Fermentino en duurzaamheid. Onlangs plofte er een pakket op de mat in SeaSpot, waarin behalve de smakelijke vegan kaasjes van Eurocompany ook een lijvig rapport zat over hun ideeën voor 2023. Met beiden ging Gereons Keuken Thuis aan slag. Past heel goed in het #groeneweken thema. Veranderende landbouw. Green up your life! De kaasjes werden verorberd met gepickelde radijsjes à la Peter van Berckel en het sustainability report gelezen. Op mijn blog schreef ik al vaker over dit alternatief voor kaas gemaakt van zuivel. Eurocompany is van origine een noten- en gedroogde zuidvruchtenproducent, die telen met aandacht voor mens, milieu en natuur. Dat doen ze al jaren samen met hun medewerkers onder het Italiaanse zonnetje.
foto: plukken en selecteren van de beste noten.
Ze noemen het food for change. Speciaal voor Eurocompany ontwikkelde chefkok Daniela Ciccione een reeks heerlijk vegan kaasjes, die zijn gemaakt van cashewnoten. Ik schreef al eens eerder over de techniek van Fermentino. En de verdere ontwikkeling staat niet stil, zowel de kaas als verpakking worden door dit bedrijf constant onder de loep gehouden. No waste en zo min mogelijk vervuilende sporen achterlaten. Dat is het credo en iedereen binnen het bedrijf werkt mee aan deze boodschap, van notenplukker tot marketeer. Eurocompany werkt samen met het mooie tijdschrift Ossigeno en geeft zuurstof terug aan de zee tijdens hun opruimacties, onder de noemer “pearls of ossigeno”. Heel wat nog te doen in het kader van fermentino en duurzaamheid tot 2030 en daarna. Het was een boeiend verslag.
foto: het sustainability report 2020.
Fermentino is in een aantal gedaanten te koop, als Fermé, harde & smeerkaas, al dan niet met kruiden, als Camelia, een witschimmel kaasje voor op je borrelplank of als Grattino, strooikaas voor op je pasta. Nu weet ik dat er die hards zijn, die dit allemaal onzin vinden. Vegan kaas mag geen kaas worden genoemd. Maar ik vind het een leuk te proberen alternatief voor een dagje zonder zuivel, ongeacht de terminologie. En je kunt ermee koken, dat is te lezen in Ossigeno, waar hele spannende designrecepten staan. Maar het kan ook eenvoudiger, bij de borrel, op brood of in je vegan lasagne.
foto: recept voor boekweit taco’s met fermentino.
RECEPT.
Vandaag het recept voor een volkoren taco met Cicconi fermentino, pestada, mango/watermuntsaus en gerookte cashews.
Nodig:
400 g boekweitmeel water zout pestada, een gefermenteerd kruidenmengsel uit Midden Italië druivenpitolie
een handje gedroogde mango’s 20 verse muntblaadjes een snufje zout 4 el EV olijfolie
een handje cashewnoten wat houtmot dennenappels
2 stuks Cicioni fermentino kaas
20 g schone muur- of hoornbloem
evt. wat geraspte gerookte geitenkaas. (niet vegan dus)
Bereiding:
Meng het zout en de pestada door het boekweitmeel met een beetje olie en voeg zoveel water toe, als nodig is om een mooi elastisch deeg te maken, dat kneedbaar is. Meng alles door elkaar tot een homogene substantie. Verdeel in kleine deegballetjes om taco’s van te maken. Rol de deegballetjes tussen twee velletjes folie en leg apart. Verhit een licht ingevette pan en bak de taco’s om en om.
Maak een saus door in de blender de in heet water geweekte mango, olijfolie, zout en munt te mixen. zet ter afkoeling in de ijskast. Breek de Cicioni kazen in kleine stukjes en zet koel weg. Rook de gehakte cashewnoten op wat jeneverbes en dennenappel mot of gebruik houtmot in een rookpan. was het hoornbloemblad, of waterkers en zet apart.
Leg een taco op het bord, vul deze met de koude kaas, hoornbloemblad of waterkers, mango/muntsaus en bestrooi met gerookte cashewnoten. Ter decoratie kun je nog wat gerookte geitenkaas toevoegen.
Buon Appetito!
foto: schone stranden, pearls of ossigeno.
Noot: dit rapport en bijbehorende producten werden mij als samples gestuurd door de producent. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Eerste hulp bij reukverlies. De nieuwe Joke Boon. Het nieuwe boek van bonendiva, kleurenkookster, linzenlady en vriendin Joke Boon, die zich met recht een non-olfactorisch genie mag noemen. Ze at een jaar bonen, kookte met kleuren, werd een vega-ontdekster en maakte vorig jaar een linzenboek. En dat, terwijl ze niets kan ruiken sinds haar prille jeugd! Anosmie heet dat. Ik vind het bijzonder hoe je dan zo lekker weet te te koken zonder dat je iets ruikt? Gereons Keuken Thuis doet het haar niet na. Reukverlies is een ding, waar velen mee worden geconfronteerd door/ na een Covid-19 besmetting. Hoe actueel is dit onderwerp wel niet? Joke klom in de pen en schreef er dit fijne boek over. Eerste hulp bij reukverlies, waarin Joke je aan de hand neemt om van reukloosheid een gave te maken. Door uitleg over wat je mist zonder te ruiken, de angsten, die je kunt uitstaan en zelfs het effect op je persoonlijk leven in al haar facetten. Gemêleerd met mooie anekdotes. Joke ging aan de slag met wetenschappers, KNO artsen en putte uit haar onmetelijke ervaring op het gebied van anosmie.
Ik hoorde haar gisteren spreken bij June op NH. Duidelijk legde zij uit, hoe je je eventuele reukverlies kunt hervinden door trainen van je reukorgaan. Ik vind dat erg interessant, want ik merk zelf door nu al ruim een jaar minder met wijnen bezig te zijn, dat mijn getrainde neus soms ook wat meer moeite krijgt met niet dagelijkse geuren. Oefenen dus met al je zintuigen. Joke geeft in het praktische gedeelte van het boek een mooie start voor degenen, die met reukverlies kampen,. Aan de slag dus, maar ook met de recepten. Want ook de kleur, textuur en prikkeling van je eten kunnen eerste hulp bij reukverlies zijn. Want al heb je niet direct je oude niveau reuk terug, waar een wil is lonkt een weg. Op deze Bevrijdingsdag verdient Joke met haar nieuwe boreling Eerste hulp bij reukverlies met recht een nieuwe titel: #reukprofesseur.
foto: de onweerstaanbare koffiepudding van Joke.
KRUIDIGE KOFFIEPUDDING, een recept uit het boek als toegift. Joke over deze pudding in Eerste hulp bij reukverlies:
“Ik weet niet of je het herkent, maar ik heb soms periodes dat ik één ingrediënt of gerecht heel erg lekker vind en dat dan gedurende een bepaalde tijd steeds eet. Ik noem het een fase. Zo verkeerde ik een poosje in een anijszaadfase. Dat lichtzoete beviel me zo goed dat ik het fijnstampte en er thee van zette, en het overal door of in deed. Zo ontstond deze pudding min of meer. Hij is geïnspireerd op het Midden-Oosterse Malabi, een zijdezachte pudding van maizena en melk. Behalve anijs bevat deze pudding ook koffie en andere kruiden, zoals gember, en dat maakt hem onweerstaanbaar. Voor een feestelijk etentje maak je het extra mooi met een toefje slagroom en wat chocolade koffieboontjes.”
Nodig”voor 4-6 personen:
30 g maizena
1½ theel. anijszaad
400 ml volle melk
100 ml espresso of heel sterke koffie
75 g fijne kristalsuiker
1 theel. gemberpoeder
1½ theel. gemalen kaneel
slagroom + chocolade koffieboontjes (optioneel), om te garneren
Bereiding:
Los de maizena op in 40 ml water, roer goed zodat er geen klontjes zijn. Maal het anijszaad in een vijzel of specerijenmolen tot fijn poeder. Doe de melk, koffie, suiker, het gemalen anijszaad, gemberpoeder en de kaneel in een pan. Roer goed door en breng zachtjes aan de kook. Voeg als het melkmengsel kookt al roerend het maizenapapje toe en laat 5 minuten zachtjes doorkoken. Blijf goed roeren. Zet de pan in een bak koud water en roer koud om velvorming te voorkomen. Giet de pudding in kopjes, glaasjes of schaaltjes en laat in de koelkast verder koud worden. Garneer – eventueel – met een toefje slagroom en wat chocolade-koffieboontjes.
Eerste hulp bij reukverlies, Joke Boon. (ISBN 9789464040609) is een uitgave van Fontaine uitgevers en kost € 18,99.
Eetbare Natuur, Michiel Korthals. Een boek over de essentie van landbouw en voeding. Want in tegenstelling tot wat er in de media wordt bericht is landbouw niet een eenzijdig proces. Het gaat verder dan alleen maar reguleren. Dat maakte de stikstofcrisis wel duidelijk. Er zijn verscheidene aspecten aan landbouw, allereerst de samenwerking van alle elementen en organismen om het product te laten groeien. De samenwerking vindt daar plaats volgens de schrijver. Onder de grond. Dat is een gegeven. Wij als mensen mogen bovengronds meedoen en zijn zodoende in dienst van deze natuurlijke processen. Maar de mens heeft de drang om te reguleren en zodoende kennen wij tegenwoordig een systeem van efficiënte landbouw met als doel optimalisatie van het produceren en uiteindelijk exporteren van al dan niet halfproducten. Met alle gevolgen voor het milieu, de boer en het landschap. En heel belangrijk smaak van het eten. Want de wereldwijde landbouw wordt gedomineerd door de vraag naar ingrediënten door grote speler als Cargill, Unilever en McDonalds. Een ontwikkeling, die Korthals aanzag en wilde beschrijven. Hij ging op onderzoek uit.
Hoe te produceren? Na een beschrijving van landbouw in het algemeen gaat Michiel Korthals dieper in op de materie. Hij maakt een onderscheid tussen efficiënte en robuuste landbouw. Hij geeft daarbij voorbeelden van de geoliede landbouwmachine, die niet produceert voor de lokale behoefte, ten opzichte van de boeren, die de lokale voedselproductie ter hand namen. Overigens vindt niet iedereen, dat getuige het voorbeeld van mevr. Louise Fresco, die juist zegt dat lokale en biologische landbouw niet haalbaar is. Voor Korthals is dat juist wel een streven.
De filosofie achter de verandering. Het tweede hoofdstuk van Eetbare Natuur is wat filosofischer van aard en gaat over de samenwerking tussen natuur en landbouw. De mens is een vreemd wezen, onderdeel van de natuur, maar met allerlei andere componenten, die hem daarbuiten plaatsen. Maar een mens moet ook eten, dus zal moeten samenwerken met de natuur. Hierna bespreekt de schrijver allerlei elementen, die hierbij komen kijken. in het volgende hoofdstuk bespreekt hij hoe te komen tot robuuste landbouw. Gesteund op voedselvaardigheden en een eerlijke verdeling van voedselresources. Voedselvervreemding komt veel voor, volgens Korthals is hier nog heel wat te winnen, door mensen bewust et maken van wat ze eten en vooral waar het vandaan komt. Denk eens aan eetbare natuur in de stad. Of zoals Gereons Keuken Thuis vaak doet: wildpluk. Een fijne groene manier om kennis te maken met waar je eten vandaan komt. Of in je keuken moestuinieren. En dat gebeurt heus niet alleen in de hippe steden, maar overal in Nederland. De schrijver maakt een rondgang door de veranderende wereld van de landbouw in Nederland en beschrijft twee directe ervaringen.
De essentie van landbouw en voeding. Ik vind het voorgaand beschrevene een interessante materie en in zijn boek Eetbare Natuur neemt Michiel Korthals je met zijn gedegen onderzoek aan de hand langs aansprekende filosofische vraagstukken omtrent voeding en natuur. Zijn ideeën kunnen nog wel eens een grote gaan spelen in hoe wij eten en landschap gaan beleven in de komende decennia. Maar vooralsnog is het heerlijk om dit boek te lezen en vooral erover na te denken.
Eetbare Natuur, de essentie van landbouw en voeding. Michiel Korthals. (ISBN 9789056157487) is een uitgave van Noordboek en kost € 14,90.
Bio: Michiel Korthals is een Nederlandse filosoof, die tot 214 doceerde aan o.a. De Wageningen Universiteit en de Vrij Universiteit. Hij gaf vooral les in toegepaste filosofie, gericht op diverse aspercten van levenswetenschappen. Tegenwoordig is hij docent aan de University of Gastronomic Sciences in Noord Italië. Het onderwerp milieu, landbouw en slow food ia al jaren een geliefd onderwerp voor Korthals. Hij is voorzitter van de Foundation for the Restoration of European Ecosystems en actief in diverse slow food groepen. Hij schreef al eerder het boek Goed Eten. Korthals houdt lezingen bij boeren en op andere plaatsen, om te komen tot een andere vorm van produceren en consumeren. Dat is goed voor de natuur en uiteindelijk voor de mens. Tot slot boert hij graag zelf op kleine schaal.
Ik noem het groene weken. Nee, dat groen heeft niets met CO2 uitstoot, windmolens of meer van dit soort klimaatproblematiek te maken. Het zijn groene weken op micro niveau. Tot en met de IJsheiligen van mei. Hoe je je leefomgeving vergroent, lekker in de keuken aan de slag gaat met groenten en je moestuin een boost geeft. Of guerrilla-tuinieren met de zaden, die ik ophaalde bij het Zandvoorts Museum. Dat bedoelt Gereons Keuken Thuis met groene weken. Zelf ga ik aan de slag met mijn moestuintjes van de blauwe grootgrutter en een plan maken voor wat balkonbeplanting voor mijn balkon aan zee. Want dat vergt nog wat aanpassing in verband met wind en zilte lucht.
foto: cover De meisjes van de moestuin.
Groene weken. Het is lente, weliswaar een wat frisse, maar overal om je heen gonst het in de natuur van de activiteit. Gereons Keuken Thuis ontving van diverse uitgevers leuke boeken over Eten uit de Natuur. Michiel Korthals schrijft over landbouw in transitie. De meisjes van de moestuin over koken met je eigen productie. Daar zijn de moestuinmeisjes Amber en Reny wel mee behept. Of het altijd sfeervolle en daarmee ook groene nieuwe boek van Deense vorser Mikkel Karstad, Nordic family kitchen. Gezond, natuurlijk en eenvoudig. Inspiratie genoeg zou ik zo zeggen op deze Koningsdag.
foto: mijn daslook plukplek in de duinen.
Aan de slag dus, de paden op om wild te plukken het is tenslotte daslookseizoen enhet verzorgen van de spruitjes, die hun best doen in de keuken van SeaSpot. De zonnebloemen en courgettes zien er al veelbelovend uit. En recepten maken met vers geplukt groen of verse groente. Gisteren stond er een pasta met daslook en artisjokharten op het menu. Erbij artisanale worstjes met truffel, die ik vond bij trattoria FAAM in de Jan Evertsenstraat. Vandaag op Koningsdag maak ik een verse tomatensalade met burrata van hetzelfde adres.
foto: cover nordic family kitchen.
Recept: groene asperges gratin uit Sale e Pepe.Nodig:
800 g groene asperges 30 g bloem 40 g boter 3 dl melk 100 g gruyère geraspt 50 g Parmezaan 1 dl room nootmuskaat zout peper
Bereiding:
Smelt 30 gram boter op een laag vuur en voeg de bloem toe. Roer met een pollepel tot het één geheel is geworden. Voeg de melk toe en klop rustig met een garde. Laat zachtjes al roerende een minuut of zeven koken. Voeg nu de room toe, de gruyère en de helft van de Parmezaan. Haal de pan van het vuur. Maak de bechamelsaus op smaak met wat nootmuskaat, peper en zout. Snijd de harde stukken van de groene asperges. Kook ze in ongeveer 6 minuten beetgaar. Beboter een ovenschaal en leg hierin de asperges. Giet de kaassaus erover en bestrooi met de rest van de Parmezaan. Gratineer het gerecht 20 minuten in de oven op 220 graden.
foto: cover Eetbare Natuur van Michiel Korthals.
Groene weken, Gereons Keuken Thuis is benieuwd, hoe groen de keuken van andere foodbloggers is? Heb je een leuk verhaal of spannend recept? Reageer dan onder deze post. Green happiness noem ik het!
foto: creatie van asperge en daslook door Guillaume de Beer (BREDA)
Het is weer aspergetijd! Elk jaar kijk ik ernaar uit, de asperges van het nieuwe seizoen. Meestal werden deze al op de verjaardag van mijn vader gegeten, eind maart. Makkelijk te doen, want tegenover het ouderlijk Brabants huis zat een aspergeteler. Dus zo gauw de witpaarse kopjes boven de zandgrond uitstaken wisten wij hoe laat het was. Het toeval wilde, dat mijn vader voor zijn verjaardag altijd een nieuw setje kippen kreeg van een andere buurman. Er hoefde in Liempde alleen nog goede ham bij de slager te worden gekocht en het lentefeestmaal was compleet. Tot zover het verleden op deze zondag in april.
foto: dank aan Het Nederlands Aspergecentrum voor het witte goud.
Het is weer aspergetijd! Ook in SeaSpot is het goed asperges eten. Gereons Keuken Thuis werd donderdag blij verrast door Het Nederlands Aspergecentrum en Kroon op het werk met een lekkere weekendbox vol Limburgs goud. Ik eet asperges graag op klassieke wijze, met boter, ham en een aardappeltje. Geen ei, want dat lust ik niet. Maar je kunt ook creatief aan de kook met asperges. En met daslook, dat ik normaliter in de duinen pluk en deze week op mijn zeebalkon plantte. Voor recepten met asperges ging ik ten rade in mijn blogarchief en in het leuke EEN KOOKBOEK van Seppe Nobels. Zo vond ik bij deze chefkok een heerlijk recept voor een lauwwarme Mechelse andijviesalade met asperges, daslook en buffelmozzarella. Toevalligerwijs had ik deze ingrediënten in huis, behalve de andijvie, in huis. Maar wel pluksla, dus ik kan aan de slag. In mijn blogarchief vond ik ook een heerlijk aspergegerecht, dat Guillaume Beer van BREDA eens maakte voor bij de niet te versmaden witte Lugana wijn. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Onderaan deze blogpost vind je wat links met recepten.
foto: zomaar een recept uit EEN KOOKBOEK.
RECEPT Seppe Nobels: Gestoofde andijvie met asperges, lente-uien en buffelmozzarella.
Nodig voor 4 personen:
1 bussel Mechelse asperges, mogen natuurlijk ook uit Limburg komen.
1 bussel lente-uien
25 ml lokale honing, bijv. van Kees van de Laar uit Liempde
1 struik andijvie
1 lange sjalot, fijngesnipperd
2 el daslookolie
10 gram verse daslook
1 rode ui
peper & zout
2 bollen buffelmozzarella
1 bakje tuinkers
Bereiding:
Schil de asperges en verwijder het vezelige uiteinde. Kook ze in 3 minuten beetgaar in gezouten water. Maak de lente-uien schoon en blancheer deze 2 minuten in kokend water. Snijd ze overlangs in tweeën en gril ze zonder vetstof in een pan met antiaanbaklaag. Besprenkel met de honing. Was de andijvie en verwijder de buitenste bladeren. Stoof de sjalot kort in de daslookolie Doe er de gesneden andijvie en resterende daslook bij. Breng op smaak met peper en zout.
Snijd de rode ui in halvemaantjes. Leg de gestoofde andijvie in een schaal met de asperges, de lente-uien, de rode ui, gescheurde buffelmozzarella en de tuinkers. Werk af met wat daslookolie en breng op smaak met versgemalen peper en zout.
foto: Wat hebben asperges, Flora en Barefoot gemeen?
Het is weer aspergetijd! werd mede mogelijk gemaakt door Het Nederlands Aspergecentrum, De Kroon op het Werk, Barefoot winery, Flora vegan boters, Van Pol creatieve geschenken, Uitgeverij Lannoo, Terra Publishing, Seppe Nobels, Guillaume de Beer en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Vegan JapanEasy. Ik ben dol op de kookboeken van Tim Anderson. Chef kok in Londens restaurant Nanban. Anderson werd geboren in de dairy belt Wisconsin en ontwikkelde al vroeg een grote voorliefde voor de Japanse keuken. Dat kwam door de televisie, waar hij ramen koks hun ding zag doen. Hij trok naar Japan, om de fijne kneepjes van het vak te leren. En schreef daar twee boeken over, die in Gereons kookboekenhoek prijken. Nanban over de Zuid Japanse fusionkeuken en JapanEasy over de alledaagse keuken. Allebei mooie Japanse kookboeken met de zo kenmerkende humoristische twist van Anderson. Ik lees ze graag. Nu is onlangs Vegan JapanEasy verschenen, een boek vol klassieke en moderne vegan Japanse gerechten. Anderson dook in de vega keuken van Nippon. Het boek start, hoe kenmerkend voor de grapjas in de schrijver, met een disclaimer, die verkondigt dat er bij het maken van dit boek geen dieren gewond zijn geraakt, behalve hij zelf, toen hij in zijn duim sneed. De toon is direct gezet. Tim Anderson wilde geen vreugdeloos vegan boek maken vol Japanse gerechten met treurige prefab vleesvervangers, maar ging op zoek naar de kern en originaliteit. Hij startte direct met vega culinair goochelen, gebruik makend van zijn kennis over de Japanse keuken en voegt daar direct aan toe, dat hij meer flexi dan vegan is. Per ongeluk eet hij regelmatig vegan.
UMAMI is de drager van veel vegan gerechten. Dat weten Japanners als geen ander. Vegan gerechten hebben gewoon die twist nodig. Tim Anderson maakt er in Vegan JapanEasy een waar ingrediëntenfestijn van. Beginnend aan de basis, smaakmakers en sauzen, dashi en zoete misosaus. En Gereons Keuken Thuis vindt de vegan Japanse mayo in het boek een vondst. Daarna volgen de snacks en bijgerechten. Rode ingemaakte gember of teriyaki wortels. Sushi, maar dan vegan ontbreekt niet. Hoofdgerechten, waaronder groentetempura. Volgens mij een voorliefde van Anderson, die je ook tegenkomt in zijn andere boeken. Hoofdgerechten met rijst en noedels, je moet niet vergeten, dat ramen zijn passie voor de Japanse keuken aanwakkerde. Tot slot zoete vegetarische gerechten en Tim zou zich verloochenen als er niet werd geborreld met cocktails met een eigen twist. Vegan JapanEasy is een heerlijk en kleurrijk boek, geheel in de stijl, die Gereons Keuken Thuis van Tim Anderson kent. Gewoon doen, lekker aan de slag met al dat moois uit het land van de rijzende zon. Wat nog meer over Vegan JapanEasy te zeggen? Voeg ik er net als Anderson aan toe: SAYONARA!
Omdat het Nationale Week zonder Vlees is een bonusrecept: Paddenstoelen-dashiramen met groenten en gebakken tofu.
Nodig:
300-350 g stevige silken tofu, in 8 rechthoeken 2 el sake 100 g maïzena 1 el zwart sesamzaad 100 ml plus 2 el plantaardige olie 1 vel nori, of 1 el aonorivlokken flinke snuf zout 1,2 l paddenstoelendashi 90 ml sojasaus 4 el mirin ongeveer ½ rettich/daikon, geschild, in schijven van ongeveer 2,5 cm dik 80-100 g enoki of shimeji, wortels verwijderd, in kleine bosjes gescheurd ¼ Chinese kool, in repen van ongeveer 2,5 cm 4 porties ongekookte ramennoedels 4 shiitakes (bijvoorbeeld de geweekte paddenstoelen uit de dashi), steeltjes verwijderd, in dunne plakjes 2 lente-uitjes, in dunne ringetjes ½ milde rode chilipeper, zonder pitjes, in heel dunne reepjes paar reepjes citroen- of yuzuschil
Leg de silken tofu in een schaaltje en schenk de sake erover. Roer de maïzena en het zwarte sesamzaad door elkaar en bestuif de tofu hiermee tot de rechthoekjes ermee bedekt zijn. Verhit 2 eetlepels plantaardige olie in een koekenpan met antiaanbaklaag op matig-hoog vuur en bak aan elke kant een paar minuten tot de tofu goudbruin en krokant is. Laat uitlekken op keukenpapier en zet weg. Meng in een keukenmachine de 100 ml olie met de nori en het zout tot de nori helemaal is verpulverd. Laat de olie rusten terwijl je de rest van het gerecht bereidt. Breng in een pan de paddenstoelendashi, sojasaus en mirin aan de kook en voeg de rettich toe. Draai het vuur wat lager, leg het deksel op de pan en kook ongeveer 10 minuten, tot de rettich gaar is. Schep de rettich met een schuimspaan uit de pan en zet weg. Als je shimeji gebruikt, kook ze dan een paar minuten in de dashi, schep ze eruit en zet weg (enoki hoeven niet te worden gekookt). Laat de dashi zacht koken met het deksel op de pan.
Breng een grote pan water aan de kook, blancheer de Chinese kool 1 minuut en schep eruit met een schuimspaan. Zet weg. Breng het water weer aan de kook en kook de ramen beetgaar, volgens de aanwijzingen op de verpakking. Giet af en laat goed uitlekken. Verdeel de ramen over 4 kommen, schenk de paddenstoelendashi erover en roer de noedels los met een eetstokje zodat ze niet aan elkaar kleven. Verdeel de kool, rettich, paddenstoelen, tofu, lenteuitjes, chilireepjes en citrusschil erover. Schep er als laatste een paar volle lepels nori-olie over. Meteen eten.
Vegan JapanEasy, Tim Anderson (ISBN 9789461432483) is een uitgave GoodCook en is te koop voor € 25,95.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gereons Mag, wintereditie 2021. Een wat karige aflevering, maar ook een uitdaging, deze reis, want sinds de vorige editie van Gereons Mag leven we in de harde lockdown, die nog niet af is. Dus zijn er van mijn hand weinig live on the spot verslagen te vinden in Gereons Mag wintereditie 2021. Wat dan wel? In ieder geval een mooie nieuwe tentoonstelling van het Van Gogh Museum, om naar uit te kijken, zodra de musea hun deuren weer openen, aprés ski NOLO borrel, risotto alla Milanese, vakantie in zicht met De Smaak van Italië, Spaanse sambal en pittige wasabi Mayoneur. Reizen, maar dan virtueel door Peru met een recept voor suspiro de Limeña, hotpotten uit het nieuwe boek van Bas Robben voor Chinees Nieuwjaar en scheren met The Shaving Institute. (Al heb ik dan zelf een baard.) Tot slot lekker slow grillen met de jongens van LELY.
foto’s: Ongekend, 10 jaar aangekochte werken.
Ongekend in het Van Gogh Museum. Het is bijna een jaar geleden, dat Gereons Keuken Thuis bij de preview van In the Picture aanwezig was. Zo lang ben ik niet meer in het Van Gogh Museum geweest. Zo jammer, want ik vind hun tentoonstellingen altijd zeer de moeite waard. Dit voorjaar kun je, tenminste als de musea weer openen, de tentoonstelling Ongekend, 10 jaar bijzondere aanwinsten gaan bekijken. Een grote selectie kunstwerken, die in de laatste decade zijn toegevoegd aan de toch al bijzondere collectie van het Van Gogh Museum. Schilderijen, tekeningen, prenten, beelden en tot slot brieven. (Vincent van Gogh was een fervent brievenschrijver) Verworven door schenkingen of aankopen op veilingen. Het Van Gogh Museum beheert de grootste collectie werken van deze kunstenaar ter wereld. Het leuke is, dat juist de nieuwe aanwinsten werken zijn van andere kunstenaars, zoals Dégas, Munch en Toulouse-Lautrec. Ook schreven Amsterdammers, van een bewoonster van Oud Zuid tot een scholier uit West of de stadsdichter een verhaal bij de kunstwerken. Door deze verhalen te betrekken bij Ongekend wordt de bezoeker ook door medestadsbewoners nadrukkelijk uitgenodigd, om zelf de werken van Van Gogh te beleven. En dat is in het licht van afwezigheid van internationale bezoekers een leuke uitdaging, om als stadsbewoner dit bekende museum te bezoeken. Doen zeg ik! Ongekend is te zien tot en met 24 mei.
foto: het is goed vertoeven in Perugia.
Vakantie in zicht! Het eerste 2021 nummer van De Smaak van Italië kijkt vooruit. Naar de mogelijkheden in de Bel Paese. Want op vakantiegebied valt er in Italië dit jaar en na de corona pandemie veel te ontdekken en beleven. Andiamo, laten we eens kijken, waar De Smaak ons naartoe brengt? De Umbrische hoofdstad Perugia met zijn kenmerkende bogen en natuurlijk jazz & chocolade. Een aantal locals neemt je mee op pad. Een schiereiland in het westen van Sardinië ongerept en wieg van de bottarga. Bij dit landschap past de western muziek van Ennio Morricone. Florence heeft net als Maastricht of Luik een wijk aan de andere kant van de rivier. Oltrarno, tegenwoordig de leukste wijk van de stad. Vakantie in zicht. De Smaak pakt uit met een special vol tips van kenners. Onno Kleyn vertelt over Italië’s geheime seizoen, wanneer de Toscanen weer bonen eten en de Lombarden aan de polenta gaan. Ontdek een bijzonder kant van Amalfi, met de producten van vier makers en hun verhalen. Streetfood in Rome, hoe hipster wil je het hebben of juist niet? Mimi Thorisson, model en kookboekenschrijfster schreef een ode aan Turijn. En tot slot een korte cursus ken je klassiekers. Een blad vol deze reis. Vakantie in zicht! Laten we het hopen, dat het weer snel kan. Lees meer
foto: detail Dom van Milaan.
RECEPT.Risotto alla Milanese Een gerecht, goudgeel, romig smeltend op de tong. Een restaurateur in Milaan voegt er zelfs bladgoud aan toe. Een simpel maar toch zo edel gerecht. Voedsel voor een koningin. De rijst, geteeld in de Po vlakte, aan de voet van de hoge toppen van de Alpen. Rijst waar we voor Gereons Mag wintereditie 2021 risotto alla Milanese mee maken. Structuur en romigheid treffen elkaar. Net als in de stad Milaan, waar de werklust van het Noorden de zwier van het Zuiden treft. Géén of niet te veel kaas, maar wat extra boter, die de smaak van de saffraan omhoog haalt. We drinken er een boterige, op hout gelagerde chardonnay bij.
Nodig:
300 g Arborio rijst 1,5 liter kippenbouillon 1 glas witte wijn 1tl saffraandraadjes opgelost in bouillon 2 sjalotjes 100 g boter 75 g Parmezaan peper en zout
Bereiding:
Snipper de sjalotjes fijn. Smelt de helft van de boter in een pan. Fruit de sjalotjes aan. Voeg de rijst toe en laat licht kleuren. Blus af met de witte wijn. Zet in een kommetje de saffraan draadjes met een beetje bouillon apart. Voeg nu beetje bij beetje de warme kippenbouillon toe en roer goed. Ongeveer na tien minuten kan de opgeloste saffraan worden toegevoegd. Ga daarna verder met het bouillon in de pan scheppen en roeren totdat de rijst alle vocht heeft op genomen. Na 20 minuten is de rijst beetgaar, voeg de rest van de boter en Parmezaanse kaas toe. Maak op smaak met peper en zout. Serveer direct.
foto: Hotpotten met Bas.
In China is het jaar van de OS op 12 februari begonnen….. 祝您新年快乐,身体健康! Tijd om te gaan hotpotten. Niks gourmetten! Bas Robben, schrijver van ZUUR, VET en Sous Vide heeft een nieuw boek geschreven. Vier Thuis Chinees Nieuwjaar door een pan dampende bouillon op tafel te zetten en er dan allemaal lekkere dingen in te garen. Je leest er alles over in het door GoodCook uitgegeven boek HOTPOT. Binnenkort plaats ik op Gereons Keuken Thuis de review van dit leuke kookboek.
foto: spice in the snow.
Het is koud buiten, tijd voor pit. Met Spaanse Sambal en vegan wasabi mayo van Mayoneur. Volgens mij allebei lekker bij eten uit de hotpot.
Spaanse sambal werd bedacht om de viering van de Zaanse overwinning op de Spanjaarden anno 1574 luister bij te zetten. Eigenlijk is ie te lekker maar één keer in het jaar te eten. Dus ook tijdens de barre koude van vorige week kun je ermee voor de dag komen. Voor of na het schaatsen. Friszoet met een aardse smaak. Heerlijk bij zoute haring, gegrilde groente, burger of geitenkaas. Ik ontmoette de bedenkers van Mayoneur tijdens de #culiperslunch 2020. Het laatste festijn dat ik bezocht in levende lijve. Deze heren vinden, dat mayonaise een stuk beter en duurzamer kan. Daarom geen dierlijke producten als basis, maar investeren in groente en fruit. Van elke verkochte fles wordt een percentage gestoken in Trees for all, want we planten nu voor de toekomst.
foto: relaxen in het fijnste parkje van Parijs.
New Map Frankrijk. Verborgen parels en onvergetelijke ervaringen. De zeshoek is bij uitstek het land, waarin je kunt rondzwerven en elke keer weer nieuwe plekken kunt ontdekken. Dat weet francofiele Gereons Keuken Thuis al heel lang. Of het nu om Normandië gaat, Lyon, de Camargue of Parijs. Frankrijk is gewoon een fotogeniek land. Daar ontkom je niet aan. In deze tijden van ophokplicht kun je niet één, twee, drie in je auto stappen, om al het moois te gaan zien. Maar je kunt wel smikkelen en smullen van het mooie livre, plein de rêves, dat door reisfotograaf en wereldreiziger Herbert Ypma werd samengesteld. Ypma heeft een neus voor mooie plekken, waar het goed toeven is. Dat was al te lezen/zien in zijn Hotel reeks. Nu is er New Map Frankrijk, een boek vol geheime reiservaringen in een speciaal land. Allons-y!Lees meer.
foto: één druppel is genoeg.
The Shaving Institute. Scheren moet makkelijk zijn dachten de bedenkers van de producten van The Shaving Institute, zonder geklieder en voedend. Het liefst in 1 minuut. Geen schuim maar een laagje dun op je huid. scheren en voeden tegelijkertijd. En niet per se met warm water. Afspoelen is niet meer nodig, noch allerlei balsems en after shave producten. Gereons Keuken Thuis, ondanks met baard begroeid, probeerde het uit en was tevreden. Ben jij nou ook zo’n man, die zich wel eens anders wil scheren dan gewoonlijk? Ga eens, net als turner Epke Zonderland, naar The Shaving Institute.
foto: Greasy Tomato to go door het team van LELY.
Greasy Tomato by LELY. De jongens van LELY bedenken telkens iets nieuws. Nu hun zaak al tijden is gesloten vanwege de lockdown maken zij het mogelijk, om slow-cooked ribben en flinke maaltijdsalades af te halen of te laten bezorgen. Zij weten wat goed eten is. Zacht gegaarde spareribs in verrassende varianten. Als Gereons Keuken Thuis nog in de buurt had gewoond, wist hij het wel. Ben je geen vleeseter? Dan biedt Greasy Tomato zorgvuldig geassembleerde salades. Een maaltijd op zich. En zoals alles bij LELY worden de gerechten met liefde en aandacht gemaakt. De ribben garen 12 uur lang. Kom daar maar eens ergens anders om in Amsterdam. Greasy Tomato biedt ook de mogelijkheid je eigen toppings te kiezen. Greasy Tomato is het nieuwste onderdeel van LELY in Amsterdam Nieuw-West. Opgezet midden in de lockdown, maar geen tijdelijk afhaalconcept. Op dit moment bekijkt LELY de mogelijkheden om een dark kitchen, afhaal-locatie of wellicht een nieuw restaurant te openen. Voor nu hoopt het team van LELY dat zij alvast hun passie voor goed eten zoveel mogelijk bij jou thuis te kunnen brengen. Stay Greasy!
foto: NOLO après ski in het duin.
NOLO. Het is winter, geen après ski borrels dit jaar in de Alpensneeuw, maar gewoon aan het besneeuwde strand. En zonder of laag in de alcohol. Ik weet dat Dry Jabuary al weer over is, maar in balans blijven door minder alcohol te drinken was nog nooit zo easy met alle noviteiten, die op de markt verschijnen. Wijn daargelaten, want dat blijft Gereons Keuken Thuis een beetje een buitenbeentje vinden. Maar wie weet veranderen ook de technieken voor dat goedje snel. Crodino, biondo en rosso waren al bekenden, prima aperitief sinds 1965. Nieuw in Gereons Keuken Thuis,zijn de producten van Fluère, basis voor je mocktails. Je maakt met de raspberry variant en tonic een heerlijke cock-, ik bedoel mocktail. Garneren met bessen, framboos en wat gedroogde sinaasappelschil. En je sneeuwfeestje in deze verlengde lockdown is een blast. Duchess is een k&k gin tonic uit Zuid Afrika met Nederlandse roots. O.a. zag ik de leuke flesjes bij de blauwe grootgrutter. Serveer de mix in een glas met ijs en hand specerijen, zoals steranijs, kardemom en jeneverbes. Baie lekker. En je bent in balans. Lees meer.
foto: het leuke boekje, dat opa Bas schreef over Elke Melk.
Elke Melk. Sneeuw, schaatsen en warme chocolademelk. Elke koe is uniek en zo ook haar niet gehomogeniseerde melk. Dat is het uitgangspunt van Elke Melk, een vol smaakavontuur. Op de Hazendonkhoeve melkt boer Matthijs elke dag zijn dames. Hij verwerkt en verpakt de melk van elke koe apart binnen tien minuten volgens een uniek procedé. Hierdoor blijft de melk ongekend vers. Je kunt op de site terugzoeken van welke koe de melk is. Elke melkbeurt wordt gecontroleerd op kwaliteit. Anders willen de dames niet, dat hun melk wordt gebotteld. Onbewerkte melk, puur natuur en door de vetlaag lekker om warme chocolademelk mee te maken. Of een andere Hollandse klassieker, anijsmelk. Gereons Keuken Thuis proefde o.a. de melk van Geertje 66 (what’s in a name?) en was onder de indruk. Je vindt Elke Melk o.a. in het schap van de blauwe grootgrutter.
foto: De lama symbool van de Andes.
PERU on tour. Normaliter bezoeken zo 36 duizend Nederlanders per jaar dit Andesland aan de Stille Oceaan. Tot en met 21 april 2021 kun je Peru ook virtueel bezoeken op een speciaal platform. Reis tijdens deze lockdown af naar het land van alpaca’s, bergen, pisco sours, Gaston Aucurio en Incaschatten. Een magisch land met vele gezichten, van kust met ceviches, Lima als melting pot, groene regenwouden en majestueuze toppen van de Andes. Peru wil zich voor als het tij weer keert onder de radar houden. Want, zo zeggen ze zelf het hele land is een must visit. Op PromPERU vind je informatie over alle te bezoeken bestemmingen en reispakketten. De site ontleent zijn naam aan de bus, waarmee in eerste instantie een grand tour zou worden gemaakt door PERU. En (super) food! Peruaanse producten en verlotingen van al dit lekkers op social media als Facebook en Instagram. Gaat dat zien en beleven.
foto: cover Ceviche van Martin Morales, uitgave Fontaine.
RECEPT. Kleurrijk en fantasievol eten uit Peru. Geuren en smaken verenigd. Al millennia lang. Van de kust van de Stille Oceaan, in de straten van Lima, in het hooggebergte van de Andes en de wouden van de Amazone. Dat is de rijke keuken van Peru. De Inca’s aten al quinoa, physalis (goudbes) en een vorm van de emblematische ceviche. Grootmoeders in de bergen hielden cavia’s in hun keuken. De conquistadores brachten knoflook, citrusvruchten en gember mee. De Afrikanen hun voedsel, zoals de spiesjes van runderhart. Veel gegeten streetfood in Lima. De Italianen kwamen met pasta en wijn. De Chinese arbeiders leerden Peru wokken. En de Japanners vervolmaakten de bereidingen van vis in de Peruaanse keuken.
foto: suspiro de Limeña
Suspiro de Limeña uit Ceviche, de keuken van Peru. Martin Morales. Een door de Peruaanse dichter José Galvez verzonnen karameldessert met portmeringue.
Nodig:
1 blikje/portie Peruaanse dulce de leche.
2 eidooiers
120 g fijne kristalsuiker
55 ml witte Port
2 eiwitten
1 tl kaneel en wat extra om te strooien
takjes munt ter garnering.
Bereiding:
Maak eerst met een blikje gecondenseerde melk dulce de leche. Laat iets afkoelen en klop als de dulce de leche nog iets warm is de eidooiers erdoor. Verwarm op nieuw om te laten indikken. Giet het mengsel in 4 dessertglaasjes en zet deze tot gebruik in de ijskast. Doe de suiker en port in een steelpan. Verwarm langzaam en al roerend tot de suiker is opgelost. Breng het dan aan de kook. De portsiroop moet gaan borrelen om het slappe-balstadium te bereiken op 112 tot 115 graden Celsius. Om te testen of dit zover is doe je een druppel in een kommetje koud water. Als het een bolletje vormt is het juist. Klop intussen de eiwitten tot ze ondoorschijnend zijn en pieken vormen. Giet de hete port siroop erbij en voeg kaneel toe. Blijf kloppen tot de meringue stijf en glanzend is. Een Italiaanse meringue. Schep de meringue op de afgekoelde dulce de leche en garneer met wat kaneel en een takje munt. Buen provecho!
foto: Boa Vista in de sneeuw!
Vooruit kijken….. Naar de lente, met groene tips, voorjaarsgerechten en -producten. Je leest er alles over in de voorjaarseditie van Gereons Mag, die op 15 april a.s. online staat.
NB: Deze wintereditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door DSV Media, De Kroon op het Werk, Elke Melk, Mayoneur, Pitch PR, CK Media, Jam Jam PR, Crodino, Fluère, Duchess G&T, Van Gogh Museum, Terra Publishing, LELY, Martin Morales, Fontaine Uitgevers, Bas Robben, GoodCook uitgevers, The Shaving Institute, Zaanse sambals en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
BROOD, een geschiedenis van bakkers en hun brood. Brood, bakkers en geschiedenis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Net als brood met politiek verbonden is. Dat wisten de Romeinse senatoren al. Panem et circenses. Hoe win je de gunsten van het volk en hoe houd je ze in toom? Verderop zie je vaak revoltes ontstaan bij het niet verkrijgbaar zijn van brood, zoals in Parijs in de 18e eeuw of niet zo heel lang geleden in Tunesië, waar de verhoging van de prijs van brood leidde tot vele grote demonstraties. Tegenwoordig mikken we rustig heel wat brood weg. In onze tijd heeft brood niet meer de rol van grote koolhydratenverschaffer, terwijl dat eeuwenlang wel het geval is geweest. Tot ver in de 19e eeuw was brood het hoofdbestanddeel van het dagelijks dieet. Een geschiedenis van bakkers en brood moest er komen, vond schrijver Peter Scholliers, gewezen hoogleraar sociale geschiedenis aan de VUB in Brussel. De schrijver was op zoek naar het verband tussen voedsel, in dit geval brood, en de verschillen in de maatschappij door de geschiedenis heen.
Brood was in de geschiedenis geen sinecure, want overal werden er strenge en strikte prijsmechanismes gehanteerd. En dan te bedenken, dat het meeste brood in de Lage landen niet van tarwe werd gemaakt, maar van rogge en gerst. De rijken hadden het privilege van wittebrood. Wie weet, maar dat is een gok, besefte daardoor Marie Antoinette niet, dat Parijs honger leed door de afwezigheid van brood. De tijden veranderden en in de 20e eeuw werd wit brood voor iedereen beschikbaar. Zeker na WOII. Nederland werd toen getrakteerd op Zweeds brood. Letterlijk een geschenk uit de hemel. Maar de tijd stond niet stil, op de baren van de seventies werd de vraag naar vezelrijker, dus bruin brood weer sterker. Industrieel wit brood werd ineens gezien als goedkoop en niet gezond. Gereons Keuken Thuis kan zich nog de reclames herinneren van Tarvo, waarin bruin brood ineens werd aangeprezen als een gezond alternatief. Met succes, want bruin brood was de norm in de jaren tachtig en negentig.
Brood. Zelfs de overheid bemoeide zich ermee. In de 21e eeuw gaat het bergafwaarts met brood, omdat allerlei fit & health goeroes deze koolhydratenbom in de ban deed. Keto- en lowcarbdiëten werden de rigeur. En wat de denken van glutenvrij? Dus brood en pasta moesten vooral worden vermeden. Groentevarianten kwamen in opkomst. Inmiddels is het weer zo, dat her en der weer ambachtelijk bakkers hun kennis en kunde inzetten voor het dagelijks brood. Zonder allerlei broodverbeteraars en smaakelementen, die je vaak in supermarktbrood aantreft. Gereons Keuken Thuis vindt dat een heerlijke ontwikkeling, want ad fundum ben ik een broodklant. Bij elke maaltijd.
BROOD, een geschiedenis van bakkers en hun brood is een must read voor iedereen, die wat verder wil kijken dan het voedingsmiddel zelf. Schrijver Scholliers zet fijn uiteen, hoe je de huidige wereld kunt begrijpen door de kern van de zaak centraal te plaatsen. BROOD vormt uitstekende kost voor de dagelijkse maaltijd maar is ook studievoer voor culischrijvers en foodbloggers, die de context willen weten van voedsel. en maatschappij.
BROOD, een geschiedenis van bakkers en hun brood. Peter Scholliers. (ISBN 9789460019289) is een mooie uitgave van Vrijdag en is te koop voor € 24,95.
Peter Scholliers (1953) was hoogleraar Geschiedenis. Hij onderzocht de geschiedenis van sociale ongelijkheid, levensstandaard, voeding, lonen en prijzen, en de materiële cultuur van 1800 tot vandaag. Eerder publiceerde hij Arm en rijk aan tafel en Geschiedenis van de ongelijkheid.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Balans, NOLO. wat voor een cryptisch verhaal gaat Gereons Keuken Thuis vandaag vertellen? Niets geheimzinnigs aan, want de grote drankjestrend voor 2021 is no of low alcohol. Meer en meer is er vraag naar lekkere en gezellige alternatieven voor wijn, bier en cocktails. Ik ben daar zelf ook al een jaar of vijf mee bezig. Voorheen deed ik jaarlijks een alcoholloze maand van eind januari tot eind februari. Sinds de eerste lockdown van 2020 volg ik een ritme van door de week het glas laten staan. Ongezellig, welnee, met de kanttekening, dat ik veel dingen niet lust. Alcoholvrij bier is niet aan mij besteed, net als alcoholvrije wijn, die ik verdun met bruisend mineraalwater. Ik ben geen theeleut en frisdrank is al helemaal niet mijn dingen, op een enkele cola zero na. Koffie, spa en wijn, dat was zo ongeveer mijn programma. Op zoek dus naar nieuwe alternatieven. Van tijd tot tijd gaat een bitter er als apéro er best in. Ik kende deze alcoholvrije bitters al uit Spanje en Italië. Vorig jaar testte ik een 0% gin, niet slecht in een mix, maar puur niet te drinken. Ik ben niet zo’n liefhebber van de zoete tonic erbij. Maar de markt is in beweging. Tijdens dry January verraste Jam Jam PR mij op een fijne doos vol alternatieven. Een echte NOLO doos vol drankjes voor de borrelklok. Zonder in te leveren op je smaakbeleving. Ik was benieuwd.
Balans, NOLO. Crodino, biondo en rosso waren al bekenden van mij, prima als aperitief. Nieuw in Gereons Keuken Thuis, ik moet de verschillende smaken nog proberen, zijn de producten van Fluère, basis voor je mocktails. Je maakt met de raspberry variant en tonic een heerlijke cock-, ik bedoel, mocktail. Garneren met bessen, framboos en wat gedroogde sinaasappelschil. En je thuisfeestje in lockdown is een blast. Duchess is een k&k gin tonic uit Zuid Afrika met Nederlandse roots. Serveer de mix in een glas met ijs en hand specerijen, zoals steranijs, kardemom en jeneverbes. Baie lekker. En je bent in balans. In de volgende editie van Gereons Mag op 15 februari kom ik er op terug. NOLO.
De volgende balans gaat over fitness & food.
Noot: deze producten werden mij als samples gestuurd door de Jam Jam PR. De bespreking hier is mijn eigen mening. Ik word hier niet voor betaald. Lees ook de disclaimer
Balans. Het mediterrane dieet. Het laatste jaar was voor Gereons Keuken Thuis een soort rollercoaster van gebeurtenissen met daarbovenop alle perikelen van de Covid 19 pandemie, die ons in de greep houdt. Hoe lang het gaat duren deze wedstrijd, met al weer een verlenging weet ik op deze dinsdagmorgen aan zee niet. Je moet je er maar naar schikken. Deze periode had wel tot gevolg, in tegenstelling tot vele anderen, dat ik zelf mijn plezier in koken en eten een beetje ben kwijtgeraakt. Veel dingen smaken me niet. Ik ben uitgekeken op al het supermarkt en k&k (kant en klaar) voer en ben een beetje mijn dagelijkse ritme van bloggen kwijtgeraakt. Laten we zeggen dat de balans eruit is. Sporten daarentegen gaat me prima af, net als wandelen. Dat is mijn punt niet. Laten we mogelijkheden voor balans eens bekijken, zoals het mediterrane dieet.
Enige tijd geleden ontving ik het kookboek Het mediterrane dieet van Wilma van Grinsven-Padberg. Zij is olijfoliesommelier en weet alles van de baten van het mediterrane dieet en het gebruik van diverse soorten olijfolie. Leven zoals onze zuiderburen en daar bedoelt zij niet de Belgen mee, maar de zuiderse lui van het Middellandse Zeebassin. Met hun gezonde keuken, de blue zones Sardinië en Ikaria. En minder hart- en vaatziekten. Dat laatste is niet helemaal waar, want de gemiddelde Italiaan of Spanjaard eet in de weerwil van ons verzonnen ideaalbeeld, net zo veel, zo niet meer fast- en prefabfood als wij i n het noordwesten van het continent. Leven zoals onze zuiderburen en daarmee 100 of ouder worden is gebaseerd op de traditionele voedingspatronen. Het is geen dieet, maar een levenswijze, waarbij je jezelf afvraagt, wat je eet. Vaak een kwestie van gezond verstand. Ter illustratie introduceert de schrijfster een voedingsdriehoek, bestaande uit weinig vlees, maar meer vis. Veel groente en olijfolie. En heel belangrijk, veel sociale contacten en interactie. Gereons Keuken Thuis besprak dit ook al in de review van het Blue Zones kookboek. Sociale interactie moeten we nu al 10 maanden ontberen. Wie weet ligt daar de crux van het ontbreken van balans.
Hierna gaat het verder met de verschillende elementen van je voeding, koolhydraten, vetten, eiwitten, vitamines en mineralen. In een goede balans dragen deze bij aan weerstand en gezondheid. Tot slot, voordat Van Grinsven-Padberg aan de recepten begint een praktische gids om deze theorie in de praktijk te brengen. Het mediterrane dieet is een mooi basic kookboek om in deze januarimaand mee in balans te komen. En… the rest comes naturally.
Het mediterrane dieet. Wilma van Grinsven-Padberg. (ISBN 9789481453171) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 24,99
Vandaag een vrolijk recept uit Het mediterrane dieet voor een zoete Griekse lekkernij: bougatsa. Erbij een zoet glaasje wit zoet van Samos.
Nodig:
130 g suiker
85 g griesmeel
1/2 liter volle melk
2 vellen bladerdeeg
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 200 graden. Doe de suiker griesmeel en volle melk in een pan, verhit en klop tot een romig mengsel. (notitie: in het recept in het boek wordt niet gesproken van verhitten, dat maakt het onduidelijk) Laat mengsel afkoelen. Leg een vel uitgerold bladerdeeg op een bakplaat en giet hierop de helft van het mengsel. Vouw dicht en druk goed aan met vork. Prik gaatjes in de bovenste laag bladerdeeg. Leg een nieuw vel bladerdeeg op de eerste en herhaal het proces. Bak het geheel gedurende 40 minuten af en bestrooi de bougatsa met rietsuiker en kaneel.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Over de schrijfster: Wilma Van Grinsven-Padberg is een olijfolie expert en kwam daardoor in contact met het fenomeen ‘de mediterrane keuken’. Ze neemt je mee in de geheimen van de mediterrane levensstijl. Ze gaat te rade bij verschillende experts en ze legt de levensstijl haarfijn uit.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
