Gereons Mag nazomereditie 2021.

foto: Grieks nazomeren.

Gereons Mag nazomereditie 2021. Het zit er weer op de zomer! Hij begon maar niet sinds mei. In tegenstelling tot de hit van Gerard Cox. Wisselvalligheid was het toverwoord van de weergoden. Met op de ene dag een verrukkelijk zonnige stranddag, direct gevolgd door een dag, die in de herfstvakantie niet zou hebben misstaan. Dat was het weer. Inmiddels is het half september en kunnen we als we de regering mogen geloven een versoepelde herfst tegemoet zien. We gaan het meemaken! De herfst van Gereons Keuken Thuis staat in het teken van een “grand tour” aankomend najaar, maar daarover lezen jullie later meer. Nu eerst de nazomereditie van Gereons Mag met een leuke selectie voor de hopelijk mooie dagen die nog gaan volgen in september. Hamburgers van erwten uit het nieuwe boek van Pascale Naessens, het woon & werknummer van De Smaak van Italië, komkommerpickles van Peter van Berckel, een nieuwe mooie tentoonstelling in het Amsterdamse Van Gogh Museum, wijn, een banaan-batido uit de foodybox, fris scheren van lijf en leden en bloemen van de Utrechtse Heuvelrug en tot slot patisserie van de Nieuwendijk.

foto: cover Ik eet zo graag.

Ik eet zo graag. Het nieuwe kookboek van Pascale Naessens. Lekker, eenvoudig en gezond. Vorige week at Gereons Keuken Thuis onderweg een aantal keren buiten de deur. Hetgeen mij regelmatig niet goed bekomt. Want veel dingen, die je eet in sommige restaurants zijn vaak sous vide, processed food en staan bol van de suikers en vetten. En in mijn geval MSG. Misschien ben ik wel een oude zeur en vind ik dingen vaak niet lekker, misschien is dat het? Waar ligt dat toch aan? Ben ik door de jaren heen, met het koken met verse producten en bezig zijn met een gezond dieet zelf veranderd? Welnee!, luidt het antwoord van Pascale Naessens in haar nieuwe boek. Het heeft te maken met een equilibrium in je voedingspatroon. Zo kwam Pascale geen gram aan tijdens de corona pandemie. Ik zelf trouwens ook niet. Terwijl ze niet minder at of dronk. Lees meer.

foto: hamburger van erwten uit Ik eet zo graag.

RECEPT: Hamburger van doperwten en feta, met een salade.

Nodig:

2 grote eieren

300 g doperwten (vers of diepvries)

100 g feta

2 knoflookteentjes

2 eetlepels amandelmeel

10 g krulpeterselie

rode biet

rode scheuten van radijs of biet

rucola

mayonaise

peper & zout

kokosvet of boter

olijfolie (salade)

Bereiding:

Kook de verse doperwten 3 minuten of ontdooi de diepvrieserwten en giet het water weg. Leg de heft van de feta en 100 gram van de doperwten opzij. Doe de rest van de feta en de doperwten samen met de knoflook, het amandelmeel, de krulpeterselie, de eieren, peper en zout in een hakmolentje en mix tot een dikke massa. Plet de overgebleven erwten met een vork, verbrokkel de overige feta en meng met een lepel door de brij. Verhit kokosvet of boter in een pan. Vorm tussen je handpalmen een hamburger (toegegeven, dat is niet zo eenvoudig, want het is een plakkerig mengsel) en leg die in het hete vet. Leg er twee per keer in en doe het deksel op de pan. Laat 2 tot 3 minuten garen en draai voorzichtig om met een spatel. Bak de andere kant ook een paar minuten.

Maak de salade. Trek slierten van rode biet met een dunschiller met tandjes. Leg deze in een kom. Doe er de scheuten en rucola bij. Meng met olijfolie. Leg de salade op de borden en schik de hamburgers erop. Serveer eventueel met mayonaise, waardoor wat fijngesneden krulpeterselie is gemengd.

foto: de gezichten van de Aardappeleters


De Aardappeleters: misser of meesterwerk? Vanaf 8 oktober a.s. is er een nieuwe tentoonstelling te zien in het Amsterdamse Van Gogh Museum, gewijd aan het schilderij De Aardappeleters. Vincent van Gogh schilderde het in 1881 in het Brabantse Nuenen. De tentoonstelling staat geheel in het teken van het ontstaan van dit wereldberoemde schilderij. Een voorbeeld van Vincents toewijding en doorzettingsvermogen. Het schilderij had een grote betekenis voor Van Gogh, maar oogstte destijds ook veel kritiek. Het Van Gogh Museum vertelt nu het verhaal van De Aardappeleters aan de hand van een selectie schilderijen, tekeningen, schetsen en brieven van Van Gogh. Ook zijn er werken van tijdgenoten te zien zoals Jozef Israëls en Anthon van Rappard. In het speciale Aardappeleters-atelier kan de bezoeker nog dichter bij het schilderij komen. In een levensgrote maquette van de boerenwoning van de op De Aardappeleters afgebeelde familie De Groot-van Rooij worden een aantal workshops gegeven. Zo kan de bezoeker zich een eigen beeld vormen over wat Van Gogh zag, toen hij het doek schilderde. Een bezoek aan deze mooie tentoonstelling boek je hier.

foto: cover Smaak van Italië

De Smaak van Italië wonen & werken. De vakanties zijn voorbij en velen hebben rondgetoerd door de Laars met hun ingevulde coronaformulieren en QR code als toegangsbewijs. Eenmaal thuis blijft er iets knagen, want wat zou het niet heerlijk zijn, om je voorgoed in de Bel Paese te vestigen en daar je brood te verdienen. Noem het een sogno, droom, van velen. Echter niet de droom van Gereons Keuken Thuis, maar ja ik heb ooit eens stage gelopen bij de Banca d’Italia, maar dat terzijde. Lees meer

Of je nu voor leisure of werk gaat, Italië heeft dromers van alles te bieden. Dat lees je in deze Smaak van Italië wonen & werken. Haal dit magazine snel in huis of neem eens een abonnement, want eenmaal op de mat heb je weer heel wat uren lees- en droomplezier. En wie weet volgt dat werken en wonen in een later stadium.

foto: recept uit de Smaak van Italië.

RECEPT: Pasta met schelpdieren, Italiaanse worstjes en walnoten. Een recept in iets makkelijker versie dan uit het kookboek. Lekker Thuis van Alison Roman, columnist bij de NY Times.

Nodig: 

grof zeezout
50 g walnoten
30 g verse platte peterselie, alleen de blaadjes, gehakt
6 tenen knoflook, fijngehakt
1 citroen
versgemalen zwarte peper
350 g linguine, fettuccine of spaghetti
2 el olijfolie
2 kruidige Italiaanse worstjes
675 g schelpdieren, zoals kokkels, tapijtschelpen of venusschelpen, schoongemaakt en afgespoeld

Bereiding:

Verwarm je oven voor op 180 graden. Zet een pan water met zout op en breng aan de kook voor pasta. Rooster de walnoten in de oven geurig en bruin en hak ze fijn. Roer de gehakte walnoten, peterselie en een mespunt knoflook door elkaar in een kommetje, met wat olie Rasp de citroen, snijd in vieren en bewaar de parten. Voeg nog wat zout en peper toe aan het mengsel. Zet apart. Kook de pasta beetgaar. Verhit wat olie in een koekenpan. Bak de worstjes in 5 minuten gaar, voeg de knoflook toe en bak mee. Snijd de worstjes in plakjes. Voeg hierna de schelpdieren toe en schud regelmatig. Doe een deksel op de pan en laat de schelpen snel garen. Giet de pasta af en bewaar het kookvocht. Voeg een flinke scheut pastawater toe en de pasta. Roer alles goed door. Serveer de pasta in diepe borden met de eerder gemaakte walnoten gremolata en een partje citroen.

foto: de nieuwe range van Neleman wines.

Neleman wijnen. Onlangs was Gereons Keuken Thuis nog in Zutphen en was eigenlijk van plan eindelijk de mooie wijnwinkel van Neleman te bezoeken. Ik ken Neleman al van de tijd, dat ik nog wijnstukjes schreef voor de pagina van By the Grape. Ware het niet dat de ambiance in het plaatsje er niet naar was, omdat er op het plein, waar deze wijnwinkel is gevestigd, een schreeuwerige kermis gaande was. Wegwezen dus. Volgende keer dan maar. Regelmatig drinken wij in SeaSpot de wijnen van Dirk Neleman, duurzaam en biologisch wit en rood uit de Comunitat Valenciana. Een coöperatie met inmiddels 2600 leden. Gewoon te koop bij de Zandvoortse HEMA. Fijne wijn. Maar nu is er speciaal voor Jumbo een nieuwe lijn, specifiek met deze Spaanse wijnen, etiket met twee grafische poppetjes, die staan voor samenwerken en vriendschap. Het gaat om wijn drinken en de wereld mooier maken.

De nieuwe serie Neleman wijnen bij Jumbo bestaat uit de volgende varietals:

Verdejo (wit)
Macabeo Chardonnay (wit)
Tempranillo rosado (rosé)
Cava brut (Spaanse mousserende wijn)
Tempranillo (rood)
Garnacha (rood)

Neleman voegt toe: “Jumbo heeft bovendien een primeur met onze wijn: op deze serie van Neleman staat als eerste onze climate footprint vermeld.  Met hulp van CarbonCloud brengen we onze CO2-uitstoot in het complete productieproces in kaart. Zo monitoren we waar we nog stappen kunnen zetten. Van compenseren – wat we nog steeds blijven doen door bomen te planten – naar reduceren, en op termijn zelfs CO2-positief worden, dat is onze uitdaging” 

Gereons Keuken Thuis gaat deze wijnrange snel eens proberen.

foto: santoku mes van Latalis.

Latalis Pro serie santoku koksmes. Ragfijn dingen snijden, biefstuk voor je steak tartare of carpaccio, Fijngesneden ham voor bij de nazomerse vijgen en stroop. Het gaat allemaal pico bello met het Pro serie santoku koksmes, dat Gereons Keuken Thuis kreeg opgestuurd van Latalis, een webshop voor keukenmessen en aanverwante artikelen. Messen gemaakt van hoogwaardig staal, die goed in de hand liggen. Een vlijmscherp lemmet van 20 cm doet de rest. En een mooi design. Gereons Keuken Thuis heeft er mee gewerkt en is er verguld mee. Het krijgt een heerlijk plaatsje in de SeaSpot keuken.

foto: GENTL intimate care.

Gentl man care. Ondanks de vele baarden en knotten, die je in het straatbeeld ziet, wordt er wat af getrimd en -geschoren. Uit een onderzoek van een Amerikaans scheermessenmerk uit 2018 blijkt, dat 62% van alle mannen hun schaamstreek, oksels en lichaamsbeharing trimt of scheert. Veel mannen ervaren na zo’n scheerbeurt ongemak als jeuk en rode bultjes met name op plekken waar de huid dun is en gevoelig voor wrijving, Bijvoorbeeld tijdens het sporten of op warme dagen. Gentl man, intimate care verzorgt en herstelt als aftershave na het ontharen of scheren. Het trekt snel in en verzacht en verkoelt de huid. Voorkomt ingegroeide haren en je houdt de hele dag een fris verzorgd gevoel. Ideaal voor sporters.

foto: cover Vegetalia.

Vegetalia van Luna Trapani. Italo Antwerpse Luna Trapani kreeg in het restaurant van haar ouders Gallo Nero de Italiaanse keuken met de paplepel ingegoten. Zij werkte vaak mee en zo ontstond haar passie voor koken en eten, Uiteindelijk leidde dat ertoe, dat zij zelf ook de keuken in ging om achter het fornuis te staan. In 2018 ruilde zij haar bestaan als onmivoor in voor een plantbased dieet en opende Spritz in Antwerpen, een vegan Italiaans restaurant. Hiervoor ging zij op zoek naar plantaardige alternatieven voor Italiaanse klassiekers uit haar jeugd. Trapani ging aan de slag met de regionale keukens en bundelde 100 recepten in dit nieuwe boek Vegetalia. Een geheel andere kijk op Italiaans eten. Lees meer

foto: herfst pickles van Peter.

RECEPT: Komkommer-pickle van Peter van Berckel

Weet je de definitie nog? ‘Tsukémono: iets ingewreven met zout of ondergedompeld in een zoute vloeistof?’ In dit recept van Peter van Berckel dompel je de komkommer onder in een gearomatiseerde sojasaus: zo wordt het een shoyu-zuke. Alle ingrediënten zijn verkrijgbaar bij de natuurvoedingswinkel. 

Nodig:

600 g komkommer

5 eetlepels shoyu

3 eetlepels mirin kookrijstwijn

1 eetlepel genmai-su rijstazijn

1 eetlepel gerstemoutstroop of andere zoetstof

paar centimeter verse gember 

chilipeper naar smaak

Bereiding

Breng in een ruime pan water aan de kook, doe de komkommers er in en kook 4 minuten.
Haal ze uit de pan en koel ze terug in koud water. Maak de marinade. Rasp de gember Verwijder de zaadlijsten van de chilipeper en snijd het vruchtvlees fijn. Doe alle ingrediënten van de marinade in een pannetje, breng aan de kook en laat afkoelen. Snijd de komkommers (met een groentemandoline) in dunne plakken. Spreid ze uit op de helft van een grote schone katoenen doek en vouw de doek dicht. Klap nog een keer om en leg er een half uur een zware snijplank op. Meng de uitgeknepen plakjes door de marinade. De tsukémono is direct eetbaar. Je kunt de pickle wel verder laten rijpen in een glazen pot in de koelkast. Peter doet dat onder vacuüm. Dan trekt de marinadesmaak nog meer in de komkommers. 

foto; tijdens het picklen draag je toch deze kekke schort?

No time to die, wear a maekake! Als Peter van Berckel aan de slag gaat met tsukemono, draagt hij vaak een trendy Japans keukenschort, gemaakt van canvas. Zo’n schort heet een maekake en was in de Edo-periode de standaard dracht van ambachtslieden. De maekake maakt nu kans op een cultastatus, omdat Q deze draagt in de nieuwe Bond film No time to die. Een schort met de Mount Fuji erop!  Peter kreeg zijn eerste schort cadeau in Japan, tijdens een bezoek aan een tamari brouwerij. Lees meer

foto: Shakshuka op de camping.

De Israëlische keuken is een combinatie van de Midden-Oosterse keuken en verschillende etnische keukens van over de hele wereld die een afspiegeling vormen van de gevarieerde bevolking van dit land. Gebruik van verse producten die zo van het land of uit de zee komen. Een melting pot van gerechten uit verschillende eeuwenoude culturen en tradities vormen een uniek geheel. Niet voor niets schieten Israëlische restaurants wereldwijd als paddenstoelen uit de grond en zijn de kookboeken van bekende Israëlische chefs zoals Ottolenghi in menig keuken in Nederland te vinden. Of lees het mooie boek TLV van Jigal Krant. (Tip lees ook eens zijn Tel Aviv culinaire gids) Ga mee op een culinaire ontdekkingsreis door Israël.

Momenteel blijft het nog bij virtueel reizen en zit er niks anders op dan Israël naar ons toe te halen en wel met dit recept voor shakshuka. Het recept is meer dan 50 jaar geleden in Israël geintroceert en heeft sindsdien ontwikkeld tot een emblematisch Israëlisch gerecht met vele verschillende variaties.

Shakshuka

Nodig:

1 grote gesneden ui

4 eetlepels olijfolie

30 gram boter

5 gesneden knoflook tenen

gesneden rode paprika

gesneden hete chili peper

1 eetlepel paprikapoeder

1 eetlepel zout

een snufje zwarte peper

een snufje gemalen komijn

1 eetlepel tomatenpasta

2 grote gesneden tomaten

120 ml water

8 gram gesneden koriander/peterselie

1 theelepeltje suiker

zoveel eieren als je wil

Bereiding:

Verwarm de olijfolie en boter in een grote koekenpan op een medium vuurtje. Voeg de gesneden paprika en ui toe en fruit het geheel 5 minuten. Voeg de knoflook en kruiden toe en laat een minuut sudderen. Voeg de tomatenpasta toe, roer door, voeg de tomaten toe, roer door, voeg het water toe, roer nogmaals door en voeg tenslotte de suiker toe. Maak met een grote lepel kleine kuiltjes in de saus en breek in elk kuiltje een ei. Doe de deksel op de pan en laat 5-8 minuten doorkoken of totdat de eieren gekookt zijn zoals jij ze het liefste eet. Gebruik de koriander en/of peterselie als garnering.

foto: een mooi natuurlijk boeket de Utrechtse Heuvelrug.

Puur Heuvelrug boeket. Dat fleurt je vaas op. Jennita Jansen van het plukatelier in Doorn teelt op natuurlijke en duurzame wijze bloemen. Deze teler wil laten zien dat dit anders kan en is daarom haar eigen natuurvriendelijke bloemenkwekerij begonnen op de Utrechtse Heuvelrug. Zij wil de biodiversiteit in haar tuin op de Utrechtse Heuvelrug stimuleren. Voor het National Park Utrechtse Heuvelrug stelde Jennita een mooi veldboeket samen van de mooiste bloemen, die op dat moment bloeien. Een mooi voorbeeld van een streekproduct uit de reeks producten, die het Nationaal Park selecteerde en waar een percentage van de opbrengst wordt gebruikt voor natuurbeheer. Bloemen vrij van gif, bestrijdingsmiddelen en kunstmest. Heuvelrug Veldboeket op jouw keukentafel? Wil jij zo’n prachtig boeket op jouw keukentafel hebben staan? Je kunt de bloemen bestellen via de webshop van het Plukatelier. Je kunt het boeket dan zelf ophalen bij de kwekerij in Leersum (Zandweg 15) of in het centrum van Doorn (Kampdwarsweg 16).

foto: bananenshake met Beleaf uit de foodybox.

Batido de platanos y albaricoque. Vegan milkshake van banaan en abrikoos. Ik maakte deze met de Beleaf amandel barista editie voor een extra creamy effect.

Nodig:

2 bananen

10 gedroogde en gewelde abrikozen

2 bollen vanille-ijs

1/2 liter amandelmelk barista

snuifje kaneel

geroosterd amandelschaafsel ter garnering

Bereiding:

Doe alle ingrediënten in een blender en mix erop los! Giet in glazen en garneer met wat geroosterd amandelschaafsel.

foto: vers van het strand

Vis rechtstreeks uit zee. Het is al een nationale sport geworden tijdens de diverse lockdowns. Vissen! Meer en meer zie ik buurmannen met hun hengels in de branding staan en allerlei lekker vers gevangen vis uit de Noordzee hengelen. Het fijne is dat Gereons keuken Thuis dan wordt verrast met wat botjes, een zeebaars of ander gespuis uit het zilte nat, dat in SeaSpot direct wordt gebakken en verorberd.

foto: cover Patisserie van de bakker.

Patisserie van de Nieuwendijk. Je kon erop wachten. Het nieuwe boek van Issa Niemeijer-Brown is verschenen als opvolger van Een boek over Brood. De creaties van deze bakker en schrijver mogen zich rekenen tot de beste van Amsterdam. Ga eens kijken op de Nieuwendijk bij Gebroeders Niemeijer. Dit boek is uitgegeven door Brandt. Recensie binnenkort op Gereons Keuken Thuis.

De volgende editie van Gereons Mag, wilde herfst, verschijnt rond 20 november!

video: het is weer voorbij….

NB: Deze nazomereditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door DSV Media, De Kroon op het Werk, Terra Publishing, Van Gogh Museum, Uitgeverij Brandt, PitchPR, Israël Tourism, Peter van Berckel, , Pascale Naessens,, Lannoo, Neleman Wines,, Beleaf, Issa Niemeijer,, Jennita Jansen, Puur Heuvelrug, Latalis, Gentl, en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Lekker Wads.

Lekker Wads. Terwijl er een heleboel boeken bestaan over Nederlandse streekgerechten, van Zuid Limburg tot aan de Kop van Noord Holland, bleef de culinaire geschiedenis van de Waddeneilanden altijd een beetje onderbelicht. Veenbessen en Texels lamsvlees. De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat Gereons Keuken Thuis vaak ook niet verder kwam. Daarin brengen Lodewijk Dros en Annette van Ruitenburg verandering met hun mooie kook- en leesboek (of andersom) Lekker Wads, Ingegeven door door de vraag wat hun grootouders aten, maakten zij een reis door de geschiedenis van de keukens en het leven op deze eilanden. Van Texel tot Fanø.

Lekker Wads staat vol smakelijke verhalen over de Waddeneilanden en hun bewoners. Vissers, boeren en aangespoelde lieden. Hoewel er boeken vol zijn geschreven over de ecologie, geschiedenis en cultuur, bleef de eetcultuur van de Wadden altijd een stiefkindje. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn, dat er helemaal geen eigen cuisine bestaat. Een mooie uitdaging voor de schrijvers, om dat te onderzoeken en er recepten bij te vinden. In het boek vind je naast de smakelijke verhalen van Dros, recepten van de hand  van Van Ruitenburg in moderne interpretatie.

Lekker Wads start met befaamde Hugh Jans, die in 1982 de opdracht kreeg om de Texelse keuken op de kaart te zetten. Hij was er weg van. De toon was gezet om meer aandacht et besteden aan de keuken van de  Waddeneilanden. De schrijvers leggen hierbij uit, welke een Salade Nebukadnezar hierbij speelt. In het volgende hoofdstuk legt Dros een verband tussen het Troje van Schliemann en Texel. Als daar niet ene Maartje was geweest. Annette vergezelt het verhaal met een griesmeelpudding met amandelmelk en duindoorn. Worst en pap komen aan bod. Ook Dirk Daalders heerlijkheden. Daarbij horen gerechten met klinkende namen als broeder met zeekraal en schapenkaas of ôrte uut het zakkie. En waarom is het voor zeelui van de Wadden niet gezond om ijsbeer te eten? De schrijvers besteden een hoofdstuk aan vergeten Wads eten, de geneeskracht van de natuur en belanden uiteindelijk in Deense invloedssferen.

Kort gezegd Lekker Wads is als een staycation op de Waddeneilanden, een lekker stuk Nederlands terroir om over te lezen en van te genieten. Lekker Wads hoort in de tas van elke reiziger, die op het veer naar één van deze eilanden stapt. Proeven maar!

Lekker Wads, Lodewijk Dros en Annette van Ruitenburg (ISBN 9789024434169) is een uitgave van BOOM uitgevers en is te koop voor € 27,50

Over de Smaak van Texel van Annette van Ruitenburg schreef Gereons Keuken Thuis:

“En dan weet je wat je kunt verwachten, een boek bomvol natuur, zee, zilte smaken en terroir. Want het eiland Texel is één bonk terroir, zilte natuur en trotse bewoners, die met liefde hun producten koesteren. Een boek over ondernemende, creatieve en innovatieve mensen, die dit eiland tot een plek maken, waar het goed toeven is.”

Binnenkort lees je een lekker recept uit Lekker Wads op Gereons Keuken Thuis.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Frans koken met Alice B. Toklas.

foto: Gertrude Stein & Alice B Toklas met hun poedel.


Frans koken met Alice B. Toklas. 
(1954) In de jaren twintig verzamelde zich rond de Parijse tafel van Gertrude Stein en Alice B. Toklas een bont gezelschap van schrijver, schilders en bohémiens. Het Parijs van vlak na de Grande Guerre en de Spaanse Griep pandemie. Parijs was een toevluchtsoord geworden voor jonge mensen en creatieve geesten en de eetkamer van dit stel was vaak het toneel van interessante gesprekken en het eten, dat Alice bereidde. Gertrude Stein had in de oorlog leren autorijden. Recht vooruit, achteruit was niet haar ding. Met hun auto genaamd La Pauline trokken zij in de oorlog door heel Frankrijk, om hulp te verlenen. Een reis vol ontmoetingen, maar ook heerlijk eten. In 1954 schreef Alice B. Toklas er een kookboek over, vol recepten uit haar kleurrijke leven. De later klassieke demi deuil kip van mère Fillioux uit Lyon ontbreekt niet, net zo min als een picknick lunch, baars op de wijze van Picasso of aubergine à la Provençale. 

foto: cover Alice B. Toklas kookboek.

De dames Stein en Toklas aten zich dwars door de Hexagone heen. Alice B. Toklas is een boek, dat ik kreeg van Raya Lichansky en ik lees er elke keer met genoegen uit. Want naast kok was Alice ook een humoristisch verteller en wordt elk recept verdiept met een verhaal. La Pauline bracht de dames tot aan Perpignan, waar zij een oude feestzaal inrichten als depot voor medische spullen. Onderwijl genoten ze van de Catalaanse cuisine van deze stad. Van lokale kreeftjes tot illegaal geschoten zwijn. Alice B. Toklas noteerde het recept voor een millason, een dessert uit deze streek. (Andere bronnen noemen millason een Gascoons nagerecht.) Het deed haar gek genoeg denken aan Southern fried corn bread. De schrijfster is niet heel nauwkeurig in haar ingrediëntendeclaraties, dus  waar nodig heeft Gereons Keuken Thuis de recept-tekst iets aangepast.

Nodig:

1/2 l kokende melk

175 g maismeel

200 g suiker

2 eieren

snufje zout

4 el boter

1 el oranjebloesemwater

frituurolie

poedersuiker

Bereiding:

Roer de kokende melk, het maismeel en suiker goed door elkaar. Zorg ervoor dat er geen klontjes ontstaan. Het mengsel moet goed glad zijn. Kook het mengsel gedurende 20 minuten, blijf roeren, tot het redelijk stijf is. Laat iets afkoelen en roer er twee losgeklopte eieren doorheen, 4 eetlepels boter en een eetlepel oranjebloesemwater. Giet dit beslag op een platte schaal, laat verder stollen en vorm er koekjes van, die je later frituurt in hete olie. Laat uitlekken en bestrooi met wat poedersuiker.

ELLE Cuisine. (1957)

foto: cover ELLE Cuisine

ELLE Cuisine. Alles, wat de Franse huisvrouw dient te weten over eten. Uit 1957, dus bijkans 65 jaar oud. Ik tikte dit boekje eens tussen andere rommel op de kop. Het is een geschreven door Mapie de Toulouse-Lautrec, inderdaad familie van de schilder en chroniqueur van het Parijse leven. Mapie was een bekende foodjournaliste en schreef diverse kookboeken. Zo ook dit werkje uit 1957, ELLE Cuisine. Het leert de Franse vrouwen te presteren voor verschillende momenten in het leven van de familie. Hoe voed je het kroost, wat belieft de mari en wat te doen als de patron komt eten? De Toulouse-Lautrec doet het allemaal uit de doeken. En met verbluffend resultaat. Te meer, omdat dit boek van voor naar achter klassiekers uit de Franse keuken voorschotelt, zonder de tegenwoordig alom aanwezige plaatjes. En een extraatje is dat elk hoofdstuk wordt ingeleid met een kort gedicht. Wat een vrolijkheid. Dat vindt Gereons Keuken Thuis zo leuk aan dit boekje. Het doet een beroep op je eigen voorstellingsvermogen.

foto: Mapie de Toulouse Lautrec. (van babelio.com)

Mapie de Toulouse-Lautrec geeft aan het begin van dit boek wijntips, want een goede gastvrouw weet ook de juiste combinatie tussen wijn en spijs te maken. Het bevat een lijst met oogstjaren. Want naast de maaltijd is ook conversatie een must. Hierna begint het koken, zij het seule pour déjeuner, wanneer de mari au bureau is, of als er een goede vriendin komt eten. Een diner tête à tête met de echtgenoot. Kant en klaar voor als de mari seul is. Imprévus, onvoorziene gasten. Je leest het: de Franse domestic goddess uit ELLE Cuisine was van alle markten thuis. Daarnaast was zij ook heel praktisch,  want één van de recepten luidt: “Draai twee blikken cassoulet de Toulouse om, meng deze met wat extra tomatenpuree bedek met paneermeel & klontjes boter en zet ongeveer  15 minuten in een hete oven.” Zo verrekte simpel kon het leven zijn in 1957.

foto; Le Grand TRALALA.

Tijdens de Franse weken wil ik jullie een recept uit ELLE Cuisine niet onthouden. Het komt uit het hoofdstuk Le Grand TRALALA en is een recept voor Canard MontMorency. Of dit gerecht iets te maken heeft met de in 1570, in opdracht van Filips II, onthoofde graaf van Horne wordt er niet bij vermeld. Dat moet Gereons Keuken Thuis eens uitzoeken. Het is recept voor eend in een kersensaus. We drinken er een fruitig glas Fleurie bij.

Nodig voor 6 personen:

1 mooie grote geplukte eend.

60 g boter

1 pond kersen ontpit

1 glas rode wijn

zout & peper

Bereiding:

De eend is schoon van binnen en drooggedept. Smeer de vogel in met boter en rijg hem aan een spit (met lekbak eronder) of doe hem in een schaal. Plaats de eend in een hete oven en rooster de eend gedurende 25 minuten. Let erop het vlees telkens te bedruipen met wat warm water. Zout het vlees niet. Kook de kersen kort in de rode wijn. Vang de braadjus, op smaak gemaakt met  peper en zout op en meng deze met de rode wijn en kersen. Bedruip de eend nog eenmaal met deze saus. Doe de gebraden eend op een schaal en drapeer de gekookte kersen eromheen. Serveer de jus apart. Een tip van Mapie is om met cocktailprikkers wat warme kersen in de eend te prikken ter verhoging van de feestvreugde. Oh la la.

Volgende keer vind je op Gereons Keuken Thuis een recept van Alice B. Toklas, die de sterren van de hemel kookte in de roaring 20ties.

Mijn Frankrijk van Onno Kleyn.

Mijn Frankrijk van Onno Kleyn. De favoriete hangout van routiers, werklieden en verkopers onderweg is een café, zoals Onno Kleyn dat kent in de buurt van zijn Bourgondische huis. Een etablissement, waar patron Mémé kookt comme d’habitude. Zijn café is net opgekalefaterd, maar de bunnieskalender pronkt alweer achter de bar. Geen menu, maar paté en croûte, stoofvlees op Bourgondische wijze, een doppenfles wijn op tafel, kaas en een dessert. De lunch wordt afgesloten met een ferm stuk taart en een petit café. France profonde heet dat. De ziel van het Franse bestaan. Eén bonk terroir op je plattelandsbord. Zelfs de meest verstokte Parisien verlangt ernaar en route. Even weg van de “brouhaha”.

foto: de mooie rode ode van Onno Kleyn.

Mijn Frankrijk, verhalen en recepten is een ode aan dit eigenzinnige land, De inwoners, die lijken te figureren op dit Frans schouwtoneel. Rare jongens toch, die Galliërs. Of juist niet? Een coup de foudre van verteller Onno Kleyn. Over zijn ontdekkingen op jonge leeftijd in de Auvergne, een zelfgemaakt konijn in een Parijse studio of stapels galettes vlakbij Saint Malo. De voordelen van tussen de Fransen te wonen en werken in plaats van een passant et zijn. Observeren. De mémoires en recepten van Onno zijn, net als eerder in zijn Mijn Italië gebundeld in dit rode boek. Behalve zijn persoonlijke wederwaardigheden houdt Onno ook een pleidooi voor echt eten, al dan niet carnivorisch. In Nederland hebben wij zo langzamerhand elke eigenheid van een product weggemoffeld en ingepakt. Zo niet in de Hexagone, waar rustig op de zondagsmarkt van Chablis een dame als echte standwerker haar bloedworsten aanprijst. Live terroir zou je het kunnen noemen. Of wat te denken van de steak tartare van paardenvlees. De Nederlandse VWA zou een toeval krijgen. Maar dit is Frankrijk. En dat maakt waarom Gereons Keuken Thuis, net als Onno Kleyn zo dol is op dit land. Een eigenzinnig land, waar het goed eten en drinken is. Waar je niet over uitgepraat en -geschreven raakt. En, net als Onno, heb ik haast nooit onaardige mensen ontmoet. In ieder geval niet meer of minder dan in onze polder.

In Mijn Frankrijk reist de schrijver kris kras door France métropolitaine, Van Eguisheim tot Bayonne en van de berg Canigou tot aan Normandië. Een tour door de grote voorraadkast, die Frankrijk heet. Onno Kleyn verzamelde weetjes over de Franse keuken, doorspekte dat met zijn persoonlijke verhalen. Dit laatste is waarom ik de boeken van deze kenner en verhalenverteller altijd zo leuk vind. Al lezend maak je samen met hem een reis door dit heerlijke land, het eten en niet te vergeten de recepten en wijntips van Onno Kleyn. Mijn  Frankrijk is voor Gereons Keuken Thuis een mooie voorbereiding voor de grand tour, die ik ga maken aankomende herfst. Maar daarover later meer. Op Quatorze Juillet plaats ik -het zijn tenslotte in juli en augustus de #franseweken- een fijn recept uit dit boek op Gereons Keuken Thuis.. De rest van deze dag ben ik weer op reis door Mijn Frankrijk.

Mijn Frankrijk, verhalen en recepten. Onno Kleyn. (ISBN 9789038809915) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is te koop voor € 29,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Wereldse Smaakmakers.

foto: #franse weken vragen om rouille.


Wereldse Smaakmakers. 
Het nieuwe boek van créateur Pascal Jalhay. Créateur, waarom niet gewoon chef kok? Dat zal ik uitleggen. Pascal Jalhay weet heel goed hoe hij gerechten defragmenteert en dan in een nieuwe versie neerzet. Zo proefde Gereons Keuken Thuis eens van zijn hand uit elkaar geplozen gado gado en ontleedde hij de Indonesische keuken van zijn vader in Baru Belanda. Wat een creaties kan deze man maken. En sinds kort kun je de fijne kneepjes van hem leren in zijn kookstudio in Laren. Maar het werk van Jalhay bestaat niet alleen uit ontleden. In zijn nieuwe kookboek Wereldse Smaakmakers gaat het juist om assembleren. Pascal verzamelde ruim 75 recepten uit de gehele wereld voor sauzen, boemboes, kruidenmixen, marinades en chutneys. Hij trof al deze recepten aan op zijn reizen. Een boek vol basics kende ik nog niet en ik was aangenaam verrast door de suggesties in Wereldse Smaakmakers. Vaak worden dit soort basisrecepten aan het einde van een kookboek weggemoffeld. Jalhay geeft ze een hoofdrol.

Wereldse Smaakmakers is een kookboek vol smaken, die Pascal Jalhay ontdekte en ontwikkelde. Het is een boek dat je keuken zal veranderen, want zo gauw je de kneepjes in de vingers hebt, kun je niet meer koken zonder zijn basissmaakmakers en condimenten. En voor ieder is er wat wils. Of je nu van Aziatische smaken houdt of zoals ik opperde, eens zelf rouille wil maken voor in de SeaSpot vissoep. Jalhay neemt je aan de hand. Vertelt je over zijn voorraadkast. Over basissmaken, voor bijvoorbeeld je bulgogi marinade. Laat het nu net BBQ seizoen zijn. Maar ook een mirepoix, hierin zie je Pacal’s klassieke scholing, ontbreekt niet. Wat ik leuk vond, om te lezen, is dat rommelkruid ook een plaats inneemt. Een smaak, die ik ken uit de keuken van mijn oma. 

Het derde deel van Wereldse Smaakmakers gaat over de gerechten. Want je gaat natuurlijk ook met je basissmaakmakers mooi eten maken, zoals Koreaanse kipnuggets met kimchimayonaise, bouillabaisse met rouille of een ceviche van kabeljauw, met eigengemaakte leche de tigre. Tot slot verklapt de schrijver zijn favoriete adresjes in en rondom Amsterdam. Daarbij ontbreekt zijn eigen Kookstudio bij de Molen in Laren natuurlijk niet.

Wereldse Smaakmakers is een kookboek geheel in de stijl van Jalhay, met duidelijke recepten en foto’s om van te watertanden. En zeg nou zelf, de kneepjes van smaakmakers van deze maestro onder de knie krijgen is toch helemaal da bomb!

foto: cover Wereldse Smaakmakers.

Wereldse Smaakmakers. Pascal Jalhay (ISBN 9789464040067) is een uitgave van Fontaine en is on- en offline te koop voor € 32,00

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Het Kikkererwten kookboek.

foto: garbanzos a la Madrileña.

Het Kikkererwten kookboek. De moeder van aller peulvruchten, de keker of kikkererwt, in veertig verschillende soorten en, want de kikkererwt is een zij, een wereldspeelster van formaat. Lucrees van Groningen en Marietje Bosma, moeder en dochter zijn dol op deze grande dame en vereerden de duizenden jaren oude peulvrucht met een kikkererwtwaardig kookboek. Want, om het maar eens in Olympische  termen te zeggen, deze proteïneverschaffer is een gedoodverfde gouden plakwinnaar en prolifereerde zichzelf wereldwijd. Dat wist senator Cicero ook al. Deze Romeinse politicus dankte zijn naam aan de “cicer” en er is een brief op zijn naam, waarin hij aan zijn vrouw verzoekt om een kikkererwtenboek te maken, om onder het genot van deze gerechten hun huwelijksstatus of -problemen te bespreken. Of mevrouw Tullius Cicero deze handschoen heeft opgepakt weet ik niet. In ieder geval hebben de twee dames dit wel gedaan met als resultaat dit boek vol recepten van over de gehele wereld. Starring de kikkererwt.

foto: zoetzure kikkererwtenspread.

Het Kikkererwten kookboek begint met allerlei weetjes, zoals de etymologie van de naam (kikus zou kracht betekenen in het Grieks), de teelt en de soorten.  Het fijne van deze peulvrucht is dat er vele bereidingswijzen zijn, van vers tot gedroogd, in een pot of als kikkererwtenmeel. Het laatste gebruikt Gereons Keuken Thuis vaak voor de socca op de wijze van Nice. Daarna gaan de schrijfsters koken met verrassend eenvoudige internationale recepten, zoals bij de borrel een Spaanse zoetzure kikkererwtenpuree. Of moet ik zeggen garbanzos agridulce. Soepen komen aan bod, zoals Genuese minestrone, want in Ligurië is de keker ook volksvoedsel. Denk aan farinata, de Italiaanse evenknie van socca.

Voor deze recensie sla ik bewust de Levantijnse en Midden Oosterse recepten, zoals hummus, uit het boek over, want dat is ieders eerste associatie met de kikkererwt. Maar al in de Romeinse tijd was heel het Iberisch schiereiland beplant met deze peulvrucht om de honger van de legionairs te stillen. Bij de hoofdgerechten laten de schrijfsters zien, dat ook in het Westelijke bassin van de Middellandse Zee heel wat afgekookt wordt met kikkererwten. Om in Spaanse sferen et blijven noem ik de Madrileense kikkererwten met chorizo. Een prima gerecht voor de aankomende #alfresco weken. Later daarover meer met een recept. Maar ook een gerecht met koolvis komt aan bod. Zou je niet direct verwachten.

foto: minestrone uit Genova

Via de bijgerechten uit alle hoeken van de aarde komen we bij de deeggerechten, zoals pasta van kikkererwtenmeel. Komt dat goed uit ik heb nog een zak meel staan van de Volkskruidentuin in de Kinkerstraat. En om nu de hele zomer stapels socca te blijven eten is ook zo’n dingetje. Over socca gesproken, een recept hiervoor ontbreekt niet in Het Kikkererwten kookboek.

foto: Socca op zijn Nizzaans.

Wat mij betreft kan op 21 juni de #alfresco zomer op Gereons Keuken Thuis beginnen, na dit heerlijke Kikkererwten kookboek van Lucrees Van Groningen en Marietje Bosma te hebben gelezen. Vol leuke zomerse trouvailles en met liefde bereid. Wat een moeite hebben deze koks en schrijvers zich getroost in hun ode aan de keker. Ik vind het een kookboek, waarin deze dames hun passie voor de kikkererwt in woord en beeld gestand hebben gedaan. Chapeau!

foto: Het Kikkererwten kookboek.

Het Kikkererwten kookboek. Lucrees van Groningen en Marietje Bosma. (ISBN 9789090344423) is een eigen uitgave van deze dames. Het kookboek is on- en offline te koop voor € 24.95

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Over de schrijfsters: Lucrees van Groningen en Marietje Bosma, moeder en dochter, hebben vele uren samen kokend doorgebracht. Van dagelijkse kost tot het koken voor grote gezelschappen hebben ze zich ontwikkeld tot uitstekende koks met een breed repertoire. Meer lees je op: https://kikkererwten.nl/

Koken als Carlo Cracco.

Koken als Carlo Cracco. Op 17 mei volgde Gereons Keuken Thuis een webinar met Italiaanse chefkok Carlo Cracco, georganiseerd door de 3 Italiaanse kamers van koophandel in de Benelux. Doel van de webinar is om mensen kennis te laten maken met true Italian taste. “Want”, zo vertelde Cracco tijdens zijn verhaal, ” er is wat nep Italiaans voer te vinden op deze aardkloot.” “Kook daar nooit mee”, waarschuwde hij, “het gaat ten koste van je gerecht en de smaak.” Drie ambassadeurs zetten zijn woorden kracht bij door te verhalen over de geneugten van de keuken van de Bel Paese en hoe diplomatie kan worden bedreven tijdens een fijne en mooie maaltijd. Carlo Cracco is geen onbekende in Italië, opgeleid door Gualtiero Marchesi in Milaan en Alain Ducasse in Frankrijk, ontwikkelde hij zijn eigen stijl. Cracco houdt van simpel en één van zijn favoriete producten is rijst. “De vlag van Italië”, voegde Roberto Payer hieraan toe, wiens lievelingskostje risi e bisi is. Uit de Veneto.


RIsotto. Voorheen was de basis van risotto en risi e bisi een soort soep, waarin de rondkorrelige rijst van de Po vlakte goed gedijde. Zeker als je lokale producten gebruikt. In de Veneto is dat de ronde rijst Vialone Nano en in Lombardije: Arborio of Carneroli, met een stevige korrel. Cracco maakte voor de webinar met Vialone Nano rijst een dessert, gearomatiseerd met witte koffie. (recept volgt in de volgende editie van Gereons Mag) Als primo of hoofdgerecht maakte hij een risotto met erwtjes, gele tomatensaus uit Campanië en garnalen uit Ligurië. Cracco houdt van het combineren van al het moois en vers uit de Laars. Hij produceert tegenwoordig zelf de fijnste producten voor zijn keukens, zoals olijven, wijnen, olie en de beste groente en fruit. Moet ik nog meer vertellen op deze donderdag? Welnee, gebruik voortaan het beste dat je kan vinden, met een true Italian taste, en je kunt koken als Carlo Cracco.  

Carnaroli rijst met gele tomaat, erwtjes, paarse garnalen uit Santa Margherita Ligure en munt.

Nodig: 

320 g Carnaroli rijst

150 g gele tomatensaus of 1 blikje gepelde gele tomaten 

100 g boter 

50 g Parmezaanse kaas 

150 g verse doperwtjes 

12 paarse garnalen uit Sta. Margherita, vervang deze door makkelijker verkrijgbare scampi.

1 sjalotje

 extra vergine olijfolie 

muntblaadjes 

1/2 glas witte wijn 

citroenrasp 

kokend water

Bereiding:

Breng in een steelpan water aan de kook en houd het aan de kook. Verhit in een koekenpan met dikke bodem een beetje extra vergine olijfolie van eerste persing en boter. Fruit de fijngehakte sjalot op laag vuur zonder bruin te worden. Voeg de rijst toe en bak hem mee op een matig vuur onder voortdurend roeren met een houten lepel. Blus af met witte wijn. Wanneer de wijn is verdampt, de tomatensaus en het zout toevoegen (ongeveer een mespunt zout per persoon). Voeg het kokende water pollepel voor pollepel toe tot de vloeistof perfect is opgenomen. Voeg halverwege de kooktijd de erwten toe. Maak intussen de garnalen schoon, verwijder de schalen en de ingewanden en snijd ze in 3 of 4 stukken. Zout de garnalen lichtjes en breng ze op smaak met citroenzeste en een beetje olijfolie. Zet opzij.

Zodra de rijst gaar is, van het vuur halen en overgaan tot de «mantecatura». Dit is een technische procedure die erin bestaat de rijst te binden. Voeg hiervoor de vers geraspte Parmezaan in één keer toe met de extra olijfolie van eerste persing, de rest van de boter en de fijngehakte munt en roer voortdurend om een romige risotto te verkrijgen. Breng op smaak met zout en een snufje witte peper. Leg de risotto op een bord en schik de garnalen er in het midden op. 

Drink er een vrolijk glas witte wijn bij uit de Veneto.

Rabarberrecept uit De meisjes van de moestuin.

Rabarberrecept uit de meisjes van de moestuin. Vorige week besprak ik het leuke boek De meisjes van de moestuin, geschreven door Amber Carchedi en Reny Muller.

De meisjes van de moestuin. Gereons Keuken Thuis kent deze dames en hun blog al wat langer dan vandaag en ontmoet de kokkin van de twee regelmatig op events. In hun paradijs ben ik nog nooit geweest. Geeft helemaal niets, want nu nemen de twee je in hun kakelnieuwe boek mee op pad in hun moestuin en keuken. Kweken, oogsten, koken en eten. Vier activiteiten, waarmee Reny Muller en Amber Carchedi zijn behept. Eigen verbouwde groente smaakt nu eenmaal beter. Dat hebben heel veel mensen in de nu al meer dan een jaar durende pandemie ervaren. Moestuinieren op welke schaal dan ook is razend populair. Net als vissen trouwens, want vanuit mijn raam zie ik steeds meer vissers op het strand hun kostje bij elkaar hengelen. Zo zal het ook wel zijn in een moestuin. Ik herinner me de moestuin van mijn grootouders, die altijd leken te planten voor een heel weeshuis. Dat leverede een explosie aan snij- en sperziebonen op. Of kilo’s aardbeien en in het seizoen perziken. Te veel om om te eten. De twee moestuinmeisjes pakken het anders aan en telen graag bijzondere dingen. En dat willen ze laten zien in hun boek De Meisjes van de Moestuin. Regel nummer één: Houd het simpel en maak keuzes!

Het is voorjaar en rabarbertijd, dus maken de dames een lekkere rabarber & gembercoulis voor over roomijs. Ik bedacht er wat vers pistache-ijs bij van Luciano uit Overveen en wat zoute pistachenootjes. Zoet, zout en rins. 

Roomijs met rabarber-gembersaus.

Nodig voor 250 ml saus:

350 gr rabarber

6 bolletjes stemgember

2 el siroop, uit de pot stemgember

2 el kristalsuiker

500 ml roomijs of pistache-ijs van Luciano.

2 el gehakte (licht gezouten) pistachenoten
Bereiding:

Was de rabarber en snijd deze in kleine stukken. Doe in een pan samen met de stemgember, siroop, suiker en 1 el water. Laat de rabarber en gember op een lage stand aan de kook komen. Laat 12 minuten koken en haal deze van de warmtebron wanneer de rabarber zacht is. Laat afkoelen en pureer met een staafmixer, of in de keukenmachine of blender tot een dikke saus. Proef even maar bedenk dat het ijs al vrij zoet is en dat deze frisse, zure smaak een mooie tegenhanger is!Haal het ijs 10 minuten voordat je het wilt serveren uit de vriezer. Schep in een kommetje en verdeel de rabarber-gembersaus erover. Garneer met gehakte pistachenoten.


Lees meer: http://gereonskeukenthuis.nl/blog/de-meisjes-van-de-moestuin/

De meisjes van de moestuin, Amber Carchedi en Reny Muller (ISBN 9789089898562) is een mooie groene uitgave van Terra en is te koop voor € 26,99 bij je kookboekenvakhandel.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Roootin’s Iranian Kitchen.

foto: feestelijke Perzische rijstcake met saffraan


Roootin’s Iranian Kitchen. De eerste keer, dat Gereons Keuken Thuis Iraans of moet ik zeggen Perzisch at, was ter gelegenheid van Iraans Nieuwjaar in Cannes in april 1981. Ik weet het nog precies, omdat ik zo onder de indruk was van alle gerechten, die bij de gastheer en -vrouw op tafel kwamen. En de enorm feestelijke setting. Dat is heel lang geleden en ik zou een lang verhaal nu kunnen gaan schrijven over mat mij nog meer fascineerde aan deze mensen in die tijd. Maar laten we de 21e eeuw instappen. Met het kookboek van Solmaz Esmailzadeh en haar bakkende moeder, genezeres Bulbul. Deze twee Iraanse dames baatten een bijzonder adres uit aan de Linnaeusstraat, Roootin. Zij kookten daar de sterren van de Iraanse hemel. In Roootin’s Iranian Kitchen nemen ze je mee op pad door hun eigen Iraanse fusion-keuken. Een mix van gerechten uit hun vaderland en de Westerse keuken. Een culinaire reis, geworteld in oude tradities. En met een bijzonder derde aspect, want de schrijfsters geloven heilig in het verband tussen mentale en fysieke gezondheid door goed te eten. Moeder Bulbul Esmailzadeh  leerde van haar Iraanse moeder de fijne kneepjes van het koken en wat het kan doen voor je welzijn. Eenmaal gevestigd in Amsterdam vond zij, dat ze daar iets mee moest doen. Laten we het een soort “spread the word” noemen. Naast hun etablissement lag dit kookboek dus voor de hand. Een reis door Iran en de Midden Oosterse keuken met al haar verscheidenheid.

“The love and energy you put into preparing a meal, will be absorbed in the food and the one eating it will simply feel that love and energy.” 

foto: kruiden in Tabriz.

Roootin’s Iranian Kitchen start met een tripje door de keuken van moeder en dochter, over voedsel als medicijn, helend, de keuken als baken om je gelukkig te voelen en de ingrediënten, die daarvoor nodig zijn. Zoals granen, gemalen specerijen in overvloed, kruidenmengsels, gedroogde kruiden van het veld, noten, zuivel uit de hoge bergen, zaden en extracten. Wat een schatkamer uit duizend en één nacht komt voorbij. Overigens zijn veel van deze producten via hun site nog steeds te koop.

foto: Perzisch goud uit de bergen

Cooking from scratch. Laten we het de basis noemen, met goede yoghurt en labneh, geeh (Indiase invloed) of granaatappelmelasse. Ga eens naar de Volkskruidentuin in de Kinkerstraat, mijn favoriete Iraanse adres, voor al deze mooie ingrediënten en kruiden. Brood bakken hoort bij het traditionele leven, zoals een Koerdische kada of platbrood uit een koekenpan. Het begin van je Iraanse maaltijd. Ik sla de hipster avocado en de pannenkoeken uit het boek maar even over en beland bij de eiergerechten, zoals een dadel & walnootomelet. of  het heel bijzondere eiergerecht met kardemom en rozenblaadjes. Het favoriete gerecht van de oma van Solmaz. Mezzes komen aan bod, met de bekende dips als hummus, muhammara en dolmas. Eten om te delen onder de spreekwoordelijk granaatappelbomen op een warme dag. Een kuku sabzi, Perzische kruidenomelet, mag niet ontbreken. We belanden bij saffraan. In mijn beleving  het meest Iraanse ingrediënt. Het goud uit de bergen van de crocus sativus. Te gebruiken in de feestelijke Iraanse rijstcake. Die herinner ik me nog van 40 jaar geleden. En zo gaat de reis van de dames verder langs Perzische en Amsterdamse dreven.

foto: omelet met kardemom en rozenblaadjes

Roootin’s Iranian Kitchen is een caleidoscopisch boek, om in een moderne setting opnieuw kennis te maken met de keuken en filosofie van deze begeesterde moeder en dochter. Een mix van traditie, gezondheid, verhalen en modernere fratsen. De laatste is wat minder aan mij besteed, maar dat terzijde. Het kookboek nodigt uit om direct aan de slag te gaan en je even te wanen op een zomerse dag in hun land van herkomst.

foto: cover Roootin’s Iranian Kitchen.

Roootin’s Iranian Kitchen. Solmaz & Bulbul Esmailzadeh, Engelstalig (ISBN 978941562807) is een uitgave van Bertram & de Leeuw en is te koop voor € 29,95

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Over de schrijfster: Solmaz was intrigued by anything mystical from a very early age. She watched over her mother and grandmother’s shoulder in the kitchen throughout her whole childhood. Later in life she became an engineer and entered the corporate world only to realize that her heart and passion realy lie very close to her roots. Together with her mother Bulbul she decided to share their roots and the ancient knowledge they had brought with them from their home country, through food and community. Their family lunch room in Amsterdam stood for connection and ‘food as medicine’: colourful plates with exciting flavours that nourish both body and spirit. 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten