Kerstmis, donkere dagen, lichtjes binnen in de boom, het menu is bedacht. Tijd om te bedenken wat 2012 heeft gebracht. Via de sociale media vele nieuwe contacten, vrienden en indrukken. Virtuele vrienden zoals Antoinette uit Verona. Met haar is het heerlijk sparren over wat nu “echt Italiaans?” is. En in real life Esmée en Jonneke, we zien elkaar nu regelmatig. Mijn serie “gesprekken en gerechten” of “talk and table”, zoals Frances Mayes voorstelde, leverde hier ook een bijdrage aan. Jeff, Frances, Susan, Maarten, James, Suus, Paula, Carol, Jeffrey, Gaby, David Charles, David Kennard, Robin. Allemaal mensen met een mooi verhaal. Met deelneemster Susan Herrmann Loomis heb ik een middag door culinair Amsterdam gestruind. Indrukken, verhalen moeten worden gedeeld. Dat doen de herders op bovenstaande foto ook, alleen dan niet met een laptop of smartphone. De serie gaat onverdroten verder in 2013. Dus wie iets te delen heeft, is altijd welkom.
En dan het foodblogevent van dit jaar. Ook zo een podium waarop je veel van je culinaire schrijfsels kwijt kunt. Het verzoette wel gedurende het jaar. Veel baksels, high teas en troostende desserts vulden de pagina’s. Als een echte Don Quichote trok ik ten strijde tegen als dit suikergeweld. Baatte het? Dat weet ik niet. Verder dan een démi sec cranberry gelei kwam ik niet. Ben niet zo’n zoetekauw.In ieder geval ontstond er een nieuw initiatief voor 2013. De ACBM. Wat dat is ga ik in deze nabeschouwing niet vertellen. Dat houdt het lekker spannend voor het volgende blogjaar.
En wat was er nog meer behalve recepten en wijnen? De volledige tekst van mijn eerste kookboek kwam af. Aan de styling wordt nu hard gewerkt. In de loop van het nieuwe jaar zal het uitkomen. Ga beetje bij beetje de sluier oplichten na de feestdagen. Een gezellig boek vol verhalen recepten en wijnen uit Gereons keukentje.
En natuurlijk soulfood, niet alleen in materiele zin, zoals de pastitsio of jambalaya, maar ook in mentale zin. Food voor je gedachten. Zoals mijn sprookjes op facebook als schrijfoefening. Het leverde veel nieuwe karakters op zoals Pelle Grød en meneer Zimbo. Zij blijven regelmatig ten tonele verschijnen.
Rest nu een zalige periode van rust, om na het overleven van de kerstdagen uit te buiken en met hernieuwde moed aan allerlei dingen te beginnen. Ik wens iedereen hele warme en gezellige Kerst 2012 ! In welk gezelschap dan ook! Tot in het nieuwe jaar!
Sneeuwjacht tijd voor een pastitsio
Ik kijk deze ochtend uit het raam en zie het grote wit. Het sneeuwt en niet zo een beetje ook. Code oranje voor het verkeer, alles loopt vast. Ik zal me altijd blijven afvragen hoe ze dat in Groenland doen. Want naast sneeuw is het daar in deze tijd van het jaar ook nog eens de hele dag aardedonker. Binnenblijven dus, een winterslaap houden. Doen ijsberen ook. Het beste wat je kunt doen is gewoon binnenblijven, de kachel aan en sudderen, zoals ik dat noem. Een mooie dag voor een ovenschotel, warm met veel kaas. Vandaag een ovenschotel, lekker stevig eten om de kacheltjes in je lijf brandende te houden. Het gerecht lijkt op een Griekse pastitsio, het antwoord van de Hellenen op lasagne. Dikke lagen pasta in een gehakt- en bechamelsaus. Zo maak ik hem niet. Ik maak meestal deze pasta taart met een tomaten- en gehaktsaus, kaas en een korst van bladerdeeg erop. En veel kaas! Kan warm en koud worden gegeten. Maar warm zo direct uit de oven is te prefereren zolang het nog sneeuwt. We drinken bij de pastitsio een rode Barbera d’Asti, vol fruit en een klein zuurtje bij de tomatensaus.
De echtheid van keukens
De echtheid van keukens, een spannend onderwerp voor mij. Ik denk daar veel over na en ben continu op zoek naar de redenen die een keuken echt of authentiek maken. In deze wat sombere tijden, malaise in de economie, onzekerheid, grijpen we graag terug op dingen die “echt” zijn. Puur Hollands, authentiek Italiaans, echt Frans. Allemaal nostalgie, handvatten naar het verleden, het veilige gevoel van bekende dingen. Warme ouderwetse toetjes op donkere dagen, zelf gaan oppotten en inmaken. We willen graag veilig achter onze muurtjes en dijkjes blijven, totdat er nieuwe hoop gloort. En wee degene, die niet mee doet. Hij vindt geen plek aan de dis. Zouden onzekere tijden niet juist vernieuwing moeten brengen? Gebeurt dat nog? Jazeker! Een heel leuk idee vind ik de site thuisafgehaald.nl Een middel waarmee thuiskoks hun creaties kunnen delen met anderen, die geen zin of tijd hebben om te koken. In mijn ogen draagt zo een initiatief bij aan een nieuw collectief denken over eten. Je proeft wat van een ander en je deelt eten. Echter kan haast niet. Je leert nieuwe gerechten kennen, andere bereidingswijzen en wie weet wel nieuwe vrienden. Ik overweeg hier echt aan mee te gaan doen. Ik kook namelijk toch vaak veel te veel en wat is er nu leuker om het te delen met anderen. Zouden we in heel Europa moeten doen, dan is het gekissebis over begrotingen in Brussel zo over, heren politici. Wat meer delen. Komt alles vanzelf weer goed, spreekt deze optimist. Vandaag geen recept, ik ga eens kijken wat een andere thuiskok aanbiedt in mijn buurt.
Warm eten met tevredenheid moussaka
Beaujolais nouveau, stoofpot van riviervis
Het is een gewone woensdag in het midden van november. In de dorpen van de Beaujolais is het stil, zoals gewoonlijk. De wijngaarden zijn verkleurd van diep groen naar alle tinten bruin en rood. De druiven zijn enkele weken geleden geplukt. Geen grote oogst dit jaar. De wijnmakers werken in hun caves aan hun wijnen. Maar.. vanavond gaat het dak eraf, om middernacht stipt, want de Beaujolais Nouveau arrivera! Deze bijzondere eersteling mag wereldwijd pas worden verkocht op de derde donderdag in november. Morgen dus. De Beaujolais Nouveau is de voorbode van wat de wijnen uit deze streek gaan brengen. Deze nieuweling wordt volgens de macération carbonique methode gemaakt. Dit betekent dat onder hoge koolzuurdruk de gamay druif een snelle fermentatie ondergaat. Het resultaat hiervan is dat er een fruitige rode jonge wijn wordt gemaakt om snel te drinken. En dat moet geproefd worden. Behalve de nouveau heeft de Beaujolais een groot scala aan wijnen te bieden. De rode Beaujolais, de Villages uit 32 gemeenten en de tien cru’s. De gamay druif laat in deze wijnen veel diversiteit zien. Dus, mocht je niet van de nouveau houden, voor iedereen is er een wijn te vinden uit deze mooie streek.
Vanuit de Beaujolais kijk je uit op de vlakte van de Saône, met zijn rivieren en kreken vol zoetwatervis. Vandaag een stoofpot van riviervis uit de Beaujolais. Een koele Beaujolais Villages gaat hand in hand met dit gerecht.
Nodig 4 personen:
1,5 kg riviervis in stukken
(snoek, karper, paling en baars)
125 g gerookte spekblokjes
20 zilveruitjes afgespoeld
4 knoflooktenen
2 rode uien
70 g boter
1 fles Beaujolais Villages
1 glas cognac of marc
2 el bloem
1 laurierblad
2 takjes tijm
takje rozemarijn
zout peper
croutons
Bereiding:
Vraag je vishandelaar de verschillende vissoorten schoon te maken en in stukken et snijden. Verwarm in een pan de rode wijn en cognac. Maak van 50 g boter en bloem een beurre manié en zet apart. Verhit de rest van de boter in een pan. Bak hierin de spekblokjes, uien, zilveruitjes en knoflooktenen aan. Voeg hierna de stukken vis toe, bak kort mee. Zet het vuur laag en voeg de warme wijn toe tot vis onderstaat. Voeg de tijm, laurierblad, rozemarijn, peper en zout toe. Laat het geheel ongeveer tien minuten koken. Als de vis gaar is, haal deze dan uit de pan en houd de vis warm onder aluminium folie. Verwijder de kruiden. Kook de saus tenminste één derde in. Voor het serveren leg je de vis terug in de saus en verwarm je deze nog even. Serveer de vis op een schaal. Bind de saus met wat beurre manié en giet over de vis. Garneer het gerecht met de croutons.
Chef Robin White, Dutch mussel soup with smoked eel
Herfst, oude kaas, ciderazijn en peren. Troost?
Het thema van het foodblogevent november 2012 luidt: “Een troostend dessert voor donkere dagen” Mijn eerste reactie was er één van ongeloof. Hier ga ik toch niet iets voor schrijven. Maar niets zo veranderlijk als de mens. Gedurende het weekend kreeg ik steeds meer vragen. want dit was toch wel een filosofisch thema in plaats van de ingetrapte deur, die ik vermoedde. Het raakt zelfs aan de psyche van man of vrouw. Troostend? Hoe zet je dat om in een dessert? Troostend, omdat de maaltijd ervoor zo slecht was? Troostend als feminien kenmerk? Of troost in de vorm van comfort food? Vele vragen leidden uiteindelijk tot mijn recept.
De combinatie van troost en eten is mij een volstrekt vreemde. Ik eet niet, omdat het buiten koud is. Ik eet niet vanwege verdriet. Ik koop ook geen kleding als ik niet lekker in mijn vel zit. Ik eet omdat ik eten lekker vind. Ik kook ter ontspanning. Zou deze thema keuze dan toch kloppen? Dat je als vrouw troost zoekt in eten, terwijl je je hebt teruggetrokken binnen de veilige muren van het warme huis? Je zou er bijna een boek over kunnen schrijven, à la Camille Paglia. Zij schreef een meesterwerk, vuistdik over de verschillende rollen van mannen en vrouwen. Maar…, nu genoeg gefilosofeerd.
Op mijn blog heb ik al eerder vermeld dat ik geen zoetekauw ben, geen toetjesman. Zoetigheden eet ik bij het ontbijt, marmelade bij een croissant. Of onderweg, als ik de verleiding van een lekker taartje niet kan weerstaan. Andere momenten dus in mijn dagelijks leven. Maar troost in de zin van compensatie nou nee.
Mijn recept vandaag is gegrilde peer met oude kaas en ciderazijn siroop. Erbij drinken we een glas witte port.
Nodig voor vier personen:
4 handperen
300 g oude Leidse kaas
50 ml ciderazijn
100 g basterdsuiker
50 ml water
zwarte peper
Bereiding:
Schil de peren en snijd ze in dunne plakken. Verhit een grill pan op het vuur en wrijf deze in met wat olie. Grill de peren om en om en leg apart. Snijd de oude kaas in mooie plakken. Verhit water en azijn in een steelpan. Voeg de suiker toe en eventueel een kruidnagel. Laat zachtjes inkoken tot een mooie siroop. Leg op vier borden de peren. Schenk er wat siroop over en leg de oude kaas ernaast. Serveer met wat roggebrood.
Soulfood jambalaya
Het is vandaag Allerzielen, een dag waarop wereldwijd mensen hun overleden geliefden herdenken. All Soul’s Day in het Engels. Op deze herfstige dag maken mensen de laatste rustplaats schoon, zetten verse bloemen neer en lampjes voor de doden. Van Amsterdam tot Napels, het is een dag om even bij je overleden naasten te zijn. In Mexico is deze dag zelfs een waar festijn. Hele families brengen de nacht door op de kerkhoven, etend, drinkend en feestend met hun doden. Zo ook in Louisiana, waar de doden begeleid worden door een jazzband op hun laatste reis. De inwoners van New Orleans leven het leven zo intens, dat het leven in het hiernamaals natuurlijk niet anders is. Maar nu dwaal ik af. Ik dacht bij All Soul’s Day aan soulfood, een gerecht dat je maakt en dat je herinnert aan je achtergrond. Een mooi voorbeeld van soulfood, warm en om met velen te delen, is jambalaya. Een rijstgerecht uit de Mississippi delta.Van oorsprong ging er van alles in dit rijst gerecht. Alles wat men in de bayou kon vangen. Van konijn via alligator tot kikker. Mijn eenvoudige spicy versie gaat uit van rijst, pittige worst, kip en garnalen. Maar varieren kun je eindeloos. We drinken er voor de verandering eens een Amerikaanse pinot noir bij, bijvoorbeeld uit de staat Washington. North meets south.
Nodig voor 4 personen:
4 kippendijen
175 g chorizo in dikke plakken
1 rode ui
1 wortel
1 prei in ringen
8 grote rauwe garnalen
1 tl cayennepeper
1 groene paprika
1 Spaans pepertje
3 tenen knoflook
blik gepelde tomaten
tijm
peper en zout
1 liter kippen bouillon
300 g rijst
arachideolie
Bereiding:
Wrijf de kippendijen in met peper, zout en wat cayennepeper. Verhit de olie in een grote pan en bak het vlees snel aan. Voeg de chorizo in stukjes toe en bak mee. Haal het vlees en chorizo uit de pan en voeg de ui, knoflook, wortel in blokjes , preiringen, paprika en Spaanse peper toe en bak kort aan. Blus alles af met de helft van de bouillon, voeg het blik gepelde tomaten toe en laat een half uur op laag vuur sudderen tot kip van botjes valt. Haal het kippenvlees van de botjes en doe terug in de pan. Voeg de rijst toe en wat bouillon en breng op nieuw aan de kook. (het gerecht dient onder te staan) Laat ongeveer 15 minuten sudderen. Roer tussentijds en als de rijst te droog is kan wat water of bouillon worden toegevoegd. Bak in een andere pan snel de garnalen aan en voeg deze toe aan het gerecht. Laat de garnalen nog 5 minuten meegaren. Serveer de jambalaya op een grote schaal.
A Year in Burgundy, film maker David Kennard
Picture of David at showing in Paris (excerpt from picture on website)
Bamirecept ingezonden door Fenny
2 eieren
1 struik paksoi
1 teentje knoflook
1 sjalot
1 ui
1 lente-uitje
250 g kipfilet
3 el ketjap manis ( Bango of ABC)
3 el kikkoman soy sauce (of zoute ketjap)
3 el oestersaus
snufje zout
snufje witte peper
snufje suiker
50 ml water
maizena