.JPG)
foto “Cuisine du Terroir” uit 1987Ik heb ter inspiratie “Cuisine du Terroir, the lost domain of French cooking” weer te voorschijn gehaald. Ik heb dit boek al sinds mijn studietijd.(en dat is al een tijdje geleden) en het staat nog steeds prominent in mijn keukentje. Het boek is een bloemlezing van alle streekgerechten uit Frankrijk. Gebracht per regio. Niet de regio’s of departements, zoals wij die heden ten dage kennen. Nee, het kookboek is gebaseerd op culinaire regio’s en tradities van de perfecte zeshoek. Zo lees je recepten uit Artesië, de Berry, het graafschap Nice en zo verder. De recepten zijn vergaard in hun eigen streek door meesterkoks uit geheel Frankrijk.
Vandaag is het “le dimanche des bugnes”, de eerste zondag van de vastentijd. Bugnes of te wel gefrituurde reepjes deeg met citroenschil zijn een klassieker uit de keuken van Lyon. Deze lekkernij wordt traditioneel gemaakt op deze zondag, maar velen vinden het zo lekker, dat de bugnes Lyonnaises ook op andere dagen van het jaar verkrijgbaar zijn. Ze liggen bij veel bakkers in de stad. De wijn die bij deze zondagse traktatie hoort is een crémant de Bourgogne, het liefst een blanc de noirs. Een sprankelende bubbelwijn gemaakt van de pinot noir druif.
Nodig:
schil van halve citroen
500 g bloem
6 eieren
90 suiker
100 g zachte boter
2 tl rum
1/2 tl zout
olie om te frituren
poedersuiker
Bereiding:
Schil de citroen en kook de schil kort in heet water. Laat afkoelen en hak fijn. Doe de bloem in een kom, breek de eieren erboven. Voeg de zachte boter, 1/2 tl zout, suiker, rum en citroenrasp toe. Maak een stevig deeg van alle ingrediënten. Bestrooi een plank met wat bloem en kneed het deeg goed door. Zet het deeg daarna 2 uur in de ijskast. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven plank en maak er dunne repen van. Verhit in een pan de olie en frituur de repen deeg beetje bij beetje. Keer ze halverwege om. Als de bugnes goudbruin en gaar zijn, schep je ze op keukenpapier. Ga zo door tot alle repen gefrituurd zijn. Serveer direct bestrooid met poedersuiker.
bron: Cuisine du Terroir, the lost domain of French cooking ISBN 0-9512121-0-9
Nou, dat is duidelijk familie van de Italiaanse galani/cenci/frappe/crostoli/chiacchiere! Wat leuk dit!
In Lyon werkten veel zijdewerkers. Het was de stad van wevers. De italianen hebben deze tak van industrie en de zijderups naar Lyon gebracht. Overigens was het de heer Polo, die dit diertje meenam uit Cathay. Wie weet zijn ook zo de vodden, cenci, galani, bugnes in deze stad beland. Ik ga het uitpluizen.
Ja, hou ook in je achterhoofd dat deze galani/cenci enz. ook wel bugie worden genoemd!
Lijkt ook op Nonnenvotten, die worden traditioneel in Limberg gegeten met Carnaval. De nonnenvotten zijn niet recht maar er wordt een knoop van gemaakt. (De naam danken ze aan de knoop waar de nonnen hun schorten mee knoopten.)
De Franse variant is wat luxer, rum citroen.
Grappig al die verklaringen.
Mijn moeder bakte ze ook, nonnevotten.
Tijdens het carnaval. Zij kwam uit Weert, daar was een voet een “kont”. Oneerbiedig gezegd, maar wel duidelijk. Dus anders gezegd het achterwerk van een non.
Ik ken ze in het Frans als “oreilettes”, en ook hier zit er knoop in het lint van deeg.
Foutje: voet moet zijn vot.