city flavours Archives - Pagina 31 van 40

19/08/201619/08/2016

Spaghetti alla carbonara.

foto: spaghetti alla carbonara

Spaghetti alla carbonara. Op de wijze van de houtskoolstoker. De eerste keer dat ik dit gerecht at was bij Vesuvio in Cannes in 1981. Nu 35 jaar later kun je me er nog voor wakker maken. En is onze relatie nog steeds springlevend. Ik eet dit gerecht direct warm geserveerd met een extra eidooier of het restje koud direct uit de de ijskast. Ik maakte spaghetti alla carbonara vaak klaar in ons studentenhuis. In die tijd kende men alleen de pasta’s met rode sauzen het liefst uit een zakje van een Zaanse fabrikant. Spaghetti gemaakt van zachte estivum tarwe. En de saus was standaard bolognese. Andere bereidingen kende men niet. Grote ogen zette ik op toen huisgenoot B. naar de ijskast liep en de ketchupfles pakte. Full force ging deze over de carbonara. Heiligschennis!!! Maar ja het waren de eighties. De hogere pastakunde was nog niet uitgevonden.

Spaghetti alla carbonara, een klassieker, die volgens de mare is uitgevonden in het na-oorlogse Rome. Om de Amerikaanse soldaten hun scrambled eggs en bacon te serveren. Of dat zo is, weet ik niet maar het is een mooi verhaal.

Een ander heikel onderwerp is of carbonara met of zonder room, met of zonder champignons ( getuige het nieuwe product van een multinational, carbonara in 20 minuten) wordt gemaakt. Het antwoord hierop is driewerf NEE!

Spaghetti carbonara is een gerecht van spek ei en schapenkaas, eventueel een teentje knoflook en wat peterselie als garnering. Voor mij is het als niet ei liefhebber een van de enige gerechten waar er niet genoeg eidooier in kan zitten. dat maakt de pasta zo onctueux om maar eens een Franse term te nomen. Romig, gebonden…. Ik houd erover op, want het water loopt mij al in de mond. Spaghetti alla carbonara met een fris glas wit uit de Castelli Romani. En wat de twist betreft: natuurlijk bij puristen niet toegestaan. Ik voeg soms een dash cayennepeper en wat citroen rasp toe. (niet verder vertellen)

Nodig:

400 g biologische spaghetti

6 eieren

200 g kinnebakspek of anders gerookt spek.

100 g geraspte oude pecorino

olijfolie

peper en zout

3 gehakte tenen knoflook

gehakte peterselie

voor de twist:

een snuif cayennepeper

wat citroenrasp

Bereiding:

Snijd het spek in kleine blokjes en bak het uit in wat olie. Fruit de gehakte knoflook kort mee. Scheid de eieren en bewaar 4 dopjes voor de garnering. Kook in heet water de spaghetti gaar volgens gebruiksaanwijzing. Voeg wat kookvocht, peterselie en peper en zout toe aan de gebakken spek. Roer de afgegoten spaghetti erdoor. Daarna de geraspte kaas. Als laatste twee eidooiers, nadat de pasta iets is afgekoeld. Je wilt immers geen roerei. Serveer de spaghetti alla carbonara direct met voor ieder een dopje met eigeel erboven op.

08/08/201614/08/2016

Foodblogevent augustus, het ultieme vakantiegevoel.

foto: rode mul op spek met limoen.

Het ultieme vakantiegevoel, Wat is dat? Hoe beleef je dat? Daar moet een vreselijk niet vakantiegevoel tegen overstaan dus. Ik ken dit soort scherpe demarkeringslijnen niet. Gelukkig hoef ik niet bij de pontifex maximus in Rome te rade te gaan om voor mij het verschil tussen ultiem vakantiegevoel en …. je ne sais quoi te beschrijven. Maar dat terzijde. Wat is voor Gereons Keuken Thuis het ultieme vakantiegevoel? Dat is #LUBM, elke dag een moment inbouwen van vreugde.

Heel makkelijk. Dit jaar bestond het vakantiegevoel uit een heerlijke trip naar Lissabon en twee weken in Gereons SeaSpot, mijn lekkere hide away aan de mooie Nederlandse Noordzeekust. Vis halen in IJmuiden en koken maar. Een rogvleugel met room en zelf gepelde garnalen, schol, rode mul en zeebaars met spek. Dat was het try out koken deze zomer.

Maar nog even terug naar ultiem vakantiegevoel? Dat heb ik het hele jaar door. Herinneringen aan margaritas op een Mexicaans strand, eten bij hotel du Parc in Dijon, vis op het strand van Roses, Grieks op de markt van Athene, biefstuk Esterhazy met ganzenlever in Boedapest, boquerones in Andalusië….. Ik ga niet verder. Ieder eetmoment, zowel op vakantie als in hometown Amsterdam is speciaal te noemen. Gereons Keuken Thuis heerst elke dag wel een ultiem vakantie gevoel. Want koken is mijn manier van ontspannen en de dag evalueren. Om daarna te genieten van je maaltijd en wat je erbij drinkt. Want dat is het echte gevoel, hoef je helemaal niet voor op reis.

Mijn bijdrage voor het foodblogevent augustus met als thema het ultieme vakantiegevoel is rode mul op spek met limoen en chilipoeder. We dronken er een heerlijke witte Bergerac bij.

foto: vrolijke rode mul

Nodig:

4x rode mul schoongemaakt.

1 limoen

1 tl chilipoeder

2 el bloem

8 plakjes ontbijtspek

boter

zout en peper

Bereiding:

Knip de vinnen van de mul af. Maak op een bord een mengsel van bloem chilipoeder en zout en wentel de vissen er doorheen. Bak de spek uit. Laat spek uitlekken op wat keukenpapier. Verhit wat boter in een pan en bak de mul om en om (4 minuten per kant) Leg de uitgebakken spek op een bord en daarop de mul. Serveer direct. Met een maiskolf uit de oven of knoflookspaghetti.

23/07/201623/07/2016

Tour du terroir.

foto: van alles in pot en blik.

Tour du terroir. Het is zo’n mooie term dat terroir. Het klimaat, de bodem en de inspanning van de boer zorgen er voor, dat er in elke uithoek van Frankrijk de mooiste producten zijn te vinden. Met specifieke smaken behorend bij de streek. Streekproducten en -gerechten en wijnen, al dan niet voorzien van een AOP. Want de Fransen zijn trots op hun eigen producten. In supermarktfolders zie je steevast de term “production Française” staan als het om vlees en groente gaat. Het is een aanbeveling. Nobody does it better. (ook de titel van één van de Franse kookboeken van TV kok Trish Deseine)

Een rondje Frankrijk levert dan ook een karrenvracht aan producten op. De buren van Gereons Keuken Thuis fronsten regelmatig de wenkbrauwen als na een trip naar Frankrijk de auto werd uitgeladen. Dozen met wijn en tassen met allerlei aangeschafte waar stonden voor het gebouw. Culisouvenirs. Kruiden, blikken confit de canard, olijfolie, cassis de Dijon, stokbroodplank, zeep…. Het paste allemaal ternauwernood in de kofferbak en op de achterbank.

Terroir dus met de klok mee: potten met krabbensoep uit Le Touqet, macarons uit Picardië, champagne en roze biscuit uit de koninklijke stad Reims, mirabellenjam uit Lotharingen, Elzasser wijnen, cassislikeur en mosterd uit Dijon, comté uit de Jura. Verder zuidwaarts nougat uit Montélimar, herbes de Provence, roze knoflook uit Cavaillon, potten gevulde mosselen uit Sète en rode Banyuls. Alles zorgvuldig bij elkaar gescharreld.

Uit het westen piment d’espelette, wijnen uit de Bordelais, boekweitmeel uit Bretagne, witte Muscadets. Cider en kaasjes uit Normandië, Dan is het rondje nog niet eens compleet. Gereons Keuken Thuis kan uren struinen over markten, door grandes surfaces en langs wijnhuizen. Ondanks het voornemen om deze keer eens niet zoveel te kopen. Het lukt gewoon niet. De lokroep van het terroir en al het lekkers.

Een leuke tip en makkelijk te doen voor een dagje is gaan shoppen in Ronq net boven Lille aan de Frans/Belgische grens. Naast een mega Auchan vind je er ook wijnwinkel en -kelder Hyperwine. De laatste heeft altijd leuke aanbiedingen op wijngebied. En in de Auchan is gewoon alles te krijgen. Food en non food. Een andere tip is de Leclerc of Cora net onder de Frans/ Luxemburgse grens. Ideaal om nog wat laatste inkopen (vers) te doen tijdens je terugreis naar Nederland. Zo kom je in ieder geval bepakt en bezakt terug van je vakantie. Na een tour du terroir.

22/07/201623/07/2016

Lotharingen.

foto: château de Lunéville

Lotharingen, noordoost Frankrijk. Altijd heen en weer gepingpongd tussen Frankrijk en Duitsland., maar sinds de Eerste Wereldoorlog Frans. Ik wil het hebben over de twee steden in Lotharingen. Het in geel zandsteen gebouwde en aangename Metz en het royale Nancy. Twee steden kort bij elkaar gelegen. Verschillend in karakter, maar prima te doen in een weekend of als stop over als je op reis bent in Frankrijk.

foto’s: Metz et son marché

Zowel Metz als Nancy zijn makkelijk te bereiken vanuit Nederland. Je bent er in een halve dag en direct in Frankrijk. Beide steden hebben voldoende hotels en parkeergelegenheid. Metz, de ville jardinière, ligt aan de Moezel en vanaf de snelweg zie je de grote kathedraal in het centrum in zijn kenmerkende gele zandsteen. Beroemd zijn de ramen van Marc Chagall. Tegenover de kathedraal ligt de markt, overdekt en vol met al het heerlijks, wat je overal aantreft in Frankrijk. Terrines, wild, groenten en vis. Een lust voor het oog. Rond het station ligt een wijk, die door de bouw meer doet denk aan een Duitse stad zoals Trier of Aken. Gebouwd in de tijd, dat Metz nog bij het Duitse keizerrijk hoorde. Vlak achter het station ligt een dependance van het bekende Centre Pompidou in Parijs. Zeer de moeite waard. Ten zuiden van de stad langs de A31 verrees in oktober 2014 een geheel nieuw winkelcentrum, gebouwd als een glimmende UFO. The Wave, een leuk uitstapje.

foto’s: Nancy

Nancy, de stad van Poolse koning Stanislas, die door huwelijk ook hertog van Lotharingen werd. Hij deed niet onder voor Lodewijk XIV en bouwde een barok paleis en plein in zijn hoofdstad. De huidige Place Stanislas. De huiskamer van Nancy. Deze stad is een heerlijke flaneerstad door de middeleeuwse wijk over de brede lanen naar de stadspoort van Graffe, waar zondags een antiekmarkt wordt gehouden. In Nancy is het goed toeven met de macarons van de de Soeurs Macaron en de leuke Sint Nicolaasparade elk jaar op 6 december. Een feest voor klein en groot.

foto’s: Saint Nicolas de Port, stad van Sinterklaas.

Over Sint Nicolaas gesproken. Net buiten Nancy ligt het stadje Saint Nicolaas de Port, waar in een immense kathedraal, met twee torens van honderd meter hoog, de onderarm van de goedheiligman wordt bewaard. Een euro in de gleuf en het luikje gaat open. De arm is dan te aanschouwen. Een andere bijzonderheid in het dorp is het speciale postkantoor, waar alle wensen aan de Sint van groot en klein kunnen worden gepost. Net iets verderop ligt Lunéville, het Versailles van Lotharingen. Kosten noch moeite spaarde Stanislas om een paleis te bouwen met prachtige parken. Het leuke van Lunéville is dat er tal van bistro’s zijn waar je je vingers kunt aflikken bij de heerlijke traditionele gerechten van Lotharingen. Zoals de varkensvleesbereidingen, terrines, de befaamde quiche Lorraine, de babas au rhum, de Moezelwijnen, mirabellen en onovertroffen Madeleines.

Ga er eens heen en stop er als je op doorreis bent. Lotharingen heeft voor ieder wat wils.

19/07/2016

Saint Tropez cooking.

foto: BB à Saint Tropez

Saint Tropez cooking. Natuurlijk bestaat er niet zo iets als een eigen keuken van dit kleine stadje op een schiereiland aan een turkooizen baai. Maar zeg Saint Tropez en iedereen heeft daar wel een voorstelling bij. Of het nu gaat om de verse vis die aan land wordt gebracht met de lokale pointus. Kleine vissersbootjes. Vis direct wordt verkocht onder de stadspoort aan de haven. Of de danseuses van het spektakel restaurant L’Opéra, die elke avond op de tafels tussen de gerechten hun kunsten tonen op een stevige beat. Of de beroemde panier met crudités van Club 55, een emblematische beachclub in Ramatuelle. Voor ieder wat wils dus in Saint Tropez. Ook Gereons Keuken Thuis raakt er door geïnspireerd. Een kleine collage vandaag en een recept voor Antiboise, maar dat komt uit een andere plaats.

Verpakt gerechtje op je bord. kabeljauwpakketjes

BBQ à la Tropézienne waarom niet? Vuurtje aan op een stil strand en grillen maar.

Afkoelen van de oh la la en brouhaha met een koude komkommersoep

NINA Parker schreef een leuk boek over alle heerlijkheden op het schiereiland van Saint Tropez.

Schuif de gordijnen open schreef ik eens op mijn blog. Het spektakel in de haven van Saint Tropez gaat beginnen. oesters uit de oven

Sardines met Antiboise:

Nodig:

4 sardines schoongemaakt

1 citroen

zout

peper

1 el peterselie gehakt

aluminium folie

2 ontvelde tomaten

50 g gehakte zwarte olijven

3 el olijfolie

2 tenen knoflook

1 el kappers

1 el rode wijn azijn

2 el gehakte peterselie

Bereiding:

Kruis de tomaten met een mesje in en leg in heet water. Daarna laten schrikken in koud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadlijsten eruit. Snijd fijn. Hak de knoflooktenen fijn. Verhit wat olie en fruit de knoflook kort. laat niet aanbranden, want dan wordt de saus bitter. Voeg de tomaten toe en laat kort sudderen. Als laatste de olijven. Schep uit pan in kommetje voeg peper, zout, peterselie.kappertjes en rode wijn azijn toe.

Snijd de citroen in acht partjes. Houd vier partjes apart. Vul de buik van de sardines met een partje citroen, peterselie, zout en peper. Pak de sardines in folie en zet ze in oven van 180 graden. Na ongeveer een kwartier zijn ze klaar, al naar gelang de grootte van de vis. Serveer de vis met wat Antiboise saus en een partje citroen.

Bij al dit lekkers drinken we natuurlijk een lichtbleke rosé van chateau Minuty uit Gassin.

14/07/2016

Dining on a train.

foto: dining on a train.

Dining on a train. Tot en met de jaren zeventig van de vorige eeuw nog heel gewoon. Een restaurant aan boord van de internationale treinen. Tegenwoordig is dat niet meer zo. Des te leuker was het dinsdag jl om aan te monsteren in het Panaorama Rail Restaurant, dat vertrekt vanaf spoor 2 B op Amsterdam Centraal. Gereons Keuken en Route had er zin. We werden ontvangen door de gastheren en gastvrouwen van het rijdende restaurant met een fris glas prosecco en wat snacks zoals een verse grillworst en ingelegde rode biet. Daarna gingen we aan tafel. Om exact 18.00 uur klonk het fluitje en ging de gerestaureerde locomotief uit de sixties op pad om de aanwezige gasten in een tocht van anderhalf uur een proeve te geven van het landschap en de smaken. Alle onder auspiciën van Julius Jaspers. Het geeft een soort Simplon Express gevoel. Glijdend door het landschap werd het glas gevuld met een stuivende sauvignon blanc uit Zuid Afrika. De eerste amuse was een tataki van longhaas met ingelegde komkommer. (Ja ik weet het niet exact voor bij de sauvignon)

foto: spannende velouté met gerookte paling.

De tataki werd gevolgd door een velouté met gerookte paling in een glaasje. Het gerookte tegenover het crêmige, de sauvignon stoof er lekker naast, terwijl de trein door het Kennemerlandse landschap zoefde. Gesprekken werden gevoerd met mijn disgenoten horecajournaliste Iris, wijnschrijver Frank en eetschrijver Gerrit Jan. Het maakt wat los, wijn, eten en reizen tegelijk. Jeugdherinneringen werden opgehaald over het Uitgeest van eertijds. Kennelijk doet zo’n treinreis wat met je. De proeve werd vervolgd met een mooie shiraz uit Australië, peperig rood. Dat was mooi geweest bij de tataki. Er werd een huisgerookte zalm geserveerd met wat mierikswortelmayo. De ruccola had beter een mildere slasoort kunnen zijn. Iets te peperig ten opzichte van de zalm. Na een kort oponthoud om te keren en weer Amsterdamwaarts te rijden, werden de aanwezige gasten getrakteerd op een tarte tatin Bocuse stijl met butterscotch en een bolletje ijs. Zoet langs de Zaan zal ik maar zeggen. En zo reden we Amsterdam Centraal binnen. Een ervaring rijker.

foto: huisgerookte zalm.

Het Panorama Rail Restaurant rijdt elk weekend vanaf Amsterdam Centraal door het Groene hart en langs de dreven van de Randstad. Een leuke suggestie voor een tête à tête diner of als je je buitenlandse gasten in 2 uur en 45 minuten Nederland wil laten zien. Meer informatie over dining on a train en hun concepten vind je op Panorama Rail. Een leuke experience.

foto: tarte tatin in de stijl van Bocuse.

13/07/201613/07/2016

Het Insecten kookboek.

foto: het insecten kookboek.

Het Insecten kookboek. Nee niet Erik of het klein insectenboek, maar een heus boek met inspirerende recepten en uitleg over het eten van de toekomst. Het lag al een tijdje ter bespreking in Gereons Kookboekenhoek. Maar ik was er nog niet echt aan toegekomen. En…. vond het net als de meeste Europeanen een beetje eng, zo’n sprinkhaan, krekel, meel- of buffaloworm. De enige wijze waarop ik insecten consumeer is met het drinken van Campari. (rood door de cochenilleluis) Eigenlijk best vreemd terwijl ik zaterdag nog een kilootje Noordzeegarnalen sta te pellen @Gereons Seaspot. Die eten we namelijk wel. Folke Dammann en Nadine Kuhlenkamp pogen de acceptatie met dit mooie boek en 38 recepten te verhogen.

In het eerste deel van het boek geven de schrijver uitleg over deze uiterst duurzame en eiwitrijke voedselbron. Want insecten zijn overal te vinden en worden op andere continenten gretig verorberd. De Grieken en Romeinen beschouwden insecten als een waardevol voedingsmiddel. In de 19e Eeuw at men in Duitsland nog meikeversoep. Echt waar.Dan de duurzaamheid van deze eiwitleveranciers. Insecten verwerken hun voedsel zeer efficiënt. Ter illustratie: acht kilo voedsel levert één kilogram rundvlees, terwijl het 4 kilo insectenvlees oplevert. Zover het pleidooi.

Hierna gaan Damman en Kuhlenkamp verder met de vier alom verkrijgbare insecten, die worden gekweekt voor consumptie, sprinkhanen, krekels, meel- en buffalowormen. Alle vier voorzien van een declaratie van hun voedingswaarde. De gedroogde en verse vorm. Als designer was Dammann ook geïnteresseerd in de mogelijkheden voor de gastronomie.In vele landen experimenteren koks met insecten. In Nederland geeft Pierre Wind zelf workshops met insecten.

Dan is het tijd om te koken. Onder het mom van laat je niet bang maken, laat het je smaken. Voorgerechten als geroosterde buffalowormen op een bedje van wilde kruiden of een kokossoepje met sprinkhanenspiesjes. Hoofdgerechten zoals een tagliatelle met pesto en krekels of gebakken insecten met rode groentecurry. En de toepassingen in desserts. Chocorotjes met meelwormen of appelcompote met gebrande sprinkhanen. Het boek sluit af met wat snacks.

Folke Dammann, oprichter van “snack insects” en Nadine Kuhlenkamp, senior art director, hebben met dit insecten kookboek een mooi pleidooi vormgegeven voor de acceptatie van het eten van sprinkhanen. De insecten springen van de begeleidende foto’s. Even wennen, maar het eten ervan, dat zouden we allemaal eens moeten proberen. Ik ga het eens proberen. Verslag volgt.

Het Insecten kookboek, Folke Dammann (ISBN 9789045208251) is een uitgave van Karakter en kost € 19,99

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

12/07/201613/07/2016

Zomerse leesparade.

foto: boeken op mijn balkon.

Zomerse leesparade. Het is half juli, het zonnetje verwarmt mijn zomerse balkon. Buiten ligt een grote stapel kookboeken voor mijn neus om op de foto te zetten. Nog te lezen en sommigen nog te recenseren. Of gewoon ter inspiratie. Ik ben eens in de oogst voor deze zomer gedoken. Ter lering ende vermaeck zullen we maar zeggen. Laten we niet langer dralen. Dit is mijn vrolijke selectie voor 2016. Een zomerse leesparade.Fado klinkt uit de speakers, Lekker fris glas rosé erbij en de zomer kan niet meer stuk.

Bonen! van Joke Boon bevat vele vrolijke zomerse gerechten. 2016 is tenslotte het jaar van de peulvrucht.

Het is altijd feest met Karin Luiten, plan eens een zomers diner uit haar boek De vrolijke tafel. Zonder pakjes en zakjes.

Grieks eten hoort bij de #alfresco zomer, GREEK Nu eens met een moderne twist door George Calombaris.

De grote vakantiespecial van Smult met 101 recepten voor elke thuiskok. Nu in de kiosk. Met bijdragen van Janny van der Heijden, Bart van Olphen en Susan Aretz.

De Zuid Japanse keuken, Nanban.

Elke zomer wordt er heel wat fruit in de pot gehakt in Gereons Keuken Thuis. Of tot ijs verwerkt. Rijp zomerfruit. Vier de zomer met Janneke Philippi

Italiaans maar dan Quick and easy voor na een dagje strand. Uit de Zilveren Lepel kookschool.

Zilt Zoet Zeeland met dat zomer in Zeeland gevoel. Niet te weerstaan zomerboek.

Thuis aan de slag met Pasta di Janny!

Het boek Fish Tales van Bart van Olphen. Je maakt direct een omweg naar Gereons SeaSpot via IJmuiden. Om verse vis te scoren.

En om mijn wijnkennis up to date te houden is er Wine Folly.

Happy summer!

06/07/201606/07/2016

Out of the foodybox.

foto: out of the foodybox

Out of the foodybox. Deze keer de zomereditie. Het begint zowaar een traditie te worden. Elk seizoen stuur Kroon op het Werk een goed gevulde doos met producten voor lente, zomer, herfst en winter. Deze keer ontving Gereons Keuken Thuis, precies op de dag van de #pastasalade, de zomereditie van de foodybox. Vergezeld van een leuke video, waarin kookmeisje Anne Ruth vertelt over de mogelijkheden met de producten. Voor bij je borrel, voor bij je BBQ of tijdens het #alfresco koken. Alles in zomerse sferen.

Een selectie out of the foodybox:

Melanza, een gestreepte aubergine om te grillen en om baba ganoush mee te maken. Hoe leuk op deze dag dat het Suikerfeest is gestart. Deze bijzondere auberginesoort inclusief kruiden is onder andere verkrijgbaar bij de blauwe grootgrutter. Verder met Tabasco, rood en groen in een leuke houder van staal. Handig voor op je BBQ tafel om wat milde of hete pit aan je gerecht toe te voegen. Als de portugese piri piri op is komt Gereons keuken al fresco hiermee de zomer wel door. Old Amsterdam heeft een nieuwe variant. Oude geitenkaas, lekker glas koele sauvignon blanc erbij. Barilla stopte een pak spaghetti in de foodybox met een basilicum tomatensaus. Dat wordt een pasta alla Norma met aubergine en ricotta. Of toch maar een alla putanesca? We bakken deze zomer de steeds populairder worden Elzasser flammkuchen met het kant en klaar deeg van Tante Fanny. We sluiten af met de koffie van Simon Lévelt voor een koele en gezellige Φραππε (Griekse ijskoffie). Je waant je direct op een Grieks terras onder de platanen.

Noot: De genoemde producten werden mij opgestuurd door Kroon op het Werk. De bespreking hier is mijn eigen mening. Ik word hier niet voor betaald. Lees ook de disclaimer

03/07/201603/07/2016

GREEK

foto: GREEK

GREEK. Is hij een Griekse kok? Welnee! George Calombaris (niet Giorgos) is een Australische chef met een Helleens hart en dito bloed. (met nog wat drupjes Egypte en Sicilië) Hij wordt blij van de vrolijke keuken van het land van zijn ouders en voorouders. Maar zegt zelf Australisch te koken, terwijl hij luistert naar de ritmes van bouzouki en baglama. Gereons Keuken Thuis zou in deze recensie veel aandacht kunnen besteden aan de opmerkelijke CV van Calombaris. Maar dat laat ik aan de bekende chefs zoals Blumenthal en Carlucci over, die in het begin van het boek vertellen wat zij van George en zijn kookkunsten vinden.

Voor Grieks eten kun je mij wakker maken. Traditioneel, wat exotischer of een mengvorm. Glas koele retsina erbij of een ouzaki. Niets mis mee. Er staan dus heel wat boeken over Helleense eterij in mijn kookboekenhoek. Maar GREEK is heel speciaal. Het haalt traditionele gerechten uit hun setting door er wat aan toe te voegen, te vervangen of juist weg te laten. Dit deed de moeder van de kok en schrijver ook al met haar kipnuggets van hersentjes. Hoe creatief. En dat is Calombaris ook. Zonder zijn Griekse wortels te vergeten.

Greek is een vrolijk en zomers boek. (dat kunnen we wel gebruiken) In pennenstreken en felle kleuren laat de kok zien wat er allemaal mogelijk is als je wilt afwijken van het blauw witte Cycladische pad. Het boek begint met hoe kan het ook anders snacks (mezedes) Ingelegde komkommers in ouzo of krokante kwartel met een tzatziki van biet. En de emblematische kipnuggets van zijn moeder. De klasgenootjes likten hun vingers er bij af. We gaan verder met de dips. Onlosmakelijk verbonden met de Griekse eetcultuur. Een worteltzatziki of bloemkoolskordalia voor bij krokant varkensvlees. Calombaris combineert taramosalata met kroepoek. Spannend.

Pasta mag niet ontbreken. Hilopites, lintpasta van Kreta met eend en tuinbonen of gnocchi met avgolemono. De klassieker pastitsio houdt George klassiek. Zo hoort dat bij dit soulfood gerecht.We gaan via een Weens uitstapje met Carlucci verder naar nog zo’n instituut. De souvlaki. Calombaris legt het uit in zeven geboden. Een heerlijk hoofdstuk vol streetfood volgt. Stel je de markt voor in Athene met zijn beroemde patsas soep. Deze staat niet in Greek maar wel Griekse tosti’s van limabonen, pasticciokroketten of omelet met Griekse worst. Net als de patsas soep een stevig begin van de dag of einde van een nacht stappen.

Calombaris besteedt veel aandacht aan de keuken van zijn moeder. Keftedes van Cyprus, gehaktpasteitjes of artisjokken met avgolemono. Bij haar aankomst moest de moeder roeien met de riemen, die ze had en dat deed ze in de keuken. Nog een hoofdstuk salades en dan op naar de desserts. Wat een zoete hemel vol Turks fruit en prachtige fotografie. Niets in dit boek schijnt aan het toeval overgelaten te zijn. De goden van de Olympus kunnen zo aanschuiven. Het boek eindigt met wat spannende drankjes. Tafels opzij en voetjes van de vloer.

GREEK is een vrolijk vormgegeven boek met spannende recepten. En hele mooie fotografie. De schrijver neemt je mee in zijn Australische keuken met een Helleens hart. Een fijn boek voor deze natte Hollandse zomer. Dan maar binnen #alfresco aan de slag. Met een buffetje of zo!

GREEK, uit de keuken van George Calombaris (ISBN 9789461431479) is een uitgave van Good Cook en is te koop voor € 29,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer