foodblogevent January, Dutch mussel soup

 picture: smoking trout at Pure Market Amsterdam

Last week I attended the Amsterdam Food History Symposium organized by my alma mater the University of Amsterdam. Instantly I got the idea for my contribution for the #foodblogevent January,  hosted by Ellen Bannink from LA. She is a Dutch foodie and blogs on http://inmyredkitchen.com/ The idea was to internationalize a Dutch recipe. Many Dutch  American recipes, as a scholar said in her speech, are legacy form the Dutch immigrants in the USA. The first Dutch settlers in New York cooked their original food with the ingredients they found in their new homeland.  Even the Vanderbilts wrote down traditional Dutch dishes. My recipe comes from the province of Zeeland.  Here it is:  Dutch mussel soup with smoked eel. I wrote this recipe last year for my friend chef Robin White firom Sonoma. To pair with a great white Rhône wine, made from grenache and ugni blanc.

Ingredients:

4 lbs/ 2kg mussels
1 bottle of brown ale
1 big leek
2 celery sticks
1 big carrot
1 cube of fish stock
1 cup of  thick cream
2 tbs butter
salt and black pepper
dash of nutmeg
chopped parsley
2 filets of smoked rainbow trout
(or if available 4 smoked eels)
3 cups water
Preparation:
Clean the mussels under cold water. Throw away the open (that do not close when you tap on them) and damaged ones. In a big soup pan you bring the ale to a boil. Add the mussels and cook them for 6 minutes
Get the mussels out of the pan and get them out of their shells. Leave 12 mussels apart for later garnishing. Strain the cooking juices through a sieve and put in another pan Add the thinly sliced carrot, leek and celery. Add 3 cups of water an bring to a boil. Crumbe and dissolve the stock cube. Let the soup simmer for about 5 minutes. At the end you add the cream, the mussel meat and some butter. Season the soup and give it a dash of nutmeg. Serve on 4 soup plates with some pieces of the smoked trout/ eel and mussels in their shell. top the soup with some  finely chopped parsley. Serve the soup with a firm farmer’s bread and salty butter.

 

Aligot, stevige kost uit de Auvergne

 foto: de oude vulkanen van de Auvergne
In mijn keukentje klinken de mooie Chants d’Auvergne, gezangen in het Occitaans. Ik vind deze muziek sprookjesachtig. Muziek van de componist Joseph Canteloube. Tussen 1924 en 1955 zette deze man traditionele herders-  en volksliederen om naar klassieke muziek. voor een heel orkest.
In mijn kookleesboek Gereons Keuken Thuis* staat een stevig gerecht uit de Auvergne. Het Centraal Massief vormt het hart van de Auvergne en is een ruig en onherbergzaam gebied met oude vulkanen en afgesleten bergplateaus. Het wonen en werken in deze streek is fysiek altijd zwaar geweest. Vandaar dat de keuken zich kenmerkt door stevige boerse gerechten.

Vandaag aligot, een aardappel kaaspuree, stevige kost. Deze aligot smaakt heerlijk bij wildworstjes. Na een maaltijd als deze kan een Auvergnat er weer tegenaan. Bij de stevige smaken van wild en aligot past een Cahors van de tannat druif goed.

Nodig 4 personen:

 1 kg kruimige aardappels
2 tenen knoflook
150 ml zure room
125 g gemalen Cantal of Gruyere
1 dl halfvolle melk
zout en peper uit de molen
Bereiding:
Schil de aardappels en breng ze met wat zout aan de kook. Kook de aardappels in 20 minuten gaar en giet ze af. Pel de knoflook en hak deze fijn. Verwarm in een pannetje de knoflook en de zure room. Voeg de aardappels toe en maak met de stamper een puree. Meng de kaas en melk er door heen en klop het geheel tot een mooie smeuïge en luchtige puree. Op smaak brengen met zout en peper.
*Gereons Keuken Thuis is er nu ook als Ebook.

Driekoningen, tulband met amberbier

 foto; drie koningen (internet)

Boontje komt om zijn loontje, zo luidt het gezegde. Op 6 januari, driekoningen, is dat anders, want degene, die de boon vindt in de tulband of galette des rois, is die dag koning. En dient met egards te worden behandeld. Toen ik kind was hield dat in dat je mocht kiezen wat er gegeten werd en wat we gingen doen. Overigens was mijn moeder zo wijs om er meerdere bonen in de tulband te stoppen. Om de sfeer te bewaren zorgde ze gewoon dat er meerdere koningen waren op die dag. De drie koningen volgden tenslotte ook niet alleen de ster naar Bethlehem. Op latere leeftijd schuimden we de deuren af, zingend voor een mandarijn of snoep. Bepakt en bezakt met allerlei zoetigheid kwamen we dan thuis en werd de buit eerlijk verdeeld onder de drie koningen. Dit was het einde van de kerstvakantie. Vandaag een gâteau à la bière ambrée. Ik gebruik hiervoor natuurlijk De Koninck, Antwerps amberbier. En een boon of twee, nee die gaat er niet in.

Nodig:

100 g boter
350 g bloem
150 g bruine basterdsuiker
1/2 zakje gist
100 g amandelpoeder
4 eieren
2 dl amberbier
zout

Bereiding:

Laat de boter smelten. Meng de bloem, de suiker, de gist en amandelpoeder door de boter. Scheid de eieren in wit en dooier. Meng de eidooiers en bier langzaam door het beslag. Klop de eiwitten stijf met een snufje zout en spatel door het beslag. Giet het beslag in een ingevette tulbandvorm en bak in ongeveer een uur af. Laat de gâteau iets afkoelen en haal hem uit de vorm. Bestrooi met poedersuiker.

Wat staat er op het menu? Farfalle.

foto: beeld op Art Zuid

Ik lees vaak op allerlei fora de vraag: “Wat staat er op het menu deze week?” Meestal ben ik nooit zo van de menu’s. Moet daarom het antwoord op deze vraag vaak schuldig blijven. Eén uitzondering daargelaten, het begin van het nieuwe jaar. Dan stel ik een menuutje samen vol plannen, ideeën, projecten en wensen. Het vlindert dan in mijn hoofd. Zullen we dit jaar de ACBMversterken of op een laag pitje zetten?  Ga ik door met mijn gasten in Talk and Table? Wat is nieuw en wat blijft op mijn blog? De eerste dagen denderen deze vragen door mijn bolletje. En dan ineens, op een mooie winterse morgen aan zee weet je de grote lijn, je vertrekpunt. Ik kan het nu al opsommen.
In januari komt de digitale versie van Gereons Keuken Thuis uit.* Ben benieuwd wat lezers van dit E book gaan vinden?  In 2014 blijf ik gasten uitnodigen voor Talk and Table, waaronder een creatieve onderneemster en een culinair meisje uit de grote stad. Nieuw dit jaar is dat hun verhalen ook op mijn nieuwe Engelstalige blog www.gereonscityflavours.blogspot.com zullen verschijnen. Een blog vol smaken uit de stad voor city dwellers. Ondernemers in Amsterdam vraag ik zich te komen voorstellen.

Een enkel hapje ACBM als de gelegenheid zich voordoet. Met inzendingen voor het #foodblogevent stop ik na twee jaar. Thuisafgehaald doe ik als de tijd er voor is. Met meer simpele gerechten voor buurtbewoners. Wijnen en vragen over wijn van lezers blijven in ieder geval op de agenda staan, evenals de recensies van nieuwe kookboeken of spannende events. En ik blijf in 2014 wandelen door stad, koken aan de kust of culinaire ontdekkingen doen op het land. Allemaal input voor mijn tweede boek “Gereons Keuken en Route” Ik ben hier al hard mee aan de slag.
Maar je hebt ook energie nodig. De vlinders in mijn hoofd maken mij hongerig. Vandaag een gerecht, dat smaakt naar de zee, farfalle met mosselen.Snel klaar, ik heb nog veel te doen vandaag. we drinken bij deze pasta een mollige witte wijn uit Apulië, gemaakt van de bombino druif.Nodig:

500 g mosselvlees
500 g farfalle
rasp van 1/2 citroen
3 tenen knoflook
2 glazen witte wijn
2 visbouillonblokjes
gehakte peterselie
2 el bloem
1 tl chilipoeder
olijfolie
peper en zout

Bereiding:

Bestrooi de mosselen met wat peper en bloem. Meng goed door elkaar. Snijd de knoflook fijn. Boen een citroen goed schoon en rasp de schil. Zet een pan water op met ruim water en 1 visbouillonblokje. Breng aan de kook. Verhit olie in een pan en bak de mosselen kort aan. Voeg de citroenrasp, 1 tl chilipoeder en knoflook toe. Bak kort mee. Verbrokkel het andere bouillonblokje. Blus het geheel af met de wijn en laat sudderen. Kook de farfalle beetgaar. Schep de pasta door de vissaus en proef. Voeg eventueel nog wat zout of pasta kookwater toe. Meng gehakte peterselie door het gerecht.

* Kijk op http://gereonskeukenthuis.nl/blog/boek-van-gereon/ hoe je het E book kunt bestellen.

Talk and table X mas edition, Kim Sunee, her story and recipe.

 kim suneepicture: Kim Sunee, nytimes

I invited Kim Sunée to join in in my blog series “gesprekken en gerechten”  Korean born, American raised  Kim Sunée is the author of  the best selling book “A Trail of Crumbs” Hunger, love and the search for home. (2008). Kim is a multitalented woman. She ate her way around Europe for ten years, being a food editor. She produced a lot of publications. She worked together with Frances and  Ed  Mayes on the `Tuscan Sun Cookbook” That is the way I got to know her. She is the creator of many original recipes on her blog. And I hope she is a wine lover. Currently she works on a new cookbook, to be published in May 2014. My curiosity gets even bigger!  Time to send her some questions. To meet in my series Talk and table. Kim will be rewarded a customized recipe. To pair with a wonderful wine.

Who is Kim Sunée and what would you like to share with us?
I’m a writer, passionate cook, and traveler/wanderer.  I always have a passport in hand and a menu to plan.
You come from Korea , can you give a description of that special country?
I was born there but left at the approximate age of 3.  I was adopted by an American family and did not return to South Korea until 1995.  That journey was diffiicult for many reasons (I write about it in my first book, Trail of Crumbs) but my most recent journey back was in 2008.  There’s a documentary of that time (http://kimsunee.com/video-clips/) .  It was overwhelming and amazing.  The people were very warm and welcoming and I rediscovered a cuisine full of flavor and love.
You ate yourself around Europe being a food editor, can you tell something on that period?
I became a food editor after coming back from Europe.  I was in Europe for most of my twenties, ten years of eating and learning and traveling; it was an amazing time in my life where I got to try so many delicious and new foods.
 Your blog on speaks to the imagination, recipes, wines, travel, certainly to me. How do you do that?
I wish I had more time to devote to my blog on kimsuee.com.  I try to include recipes that we test in the test kitchens and that have been inspired from a recent trip.  For example, I was just in Seattle and Portland and tasted so many amazing foods and wines; I’m now in the process of recreating some of those favorite flavors to offer up to my readers.
My parents were/are very French food oriented. The last two decades there has been a shift from French to a more international cuisine, certainly in my generation. Do you notice that  too?
I agree that we are turning towards other cuisines, whether influenced from South America or Asia.  In the U.S., there is always the question of what is “American” food?  Luckily, we have so many different cultures to draw from and that together make a national/international cuisine.
What is your favorite cuisine?
I guess it’s something simple and made with local, fresh ingredients.  When I find myself in need of some comfort, I seem to go Italian and reach for pasta, olives, anchovies or I make a pot of gumbo or jambalaya or a bowl of steamed rice with hot spicy Korean-style beef or fish.
What  would  you like to tell on your book “Trail of Crumbs” ? We do not know this book in The Netherlands
I had the title, Trail of Crumbs, in my heart before I even wrote the book.  It comes from the  Grimm Brother’s fairytale about trying to find our way back home through food.  In many ways, the book is about finding a place to call home, a search for self and identity told through the adventures of my very flawed twenties while living in Europe.
For me as a French wine man, I would like to ask you: what do you think on French wines?
I learned about wine from tasting and from a wise oenologist who was from Burgundy and of course favored  his beloved region.  I love the wines of Bordeaux and Burgundy, and the smaller finds like a wonderful Rivesaltes ambré or a Condrieu.  And Champagne is always my go-to drink.
Do you know anything about the Dutch cuisine?
Not much, I’m sad to report, but I would love to taste a typical meal from your area.  I remember an Indonesian influence in some of the cuisine I tasted while in Amsterdam, as well as sausages and lots of fresh vegetables and stews.
Tons of food are wasted every day in Western societies. Can you tall us something about your ”foodprint” ?
I hate wasting food in any way, so I am often recreating dishes from scraps and leftovers.  I also cook a lot and often call up my neighbors who have been so wonderful to happily come and eat or take home whatever I might be testing/cooking.
You are currently working on a new cookbook, to be ventured in May 2014. What is the topic?
My new book, A Mouthful of Stars, (http://kimsunee.com/books/) is a compilation of my favorite recipes from my world travels, and includes poems, snapshots, and stories of wonderful cooks and people I’ve encountered along the way, including a piece about my visit to Tuscany with Frances Mayes.  Frances, who is so generous and inspiring, wrote the foreword to the book.
If you were to start all over in the Netherlands, what would you want to teach us? I know this is a tough question.
Starting over for me is more about learning than teaching.  I’m sure I’d arrive and want to go to all the local markets and vendors and eat and cook with locals; I’d want to immerse myself in your food and wine and culture. If I were to teach anyone anything, it might be a few recipes from places like New Orleans.
Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome
 I’m just grateful for your interest in my books and writing and I hope your readers continue to enjoy the good work you do.  Thank you very much.  I’m open if anyone wants to share recipes with me that I can make and feature on my blog, www.kimsunee.com

trail of crumbs picture: bookcover Trail of Crumbs

The recipe

Kim likes local ingredients and is eager to try something Dutch. My reward recipe for Kim is a typical festive dish from the Low Countries. A dish my mother used to make for Christmas every year. The dish is called “hazenpeper” or spicy hare stew. This dish will fill your kitchen with the smell that belongs to this time of year. You experience the scents of spices, a typical Dutch way of cooking. With cloves, cinnamon, nutmegg and all spice. Of course you need a wine to pair this hearty dish. I’d choose a Crozes Hermitage, spicy red syrah from the Northern Rhône Valley.

Spicy stew of hare

Ingredients:

1 hare in pieces
1 chili pepper cut in fine rings
2 red onions
4 cloves
2 bay leaves
1 ts nutmeg
1 tbs of thyme leaves
1 tbs red wine vinager
1 bottle red wine
butter
3 oz/ 100 g diced bacon
3 tbs plain flour
1 can of concentrated tomato purée
2 big slices of gingerbread
salt & pepper

1/2 celeriac
2 lbs/1 kg potatoes
milk
butter
salt & pepper
nutmeg
1 lb/ 450 g of Brussels sprouts

Preparation:

Mix the chili pepper, onion, cloves, nutmeg, thyme and bay leaves and one tea spoon of salt in a big bowl. Pour in the wine and vinager. Put the pieces of hare in this marinade. Put the bowl in the refrigerator for at least eight hours. Get the meat out of the bowl and dry the pieces with some kitchen towel.
Melt and heat somebutter in a big casserole. Fry the peices of hare until brown. Get the meat out and leave the pieces to rest under  some foil. Fry the dices of bacon, put in the tomato purée and plain flour. Leave to simmer for a short while. Then add the marinade and bring to a boil. Add the gingerbread and the meat. Leave the dish to stew for about two hours on a low fire.
Peel the potatoes and celeriac. Cut in pieces and bring to a boil with some salt. When the potatoes and celeriac are done make a mash of them by adding some butter and milk. Give it a dash of nutmeg. Clean the sprouts and cook them for only eight minutes until “al dente”.
Serve the pieces of hare with some sauce. Put potato and celeriac mash and the sprouts on the side.

Merry Christmas first of all to Kim Sunee and all readers of “Talk and table”

Natale facile, ingezonden antipasti

foto: de antipasti van Marty

Gereons Keuken Thuis maakt het zich makkelijk deze decembermaand. Niente gedoe in de keuken, niente pijn in de hersenpan over wat te serveren met de Kerst of op Oudejaarsavond. Het eerste deel van de makkelijke feestdagen is verzorgd door de lezers van mijn blog. Ik stelde de vraag welke antipasti zij  favoriet noemen. Dat leverde een schat aan recepten en ideeën op. Uiteindelijk won Stefan de tombola, maar ik wil de resultati niet onvermeld laten. Eén antipasto per inzender. Er ontstaat al een heel buffet.

Marielle likkebaardt van met ricotta gevulde courgettebloemen in een jasje. De smaakpapillen van Marion openen zich bij stengeltjes Japanse duizendknoop met hele verse geitenkaas. Misschien niet Italiaans, maar wel lekker zegt ze erbij. Agnes uit de Bourgogne gaat voor blokjes gegrilde tonijn. Alexandra houdt het bij crostini met leverpaté uit Toscane, de crostini neri. Marty watertandt bij een rijk gevulde schotel met tomaatjes, gedroogd en vers, salumi, worst en olijven met geroosterde ciabatta. Wendy wordt blij van jonge pecorino met peperonicijam. Stefan, de winnaar van de tombola rijdt graag naar Borgo San Lorenzo (de beschermheilige van de koks) voor de antipasto, waar hij een foto van instuurde. Ben wil graag iets met room en rucola. En als laatste kookgek Wilma maak je wakker voor vitello tonnato.

 foto: inzending van Stefan

Wat en buffet wordt dat op Kerstavond. Lekker onderuit op de bank of hangend in je stoel aan tafel. De glazen gevuld met koele prosecco of zoals één van de lezers meldde een Spritz. Andiamo, de makkelijke decembermaand is begonnen.

Lepkes met Leffe van Sonja Vanderhaegen

 foto: Sonja Vanderhaegen

In het Luxemburgse Wellenstein snorren de kachels, de oven en het fornuis. Elke dag zwaait Belgische Sonja Vanderhaegen hier de scepter en dirigeert zij het orkest van smaken. De symphonie van Ona Pona’s Keuken. In een van onze interacties op de sociale media nodigde ik deze keukenprinses uit om een duit in het zakske te doen. Dat deed Sonja, met verve en met lepkes in Leffe. Wat zal dat lekker ruiken daar in het Luxemburgse land. Auto’s stoppen voor de deur, fietsers ademen nog eens in. De geur van stoofvlees maakt dat je je meteen thuis voelt. Nu heb ik het idee dat dat in de keuken of tuin van Sonja ook helemaal geen probleem is. Ik schuif graag eens aan om te genieten van al haar verse waar uit de tuin en gerechten uit haar keukenparadijs. Voor mij maakt ze lepkes met lef. Ik b reng dan ook graag een rode Bourgogne mee, maar een Leffe brune is ook niet te versmaden bij dit gerecht.

En nu, ginne zever, komt Sonja aan het woord:

Een typisch Vlaams gerecht is Gentse Stoverij. Het orgaanvlees zoals
niertjes of lever is typisch voor Gentse stoverij. Nu ben ik zelf niet echt
dol op het eten van orgaanvlees. Dus dit laat ik dan ook achterwege. Bij
deze dus mijn eigen, licht aangepaste recept.

Ingrediënten:

1 kg rundsstoofvlees
1 flesje (33 cl) donkere Leffe
1 rundsbouillonblokje
2 ajuinen
2 sneden Lotus peperkoek
1 eetlepel scherpe mosterd
1 dikke snede volkorenbrood
25 gr boter
2 el olijfolie
peper en zout
maïzena
1 teentje look
3 laurierblaadjes
2 takjes tijm

Bereidingswijze :
De boter en olijfolie samen verwarmen in een grote ketel.
Hierin de stukken vlees bruin bakken.
Ondertussen de ajuin en look fijn snijden, bij het vlees voegen en nog even
laten verder bakken.
Kruiden met peper en zout, het bier erover gieten, de laurier, tijm,
peterselie en het bouillonblokje toevoegen.
De peperkoek in stukjes breken en ook in de ketel doen.
De korst van het brood snijden en er dan de mosterd over smeren.
Snij de snee brood in enkele stukken en leg ze bovenop het vleesmengsel.
Laat alles nu met deksel op de pot gedurende een tweetal uur zachtjes
sudderen. Je kan de saus indien nodig nog wat indikken met maïzena.

Kijk voor de avonturen van Sonja eens op www.http://onaponakookt.wordpress.com/

De keuken van de vendanges

 foto de heuvels bij Veauxrenard

Deze week krijg ik ze binnen, mijn portie Beajolais wijnen van dit jaar. Een Juliénas, de Nouveau en de Villages vieilles vignes. Het gonsde weer van de activiteit op domaine la Rizolière in Veauxrenard. Een dorpje in de groene heuvels van de Beaujolais. Didier en Marieke Canard waren weer begonnen met de jaarlijkse druivenpluk. In enkele dagen moeten alle druiven van de ranken. Druiven waarvan dit echtpaar een grote verscheidenheid aan wijnen maakt. Een rode Beaujolais Villages, een ferme Juliénas, een sprankelende witte wijn van de chardonnay druif, een  Morgon en hun elegante Fleurie. Het is elk jaar weer hard werken, maar de resultaten mogen er dan ook zijn. Dit jaar was de oogst op 8 oktober binnen. Als je hun domaine bezoekt vertellen ze er graag over! Nu natuurlijk niet want er moest eerst geoogst worden. Naast het plukken is de van oorsprong Drentse Marieke ook gastvrouw voor de plukkers. Dat betekent er naast de verzorging van een slaapplaats ook gezorgd wordt voor de inwendige mens. En dat op Franse wijze met tweemaal per dag een warme maaltijd. Nieuwsgierig naar het menu mailde ik Marieke. Zij vertelt dat er in de middag vooral stevige potten op tafel staan, de boeuf Bourguignon, blanquette de veau en poulet à la Provençale. Vooraf natuurlijk de heerlijke charcuterie uit deze streek en we sluiten af met kaas en dessert. En daarna weer plukken…., plukken. Tot het avondmaal. Dan doet Marieke het dunnetjes over, zij het met een  lichtere maaltijd. Groentesoep met daarna een quiche, gevulde pannenkoeken of een visschotel. Eén recept wil ze me niet onthouden, haar saucisson brioché, gekookte worst  in een deegkorst, dat zij serveert met een frisse salade. de basis voor dit gerecht is de kookworst die je veel vindt in deze contreien. In Nederland is hij waarschijnlijk verkrijgbaar bij Alain Bernard in Amsterdam of bij ambachtelijke slagers. Kun je deze worst niet vinden kun je het altijd proberen met sausijsjes. Wat drinken we erbij? Ik adviseer een koel glas rosé van de hand van Didier en Marieke, fruitig en licht bij dit stevige gerecht en beloning na de gedane arbeid in de velden. Kijk voor alle wijnen eens op de site van deze kanjers. www.larizoliere.com

Nodig 4 personen:

1 grote kookworst of 4 saucijzen
250 g meel
200 ml slagroom
3 eieren
gist
snufje zout

Bereiding:

Kook de worst in 15 minuten gaar. Maak met de meel, room eieren en gist een beslag. Vet een cakevorm in  en doe hierin de worst. dek af met een laag beslag. Bak de saucisson brioché in 30 minuten goudbruin in een oven van 180 graden. Serveer dit gerecht in plakken met een frisse tomaten salade met bieslook.

Nederlanders verkopen Nederland, Noord Holland door Marion Oudhoff

297foto: Haarlem, Bavokerk
In de serie Nederlanders verkopen Nederland vandaag wederom een dame uit de Bourgogne. Volmondig antwoordde zij dat ze mee deed aan deze serie. Marion Oudhoff komt uit Noord Holland. Zij zendt een recept in voor Haarlemmer Halletjes. Wat dat zijn vertelt ze zelf in het verhaal over deze provincie.
Eerst iets over Marion:
Wij hebben sinds 2003 een boerderij in het zuiden van de Bourgogne en daar wonen we permanent sinds 2009. Ik heb in Nedrland heel ander werk gedaan, maar koken en mijn groententuin waren wel  al mijn grote hobby’s. Wonend in de Bourgogne kan ik me helemaal uitleven met alle dieren die we hebben, de moestuin op permacultuurbasis en de gite die ook geschikt is voor mensen met een handicap.  Daardoor ben ik ook meer gaan koken voor anderen.
Wij proberen met veel elementen uit het leven (meer) onafhankelijk te zijn. Proberen zelfvoorzienend te leven. Denk dan aan zaken als je voedselvoorziening (groenten, natuur, kippen, vissen etc), je kleding (reden voor de schapen), gezondheidszorg (kruiden), verwarming (oa op hout kunnen  koken) etc etc. Back to basic.Ik organiseer momenteel voor zowel individuen als kleine groepen kookworkshops en excursies, bijvoorbeeld zelf geitenkaas maken.  Mijn kookworkshops voor Nedrlanders zijn gericht op de traditionele keuken uit de Bourgogne. Lekker het terroir! Daarnaast vervlecht ik het voedsel uit de natuur (de wildpluk) in mijn maaltijden. Hier start  ik daar binnenkort ook workshops in.
Marions verhaal over Haarlem en haar recept:
Haarlem de hoofdstad van Noord-Holland. Stad waar ik geboren en getogen ben. Haarlem heeft niet echt een hele roerige historie, los van de religieuze opstanden is er ooit wel een boter (belasting-)opstand geweest en natuurlijk is het Haarlems beleg van de hertog van  Alva bekend met een heldinnenrol voor Kenau Simonsdochter Hasselaer (of is dat nu toch een mythe?) en kreeg Haarlem een bijnaam : het Spanjaardsgraf.
In de Haarlemse culinaire historie zie nog steeds terug het Jopenbier. Dat de herinneringen doet herleven aan de honderd brouwerijen die er ooit waren. Het heeft de Haarlemmer Olie, dat overal goed voor lijkt te zijn en nog steeds verkocht wordt bij o.a. van der Pigge, een heerlijk ouderwets zaakje waar ze je in stofjassen helpen en het zo heerlijk ruikt. En de Damiaatjes, de klokjes die geschonken werden aan de stad na een kruistocht op Damiate, maar nu in eetbare variant, want ze zijn van chocolade. Trouwens de Droste chocolade is ook wel bekend. Echte oude traditionele Haarlemse recepten zijn er echter niet veel. De fontijnkoek was er ooit, maar die heb ik nooit gegeten. Iets voor een volgende speurtocht misschien? En nu kennen we eigenlijk alleen nog het Haarlemmer of Haarlemsche Halletje, een krokante koek die ook nog eens opnieuw uitgevonden moest worden. Het is aan het eind van de Gouden Eeuw, 1693, ontwikkeld door Eymert van der Schee. Die woonde toen in de Korte Veerstraat in het Oude Halletje, vandaar de naam. Ze zouden destijds zelfs internationaal bekend zijn geweest. Wie weet komt dat er weer van.
Er zijn diverse recepten. In 1768 wordt een recept beschreven in “de volmaakte Geldersche keukenmeid” met potasch, waarvoor we nu bakpoeder gebruiken. Ook worden daar eerst balletjes van het deeg gedraaid en dan platgedrukt. Tegenwoordig rollen we het uit en snijden we dit met een uitsteekvormpje, alhoewel ik de oude methode praktischer vind. Ook werden toen veel eieren gebruikt en was de hoeveelheid specerijen nog royaler. En ze bakten ze in een niet te warme oven. In het moderne recept zien we geen eieren meer in het recept, en bakken we in een hete oven, zodat het een hard koekje wordt. De specerijen blijven gelukkig wel een hoofdrol spelen. Voor de smaak van nu gaan we uit van het recept dat Cees Holtkamp heeft herontwikkeld en het echte Haarlemmer Halletje wordt nog steeds alleen in Haarlem verkocht bij Michel, de patisserie-chocolaterie in de Grote Houtstraat 173. En…dat recept blijft geheim.
Wat heb je nodig voor Haarlemmer Halletjes:
125 gram zachte boter
225 gram bruine basterdsuiker
12 gram gemalen kaneel
5 gram gemalen kruidnagelen
120 gram water
375 gram Zeeuws bloem gezeefd (is bloem uit een land met zeeklimaat)
12 gram bakpoeder gezeefd
Hoe ga je te werk:
Meng in een kom de boter, de suiker, kaneel en kruidnagel en voeg het water toe al werkende. Als dit goed gemengd is doe dan de bloem en bakpoeder erbij. Kneden tot een egaal deeg. Dit deeg is en blijft kleverig. Afgedekt in de koelkast zetten voor minimaal 1 uur zetten, langer mag ook.
Dan kun je voor 2 technieken kiezen om ronde koeken te krijgen. Je rolt het deeg uit (met bloem en folie) tot 2 mm dikte en steek je rondjes uit met een vormpje van 6 cm doorsnede. Of je snijdt deegstukjes af van ca. 30 gram, rol tot een balletje en duw dit onder wat folie tot de 2 mm dikte. Leg de rondjes op een bakplaat met bakpapier o.i.d. met een kleine afstand, want ze zetten nog iets uit.
De oven heb je al voorverwarmd op 190 graden, hetelucht,  en je laat de Haarlemmer Halletjes 10 minuten bakken. Daarna laten afkoelen op een rooster. Je krijgt met deze hoeveelheid zeker 25 koeken of meer als je ze kleiner maakt, dan ook ietsje korter bakken. Dit recept geeft grote krokante koeken met een wat brosse binnenkant.
306foto: Haarlem, Frans Halsmuseum
Meer informatie over Marions activiteiten? Ga naar de volgende websites:

Bonenschotel met gekonfijte eendenbout

foto herfstlicht op deur

 

Wij Nederlanders eten weinig bonen, waarom zou ik niet weten. Gedroogde, ingeblikte of opgepotte bonen vormen niet een uitdaging om eens iets mee te maken. Hoe anders is dat in Frankrijk of Italië waar bonen vaak een groot bestanddeel zijn van het hoofdgerecht. Ja, maar wij eten in Nederland chili con carne!  Klopt als een bus, vooral gemaakt met een zakje van een kruidenboer. Er is, laten we die chili con carne maar snel vergeten, eindeloze variatie mogelijk met bonen. Zo zet je zo, zonder zakjes een heerlijke warme maaltijd op tafel. Ik had nog een blik confît de canard staan, een verplichte aankoop, als ik in Frankrijk kom. Gewoonlijk geef ik bij deze eendenbouten wat tagliatelle. Maar vandaag maak ik eens een witte bonenschotel  bij de eend. Cassoulet? Nou nee, ik zou het niet zo durven noemen, maar meer een simpele bonenschotel met worstjes en het vet van de eend uit het blik. Snel klaar. Bij dit stevige herfstgerecht drinken we een  rode Cahors.

 

Nodig 4 personen:

 1 blik confît de canard

2 grote potten witte bonen uitgelekt

1 winterwortel

1 rode paprika

1 tl tijm gedroogd

2 rode uien

2 tenen knoflook

2 tl paprikapoeder

1tl cayennepeper

25 cl witte wijn

3 varkensworstjes

peper en zout

gehakte peterselie

schone pot

 

Bereiding:

Haal de eendenbouten voorzichtig uit het blik en leg ze in een ovenschaal. Verwarm de oven op 180 graden en zet de eendenbout er een kwartier in. Eventueel kun je ze insmeren met wat vet uit het blik.

Snijd de ui, wortel en paprika in kleine blokjes. Snijd de knoflook fijn. Verwarm 1 el olijf olie inde pan en bak de varkensworstjes aan. Haal de worstjes als ze gaar zijn uit de pan en laat uitlekken op papier. Voeg daarna 2 el eendenvet toe aan de pan en fruit hierin de groenten en knoflook. De knoflook als laatste, want deze mag niet aanbranden. Voeg de tijm, paprikapoeder en cayennepeper toe. Daarna de uitgelekte bonen. Snijd de worstjes in stukjes en doe terug in pan. Giet het glas wijn erbij en laat het geheel nog 20 minuten sudderen. Voeg eventueel wat extra peper en zout toe. Serveer de bonenschotel  in een schaal er bovenop met de warme eendenbouten. Bestrooi het geheel met wat peterselie. Geef bij het gerecht wat stokbrood.

 Waarom staat bij de benodigdheden een schone pot? Een tip die ik eens van culinair schrijver Onno Kleyn kreeg is om het vet  uit het blik apart te bewaren in een potje. Het vet blijft lang goed in de ijskast en is heerlijk om aardappels of groenten mee te bakken.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten