in smaken. En een ontdekkingsreizigster. Ze ontleedt wat de natuur per seizoen brengt en maakt er mooie gerechten mee, zowel op het plaatje maar ook in de smaak. Bijvoorbeeld haar avocado ijs deze middag met rauwe chocola. Puur, eenvoudig en vol smaak.

My New Roots start met essentiële technieken, zoals peulvruchten en granen koken. Zelf ghee, geklaarde boter maken. Noten- en zadenmelk, pasta, kiemen. Alles wordt duidelijk uitgelegd met verklarende tekens voor vegetarisch en vegan.

Dan komt de LENTE, met freekehburgers met snijbiet,  lentekoolbladeren met couscous en ingemaakte meiraap.  Elk recept wordt ingeleid met een korte uitleg,

We gaan naar het tweede en derde seizoen. Vroege en late ZOMER. Hierbij legde Sarah aan de aanwezigen uit dat deze tweedeling van belang is gezien de totaal verschillende producten uit de natuur aan het begin en einde van dit seizoen. Een pecannoten-crunch met bruine rijstsuikersiroop. Zuring-hoemmoes, die we proefden tijdens de bijeenkomst. Wat heerlijk zuring en overal wild te plukken. Speltpizza’s.

De later ZOMER breng andere smaken. De zomerzon heeft zijn best gedaan op fruit, dat volop te verkrijgen is. Voor kokosmelkpudding met blauwe bessen. Explosief courgette-maisbrood. En de uitvinding van Sarah: een BLT sandwich met homemade kokosspek. Zij noemt het letterlijk spekkie voor je bekkie!

De HERFST heeft andere kleuren en geuren, zoals pain bagnat met een vega-tonijnsalade. De vanille roos appelcider, die we proefden. Fris en niet zoet!  En wat te denken van een chocolade chili met tien specerijen.

Het jaar is rond met WINTER, gegrilde grapefruit, cranberry wortelcake en coquilles van prei. Wat een trukendoos vol natuur in gerechten.

Sarah Britton sluit het boek af met tips voor je voorraadkast.

My New Roots is een avontuurlijk boek over koken met producten, die de natuur je biedt. Zonder ergens wijsvingerig te worden over gezondheid etc. Want daaraan heeft Gereons Keuken Thuis een broertje dood. Sarah Britton is een creatieve en onderzoekende kok. Dit komt in alles naar voren in het boek. Zij schuwt het experiment niet. Gaat voor smaak. Allemaal punten, die dit boek met kop en schouders boven andere vegan/vegetarische kookboeken laat uitsteken. Well done! En in Gereons Keuken Thuis staat er nu weer een werk waar ik behoorlijk wat keukenvlijt en ideeën uit kan putten. (misschien wel met toevoeging van wat vlees of een dash tequila in het avocado-ijs maar dat terzijde)

My New Roots van Sarah Britton (ISBN 9789045211718) is een uitgave van Karakter Uitgevers, karakteruitgevers.nl  en is te koop voor € 24,99

A propos: Wil je Sarah Britton zelf ontmoeten, ga dan zaterdag 13 juni naar Haarlem, @boekhandel de Vries, waar zij van 12.00 tot 14.00 uur haar boek signeert.

 

Pasta van tante Canasta.

 foto: pasta van tante Canasta

Regelmatig plaatst Gereons Keuken Thuis recepten als “soep van mijn tante Doubs” of “pasta van mijn tante Canasta”op Twitter en Facebook. Natuurlijk zijn deze tantes fictieve dames. Ontsproten aan het proces, dat tijdens het koken ontstaat. In de keuken kan ik namelijk dromen, verhalen verzinnen of liedjes. Ja  liedjes, want ik zing en neurie heel wat af tijdens het kookproces. (zachtjes dan)

Zoals sommigen weten leiden deze dromerijen tot een keur aan sprookjesfiguren. Pelle, maître Ronsard, Knøbbig, Madeleine, meneer Zimbo, Brodgøde en Luigi Spirali. Zij beleven allemaal spannende avonturen op gereonsverhalen.blogspot.nl  En vaak geven ze een naam aan een gerecht zoals pasta van tante Canasta. Een easy tante, die Canasta Spirali, die altijd makkelijke gerechtjes maakt om de maagjes te vullen in Gereons Keuken Thuis.

Tante Canasta heeft altijd wat in huis, een restje spek, zongedroogde tomaatjes, wat uien, een zakje spinazie of veldsla. En pasta. In een handomdraai tovert Canasta daarmee een schotel op tafel. Althans zo verbeeld ik me dat als ik in mijn eigen ijskast tuur.

Vandaag dus een restjes recept, want #nowaste blijft nog steeds belangrijk in Gereons Keuken Thuis. Macaroni met geblancheerde spinazie, spekblokjes, paprika en tomaat. Een flinke snuif peper en Provençaalse kruiden en een dash Ligurische olie van de markt in Ventimiglia. (daar komt de familie Spirali vandaan)  En pronto is de pasta van tante Canasta. Mangia bene stare bene! Een glas syrah rosé erbij van Wild Pig wineries.

Nodig:

1 blok gerookt spek van 250 g

1 paprika

200 g spinazie

12 zongedroogde tomaatjes

2 takjes basilicum

400 g macaroni

1 ui

4 tenen knoflook

extra vergine olijfolie

1 el provençaalse kruiden

zout en zwarte peper uit de molen.

Bereiding:

Wel de zongedroogde tomaatjes in wat warm water (1/2 uur). Snijd de ui, rode paprika in blokjes. Hak de tenen  knoflook fijn. Snijd de spek in grote blokjes. Breng water aan de kook en blancheer de spinazie kort. Giet af en laat de spinazie uitlekken. Bak de spek uit en laat deze op vel keukenrol uitlekken. Bewaar wat van het spekvet. Doe een eetlepel olie in de pan en fruit de ui, paprika en knoflook kort aan. Voeg de spek weer toe. Kook intussen de macaroni beetgaar, giet af en voeg toe aan de spek, paprika en ui. Doe de spinazie erbij en de gescheurde basilicum blaadjes. Maak het geheel op smaak met de provençaalse kruiden, zout en flinke draai zwarte peper. Roer een flinke scheut extra vergine olie door het gerecht. Serveer de pasta in een schaal.

 

Gereons kookboekenhoek.

foto: kookboekenhoek

Het begon allemaal met een klein rijtje boeken in mijn keukenkast. De kookboeken, die ik het meest gebruikte, hadden daar hun plekje. Lekker snel bij de hand in Gereons Keuken Thuis. Andere kookboeken bevonden zich her en der verspreid in mijn flat en elders. In kisten, onder het bed of in een kast. Andere boeken verhuisden naar Gereons Sea Spot. Vanaf het moment dat ik begon te schrijven over eten en wijn groeide het aantal kookboeken gestaag. Recensie-exemplaren, vintage kookboeken, Franse kookboekjes en route, wat ik zelf her en der aanschaf, het thuisafgehaald kookboek en mijn eigen kook- en leesboek. Wat ontstond was chronisch ruimte gebrek op de keukenplank. Bovendien is dat de plek om te koken, niet om te lezen. Het was allemaal niet praktisch. Nu had ik nog een klein hoekje in mijn flat over. (Nee, niet het balkon, daar staat al een plantenverzameling) In de hal waar ook mijn bureautje staat. Met wat passen en meten was er precies plaats voor een instapmodel boekenkast van een Zweeds woonwarenhuis. Gereons kookboekenhoek was een feit. Daar staat nu mijn hele culinaire bibliotheek te pronken. (Op de boeken die aan zee zijn na)  Alle titels op een rij, gerangschikt op land, thema of favoriete schrijver. Aangevuld met boeken, die over eten verhalen. Een speciale plank vol wijnboeken. Ik ben een gelukkig mens. Zoveel culinaire wijsheid en zoveel mooie verhalen op de plank. Een bron van inspiratie voor mijn blogs en voor mijn kookworkshops. Input voor mijn wijnproeverijen. En een stok achter de deur om Gereons Keuken en Route te voltooien. Verhalen uit de stad, vanaf de campagne en aan de kust, gelardeerd met recepten.

Vandaag een variatie op een oud recept, dat eerder in mijn boekje Gereons Keuken Thuis stond. De worstjes van de wijnboer.”Salsicce arrostite con uve al vinaio“.  Deze keer gaan ze niet in de oven, maar gewoon met de gekruide olie op de barbecue.  Prima voor een al fresco avondmaal onder de pergola. Een stevig glas Chianti erbij.

Nodig (voor 6 pers.)

150 ml olijfolie

2 el verse rozemarijnblaadjes gehakt

2 tl anijszaad

2 tl venkelzaad

gemalen peper

1 kg varkensworstjes

800 g druiven wit en blauw gemengd

peterselie

Bereiding:

Verwarm de olie in een steelpan op laag vuur. Voeg hieraan de rozemarijn, de anijs- en venkelzaden toe. Een flinke hoeveelheid gemalen peper. doe een deksel op pan en laat 15 minuten trekken. Je krijgt zo een aromatische olie. Prik met vork de varkensworstjes in en wel deze 5 minuten in niet kokend water.

Steek de barbecue aan of de elektrische grill. Leg de worstjes op het rooster en bestrijk deze met de aromatische olie. Rooster de worstjes tot ze gaar zijn. Pak de druiven in in aluminium folie en leg deze op de barbecue. Laat de druiven warm worden tot ze open gebarsten zijn.

Serveer de worstjes in een schaal met de druiven en wat gehakte peterselie. Geef bij dit gerecht een geroosterde sneden boerenbrood.

 

Eten uit de volkstuin, Marleen van Es.

 foto: Eten uit de Volkstuin

Op een boogscheut van het centrum van Utrecht ligt een idyllisch stekkie, een echte trésor caché. Het is midden juli en misschien wel de warmste dag als een groep van foodbloggers en ik aanschuiven aan de tafel van Marleen van Es. We brachten allen een gerechtje mee voor deze middag à la campagne. Marleen had de witte wijn al gekoeld. (in de kruiwagen natuurlijk)  Want zij bestiert deze verborgen schat. Al acht jaar, met vallen en opstaan, heeft zij een weelderige volkstuin, die haar en haar gezin jaarrond van de mooiste groente en fruit voorziet. Het is de passie van Marleen, zij is graag dicht bij de aarde.

Maar er is meer. Marleen is fotografe en vormgever en weet op een aantrekkelijke wijze de producten en gerechten te vereeuwigen. Het resultaat hiervan is te zien op haar blog etenuitdevolkstuin.nl Zij deelt hier haar ervaringen, tips, foto’s en recepten. Marleen heeft een scherp oog voor alles wat haar volkstuin biedt. En daar doet ze heel veel aan, zoals ze me eens toevertrouwde. Zo klimt ze rustig op een keukentrapje om toch wat meer perspectief te krijgen in een foto van een groentebed. Maar dat terzijde.

En nu is daar Eten uit de Volkstuin, het boek, uitgegeven door Nieuw Amsterdam. Een project, dat als vanzelfsprekend volgde op alle activiteiten van Marleen. Een kleurig en mooi vormgegeven boek, waarin zij de lezer meeneemt door de seizoenen van haar tuin. Met inspirerende tips voor je moestuin, en met heerlijke gerechten. Zonder vlees en een enkel recept met vis. Want groente is multi inzetbaar.

Het tuinjaar van Marleen start in de lente, de plantenvakken klaar maken, zaaien en het eten van jong groen. Eventueel een glaasje homemade vlierchampagne erbij. Frisse smaken in een doperwtensoep met erwtenscheuten of lekker rinse kruisbessenjam met vlierbloesem.

Zomer, Marleen fietst nog net niet blootsvoets naar haar weelderige tuin. Alles groeit en bloeit, courgettes, fruit, bonen etc.. Tijd om te oogsten en in te maken. En te genieten aan de tafel naast de druif. met artisjoktaartjes, courgettecake met citroen en lavendel en snijbietpakketjes. Marleen geeft veel diverse courgetterecepten, omdat de oogst van deze vrucht elk jaar weer groter dan groot is.

Herfst, de groentevakken worden kaler, maar er is nog veel te genieten van al het eetbaars, Oost-Indische kersbloemen, pompoen, uien en look. Voor in een salade Niçoise, een linzenburger en een spicy pompoensoep. Alles direct uit haar volkstuin.

Dan komt de winter en gaat de tuin van Marleen rusten. Ze geeft tips voor bodembedekking en hergebruik van resten voor compost. Ze beschermt de fruitbomen tegen vraatzuchtige konijntjes. Er staat nog wat boerenkool. Tijd voor wintergroenten, zoals rodekool met sinaasappel, een borlottibonenburger en voor het zoet peren-notentaartjes.

Het jaar is rond in het boek Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es. Een boek vol verhalen, vol ideeën, gerechten en smakelijke fotografie. Een aanwinst in Gereons Keuken Thuis en wellicht op mijn Amsterdamse balkonnetje. Want, mijn handen jeuken na het lezen van alle moestuin ervaringen. Ik ga er meteen mee aan de slag. Well done, Marleen!!!

Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es (ISBN 9789046819005) is een uitgave van Nieuw Amsterdam, nieuwamsterdam.nl en kost € 24,95

Foodblogevent april, salade pissenlit.

 foto voorjaar in de Bourgogne

Het thema van het foodblogevent april is GROEN in al haar facetten. In tegenstelling tot mijn eerdere voornemens zend ik toch in, omdat ik de opkomst in maart wel heel zuinigjes vond. Dus inzenden allemaal stelltje luie foodbloggers! Inzenden kan op http://uitmijnkeukentje.blogspot.nl/search/label/FoodBlogEvent  Ik vond direct een leuk recept uit mijn kook- en leesboekje Gereons Keuken Thuis. Ik vind het wel een uitdaging, om eens andere groente uit te proberen. (en dat voor iemand die helemaal niet zo graag groenten eet) In andere landen om ons heen wordt nog heel wat af verzameld en geplukt langs de weg. Het is weer weer lente en komen de verse blaadjes en bloemen van de paardenbloem weer op. Paardenbloem blaadjes smaken licht bitter, de bloemen milder. In de Morvan wordt van de gele bloemen ook een zoete gelei gemaakt voor op brood. Paardenbloemblad is heerlijk door de salade, net als zelfgezaaide snijbiet in allerlei kleuren. Vandaag een salade uit Lotharingen, een paardenbloem salade met warme aardappels. Voor het gemak maak ik gebruik van rucola, een verwant van de paardenbloem. Is het ook de wat minder avontuurlijke lezers te behappen. Bij deze salade raad ik een Riesling uit de Moezelstreek aan.

Nodig 4 personen:

400 g krieltjes

200 g rucola

100 g spekblokjes

1 sjalotje

gehakte bieslook

1 teen knoflook

1 el grove mosterd

peper

zout

olijfolie

witte wijn azijn

Bereiding:

Was de krieltjes en kook ze gaar in hun schil. Was de rucola en laat uitlekken. Verhit de olie en bak de gerookte spekblokjes uit met het sjalotje en de knoflook. Snijd de nog warme krieltjes doormidden en meng deze met de rucola en bieslook. Schep de spekblokjes over de salade. Blus het spekvet met wat witte wijnazijn en voeg een schep grove mosterd toe. Giet de warme dressing over de salade. Serveer direct met een stuk knapperig stokbrood.

 

Lekker en gezond, kinoupaté.

 foto: verse kinoupaté

Een week of twee geleden ontving ik het leuke boek De lente op tafel van Stéphane Reynaud. Een recensie kun je lezen op mijn blog. Stéphane is net als ik een creatieve kok. In het boek geeft hij per lentedag een recept. Zo ook op deze mooie woensdag. Een spannend en exotisch recept voor een kinoupaté met agretes. Lekker en gezond, een echt terroirgerecht. Stéphane besteedt in zijn boek veel aandacht aan de jacht op de kinou, die net als bij de dahut uit de Savoye wordt gelokt door kinou kinou te roepen. Een flinke tik met een knuppel is dan voldoende. Wat agretes erbij en je hebt een heerlijke maaltijd. Een waarschuwing is wel op zijn plaats. Agretes worden niet gevangen maar losgerukt. (kunnen beter geen kleine kinderen bij zijn) Voor het gerecht maak je de agretes dan klaar in een mengsel van merguezworstjes, een stukje Franse kaas en wat banaan.

Het werd een echte uitdaging om deze speciale ingrediënten te vinden, maar uiteindelijk slaagde ik bij een kleine Ghanese winkel op de Cuyp. De man vertelde vrolijk hoe hij genoot van kinoupaté. Aan de slag dus, ik geef hierbij het integrale recept van Stéphane Reynaud met wat toevoegingen van mijzelf. Ik vind de agretes erg lekker met wat zure haringsnippers erbij. Je keuken is na de bereiding wel een slagveld, maar dat moet je ervoor over hebben. Het is lekker en gezond, kinoupaté

Nodig:

1,2 kg kinou (of 2 kg magere kabeljauwham)

12 liter slagroom

6 goed gesloten agretes (de mollige zijn te zacht)

1 banaan

1 boeren Saint Nectaire

3 merguezworstjes

zout en peper

4 zure haringen (gehakt), eigen toevoeging

Bereiding:

Leg de avond van tevoren de kinou in de 12 liter slagroom. (kinou wordt moddervet gegeten) Timmer de agretes op hun kop, hak ze op de bekende manier en zet ze opzij. De kinou is klaar als hij alle room heeft opgezogen. Vermeng de agretes met de banaan en de Saint Nectaire en kruid het geheel met zout en peper. Breek de kinou open, leg er rustig de agretefarce in, druk hem in een terrinevorm en druk alles goed aan zodat het past. Garneer met de rauwe merguez en sluit de terrine. Verhit de terrine op een hoog vuur tot de kinou ontploft. Eet hem goed heet. Serveer er de gehakte zure haring bij.

De lente op tafel van Stéphane Reynaud (ISBN9789059566002) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, www.fontaineuitgevers.nl en kost € 14,95

Knäckebröd

 foto: WASA knäckebröd ®

Het is maandag en we gaan weer assembleren. Nu eens een keer met zuurdesem Knäckebröd van WASA ®, dat ik aantrof in de #foodybox van De Kroon op het werk. Een gezellige lentebox vol producten. Knäckebröd, wie is er niet groot mee geworden? In ieder geval mijn drie sprookjes figuren. Brodgøde, Knøbbig en Pelle uit het hoge Noorden wel. http://gereonsverhalen.blogspot.nl/ Knäckebröd betekent letterlijk breekbrood. het is een oud Scandinavisch product, dat al vanaf de jaren vijftig furore maakt in Nederland. Het bevat weinig water, waardoor het lang houdbaar is. Niet zo vreemd als je bedenkt dat er boven de Poolcirkel niets groeit en bloeit gedurende een lange tijd van het jaar.

Met knäckebröd kun je veel kanten op. Ik ontbijt meestal met dit product. Het is licht en vol vezels. met een plak Goudse kaas, jam of plakjes banaan.

Maar zoals gezegd wil ik het vandaag over andere toepassingen hebben.  ik ga assembleren. Knäckebröd als borrelhapje of uitgebreider als smørrebrød. Mijn sprookjesfiguren lusten daar wel pap van. Nordisk Mad. In Scandinavië is het de gewoonte een mooi schaal met broodjes of knäckebröd te maken belegd met vissoorten, salades, groente en eventueel wat zoets. Voor de kleine of grote trek. Nu had ik in Gereons Keuken Thuis nog twee zalmmoten liggen, nog wat crème fraîche en wat dille. Perfect beleg voor knäckebröd samen met wat geraspte venkel en sinaasappelstukjes. Vrolijk word je ervan. Warme zalm, frisse venkel en wat room. Kok Knøbbig zou het helemaal met mij eens zijn, maar dat is van een andere orde. We drinken er een lekker fris glas Carlsberg bier bij.

Nodig:

2 zalmmoten met vel

8 stuks Wasa Knäckebröd

1 rode ui

bekertje crème fraîche

1/2 venkel geraspt

takjes dille

1 sinaasappel

peper en zout

olie

Bereiding:

Besmeer de knäckebröd met wat creme fraiche. Rasp de venkel en leg deze in een bakje met ijswater, dan wordt deze krokant. Snijd de rode ui in dunne ringen. Beleg het knäckebröd met uitgelekte venkel en rode ui. Bak ondertussen de zalm aan in wat olie, tot deze gaar is. Let op dat de vis niet te gaar wordt. Snijd de zalm in dunne plakjes van de huid af en leg deze op de broodjes. Bestrooi met wat peper en zout. Garneer het geheel met een takje dille en sinaasappelpartje (zonder schil)

 

Easy Friday, lauwe erwtjessalade.

Het is donker buiten op deze dag voorafgaand aan de eerste lentedag. Zonsverduistering. Jammer dat een oer Nederlands wolkendek het spektakel versluiert. Ach in 2021 kunnen we in de rebound. Ik herinner me nog de verduistering van 1999. Ja inderdaad, zo oud ben ik al. Zonnige augustusdag en plots werd het donker en koud. Van schrik hielden de vogels op met zingen. De zon kwam terug en de vogels hervatten hun getsjilp. Net als nu, terwijl ik deze blog schrijf.

Maar nu weer terug naar de dag van vandaag. Easy Friday, lauwe erwtjessalade, een recept voor een makkelijk voor- of bijgerecht, gewoon uit de vriezer. Erwtjes met een sjalotje, gedroogde rauwe ham, geitenkaas en een knoflook peterselie dressing. We drinken er een koel glas Sancerre bij

Nodig:

1 pak diepvrieserwten

1 ons rauwe ham

1 klein geitenkaasje

2 sjalotjes

1/2 bosje peterselie gehakt

2 tenen knoflook

olijfolie

1 el citroensap

zwarte peper uit de molen

zout

Bereiding:

Maak de erwtjes klaar zoals op de diepvriesverpakking staat. Laat de erwtjes uitlekken als ze gaar zijn. Leg de rauwe ham op wat bakpapier in een voorverwarmde oven op 180 graden en droog deze kort. Snipper de sjalotjes, de knoflook en hak de peterselie fijn. Roer de ui, knoflook en peterselie met wat,olie, citroensap, zwarte peper en zout door de erwtjes. Snijd de geitenkaas in blokjes en meng deze door de salade. Leg de gedroogde ham erbovenop. Serveer direct.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten