Talk and Table, Joanne Harris, magical food

joan harris picture Joanne Harris by David Sandison

 

Magical, inspired by fairytales. Food that gives the characters of her books wings. I read  Chocolat, Lollipop shoes and Blackberry wine. All books by Joanne Harris. A very imaginative writer. From French and British origins, what a combination. With a plethora of novels on her name. Curious about her life and works I invited her to join Talk and Table. Since I occasionally write culinary stories with fancy figures like Pelle Grød from the North. Let’s see what Joanne answers. For me it will be a hard task to create a dish for her containing food from the low countries that would have brought love or passion into someones life. Let’s try it, maybe it will give me wings….
 Who is Joanne Harris and what would you like to share with us?
I am a British-French author living in Yorkshire, where I was born. I was educated at Cambridge University, and was a teacher of Modern Languages for fifteen years before giving up to write full-time. I am married, with a 19-year-old daughter. Arguably, none of this really tells you who I am. As for what I have to share, you’ll find a lot of that in my books. I’ve been writing them since I was in my teens. Most of me is hidden inside…
You come from Yorkshire, can you give a description of that region and what is special over there?
Yorkshire is the largest county in England, and is divided between the fading industrial centres of the North and some of England’s most dramatic and beautiful landcsapes. In literary terms, I live halfway between THE FULL MONTY  and WUTHERING HEIGHTS.
It seems to me that growing up in a candystore and having a healing grandmother is a youth full of tales. Has this been inspiring?
I find inspiration in many things and in many places. Some of my books have been inspired from my childhood, from members of my family, aspects of my cultural heritage and the folklore and history of the region in which I live.
You are a romancier. In another life, would you do it again? Or would you like be something else?
I’ve been many things and lived many lives. I don’t regret any of them.
Your prose speaks to the imagination, certainly with me. Sometimes I write culinary fairytales for fun. In your books you combine a lot of imagination with food. How do you do that?
I don’t really plan these things. Instead I let them evolve naturally. We all have a shared relationship with food that speaks to us on a cultural and emotional level, and which resonates deeply with the stories and folk-tales of our childhood. I like to use this to explore the nature of character and relationships. The role of food in fairytales is a very important one, with its implications of magic, transformation and knowledge. I like to bring some of that into my own stories.
My parents were/are very French oriented. De last two decades there has been a shift from French to Italian cuisine, certainly in my generation. Do you notice that  too?
There are so many types of French cuisine, or Italian cuisine, that if there has been such a shift, it is mostly based on (faulty) perceptions of what French or Italian food is really like. French cookery is generally (and wrongly) assumed in England to be very elegant, perhaps even complicated, whereas Italian cookery is perceived as being simple and approachable. In fact, both countries share a heritage in which food plays quite a similar role, and in which the strict regionalization of dishes makes for a wide variety of culinary styles. I suspect that if there has been a shift in preference, this may be based more on the increasing popularity of holiday destinations in Italy than anything else.  The perception of Italian food in England is still mostly centred around pizza and pasta dishes, whereas the English perception of French food is based on a tradition of haute cuisine, very far removed from the regional dishes the French still prefer.
On French society. Or the country side. It is clearly present in you books. Did you experience change of this country in the last decades?
Of course. The relationship between town and country life in France is changing continually, as it is in England. The rise (and fall) of tourism, the EU, the change in immigration policies, differences in agricultural methods, the job situation – all affect this relationship, which means that over the past thirty years or so there has been an increasing movement from the rural parts of France into the cities, with an increasingly wide division between town and country living. Perhaps this is why my French stories resonate as they do – reminding people of a nostalgic past that is becoming increasingly difficult to remember.
What do you like the most  in the UK and in France? And what could be better?
I don’t normally think in such terms. I like both countries for what they are, and for what they represent to me on a personal and emotional level. I live in England, and I may visit France a couple of times a year. As such, any comparison would be rather unequal…
Culinary speaking, you must have tried a lot of French cooking. Which one is your favorite recipe? And naturally which wine?
I have lots of favourites, depending on the region and the season. From my family’s region, the Vendée, I like shellfish and seafood – skate in black butter is a childhood favourite, as are: mackerel in white wine; razor clams with chilli and garlic; mussels cooked in seawater and samphire; grilled sardines; black pudding and apple; roast lamb with rosemary; boudin blanc with rye pancakes. I like lots of different kinds of wine, but my favourite to celebrate with is Château d’Yquem, which we could never afford when I was a child, but which I now occasionally like to buy…
If you were to start a new life in the Netherlands, what kind of thing would you do? And  what would you like to uncover? I know this is a though question.
The great thing about being a writer is that you can write anywhere. I see no reason to change what I do because of where I happen to living. But I might write stories set in the Netherlands instead…
Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome.

Just a big thanks, to you and to your readers, for your interest and support. I have such a terrific time writing my books,  and I’m always happy if they allow people to connect, to dream or to see the world in a different way.  Keep reading, keep cooking, keep writing.

001 picture: books by Joanne Harris
The recipe:
From this cornucopia of answers and directions, I thought of making a dish with some chocolat in it. But that would be to easy. I think Joanne deserves a dish, that contains a certain sweetness, a touch of bitter, some spice and wine. She says she likes fish dishes and classic ones like roast lamb. For her I’d make a dish from turkey breast  filled with dades, almonds and a dash of XP dark sweet sherry. And  I’d add some spices. Served with a spaghetti full of fresh chopped parsley and chives. This bunch of tastes will do something with you. Like the prose of Joanne. To pair this dish I’d suggest a white viognier wine form the slopes of the Languedoc. A viognier from domaine de la Baume, full of tropical fruits, a hint of bitter and a dash of fresh acidity.
Ingredients serving 4:
4 turkey breasts
150 g dades
100 g white almonds
1 chili pepper
1 ts of cinnamon
1 ts of ginger
1 glas of XP cream sherry
1 glas of white wine
salt
black pepper
butter
oil
parsley finely chopped
chives finely chopped
300 g spaghetti
Preparation:

 

Put the turkey breast between two sheets of cling foil. Flatten the turkey by hitting with the bottom of a pan or kitchen hammer. Chop the dades and almonds. Soak them in a bit of cream sherry. Add the ginger and cinnamon to it. Put a table spoon of this mixture on every turkey breast. Make rolls, that you tie up firmly with some kitchen thread. Season the meat with salt and black pepper.
Heat some butter and a dash of oil in a pan and quickly fry the meat. Get the involtini out and put them on a plate covered with aluminium foil. Cut the chili pepper in small rings and fry them shortly in the butter. Pour in the white wine and the rest of the almond/dade mixture. Leave to simmer shortly. Put the meat back in this gravy and leave on a low fire for about 10 minutes until done. Cook the spaghetti al dente. Stir in the green herbs and some olive oil. Serve the turkey involtini on a plate, with the spaghetti and a dash of the sweet gravy on top.

Risotto alla Milanese

 

 foto: Duomo van Milaan

Een gerecht, goudgeel, romig smeltend op de tong. Risotto alla Milanese. Een restaurateur in Milaan voegt er zelfs bladgoud aan toe. Een simpel maar toch zo edel gerecht. Voedsel voor een koningin. De rijst, geteeld in de Po vlakte, aan de voet van de hoge toppen van de Alpen. Rijst waar we vandaag risotto alla Milanese mee maken. Structuur en romigheid treffen elkaar. Net als in de stad Milaan, waar de werklust van het Noorden de zwier van het Zuiden treft. Geen of niet te veel kaas, maar wat extra boter, die de smaak van de saffraan omhoog haalt. We drinken er een boterige, houtgelagerde chardonnay bij.

Nodig:

300 g Arborio rijst
1,5 liter kippenbouillon
1 glas witte wijn
1 tl saffraandraadjes opgelost in bouillon
2 sjalotjes
100 g boter
75 g Parmezaan
peper en zout

extra: bladgoud (velletje)

Bereiding:

Snipper de sjalotjes fijn. Smelt de helft van de boter in een pan. Fruit de sjalotjes aan. Voeg de rijst toe en laat licht kleuren. Blus af met de  witte wijn.  Zet in een kommetje de saffraan draadjes met een beetje bouillon apart. Voeg nu beetje bij beetje de warme kippenbouillon toe en roer goed. Ongeveer na tien minuten kan de opgeloste saffraan worden toegevoegd. Ga daarna verder met het bouillon in de pan scheppen en roeren totdat de rijst alle vocht heeft op genomen. Na 20 minuten is de rijst beetgaar, voeg de rest van de boter en Parmezaanse kaas toe. Maak op smaak met peper en zout. Serveer direct. Eventueel met wat dunne flinters bladgoud.

Voor de picknick: easy rillettes van vis en garnaaltjes

 foto: lente in Amsterdam

Ik zag deze week een reportage op televisie over dartele geiten, die zo blij zijn dat ze weer naar buiten kunnen. Dat gevoel heb ik nu ook in de lente. Zon op je bolletje, erop uit naar buiten. Veel frisse lucht. Dunnere kleding. Voor mij altijd een ritueel. De eerste picknick onderweg, smakelijke sandwiches, fruitsalade, sap. Ik zou er bijna van gaan springen, zoals die dartele geiten.

Enfin, wat smeer je nu op zo een sandwich? Rillettes natuurlijk. gemaakt van vet en mager varkensvlees, gans of kip. Langzaam gesmoord in eigen vet. Maar ik ga deze lente voor een easy rillettes, van vis met Noordzeegarnalen. Lekker op een volkoren sandwich of als hapje bij de borrel. We drinken bij de rillettes een  koude witte wijn van de viognierdruif, met de geur van abrikozen, bloesems en een vleugje perzik.

Nodig:

200 g  verse zalmfilet
100 g gerookte forelfilet
100 g gerookte zalm
75 g gepelde Noordzeegarnalen
75 g zachte boter
3 el  olijfolie
3 el citroen sap
zwarte peper
peterselie extra fijn gehakt.
snufje zout

Bereiding:

Verhit 1 el olijfolie in een pan. Bestrooi de zalmfilet aan beide zijden met wat zout en zwarte peper uit de molen. Bak de filet afhankelijk van de dikte in een minuut of tien gaar. Laat de zalmfilet daarna afkoelen.
Snijd de gerookte forel- en zalmfilet in hele dunne reepjes.
Meng de zachte boter, 2 el olijfolie en citroensap tot een smeuïge massa. Voeg de reepjes vis toe. Voeg hierna de gebakken zalm fijngehakt toe. Maak van het geheel een mooie massa. Voeg als laatste de peterselie en Noordzee garnalen toe. Zet het geheel minimaal drie uur in de ijskast.
Serveer de rillettes op geroosterde sneetjes volkorenbrood zonder korst.

Terrine de campagne

 

 

Deeg maken, vleesdeeg voor een terrine. Voor een echte terrine de campagne. Geen paté, want dat is smeuïger.  Het speelde al een tijdje in mijn hoofd. Lekker rustiek aan de slag  met je handen, het vlees mengen. Dan in potten in laten koken. Ach, het zijn allemaal maar fantasieën. Ik zie het al voor me. Op mijn balkonnetje varkensvlees uitbenen en dan zoals in de Auvergne verwerken tot terrines, worstjes en hammen. Het is gewoon een stoere mannendroom. Als een echte Galliër bij het buitenvuur. Ik houd het vandaag gewoon simpeler en maak een varkensvlees terrine in mijn keuken. Met pruimen geweekt in sherry.

We drinken er een stevige wijn bij.  Een malbec uit Argentinië. Gisteren was het de dag van de malbec druif. Van het huis Gouguenheim, gouguenheim.com.ar ,what’s in a name? Zij houden van kunst, de “arte” van het wijn maken. Ook al zo’n stoere bezigheid daar hoog in de Andes, maar dat is weer een ander verhaal.

Nodig:

250 g schouderkarbonade zonder bot

500 g half om half gehakt

12 gedroogde pruimen

5 sneden oud brood zonder korst

2 tenen knoflook

1 glas cream sherry

1 dl slagroom

50 gram gepelde walnoten

200 g ontbijtspek

1 tl gedroogde tijm

2 eieren

1 tl chilipoeder

zout en peper

Bereiding:

Snijd het vlees van de schouderkarbonade zo fijn mogelijk. Snijd de korstjes van het oude brood en week deze in een mengsel van room en eieren.  Voeg de tijm, chilipoeder. peper en zout toe aan het brood/roommengsel. Doe het vlees en gehakt erbij en meng goed door elkaar. Week de gedroogde pruimen in de sherry. Snijd ze daarna in stukjes. Hak de walnoten (niet te) fijn. Meng de pruimen en walnoten door het vleesmengsel.

Bekleed een vorm of patéschaal met de spek en laat deze iets over de rand hangen. Vul de vorm met het vleesmengsel en druk goed aan. Schud goed met de vorm om  luchtgaten in de terrine te voorkomen. Dek af met het overhangende spek.

Verwarm de oven op 180 graden. Vul de grote ovenschaal met heet water. Zet daarin de terrine. Bak het geheel in 50 minuten gaar. Haal op het einde het overtollige vet van de terrine. Laat de terrine afkoelen.

Serveer in dikke plakken met bijvoorbeeld wat gebakken appels.

002 (17)

 

Zondag aan zee met zarzuela

foto Collioure
Zarzuela. Een Spaanse visschotel, die toen ik een jaar of negen was altijd werd gemaakt door een buurvrouw. Zij maakte deze schotel met allerlei soorten vis o.a. makreel. Dit gerecht zit vol smaken van de Middellandse zee. Een heerlijk gerecht dus voor een luie zondag aan zee. We doen de zomer nog eens dunnetjes over. En heb je een kookplaatje buiten? Dan is dat natuurlijk helemaal top. Erbij drinken we natuurlijk koude Spaanse rosé van de Garnacha druif.
Nodig (4 personen):
6 el olijfolie
1 grote ui gesnipperd
3  tenen knoflook in stukjes
1 laurierblad
4 draadjes saffraan
1 tl paprikapoeder pittig
1 Spaans pepertje in kleine ringetjes (let op zonder zaadjes)
2 el tomatenpuree
4 tomaten
250 ml witte wijn
1 visbouillonblokje
500 g zeevruchten gemengd
500 g visfilet bijvoorbeeld kabeljauw in stukken
10 grote gamba’s (garnering)
peterselie gehakt
peper, zout
citroen
Bereiding:

Verwarm de olie in een pan en fruit zachtjes de ui aan. Voeg het laurierblad, de knoflook, saffraandraadjes, paprikapoeder en Spaanse peper toe en laat dit kort fruiten, zodat de aroma’s vrij komen. Bak dan even de 2 el tomatenpuree mee. En voeg daarna de tomaten toe. Laat alles even sudderen.Doe de witte wijn en het visbouillonblokje erbij en kook alles even door. Voeg de kabeljauw en zeevruchten toe. Doe een deksel op de pan en laat nog 15 minuten doorsudderen.  Garneer daarna de zarzuela met partjes citroen, wat gehakte peterselie en de verwarmde gamba’s.

Gevulde mosselen op de wijze van Sète

In Frankrijk zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. Dit beroemde gerecht komt uit het stadje Sète aan het bassin van Thau (Languedoc), waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.

 

Nodig 4 personen:

20 grote schone mosselen
400 g half om half gehakt
peterselie fijngehakt
zout en peper
2 tenen knoflook
1 ei
1 blik gepelde tomaten
1 blikje tomatenpuree
3 dl witte wijn
2 dl water
citroenrasp

Bereiding:

Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie.
Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan.
Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.

Serveer de mosselen met wat spaghetti.

Uit de Berry, paastaartjes.

foto: George Sand (internet)

 

Het is een koude rustige zaterdagmorgen. Dit soort ochtenden geeft mij altijd de inspiratie voor een “terroir” blog. Vandaag gaan we naar de Berry, een voor velen wat onbekende streek met Bourges als hoofdstad. Velen rijden er doorheen op weg naar het Zuiden. Buitenlanders komen hier haast niet. De Berry is een voormalig hertogdom in het hart van Frankrijk. Het is een dunbevolkte landelijke streek met even robuuste inwoners als keuken.
De Berry is beschreven in vele romans champêtres, landelijke vertellingen van schrijfster George Sand, pseudoniem van barones Amandine Lucile Aurore Dudevant. Zij was een dekselse meid en feministe avant la lettre. Velen kennen haar van haar stormachtige romance met de componist Chopin. Nadat zij haar wilde haren kwijt raakte vestigde zij zich weer in deze landelijke streek om te schrijven. En dat was meer dan nodig. George moest “brood” schrijven om de monden van de vele gasten te vullen op haar landgoed Nohant. Die kwamen af en aan en prikten allen een vorkje mee. Tot haar dood zou zij blijven schrijven. Meer dan honderd romans, tienduizend brieven en vele toneelstukken. Er is tegenwoordig een heel parcours door de streek uitgezet aan de hand van haar boeken.
Maar nu de keuken. De Berrichons koken op robuuste wijze. Veel stevige soepen, vis uit de rivieren Cher en Indre, lamsvlees, Charolais rund en kastanjes. Stevige maaltijden voor hen die hard werken op het land. Ook zijn de geitenkaasjes, zoals crottins uit de streek bekend, die perfect samengaan met de wijnen uit Sancerre en Reuilly. Er valt heel wat te ontdekken op eet- en drinkgebied in deze streek.
Met Pasen in zicht dacht ik aan paastaartjes gevuld met drie soorten vlees en geitenkaas. Een “paté de Pâques au Biquion”. In de Berry worden deze gevuld met varkens-, rund- en jonge geitenvlees. Ik maak er een simpele versie van met rundergehakt en lamsvlees. Er bij drinken we een rode Reuilly  gemaakt van de pinot noir druif. Een rode wijn uit een koel klimaat, licht met hints van frambozen en viooltjes. Een mooie tegenhanger van de paastaartjes.

Nodig 4 personen:

4 vellen bladerdeeg
125 g rundergehakt
100 g lamsvlees in hele fijne reepjes
75 g verse geitenkaas
1 sjalotje
2 el gehakte peterselie
4 eieren
nootmuskaat
peper en zout
olie

Bereiding:

Meng het gehakt, fijngesneden lamsvlees, gesnipperd sjalotje, 1 eidooier en peterselie door elkaar. Maak dit vleesmengsel op smaak met peper, zout en een snufje nootmuskaat. Kook twee eieren hard en pel ze. Snijd de eieren in kwarten.  Rol de vellen bladerdeeg heel dun uit. Leg ze op een met bloem bestoven werkblad. Verdeel de helft van het vleesmengsel over de vier vellen deeg en leg op elk 2 partjes ei. Maak af met een plakje verse geitenkaas. Verdeel daarna de rest van de vleesvulling over de flapjes. Vouw de vellen deeg goed dicht en druk aan met een vork. Bestrijk met eigeel voor ze de oven ingaan. Bak de flapjes in 25 minuten goudbruin in een oven van 180 graden. Serveer deze paastaartjes op een bord met wat waterkers.

Salade pissenlit, paardenbloem salade

 

 foto voorjaar in de Bourgogne

Italiaans koken met Antoinette stelde deze week op Facebook de vraag, of je ook over minder gangbare gerechten en producten zou bloggen. De antwoorden op haar vraag varieerden van “Ja natuurlijk!” tot “Nee, dat is niets voor mijn lezers” Ik vind het wel een uitdaging, ander vlees dan bij de supermarkt in Nederland ligt of  om andere groente uit te proberen. In andere landen om ons heen wordt nog heel wat af verzameld en geplukt langs de weg. Binnenkort is het weer lente en komen de verse blaadjes en bloemen van de paardenbloem weer op. Paardenbloem blaadjes smaken licht bitter, de bloemen milder. In de Morvan wordt van de gele bloemen ook een zoete gelei gemaakt voor op brood. Paardenbloemblad is heerlijk door de salade, net als zelfgezaaide snijbiet in allerlei kleuren. Vandaag een salade uit Lotharingen, salade pissenlit, een paardenbloem salade met warme aardappels. Voor het gemak maak ik gebruik van  rucola, een verwant van de paardenbloem. Is het ook de wat minder avontuurlijke lezers te behappen. Bij deze salade raad ik een Riesling uit de Moezelstreek aan.

Nodig 4 personen:

400 g krieltjes
200 g rucola
100 g spekblokjes
1 sjalotje
gehakte bieslook
1 teen knoflook
1 el grove mosterd
peper
zout
olijfolie
witte wijn azijn

Bereiding:

Was de krieltjes en kook ze gaar in hun schil. Was de rucola en laat uitlekken. Verhit de olie en bak de gerookte spekblokjes uit met het sjalotje en de knoflook. Snijd de nog warme krieltjes doormidden en meng deze met de rucola en bieslook. Schep de spekblokjes over de salade. Blus het spekvet met wat witte wijnazijn en voeg een schep grove mosterd toe. Giet de warme dressing over de salade. Serveer direct met een stuk knapperig stokbrood.

Salade Beaujolaise met een krokant ei.

 foto: de cru’s

Ik bezocht deze week de proeverij van  France Vins in Amsterdam, waar ook enkele Beaujolais exposanten waren. Trots presenteerden zij hun “gamme”. Variërend van een “rosé bulles”, die geen crémant mag heten, omdat het geen AOP is in de Beaujolais, via de witte variant tot alle rode cru’s. Er zit veel beweging in deze streek. Je merkt dat de producenten er alles aan doen om hun mooie producten naar voren te schuiven. We kunnen er wel weer over beginnen, over die Beaujolais Nouveau, maar dat weet iedereen inmiddels wel. Dat is gewoon een traditie, die wereldwijd vermarkt is. Zaak is het ook voor deze boeren om juist hun speciale wijnen te tonen. En dan sta je eerst bij een tafel met een verscheidenheid uit de cru Juliénas, vieilles vignes, fut de chêne, geen houtlagering, vijftig tinten rood dus van één producent. Dat maakt het kiezen niet makkelijker voor de leek.
Anderen kiezen ervoor een tour te maken door de hele streek en bieden naast 3 cru’s, zoals St Amour, Morgon en Fleurie ook een Beaujolais Villages en de gewone AOP aan. Soms nog als extraatje wat wit, gemaakt van de chardonnay en als klap op de vuurpijl een “crémant” gemaakt van de gamay. Sommige dingen zijn een succes sommige niet. Maar ja, dat is subjectief.
Je ziet dus dat er in de wereld van wijn ook door deze producenten telkens opnieuw wordt gezocht naar nieuwe wegen, al zijn sommige zo oud als de Romeinse weg die ooit van Parijs naar Lyon liep dwars door dit gebied. Blijft dat de Beaujolais een heerlijke streek blijft om in rond te toeren en er voor ieder een wijnstijl te vinden is. En natuurlijk eten. Bijvoorbeeld de beroemde Salade Beaujolaise van Café des Sports in Fleurie. ’s Middags schuift iedereen er voor aan. Ik maak hem thuis wel eens, maar om geklieder te voorkomen met een gepocheerd ei, maak ik er een oeuf croustillant bij. Het is natuurlijk overbodig te zeggen dat deze salade het goed doet bij een goed glas Fleurie.

Nodig voor 4 personen:

1 krop frisée sla
1 krop eikenblad sla
250 g gerookte spekjes
3 sneden oud witbrood
4 eieren
olijfolie
2 tenen knoflook
1 el mosterd
rode wijnazijn
1 tl dragon
bloem
peper en zout

Bereiding:

Bak de spekjes uit en laat uitlekken op een stuk keuken papier. Pluk en was de salade. Snijd het witbrood in blokjes en bak er krokante croutons van met wat uitgeperste knoflook. Maak van de olie, azijn mosterd en dragon een dressing.
Verhit een ruime hoeveelheid  olie in een diepe pan.  Breek de eieren één voor één in het vet. Bestrooi de boven kant met wat bloem en draai het ei om. Bestrooi ook de andere kant met wat bloem en draai nog eens om tot er een mooi krokant ei ontstaat. Laat de eieren uitlekken op papier en bestrooi met zout en peper.
Doe de sla op 4 borden en schep de dressing erover. Daarna de spekjes en croutons. Erboven op komt het krokante ei.

Bouchon gerecht, steak haché sauce marchand de vin

 foto: Lyon in de winter.

Het fijne van reizen door de Beaujolais is, dat als je deze derde rivier volgt je vanzelf in Lyon belandt. Rivier zullen velen denken, hè? Het gezegde luidt dat de Beaujolais de derde rivier van Lyon is, omdat van oudsher de wijnen uit deze streek rijkelijk vloeiden in de bouchons. Dit zijn de bekende restaurants van Lyon, waar je kunt genieten van mooie aardse en lokale gerechten. Vandaag een recept geïnspireerd door een gerecht dat ik eens at in zo’n bouchon, een steak haché sauce marchand de vin. We waren eens in Lyon, eigenlijk te laat voor de lunch om half drie `s middags, maar de patron heeft toen toch nog snel iets gemaakt. Steak met rode wijnsaus. Ik als wijninkoper moest hier natuurlijk wel een draai aan geven. Sinds toen komt dit regelmatig op tafel. Erbij drinken we een Juliénas, één van de noordelijke cru’s uit de Beaujolais.

Nodig:

500 g tartaar of gehakte biefstuk

4 sjalotjes
uitgelekte zilveruitjes
1 tl gedroogde tijm
2 tenen knoflook
roomboter
2 el olijfolie
3 dl rode wijn
1 selderijstengel in  fijne stukjes
peper en zout

Bereiding:

Maak van de tartaar 4 ballen en druk deze plat. Bestrooi met peper uit de molen. Doe in een pan wat olie en fruit de sjalotten. Voeg de selderij stengel in kleine stukjes toe, geperste knoflooktenen en de tijm. Blus af met de helft van de wijn.

Smelt in de pan een klont roomboter en voeg wat olie toe. Laat bruin worden en bak de tartaar mooi bruin aan beide zijden. Haal de tartaar eruit en blus af met de rest van de wijn. Houd de tartaar warm onder folie. Voeg de saus van sjalotjes aan de jus toe en laat op hoog vuur kort inkoken. Als laatste voeg je de uitgelekte zilveruitjes eraan toe.

Serveer dit gerecht met wat veldsla met wat geitenkaas, olijfolie en balsamico azijn.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten