Tim Anderson: Hokkaido. Recepten uit Noord Japan van het land en uit de zee. Tim Anderson is geen onbekende kok en schrijver in GKT. Eerder smulde ik al van zijn verhalen over de Nanban* keuken, de makkelijke Japanse keuken, de vegan variant en de hapjes uit Izakaya, de beroemde streetfood-barretjes in Tokio. Anderson is al sinds zijn jeugd in Wisconsin bevlogen door de Japanse keuken. Hij smulde van Japanse chefs op TV, net als van ramen, toen hij in Los Angeles ging wonen. Een groot connaisseur werd hij toen hij in Japan woonde en alles savoureerde. Sindsdien is hij een expert op het gebied van deze Oosterse keuken. In zijn nieuwe boek Hokkaido reisde hij af naar het noordelijkste eiland van de archipel. Hokkaido, grensland, dat in de 19e eeuw werd toegevoegd aan het keizerrijk. Een eiland met een bevolking, die oorspronkelijk uit Oost Siberië kwam en er andere cultuur- en eetgewoonten op na houdt dan de rest van Japan. Op dit eiland heerst de Aino keuken, de gastronomie van de nog resterende oorspronkelijke bevolking.
De Aino keuken rust op drie pijlers, de Japanse keuken, het gebruik van wilde kruiden en wild en Westerse landbouwproducten, die werden geïntroduceerd door de Amerikanen. Dit laatste doet hem aan Wisconsin denken, grapt de schrijver. Tegenwoordig zit de Aino keuken weer in de lift, de Aino keuken wordt inmiddels ook buiten Hokkaido meer en meer gewaardeerd.
De keuken van Aino. Tim Anderson start met de uitleg van de keuken op dit noordelijke eiland. Het klimaat kan bar zijn met hete zomers en strenge ijskoude winters. In de winter kunnen gemeenschappen door de sneeuw afgesloten zijn. Hierna gaat hij verder met een opsomming in infographics van alle specifieke smaken en ingrediënten. Veel nieuwe dingen, die niet altijd even makkelijk verkrijgbaar zijn. Dat maakt het speuren des te leuker. Of gebruik een alternatief, dat er dichtbij komt. In een bijdrage van chef Hiroaki Kon tref je een aantal Aino recepten aan, zoals stevige varkenshielsoep of rijst met rozenbottels. Je ziet dat deze keuken dicht bij de natuur staat.
Na dit Aino intermezzo gaat Anderson zelf aan de slag en maakt hij maaltijden in de Hokkaido stijl. Speciaal eten, gelardeerd met verhalen over dit eiland. Aparte seafood en land based recepten, zoals rijst met gerst en groentesoep met zalm. Anderson besteedt aandacht aan het conserveren van wilde look als smaakmaker. Dat kun je doen met de magnetron. Er zijn aardappelgerechten en hertenbiefstuk. GKT ziet het een beetje als de robuuste variant van de Japanse keuken. Stevig eten voor de inwoners in dit klimaat. Ramen mag natuurlijk niet ontbreken. En er is veel zuivel te vinden in het boek in kaas en zoete puddinkjes met lavendel.
Hokkaido is een mooi gemaakt boek in vrolijke kleuren, met heerlijke robuuste recepten, van een eiland, dat absoluut de term grensland niet verdient. De keuken van dit eiland is een entiteit op zich. Daarin is Tim Anderson met zijn gedegen onderzoek, zijn achtergrond verhalen in geslaagd. GKT is benieuwd welk aspect van de Japanse keuken hij in zijn volgende werk gaat belichten? Hokkaido is een must voor elke Nippon-adept.
In de alfresco-editie deze zomer van Gereons Mag tref je een zomers recept uit dit leuke boek!
Hokkaido, recepten uit Noord Japan van het land en uit de zee. Tim Anderson. (ISBN 9789461433350) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 32,50.
*Nanban keuken is de door kolonisators beinvloede keuken van Okinawa, het zuideiland.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gereons Mag, de reiseditie 2025. Een nieuwe editie van Gereons Mag. GKT heeft deze aflevering het thema reizen meegegeven. Dat hoeven niet per se fysieke reizen te zijn, maar kunnen ook virtuele of zelfs reizen zijn vanuit je luie stoel op je terras. Het meizonnetje schijnt, dus waarom niet? Lekker lezen en plannen maken voor de aankomende (voor) zomer. Want er is voldoende te beleven, met wat easy does it food erbij kan het niet meer stuk. GKT zakt in deze reiseditie af naar Picardië, waar flink aan de weg wordt getimmerd door de schrijvers van het fijne boek Kleurrijk Picardië. Onderweg picknicken met een lekkere Ceasar wrap van Bas van Montfrans. Wil je leren schrijven? Dan kun je deze zomer terecht in het dorpje Puisserguier in de Hérault. Frances Mayes verkreeg onlangs het Italiaans staatsburgerschap, een mooie reden om haar boek Always Italy uit de kast te halen. Een mooi boek voor elke Bel Paese adept. GKT vroeg bloggers om hun reisverhalen en tips. Map de Maar, een streekgenote en “vinissima” Ingrid Larmoyeur deden een duit in het zakje voor deze editie. Met De Smaak van Italië verkennen we zoet Milaan. Madrileense karbonaadjes en linzen uit de Berry stappen aan boord. Op 15 juni start in Zutphen een overzichtstentoonstelling van Charles Louis Vennik. Asjha van den Akker vertelt het verhaal van het roze huis, dat in ons gezamenlijke Franse dorp staat. Tot slot is in de tuin van De Nederlandsche Bank de tentoonstelling 750 mensen, één stad te bewonderen, 750 portretten van de kleurrijke bewoners van de jarige stad. Al heb je dan nog geen plannen, er valt ook al lezend heel wat af te reizen en te proeven deze voorzomer. Bon voyage!
foto: Cover reisboek Kleurrijk Picardië.
Kleurrijk Picardië. Op GKT besprak ik het bij Edicola uitgegeven kleurrijke reisboek van Paul en Sabine Janssen. Ik ken Paul van Beekvliet en was een paar jaar geleden aangenaam verrast, dat hij was neergestreken in deze bij Nederlanders wat minder bekende, maar niet minder aantrekkelijk streek. Paul en Sabine runnen twee gites en chambres d’hote in dit stukje ruraal Frankrijk. Met veel geschiedenis en terroir. Wat te denken van de Baie de la Somme, maroilles kaas, de versterkte kerken van de Thiérache en champagne. In hun Kleurrijk PIcardië nemen de schrijvers je mee door alle drie de departementen van deze streek. En dat is een leuke reis kan GKT je nu al vertellen.
Sinds het boek verscheen hebben de twee schrijvers niet stil gezeten. Momenteel restaureert het tweetal 2 longères*. Ze hebben in hun dorpje van 80 inwoners een coöperatieve inkooporganisatie opgericht voor bio- en lokale producten: Chl’Achuchon, wat in het Picardisch; ‘association’ betekent. Daarnaast is Picardië behalve een leuke reisbestemming op zo’n 450 kilometer van midden Nederland, ook een fijne plek voor een tweede stek. Paul is bekend met de streek en kan je hierbij helpen. Hij werkt als zelfstandig adviseur, wonend in departement Somme en heeft al enkele Nederlanders en Duitsers begeleid in het vinden van een geschikte tweede woning. Paul is zelf geen makelaar, maar kent de lokale markt en makelaardij op zijn duimpje. Hij kan voor je zoeken of huizen bezichtigen, waarna een verslag volgt. Dat scheelt je heel wat onnodige reizen. Ook handelt hij desgewenst je koop en pratische zaken af. Meer hierover vind je hier.
foto: Ceasar wrap van Bas van Montfrans.
Recept van Bas van Montfrans. De recepten van deze creatieve kok beginnen inmiddels een constante te worden in Gereons Mag. Deze keer een easy does it wrap op de wijze van een Ceasar salad. Handig voor je picknick tijdens een reis. Dank je wel Bas voor het delen van dit gerecht!
Caesar kipcorn wrap.
Nodig:
2 tortilla wraps
2 kipcorns
2 handjes romaine sla
30 g Parmezaanse kaas
2 eetlepels caesardressing
1 klein handje croutons
zwarte peper
Bereiding:
Kipcorn bereiden. Bak de kipcorns tot ze lekker knapperig zijn. Laat ze kort afkoelen en snijd ze in dunne reepjes. Wrap voorbereiden: Verwarm de tortilla’s in een pan of oven. Hierna kun je de wrap gaan vullen. Verdeel een laagje romaine sla over de wraps. Leg de kipcorn-reepjes erbovenop. Strooi de geraspte Parmezaanse kaas en croutons erover. Besprenkel met caesardressing en voeg een snufje zwarte peper toe. Wrap oprollen hoe gaat dat? Vouw de onderkant een stukje naar binnen en rol de wrap strak op. Direct serveren!
video: De versie van Voyage voyage door Kate Ryan.
Travel tips van bloggers: Vinissima. Ingrid Larmoyeur schrijft op haar blog over wijn en de lekkerste gerechten. Op haar blog maak je als het ware een reis langs smaken. Hieronder haar reactie op de vraag welke reizen er dit jaar op de rol staan.
“Vinissima’s reisjaar Dit jaar ga ik weer eens op volle sterkte genieten van mijn reislust. Twee vakanties en twee wijntrips! Eerst een weekje met onze verjaardagen naar de Portugese Azoren-archipel, en wel naar het ‘groene eiland’ São Miguel. Beetje rondstruinen en veel vis eten? In het najaar gaan we island hoppen en vijf eilanden van Cabo Verde bezoeken. De muziek van Cesária Évora ligt al klaar en ik kijk er al jaren naar uit om Kaapverdië te bezoeken. Sfeer, cultuur en eten. Veel zin in. Nemen we wat mee terug? Ik denk niet veel, behalve mooie herinneringen en misschien een kookboek en wat schaaltjes of specerijen. De wijnreizen gaan dit jaar naar de Champagne met vrienden en naar Armenië! Sinds ik fan ben van Charles Aznavour staat Armenië al op mijn bucketlist. Boeiend om dat oude wijnland eindelijk eens te bezoeken. Al zullen we vooral wijnkelders zien… Maar 2025 wordt zeker een mooi reisjaar voor mij.” Meer lees je op vinissima
foto: Schrijflocatie in de zonnige Hérault.
Schrijfcursus in de Hérault. Vind je het leuk om korte verhalen te schrijven? Schrijf je blogs? Overweeg je om een te boek schrijven? Wil je met een frisse blik naar al je teksten kunnen kijken? Ga dan met je schrijftalent aan het werk. Ontdek hoe je je creativiteit een boost kunt geven. Hoe je met meer vertrouwen aan je teksten begint en die ook afmaakt. Hoe makkelijk het is om vrijer te denken en schrijvend je grenzen te verleggen. En hoe verfrissend het is om feedback te krijgen van iemand met verstand van zaken. Doe deze zomer mee met de schrijfcursus in de Franse Hérault. In vier ochtenden ga je onder de Zuidfranse zon in een groep van maximaal vier mensen schrijven, schrijven en schrijven. Om dan uit te vinden dat creativiteit iets is waar geen einde aan komt.
Wanneer? Maandag 2 juni t/m donderdag 5 juni 2025, maandag 12 juli t/m donderdag 15 juli 2025 Waar? Puisserguier, een mooi dorp in de Hérault. Hoe? Alle informatie vind je op de website.
foto: Cover Always Italy van Frances Mayes.
Always Italy van Frances Mayes. Het heeft de Italiaanse regering behaagd, om schrijfster en vriendin Frances Mayes het burgerschap van de Italiaanse staat toe te kennen, vanwege haar onophoudelijke lofzang op de Bel Paese. Bijvoorbeeld in het boek Always Italy, een samenwerking met National Geographic. Always Italy, an illustrated Grand Tour, vol moois uit de Bel Paese. Eerder maakte deze Italië adept al See you in the Piazza, vol persoonlijke verhalen en tips. Ze schreef samen met een andere Italië kenner Ondine Cohane (NY Times) speciaal voor de National Geographic Society een ode aan dit mooie land, waar je nooit raakt uitgekeken en -gereisd, ook niet na dertig jaar, aldus Frances. Een boek vol mooie foto’s met dito verhalen. Frances gaat voor eten en wijn en Ondine zoekt de moderne en sportieve kant op. In 20 regio’s van Noord tot Zuid. Een leuke samenwerking. Always Italy is een heerlijk reisboek ter voorbereiding op je trip of als leesvoer op je staycation adres. Buone vacanze! Overigens kun je andere verhalen van Frances lezen op haar nieuwe substack account.
foto’s: Chuletas a la Madrileña.
RECEPT: chuletas Madrileñas. Karbonaadjes op zijn Madrileens. Ik meng door de bloem een flinke snuif pimentón de la Vera en een mix van ajo & pejeril van de Mercadona, lekker pittig en rokerig. Geen zout nodig dus. Serveer de chuletas met een witte bonen- en tomatensalade. We drinken er een jong rood uit Valdepeñas bij.
Nodig:
4 schouder- of speenvarkenkarbonades (evt. zonder bot)
1 ei, losgeklopt
2 el bloem
2 tl pimentón de la Vera
2 tl ajo & pejeril van Mercadona
zout en peper, naar smaak en behoefte
paneermeel
olie om te bakken
gehakte peterselie ter garnering
2 tenen knoflook gehakt
Bereiding:
Meng 2 eetlepels bloem, 1 theelepel pimenton, knoflook peterseliepoeder, eventueel peper en zout op een bord door elkaar en haal de karbonades erdoor. Klop het ei los en haal het vlees erdoor. Paneer de chuletas. Verhit olie in een pan en bak de karbonades om en om aan. Hak de peterselie en knoflook fijn. Haal het vlees uit de pan en giet de overtollige olie weg. Fruit kort een theelepel pimentón de la Vera, peterselie en knoflook aan en garneer de karbonaadjes hiermee. Serveer de chuletas direct met deze garnituur. ¡Buen provecho!
Charles Louis VennikLandschapDe muse van Charles Louis
Overzichtstentoonstelling Charles Louis Vennik. Onlangs ontving GKT een bericht uit Zweden van de dochter van Charles Louis Vennik, een kunstenaar, waar binnenkort een overzichtstentoonstelling zal zijn te zien in Zutphen, samengesteld door vrienden van haar ouders.
Tanne schreef: “Wat een prachtige schilderijen heb ik van mijn vader, Charles Louis (Vennik) geerfd. Olieverf, gouaches, aquarellen, gravures, tekeningen, litho’s ( van eigen pers) en vele goede qualiteit reproducties. De bedoeling is een aantal van mijn vader’s werken, voor lage prijzen te verkopen, opdat op deze manier deze werken een mooie plek in de toekomst gaan krijgen. Het kan toch niet zo zijn, dat al deze prachtige schilderijen in vele de lades blijven liggen! Kijk ook even op mijn site, daar heb ik een simpele pagina voor mijn vader gemaakt.” Meer lees je hier over de kunst en kunstenaar Charles Louis.
Over Charles Louis. Van kinds af aan, wilde hij al kunstschilder worden. Zijn stiefvader verzette zich grimmig tegen dit ontluikende talent. In Den Haag ging de jonge Charles Louis in de leer bij een lijstenmaker. Via een kennis kwam hij in Laren terrecht, boerderij van Duurland, aan de Boekweitkorrel, waar hij les kreeg van de Larense kunstschilder, A.J.M. Van Dijk. Daarna verdienden hij de kost o.a. via antiquairs in Nederland en Duitsland voor wie hij oude prenten restaureerde en inkleurde. Na het vele reizen, wonen en schilderen in Duitsland, Verenigde Staten, Denemarken, Spanje, Frankrijk en uiteindelijk weer terug in Nederland, ontwilkkelde hij zijn vakmanschap door de kwaliteit na te streven van de oude meesters, zonder zich te binden aan hun stijl of techniek. Zijn streven naar perfectie resulteerde steeds weer in nieuw werk. Een hersenbloeding maakte in 1988 het werken onmogelijk. Charles Louis stierf op 29 december 1990, boos dat hij niets meer kon!
De opening van de tentoonstelling Charles Louis (Vennik) is op 15 juni 2025, om 14.00, in het Ubuntuhuis in Zutphen en loopt t/m 6 september. Openingstijden: donderdag en zaterdag van 10.00 tot 12.00. Ook kunnen bezoekers op afspraak komen.
foto: Dorp in de Berry, foto van Berry tourisme.
Chili met groene linzen uit de Berry. Chili met groene linzen uit de Berry. Vanaf de A20 zou je het niet zeggen, maar naast deze snelweg ligt een verbazend mooie streek, waar George Sand en Chopin zo graag vertoefden. Onlangs las GKT in een Frans tijdschrift over de Berry, dat de heuvels en vlaktes de componist deden denken aan zijn geliefde Mazurië. Hij schreef dus heel wat van zijn mazurkas voor piano in Sands kasteel Nohant Vic. De Berry is ook bekend vanwege de fijne witte Sancerre wijnen, om te serveren bij de lokale geitenkazen. Maar ook de groene linzen zijn niet te versmaden. Koud in een zomerse salade of op koudere dagen warm in en stoofgerecht.
foto: groene linzen AOP du Berry.
RECEPT:
Nodig 6 personen:
400 g groene linzen uit de Berry
500 g zacht rundvlees , bijvoorbeeld rumpsteak.
3 paprika’s, het liefst in verschillende kleuren
6 sappige tomaten, bijvoorbeeld roma.
6 el crème fraîche
1 grote ui
1 el chili con carne kruiden
1 el komijnzaadjes
verse platte peterselie
2 dl water
evt. wat zout
water om de linzen in te koken
Bereiding:
Doe de groene linzen in een grote pan met water en breng ze aan de kook met wat zout. Laat de linzen ongeveer een half uur koken, tot ze gaar zijn maar nog steeds stevig. Giet de linzen af en zet opzij voor later. Was ondertussen de paprika’s en snijd deze in dunne reepjes, snipper de ui en snijd de tamaten in blokjes. Verhit in een pan wat olie en fruit hierin de ui en voeg daarna de reepjes paprika toe. Voeg de chili con carne kruiden en komijnzaadjes toe en bak deze mee. Roer goed door en zorg dat het niet aanbrandt. Voeg na 5 minuten de tomaten toe en wat water. Laat het geheel even sudderen. Proef of er nog wat pit in moet in de vorm van chilipoeder. Voeg eventueel wat zout toe.
Snijd het rundvlees in dunne reepjes en verhit wat olie in een wok. Bak de reepjes kort aan en voeg het tomaten/paprika mengsel toe. Bak goed door gedurende 3 minuten. Voeg hierna de linzen toe en verwarm deze mee. Schep de gewokte chili direct op borden en schep op ieder bord een lepel crème fraîche. Versier met wat gehakte peterselie.
foto: La vie en rose van Asjha van den Akker.
La vie en rose, het nieuwe boek van Asjha van den Akker. De vrolijke zuiderse cover van het nieuwe boek van dorpsgenote Asjha van den Akker lacht je toe. Zij en haar man wonen in het midden van ons dorp in een huis, dat gezien de kleur van de gevel en luiken niet over het hoofd valt te zien. Hun coup de foudre! Asjha vindt, dat je soms iets gewoon moet doen. Een nieuwe weg inslaan naar iets waar je al lang naar verlangt. Zoals een huis aan of dichter bij de zee. Onder de mediterrane zon. Zo’n nieuwe stek vind je natuurlijk niet direct; het werd uiteindelijk een zoektocht waarover je een boek zou kunnen schrijven, zeg maar. Saillant detail was daarbij dat Asjha van een eerder bezoek ons dorp al kende. Et voilà, het boek is na enkele jaren wonen in het dorp geschreven!
“Een paar jaar geleden lagen mijn man en ik op een Grieks strandje een beetje bij te komen van weer een heerlijke, maar veel te drukke zomer in ons vakantiehuis in de Dordogne. De zon scheen op het verlaten strandje, de krekels gingen tekeer en zo nu en dan werden we getrakteerd op een zilt zeebriesje.Mijn man zei:‘Weet je wat ik wel zou willen?’‘Een Porsche of een ijskoffie’, antwoordde ik zoals altijd.‘Ja, ook. Maar toch vooral een huis aan zee.’“
Deze wens werd de start voor La vie en rose. Waar in de eerste twee bundels van Asjha hun leven in de Dordogne centraal stond, gaat La Vie En Rose over de zoektocht naar dat ene huis aan zee in Zuid-Frankrijk. En dat huis – verrassend genoeg een roze huis – werd uiteindelijk gevonden in de Hérault. Niet direct aan zee, maar wel in de buurt van de Middellandse Zee. Hoe het de twee vergaat lees je in dit nieuwe boek. La vie en rose is o.a. te koop bij je favoriete boekhandel of op bol.com. La vie en rose is voor GKT een feest der herkenning.
P.S. de vrolijke cover is van de hand van Annette Morris, lokaal kunstenaar.
foto: Spanish chorizo tijdens het 25 jaar Kroon op het Werk foodfestival.
RECEPT: tomatensalade met chorizo en serranoham.
Nodig:
1 kg grote tomaten
1 bosje peterselie
1 groene paprika
1 chorizo picante
2 rode uien
2 tenen knoflook gehakt
3 sneden oud brood zonder korst in blokjes
olijfolie
rode wijnazijn
peper en zout
8 plakken serranoham
Bereiding:
Was en snijd de tomaten in grove stukken. Was de groene paprika en snijd deze in dunne reepjes. Hak de knoflook fijn. Snijd de rode uien in ringen. Hak de peterselie grof. Meng alles met wat olijfolie en rode wijnazijn in een kom door elkaar. Leg de serranoham op bakpapier in de oven. Laat op 180 graden knapperig worden. Controleer tussendoor of de ham niet verbrandt. Verhit wat olie in een pan en bak hierin de plakjes chorizo knapperig. Schep de chorizo op wat keuken papier. Giet het overtollige vet af. Bewaar wat bakvet om de blokjes brood kort in aan te bakken. Meng de gebakken chorizo door de salade. Verdeel de tomatensalade over vier borden. Voeg eventueel nog wat zout en peper toe. Garneer met de gedroogde serranoham en de croutons.
Vinissima schreef op haar blog een leuk stuk over Spaanse chorizo.
foto: Eén van de spontane modellen van Monsieur by FM.
Monsieur by FM. Een body positive en premium ondergoedmerk uit Parijs, gemaakt van Franse op biologische wijze geteelde katoen. Ontwerper Fabien Mispelaere gaat voor kwaliteitsondergoed, dat door elke man kan worden gedragen, ongeacht zijn leeftijd of kleur, sixpack of juist buikje, dikke billen of juist niet, groot of klein. La marque, qui décomplexe.* Meer over Monsieur by FM vind je op sociale media, waar vogels van zeer diverse pluimage hun nieuwe ondergoed showen. Kijk ook eens op monsieurbyFM.
foto: Natuur gevangen door Anne Greene.
Anne Geene in de Mesdag Collectie. Als beeldend kunstenaar legt Anne Geene (1983) de verborgen schoonheid van het alledaagse in de natuur vast. In de tentoonstelling Anne Geene. Buitengewoon onderzoekt zij de natuur rondom het Haagse museum De Mesdag Collectie, van de monumentale tuin tot de nabijgelegen Scheveningse kust. Haar werken zijn nog tot en met 27 juli 2025 te zien aan de Laan van Meerdervoort..
Anne Geene is buitengewoon nieuwsgierig naar de wereld van planten, dieren en dingen. Ze verzamelt, rangschikt en fotografeert deze. Ze bestudeert en documenteert haar materiaal op zoek naar patronen en verschijnselen, haalt informatie en afbeeldingen uit relevante literatuur en verwerkt haar bevindingen in fotowerken en kunstinstallaties. Dat wat de camera objectief heeft geregistreerd staat aan de basis van al haar werken. Ze zoekt naar visuele overeenkomsten, patronen en contrasten, en maakt haar composities van. Lees hier meer over de tentoonstelling.
Map de Maar in NamibiëAvond in de woestijn.
Travel tips van bloggers: Map de Maar. Map de Maar is een bloggende streekgenoot uit de Hérault. Het was niet moeilijk haar laatste favoriete reis te raden, want daarvan deed zij kond op verschillende fora. Map ging naar Namibië, maar dan wel een privé tour met Thijs Heslenfeld. Tien tot veertiendagen de meest afgelegen tracks in een super Toyota. Wild kamperen in de tenten op het dak van de auto. Misschien niet de meest culinaire reis (ik heb in tientallen jaren niet zoveel boterhammen met pindakaas gegeten), maar Thijs kent het gebied op zijn duimpje, is een zeer ervaren 4-wheelcardriver en wildernis guide. Beter en avontuurlijker kan je het niet krijgen. Struisvogels, giraffes, olifanten, bavianen, springbokken en orix in hun natuurlijke omgeving. Sporen van leeuwen en hyena’s vlak rond ons kamp. Onmetelijke vergezichten, de totale leegte van de woestijn. Kijk op zijn site en je leest alles, wat je over deze tour moet weten. Thijs heeft ook een prachtige FB- en nog mooiere Insta page. Ook als het reizen je fysiek niet lukt, toch puur genieten. Maar Thijs zijn Afrikaanse “potje” van boerworst met groenten in bier en mangosap was niet te versmaden, evenals de lamsbout van de steengril. Er was voor de liefhebbers gintonic, Southern Comfort of een Afrikaanse sauvignon blanc. Maar Map drinkt geen alcohol, dus bleef die fles gesloten. Voor mij na het eten nog een kop avondthee. Alles natuurlijk van het houtvuurtje. Dit vindt GKT spannend reizen. Dank je wel Map de Maar! Hier lees je haar blog, La Douce op Leeftijd,
foto: Vijgentaart uit de foodybox van Maza.
Taart met mascarpone, hoemmoes en vijgen. Met dank aan Maza, de hoemmoes specialist voor dit recept, dat GKT aantrof in de foodybox van Kroon op het Werk.
Nodig:
voor het deeg:
1 citroen, de rasp 175 g zelfrijzend bakmeel 125 g extra vierge olijfolie 125 g amandelmeel 50 g fijne kristalsuiker 2 el ijskoud water ½ tl zout
voor de vulling:
500 g mascarpone 400 g Maza hoemmoes met de smaak vijg/cranberry 3 el honing 1 tl vanille-extract
ter garnering 5 verse vijgen in kwarten 25 g pistachenoten gehakt
Bereiding:
Meng de olijfolie en het ijswater door elkaar in een maatbeker. Zeef het zelfrijzend bakmeel en het amandelmeel boven een kom en voeg hier de fijne kristalsuiker, de citroenrasp en het zout aan toe. Roer het geheel door elkaar en voeg langzaam het olijfolie-watermengsel toe aan de kom, roer het geheel rustig door met een spatel en kneed het vervolgens met je handen totdat er een deeg ontstaat. Rol het deeg uit, bedek een taartvorm met uitneembare bodem met het deeg en druk het deeg tegen de zijkanten aan met de achterkant van een lepel zodat er een rand ontstaat. Prik met een vork gaatjes in het deeg, bedek de taartvorm met plasticfolie of een theedoek en plaats de bodem 30 minuten in de ijskast.
Verwarm de oven voor op 200℃. Haal de taartbodem uit de koelkast, verwijder het plasticfolie en bedek het taartdeeg met bakpapier, verdeel hier bakbonen over en bak de bodem 15 minuten blind in de voorverwarmde oven. Verwijder vervolgens de bakbonen en het bakpapier en bak de bodem nog 10 minuten in de oven totdat deze aan de randen mooi bruin kleurt. Laat de bodem minimaal 20 minuten afkoelen buiten de koelkast. Maak ondertussen de vulling door de mascarpone, Maza hoemmoes vijg/cranberry, het vanille-extract en de honing te mengen in een kom en goed door elkaar te roeren. Schep het mengsel in de afgekoelde taartbodem en strijk glad met een spatel. Snijd de verse vijgen in partjes of plakjes, hak de pistachenoten fijn en garneer de taart met de vijgen en pistachenoten.
foto: HHB Janny van der Heijden op pad voor De Smaak in zoet Milaan.
Met Janny van der Heijden op patisserietour. Dat deed ze al een keer in het boek La Douce Paris. Deze keer gaat ze in de nieuwste editie van De Smaak van Italië naar Milaan hoofdstad van Italiaanse stijl en patisserie. Speciaal voor het magazine bezocht ze emblematische patisserieën van deze stad, proefde Janny van dolci, om bij weg te dromen, sprak ze met topchefs en onthult ze de Milanese trends op het gebied van gebak. Wie anders dan Janny – culinair expert, hartstochtelijk Italië-liefhebber en zoetekauw pur sang – kon deze missie beter uitvoeren voor het tijdschrift?
In Milaan schoof ze aan bij niemand minder dan chef Diego Crosara van de wereldberoemde Pasticceria Marchesi Ze nam een kijkje in de keuken van Ernst Knam, meesterchocolatier en bekend van het programma Bake off Italia, het zusje van HHB* . Naast een zoektocht naar traditie en trends, verzamelde Janny ook de allerlekkerste adressen voor wie zelf het dolce Milano wil ontdekken. Meer lees je in De Smaak van Italië
foto: Baci di dama.
RECEPTvoorBaci di dama, dameszoenen komen uit de Italiaanse regio Piëmonte. Een zoetigheid voor bij de koffie of een glaasje zoete rode ricioto uit de Veneto. Ze werden voor het eerst gebakken in de negentiende eeuw, naar verluidt speciaal voor de Italiaanse koninklijke familie. Deze lekkere koekjes sloten het Piëmontese menu af van Keizer Culinair. GKT heeft er heel wat gebakken.
Zo maak je deze beroemde zoete koekjes.
Nodig:
70 g amandelen 2½ el fijne kristalsuiker 100 g zachte boter, plus extra om in te vetten 100 g bloem 80 g aardappelmeel 70 g poedersuiker 1 ei 1 ei chocolade-hazelnootpasta (gianduja), voor de vulling
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 160 graden. Vet twee of drie bakplaten in met wat olie of boter. Maal de amandelen en suiker fijn in een keukenmachine. Doe de zachte boter in een kom en meng er langzaam de bloem en aardappelmeel doorheen. Voeg de poedersuiker, amandelsuikermengsel en een ei toe en maak het geheel tot een mooi glad deeg. Maak hiervan 30 tot 50 kleine bolletjes ter grootte van een walnoot. Druk elk bolletje iets plat. Laat 2 uur opstijven, leg de koekjes op de bakplaat en bak daarna in 18 tot 20 minuten af. Laat de koekjes afkoelen en plak er twee aan elkaar met wat chocolade-hazelnootpasta.
foto: 750 mensen, één stad. Cover.
Tot slot: 750 mensen, één stad. Op 16 mei a.s. wordt in de binnentuin van De Nederlandsche Bank de tentoonstelling 750 mensen, één stad geopend door de president van DNB Klaas Knot. Een deel van de 1500 portretten uit dit vuistdikke boek zal hier te zien zijn! De makers zijn Alphons van Nieuwenhuis, Stefanie Swinkels en Michel Bouquet, die gedurende twee jaar 750 Amsterdammers op de gevoelige plaat vastgelegd hebben, waaronder GKT. En nu is er dan het boek! Op hetzelfde moment is ook de boeklancering en zal Klaas Knot het eerste exemplaar ontvangen. GKT gaat zijn exemplaar ophalen en meteen kijken hoe het gebouw waar hij zelf als werknemer heel wat jaren heeft doorgebracht, na de renovatie is geworden. Verslag volgt.
750 mensen, één stad is verkrijgbaar in de boekwinkel bij DNB of online te bestellen. De tentoonstelling is is te zien tot en met 11 juli 2025. Meer info: de nieuwe schatkamer.
De volgende editie van Gereons Mag heeft als thema al fresco en zomerse genoegens. Rond half juli op GKT te lezen!
Noot: reiseditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Paul & Sabine Janssen, Frances Mayes, GoodCook, Asjha van den Akker, Tanne Vermeulen-Vennik, DNB, Alphons van Nieuwenhuis, Stefanie Swinkels en Michel Bouquet, De Smaak van Italië, Kroon op het Werk, Spanish Chorizo, Maza hoemmoes, Map de Maar, Vinissima, Monsieur by FM, Museum Mesdag Collectie, Schrijfcursus Hérault en gereonskeukenthuis-archief. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
* longère: langgevel boerderij of huis, daat veel voorkomt in noordwest Frankrijk en Normandië.
*La marque, qui décomplexe: het merk zonder complexen voor iedereen.
foto: Man lezend in de tuin, Jean David Balay 1877. Foto van internet.
Lezen in de lente. In GKT ligt een stapel boeken klaar om te lezen. Le trois mousquetaires van Alexandre Dumas is daar één van, Gogme van Bas Kok een tweede. GKT weet niet hoe jullie het vergaat, maar doordat meer en meer je hand vastgekleefd zit aan de smartphone, wordt er navenant minder een boek gelezen. Mijn voornemen in dit voorjaar is daar eens verandering in te brengen. Zo ligt er in Frankrijk nog een biografie van Napoleon op GKT te wachten, alsmede een boek over Gustave Fayet, de mecenas van Béziers. Heel diverse onderwerpen, net als de boeken, die ik vandaag kort aanstip in deze blog. Koks & Kelners, Grow Food Anywhere en tot slot La vie en rose.
foto: cover Koks & Kelners.
Koks & Kelners, Patricia van den Eeckhout. Uit eten gaan is een feest. Dat wordt het behalve het eten, de ambiance ook vaak door de koks en het bedienend personeel. Alhoewel je daar tegenwoordig wat vraagtekens bij kunt zetten in sommige horeca. Patricia van Eeckhout dook in twee eeuwen geschiedenis van restaurantpersoneel tussen 1750 en 1950. Een interessant onderzoek, want tot nu toe waren deze mensen onzichtbaar. De koks in de warme keukens en de kelners als knipmessen in hun tenues. Tot en met de jaren 50 van de vorige eeuw werd een behoorlijke mate van ondergeschiktheid gevraagd. Het boek legt de focus op restaurants in de grote steden van Europa. Hoe leefden deze koks en kelners. Voor die tijd was je kok bij een rijke familie, maar met de groei van de horeca in de 19e eeuw veranderde dat. Het koken en bedienen werd een beroep, dat zich weliswaar in de openbaarheid afspeelde, terwijl dat juist niet de bedoeling was. Hoe verdienden zij hun geld? Hoe dociel waren de serveersters? En was een maître een ras entertrainer? Met dit vuistdikke boek loodst Van Eeeckhout je door deze geschiedenis. Welkom in de bijzondere wereld van koks en kelners. Uitgave van Ertsberg.
foto: cover Grow Food Anywhere.
Grow Food Anywhere. Lucie Chamberlain. Het is lente en dan gaan de groene vingers van GKT kriebelen. Groei en bloei op het zee balkon. Daarom was ik blij met dit nieuwe boek uit de RHS serie, in Nederland uitgegeven door Good Cook. In Grow Food Anywhere legt Britse tuinier Lucie Chamberlain uit hoe je je verschillende zones in je tuin kunt optimaliseren. Ze bedacht daarvoor een moestuinkompas, waarmee je het juiste gewas op de juiste plek plant. Interessant, omdat zeker hier aan de Noordzee planten last kunnen hebben van de zoute en winderige weersomstandigheden. Ze behandelt in haar boek de verschillende microklimaten ,die elke (moes)tuin kent. Van zonnig en beschut tot schaduwrijk en vochtig. Elk onderdeel heeft zijn eigen structuur en aanplant nodig. Een handig en leerzaam boek, net als de andere RHS boeken, voor de tuin hobbyist. Uitgave van GoodCook.
foto: La vie en rose op het SeaSpot balkon.
La Vie en Rose, Asjha van den Akker. Van een geheel andere orde is het nieuwe boek van dorpsgenote Asjha van den Akker. Zij en haar man wonen in het midden van ons dorp in een huis, dat gezien de kleur van de gevel en luiken niet over het hoofd valt te zien. Hun coup de foudre! Asjha vindt, dat je soms iets gewoon moet doen. Een nieuwe weg inslaan naar iets waar je al lang naar verlangt. Zoals een huis aan of dichter bij de zee. Onder de mediterrane zon. Zo’n nieuwe stek vind je natuurlijk niet direct; het werd uiteindelijk een zoektocht waarover je een boek zou kunnen schrijven, zeg maar. Saillant detail was daarbij dat Asjha van een eerder bezoek het dorp al kende. Et voilà, dat boek is na enkele jaren wonen in het dorp geschreven!
“Een paar jaar geleden lagen mijn man en ik op een Grieks strandje een beetje bij te komen van weer een heerlijke, maar veel te drukke zomer in ons vakantiehuis in de Dordogne. De zon scheen op het verlaten strandje, de krekels gingen tekeer en zo nu en dan werden we getrakteerd op een zilt zeebriesje.Mijn man zei:‘Weet je wat ik wel zou willen?’‘Een Porsche of een ijskoffie’, antwoordde ik zoals altijd.‘Ja, ook. Maar toch vooral een huis aan zee.’“
Deze wens werd de start voor La vie en rose. Waar in de eerste twee bundels van Asjha hun leven in de Dordogne centraal stond, gaat La Vie En Rose over de zoektocht naar dat ene huis aan zee in Zuid-Frankrijk. En dat huis – verrassend genoeg een roze huis – werd uiteindelijk gevonden. Niet direct aan zee, maar wel in de buurt van de Middellandse Zee. Hoe het de twee vergaat lees je in dit nieuwe boek. La vie en rose is o.a. te koop bij je favoriete boekhandel of op bol.com.
foto: Pasen bij de bakker in het dorp.
Lezen in de lente, GKT wenst iedereen VROLIJKE PAASDAGEN.
foto: De aloë vera bloeit als voorbode van de lente.
Winter in de Languedoc. Als GKT de berichten mag geloven beleeft Nederland een zonnige nawinter. GKT ziet op foto’s blauwe luchten en zon. Een fenomeen, dat in de Languedoc normaliter de standaard is, maar dit jaar node ontbrak. Waarschijnlijk ben ik verwend geraakt de eerste twee droge en te warme winters hier. Met stof op de wegen, zon en temperaturen boven de 20 graden in februari. Twee winters van droogte. Maar niet getreurd en heel fijn voor de boeren: deze winter werden we getrakteerd op behoorlijk wat regen. De beken stroomden vol, de rivieren traden buiten hun oevers en als de tramontane na twee dagen net de boel had drooggeblazen, begon het een week lang van voor af aan. In het Frans worden zulke buien episodes méditerranéannes genoemd, wanneer het warme vocht van de Middellandse Zee botst tegen de koude bergen. De buien waren ook wel nodig gezien de twee droge jaren ervoor. Want de wijnbouw in deze streek is een grootverbruiker van water. Naast overlast levert het ook spectaculaire plaatjes op van wilde rivieren en hagelwit besneeuwde Pyreneeèn. De lente laat nog wat op zich wachten, maar zo gauw de regen ophield en de zon zich aandiende ging GKT op pad, de bergen in, om de boel te aanschouwen. De Gorges d’Héric met watervallen, de snel stromende Orb bij Cessenon of de nog kolkende zee van de storm bij Cap d’Agde. Een voordeel van de regenval is dat het lijkt alsof Persephone ontwaakt en verfrist door een koele douche haar mooiste kleed aantrekt. Overal popelen de bloemen en het groen, om hun lentedracht te laten zien. En dat gaat snel nu de zon de bodem verwamt. Het wordt lente.
Winter in de Languedoc. Een fotoblog……
foto: De besneeuwde Canigou vanuit Rivesaltes.video: de bron van de Cesse in Ferrals les Montagnes.foto: het stille Carcassonne in de Aude.foto: Op een koude zaterdag brandt de kachel bij een vriend in de bergen.foto: De Orb bij Cessenon.video: De zeevlakte vlakbij Gruissan.foto: Hopperdepop de bergen in. Gorges d’Héric.video: Kathedraal van Narbonne met orgelmuziek.foto: Iemand is zijn boot vergeten…..foto: Roquebrun in spiegelbeeld.video: Waterloop bij de krachtcentrale in de Orb.foto: bloeiende amandel in Minerve.foto: De rivier bij Roquebrun.foto: Seiche op zondagmorgen in Saint Chinian.video: De Kaap van Agde na de storm.foto: Iris als lentebode.
Winter in de Languedoc, met een recept uit Bonen! van Joke Boon voor warme cassoulet.
foto: Cassoulet van Joke.
Cassoulet met kievietsbonen. uit het boek Bonen!
Nodig:
200 g kievitsbonen of andere witte bonensoort, 6 tot 12 uur geweekt in koud water.
2 laurierblaadjes
plantaardige olie
2 uien gesnipperd
2 teentjes knoflook gehakt
300 g dunne speklapjes
1 klein blikje tomatenpuree
1 tomaat fijngesneden
3 takjes tijm
250 ml witte wijn of groentebouillon
100 g gerookt ontbijtspek in plakjes
250 g varkensbraadworst, 2 à 3 stuks
65 g gr4of paneermeel
25 g boter in blokjes
3 el gehakte peterselie
zout en versgemalen peper
Bereiding:
Breng de bonen aan de kook met het weekwater en de laurierblaadjes. Laat ze in 45-60 minuten gaar koken. Controleer door er een te proeven. Kook zo nodig langer. Verwarm de oven voor op 160 graden. Verhit een scheut olie in een koekenpan en fruit daarin de ui en knoflook gedurende 5 minuten. Snijd de speklapjes in dobbelstenen en kruid deze met zout en peper. Doe de blokjes bij de uien en bak ze al omscheppend een paar minuten mee tot het vlees begint te kleuren. Voeg de tomatenpuree toe en bak even mee, zodat de puree kan ontzuren. Voeg de fijngesneden tomaat, de takjes tijm en 150 ml van de wijn of groentebouillon toe en laat 10 minuten zachtjes pruttelen.
Verhit in een andere koekenpan een scheut olie. Snijd het gerookte ontbijtspek in stukjes en de worsten in plakken. Bak het spek en de worst in circa 6-8 minuten bruin. Laat nu de bonen uitlekken, maar houd de laurierblaadjes bij de bonen. Neem een ovenschaal of braadpan. Doe eerst de helft van de bonen erin, dan de helft van het vlees tomatenmengsel en de helft van het spek- en worstmengsel Bestrooi met de helft van het paneermeel en giet de resterende wijn of groentebouillon erbij. Herhaal deze laagjes maar voeg geen wijn meer toe. Leg wat klontjes boter op het laagje paneermeel en schuif de ovenschotel in het midden van de warme oven. Laat 1 1/2 à 2 uur stoven Schep tussendoor één of twee keer het geroosterde korstje door de bonen. Of zeven of acht keer! Serveer de cassoulet in diepe borden bestrooi met gehakte peterselie.
foto: het dorpsleven in de heuvels doet denken aan de Joseph Guy reclame uit de jaren zeventig.
Fotorondje door de Languedoc met recept. Veel mensen, ook Fransen, kennen de Languedoc van de stranden, het campingleven en zomervakantie. In juli en augustus zijn de stations balnéaires bomvol met zontoeristen. Een fenomeen, dat aan de kusten van de drie mediterrane Occitaanse provincies in gang is gezet in de sixties. De Franse werknemer kreeg vakantie in augustus en trok naar de Midi voor zon, zee en strand. Dat is te zien aan de duizend in een dozijn badplaatsarchitectuur. Inmiddels leven we zo’n zestig jaar later en lijkt dit fenomeen allemaal wat achterhaald. Natuurlijk bedienen de twee grootste badplaatsen aan de Golfe du Lion, Argelès sur Mer en Cap d’Agde nog steeds de zonzoekers, maar de moderne reiziger wil tegenwoordig meer. Stedelijk vertier, rurale genoegens en cultuur. De stad Béziers zet sinds kort in op de citytripper, Cap d’Agde profileert zich meer en meer als 4 seizoenen oord. (voorheen was alles van eind september tot april dichtgetimmerd) en wijndomaines in het achterland laten zich meer en meer als plek zien, waar meer te beleven valt. Van museale attracties tot wellness. Diversificatie. Het maakt deze streek sprankelender. Er is zoveel te ontdekken in deze mooie regio. De hoge bergen, de heuvels vol wijngaarden en de kustvlakte met, naast toerisme, zoutpannen en oesterteelt. In de étangs van de Narbonnaise is het goed (kite)surfen door de valwinden uit de bergen. De sfeer is wat gemoedelijker en simpeler te noemen dan in die andere Zuid Franse regio PACA*. Dorpen ogen wat rommeliger in de Midi, het tempo is lager en soms lijkt de tijd wel te hebben stilgestaan. GKT houdt hier wel van en probeert telkens wat nieuws te ontdekken buiten zijn eigen dorp in de heuvels. En….. daar ben ik nog lang niet mee klaar. Vandaag een foto- en videoreportage van deze fijne streek, met als uitsmijter een recept voor moules farcies à la Sètoise.
foto: de vulkanische kaap van Agde, één van de oudste steden van Frankrijk.
foto: het roze water en zout van de salins bij Gruissan.
video: De koks zijn druk aan het werk in de keuken van Les Grands Buffets de Narbonne, dat moet je een keer beleven.foto: Toerisme zonder reuzenrad bestaat niet. In de haven van Cap dÁgde hebben ze een fijn exemplaar.
foto: Béziers aan de Orb in de herfst. Deze stad is het bezoeken waard. De laatste jaren wordt de oudste stad van Frankrijk steeds mooier en leuker.
video: Een vissserskotter vaart de Hérault op in Grau d’Ágde.foto: In het begin van de 20e eeuw kocht een rijke mecenas de vervallen abdij van Fontfroide. Een prachtige plek om van de stilte te genieten vlak buiten Narbonne.video: Wie Languedoc zegt, zegt wijn! Elke plaats heeft wel een eigen wijnfrabriek. Stap daar eens binnen in september als ze op volle toeren draaien.
foto: GKT koopt graag wijn bij de leuke winkel van de coöperatie van Cessenon.
foto: In de feaubourg van Béziers zit een hele fijne hal vol brocante. Matthieu wijst je graag de weg.foto: Het kaasbuffet vol tommes bij Les Grands Buffets.video: De rivier Orb bij het pittoreske dorp Roquebrun in de Haut Languedoc.foto: In het dal van de Cesse ligt het Kathaarse dorp Minerve verscholen. Een must visit.
RECEPT:Mosselen op de wijze van Sète. De havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van de zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.
Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.
Nodig:
20 grote schone mosselen 400 g half om half gehakt peterselie fijngehakt zout en peper 2 tenen knoflook 1 ei 1 blik gepelde tomaten 1 blikje tomatenpuree 3 dl witte wijn 2 dl water citroenrasp
Bereiding:
Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie. Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan. Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.
video: verse vis komt aan wal in havenstad Sète.
* PACA = de afkorting voor regio Provence, Alpes, Côte d’Azur.
Carnaval in Frankrijk. Zondag barst onder de rivieren het driedaagse carnaval los. GKT is opgegroeid in pronkjuweel Oeteldonk en het fenomeen carnaval is iets waar GKT elk jaar met veel genoegen aan terugdenkt. Puur jeugdsentiment. Moet er wel bij zeggen, dat ik een niet dusdanige carnavalsganger ben, dat ik jaarlijks terugkeer, zoals vele andere zuiderlingen wel doen. Maar carnaval heeft wel een plekje in mijn hart. Het blijft een interessante traditie, waarvan aan, niet met dit feest opgegroeide mensen, moeilijk de portée valt uit te leggen. Tot zover carnaval in Nederland. Wat GKT boeit, zijn de verscheidene uitvoeringen van Mardi Gras, vette dinsdag op verschillende plekken in Frankrijk. Van Duinkerken tot Nice en van Châlon sur Saône tot Limoux. Verschillende carnavalsvieringen met ieder een heel eigen karakter.
foto: carnval in Limoux, Aude.
Limoux, in de Aude kent het langstdurende carnaval, dat wereldwijd bestaat. Het traditioneel Occitaanse gebeuren neemt bijna drie maanden in beslag en wordt met overgave gevierd van begin januari tot en met carnavalsdinsdag. Limoux is de stad van de blanquette, de oudste mousserende wijn ter wereld. Move over Champagnestreek, want de bakermat ligt hier zullen ze je hier altijd vertellen. Nice is een heel ander verhaal, maanden werken de verschillende broederschappen in deze stad aan mooie verlichte praalwagens, die tijdens het carnavalsfeest door Nice trekken, eindigend op de Place Massena. Er is een zee aan bloemen, die als een regenbui over het publiek neerdaalt. Daarna barst het grote bal los.
foto: In Duinkerken kunnen ze er ook wat van.
Duinkerken is een heel ander verhaal. Een carnaval vol maritieme tradities. Met de verkiezing van de meeuw van het jaar. Dat is de man of vrouw, die het beste een meeuwengeluid kan maken. Vanaf het stadhuis worden haringen, tegenwoordig vacuüm verpakt naar de carnavalsvierders gegooid en het grote feest rondom Jan Bart, de held van Duinkerken. Een soort Piet Hein, die allerlei schepen wist te enteren en kapen. In de grote feesthal gaan de Duinkerkers dan los rond zijn piratenschip. Het grote Bal des Corsaires.
foto: Nice, Place Messana.
Tot slot Châlon sur Saône, de bakermat van het Bourgondische carnaval. In deze stad wordt tien dagen lang uitbundig carnaval gevierd. De koning van de Gôniots, de carnavalesk uitgedoste mensen, neemt dit jaar 24 februari ‘s avonds officieel de sleutels van de stad in ontvangst en dan barst het feest los. Hoogtepunt is de optocht op beide zondagmiddagen. Meer dan 1.200 personen en imposante praalwagens, in muziekgroepen en als Gôniot uitgedost trekken langs het publiek dat zich heeft verzameld langs de rivier en in het centrum van de stad.
foto: Goniots in Châlon.
RECEPT voor bugnes de Lyon.
In Frankrijk komen tojdens de carnavalsperiode heel wat beignets op tafel. Bugnes of te wel gefrituurde reepjes deeg met citroenschil zijn een klassieker uit de keuken van Lyon. Deze lekkernij wordt traditioneel gemaakt op de eerste zondag van de vasten, maar velen vinden het zo lekker, dat de bugnes Lyonnaises ook op andere dagen van het jaar verkrijgbaar zijn. Ze liggen bij veel bakkers in de stad. De wijn die bij deze zondagse traktatie hoort is een crémant de Bourgogne, het liefst een blanc de noirs. Een sprankelende bubbelwijn gemaakt van de pinot noir druif.
foto: bugnes uit Marmiton.
Nodig:
schil van halve citroen 500 g bloem 6 eieren 90 suiker 100 g zachte boter 2 tl rum 1/2 tl zout olie om te frituren poedersuiker
Bereiding:
Schil de citroen en kook de schil kort in heet water. Laat afkoelen en hak fijn. Doe de bloem in een kom, breek de eieren erboven. Voeg de zachte boter, 1/2 tl zout, suiker, rum en citroenrasp toe. Maak een stevig deeg van alle ingrediënten. Bestrooi een plank met wat bloem en kneed het deeg goed door. Zet het deeg daarna 2 uur in de ijskast. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven plank en maak er dunne repen van. Verhit in een pan de olie en frituur de repen deeg beetje bij beetje. Keer ze halverwege om. Als de bugnes goudbruin en gaar zijn, schep je ze op keukenpapier. Ga zo door tot alle repen gefrituurd zijn. Serveer direct bestrooid met poedersuiker.
Identità. Cucinare è un’arte. Cucinare con il cuore è la piu grande arte! De roots en recepten van Peppe Giacomazza, komen samen in het lijvige kookboek Identità. Samen met fotograaf Max Vicca wilde deze kok een boek maken, waarin je hem en zijn drijfveren beter leert kennen. Zijn habitat Italië, dat bestaat uit familie en vrienden. E piu, het lekkerste eten ter wereld! Koken, de Bel Paese en familie vormen de roots van deze Italo-Belg, die in Genk restaurant La Botte bestiert. Samen met zijn broer Gaspare, die aldaar als sommelier tekent voor de wijnen. Giacomazza vindt het een feest, om elke dag zijn gasten te ontvangen en verwennen met al dat heerlijks uit de Laars. Koken is voor hem kunst. Koken met zijn hart en voor familie en vrienden is voor hem de grootste kunst. Andiamo!
foto: cover Identità.
Peppe en Max gingen samen op reis door het beeldschone Italië, een lappendeken van allerlei landschappen, kookstijlen, regionale gerechten en overlevering. Van Noord naar Zuid verkende Peppe de “Italiaanse” keuken en Vicca legde alles vast op de gevoelige plaat. Het werd een kookboek, waarvan Peppe hoopt, dat het je reisgezel is door dit land en door de keuken.
Identità is een lust voor het oog geworden en de recepten zijn prachtig, maar ook alledaags. In zeven hoofdstukken, of pijlers, neemt Giacomazza je mee langs de dingen en recepten, die zijn roots en hele wezen vormen. Numero uno: la famiglia. De kok groeide op in een typisch Italiaanse familie. Hij stapte al jong in de zaak van zijn vader, net als zijn broer. Eten doe je met familie is het credo in deze van oorsprong Siciliaanse familie. Een bordje pasta alle sarde, gepaneerde zwaardvis en toe natuurlijk cannoli van het eiland Sicilië. Pijler twee zijn de tradizioni. De manier waarop het hoort in het Italiaanse leven. Een sterk concept, waaraan volgens Peppe niet valt te tornen. Denk hierbij eens aan een kloeke risotto alla Milanese met merg op zondag.
De insegnanti (leermeesters). komen voorbij. De kok koestert nog steeds zijn grote voorbeelden. Gevolgd door cumpari, kompanen, de overtreffende trap van vriendschap. Vrienden, die deel zijn van je famiglia. Samen met je cumpari eet je een bord parmigiana di melanzane, een flukse bistecca alla Fiorentina en sluit je vrolijk af met een tartufo affogato.
FEEST, la Festa. Dit is een groot onderdeel van de identiteit van de Italiaan. Natale con i tuoi, Pasqua con chi vuoi. ( Kerst vier je met je familie, Pasen met wie je wilt) is het adagium. Feest en eten is wel toevertrouwd aan Italianen, ook aan Giacomazza. Cin cin met een klassieke negroni, risotto met tong alla mugnaia (molenaarsvrouw) en een zoet dessert van amarena kersen. La squadra, het team van La Botte wordt niet oversgeslagen in het kookboek. Op hen draait het leven van het restauarant La Botte.
Tot slot Peppe zelf. Wie goed met zichzelf overweg kan, kan overweg met iedereen, vindt hij. Ondanks, dat er Siciliaans bloed vloeit door zijn aderen, is Peppe Giacomazza ook een kind van het Limburgse Waterschei. Een pluriforme wereld. Deze componenten maken voor hem zijn keuken in La Botte. Meer heeft deze kok niet nodig. En elke dag is zijn dank hiervoor groot. FINE!
Identità is een kookboek vol heerlijke en originele recepten van de hand van deze maestro. Voor de fotografie in zijn bijna filmische stijl tekende Max Vicca. Ga deze winter eens al lezend en kokend op reis met deze twee heren zou GKT zeggen.
Gereons Mag de wintereditie 23/24. De decembereditie van Gereons Mag ging helaas niet door, maar er bleven genoegen onderwerpen op de plank liggen, om een winterse editie samen te stellen. Het is januari 2024, elke keer verbaast GKT zich hoe snel de jaren omvliegen en seizoenen wisselen. Na het gedruis van de feestdagen in december valt me elke keer op, hoe snel de dagen alweer lengen. Of is dat wishful thinking? Het aftellen naar de lente is begonnen. Toch wil je daarbij niet helemaal de winter overslaan, althans, mits het niet continu regent, want wat dat betreft is ons land wel aan de beurt geweest. In tegenstelling tot het Zuid Europese gebied, waar de droogte nog immer voortduurt. En er geen spatje regen valt. Enfin, we gaan het over enkele weken zien. Voor nu een verkorte wintereditie van Gereons Mag met zuurkooltaart, kunst, een tzatziki in een modern jasje van DOOR73, heren uit Palm Springs, wintersporteten, Italiaanse kookkunst, schaatsen en een Romeinse keizer.
foto: zuurkooltaart voor de winter.
Zuurkooltaart Bas van Montfrans. We trappen de wintereditie van Gereons Mag af met een gezellig winterrecept van Bas, een fervent lid van de Gay Cooking Club op Facebook. Proef eens zijn zuurkooltaart.
Nodig:
500 gram zuurkool
1 ui, fijngehakt
200 gram spekjes
200 gram geraspte kaas
4 eieren
200 ml zure room
zout en peper naar smaak
1 ongebakken taartbodem
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180°C. Bak de spekjes in een koekenpan tot ze knapperig zijn. Voeg de fijngehakte ui toe en bak tot de ui zacht is. Laat de zuurkool uitlekken en druk het vocht er zoveel mogelijk uit. Meng de zuurkool met de gebakken spekjes en ui. Verdeel het zuurkoolmengsel gelijkmatig over de ongebakken taartbodem. Klop de eieren en zure room samen in een kom. Voeg zout en peper toe naar smaak. Giet het eimengsel over de zuurkool. Strooi de geraspte kaas over de bovenkant. Bak de quiche in de voorverwarmde oven gedurende ongeveer 30-35 minuten, of tot de bovenkant goudbruin en de vulling stevig is. Haal de quiche uit de oven en laat hem een paar minuten rusten voordat je hem aansnijdt. Serveer direct.
foto: het kleurrijke werk van Eulderink.
Jos Eulderink. GKT biedt altijd een podium aan mensen met een bijzondere passie, verhaal of talent in de vorm van een gastblog of ingezonden stuk. Deze schilder uit het Twentse land wilde graag een bijdrage leveren aan Gereons Mag. Eulderink werd in 1967 geboren in Losser en nadat hij op zijn 23ste zelfstandig woonde, ging hij uiting geven aan onder andere zijn creativiteit. Hij had immers op zijn eigen plek de vrije hand, om zijn leven en gevoelens op het canvas vast te leggen. Het begon in de Kerstperiode. Voor Jos in die tijd de meest creatieve tijd van het jaar. Zelf ontworpen kerstkaarten maken. Het voelde allemaal te gek. Hij schilderde kasten in primaire kleuren, maar in zijn beginperiode als schilder speelden vooral zwart en rood als kleuren een hoofdrol.
foto: Jos Eulderink.
Zijn leven kreeg een wending met de verhuizing naar nabijgelegen stad Enschede. Hij vond daar werk, kon er uitgaan in het gay circuit en er was sport. Jos ging schilderen, aanvankelijk in groepsverband, maar merkte al rap, dat hij zich solitair beter kon concentreren op zijn creatieve proces. Exit groepsverband, de gezelligheid zou hij gaan missen. Hij kocht een schildersezel, verf en penselen en ging thuis aan het werk. Zijn woonkamer werd het atelier. Wel zo gemakkelijk, want dan kon hij du moment aan het schilderen slaan. Eulderink ontwikkelde een abstracte stijl met grotendeels primaire kleuren. Over zijn schilderkunst meldt hij aan GKT, dat het hem rust geeft en hij er, al dan niet met muziek op de achtergrond, zijn creativiteit in kwijt kan. Schilderijen maken vormt een soort mediatie, maar heeft ook een helende werking op oude en pijnlijke herinneringen. Overigens niet alleen pijnlijke, maar ook mooie tijden beleeft Jos al schilderend. Naast schilderen is deze schilder ook model voor fotografen en heeft hij meerdere malen geposeerd in ruimtelijke kunstwerken. De groei is er. Exposities van zijn werk volgden, o.a. in Enschede en Amsterdam. Maar in zijn creativiteit is Jos Eulderink altijd op zoek naar groei en kleurrijke ideeën. Meer lees je op zijn website colorfulworld.
foto: Haute Savoie spiegeling van de besneeuwde toppen in een meertje.
Recept voor tartiflette van professeur Circonflexe. SAVOIE. Hoge Alpen, gletsjers, blauwe luchten, weergaloze meren en diepe lange dalen. Savoie, oú les savoyards savent à vivre délicieusement. Savoie is een wintersportparadijs en dat skiën en snowboarden maakt hongerig. Eenmaal terug in het chalet eet professeur Circonflexe graag tartiflette, een stevige aardappel-ovenschotel met Reblochon, de lokale kaas. Overigens geen oud gerecht, want dit gerecht werd in de jaren tachtig bedacht voor de hongerige wintersporter.
Nodig:
1 kg vastkokende aardappelen
250 g spekblokjes
4 sjalotten gesnipperd
200 ml crème fraiche
1 hele Reblochon in plakken
peper & zout
Bereiding:
Schil de aardappelen en kook deze in 20 minuten gaar met wat zout naar smaak. Laat afkoelen en snijd er plakjes van. Fruit de sjalotten in wat boter en voeg daarna de spekblokjes toe. Voeg de crème fraiche toe. Maak op smaak met wat peper uit de molen. Maak in een ovenschotel om en om laagjes van aardappel en het spekjes/roommengsel. Snijd de Reblochon in plakken en leg deze erbovenop. Bak de tartiflette af in een oven van 180° Celsius gedurende 25 minuten. Serveer de tarfiflette met wat waterkers.
Tip: je kunt de tartiflette ook maken met de raclettekaas van Emmi, die ik aantrof in de foodybox kersteditie van Kroon op het werk.
foto: animatie van buste Julius Caesar.
Julius Caesar. De Bello Gallico, ik heb het lesboek, dat verplichte kost was op Beekvliet nog steeds. Het boek, dat is geschreven door Julius Caesar, veldheer en staatsman, die later imperator zou worden. En zo de Romeinse Republiek veranderde in een keizerrijk dat in het Westen stand zou houden tot en met het jaar 476. Onlangs bezocht ik de mooie tentoonstelling over het leven van deze icoon. Een flashback naar de lessen Latijn en klassieke geschiedenis op het gymnasium. Een herhalingsoefening, deze tentoonstelling met veel tekst van Suetonius, ook zo’n klassieker in het eindexamenrepertoire. Ik vond deze tentoonstelling zeer de moeite waard en duik nu mijn boekenkist in om verder te lezen. Want over deze Romeinse man en zijn opvolgers heeft GKT literatuur genoeg
foto: Julius en zijn Galllische opponenten.
Met de blik van nu vertelt de tentoonstelling over één van de spannendste verhalen uit de wereldgeschiedenis, het levensverhaal van Julius Caesar. Zijn dood is misschien wel de bekendste politieke moord ooit. Ruim 2000 jaar later is zijn nalatenschap nog steeds actueel. De alleenheerser naar wie de maand juli is vernoemd, aan wie we de titel keizer ontlenen, die een hartstochtelijke relatie met Cleopatra zou hebben gehad en die delen van het huidige Europa wreed aan zijn gezag onderwierp. De bezoekers leren de dictator kennen als een veelzijdig en complex figuur met vele gezichten. Hoe kijken we anno 2024 naar hem? Vinden we hem een roemruchte strateeg of een tiran?
foto: Julius Caesar in licht.
Ik kwam, ik zag en ging ten onder. De tentoonstelling Julius Caesar is tot en met mei 2024 te zien in H’art museum Amsterdam Aanrader!
foto: Ijspret van Hendrick Avercamp in het Rijks.
Kippensoep met balletjes. Zo’n handig gerecht om te maken op een koude dag, zodat je de hele week ervan kunt genieten. Warme kippensoep voor na een wandeling door de kou of rit op het ijs. Want alle harten gaan weer sneller slaan deze week. het ging vriezen, dus schaatsen uit de kelder en afwachten wanneer het kan. In Gereons Keuken Thuis geen onbekend fenomeen. Kan het of niet? In ieder geval is er niets Hollandser dan verlangen naar ijs, schaatsen en zwieren. De schilderijen van Hendrick Avercamp in het Rijksmuseum laten niets aan de verbeelding over. Wij Nederlanders trokken er in de 17e eeuw en masse op uit om van dit natuurverschijnsel te genieten. Gezellig! Met koek en zopie. Of warme kippensoep.
De vorst heeft ook een ander voordeel. Mijn balkon doet dienst als extra ijskast. Ideaal om de verse kippensoep overnacht te laten inklinken. De volgende dag schep je dan zo het vet eraf. Want het is per slot van rekening nog steeds januari en dan dienen we aan onze lijn te denken toch?
Nodig:
3 kippenbouten
1 prei in dunne ringetjes
2 tenen knoflook
2 wortels in plakjes
1/2 selderijknol in blokjes
250 g kippen gehakt
1 tl nootmuskaat
2 tl kerriepoeder
gehakte bieslook
gehakte peterselie
peper en zout
2 l water
1/2 citroen
Bereiding:
Doe de kippenbouten en water met een schep zout, kerriepoeder en peper in een pan en breng aan de kook. Meng het gehakt met wat nootmuskaat, zout en peper en draai er kleine balletjes van. Snijd de groenten en knoflook fijn. Als de bouillon kookt schuim je deze af. Voeg de gesneden groenten, kruiden, knoflook en balletjes toe. Laat de kippensoep 2 uur trekken. Doe een stevige deksel op de pan en laat de kippensoep buiten afkoelen. De volgende dag schep je het vet eraf. Je vist de bouten uit de kippensoep en verwijdert het vlees van de botten. Snijd het vlees fijn en doe terug in de soep. Verwarm de kippensoep opnieuw en laat hem goed doorwarmen. Voeg eventueel nog wat zout en peper toe. En voor de liefhebbers van pittig een snuifje chilipoeder. Maak de de soep af met het sap van een halve citroen. Want soep kan niet zonder wat zuur. Serveer de soep met dikke sneden boerenbrood met gezouten boter. Want zo strikt is dat lijnen in Gereons Keuken Thuis ook weer niet.
foto: cover The Old Gays,
The Old Gays, le book. Stel je eens voor. Palm Springs, gay mekka, op een kleine compound wonen 4 totaal verschillende mannen, met samen zo’n 240 jaar levenservaring. Ze noemen zichzelf The Old Gays. Het begon allemaal op You Tube als een uitdaging van een millennial filmmaker, die bij hen inwoonde. Nu vormen ze een wijdverbreid fenomeen op Instagram. Er verscheen een boek van hun hand, hun guide to the good life. Leeftijd is slechts een nummer, ieder heeft zijn eigen talenten, gender en sexualiteit zijn fluide en deze vier mannen zijn geenszins van plan te stoppen, vanwege hun senioriteit. Zoveel lol hebben ze samen daar in Palm Springs. Want…, ouder worden kan best intimiderend zijn, de uitdagingen, waar je voor komt te staan te veel, maar de remedie, die The Old Gays willen meegeven is: Sometimes the best is being saved voor last! Lees dus hun vrolijke memoires.
Uitgave van WilliamCollins Books
foto: tzatziki van rode biet.
Door73, tzatziki van rode biet. De food vibes van Eric Ivanidis en Marcelo Ballardin. Twee vrienden, die elkaar hebben ontdekt in de keuken. Eerst in het pittoreske Zeeuws Vlaanderen, later verder samen in het restaurant OAK en nu separaat in DOOR73. Je zou deze twee bijna een culinaire tweeling noemen, die veel gemeen hebben. Vooral fusion eten. Ballardin door zijn Italo-Braziliaanse roots en Ivanidis door zijn Kretenzische. De twee heren zijn behalve goede vrienden ook concullega’s aan het fornuis. Na jaren samenwerking werd het tijd voor Eric Ivanidis om zelf aan het roer te staan. Resto DOOR73 werd geboren in het Gentse. Met de onverlate steun van Ballardin. Ze combineren hun vriendschap en foodvibes hier met cocktails, hapjes, shared dining en heerlijke gerechten. Mediterrane gerechten met Zuidamerikaanse vibes en Aziatische kruiding. En dat verhaal vertellen ze samen in dit nieuwe kookboek, waarin je de weerslag vindt van hun symbiose. Een vrolijke, maar ook spannende fusionkeuken, waarin wereldwijde stijlen elkaar ontmoeten.
RECEPT: tzatziki van rode biet.
Nodig:
voor de ingelegde mosterdzaad:
50 g mosterdzaad
50 g suiker
100 ml witte azijn
50 ml water
voor de taztziki:
30 g rode biet
100 g Griekse yoghurt 10%
2 g zout (additioneel)
10 ml olijfolie
4 ml witte wijnazijn
10 g ingelegd mosterdzaad
2 tenen knoflook geperst
10 g rauwe biet, wat snijbiet ter garnering
20 g feta verkruimeld
2 neden geroosterd desembrood
1 g oregano
lik/scheutje olijfolie
Bereiding:
Ingelegd mosterdzaad; Doe alle ingredienten in een steelpan en kook alles gedurende 3 minuten. Giet over in een schone pot en laat het geheel rusten in de ijskast.
Tzatziki: Verpak de bieten in aluminiumfolie en bak deze 45 minuten of langer in een oven, voorverwarmd op 180° C. tot ze zacht zijn. Laat afkoelen. Schil de biet en rasp fijn. Meng alle ingrediënten, behalve brood, feta, oregano, snijbiet en lik olijfolie, in een kom en meng het geheel goed door. Serveer de tzatziki als bolletjes in een kom met een blad van snijbiet. Serveer er een snee geroosterd brood bij met daarop verbrokkelde feta, een dash olijfolie en wat oregane. Kali Orexi sas!
DOOR73 is een uitgave van Lannoo.
foto: cover OAK, de memoires van Marcelo Ballardin.
Over OAK: “de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.” Lees meer.
foto: cover Identità.
Identità. Het leven van Italo-Belgische chef, auteur en TV-cook Peppe Giacomazza is elke dag een feest in zijn restaurant La Botte in Genk. Vernieuwing en klassieke gerechten vormen de pijlers van zijn identità. In een mooi vormgegeven kookboek reist hij door de Bel Paese, op zoek naar de ziel en roots van de Italiaanse keuken. Maar ook op zoek naar inspiratie voor zijn restaurant. Dat voordeel heb je als Italo-Belg. Je kunt over de verscheidene regio’s heen kijken en koken. Een belangrijk element voor Giacomazzo is tafelen met familie, kompanen en vrienden. De quintessentie van het Italiaanse leven: samen eten! Identità is een kookboek vol heerlijke en originele recepten van de hand van deze maestro. Voor de fotografie in zijn bijna filmische stijl tekende Max Vicca. Ga deze winter eens al lezend en kokend op reis met deze twee heren zou GKT zeggen.
Uitgave van Pelckmans.
foto: zoutarme pastasalade.foto: velouté van tante Doubs sans sel.
Zoutarm eten, een hele puzzel. Na het nieuws van half november over de conditie van zijn hart, startte GKT met een zoutarm dieet. Geen sinecure. Ik kan begrijpen, dat veel mensen daarvoor een diëtiste nodig hebben. De queeste in de supermarkten begon, want 95% van de producten in de schappen valt af. Vanwege een veel te hoog zoutgehalte. Wat doe je dan, als je maar maximaal 5 gram zout (zijnde 2 gram natrium) op een dag binnen mag krijgen? Overigens raadt het Voedingscentrum iedereen aan om niet meer dan 6 gram zout per dag te consumeren. En reken maar, dat er heel wat toegevoegd zout zit in kant en klare producten. Dan ga je zoveel mogelijk dingen zelf zoutloos of -arm bereiden. En je gaat je natriumconsumptie managen. Een hele puzzel. En het kost veel energie. In de groep Foodbloggers BENELUX op Facebook verzuchtte ik, dat ik me soms net een wandelende rekenmachine voel. Inmiddels heb ik de zout- en natriumcalculatie en het zoutarm koken goed onder de knie. GKT ontdekte zelfs, dat er voorheen helemaal niet zo zout werd gekookt in het keukentje. Het zijn de pre fab producten, die het verschil maken. Een leuke uitdaging dus. GKT is benieuwd hoe dat in het Occitaanse land gaat, met alle verleidingen. In ieder geval was ik niet ontevreden over een zoutarme velouté à la tante Doubs, pastasaus en Luikse balletjes. Wordt vervolgd!
foto: cover Cuisine Atlantique.
Cuisine Atlantique. GKT reisde op 1 november noordwaarts naar Nederland en na de buitenring A86 van Parijs te hebben gerond, was het tijd voor een kop koffie bij een tankstation. Meestal kan GKT het dan niet laten even te snuffelen in de rekken met Franse ramsj, kookboekjes per regio, cultuur- en geschiedeniswerken en andere hebbedingen. Meestal vind ik wel iets van mijn gading, zoals op deze Allerheiligendag een boekje over de keuken van de Atlantische kust. Een breed begrip. Want de Franse Atlantische kust loopt zo’n beetje van van Hendaye aan de Spaanse grens tot aan tot aan kaap Finistère in Bretagne. Ik scoorde een boekje, dat niet mag ontbreken in de kookboekenhoek van SeaSpot.
Uitgave van Editions Christine Bonneton
RECEPT: Cuisses de grenouille à la Nantaise.
Nodig:
4 dozijn kikkerbillen
150 g boter
1 doosje champignons
1/4 l bouillon van groente of kip
sap van halve citroen
2 eidooiers
40 g bloem
peper & zout
fijngehakte peterselie
Bereiding:
Bak de kikkerbillen in de helft van de boter met een draai peper en wat zout naar believen. Houd de kanpperig gebakken billetjes warm in een afgedekte schaal. Bak de fijngesneden champignons in wat boter en bewaar het vocht, dat vrijkomt. Smelt de rest van de boter in een steelpan, voeg de bloem toe en bak deze kort. Voeg het vocht van de champignons toe en de boeuillon en maak een roux. Laat de rous iets afkoelen en klop de eidooiers en het citroensap erdoor. Voeg tot slot de gebakken champignons toe. Serveer de kikkerbillen op een schaal met de saus Nantaise en bestrooi deze met wat gehakte peterselie.
Wijntip: Muscadet prestige van domaine Guindon, Ancénis.
foto: Minerve in de lente.
De volgende editie van Gereons Mag staat in het teken van lente in Occitanië. Eind maart online.
Noot: De wintereditie 23/24 van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Lannoo,, Kroon op het Werk, Zandvoortfoto.nl, Bas van Montfrans, Jos Eulderink, Rijksmuseum H’art museum, Eric Ivanidis, Marcelo Ballardin, DOOR73, Pelckmans, Emmi Nederland, The Old Gays, Editions Christine Bonneton, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Crème du Barry a la Catalana. Het is zaterdag in 40. GKT is druk in de weer, om alle indrukken en inspiratie te categoriseren voor toekomstige recepten en verhalen, want het was me het weekje wel. De week begon met een wandeling door de wijngaarden rond Cazouls lès Béziers, georganiseerd door Cathy van de aldaar gevestigde gîte Les Yuccas. Over haar gîte en chambre d’hôte was al vaker iets te lezen op GKT. We sloten deze wandeling af met een frisse duik in haar net gevulde zwembad, waarvan de temperatuur 20 graden was. Prima te doen voor ons Nederlanders uit het hoge Noorden Voor Fransen is het te koud.! Woensdagavond werden we door Nederlandse dorpsgenoten hier in 40 verwend met een heerlijk diner in hun fijne knalroze huis. Gastvrouw Asjha schrijft heerlijke verhalen over leven in Frankrijk en Ed is een bijzondere kok. Op het menu stonden gevulde en gebakken sardines, waarbij een fijn glas rosé werd gedronken. Als pièce de résistance was er er seiche à la Sètoise met couscous. Gestoofde pijlinktvis in een pittige mediterrane saus, Een fijn glas wit uit de Languedoc complementeerde het geheel. Na de kaasgang een een glas witte moelleux was het tijd voor de notentaart van de markt hier in 40. Een bijzondere avond om de week in tweeën delen. Op Hemelvaartsdag stapten we in de auto om naar het hoger gelegen Minerve te rijden, een Kathaars dorp met een verdrietige geschiedenis, want in 1210 werden alle inwoners vermoord door de katholieke furie. Ondanks deze vreselijke geschiedenis is de omgeving en het dorp een plaatje, want Minerve ligt als een adelaarsnest in de canyon vaan de rivier de Cesse. Een fijne plek om telkens terug te keren. Ook in de speciale theesalon annex boekenzaak, waar GKT regelmatig boeken en rare ansichtkaarten koopt. La Rayonnante stond vrijdag op het programma voor een foodtour. Perpinya, de Catalaanse stad van Zuid Frankrijk heeft een temperamentvol karakter. Alles aan deze stad is net iets Iberischer dan andere steden in Occitanië. Dat merk je aan de sfeer op straat, de Catalaanse vlaggen en de joie de vivre van de inwoners. En niet te vergeten: het eten! Het inspireerde mij tot onderstaand recept. GKT geeft aan een eerder in mijn kook- en leesboek verschenen crème du Barry een Catalaanse draai. Erbij een glaasje muskaatwijn uit het nabijgelegen Rivesaltes en het weekend kan beginnen. Bon Profit!
Nodig:
4 plakken rauwe ham
250 g aardappels
500 g bloemkoolroosjes
4 dl melk
1 l water
pimentón de la Vera
zwarte peper
zout
30 g boter
olijfolie
1 eidooier
Bereiding:
Kook de bloemkool en aardappels gaar in een liter heet water. Laat het geheel dertig minuten doorkoken. Giet af maar bewaar wat kookvocht. Pureer de bloemkool en aardappels met een staafmixer. Breng op smaak met peper en zout. Doe de crème terug in een pan en voeg de melk toe. Breng op nieuw aan de kook. Voeg de boter in blokjes en pimentón toe. Als de soep te dik wordt kun je nog wat kookvocht toevoegen. Maak op smaak met wat zout en zwarte peper. Leg de plakken Serrano ham op bakpapier en rooster kort in een hete oven. Laat de crème iets afkoelen en klop de eidooier erdoor. Serveer direct in diepe borden met de geroosterde ham en een scheut olijfolie als garnering.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
