Hot Argentina chimichurri

 

 foto Argentijnse bandera (internet)

 

Ik werd op deze zonnige ochtend wakker met de song “Don’t cry for me Argentina” in mijn hoofd. Komt dat door al dat nieuws over die Argentijnse paus? Of, omdat we een Argentijnse koningin krijgen? Of is het omdat ik vandaag de crème de la crème van de Argentijnse wijnboeren ga ontmoeten? In ieder geval Argentinië is hot news, net als de saus van de plaatselijke veehoeders, chimichurri. Een hete saus waar je je steak mee insmeert, je brood. En dan roosteren maar! Lekker sterk. De tranen in je ogen, ineens snap ik de songtekst. Een stevige  rode wijn van de malbec druif erbij en je Argentijnse asado is een fiesta. Op de Argentijnse wijnen kom ik in een latere blog terug.

Nodig:

100 g gehakte peterselie
2 tl gedroogde oregano
4 tenen knoflook
2 el rode wijnazijn
1/2 el grof zeezout
peper
2 rode Spaanse peper in ringetjes
5 el olijfolie

Bereiding:

Doe alle ingrediënten in een kom en maal deze met de staafmixer niet te fijn.  Voeg de olie en azijn toe om er een mooie emulsie  van te maken

Suikertaks

 

foto: suiker kan ook fijn zijn

We zitten met ons allen aan de suikertaks in Nederland. Nadat vet een no no werd, is nu suiker de grote vijand van de gezondheid van de mensheid. We eten er veel te veel van. Las ik.Openlijke suiker en oh gruwel verborgen suikers. Je wordt er ziek van en dat kost centjes. Suiker moet dus in de ban. Het liefst door er een belasting op te heffen. Want, zo denkt de regelgever, dan krijgen we in ieder geval wat centjes binnen om al die hopeloze en zieke suikergebruikers in de verre toekomst te kunnen genezen.
Ik heb het al eerder geschreven, ik ben niet zo een zoetekauw. Ik ben niet een Nederlander met een gemiddeld snoepverbruik van 35 kilo per jaar. Ja een verse croissant met jam, een taartje onderweg. Maar ik ga het onheilspellende suikerquotum niet halen. Dus rijk worden van mijn suikerverbruik zullen ze niet worden in Den Haag. Ach, ze vinden wel een andere taks voor mij. De “‘echt vlees belasting” of “verse pasta heffing”” of wie weet “witschimmelkaas opcenten”. Wie weet?
Vandaag maak ik  riz au lait met rozijnen en rum. Een heel klassiek dessert, met rijst, melk, vanille, rum en rozijnen. En wat suiker erin. Erbij drinken we een glaasje Muscat de Rivesaltes, lekker zoet.

Nodig 4 porties:

1 liter volle melk
100 g dessert- of risottorijst
80 g suiker
1 vanillestokje (merg)
2 eierdooiers
1 dl slagroom
4 el rozijnen
2 el rum

Bereiding:

Breng in een grote pan de melk aan de kook. Voeg de rijst toe en laat deze langzaam gaar worden. Roer regelmatig. Meng de rozijnen met de rum. Voeg de suiker, room, rozijnen en vanillemerg toe en laat, regelmatig roerend, nog tien minuten zachtjes koken. Laat het geheel iets afkoelen en klop de eierdooiers erdoor. De riz au lait kan warm of koud worden geserveerd.

Garum, liquamen en colatura

 

 foto: Amforen in Pompeii

Pompeii was één van de grote productiecentra van garum of liquamen in de Romeinse tijd. Deze saus was een gefermenteerd product van verse ansjovis en zout. De Romeinen gebruikten deze vissaus als smaakmaker in hun gerechten. Hij was lang houdbaar, handig tijdens de grote veldtochten. In een grote bak werden om en om zout en verse onthoofde ansjovis gelegd om in de hete zon te fermenteren. Het sap wat daarbij vrijkwam werd door een dunne doek of zeef opgevangen en gebotteld in kleine amforen. Dit werd de vissaus garum. Deze werd rijkelijk gebruikt om gerechten een stevige smaak te geven.
Tegenwoordig wordt deze saus nog steeds gemaakt in Cetara aan de Amalfikust. Hier wordt de afstammeling van de garum gemaakt, colatura dei alici, een rijke vissaus van verse ansjovis met zout. Amberkleurig in mooie glazen flesjes in de vorm van een amfora. Ik heb het eens cadeau gekregen. Aan de kust van Amalfi wordt op ansjovis gevist van 25 maart, Maria Boodschap tot 22 juli, de feestdag van Maria Magdalena. Zo gauw de ansjovis binnen is, wordt hij schoongemaakt en onthoofd. Daarna gaat de vis in een bak vol grof zeezout om te fermenteren. Bij een ideale temperatuur van 18/20 graden. Daarna komt er een gewicht op de kuip en wordt het gefermenteerde visvlees langzaam uitgeperst. Het gefermenteerde vissap wordt opgevangen en gebotteld. Dan rijpt de colatura 4 à 5 maanden. De ontstane saus wordt gefilterd en is klaar voor gebruik. Je ruikt gewoon de zee. Mensen met angst voor vislucht zullen deze geur niet snel waarderen. Maar de smaak is hemels. Ik maakte mijn klassieker spaghetti alle vongole af met een scheut colatura. De wijn, die ik er bij kies is een droge strogele Lachrima Christi del Vesuvio een aromatische wijn van de hellingen van deze vulkaan, gemaakt van de coda di volpe druiven. het begint bijna een Arcadische gedicht te worden. Vergilius zou zijn vingers erbij aflikken.

Nodig 4 personen:

400 g spaghetti
800 g mosselen geschoond
2 tenen knoflook fijngehakt
1 glas witte wijn
4 el olijfolie
gehakte peterselie
1 Spaans pepertje
peper en zout
colatura

Bereiding:

Fruit de  knoflook en het pepertje aan in hete olie. Voeg het glas witte wijn toe. Breng aan de kook en voeg de mosselen toe. Kook de mosselen onder een deksel in 9 minuten gaar. Kook de spaghetti gaar volgens de aanwijzingen op het pak. Giet af en bewaar wat kookvocht. Meng de pasta door de mosselen en voeg wat kookvocht toe. Maak op smaak met wat peper en zout.  Doe de spaghetti in een grote schaal en bestrooi met wat peterselie. Eenmaal op het bord kun je naar smaak een scheut colatura toevoegen.

ACBM op zoek naar verloren tijden

 

foto Nancy place Stanislas (internet)

Opzij cupcakes, opzij nieuwerwetse fratsen, in papiertjes met hartjes, met glazuur,  met crèmes en  in allerlei kleurtjes. De madeleines komen eraan! De oermoeder van alle cakejes. Geen gedoe, maar gewoon bedacht door ene Madeleine uit een dorp in Lotharingen. Zij bakte ze in een schelpvorm voor de afgezette Poolse koning Stanislas, die in 1738 de hertog van Lotharingen werd. Zoals zovelen  tegenwoordig was hij een echte cake adept,  want behalve de madeleine wordt ook de baba au rhum aan Stanislas toegeschreven. Hij liet de traditionele kugelhopf cakejes drenken in Malaga wijn. En noemde deze Moorse cakejes Ali Baba.
Ook een andere Bekende Fransman (heet dat zo?) uit de negentiende eeuw had iets met de madeleine. Marcel Proust doopte ze in zijn jasmijn thee, terwijl hij gezeten op het terras van een hotel in Cabourg mijmerde over deze cakejes als metafoor in zijn grote werk “à la recherche du temps perdu”. Op zoek naar de verloren of is het de in te halen tijd? Die vraag kun je stellen. Daarom bombardeer ik de madeleine tot vervangster van de cupcake. En waar ga ik ze in dopen? Dat heb ik al bedacht. Een stroperige, donkerbruine, zoete PX sherry. En dan maar mijmeren.

Nodig 12 stuks

bakblik in schelpvormpjes (Carrefour)
2 eieren
merg van een vanillestokje
125 gram fijne suiker
100 g witte gezeefde bloem
125 g boter
1/4 tl  bakpoeder
1/2 el citroenrasp erg fijn

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Meng in een kom de eieren, citroenrasp en vanille. Voeg beetje de suiker toe terwijl je met een garde blijft kloppen. Klop het geheel tot een mooie massa. Na vijf minuten kan het meel en bakpoeder er beetje bij beetje bij. Klop tot een luchtig deeg. Als laatste kan de gesmolten en afgekoelde boter er door worden geroerd.
Vul de schelpvormpjes met 2/3 beslag. Bak de madeleines ongeveer 10 à 12 minuten. Als de randjes loslaten zijn ze gaar. Snijd de cakejes los en laat afkoelen.

Talk and table Jeff Titelius, a travel wizzard

 

 foto Jeff Titelius the travel wizzard
For some time now, I’ve been following Jeff Titelius, a travel wizard and freelance writer. He is the founder and writer of http://www.eurotravelogue.com. Our conversation started on the social media, because Jeff never seizes to send out the most beautiful pictures and stories. I became an ardent follower of his posts. Whether it is about Alsatian villages, olive oil from Bramasole or even our own tiny country The Netherlands, Jeff tells you a story. He has stories on snowy Bavaria, golden Tuscany, city life in London and Paris on which he poses the question could these two cities be your gateway Europe? That is when I came in. I invited Jeff to join my series “gesprekken en gerechten” ( Talk and table) Let’s see if we can conceive a dish for this multitalented guy, from the answers he provides to my questions. Needless to say, this willl be an international dish travel and foreign exciting ingredients to be in it.
Who is Jeff Titelius? Tell me some more.
I am freelance travel writer inspired by all things European, from storybook villages nestled in majestic settings, to magnificent art and architecture, to intriguing cultures with centuries of history, and the pure visual romance of scenic landscapes throughout the European continent. Wanderlust courses through my veins and my passion for exploring new places runs deep. I daydream of European adventures 24/7 and look forward to this lifelong journey to undiscovered worlds. With journal and camera in tow, I am off!
How did your attraction for traveling start?
I fell in love with Europe upon first setting down in 2005 in the Eternal City of Rome. On this first journey, I traveled throughout Rome, hopped onboard a train to Florence and then embarked on an overnight train to the City of Light, Paris, France! I spent a few days or more in each of these three cities and experienced everything I could in the little time I had! And boy, was it worth it.
Currently you are very busy with eurotravelogue, when did you start these activities?EuroTravelogue was founded in March 2011, however, I began travel blogging in 2007 with my very first site, [chuckle] TheEuroTraveler.com. It’s very basic and contained articles from my first journey I desribed above. From that point on, I fell in love with writing and the rest is history.
What is your favorite country?
This is a tough question to answer because I have loved every country I have visited, but if I have to choose one, right now it would be Italy! I can’t get enough of the hilltop towns, ancient architecture, scenic wonders of Tuscany and of course, the food!
Which means of transport do you like the most and which one you dislike? I am very curious about that
Without a doubt, train travel is my favorite, especially the overnight train I took from Florence to Paris. It turned out to be such an unexpected adventure and throughout the journey, I couldn’t help my childlike enthusiam from beaming as we rocked and rolled along the rails past breathtaking landscapes, towering Alpine mountain peaks, emerging from tunnels to some of the most spectacular vistas I have ever seen.
You traveled around Europe like a man in love, what was your most striking moment?
You hit the nail on the head with that statement my friend, and I just may borrow it for my site! I am a man in love, in love with Europe–the people, the cities, the history, the landscapes–among all that there is to see and do!
Are there differences between American and European travelers?
I think the only difference between American and European travelers is the matter of preference for final destination. Regardless of where our travels take us, we all share the love of travel for travel itself–to explore new places, meet new people, make new memories; all the while we revel in each of the moments along the way and seize the day, every day of our journey.
You talk a lot on Renaissance art. What  do like like the most about it?
My passion for Renaissance art began in college, with my art history studies. I had the good fortune of being taught by passionate professors whose love of art and experiencing art abroad, was brought to life in every lecture. It was during my very first class when we studied Michelangelo and Raphael and from that moment on, I knew a new love was born and a fire ignited within to see and experience all of the art we learned about. And, I have experienced a great deal of it. When I arrived at Florence for the very first time and Rome as well, my passion reawakened never to dim again. I seek out art discoveries on every journey and you can read more about those experiences in our ArtSmart Roundtable: a company of fellow bloggers whose passion for art and travel runs as deep as mine.
With whom would you like to travel one time and why?
I would love to travel with Rick Steves because he shares my passion and love for Europe. Plus, he’s traveled to just about every city and country throughout.
On food, which food do you like and which you would never eat?
Love, love, love Italian food, all of it!  But I think the French bake the best bread in the world and I prefer their pastries as well. As far as food, I like to try everything once but being not much a meat eater, I don’t explore much of that. Give me pasta, fish, bread filled with tomatoes and mozzarella, and I am good to go.
Which wines do you like?
Love all whites, dry whites from Pinot Grigio, Chardonnay, Liebfraumilch, Pinot Gris and some Reislings from Alsace as long as they are not too sweet. For reds, I love a hardy cabernet sauvignon as well! Not much into Merlot but love a good Pinot Gris. As for champagne, extra-dry and brut tops my list.
Can you tell me something about your “travelprint.” Are you a conscious traveler?
In all of my travels, I endeavor to minimize my carbon footprint as much as possible–from recycling my towels and linens to reduce energy consumption and seeking out the most energy-efficient modes of transport such as train and hybrid cars when available. We all need to care for our mother Gaia!
What else do you want to tell us? Do not be shy
All I can say is that my passion for Europe is a flame that burns bright, an eternal flame of my love to explore this fascinating continent and experience all that I can before I depart this wonderful world in which we live!
 foto Jeff visited North Holland
The recipe

Every traveler knows, that part of the journey is smelling the scents of a country, eating local food, that is prepared with love. Drinking the wines. Jeff will have savoured a lot of different dishes around Europe. Herring from the Low Countries, Alsatian choucroute, Bavarian sausages and pretzels and the fully Mediterranean kitchen of his beloved Tuscany. Jeff longs for the Extra Virgin Olive Oil of Bramasole, full of sun. For Jeff I’d make a fish stew with a savoury tomato sauce, topped with gremolata, an Italian mix of chopped parsley, garlic and lemon zest.
To pair this dish, I suggest a white Rhône wine, e.g. a wine from  Chusclan Laudun, a blend often made of grenache blanc, marsanne et rousanne. A white wine with a fruity and crisp character.Ingredients 4 persons:4 pieces of cod or another white meat fish (about 1/2 lb or 225 g each)
2 onions
1 big carrot
3 celery sticks
4 cloves of garlic
zest of 1 lemon
1 can of chopped tomatoes
1tbs of fineley chopped rosemary
2 tbs flour
1 red chilipepper
a bunch of parsley
pepper and salt
olive oil to fry
1 glass of dry white wine

Preparation:

Mix two tablespoons of flour with pepper and salt. Gently get the fish through  the flour. In a big pan you preheat some oil and fry the fish until lightly brown. Get the pieces of cod out and put aside for a while. (under some aluminium foil to keep it warm)  Cut the carrot, onions, celery, chili and 2 garlic cloves in very fine dices. Put some oil in the pan and start to fry these so called odori till light brown. Add the glass of white wine, the chopped tomatoes, a pinch of lemon zest and the rosemary. Leave to simmer for about 20 minutes. Season with some extra salt and pepper. Meanwhile chop the other two cloves of garlic, the parsley very finely. Put in a bowl and add the rest of the lemon’s zest. That will be the gremolata on top. Put the cod back in the pan and let the fish warm for another 10 minutes. Serve each piece of cod on a big plate, with some sauce and on top the gremolata. As a side dish I suggest a bowl of spaghetti with a good splash of olive oil.

Tarte aux pommes pur beurre

 

foto: benzinepompboekje uit Caen

Ik ben dol op regionale kookboekjes, die je voor een habbekrats bij benzinestations of  hypermarchés koopt in Frankrijk. Deze boekjes hebben mij al heel wat kennis verschaft. Altijd handig als naslagwerk. Of het nu gaat om het meesterwerk “La cuisine des vignerons de France”, waardoor ik op het idee kwam om een hartige cake te bakken voor een wandeling door de Mâconnais.. Of het werkje op de foto: “La cuisine Normande” Vol met receptjes uit deze regio, voorzien van  mooie technicolor foto’s. Ja er is heel wat veranderd sedert het digitale tijdperk zijn intrede deed. Vandaag een recept voor mijn tarte aux pommes pur beurre. Vele malen hebben mijn volgers op Facebook deze taart voorbij zien komen. Ik noem het de zondagmiddag “folie”. Een taart bakken met appel, veel boter en Calvados. (of andere drank) Heel simpel gewoon in een stenen bak en hem dan oppeuzelen met crème fraîche. Lang leve de calorieën. We drinken er een volle stevige dessertwijn bij, zoals een Moscatel de Setubal uit Portugal. Zoet en bruin. Of toch een trou Normand, het kleine “tussendoor” glaasje Calvados.

Nodig:

300 g bloem gezeefd
125 g lichte basterdsuiker
snufje zout
200 g koude boter
boter om schaal in te vetten
20 g extra boter
2 eidooiers
1 kg stevige appels
1 glas calvados
2 el suiker
3 el abrikozenjam

Bereiding:

Maak met messen een deeg van de bloem, koude boter, suiker, snufje zout en één eidooier. Kneed het geheel goed door en laat even rusten. Vet een aardewerk ovenschaal in en bestrooi met wat bloem.
Rol het deeg uit op een met bloem bestoven plank. Bekleed de binnenkant van de schaal met een lap deeg. Besmeer de bodem met de abrikozenjam.
Schil de appels en bestrooi met twee eetlepels suiker. Verhit 20 g boter in een pan en bak hierin de appels. Voeg de Calvados toe en laat kort karamelliseren.
Giet het gebakken appels en de Calvados jus in de schaal en dek het geheel af met een lap deeg. Maak een kleine inkeping om vocht te laten ontsnappen. Smeer de taart in met een geklopte eidooier. Bak het geheel af  in 45 minuten op 180 graden.

Pot au feu, stoofpot met kip

 

foto Venez voir dans ma cuisine!

Zuidelijke Bourgogne, het Romaanse land, waar zich één van mijn verhalen afspeelt. Het verhaal van Madeleine Bru, de mooiste kippenhoedster uit de Bresse bourguignonne. Een hittepetit. Alle mannen van de markt kwamen op maandag naar haar kijken. Wie was nu eigenlijk de attractie in Louhans? Madeleine of het gevogelte? Madeleine maakte ook potten vol confit en kipgerechten, die ze exporteerde naar Parijs. De rest is historie en een sprookje….
Wat geen fabel is, is een degelijke pot au feu, een pan vol gegaard vlees, groenten en bouillon, om op krachten te komen. Want het is hard werken met deze temperaturen in de wijngaarden rond Mâcon. Er hangt nog steeds de kenmerkende mist van de rivier de Saõne in het dal, wat rijp tussen de net gesnoeide wijnranken. Dus een stevige warme pot au feu bij het houtvuur in het keukentje gaat er altijd in. Daar kan Raphaël, de fictieve lover van Madeleine Bru alles over vertellen.
En hoe dit verhaaltje afloopt? Nou gewoon met een lekkere volle buik, een warme blos op de wangen…
We drinken er een Mâcon-Chardonnay la presse silencieuse bij van Talmard uit Uchizy. Een wijn van oude wijnstokken geconcentreerd en rijk. En in dit geval staat Chardonnay zowel voor de druivensoort als de dorpsnaam en dat is geen fictie.

Nodig 4 personen:

1 hele kip in stukken
1 winterwortel
2 rode uien
3 knoflook tenen
1 1/2 liter kippenbouillon (van blokje)
4 aardappels
2 preien
1/2 selderijknol
1/2 koolraap
olie
boter
bloem
peper en zout
peterselie gehakt
2 tl tijm
3 laurierblaadjes
1 el  Dijon mosterd
1/2 fles witte wijn

Bereiding:

Snijd de poten en vleugels van de kip af. Breek poten in tweeën. Haal filets van de bovenkant af en snijd in gelijke stukken. Let op dat vel en een stukje bot aan filets blijven zitten. Bewaar de rest van het karkas om bouillon extra kracht te geven. Maak een kippenbouillon van een blokje en laat het karkas meetrekken.  Snijd alle groenten in gelijke stukken. De wortel, selderijknol, aardappel, koolraap en prei. Snijd de ui in ringen en snijd de knoflooktenen fijn.
Wentel de kipdelen door de bloem. Verhit de boter met wat olie en bak de kip rondom bruin. Zet daarna apart onder folie. Verhit wat extra boter en fruit de uien aan. Voeg daarna één voor een de groenten toe en roer. Als alles goed warm is kunnen de kipdelen weer in de pan. Voeg de bouillon, de wijn en een schep mosterd toe. Kruiden erbij en laat het geheel op een heel laag vuur stoven totdat alle ingrediënten mooi gaar zijn. Serveer het vlees en de groentes in een diep bord met de bouillon.

NB lees de avonturen van Madeleine Bru op Gereons verhalen

Salade pissenlit, paardenbloem salade

 

 foto voorjaar in de Bourgogne

Italiaans koken met Antoinette stelde deze week op Facebook de vraag, of je ook over minder gangbare gerechten en producten zou bloggen. De antwoorden op haar vraag varieerden van “Ja natuurlijk!” tot “Nee, dat is niets voor mijn lezers” Ik vind het wel een uitdaging, ander vlees dan bij de supermarkt in Nederland ligt of  om andere groente uit te proberen. In andere landen om ons heen wordt nog heel wat af verzameld en geplukt langs de weg. Binnenkort is het weer lente en komen de verse blaadjes en bloemen van de paardenbloem weer op. Paardenbloem blaadjes smaken licht bitter, de bloemen milder. In de Morvan wordt van de gele bloemen ook een zoete gelei gemaakt voor op brood. Paardenbloemblad is heerlijk door de salade, net als zelfgezaaide snijbiet in allerlei kleuren. Vandaag een salade uit Lotharingen, salade pissenlit, een paardenbloem salade met warme aardappels. Voor het gemak maak ik gebruik van  rucola, een verwant van de paardenbloem. Is het ook de wat minder avontuurlijke lezers te behappen. Bij deze salade raad ik een Riesling uit de Moezelstreek aan.

Nodig 4 personen:

400 g krieltjes
200 g rucola
100 g spekblokjes
1 sjalotje
gehakte bieslook
1 teen knoflook
1 el grove mosterd
peper
zout
olijfolie
witte wijn azijn

Bereiding:

Was de krieltjes en kook ze gaar in hun schil. Was de rucola en laat uitlekken. Verhit de olie en bak de gerookte spekblokjes uit met het sjalotje en de knoflook. Snijd de nog warme krieltjes doormidden en meng deze met de rucola en bieslook. Schep de spekblokjes over de salade. Blus het spekvet met wat witte wijnazijn en voeg een schep grove mosterd toe. Giet de warme dressing over de salade. Serveer direct met een stuk knapperig stokbrood.

Lyon, dimanche des bugnes.

 foto “Cuisine du Terroir” uit 1987

Ik heb ter inspiratie “Cuisine du Terroir, the lost domain of French cooking” weer te voorschijn gehaald. Ik heb dit boek al sinds mijn studietijd.(en dat is al een tijdje geleden) en het staat nog steeds prominent in mijn keukentje. Het boek is een bloemlezing van alle streekgerechten uit Frankrijk. Gebracht per regio. Niet de regio’s of departements, zoals wij die heden ten dage kennen. Nee, het kookboek is gebaseerd op culinaire regio’s en tradities van de perfecte zeshoek. Zo lees je recepten uit Artesië, de Berry, het graafschap Nice en zo verder. De recepten zijn vergaard in hun eigen streek door meesterkoks uit geheel Frankrijk.
Vandaag is het “le dimanche des bugnes”, de eerste zondag van de vastentijd. Bugnes of te wel gefrituurde reepjes deeg met citroenschil zijn een klassieker uit de keuken van Lyon.  Deze lekkernij wordt traditioneel gemaakt op deze zondag, maar velen vinden het zo lekker, dat de bugnes Lyonnaises ook op andere dagen van het jaar verkrijgbaar zijn. Ze liggen bij veel bakkers in de stad. De wijn die bij deze zondagse traktatie hoort is een crémant de Bourgogne, het liefst een blanc de noirs. Een sprankelende bubbelwijn gemaakt van de pinot noir druif.

Nodig:

schil van halve citroen
500 g bloem
6 eieren
90 suiker
100 g zachte boter
2 tl rum
1/2 tl zout
olie om te frituren
poedersuiker

Bereiding:

Schil de citroen en kook de schil kort in heet water. Laat afkoelen en hak fijn. Doe de bloem in een kom, breek de eieren erboven. Voeg de zachte boter, 1/2 tl zout, suiker, rum en citroenrasp toe. Maak een stevig deeg van alle ingrediënten. Bestrooi een plank met wat bloem en kneed het deeg goed door. Zet het deeg daarna 2 uur in de ijskast. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven plank en maak er dunne repen van. Verhit in een pan de olie en frituur de repen deeg beetje bij beetje. Keer ze halverwege om. Als de bugnes goudbruin en gaar zijn, schep je ze op keukenpapier. Ga zo door tot alle repen gefrituurd zijn. Serveer direct bestrooid met poedersuiker.

bron: Cuisine du Terroir, the lost domain of French cooking ISBN 0-9512121-0-9

Aswoensdag, pasta met groenten

 

foto: koepel Sint Janskathedraal Den Bosch

Het is woensdag, Aswoensdag. De feestneuzen worden opgeborgen in de zuidelijke provincies. En er heerst weer midwinterse stilte na drie dagen dolle boel. Natuurlijk gaat een enkele die hard nog haring happen. Maar het is vooral de start van een nieuw begin. “Memento, homo, quod pulvis es, et in pulverem reverteris”  Stof zijt gij, mens en tot stof zult gij wederkeren. Het begin van de vastentijd. Op deze dag werd er voorheen geen vlees gegeten. Ik kan me dat nog goed herinneren. Eigenlijk niet zo raar na een winter vol varkensvet, vlees en stevige kost. In wezen is de vastentijd een opmaat naar de komende lente. Een verandering van spijs, lichter eten, nu de dagen weer gaan lengen. Tegenwoordig hoef je daarvoor geen religieuze motieven te hebben. Een dagje zonder vlees is goed voor iedereen. Vandaag een pasta met groente. Erbij drinken we natuurlijk wel een glas wijn, een witte verdicchio uit de Marken.

Nodig 4 personen:

1 courgette
1 winterwortel
1 rode peper
1 rode ui
1 potje kapucijners
2 tenen knoflook
2 el kappers
3 el boter
olijfolie
100 g gruyère
400 g spaghetti
gehakte peterselie
peper en zout

Bereiding:

Snijd de wortel en courgette in kleine blokjes. Snipper de rode ui. Hak de knoflook fijn. Snijd de peper in ringetjes. Let op dat je de zaadlijsten verwijdert. Laat de kapucijners uitlekken. Verhit wat olie in de pan en fruit de ui, peper en knoflook. Voeg de wortel en courgette toe en laat zachtjes garen. (voeg eventueel wat water toe)  Kook de spaghetti al dente. Voeg de kapucijners en kappers toe aan de warme groente. Giet de pasta af en bewaar wat kookvocht. Meng de pasta en de groenten door elkaar. Breng op smaak met wat peper en zout. Serveer de spaghetti direct op een bord met een klontje boter en wat geraspte gruyère. Bestrooi met wat gehakte peterselie.

ps met dank aan wikipedia voor de Latijnse quote

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten