Hoofdgerecht Archives - Pagina 8 van 19

09/03/201509/03/2015

Tour du terroir, Bourgondië

foto: Dijon

Als witte wolken staan ze in de groene weilanden tussen Montagny en Cluny. Mijn favoriete vee, het Charolais rund. In het Noorden tref je vakwerkdorpen, na Châlon verandert de leistenen dakbedekking in de ronde Romeinse dakpan. Het Zuiden lonkt. Tour du terroir is beland in Bourgondië, het grote hertogdom, waar wij Nederlanders ook nog een tijdje deel van uitmaakten. Culinair kruispunt. Wijnregio par excéllence, Van de witte wijnen uit de Chablis via de crus van de Côte d’Or naar de gaarden van de Châlonnais om aan te komen bij de rots van Solutré, die als een schip in een zee van groene wijngaarden ligt. Bourgondië en lekker eten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het land van chardonnay en pinot noir. De vis uit de rivier de Saône, kikkerbillen uit de kreken van de Grosne, de adellijke kip uit Louhans in de Bresse bourguignonne. Het rundvlees voor de stoofpot. En niet te vergeten de wijngaardslak. Symbool van de keuken van deze Franse regio.

Ik probeer me altijd voor te stellen hoe de keukens van de hertogen eruit zagen. Met hun banketten vol lekkers dat het omringende land bood. De wijnen gemaakt op de kleine percelen. Het moet zeker een feest geweest zijn. Dat is het tegenwoordig nog. In het stadje Tournus wemelt het van de (Michelin) sterren. In Bourgondië moet je je best doen om vies te eten. Althans dat is de ervaring van Gereons Keuken Thuis. Van gewone dagelijkse kost tot een waaier van eend met cassisbessen in Dijon. Ik schreef er al vaker over op mijn blog en in mijn kook- en leesboek. Voor meer bourgondisch genot verwijs ik naar dit werkje, dat nog steeds als E book is te krijgen. Op deze maandag een klassiek recept uit deze streek Bourgondische runderstoofpot, beter bekend als Boeuf Bourguignon. We drinken er voor de gelegenheid een warme Ladoix bij, gemaakt door domaine Petitot uit Corgoloin.

Nodig 4 personen:

1 kg rundvlees

3 el cognac, marc of armagnac

1 bouquet garni van tijm, peterselie en 2 laurierblaadjes

15o g kleine witte champignons

2 el extra vièrge olijfolie

60 g boter

1 fles Bourgogne passetoutgrain

150 gram gerookt spek in stukjes

3 tenen knoflook fijngesneden

150 g sjalotten

2 el bloem

zout en peper

Bereiden:

Braden 3 uur/marineren 1 dag

Snijd het vlees in grove stukken. Doe het in een kom. Voeg zout, peper, knoflook en een bouquet garni toe en overgiet het met een fles wijn. Laat de kom in de ijskast 1 dag intrekken. Bak in 1 el olijfolie de gesneden spek stukjes net niet knapperig. Zet de spekjes apart in een kommetje. Verhit in dezelfde pan opnieuw 1 el olijfolie en bak de sjalotten mooi bruin. Voeg deze daarna toe aan het kommetje met spekjes.

Haal het vlees uit de marinade en dep het droog. Verhit 20 g boter (één derde) in de kookpan en bak het vlees rondom bruin. Blus af met de cognac of marc en flambeer snel. Zeef de marinade en giet deze bij het vlees. Laat het vlees 3 uur sudderen op laag vuur. Voor extra smaak voeg je nog het bouquet garni uit de marinade toe.

Verhit weer één derde van de boter, 20 g, en bak snel de champignons bruin. Voeg de sjalotten en spekjes toe.Haal het vlees en bouquet garni uit de pan en zet even apart. Breng de jus in de pan aan de kook en laat kort inkoken. Meng de rest van de boter en de bloem in een kommetje en voeg toe aan de saus. Breng opnieuw aan de kook. De saus gaat nu binden.Voeg opnieuw het vlees, de champignons en sjalotten en spek toe en verwarm deze nog even mee.

Serveren met verse haricots verts en een kruimig aardappeltje.

27/02/2015

Vintage kookboek, Elle Cuisine

foto: vintage kookboek

Je gaat op een willekeurige middag even snel de deur uit om een vergeten boodschap te halen. Je fietst naar de supermarkt, maar onderweg lonkt de kringloopwinkel. En dan specifiek de boekenafdeling van de kringloopwinkel. Nog specifieker de kookboekenafdeling van de kringloopwinkel. Gereons Keuken Thuis kan daar namelijk niet genoeg van krijgen. Snuffelen tussen de boeken, tussen de bladzijden, vaak beschreven door de vorige eigenaar of met een boodschappenlijstje ertussen. Zo heb ik al heel wat leuks voor een prikkie gekocht. Zoals een wijnboerenkookboek, een kookboek van het vermaarde Hongaarse restaurant Gündel en een werkje over mosselen.

Deze week was het weer raak, In het schap stond Elle Cuisine, menus et recettes, geschreven door Mapie de Toulouse-Lautrec (inderdaad familie van), ergens in de jaren 50 van de vorige eeuw. Een vintage kookboek, dat je inzicht geeft in de Franse keuken van de fifties. Het kookboekje staat in schril contrast met een Nederlandstalig boekje, dat ik heb uit dezelfde periode. De Nederlandse versie is veel kariger dan de Franse.

Het boekje behandelt allerlei situaties, waarin de moderne Franse huisvrouw of -man kan belanden. Het vintage kookboek start met, hoe Frans, de keuze van de wijn. Logisch, want in de jaren 50 was wijn nog volksdrank numéro un.

Daarna gaat het verder met het hoofdstuk “Seule pour déjeuner” lichte lunchmenu’s, zoals een croque-monsieur, gevolgd door een salade à la Constance en als dessert een crème au Cointreau. Of wat te denken van makreel uit de oven, pilavrijst met saffraan en een Vlaamse fruitsalade. Allemaal licht verteerbaar, want de dame des huizes denkt ook aan haar silhouette.

In het volgende hoofdstuk komt een jeugdvriendin voor het diner. Dat is smullen van hamcroquetjes, gegrilde tong met riz créole en sinaasappels uit de oven.

Een ander hoofdstuk is ingeruimd voor een diner en tête à tête met de echtgenoot. Hij wordt na een drukke dag verwend met kleine quiches Lorraines, koolvis op de wijze van Nice met een salade en een witte wijn crème.

Hierna breidt het gezelschap zich uit, man neemt zijn kameraden mee, de kinderen hebben honger, de hele famille schuift aan voor de zondagse lunch. Mevrouw organiseert een soirée dansante met dito koud buffet. Er wordt gepicknickt in het park. Gebarbecued, cuisine en plein air En als laatste hoofdstuk is er de goûter (thee) voor het kinderfeestje.

Wat een plezier straalt dit boekje uit. Huppakee alles in een handomdraai, geïllustreerd met vrolijke tekeningen. Het werkt aanstekelijk. Laat het nu goed uitkomen, want volgende week organiseer ik een kleine wijnproeverij. Ik ga eens kijken hoe de dame uit dit boekje dat aanpakt. Wordt vervolgd….

14/02/2015

Cooking vibes op zaterdag

foto: witloof van bij ons

Het is zaterdag en Valentijnsdag. Over die laatste dag wil ik het helemaal niet uitgebreid hebben. Dat zou geen recht doen aan de mooie legende over een dappere man uit Terni (Umbrië), die in het geheim koppels huwde van verschillende religies. Strikt verboden in de derde eeuw door keizer Claudius en 18 eeuwen later nog steeds binnen sommige gelederen. Valentijn werd onthoofd omdat hij (heimelijke) liefde boven de wet stelde. Zijn legende heeft dus niets met de hedendaagse commerciële en plastic kermis te maken. Liefde vier je elke dag en is niet afhankelijk van één speciale dag per jaar. En een heimelijke liefde verras je met een teken in de vorm van een gedicht of brief zonder afzender.

Dit gezegd hebbende (dominee Gereon) ga ik verder met de orde van de dag. Cooking vibes op zaterdag. In Gereons Keuken Thuis gonst het van de activiteit. Koken voor mijn geliefde partner, tussentijds foto’s maken voor de blog en nadenken wat er wel en niet in mijn nieuwe kook- en leesboek terecht komt. Oorspronkelijk had ik hiervoor de titel Gereons keuken en Route bedacht, maar het zou best wel eens kunnen, dat het Gereons cooking vibes gaat heten, Wie weet? Cooking vibes in de stad, op het platteland en aan zee. Ik zie het zo voor me.

Een boek met stevige zuurkool in bier, hertenbiefstukjes, zalm met zoethoutschuim en kipvleugeltjes met wasabislagroom. Alles wordt nog eens uitgeprobeerd de komende tijd in Gereons Keuken Thuis.

Maar vandaag eerst cooking vibes op zaterdag met witloof van bij ons. Een simpel gerecht, waarmee ik recht naar het hart van mijn lief ga. Toch een beetje Valentijnsdag. Ware het niet dat wij het op donderdagavond al hebben verorberd Ach, de 12e februari. is ook een mooie dag.

We drinken bij dit gerecht een frisse pinot grigio uit de Veneto. Tegenhanger van het bittertje in de loof en bechamelsaus.

Nodig voor 2 personen:

4 stronkjes witlof

100 g oude kaas geraspt

4 plakken ham

50 g boter

50 g bloem

4 dl melk (of iets meer)

nootmuskaat

gehakte peterselie

peper en zout

Bereiding:

Snijd de onderkant van de witlof af, en blancheer de groente kort in wat water. Verwarm de oven voor op 180 graden. Laat de witlof uitlekken en leg deze in een ovenschaal. Maak ondertussen een bechamelsaus door de boter te verhitten en de bloem kort aan te bakken. Voeg de melk toe en maak er een gladde wit saus van. Maak de bechamelsaus op smaak met zout en peper. Voeg de nootmuskaat toe en de gehakte peterselie. Als laatste wat oude kaas. leg de plakken ham over de witlof in de schaal en bestrooi met de rest van de oude kaas. Giet de bechamelsaus eroverheen en bak het geheel af in de oven (25 minuten) totdat er een mooi korstje op komt.

19/01/201519/01/2015

Verband, verbond, verbinding

foto: zeeschuim

Verband, verbond, verbinding. L’union fait la force. Liaisons. Allemaal woorden, die door mijn hoofd spoken bij het thema van het #foodblogevent van deze maand. Ik verbreek een voornemen, ach het is al week vier! Who cares? Sophie Wijnen, etenmaken.blogspot.com daagde mij uit. Nog één keer dan. In mijn hoofd galmt de 90ties hit Encore une fois. Een tantaliserend thema, verbindingen. Je ziet het verband met fijne familiediners. Het verbond dat een mooie tafel smeedt. De verbinding tussen smaken. De verbinding tussen de gegeten gerechten en de wijn. Voor deze editie van het foodblogevent zie ik een liaison dangereuse. Smaken en texturen. Van vis, oesters en zoethout. Ziltige kraal erbij.

Spannend schuim vult je mond, de zoete smaak van drop, zilte krokante zeekraal. Afgesloten met een oester…. Eigenlijk zou je zo’n gerecht moeten eten of beter gezegd proeven in het schemer of nog spannender geblinddoekt. Dat je niet ziet wat je eet, maar proeft. De belletjes in het glas crémant de Bourgogne maken het af. Helaas… c’était un rêve. De wekker op deze blauwe maandag is de realiteit. Maar een mooie droom was het. Een moleculair gerecht van zalm en zoethout. Smaken die elkaar versterken. langzaam gegaard op 100 graden. Schuim van visfond en zoethout. Als Noordzeeschuim. Met als finishing touch een zilte oester. Een liaison dangereuse. Ik kan deze maandag wel aan.

Nodig 4 personen:

4 oesters

4 kleine zalmmoten

klontjes boter

2 dl visfond

8 stokjes zoethout

100 g zeekraal

zout en peper

3 g lecithine

Bereiding:

Was de zeekraal en giet er kokend water op. Laat twee minuten staan. Spoel de zeekraal af met koud water en zet apart. Het mag niet verder garen. Open de oesters. Verwarm de oven voor op 100 graden. Bestrooi de zalm met peper en zout en leg op plaat met bakpapier. Gaar de zalm 12 tot 15 minuten afhankelijk van de dikte van de moot. De vis mag niet geheel gaar worden. Breng het zoethout aan de kook in de visfond. Laat het geheel 20 minuten trekken op laagvuur. Zeef de fond en doe in een hoge beker. Voeg de lecithine toe en maak er met de staafmixer zeeschuim van. (door boven in op hoge snelheid de lecithine mee te kloppen) De lecithine maakt een verbinding van lucht en de fond.

Leg een oester, de warme zalmmoot en de zeekraal op het bord en lepel het zoethoutschuim over de vis.

18/12/2014

The roast of Edward Mayes

It is five PM. The December evening falls over Amsterdam. The Sun sets and leaves it’s final gloom over the city. On my stove thick Dutch pea soup simmers. It is December under the low and grey skies of Holland. I alway like to make hearty dishes like this pea soup and roasts and stews in my oven or in my Le Creuset casserole. Immediately your home smells welcoming. Winter stays outside. Instant nourishment of all your senses. But I have to be patient, winter asks for traditional slow food. With a good glas of warming red wine. Like the roast of Edward Mayes. A porkloin filled with herbs, wine, grated Parmesan cheese and bread crumbs. Roasted in the oven and then thinly sliced on your plate. Instant Tuscan Sun at your table. Just a little touch of warmth on a winters night.

The recipe for this wonderful roast comes from The Tuscan Sun Cookbook (ISBN 978-0-307-88528-9) So if you crave for more Tuscan delicacies by Frances and Edward Mayes, this wonderful cookbook is available at Scheltema on the Koningsplein.

Ingredients:

1 boneless porkloin, about 3 lbs/1,3 kg
1 onion, minced
1 cup/ 60 g of fresh bread crumbs, crisped in 2 tbs extra virgin olive oil
1/2 cup/ 60 g of grated Parmesan cheese.
7 tbs extra virgin olive oil
1/4 cup/ 60 ml of red wine
a handful of torned basil leaves
a handful of flat leaf parsley, minced
2 tbs of fresh thyme
3 tbs minced rosemary leaves
3 tbs of fennel seeds
3 garlic cloves minces
zest of 1 lemon
1 ts salt
1/2 ts pepper

Preparation:

With a sharp knife cut a pocket in the porkloin so you can stuff the meat. Preheat the oven at 350° Fahrenheit or 180° Celsius.
When you are ready to cook the meat, combine in a medium bowl the onion, the bread crumbs, Parmesan cheese, 5 tablespoons of oil, the wine, the herbs, fennel seeds, lemon zest, salt and pepper. Stuff half of the mixture in the pocket you have sliced and tie the loin with kitchen twine in four or five places. Over medium heat, in a heavy 8-quart Dutch oven of le Creuset casserole, heat the rest of the oil and sauté the pork for 4 minutes on each side. Until browned. Top the meat with the rest of the stuffing mixture. Roast in the oven for 55 to 65 minutes. The internal temperature should be 150° F or 66° C and the stuffing on top should be crispy brown. When the meat is done, allow the roast to rest for 15 minutes before carving.

17/11/2014

Konijn met pruimen en bruin bier.

foto: belfort van Lille

Boven het vlakke land torenen de belforten, de spitsen van kathedralen. Ze lijken wel neergezet door reuzen in hun schaakspel. Ieper, Veurne, Kortrijk en over de grens Lille. Het Vlaamse land. Een streek met tradities, van processies, van Vlaamse reuzen, bier en koersen. Foren en grote reuzen in optochten. De steden vol Middeleeuwse herinneringen. En het eten, waterzooi van Gent of uit de haven van Oostende. Grijze garnalen van de kust. Potjevleesch, Gandaham, kervelsoep en carbonade à la flamande. Of paling uit de rivier die deze streek doorkruist, de Schelde. Vlaamse reuzen, het zegt het eigenlijk al. Uit dit vlakke land, Vlaanderen, vandaag een stoofgerecht van konijn met pruimen en bruin bier.

Nodig:

1 vet konijn in stukken

250 g gedroogde pruimen

2 rode uien

1 fles/ 70 cl bruin familiebier

1/2 potje zilveruitjes uitgelekt

1 bouquet garni van tijm, rozemarijn en laurier

boter

2 plakken peperkoek

1 el Dijon mosterd

peper en zout

Bereiding:

Bestrooi de konijndelen met peper en zout. Verhit in een pan de boter en braad het vlees rondom aan. Pel de uien en snijd deze in ringen. Doe de uien bij het vlees en laat kort meebakken. Voeg het bruine bier en bouquet garni toe en laat het geheel een half uur sudderen. Besmeer de peperkoek met mosterd en leg deze in het vocht. Laat wederom een half uur sudderen. Voeg de pruimen en zilveruitjes toe en laat het geheel nogmaals 30 minuten sudderen. Verwijder het bouquet garni. Serveer het konijn met verse aardappelpuree.

09/11/201409/11/2014

Tagliata van hertenbiefstuk

De wilde weken ijlen nog wat na. Het zondag aan zee in Gereons Sea Spot. Ik lees met plezier in het nieuwe boek van Jacques Hermus Het wilde eten. (daarover meer in mijn recensie komende week) Achter de kust in de Amsterdamse waterleidingduinen wemelt het van de herten. Met andere woorden de biefstukken huppelen er vrolijk op los in het gebied. Je wordt gewaarschuwd door borden dat ze zomaar kunnen oversteken. Er is zelfs een speciaal nog niet in gebruik zijnd ecoduct voor het oversteken aangelegd. Maar dat allemaal terzijde. Ik eet graag een hertenbiefstukje, met rode uien en homemade appelgelei. Of met rommelkruid. Of geïnspireerd op een Italiaans gerecht eens een tagliata van hertenbiefstuk. Met kastanje champignons en een lauwe dressing. We drinken er een fijne rode Lagrein bij. De druif van de hellingen van Zuid Tirol. Mond vullend met tonen van pruimen en kersen, wat aarde of een chocolade hint. Nooit te zwaar in de tannines.

Nodig:

4 kleine hertenbiefstukjes

1 bakje kastanjechampignons

2 tenen knoflook

2 el appelgelei

3 el ciderazijn

1 takje rozemarijn

olijfolie

peper en zout

75 g rucola

Bereiding:

Verhit wat olie in een pan. Bestrooi de hertenbiefstukjes met peper en zout en bak ze om en om kort aan. (3 a 4 minuten per kant afhankelijk van de dikte) Haal het vlees uit de pan en laat onder aluminium folie rusten. Snijd de champignons fijn en bak deze kort in het braadvet mee. Schep uit de pan en houd warm onder aluminiumfolie. Dep de pan schoon, verhit opnieuw wat olie en fruit daarin de hele knoflooktenen en tak rozemarijn. Blus af met de ciderazijn. Voeg een lepel appelgelei toe. Maak op smaak met wat peper en zout.Verdeel de rucola over vier borden, Schep eerst de champignons er door. Snijd de herten biefstuk in hele dunne plakjes en verdeel over de borden. Schep de dressing uit de pan over de tagliata.

15/10/2014

Konijn in Palmjus met stroop

foto: detail schilderij Rijksmuseum

Het zijn nog steeds #wildeweken in Gereons Keuken Thuis. ik kan er gewoon niet genoeg van krijgen. Konijn, hert, barbarieeend…. ga zo maar door. Als biefstukje met wat rode wijnsaus en selderijpuree, gestoofd in bier en stroop of op de huid gebakken met homemade appel/chilipeper chutney, die ik maakte tijdens de #applemania. Ik moet zeggen dat ik de smaak te pakken heb. Het huis ruikt heerlijk naar rommelkruid. In mijn keuken ruikt naar zoet en bier. Een uitzondering op de hoofdregel. Dit is zoet van een andere orde, #ACBM verantwoord. Want dit zijn de geuren van konijn in Palmjus met stroop. Het staat te sudderen in de keuken en je vergeet dat het buiten kil en nat is. De warmte verplaatst zich naar binnen. Daarom houd ik zo van het najaar. Konijn in Palmjus met stroop. We drinken er een fruitige Merlot bij, uit de Languedoc of een amberbiertje.

Nodig 4 personen:

4 konijnenbouten

1 flesje Palm bier

1 el appel- of perenstroop

2 rode uien

1 teen knoflook

1 tl rommelkruid

1 laurierblad

jeneverbessen

kruidnagels

zout en peper

bloem

boter

olie

Bereiding:

Dep de konijnenbouten droog. Bestrooi ze met peper en zout. En wentel de bouten even door een beetje bloem. Verhit een flinke klont boter in een pan met wat olie. Braad het vlees om en om bruin. Snipper de rode uien, hak het teentje knoflook fijn. Verhit wat olie in een pannetje en laat de uien en knoflook even zweten. Voeg een theelepel rommelkruid toe en een eetlepel stroop. Giet hierna langzaam het flesje bier erbij. Voeg de jeneverbessen, laurier en kruidnagels toe. Breng het geheel aan de kook en laat rustig even sudderen. Giet de biersaus bij het konijn. Laat het gerecht hierna een uur rustig stoven. Haal als het vlees gaar is de bouten uit de pan en dek deze af met aluminiumfolie. Zeef de jus en doe terug in de pan. Meng wat klontjes boter door de bloem. (beurre manié) Voeg toe en meng de beurre manié door de saus. Hierna niet meer roeren. Doe de konijnenbouten terug in de pan en warm nog even mee. Serveer het vlees met wat aardappelpuree en de gebonden jus.

25/09/201425/09/2014

Stevige kost van bij ons, Luikse balletjes.

Meteen onder de grens bij Eijsden verandert de wereld. Je ziet bij Visé de eerste rots van graniet. De bebouwing verandert. Langs de weg de brouwerij van Jupiler en van die typische zuiderse reclameborden. In de verte dagen de contouren van de Ardennen. Je merkt dat je de grens tussen Germaans en Romaans Europa bent overgestoken. Je rijdt langs de Maas richting Luik. De meest Franse stad van België. Niet de mooiste, maar ik vind het iets hebben. Er wordt wel eens gezegd dat de Luikenaren liever 14 juli vieren dan 21 juli, de nationale feestdag van het land. Of dit waar is? Ik weet het niet. In ieder geval geeft de stad Luik je meteen dat zuidelijke gevoel. De rommeligheid, de café’s, de staminets met boerengerechten. Zoals de potée liègeoise, Luikse salade met sperziebonen, aardappel en spekvet..En natuurlijk de fameuze markt op zondag, La Batte, met groente, fruit, kazen, levende have. Je kijkt je ogen uit. Op deze oudste markt van België is van alles te koop. Foodbloggers in Nederland schreeuwen om dit soort markt. Ik zou zeggen: Stap in je auto en rijdt eens naar Luik. Ganzen, gebroederlijk naast couscous uit de Maghreb, rommedoe naast paddenstoelen voor de risotto en Luikse balletjes naast een kraam met verse paella. Je reukorgaan maakt overuren.

Vandaag een recept voor stevige kost. Luikse balletjes. Zoals ik ze maak. Een hartverwarmend herfstgerecht met appelstroop. We leven tenslotte in een week vol #applemania. Wie weet zet ik het binnenkort eens als maaltijd op www.thuisafgehaald.nl. We drinken een glas Orval trappist bij, klein bittertje tegen de zoete jus.

Nodig:

600 g rundergehakt

1 ei

paneermeel

50 g gerookte spekblokjes

1 winterwortel

3 sjalotjes

5 el appel- of perenstroop

2 kruidnagels

wat jeneverbessen

boter

1 glas donker bier

1 teentje knoflook

zout en peper

gehakte peterselie

Bereiding:

Meng het gehakt goed met het ei, peper, zout en wat paneermeel. Draai er balletjes van. Verhit in een stoofpan de boter en bak de balletjes rondom bruin. Snijd de wortel in kleine blokjes Hak sjalotten en knoflook fijn. Schep de balletjes uit de pan en laat ze even rusten. Bak de spekjes, wortel en ui kort in het vet en blus af met het bier. Voeg de kruidnagels, jeneverbessen en de stroop toe. Doe de balletjes terug in de pan en laat ongeveer 45 minuten sudderen. Voeg eventueel wat water toe. Serveer de balletje in een diepe schaal. Garneer met wat gehakte peterselie. Geef frieten of stevig brood bij de balletjes.

23/09/201423/09/2014

Ceviche, de keuken van Peru.

foto: Ceviche, de keuken van Peru.

Kleurrijk en fantasievol eten uit Peru. Geuren en smaken verenigd. Al millennia lang. Van de kust van de Stille Oceaan, in de straten van Lima, in het hooggebergte van de Andes en de wouden van de Amazone. Dat is de rijke keuken van Peru. De Inca’s aten al quinoa, physalis (goudbes) en een vorm van de emblematische ceviche. Grootmoeders in de bergen hielden cavia’s in hun keuken. De conquistadores brachten knoflook, citrusvruchten en gember mee. De Afrikanen hun voedsel, zoals de spiesjes van runderhart. Veel gegeten streetfood in Lima. De Italianen kwamen met pasta en wijn. De Chinese arbeiders leerden Peru wokken. En de Japanners vervolmaakten de bereidingen van vis in de Peruaanse keuken. Ik kan er nog heel veel meer over vertellen.

Maar nog beter kun je Martin Morales, veelzijdige man, laten praten over zijn passie. De keuken van zijn geboorteland. En praten kan hij over food. Niet vreemd als je bedenkt, dat de vorige carrière van deze man in de entertainment business lag. Maar zijn Peruaanse bloed kroop waar het niet gaan kon. Al sinds zijn elfde. Hij startte een restaurant met de klassieker van dit mooie land. Ceviche. In dit restaurant kookt Martin Morales puur soulfood, natuurlijk gebruik makend van de rijkdommen van Peru.

Deze kok heeft een missie, het delen van zijn passie en koken con cariño, met zorgzaamheid. Na een pisco sour cocktail van de maestro lonkten de tafels.We mochten het allemaal proeven onder de warme luchten van Amsterdam. Martin Morales kwam zijn kunsten vertonen en zijn boek Ceviche presenteren in het Rijk van de Keizer. Verse zeebaars verwerkte hij live tot Don ceviche. Het zuur van de limoen en pepers garen de vis. Hij serveerde een timbaaltje van quinoa en verscheidene groenten met een mangodressing. Daarna een escabeche van makreel. Dat is een soort zoet zure vis. Die kun je warm, lauw of koud serveren. Wat een smaken.

foto: timbaaltjes van quinoa

Het diner eindigde met een meringue van port op een Peruaanse dulce de leche, vergezeld van een homemade likeur. Met goudbes? Dit mooie zoete nagerecht wordt de zucht van de vrouw uit Lima genoemd. Hoe dichterlijk kan je een dessert vernoemen?

Martin Morales bundelde al deze mooie gerechten in het boek Ceviche, de keuken van Peru. Het staat vol met heerlijkheden en achtergronden van deze verfijnde keuken. Van ceviches, via straatvoedsel, vis uit de Stille Oceaan, vlees (nee geen cavia), vegetarisch, salades en desserts. Alle componenten van deze boeiende keuken komen aan bod. Ten slotte besteedt de schrijver ook nog aandacht aan de Peruaanse voorraadkast.

Ik ben betoverd, door deze entertainer, door de keuken van zijn geboorteland en zijn prachtig vormgegeven kookboek. In Gereons Keuken Thuis gaat dit zeker navolging vinden. Ik heb Martin Morales al uitgenodigd voor gesprekken en gerechten. Hij beantwoordt mijn vragen en krijgt zijn reward dish. Dat wordt dus oefenen uit Ceviche.

Ceviche de keuken van Peru (ISBN 978 90 7790 213 4) is een uitgave van Fontaine uitgevers, http://www.fontaineuitgevers.nl/ en is te koop voor € 29,95