Het Wild kookboek, Jacques Hermus.

 foto: cover Het Wild kookboek.

Het Wild kookboek, de beste recepten voor elk seizoen, doorspekt met reportages. Ik ben een vreemde kookboekengebruiker. Ik kook nooit de recepten uit een boek, maar zie het als een geheel. Een kookboek moet voor mij een belevenis zijn, mij mee op reis nemen, mij voeden met nieuwe ideeën. Of zoals in het nieuwe boek van Jacques Hermus een glimp geven van een wereld, die ik niet van nabij ken. Storytelling noemt men dat tegenwoordig. Hermus nam Gereons Keuken Thuis al eens op sleeptouw met zijn “jongensboek” Het Wilde Eten, waarin hij je mee op avontuur neemt naar de geneugten van het erf, de eigen moestuin, visserij en foerageren. In zijn nieuwe boek Het Wild kookboek heeft Jacques een specifieker doel: de jacht! In de Achterhoek, het wild walhalla van ons land.

Laten we eens op verkenning gaan. Hermus’ boek start met een herinnering aan zijn ouders, die al handenwrijvend klaar stonden als jagers langs kwamen om een fazant, haas of ree te brengen. Zijn vader draaide zijn hand er niet voor om een haas te villen, waarvan zijn moeder dan een heerlijk gerecht maakte. Van kindsbeen tot op heden heeft de jacht Hermus gefascineerd. Hij zegt dat dit boek ontstaan is uit deze fascinatie en ging op onderzoek uit. Op bezoek bij de jager, zelf op jacht, de poelier en in Achterhoekse restaurants.

 foto: vederwild bij Strandlodge.

De Smaak van Wild. Wild is krachtig van smaak, maar ook van emotie. Een anonieme speklap of kipfilet uit de onzichtbare vleesindustrie is wat anders dan een verschrikte blik van een ree of het gefladder van een fazant. Het doden van dieren is nooit mooi. Maar jacht op wild is wel duurzaam. Dan is er de controverse tussen jacht en “plezierjacht”. Je zou er een pittige discussie avond over kunnen opzetten. Maar los hiervan is wild ook smaak en tegenwoordig in steeds meer een light jasje te verorberen in de Achterhoekse restaurants. Zonder zware sauzen, maar met finesse. Daar wordt hard aan gewerkt in één van de grootste jachtregio’s van het land. En als het je emotioneel raakt kun je het ook niet doen, jagen, plukken of rapen. Maar gewoon genieten van de schoonheid van wild. Je bent tenslotte in de natuur.

Deze inleiding wordt gevolgd door een hoofdstuk, wat wild is. In principe alles wat niet is gedomesticeerd.  Niet alle wild is geschikt om direct op je bord te belanden. Vos is niet te eten, net als meeuw of kraai. Ook damhert uit de Amsterdamse waterleidingduinen is niet van goede kwaliteit. Hermus poetst direct een mythe weg: wild is niet biologisch. Want het is nooit te achterhalen waar het dier van heeft gesnoept, een on- of bespoten akker. In het boek betekent wild de soorten, die volgens de kalender mogen worden bejaagd en vers worden gepresenteerd op je bord.

Nederland is een klein jachtland, zeker vergeleken met Frankrijk of Duitsland. Dat heeft zo zijn voordelen, want waar elders soms wat losjes met de jachtzeden wordt omgegaan, is er in ons land veel toezicht. Hermus legt het allemaal uit, gevolgd door beschrijvingen van “ons” wild, de verspreiding daarvan en waar het te eten in de mooie Achterhoek, waar je tussen bolakkers en zoombos veel wild kunt spotten.

De Jacht. Jacques Hermus besteedt veel aandacht aan het officiële jachtseizoen en de jacht buiten het seizoen. Tegenwoordig mag wild niet meer worden uitgezet voor de jacht. Het zwijn was bijvoorbeeld uitgestorven, totdat de prins gemaal Hendrik zwijnen uitzette bij het Loo. Een enorme populatie van wilde zijnen is hiervan nog steeds het gevolg. Of wat te denken van de damherten, die nog steeds de waterleidingduinen bij Zandvoort bevolken en elke dag smachtend achter het afsluitend hek staan, dat hen nog steeds de doortocht over het speciaal aangelegde ecoduct verbiedt. (dit terzijde) Jacques Hermus betoont zich hierna een echte jager tijdens zijn reportage. Hij vertelt hoe je jaagt, wat je nodig hebt en welke hond je gezelschap houdt. Ik wist niet dat er verschillende taken bij verschillende honden passen. Tot slot een jachtkalender en wat terminologie.

We gaan de keuken in. Waar haal of koop je wild? Heel belangrijk het besterven. Hoe wild te bereiden? Met verhalen van de poelier en de chef. Het garen komt aan bod. En er moet natuurlijk gedronken worden, wijn uit de Achterhoek, biertjes of bitters. De garnituren bij het wild komen aan bod, van paddenstoelen via bessen tot noten.

 foto: hotel Bakker in Vorden.

Aan de slag met de recepten. Hermus verzamelde mooie wildrecepten van 19 restaurants in de Achterhoek, van Hummelo tot Winterswijk, van Ulft tot Groenlo. De Achterhoek is bezaaid met mooie wildrestaurants en dito gastvrijheid. Zo merkte Gereons Keuken Thuis ook tijdens een trip die ons oktober 2016 door de streek voerde.

Soepen en voorgerechten, winterse preisoep van de Hoofdige boer of een salade van reeham bij Hotel Bakker in Vorden. Hoofdgerechten passeren de revue. Wild-zwijnsrugfilet op de wijze van Boetiek Hotel Restaurant  Bonaparte, Smient van Ellens Restaurant of een tajine van Achterhoeks reebok. Allemaal beschreven in verbluffend makkelijk te maken recepten. De klassieke hazenpeper van Landhotel de Hoofdige Boer, fazantenborst met rookworst en spek van Hotel Café Restaurant de Gouden Karper of Haas in de wei van Strandloge in Winterswijk. Ik kan nog wel even doorgaan. De bijgerechten, een aardappel rösti taart van Hampshire Hotel Restaurant Avenarius, spruitjes met zongedroogde tomaat en sjalot van Havezathe Carpe Diem of spannende cantharelkroketjes van Restaurant de Woord. En hete bliksem, een jeugd dingetje in Gereons Keuken Thuis. Hermus besluit met sauzen en basisbereidingen. Likkebaardend lekker allemaal. En mocht je het niet thuis willen bereiden. Achterin het boek staan alle adressen, waar je gastvrij wordt ontvangen om te genieten van al dat wild uit de Achterhoek. Spring in je auto en ga het beleven.

Wat een boek heeft Jacques Hermus geschreven. Vol heerlijk eten en verhalen. Het Wild Kookboek is gewoon één bonk terroir!  Een must read!

Het Wild kookboek, de beste recepten voor elk seizoen, Jacques Hermus. (ISBN 9789059568044) is een uitgave van Fontaine en is “liever lokaal” te koop voor € 24,95.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

SuriMAM Cooking.

 foto: cover SuriMAM cooking.

SuriMAM cooking, op zoek naar de soul van de Surinaamse keuken. Dat is de zussen Moreen, Aretha & Martha wel toevertrouwd. Zij namen de passie voor en “het –soso lobie– met liefde” bereiden van eten over van hun moeder, die in de jaren zestig naar Nederland verhuisde. Eten was altijd een feest bij de zussen thuis. Oma’s en tantes sneden de ingrediënten en de kinderen scharrelden rond in de keuken. Op deze wijze kregen de drie dames hun familieverhalen en keukengeheimen met de paplepel in gegoten. (Of eten ze in Surinaamse gezinnen geen pap?)

De moeder van het drietal verhaalde hoe zij op het platteland opgroeide. Heel andere beleving dan de flat in Dordrecht en later in Amsterdam. Inmiddels kennen de zussen het land van herkomst op hun duimpje en denken vaak aan de geur van bloemen, planten en kruiden langs de dreven. Nippend aan gemberbier onder de zwoele tropische avondluchten. Hun groene moederland. De basis van hun met –soso lobie– bereiden van eten.

Ik moet bekennen, dat ik niet veel weet van de keuken van Suriname. Niet uit desinteresse, maar de focus van Gereons Keuken Thuis ligt toch vooral in het Europese bassin. Daarnaast, dat is een minder positieve herinnering,  hadden voormalige collega’s de gewoonte om tussen de middag Surinaamse broodjes en roti te halen bij Tjin’s. Als deze maaltijd in de kantoortuin was genuttigd rook de afdeling de hele  middag naar vet. Persoonlijk vond ik het altijd vrij zwaar eten. De tjauw min soep van een warung naast het huis met de kabouters aan de Ceintuurbaan was daarentegen wel heerlijk en evenwichtig. Tijd dus voor een hernieuwde kennismaking met de Surinaamse keuken.

Suriname is een smeltkroes van culturen, Indianen, Creolen, Hindoestanen, Javanen en Chinezen deden een spreekwoordelijke duit in het “culinaire” zakje van dit land. Een klein stukje Libanees, een beetje Joods of Hollandse kost erbij en je hebt een echte melting pot. Het boek start met de Surinaamse voorraadkast en uitleg over ingrediënten. Tegenwoordig zijn deze producten natuurlijk overal te koop.

Het eerste hoofdstuk, “Tang boengswiti srnanan” verhaalt over de koloniale periode en de herinneringen, die de moeder van Moreen, Aretha & Martha hieraan heeft. Daarbij horen de emblematische bruine bonen met rijst en kip, gele pesie (erwten) met karbonade en rijst of  het nostalgische gerecht roti en de tjauw min. Laten we vooral de pom niet vergeten. De jaren 70 waren de tijd voor de zussen van het avondje AVRO. ’s Middags gonsde het al in de keuken om de hapjes klaar te maken, voordat Toppop en Hans van der Togt (wie had daar geen crush op?) hun gewag maakten op de kijkbuis. Vis als kwie kwie masala met oker, telo (gebakken cassave) met bakkeljauw, kokos koekjes en limoenwater op de bank!

Een dagje op stap. Als er familie opgehaald moest worden van Schiphol ging dat natuurlijk niet zonder slag of stoot. Er ging proviand mee. Bojo (cassavetaart), schuimpjes en gemarineerde kippenvleugeltjes. Picknicken is nog steeds een favoriete passtime van de Surinaamse gemeenschap. Een glas markoesa siroop erbij en eten maar. Via feestmaaltijden belanden we in de jaren tachtig van de vorige eeuw. De meiden gingen graag op stap in de hoofdstad en het uitgaan voegde soul aan hun leven toe. Op hun feestjes is er naast Surinaams eten is altijd een DJ booth, want naast lekker eten moet er worden gedanst. SuriMAM geeft recepten voor vrolijke snacks, Surinaamse broodjes met kip-kerrie, kousenband, pom en bakkeljauw. Of voor broodjes met kippenlevers of zalmsalade. Als andere feestelijke hapjes ontbreken schaafijs, een rumpunch of gekleurde flensjes met kokos niet. Alles vrolijk gefotografeerd, de kleur spat van de bladzijden af.

Het laatste hoofdstuk gaat over “losie foeroe” de Surinaamse familie-barbecue. Ik zie dat regelmatig in het Gaasperpark. Lekker sporten, een duik in het water en dan eten –soso lobie– met een Parbo biertje in de hand. Ze weten er wel een feestje van te maken. Trouwens de zussen weten dat met hun boek SuriMAM, op zoek naar de soul van de Surinaamse keuken, ook. Ik zou direct willen aanschuiven. Want soul heeft dit boek!

SuriMAM, op zoek naar de soul van de Surinaamse keuken. Moreen, Aretha & Martha Waal. (ISBN 9789024577675) is een uitgave van Luitingh-Sijthoff en is o.a. te koop bij Scheltema (waar de dames regelmatig koken) of elders. Het boek kost € 24,99.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

De smaak van bloemen, Julia Voskuil.

 foto: cover de smaak van bloemen.

De smaak van  bloemen, tuinieren en recepten met eetbare bloemen. Net als je denkt dat het #alfresco en balkonteeltseizoen een beetje over begint te raken, ploft dit vrolijke boek van Julia Voskuil op de mat. Een kookboek, dat twee grote passies van mij combineert. Koken en rommelen met bloemen en planten op mijn stadse balkon. Lekker zaaien, oogsten en opeten. Alhoewel meestal bloemen van het balkon in een vaasje belanden in plaats van op het bord. Een enkele knaloranje Oost-Indische kersbloem daargelaten of een solitaire dahlia als decoratie. Dat is het zo ongeveer.

De smaak van bloemen is een hommage aan Elisabeth de Lestrieux. (1933-2009) Tuinboekenschrijfster en zover ik me kan herinneren televisie presentator. In 1977 verscheen haar eerste tuinboek. Vele andere boeken volgden. Deze dame heeft maar liefst 50 boektitels op haar naam staan en deze nieuwe titel is een knipoog naar haar boek uit 1991. Want meer dan 25 jaar later is de koken met en de consumptie van bloemen meer dan hot te noemen. En gezond, maar dat vind ik niet het meest belangrijke.

 foto: Oost- Indische kers

Voskuil start in de lente, het seizoen waarin eerst de ui- en lookachtigen ter tafel komen, of bernage (komkommerkruid), de pinksterbloem. Allemaal met beschrijving en culinaire gebruiksaanwijzing. De anjer bijvoorbeeld, nooit geweten, dat die eetbaar was. Julia Voskuil sprak ook met experts, zoals Claudia smultuin Reina, die recepten geeft voor een gele snijbiet stamppot, rozenwater en een smeuïge baktaart met pruimen. Gert Tabak, fotograaf gaat voor dagleliesoep. Rob koppertcress Baan zou van Nederland de gezondste delta willen maken.

De zomer van Voskuil is er één met duizendblad, de bloem van de stokroos, de begonia en knalroze bergamot, met het aroma van Earl Grey. Ook de geranium is eetbaar, volgende keer bij het plukken in de zomer daar eens aan denken. Yuri Verbeek, zelfstandig topchef bij de kokkerie noemt bloemen het takje peterselie van weleer. En zeg nu eerlijk een bonbon van witte chocolade, Sambuca en lavendelsuiker is toch niet te versmaden? Lavendelzout trouwens ook niet voor bij je vis en op de foccacia. Arthur villa augustus van Brug kookt ook graag met bloemen, saliebloemen voor op een pizza.

 foto: sunny dahlia.

Dan komt de herfst, met citrusgeuren. Ik moet ooit nog eens een sinaasappelboompje scoren, want azahar (Spaans voor sinaasappelbloesem) is een favoriete geur van mij. Dahlia, mijn balkon staat er nu half oktober nog vol mee. De bellenman of fuchsia, die ook bessen geeft. Herfstkleur en geur. RozenbottelpeppadewsKruudmoes een streekgerecht met Roomse kervel. Het boek eindigt met de winter, het madeliefje, de camelia, het winters viooltje. Ook in de winter kun je koken en decoreren met bloemen. Bijvoorbeeld in de kreeftenrisotto van Tom ’t Soerel Oudshoorn.

Tot slot nog wat praktische tips en een eetbare bloemen A-Z. Een heerlijk en praktisch boek, de smaak van bloemen, dat ik bij de start van het nieuwe balkonseizoen zeker ter hand ga nemen.

De smaak van bloemen, tuinieren & recepten met eetbare bloemen, Julia Voskuil (ISBN 9789089897367) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 24,99.

 foto: funky pastasalade met rode dahlia.

 A propos! Mocht je nu liever bloemen in een vaas hebben staan in plaats van dat ze op je bord liggen? Ga dan eens met je vaas naar Dennis mooi anders bloemen Lanzaat. Sinds ik dit boek heb gelezen voor mij een culi-adresje of moet ik zeggen snoepwinkel.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Dagelijkse kost 2, Jeroen Meus.

  foto: cover Dagelijkse Kost 2.

Dagelijkse Kost 2, koken met gezond verstand. Op de zondagvooravond gaat Gereons Keuken Thuis er altijd even voor zitten. De weekeditie op Eén van Dagelijkse kost, mijn apéro TV moment, met Jeroen Meus, die schalks aan den kook gaat met makkelijke, maar ook mooie klassieke gerechten. Glas in de hand en genieten van al dat eten. Jeroen Meus is geen onbekende in Vlaanderen en daarbuiten. Dagelijks maakt hij een kostje voor honderdduizenden kijkers. Echt eten, van bij ons, zoals hij pleegt te zeggen. Altijd met een kwinkslag en voor iedereen te maken. Met liefde.

Ik begrijp wel, dat deze kok en TV chef zoveel boeken verkoopt. Iedereen wil toch wel zo’n razende Roeland – ik bedoel Jeroen- in de keuken hebben staan? Nu is dat natuurlijk niet direct mogelijk, maar je kunt wel aan de slag gaan met de gerechten uit Dagelijkse kost 2.

Jeroens nieuwe boek start met een persoonlijke brief aan de lezer. Hij resumeert de dag, zijn wandeling in het bos, de heide in de herfst, kinderen op schoolreis met thuis gesmeerde en geplette boterhammen. Eenmaal thuis een slok water. Jeroen beeldt zich in dat het water uit een koele bron komt. Beeld het je in en smaak krijgt instant een extra dimensie! Italiaanse chef Antonio Carluccio krijgt driewerf gelijk van hem. Vers geoogste erwtjes, zoontje George at een in suiker gedoopte stengel rabarber. Allemaal mijmeringen doorspekt met herinneringen van zijn eigen jeugd. Daar gaat het om, herinneringen aan eten. Het kunnen nooit hypes zijn, aldus Jeroen. Eten moet worden gekoesterd, nooit geclaimd. Gerechten vertellen ons veel over wie we zijn. Dat is eten voor Jeroen Meus: zonder franje, maar koken met zijn gezonde verstand.  Een boek met 101 nieuwe recepten, waarmee je jouw dagelijkse portie geluk kookt!

Daar gaan we dan. Dagelijkse kost 2 heeft geen structuur, geen hoofdstukken. Het gaat over vlees, vis, veggie, pasta & pizza, salade, soep, uit het vuistje en dessert. Lekker door elkaar en de paginanummers staan erachter. Dus wat je wilt maken is snel te vinden. Ook in het register, dat op ingrediënten is gesorteerd. Tussendoor nog wat basisbereidingen. Duidelijk zat.

Koken is liefde tonen. Met een recept voor stromboli, een duidelijk recept met een tip onderaan om zelf eenvoudige tomatensaus te maken. Tomatensoep met krab. Nee, niet het schaaldier, maar varkenskrabbetjes. Een vidé, wij noemen dat pasteitje in Holland, met bospaddenstoelen en schorseneren. Een rijke vispan met prei. Klassieke kalfsfricassee. Rillettes met toast voor bij de apéro in Gereons Keuken Thuis, instant plezier. Mosselkroketjes, bierke erbij. Zoete babas au rhum met sinaasroom, een hedendaagse twist van de cakejes waar de hertog van Lotharingen zo dol op was! Vooruit, ik noem nog de Luikse balletjes en de hachis van konijn en witloof! Die laatste gaat Gereons Keuken  Thuis  zeker deze winter maken. Wat een gerechten allemaal. Een boek vol hedendaags en klassiek eten. Meus verstaat zijn vak, dat blijkt maar weer eens met Dagelijkse Kost 2. Een boek met 101 recepten, gelardeerd met foto’s van de kost en dagelijkse kiekjes van Vlaanderen. “Alleen in de keuken moet je soms iets opkloppen” De rest is gezond verstand! Mooi motto.

Dagelijkse Kost 2, koken met gezond verstand Jeroen Meus (ISBN 9789022334232) is een uitgave van Manteau en kost € 24,99.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

SWEET, Yotam Ottolenghi & Helen Goh.

 foto: cover SWEET.

SWEET, de nieuwe loot aan de stam van alle Ottolenghi boeken. Met dit boek gaat de succesvolle horeca entrepreneur en kok Yotam samen met patissière Helen Goh op ontdekkingsreis langs zoete smaken, taartjes, koekjes, cakes en desserts. En hij gaat terug naar de tijd, dat zijn werk bestond uit het luchtig kloppen van eiwitten. Nog steeds zijn in Londen grote meringues  onlosmakelijk verbonden met Ottolenghi. Het handelsmerk van zijn deli in Islington. Net als de gewoonte van deze man een verbond te sluiten met een ander, waardoor er mooie boeken ontstaan, zoals Plenty, Jerusalem en NOPI.

Drie jaar lang hebben Goh en Ottolenghi gewerkt aan dit boek, dat ze in eerste aanleg SUIKER wilden noemen, omdat je nu eenmaal bij gebak niet ontkomt aan suiker. Alle modes ten spijt.  De schrijvers vinden dat suiker er nu eenmaal bij hoort. Het hoort bij de overvloedige stijl van Ottolenghi’s kookkunst. SWEET vervult beiden met vreugde. Aan de slag dus bakkers. Nu is Gereon Keuken Thuis meer van de consumptie dan het bakken, maar dat neemt niet weg dat ik SWEET een heel inspirerend boek vind. Anders dan bij koken is bakken een veel technischer iets. De hoeveelheden en processen moeten kloppen. Hier ontstond de grote vriendschap van Helen en Yotam. Ontstaan rond een stuk taart. Helen, eigenlijk psychotherapeute uit Australië kwam rechtstreeks van de boot in Ottolenghi’s zaak terecht en is nooit meer verdwenen uit de patisserie. Samen bakten, proefden en bedachten ze creaties voor SWEET. Doordat ze inmiddels beiden een gezin hebben zijn deze sessies wat schaarser geworden, maar als ze elkaar treffen is het gespreksonderwerp direct gevonden.

SWEET is geen bakboek, maar meer. Het is het resultaat van kennis bundelen. Het boek start met biscuits en koekjes, makkelijk en snel te maken, weinig keukengerei, weinig gedoe en de kinderhand is direct gevuld. Met bijvoorbeeld pindakaaskoekjes, amandelwafeltjes en kattentongen. Ja zelfs Hollands gevuld speculaas, dat Yotam leerde kennen via Amsterdamse patissier Cees Holtkamp. Tot slotte noem ik de Garibaldi’s, die wij sultana’s noemen.

Minicakes, daar zijn Goh en Ottolenghi dol op. Een traktatie waar je iedereen blij mee maakt. Het vergt iets meer keukengerei, vormpjes en bakplaten. Mooie creaties zoals Perzische liefdescakes. De beroemde madeleines met saffraan, honing en sinaasappel. Cupcakes, waarvoor zelfs de #ACBM een uitzondering maakt! Door het gebruik van halva en tahin zie je ook de Levantijnse achtergrond van Ottolenghi terug. Tot slot wil ik de Guinnesscakejes met chocola en Baileys noemen. Dit lijkt wel een Iers gedicht.

Het grote werk in SWEET, cakes en taarten. Het valt me op dat de schrijvers veel werken met likeuren, rum of andere destillaten. Heb je kinderen of wil je geen alcohol? Laat je het weg. Ondanks dat de recepten uitgebreid beschreven worden is het natuurlijk altijd mogelijk je eigen draai te geven aan je taart. Ik las over een taart van rode biet met gember en zure room. Ik als niet super zoetekauw zou deze smaken wel kunnen waarderen. Druiven- of Cleopatrataart, dat klinkt adellijk. Of wat te denken van de fruitcake met grappa?

Ik maak een sprong naar kwarktaarten. Nergens is het ontleden van recepten zo belangrijk als bij deze taarten, die zowel warm als koud worden “gebakken”. Passievruchtenkwarktaart met gekruide ananas, wat exotisch.

SWEET vervolgt met platte taarten, van klassieke open vruchtentaarten tot kleine tartelettes met vijgen, rijst of een pistache-frangipane. Hier lijkt het een beetje op de klassieke Franse patisserie. Maar anything goes voegt de charmante Ottolenghi eraan toe. In dit hoofdstuk ontbreken de Mont Blancs met kastanjecrème ook niet. (en die vind ik lekker)

Is er nog ruimte voor een toetje? Desserts spelen een grote rol in de keukens van Ottolenghi. Heel wat desserts zijn er voorgeschoteld aan de gasten. Wat te denken van ricottaflensjes met vijgen, honing en pistachenoten? Of een frisse yoghurt pannacotta met basilicum en gehakte aardbeien? Fris en sweet. Als laatste noem ik de grapefruitsorbet met campari. Dat noem ik geen dessert maar een cocktail. Tot slot geeft het tweetal nog wat recepten voor snoeperijen, gevolgd door wat algemene productkennis.

SWEET is een boek om door te lezen, het proces te doorgronden en over na te denken. Dat vind ik zo knap aan deze twee schrijvers. Starten met ontleden en dan weer opbouwen. Heel precies. Anders dan de felle cover doet vermoeden is het geen boek vol hedendaags visueel geweld. Daar houd ik van. In mijn optiek draait het om de uitleg.  SWEET is waardige nieuwe loot aan de Ottolenghi boom. Ik moet maar snel eens een bakcursus gaan volgen, misschien wel bij dit duo!


SWEET, Yotam Ottolenghi en Helen Goh (ISBN 9789059567580) is een uitgave van Fontaine en is on- en offline te koop voor € 29,95.

Noot: dit boek werd mij als recensie exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Applemania.

 foto: appels uit Alto Adige.

Applemania, an apple a day….. enzovoorts. Deze Betuwse jongen maakt vandaag een uitstapje. Ik moest weer aan applemania denken toen ik vorige week een pakketje nieuwe oogst ontving van Marlene ®, een appelmerk uit Süd Tirol. Ik mocht al eens van deze appels snoepen tijdens de #culiperslunch in april, waar Ghislaine Melman een appelrisotto en leuke desserts maakte met de appels uit deze Noord Italiaanse regio. Van royal gala, via golden tot fuji appels. Alles groeit er in de boomgaarden aan de voet van de Alpen, 300 dagen zon en je begrijpt waarom dit de grootste fruitstreek van Europa is. Marlene ® is een coöperatie van fruittelers met als oogmerk de beste kwaliteit bieden. #applemania. Eet deze appels uit het vuistje of maak er wat mee, van een gezond appelbrood tot risotto.

De #culipost deed het bloed weer harder stromen. Traditiegetrouw is het in Gereons Keuken Thuis in september #applemania, worden appels tot moes gehakt, tot stroop gekookt, verdwijnen ze in de gelei of in een tarte aux pommes pur beurre. Ik zit nu alweer te likkebaarden.

 foto: appeldessert

Maar goed vandaag dus het recept voor appelrisotto. Ik heb het voor de kleur iets aangepast door rode uien en roodschil appels te gebruiken. Erbij drinken we een koele frizzante ook uit de regio.

 foto: stomende appelrisotto.

Nodig:

2 rode uien in ringen gesneden

350 g risottorijst

500 ml groentebouillon, vers of van blokje

300 g ongeschilde appels in blokjes

500 ml frizzante wijn

75 g boter

zout en peper

olie

Bereiding:

Fruit de uien in wat olie, voeg hierna de risottorijst toe en bak deze kort aan tot de rijst goudbruin is. Blus af met wat bouillon en een scheut frizzante. Breng aan de kook en voeg al roerende de wijn en bouillon toe, totdat de risotto mooi al dente is. Voeg halverwege de kooktijd de appelstukjes toe. voeg op het einde een ferme klont boter toe en wat peper en zout. Doe het deksel op de pan en laat de risotto even staan. Serveer op borden met een draai extra zwarte peper.

Meer recept inspiratie opdoen kun je op de leuke site van Marlene ®  De overheerlijke appels van deze coöperatie zijn te koop bij de fruit- en groentespecialist.

 foto: de appels in een leuke muffinvorm.

Noot: de appels werd mij als #sample gestuurd door de producent. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Slim zonder pakjes & zakjes.

 foto: cover Slim zonder pakjes & zakjes.

Slim zonder pakjes & zakjes. Het briljante concept van Koken met Karin heeft in dit twaalfde boek van haar hand een dimensie erbij gekregen. We gaan wat we in de keuken vinden slim benutten. Karin had geen zin om pakjes & zakjes nogmaals in dezelfde herhaling te doen. Logisch je wilt soms ook iets anders, nietwaar? Dus breidde ze haar concept uit met een ander onderwerp, wat haar na aan het hart ligt. Altijd alles opmaken, wat je in huis hebt aan eten. Een nobel streven, maar in deze tijden van overbeschikbaarheid van voeding en ingrediënten niet altijd even makkelijk om te doen en te plannen. Mijn grootmoeder kon dat wel, niets werd verspild in de keuken, sokken werden gestopt, er werd geweckt en ingevroren, oude lakens kregen een nieuwe functie als zakdoek en plastic zakjes werden voor allerlei doeleinden hergebruikt. In de 21e eeuw noemen we dat  duurzaam. Terug naar Karins nieuwe boek, een combinatie van duurzaam en koken zonder pakjes & zakjes. Vrolijk vormgegeven in de voor haar kenmerkende rood met witte setting. Karin wil de lezer stimuleren om eens vaker in je eigen keuken rond te kijken en Gereons Keuken Thuis vindt dat heel inspirerend.

Aan de slag dus met hoofdstukken genoemd naar groente, van aardappel tot zoete aardappel. helaas deze keer geen broccoli noch pastinaak. Excuses aan deze twee groenten! Maar er is volop keuze binnen  het systeem van Koken met Karin. We beginnen bij de aardappel, een geval apart onze nationale koolhydratenheld. Met recepten voor tartiflette, een kliekje puree wordt verwerkt in muffins en Karin geeft leuke extra suggesties naar andere recepten in het boek.

Wat ik heel praktisch vind is het onderwerp op de plank, waarin precies wordt verteld, wat je als basis in huis moet hebben. Zo maak je in een handomdraai de lekkerste dingen met wat er nog aan groenten en vlees ligt. Kleine moeite, groot effect!

Via asperges komen we bij blije boodschappen. Niets is fnuikender dan slecht voorbereid op pad gaan zonder boodschappenlijstje. Trakteer je eens op een fridaynight shopping spray in de supermarkt. Bezoek de detailist en koop ongesneden groenten. Die blijven langer goed. Een top tien voor leuk boodschappen doen. Via de aubergine belanden we bij de veelzijdige rode biet Voor bietentaartjes met blauwe kaas of  Karins bietenspread met mierikswortel. De bloemkool ook zo een Hollandse klassieker is veelzijdig inzetbaar als nasi of couscous.

Ik maak een sprongetje naar de P van paprika, een veelzijdige vrucht, multi-inzetbaar voor Spaanse kip met paprika en chorizo en peperonata, ook als kliekje prima op de tosti. Spinazie, Karin maakt met een kliekje een lekkere variant op de Lyonese quenelles de brochet, een all time favorite in mijn keukentje. Nu aan deze nieuwe versie uit Slim zonder pakjes & zakjes. Het boek besluit met vrolijk invriezen en de 1-2-3 methode. Ook in Gereons Keuken Thuis gaat een kippetje drie keer mee. Karin geeft leuke suggesties voor kipkliekjes.

Slim zonder pakjes & zakjes is een boek, dat eigenlijk iedere foody, blogger of keukenprins(es) in huis zou moeten hebben, voor dagelijks gebruik of voor momenten dat je letterlijk en figuurlijk uitgekookt bent en je in de ijskast nog wat verweesde groenten ziet liggen. Ga dan te rade bij expert Karin, zij neemt je in dit boek aan de hand en voor je het weet staat er weer wat heerlijks op tafel.

Slim zonder pakjes & zakjes, Karin Luiten (ISBN 9789046822555) is een uitgave van NwAdam en is te koop voor € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensie exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

 

Chef met Lef.

 foto: cover Chef met Lef.

Chef met Lef, eten is een noodzakelijkheid, op intelligente wijze eten een kunst. Het credo van Nigel van der Horst op de cover van zijn nieuwe boek. Zo’n tien jaar geleden kwam Nigel deze slogan tegen. Hij was net begonnen met sporten, fitness. (overigens nu nog steeds te zien aan zijn bouw) Eten bestond uit droge rijst, kip en broccoli. Nigel kon op den duur niet meer geloven, dat slechts dit eten je fit maakte. Zijn queeste begon en gaandeweg ontdekte Nigel dat je in principe alles kunt eten, mits je calorieën inname in balans is met je bewegingsuitvoer. De schrijver van Chef met Lef raakte gedurende zijn sportieve leven deze balans ook regelmatig kwijt. Dan sportte hij zeven op zeven dagen om daarna een vreetbui te krijgen. Dat kon anders en samen met voedingscoach en blogger Jonathan Klaassen ging hij aan de slag met dit frisse hipsterkookboek. Want dat is het, zonder te vervallen in het goeroe wijsvingertje, dat vele fitgirls hanteren. Chef met lef is basic en probeert iedereen aan te zetten om zijn balans te vinden in mind, body en voedingspatroon. Voor de één is dat dagelijks aan de ijzers trekken, voor de ander een flukse wandeling langs zee en een ander kan met moeite van zijn wielrenfiets afstappen. Voor ieder wat wils dus en het goede nieuws: er is niets mis met suikers, brood etc. En aan superfoods doet Nigel al helemaal niet. Gewoon eten met beleid. Op intelligente wijze dus.

Chef met lef begint met salades, een mooie manier om balans te creëren in je dagelijkse voedingspatroon, zoals een this chicken got beet salade of rockaway salmon salad. Funky titels voor makkelijke salades, zelf gefotografeerd door deze creatieve duizendpoot.

Creativiteit is een state of mind voor Nigel. Hij wil dingen altijd net iets anders doen. Dat zie je aan de tatoeages op zijn armen en de opmaak van dit boek. Ze hebben wel iets gemeen. Express yourself! Ook met eten, ga voor funky.

Pannenkoeken komen aan bod, met citroen en gember, die gaat Gereons Keuken Thuis eens snel proberen. Na een intermezzo over het al dan niet gezond zijn van eten, gaat Chef met Lef verder met burgers, van een cajunkipburger via een mister black bean burger tot de wereldburger. Lekker en Jonathan Klaassen voegt bij elk recept de voedingswaarde, vetpercentage et cetera toe. Via pizza’s in balans, belanden we bij de quesadilla’s, waarvan ik de beef versie mocht proeven uit handen van Nigel tijdens de #culiperslunch in april. Het boek besluit met dagelijkse maaltijden en ovengerechten.

Chef met Lef van deze twee heren is een vrolijk en funky kookboek geworden. Snel, zonder te zeuren over gezond en zonder op te treden als foodayatollahs of eetdominees. Nigel is wars van dat alles. Er word in de recepten wel gekookt met pakjes en zakjes, dat vind ik dan wel wat jammer. Ik mis homemade marinades en sauzen. Maar daar kan, net als aan je balans, aan worden gewerkt.

Chef met Lef, Nigel van der Horst (ISBN 9789024577590) is een uitgave van Luitingh-Sijthoff en is te koop voor € 20,00

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

De keuken van Corsica.

 foto: cover De keuken van Corsica

De keuken van Corsica, of moet ik zeggen Ile de Beauté of zoals de oude Grieken het duidden: Καλλιστη , de allerschoonste. Gereons Keuken Thuis heeft dit eiland nog nooit bezocht, maar maakte op diverse foodbeurzen wel kennis met de producten van dit bijzondere eiland. Met een hele eigen taal en dito cuisine. Mediterraan, Ligurisch en gebruik makend van locale producten. Wijnhandelaar Nicolas Stromboni ging op pad over de bergen en door de groene dalen van dit bijzondere eiland. Langs de kust en in de kreken vond hij speciale producten en producenten. De keuken van Corsica is geen alledaags kookboek. Hij probeert de toch wat mystieke nevel van dit eiland af te poetsen.

Laten we op pad gaan. Midden in de Middellandse Zee ligt dit eiland, dat vele invloeden heeft ondergaan, maar ook opvallend veel eigenheid heeft. Dat wil Stromboni delen met de lezer.  Het boek begint met een hoofdstuk over varkens. Corsicaanse vleeswaren zijn wereldberoemd. Het vormt een leefwijze van dit eiland. De basis voor veel gerechten. De schrijver praat met een producent en beschrijft de verschillende vleeswaren, zoals a vuletta (varkenswang) of u figatellu (verse worst). De laatste voor in een Corsicaanse linzenschotel. In dit hoofdstuk komen verder gebraden speenvarken en een winterse parmentier met figatellu voor.

Vlees is het tweede hoofdstuk, een ode aan het Corsicaanse runderras, een portret van boer Paul Salini (letterlijk gezouten). Recepten voor kalfsvlees met olijven, waar Gereons Keuken Thuis ook al eens een recept voor plaatste, polpetti in salsa rossa of lamsstoof. Een heel apart gerecht zijn de merels in brood. Het moet gezegd worden: Corsicanen zijn geen doetjes. Of wat te denken van lijsters met polenta. Je merkt dat dit boek is geschreven voor de Franse markt. In Nederland komt deze twee laatste gerechten niet zo snel op tafel.

Kaas is ook zo’n product. Met name Brocciu. Is dat nu boter, kwark of yoghurt. In ieder geval gebruiken ze het veel in de keuken. Je kunt het ook zelf maken. Of kopen bij Paul Mediterrane smaken. (hij verkoopt ook andere Corsicaanse delicatessen) Brocciu voor in kastanjemeel polenta of kaasbeignets. Van voedsel gaat het boek naar het typische werktuig van Corsica, het mes. Aan messen worden door de bevolking een speciale betekenis toegekend. Een mes is een waarschuwing en vredeswens tegelijkertijd.

Producten uit de alom tegenwoordige zee rond het eiland. Vis, schelp- en schaaldieren. Een gesprek met een visser. Oesters en u zinu (de zeeëgel) recepten voor tartaar van dorade, ansjovis uit Bastia en rauwe langoustine. Wat een fijne gerechten. Warme mosselen à la Diana of zoals in Aléria ( deze plaats kende ik alleen uit Asterix & Obelix op Corsica). Fruit en groenten ontbreken niet. olijven, inheemse kruiden uit de maquis, die een comeback maken bij het grote publiek. Groente voor een Corsicaanse maaltijdsoep, een stevige ragout of groententartaar of aubergines uit Bonifacio.

We sluiten de maaltijd af met desserts, gemaakt van het alom aanwezige citrusfruit of kastanjes. Farinati van kastanjemeel, citrussalade met saffraan of gekonfijte cederappel. Stromboni besteedt ook aandacht aan bijzaken, zoals honing, tomaten puree, een saus van wilde kruiden voor bij speenvarken, mirtelikeur en tenslotte de helper van de Corsicaanse boer, de ezel. Afgesloten wordt met een woordenlijst Corsicaans-Nederlands. Een boek vol weetjes, om virtueel te reizen. Corsica en zijn keuken zijn toegevoegd aan de bucket list van Gereons Keuken Thuis.

Tot slot, hoe kan het ook anders, wijdt wijnhandelaar Nicolas Stromboni een heel hoofdstuk aan de wijnen van het Schone Eiland. Over druivenrassen als vermentinu, producenten, het terroir en de wijnen. Dat maakt het geheel compleet, net als de wijntips bij elk recept.

De keuken van Corsica is meer een ode aan het bijzondere eiland dan een alledaags te gebruiken kookboek. Je moet moeite doen om de juiste ingrediënten te vinden voor de recepten. In ieder geval maakte het boek in mij de Galliër weer los, een mooie nazomerse afsluiting van de #Franse #zomerweken.

De keuken van Corsica, Nicolas Stromboni (ISBN9789059567511) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 24,95.

Noot: dit boek werd mij als recensie exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Bio10daagse 2017 @RIJKS.

 foto: de welvoorziene keuken.

Bio10daagse 2017, van 14 tot en met 23 september kun je in het kader van deze actie bij retailers en biologische producenten allerlei moois en lekkers komen bekijken en proeven, want zeg nu zelf: Bio is toch doodgewoon? Om dit te ervaren spoedde Gereons Keuken Thuis zich op dinsdagochtend naar het Rijksmuseum, alwaar Bionext bij wijze van voorproef een gezelschap van culischrijvers, journalisten en bloggers had uitgenodigd.

Het spits werd afgebeten door culinair historica Lizet Kruyffstoryteller pur sang. Zij startte met de vraag, wat er ontbreekt tussen al dat moois in onze nationale cultuurtempel? Juist schilderijen van de boerenstand. Incidenteel zie je wel een verdwaald dier of een schamele hoeve op de achtergrond, maar schilderijen à la de wanner of dorser van Millet ontbreken. Niet getreurd, er is heel veel te beleven op foodgebied en allemaal biologisch, want voordat grootschalige landbouw zich aandiende in de 20e eeuw was er gewoonweg niets anders. Eeuwenlang boerde men volgens de principes, die de Romeinen al achterlieten in ons koude kikkerland. Op vruchtbare bodems, natuurlijke wijze, met dierlijke mest. Mens en dier stonden dichter bij elkaar.

 foto: de verleidende bakker van Jan Steen.

We startten bij een Antwerps schilderij uit de 16e eeuw, met als titel de welvoorziene keuken van Joachim Beuckelaer. Een cornucopia van de keuken van de adel en gegoede burgerij. Diervriendelijk was het allemaal niet, voegde Lizet eraan toe. Gevogelte werd levend aan de poten vastgebonden. Dit was bij gebrek aan koeling de beste methode om het vlees vers te houden. Verder ging het naar de eregalerij, waar een lachende bakker van Jan Steen zijn waar toonde. Een schilderij, dat ons laat zien hoe men bakte en welke granen men gebruikte, maar ook een zinnenprikkelend tableau door de verborgen erotische signalen. Iets wat in die tijd zeer gebruikelijk was. Via een schilderij van Albert Cuyp, waar Lizet alles uitlegde over bodems en wat bemesting doet met smaak, belandden we bij de Bedreigde Zwaan van Jan Asselijn. Het was eeuwenlang zeer gebruikelijk om te jagen op zwanen voor consumptie, eigenlijk heel duurzaam. Hier eindigde de leerzame bio-culitour van Lizet.

Het volgende adres was RIJKS®, het restaurant van het museum, waar Joris Bijdendijk scepter zwaait over de keukenbrigade. Joris probeert zoveel mogelijk biologische en lokale producten te gebruiken in zijn nieuwe Hollandse keuken, gebaseerd op oude kennis, die in het museum volop aanwezig is. Smaak staat voorop en continuïteit, vertelde hij, want RIJKS® is 7 dagen per week open. Deze chef is dus zeer secuur op wat hij gebruikt. Hij demonstreerde hoe je het voorgerecht van in zoutkorst gegaarde koolraap maakt. Verwerking van een oer Hollandse groente, dat niet zou misstaan tussen alle 17e-eeuwse portretten. Joris gaf aan, dat het jammer is dat er geen ongeraffineerd zout bestaat van eigen bodem. dat zou de smaak alleen maar intensiveren. (Dus is er iemand die een tip voor hem heeft?)

 foto: huzarenstukjes @RIJKS.

Het werd tijd om aan tafel te gaan, te proeven van de specialiteiten van RIJKS®. De lunch startte met een blini van rijstmeel, gevuld met kaas. Een soesje dat in je mond smolt. Voor de wijndrinkers werd er een witte wijn geschonken van de Apostelhoeve. Wijn van de lössbodems van Zuid Limburg. Verder ging het met de gegaarde koolraap met maismeelkrokantje, kaas en jus Bordelaise van cassisbessen. Heel speciaal is het zout/jeneverbes mengsel, dat Joris zelf maakt en gebruikt. De pièce de résistance was een gegaarde hesp, met krokant vel en appel als een opgerolde dropveter, gegaard in bietensap. Erbij werd een pinot noir geschonken uit Nieuw Zeeland. Het geheel werd afgesloten met een carrotcake met een crème van witte chocola en koffie. Wat een feestelijke voorproef van de aanstaande Bio10daagse.

 foto: Les délices @RIJKS.

Met een goed gevulde buik en een tas gevuld met biologische waar keerde Gereons Keuken Thuis westwaarts. Om zelf aan de slag te gaan met biologische producten. Zou iedereen moeten doen, want het is diervriendelijk, divers, natuurlijk en van vruchtbare bodems. Ik zou zeggen: ga eens naar Bio10daagse om te ontdekken, wat er bij jou in de buurt te proeven is. Ik sta #achterbio.

 foto: veel keuze in biologisch.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten