Stéphane Reynaud, pastei en paté

 foto: de cover van Pastei en paté

Een stevige wildpastei, een stuk paté en crôute, een viscreatie in deeg. Het Gallische hart van Gereons Keuken Thuis gaat harder slaan van dit soort aardse zaken. Stevige kost van het Franse platteland, een goede salade erbij en natuurlijk een mooie wijn. Dit zijn nu van die essentiële of moet ik zeggen existentiële dingen in het leven. En veel Fransen begrijpen dat. Zo ook Stéphane Reynaud, oorspronkelijk uit de Ardèche en nu kok in Montreuil. Hij schreef al eerder over varkensvlees en stevige bistrokost. Nu is er zijn nieuwe boek Pastei en Paté, recepten van het Franse platteland. Een boek om niet te versmaden, maar dat hoef ik als ras campagnofiel natuurlijk niet uit te leggen.
Het boek lijkt op een catalogus van alles wat de perfecte zeshoek biedt. Het lijkt wel een opsomming van alle ingrediënten voor het goede Franse landleven. Reynaud start met de basisprincipes van deeg, deegsoorten en geeft hier duidelijke instructies voor.
Het volgende hoofdstuk gaat over groente en paddenstoelen. Stéphane Reynaud neemt ons mee langs mooie pasteien  en paté’s met groenten, zoals paté met snijbiet, een variant met noten en een pompoenpastei.
Daarna volgt het iets steviger werk. Paté’s van gevogelte en konijn. Aardse smaken, zoals een kippenpastei met dertig knoflooktenen, een pastei met eendenconfit en sinaasappel en een tourte met konijn en prei.
In het hoofdstuk vlees zie je de achtergrond van slagerszoon Reynaud. Hij schuwt het gebruik van veel vlees niet en gaat nog regelmatig terug naar zijn roots in de Ardèche voor de jaarlijkse slacht. Een stevige paté uit Pézénas, de klassieke paté en crôute en voor deze tijd van het jaar een Paaspaté. Ik kan nog wel even verder gaan, wat te denken van Cervélas en crôute of een pastei van runderwang. De fotografie erbij maakt het nog smakelijker. Een mooi geheel op een plank in een robuuste setting, daar houd ik van.
Het vismenu van Reynaud start meteen met tielles, vistaartjes uit Sète, glas picpoul de pinet erbij en klaar is je maaltijd.
Of een palingtaart met venkel. Alles wordt uit de kast getrokken.
Geheel volgens de Franse traditie mag een hoofdstuk over kaas ook niet ontbreken en daarna wat zoet en fruit om de maaltijd af te sluiten.
Het boek Pastei en Paté is een aanrader. Ik ga er nog veel uit lezen en natuurlijk namaken. Het enige gemis van het boek is, vind ik, dat er bij de gerechten weinig verteld wordt over de herkomst, de streek, de gewoontes. Het Franse platteland komt niet echt naar voren. Voor een doorgewinterde francofiel als Gereons Keuken Thuis is dat niet zo een probleem. Voor degenen, die niet de geografie, het terroir en gewoonten van Frankrijk op het netvlies hebben, is het dan een beetje raden. Maar de heerlijke recepten maken dit ruimschoots goed.

Pastei en paté (ISBN 978 90 5956 509 8) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, www.fontaineuitgevers.nl
De prijs van dit smakelijke kookboek is € 27,95

Lente, pissaladière met vijgen en ansjovis

 Foto zonnebloemen 

De dagen worden weer langer, het zonlicht feller. Lente! Het is weer tijd om te genieten van de  warme zonnestralen. Het is ook de tijd om te zaaien en de buitenboel weer op orde te maken. Plantaardig aan de slag, laat dat nu het thema zijn van het foodblogevent van deze aprilmaand. Ik zag deze week in de buurt iemand een vijg planten. tegen een warme, op het zuidwesten gerichte muur.  Ik vind deze plant zo mooi en de vruchten ervan. De sappige verse paarse vijgen, die uit elkaar spatten in je mond van smaak. In combinatie met iets hartigs een mooie combinatie. Vandaag een makkelijke pissaladière van vijgen, ansjovis en rode ui. Pissaladière is van oorsprong een uientaart met ansjovis uit Nice. Wij maken hem nu van bladerdeeg belegd met vijgen en ansjovis. We drinken er koele rosé uit de Provence bij. Eentje uit de buurt van Aix. Verheug je je meteen op de komende zomer.

Nodig 4 personen:

4 plakken bladerdeeg
4 verse vijgen
3 rode uien in ringen
8 ansjovisfilets
3 el olijfolie
1 el balsamico azijn
peper
tijmblaadjes
1 tl suiker

Bereiding:

Rol de plakken bladerdeeg uit op een bakplaat bekleed met bakpapier. Bak het bladerdeeg krokant in ongeveer 20 minuten.op 180 graden. Verhit 2 el olie en fruit hierin de in ringen gesneden rode ui. Blus af met balsamico en voeg de suiker toe.Laat de uien licht karamelliseren. Dep de ansjovisfilets droog. Als ze te zout zijn leg ze dan even in wat melk.
Snijd de vijgen in partjes. Bestrijk het bladerdeeg met het uienmengsel, leg hierop de ansjovis en de stukken vijg. Bestrijk de rand met wat olijfolie. Strooi wat tijmblaadjes erover heen en plaats het geheel nog 10 minuten in de hete oven. Maak af met wat verse zwarte peper.

Wijn proeven op maandagavond.

 foto: ingezonden door deelneemster Esmée

De tweede wijnworkshop alweer, maandagavond 17 maart, in de sfeervolle kelder van het Grachtenatelier in Utrecht. Alle deelnemers hadden er weer zin in. Wijnen proeven uit Frankrijk, een reisje langs de Rhône, een tripje langs de Dordogne. De wijnen van Karakter wijnimport werden wederom vergezeld door kleine bites. Gemaakt door het keukenteam Elianne, Jeannot en Karim.
We startten voor de verandering eens met een glas Montbazillac als aperitief. Eens een keer met een zoet beginnen. Een mooie gelegenheid om de deelnemers aan de workshop pourriture noble (edele rotting) uit te leggen.
De eerste proefwijn was een bleke rosé uit de Provence, genaamd Pomponette. Erbij een heerlijke plank vol crostini’s met homemade tapenade en crudités met aïoli.
We vertrokken richting Languedoc met een cépagewijn van de viognierdruif, Saint Hilaire. Het keukenteam serveerde hierbij een hapje van makreel met mousse van erwten en munt.
Daarna stoomden we de Rhône op richting een rode Châteauneuf du Pâpe, van het huis Xavier. Biologisch. Deze rode wijn ging vergezeld van witlofblaadjes met een vulling van blauwschimmelkass, appel en walnoot.
Verder stroomopwaarts ontmoetten we een stoere rode wijn uit Crozes Hermitages. Die leit zich goed smaken bij de worst op een bedje van tomaat bereidingen.
We togen westwaarts over het Centraal Massief heen, naar Cahors, de stevige rode wijn van de malbec druif, vergezeld van tagliatelle met kruiden, peper en zwarte olijven. Het vettige van de olie en boter tegenover deze stoere wijn.
Onze eindehalte werd een Bergerac, de cuvée Opéra van Grande Maison. Een blend van cabernet sauvignon en merlot. De keukenprinsen en prinses hadden er sandwiches van roggebrood met oude kaas en Grachtenatelier chutney bij bedacht.
Al met al weer een smakelijke en leerzame avond. Gereons Keuken en Route verheugt zich nu al op de volgende wijn workshop op 31 maart, dan maken we een rondje door Italie, Duitsland, Spanje en wie weet? De wijnen staan al klaar en de recepten voor de bites erbij heb ik al verstuurd aan het keukenteam.

Wil je erbij zijn? Dat kan. Kijk op http://www.grachtenatelier.nl/workshops/inloopagenda/wijn-en-spijs-cursus

Bagna cauda, warm bad.

003 foto: wijn en bagna cauda

Soms is het leven zo simpel. Je fietst door het Rembrandtpark naar het zwembad. Trekt daar je baantjes in de vroege morgen. En… op de weg terug bedenk je dat een warm bad ook wel lekker zou zijn. En dan bedoel ik niet een bad om in te gaan liggen sudderen, maar een badje om groenten in te dopen.

Bagna cauda (warm bad) is een klassieke Piëmontese saus waarin allerlei groenten worden gedoopt, al dan niet geblancheerd. Bij dit gerecht drink je natuurlijk een Barbera d’Asti. Het zuurtje in deze rode wijn combineert lekker met deze pittige saus en de groenten.

De saus:

Nodig: 50 gr. boter, 2,5 dl extra vergine olijfolie, 5 tenen knoflook in dunneplakjes, 100 gr. gezouten ansjovisfilet in stukjes.

Fruit de knoflook in de boter. Giet er telkens al roerend de olijfolie bij en roer tenslotte de ansjovis erdoor zodat er een romige saus ontstaat. Laat deze saus een half uur sudderen, maar niet koken. Giet saus over in een aardewerk pot en plaats op rechaud. Een mini fonduesetje kan ook.

De groenten: reepjes paprika, bleekselderij in stukjes, bloemkool, lenteuitjes, wortel en artisjokharten. Deze groente kunnen rauw of licht geblancheerd worden gedoopt in de saus. Natuurlijk kan er eindeloos worden gevarieerd met groenten. Gewoon proberen.

Serveer er lekker bruin boerenbrood bij en eventueel wat eieren (rauw) om in het laatste restje hete saus te garen.

Bagna cauda warmt je lekker op.

Easy Saturday, spaghetti met boter en salie.

 foto: zomaar langs de RN7

De milde winter heeft goed gezorgd voor mijn kruiden. Ik zag dat de salieplant op mijn balkon nog vol groen blad zit. Salie (salvia officinalis) is een plant die veel als kruid in de Italiaanse keuken wordt gebruikt. De Romeinen noemde de salie een heilige plant en schreven het kruid allerlei eigenschappen toe. Salie was gewijd aan Jupiter. Je mocht het als Romein dan ook niet zomaar plukken. Salie betekende voor de Romeinen gezondheid. En een lang leven. En die zweem is altijd om dit kruid blijven hangen. Getuige de vele legenden en toepassingen in de eeuwen die volgden tot heden.
Maar salie is ook een kruid, dat eenmaal geplukt en licht gebakken in roomboter een hele simpele, maar o zo kruidige spaghetti maakt. Ideaal voor een Easy Saturday. We drinken er een glas witte Mâcon Uchizy van Raphaël Sallet bij

Nodig 4 personen:

500 g spaghetti
20 blaadjes salie
flinke klont boter (100 g)
2 tenen knoflook
zwarte peper uit de molen
zout
stukje Parmezaanse kaas om te raspen

Bereiding:

Hak de knoflooktenen heel fijn. Scheur de salieblaadjes in kleine stukjes. Smelt de boter in een klein steelpannetje. Voeg de knoflook en salieblaadjes toe. Laat het geheel op laag vuur 15 minuten trekken. (let wel op dat de boter niet verbrandt.)  Kook ondertussen de spaghetti als dente. Giet de spaghetti af en bewaar wat kookvocht. Maak de salieboter op smaak met wat peper uit molen en zout. Meng de salieboter door de spaghetti en voeg eventueel nog wat kookvocht toe. Serveer direct op borden. Rasp er flink wat Parmezaanse kaas over.

Papas arrugadas, gerimpelde aardappels

 foto: vulkaanlandschap met zicht opTeide

De Islas Afortunadas, gelukzalige eilanden in de Atlantische Oceaan. Ooit ontstaan op de resten van het verdwenen continent Atlantis. Allemaal mooie legenden en verhalen. Ik heb het over de Canarische Eilanden. Gebied van Vulkanische oorsprong. Deze eilanden hebben een zeer vruchtbare bodem en een heerlijk klimaat. De conquistadores, veroveraars gebruikten het eiland als rust- en bunkerplaats. Hier konden ze voedsel halen, voordat de passaatwinden ze naar de Amerika’s brachten.
Op de Canarische eilanden worden veel bananen, tomaten en ook heerlijke aardappels geteeld. Deze vruchten werden meegebracht door zeevaarders van hun ontdekkingsreizen en gedijen goed in de vruchtbare lavabodem. Een bekende tapa uit dit gebied zijn de papas arrugadas, gerimpelde aardappeltjes. Een voorgerecht of hapje, dat wordt gegeten met een saus van koriander en komijn, mojo verde. We drinken er een koele caña, biertje bij.

Nodig:

1 kg kleine vastkokende aardappels
2 el grof zeezout

Voor de mojo verde:

1 tl gemalen komijn
3 teentjes knoflook
1tl grof zeezout
1 bosje verse koriander
2 dl olijfolie
vers gemalen zwarte peper
2 el witte wijn azijn

Bereiding:

Was de aardappels goed. Doe er zoveel water bij, dat ze net onderstaan. Breng aan de kook en voeg het grove zout toe. Kook de aardappeltjes in ongeveer 20 minuten gaar. Draai het vuur uit en giet de aardappels af. Laat de pan even staan tot zich een zoutlaagje op de aardappeltjes vormt. Schud regelmatig.
Doe alle ingrediënten voor de mojo verde, koriander, gepelde knoflook, zout, azijn, olie en peper in een smalle beker en maal het geheel met de staafmixer tot een gladde saus.
Serveer de warme gerimpelde aardappels met de mojo verde.

Talk and Table, writer Ann Mah, who masters the art of French eating.

 ann mahpicture: Ann Mah

Via Twitter invited Ann Mah to join in in my blog series “gesprekken en gerechten” Talk and Table American writer and traveler Ann Mah is the author of  the book “Mastering the Art of French Eating”  Her story on eating all kind of French delicacies when she stayed in Paris. Her husband, a diplomat took off for a year and Ann decided to discover the French fare. It took her from Troyes to Lyon, from the Provence to Cap Finistère. From andouillettes to soupe au pistou. Ann tried it all and wrote a book on it. At first glance the title suggests a connection with that other American writer, Julia Child, who made her way through Cordon Bleu and wrote “Mastering the Art of French Cooking”. The book of Ann Mah takes you in another direction. Not the preparation but the enjoyment and discovery.  My friend Susan Herrmann Loomis says on the cover: “Ann Mah goes straight to the esential in this lively, mouthwatering book, as she explores the foundations of French cuisine. Bravo!”  She did the same in a book on China.  I am really happy to meet Ann in my series Talk and Table. Based on her answers Ann Mah will be rewarded a customized recipe. To pair with a wonderful wine.

Who is Ann Mah and what would you like to share with us?
I’m a writer, Francophile, devoted home cook, and tea drinker. I love to eat and travel and I never feel like I’ve truly experienced a new place until I’ve eaten the regional specialty.
You once stayed in China, wrote a book on it , can you give us a brief description of that special country?
I lived in China for four years, thanks to my husband’s post at the US Embassy in Beijing. I am ethnically Chinese and grew up eating Chinese food, and before I moved to China, I thought I was an expert on the cuisine. I was surprised and delighted to find an extremely diverse regional cuisine—one of my favorite discoveries was the food ofYunnan, a province in the south that borders Vietnam. They use a lot of ingredients found in European cuisine—fresh herbs, morel mushrooms, and even a special kind of cheese!
You ate yourself around France, in order to capture the flavours, can you tell something on that period?
I’d always wanted to take a road trip through France, using Julia Child’s classic cookbook,Mastering the Art of French Cooking, as a guide. When my husband and I moved to France for three years, it seemed like the perfect opportunity. Unfortunately, he left for Baghdad shortly after our arrival in Paris, and my dream of living in France changed. But with his encouragement, I still traveled throughout the country – albeit, on my own. The book grew from those travels, from my eating adventures, my fascination with the history I discovered, and my admiration for the home cooks and food artisans I met along the way. But, really, writing the book was just an excuse to tour around France and eat!
Your website  speaks to the imagination, recipes, wines, travel, certainly to me. How do you do that?
Thank you for reading my blog! It’s been fun to meet fellow Francophiles and food lovers through my blog. Writing and taking photos for it certainly takes a lot of time, but it’s also a labor of love.
My parents were/are very French food oriented. The last two decades there has been a shift from French to a more international cuisine, certainly in my generation. Do you notice that  too?
Definitely! Global flavors play a huge role in many popular new Paris restaurants. It’s exciting to see the Parisian palate expand—though I still love classic French country cooking.
What is your favorite cuisine? I think this is a needless question, but anayway nice to ask
Honestly, I don’t have a favorite cuisine, but prefer a diet of varied international foods – Indian dosa for breakfast, falafel for lunch, sushi for dinner… that would be a wonderful day! Perhaps that means my favorite cuisine is American?
What  would  you like to tell on your book “Mastering the Art of French Eating” ?
The book explores a topic that fascinates me: the connection between food, and place, and history in France, the sense of continuity, the way a recipe grows from the land, takes root, and is cooked and eaten in that same spot for hundreds of years.
Culinary speaking, you must be very experienced in cooking, which one is your favorite recipe?
Just as I don’t really have a favorite cuisine, I don’t have a favorite recipe—I tend to choose what I cook based on factors like time, season and mood. But I will say, my favorite recipe in the book is for soupe au pistou! I worked hard to get it (if you read the book, you’ll find out why).
For me as a French wine man, I would like to ask you: what do you think of French wines?
I love French wine and one of my favorite parts of living in France is getting to know the different appellations. Happily, I still have a lot to learn!
Which are your favorite wines?
I fell in love with Burgundy wine while researching an article about Thomas Jefferson in the Côte d’Or. I’m also fond of Beaujolais, particularly Moulin à Vent and Brouilly.
Do you know anything about the Dutch cuisine?
I have several Dutch friends who love to cook—though they always seem to make fantastic Italian food! I would love to learn more about Dutch cuisine—rijsttafel sounds especially delicious.
Tons of food are wasted every day in Western societies. Can you tall us something about your ”foodprint” ?
I used to go grocery shopping every day, which allowed me to buy just enough food for one or two meals and created very little waste. But as a new mother, this is now impossible. Instead, I find myself freezing a lot of food and raiding the freezer when I don’t have time to cook (which is often).I also hope it’s another way of curtailing waste!
Are you working on a new book?
I would love to write a novel about French wine one day. At the very least, it would give me the excuse to do some delicious research.
If you were to start all over in the Netherlands, what would you want to teach us? I know this is a though question.
It would be wonderful to discover the regional cuisine of the Netherlands—I’m more of a sharer than a teacher!
Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome

Thank you so much for inviting me on your blog—I’m very honored! I would be delighted to connect with your readers via my blog, www.annmah.net, or Twitter  and Instagram (@annmahnet).

 002 (7)picture: Ann Mah’s delicious book. 

The recipe:

Ann Mah tells she is a sharer, likes French food and  and Beaujolais wines, wants to know about Dutch rijsttafel, dwells on soupe au pistou. She takes a global tour in her daily meals from, mornings in India, Middle Eastern food for lunch and dinner from the country where the Sun rises, Nippon.
To stay with her book I would make Ann my easy bean and confit de canard dish. Not a real cassoulet, that is not for me to do, since I am just a Dutch guy. (wouldn’t like to offend the confrères du cssoulet) You may either choose to make your duck confit yourself. But when you buy a good brand form the Bresse or so, like the one of Georges Blanc in Vonnas, it makes you a hearty and warming dish. So fill you plate and share it with a good glaas of Juliénas. Ann may thanks for your answers and bon appétit!

Ingredients 4 persons:

1 tin/jar of confit de canard
2 large pots of white beans/cannellini beans
1 carrot
1 red  bell pepper
1 tsp dried thyme
2 red onions
2 cloves of garlic
2 tsp pimentón de la Vera or piment d”Espelette
1 glass of white wine

4 pork sausages

salt and pepper
chopped parsley

Preparation:

Open the tin/jar carefully  and get duck bolts out of it and place them in a baking dish. Preheat  the oven to 180 degrees Celsius/ 356 degrees Fahrenheit and bake the meat  in some of its own  grease for 20 minutes until crispy.
Cut the onion, carrot and bell pepper into small cubes. Chop the garlic finely. Heat 1 tbs olive oil in a skillet p and fry the pork sausages on. Remove the sausages when they are done from the skillet and  put them on kitchen paper towel. Then add 2 tbs duck fat to the skillet and fry the vegetables and garlic. The garlic last, because it can burn and add bitterness. Add the thyme, paprika and pimentón  Followed by the beans. Cut the sausages into pieces and put back into pan. Pour the glass of wine and leave to simmer for 15 minutes. Add some extra salt and pepper. Serve the beans in big dish, together with the crispy fried duck bolts. Garnish with some parsley. Serve the dish with bread e.g a crisp baguette.
Let’s not waste food. What to do with te leftover grease from the confit? I always put it in a clean jar to keep it in the refrigerator  The fat can be kept for quite a while and it is delicious to fry  potatoes or vegetables in it.

Het is vrijdag, echt eten met de groenten van Jon.

 foto: Echt eten in mijn keukentje.



Echt eten met de groenten van Jon. Het kookboek, dat met de Gouden Garde Publieksprijs 2013 werd bekroond.  Een boek vol recepten volgens het 80/20 principe, dat hij hanteert. Minder vlees en mooie eigen geteelde groenten. Niets uit pakjes en zakjes. Geen toevoegingen. Jonathan is hier heel ver mee gegaan toen hij zijn restaurant Vork en Mes begon.
Vorig jaar oktober was Jonathan Karpathios te gast in mijn blogserie gesprekken en gerechten. Een inspirerende en bevlogen man, kok, tuinder en tegenwoordig ook varkenshouder als ik zijn blog mag geloven.*
Jonathan gelooft in de kracht van seizoenseten. Handelen met lokale producenten. Eerlijk vlees en eerlijke producten. Dat alles komt in zijn keuken. En als je hem aan het werk (zo noemt hij het zelf niet) ziet, geloof je het meteen. De man ondersteunt door zijn team glundert als hij verhaalt over zijn passie. Gelardeerd met wat Griekse zon.

Het kookboek Echt eten met de groenten van Jon heeft een vast plaatsje veroverd in het keukentje van Gereon. Het eerste hoofdstuk geeft tips voor het maken van voorraden, want de natuur geeft vaak een cornucopia aan groenten en alles tegelijkertijd. Maak eens eigen zoetzuur, weck, vries in. Ja zelfs bieten vodka passeert de revue. Daarna gaat het boek de tuin in. Met alles van eigen grond maakt Jonathan de mooiste  groenten gerechten. We vervolgen de tocht in dit boek via de kwekerij. Zijn “jardin du plaisir, gestyled door zijn vrouw Willeke.
Van de boeren komen het mooie meel, de zuivel, het eerlijke vlees.
Uit de oven refereert aan zijn Griekse afkomst de kleftiko, zoals zo een buitenoven heet, is een aanwinst voor het restaurant. Verder besteedt het modern vormgegeven boek aan dacht aan eten uit het wild, eten van open vuur. Eigenlijk is het een groot jongensboek. Dat mij herinnert aan appels poffen boven vuur in mijn Betuwse jeugd. Of het roosteren op mijn balkon. Dat worden dit voorjaar in ieder geval meer groenten, want daar heeft het boek mij toe aangezet.

Recept voor bietenvodka

Ingrediënten:

100 g biet
1,5 dl bietensap
100 g suiker
1 sinaasappelschilletje
7,5 dl wodka

Bereiding:

Schil en rasp de biet. Kook het bietensap, de biet en de suiker langzaam in tot ongeveer 3 dl. Zeef het mengsel en laat afkoelen. Voeg wanneer het is afgekoeld de wodka en sinaasappelschil toe en roer alles goed door elkaar. Proost.

Ik vind dat iedere man het boek Echt eten met de groenten van Jon moet hebben. Groenten hebben iets stoers, wild eten ook. Het boek is een uitgave van www.karakteruitgevers.nl  (ISBN 978 90 452 0433 8) en kost € 29,95.

* het volledige interview met de kok Jonathan kun je lezen op http://gereonskeukenthuis.nl/blog/gesprekken-gerechten-jonathan-karpathios-bevlogen-kok/

Skordalia, stevige knoflooksaus

 foto: Grieks dromen

Skordalia is een stevige knoflook saus komt van het Griekse woord skordó, dat knoflook betekent. Niet te verwarren met die andere beroemde dip de tzatziki, gemaakt van yoghurt, knoflook en komkommer. Deze populaire saus wordt in Griekenland op vele wijzen bereid, met geurige verse knoflook. Als metgezel van vlees, groenten of brood. Of bij een eitje. In de Griekse keuken maakt men veel gebruik van knoflook. Mensen kweken het zelf in hun tuinen of in potten. Verse knoflook is zoet en zacht. Ik maak de skordalia af met een beetje dragonazijn. Glaasje ouzo erbij, warm brood. Ogen dicht en dromen over de Cycladen.

Nodig:

6 tenen knoflook
2 sneden oud witbrood zonder korst
100 g blanke amandelen
1 beker melk
1,5 dl olijfolie
2 el citroensap
2 el dragonazijn
peper en zout
1 tl suiker

Bereiding:

Knoflook pellen en fijn snijden. De amandelen fijnhakken. Het brood in wat melk laten weken en uitknijpen
Doe het brood, de amandelen, knoflook en olie in een smalle kom doen en pureer het met de staafmixer. Traditioneel wordt deze saus gemaakt in een vijzel. Voeg peper en zout toe. Maak de saus af met wat azijn, suiker en citroensap. Serveer de skordalia met wat warm brood.

Foodblogevent februari, ma France.

 foto: descendant la Rue Mouffetard

De bloemkoolsoep van Madame du Barry, aligot uit de Auvergne, boeuf Bourguignon. Hoe kan het ook anders met het Bourgondische bloed in mijn aderen. Mosselen in appelcider uit Honfleur. Potage Crécy voor mijn vriendin Marieke uit het vlakke land. Poulet Basquaise voor een vriend, die l’hexagone parfaite met zijn vélo doorkruiste. En in de Berry eten we forel met Georges Sand. Salade Beaujolaise, zoals in Bar du Sport in Fleurie. Makkelijke vissoep met ingrediënten van de Rue Mouffetard. Interviews met koks en geleerden uit het land van eten, drinken en surtout discours. want daar gaat het om.  Je moet praten over eten. Natuurlijk moet je het ook proeven, maar de discussie après! Gelukkig kom ik uit een geslacht waar zowel ouwehoeren als eten in de genen zit verankerd. De steak marchand du vin, dat zowel in het Thuisafgehaald kookboek, als in mijn bibelot Gereons Keuken Thuis is vereeuwigd. In omgekeerde volgorde.
Frankrijk, land van de wijnen. Mijn avonturen in Givry met vader Parize, die met verve Canadese en Amerikaanse toeristen van wijnen voorziet. Hij zal inmiddels 96 jaar zijn. Of buurvrouw Madeleine, spring in het veld van 93, die haar eieren inpakt per stuk in gespaarde reclamefolders. Zij is kleiner dan de dahlia’s, waar ze achter staat. Théo met zijn brommertje. Mocht voor het eerst mee op zwijnenjacht. Mémoires, herinneringen zijn het aan la douce France. Van de Mediterrane kusten tot het potje vleesch in het Noorden. De babas au rhum uit Nancy, de wijnen van Pierre Guindon vlak aan de Atlantische kust. In een dorp dat mijn voornaam draagt.
Le défi , de uitdaging dus nu met het thema van februari. wat ga ik maken uit de zeshoek? Gaan we naar het Zuidwesten, met cassoulet? Doen we eens lekker gek Niçois met een pissaladière? Of toch een choucroute Alsacienne?

Het recept dat ik heb gekozen voor het foodblogevent is een “navarin printanier”, stoofpot van lamsschouder met groenten. Een Franse klassieker. Het voelde vandaag bijna aan als  lente.  De wijn erbij is een rode Bandol uit de Provence.

 

 

Nodig 4 personen:

1 kg lamsvlees (van de schouder)
4 middelgrote tomaten
150 g sperziebonen
4 wortelen
6 lente-uitjes
3 stengels bleekselderij
1 bosje dunne groene asperges
1 rode ui
3 teentjes knoflook
250 ml kippenbouillon
6 el olijfolie
250 ml droge witte wijn
1 el bloem
zout en versgemalen zwarte peper
vers gemalen nootmuskaat

 

Bereiding:

Spoel het lamsvlees af en dep het met wat keukenpapier. Snijd het vlees in blokjes van circa 5 cm. Bestrooi het vlees met zout en vers gemalen zwarte peper. Verwijder de huid van tomaten op de klassieke manier, met behulp van warm en dan koud water. Snijd de tomaten in vier parten, verwijder de zaadjes en hak in blokjes. Schrap de wortelen en snijd deze niet te kleine reepjes. Was de sperziebonen, snijd de uiteinden eraf. Snijd de lente-uitjes in kleine ringetjes, snijd de selderij in stukjes. Was de asperges en snijd de houtige eindjes eraf. Hak de knoflook en de ui fijn.
Verwarm de helft van de olie in een pan. Bak het vlees in ongeveer 10 minuten bruin. Voeg de bloem toe, de gehakte knoflook en ui. Bak dit 2 minuten mee. Giet de witte wijn erbij en voeg de tomaatblokjes toe. Breng aan de kook en laat met deksel erop gedurende 45 minuten sudderen.
Verwarm de rest van de olie in een pan. Roerbak de wortelen en lente-uitjes, blijf voortdurend roeren. Voeg de sperziebonen en selderij toe en bak deze nog eens 2 minuten. Giet de kippenbouillon erbij en laat de groenten ongeveer 10 minuten sudderen. Kook in een andere pan de asperges ongeveer 8 minuten tot ze beetgaar zijn. Haal de asperges uit de pan en leg ze apart op een schaaltje. Voeg wat vers gemalen nootmuskaat toe. Haal alle groenten uit te pan en leg ze op een ovenschaal. Houd alles warm in de oven.
Giet de helft van de bouillon in de vleespan en laat het geheel nog 5 minuten sudderen. Haal het lamsvlees eruit en leg het op dezelfde schaal als de groenten.
De saus voor de helft inkoken, proeven en, indien nodig, wat extra zout en peper toevoegen. Giet de saus over het vlees en de groenten. Serveer het gerecht direct. Geef bij dit gerecht knapperig brood en rijke romige Normandische boter.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten