Gesprekken en Gerechten Archives - Pagina 5 van 10

14/12/201514/12/2015

Spinaziesoep en croûte van Paul.

foto: spinaziesoep en croûte van Paul.

De spinaziesoep en croûte van Paul. De soepen van mijn tante Doubs behoeven geen krans meer. Daar gaat Gereons Keuken Thuis het vandaag niet over hebben. Vandaag een heerlijk recept voor soep van Paul. Nee niet Bocuse, maar Spaan, die overigens net zo behept is als eerstgenoemde in de keuken. Al heel wat keren heeft chef Paul ons verwend met heerlijke gerechten en dito wijnen. Vanuit zijn keuken ruik je de kaasstengels met parmezaan en ras al hanout. Voor de haard genieten we van een goed glas witte Montagny van domaine Feuillat Juillot. Een goede bekende in de familie. Wat heerlijk vers geneden gerookte zalm erbij en de apéro is compleet.

We gaan aan tafel, die voor de gelegenheid is gedekt in kerstsfeer. Joséphine opent een Zuid Afrikaanse blend van syrah, grenache, cabernet sauvignon, cinsaut en viognier. The Chocolate Block heet deze wijn. En inderdaad, het lijkt op een stuk rauwe chocolade met wat boter door de viognier.

De soep is klaar en komt ter tafel, een spinaziesoep en croûte. Spannende basilicumgeuren onder een hoedje. Het leuke aan zo’n dakje is dat de gast niet weet wat eronder zit en de geur wordt vastgehouden. Daarna verrast Paul ons met een gerecht van speltpenne met roomsaus, allerlei bospaddenstoelen en verse truffel. Een mooie match met de chocoladebruine wijn. Wat een smaken allemaal. Ik schep twee keer op.

foto: speltpenne met verse truffel

Het dessert lonkt en de chef verdwijnt in zijn keuken. we horen kloppen, spatelen en andere geluiden. Een funky dessert, met een warme custard met kokos, bramen, roomijs en popcorn. Ondertussen zet gastvrouw Joséphine één van haar malle kerstdieren aan ter begeleiding. Een olifantje van pluche dat zingt en tolt. Een Rudolph op skies die kan buitelen. Zoiets kun je alleen in de States kopen. Op ons applausgeluid heft Santa in de hoek een kerstlied aan. We smullen van de warme custard, de bramen en het ijs.

foto: een funky dessert.

Erbij een glaasje PX van het solerajaar 1941. Wat een feest. De engeltjes rollen op je tong.

Na dit heerlijke eten en geweldige gezelschap komt de tijd dat de herdertjes bij nachte moeten gaan liggen. We nemen goedgemutst afscheid. Een heerlijke pre kerstavond, vol gesprekken en gerechten. Dank aan Joséphine en Paul.

foto: een afsluitend glaasje PX sherry

Spinaziesoep en croûte van Paul heb ik de soep gedoopt en hij komt zeker nog eens in Gereons Keuken Thuis op tafel. Mijn interpretatie hieronder. We drinken er een volle witte Macônnais bij.

Nodig:

1 zak verse spinazie

1 liter kippenbouillon

wat uitgebakken spekjes

1 bosje basilicum

100 ml kalfsfond

50 ml room

peper en zout

vier vellen bladerdeeg

ovenbestendige soepkommen

Bereiding:

Verhit de bouillon en kook hierin de spinazie. Voeg de kalfsfond en room toe en maak op smaak met wat peper en zout. Laat de soep geheel afkoelen. Voeg de basilicum toe en pureer het geheel.

Leg in de soepkommen wat uitgebakken spekjes en schep de soep erover heen. Let op dat de soep geheel is afgekoeld, anders wordt het bladerdeeg slap. Verwarm de oven voor op 180 graden. Vouw het bladerdeeg over de soep komen en bak het geheel in 20/25 munten gaar. Serveer direct!

24/06/201524/06/2015

Nieuw de LUBM

foto: Metz

“Sinds food de rol van religie heeft aangenomen, is het het nieuwe opium voor het volk geworden. Met foodpausen als stuurmannen aan het roer. Weinig humor, weinig relativeringsvermogen. En alle foody bisschoppen deinen graag mee over de woelige baren van de foodzee.”

Bovenstaande hartenkreet plaatste ik zondagochtend op mijn Facebook tijdlijn. En niet zomaar. Ik vind dat het is doorgeschoten. Dat er een strijd tussen de strengen en rekkelijken aan de gang is.

Alles is food gerelateerd geworden. En bitter serieus. Met het mes op tafel. Alsof het genieten van lekker eten of je heil zoeken in lekker koken een dogmatisch iets is geworden. Met veel regels, principes en veel discussie. Zelfs verhitte steken op de sociale media. ter meerdere glorie van het foodgeloof. En de kijkcijfers. Vergeet ik nog de pecunia. Daarnaast heb ik het nog niet eens over de “gezondheidssaus”waar alles mee wordt opgediend. De tien geboden van het gezonde foody leven, zoals: “gij zult glutenvrij bestaan, geen suikers nastreven en kijk uit met de verlokking van vlees.” Gelukkig komen er nog net geen colporteurs aan de deur om je te bekeren. (voet tussen de deur)

Tijd voor een herleving van de ACBM tijden op mijn blog. Voor wie niet kan herinneren wat dit is verwijs ik naar mijn post van februari 2013. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/acbm-uitleg/

Deze club, de Anti Cupcake Behavior Movement krijgt een zusje. Het thema van de nieuwe club wordt lighten up. Neem alles eens met een korreltje zout. Iedere foody is anders gebekt. En elk heeft zijn motieven waarom hij of zij wel of niet iets schrijft, kookt bakt of juist niet eet.. En wordt ook niet meteen boos als een ander niet helemaal leuk vindt wat jij doet. Eigenlijk gewone basale leefregels. Leven en laten leven. Lighten up. Want in de zucht naar de kijkcijfers wordt in de virtuele wereld steeds meer mogelijk en daarmee ook steeds minder. Dat vind ik jammer. En komen er steeds meer predikers die precies weten hoe het heurt. Vervolgens deint de ene groep mee op de woelige baren, terwijl de ander verzuipt in het geweld van deze nieuwe religie.
Ik heb ook al een naam voor de het zusje van de ACBM. Een nieuwe behavior movement, helemaal nieuw,de LUBM. Een creatieve club, die zijn ogen opent voor de leuke dingen in food. Waar je blij van wordt. En een club, die deelt. Waarom niet eens een ander in het zonnetje zetten op je blog, wanneer je vindt, dat hij of zij iets leuks heeft bedacht? Of vat feedback niet meteen als aanval op.

De Lighten Up Behavior Movement is een feit. Heeft het licht gezien. Niet voor heet bevallen in het Italiaans dare alla luce. Meer kan ik er op deez woensdagmiddag niet van maken.

18/02/201519/02/2015

Uitgekookt of afgeblogd?

Is het nu uitgeblogd of afgeblogd? Zomaar een vraag op deze woensdagmorgen. Uitgekookt is duidelijk. Op welke manier laat ik aan de fantasie van de lezer over. Maar soms overvalt het elke culinaire en vineuze schrijver. Uitgeblogd zijn. Natuurlijk waren er nog wat thema’s rond, zoals Tour de Terroir, een aantal kijkjes in de keukens van en wat boekrecensies. Maar op een één of nadere manier is het elan ver te zoeken in Gereons Keuken Thuis, op wat cooking vibes na. Er heerst in mij keukentje af- en uitstel gedrag. Ik ben gewoon uitgekookt en afgeblogd. Overigens is dat nu wel weer fijn aan het bloggen niets moet en je bent zelf degene, die de pollepel in handen heeft. Daar moet je je dan ook maar eens aan overgeven.

Dit gezegd hebbende gloort er ook hoop aan de einder. Gisteren ontving ik een heel mooi boek van Karakter Uitgevers, NINA Saint Tropez. Summer galore, vrolijke plaatjes, herkenbare plekken, zoals de rotonde met de hyper erop. Dan ben je er bijna rechtsaf via de D98A. Jeugdsentiment, ook voor deze schrijfster. Ik waag er snel een recensie aan op mijn blog.

De lente staat voor de deur. Dan gaat het bij dit lentekind kriebelen, weg al dat spinnenrag uit het hoofd, weg met de zware winterse kost. Reis plannen naar Frankrijk, inspiratie opdoen aldaar. In mei gaat vrolijk Gereons Keuken al fresco weer van start. Ik ben al aan het denken wel boek dit jaar verloot gaat worden. Maar vooralsnog ben ik even uitgekookt en afgeblogd. Of was het afgekookt en uitgeblogd. Ach, het is om het even. Ik ga nu naar buiten. Als recept een oudje, dat ik eens voor mijn vriendin Susan Herrmann Loomis kookte. Navarin printanier, lamsschouder met groenten. Als dat geen lente gevoel geeft. De wijn erbij is een rode Bandol uit de Provence.stoofpot

Nodig 4 personen:

1 kg lamsvlees (van de schouder)

4 middelgrote tomaten

150 g sperziebonen

4 wortelen

6 lente-uitjes

3 stengels bleekselderij

1 bosje dunne groene asperges

1 rode ui

3 teentjes knoflook

250 ml kippenbouillon

6 el olijfolie

250 ml droge witte wijn

1 el bloem

zout en versgemalen zwarte peper

vers gemalen nootmuskaat

Bereiding:

Spoel het lamsvlees af en dep het met wat keukenpapier. Snijd het vlees in blokjes van circa 5 cm. Bestrooi het vlees met zout en vers gemalen zwarte peper. Verwijder de huid van tomaten op de klassieke manier, met behulp van warm en dan koud water. Snijd de tomaten in vier parten, verwijder de zaadjes en hak in blokjes. Schrap de wortelen en snijd deze niet te kleine reepjes. Was de sperziebonen, snijd de uiteinden eraf. Snijd de lente-uitjes in kleine ringetjes, snijd de selderij in stukjes. Was de asperges en snijd de houtige eindjes eraf. Hak de knoflook en de ui fijn.

Verwarm de helft van de olie in een pan. Bak het vlees in ongeveer 10 minuten bruin. Voeg de bloem toe, de gehakte knoflook en ui. Bak dit 2 minuten mee. Giet de witte wijn erbij en voeg de tomaatblokjes toe. Breng aan de kook en laat met deksel erop gedurende 45 minuten sudderen.

Verwarm de rest van de olie in een pan. Roerbak de wortelen en lente-uitjes, blijf voortdurend roeren. Voeg de sperziebonen en selderij toe en bak deze nog eens 2 minuten. Giet de kippenbouillon erbij en laat de groenten ongeveer 10 minuten sudderen. Kook in een andere pan de asperges ongeveer 8 minuten tot ze beetgaar zijn. Haal de asperges uit de pan en leg ze apart op een schaaltje. Voeg wat vers gemalen nootmuskaat toe. Haal alle groenten uit te pan en leg ze op een ovenschaal. Houd alles warm in de oven.

Giet de helft van de bouillon in de vleespan en laat het geheel nog 5 minuten sudderen. Haal het lamsvlees eruit en leg het op dezelfde schaal als de groenten.

De saus voor de helft inkoken, proeven en, indien nodig, wat extra zout en peper toevoegen. Giet de saus over het vlees en de groenten. Serveer het gerecht direct. Geef bij dit gerecht knapperig brood en rijke romige Normandische boter.

15/01/201515/01/2015

Talk and Table, Martin Morales

picture: Martin Morales

Imagine, a warm September evening in the outskirts of Amsterdam. Long tables full of anxious people. In front of them Martin Morales, preparing a Don Ceviche, the signature dish of his restaurant, with tigermilk and al lot of Peruvian ingredients. Seabass in a mixture of cilantro, limejuice an peppers all from that colorful country with its coast, Andes mountains and Amazonial forests. Peru. Caleidoscopical as he is, Martin Morales brings color, taste and swing in your life. Whether it is the food, DJ-ing or even his corporate past, he is an artist. Bright and fun! But the story of Martin is one about passion, following his heart. Let’s see if we can conceive a dish for Martin from the answers he gives to my virtual questions. Needless to say that this will be an dish full of color, nicely styled and with a Burgundian twist. And a touch of wine.

Who is Martin Morales? Tell me some more

Peruvian, chef, live in London, restaurateur, music producer, dj, love my country, love food from around the world as well as music from around the world. I’ve worked with Steve Jobs, Miley Cyrus, Ferran Adria, The Puppets, Joss Stone and several more interesting people. Im the author of Ceviche – The Cookbook- which has won a few awards and was translated into 10 languages. Creator and boss of Ceviche and Andina restaurants and bars in London. Check this video from Ceviche: http://www.youtube.com/watch?v=ELn37tZlHlU

I’ve been told I am the pioneer of Peruvian food in Europe. I also run Tiger’s Milk Records – a music company dedicated to releasing Peruvian music and have just launched a TV channel dedicated to Peruvian food and arts:

Ceviche TV: http://www.youtube.com/watch?v=1xiblfsJcl0

In March I will be opening Ceviche Old Street – a Peruvian restaurant, bar and art gallery in East London. Watch the video: http://www.youtube.com/watch?v=xXmG_QR1p8A

How did your attraction for food and cooking start?

Watching my great aunts in Peru, Carmela and Otilia and joining them in the kitchen from a very young age. Doing small tasks in the kitchen, then learning their recipes, techniques and most importantly their ‘touch’…we call that ‘sazon’. Its the way you cook and flavour your food. They used to say ‘Aqui se cocina con cariño’: here we cook with loving care. That’s my, and my company’s motto too!

After years of corporate jobs you started you own restaurant Can you tell something about it and what it was like when you started?

I’ve always been entrepreneurial, even when I worked with large companies. I”ve worked with start ups all my life alongside large companies so the change was easy; but at the time I started with Peruvian food no-one knew nor did they want to know! They thought I was crazy. It was a huge struggle. I had to sell my house and put every penny I had to launch my first restaurant and proove that the food from my country is special and the way me and my team do what we do is also unique to us and very special.

You worked as a DJ, you worked with I tunes, what did you experience over there? Did it give you an eye for entertainment? Don’t you think food is entertainment too?

DJing gives you an insight into creativity, and makes people move. People can be moved in many ways so long as you know how to love people. I do; I want to excite people with my food and its the same as music. Its joyful, uplifting, inspiring and moving as well as entertaining. Food and restaurants need to touch every sense. Not just your tastebuds.

What is your favorite type of food? Are you a nouvelle cuisine guy or the more basic cook?

There is no such thing as basic. Flavour and love are difficult to achieve in dishes and only for those who give themselves fully to them. The rest are just doing a job! I love fod made with taste and passion.

And nouvelle cuisine is dead – it was never ‘alive’; it was a science project.

Which type of restaurant you like the most and which one you dislike? I am very curious about that. I know that it takes a lot of stamina to create something.

I like restaurants that excite and entertain me, that give great flavours and that are fun; where you can see that people really care. These can come in many shapes and sizes. And they aren’t always restaurants: they can be pop ups, food vans, festivals, etc as well as beach shacks and fine dinng restaurants but I don’t ever find great food and atmosphere where very wealthy people dine.

The Peruvian kitchen is very special, you told that, while preparing your ceviche, what is the magical touch?

Fresh ingredients, great recipes, a great technique, and timing.

You traveled a lot, lived in two totally different cultures, what was your most striking moment?

Since the day we opened Ceviche it feels like having sex every day. I love it and it makes me feel great. I loved the food from Peru and now I am presenting it and my creations based on Peruvian food for the whole world to try through my cookbook, our Ceviche TV You tube channel and more.

What was de biggest difference for you to overcome when you started with Ceviche?

Too many to mention. But with care, love and belief in what we do we always overcome.

What is your attitude to Britain and the UK food scene nowadays?

It’s in a very exciting place. London and soon Manchester will follow. London is world leading in terms of restaurants. No other city comes close in terms of variety and overall quality.

On food, which food do you like and which you would never eat?

I love food with healthy and sustainable ingredients that make my tummy happy. I hardly ever eat chips. The latter is a lie.

Which wines do you like?

I drink Peruvian pisco. It’s as complex as wine and accompanies food just as well.

Can you tell me something about your “foodprint” We waste a lot of food in the Western world?

We just won top marks at Ceviche AND Andina – my two restaurants – for sustainability from the Sustainable Restaurant Association.

What else do you want to tell?

I would like to open an incredible, beautiful, unforgetable Peruvian restaurant in Amsterdam. If you are an experienced restaurateur and want to do this too, let me know. Martin@cevicheuk.com Please Dutch cooks read this one carefully!

picture: Ceviche on my balcony

Talk and Table, the recipe

Based on these answers I will make a reward recipe for Martin, in which I try to join sea food with flavours from the book Ceviche by this wonderful cook. After a few days of thought I found a recipe in my own cookbook “Gereons Keuken Thuis” It’s called tian de saumon bourguignon. It is a dish of fresh salmon with lightly fried leeks and avocado. The fish is cured with lemon. A bit ceviche style so to say. The leek gives it a sweet touch and the avocado and cream smoothness. A dish to pair with a wunderful white Pouilly Fuissée. From the vinyards just beneath the Solutré rock in southern Burgundy. I hope that he will like it.

Ingredients:

400 g of the freshest salmon you can find

3 thin leeks

125 ml crème fraîche

2 avocados

3 lemons

2 tomatoes peeled without seeds in tiny cubes

olive oil

4 stems of dill to garnish

3 tbs of chopped parsley

2 tbs of chopped chives

salt and freshly ground black peper

Preparation:

Cut the fresh salmon in tiny cubes. mix the fish with the juice of 3 lemons, 1 tbs of extra virgin olive oil, chives, parsley, salt and abundant black pepper. Put the fish in the fridge for at least half an hour. Cut the leeks in tiny rings and stir fry them shortly in hot oil. Let the rings drip out on some paper towel. Mix the fried leeks with some crème fraîche and leave to cool. Cut the ripe avocados in pieces and mash them in a blender with some lemon juice, salt and black pepper. Add som cream to it. Take four wine glasses and start to fill them layer by layer. Start with the leek, then the salmon, ( make sure that the salmon is leaked out properly to avoid a too strong lemon juice taste)

Third you add the avocado mousse. Top the tian with some tiny tomato cubes and garnish with a little stem of dill. Buen provecho Martin!

Note: in Dutch the cookbook Ceviche is published by Fontaine Uitgevers, www.fontaineuitgevers.nl

27/11/2014

Liever lokaal, 365 dagen per jaar.

foto: Liever Lokaal

Texel, het Noordhollandse Waddeneiland, land van melk en honing, voor de kok die liever lokaal product gebruikt. Lokaal betekent voor de kok, dat je weet wanneer ze in het seizoen zijn. Je koopt lekkere verse aardbeien direct bij de kweker, In de vroege zomer vind je veel producten langs de weg met rabarber of radijsjes. Alles direct van het land. Knisperend vers. Soms moet je ook wachten, als het voorjaar koud is, dan is het even geduld voor je kunt genieten van verse asperges. Appels zo van de boom geplukt. Dat is lekker lokaal.

Annette van Ruitenburg, René Zanderink en Elsje Bruijnesteijn zijn de schrijvers/ bedenkers en kokers van het lijvige boek Liever Lokaal, 365 dagen per jaar. Een bijzonder boekproject, waar meer dan 3 jaar aan is gewerkt. Een basisboek over koken met lokale producten en over duurzame voeding. Geheel passend in de filosofie van de Slow Food beweging. In het boek lees je het verslag van jaren koken met al het moois dat in je directe omgeving is te vinden. het houdt rekening met de tijd van het jaar, feestdagen en bijzondere momenten in de streek waar de schrijvers wonen.

De schrijvers vinden lokaal eten van groot belang voor de leefomgeving. Evenals het onderhouden van het landschap en de natuur om hen heen. De makers van dit boek willen erbij zeggen, dat het hun bedoeling niet is om de alom aanwezige wereldkeuken af te vallen. Zij willen juist laten zien, dat je heel goed kunt koken met lokale bronnen. In het boek worden zoveel mogelijk lokale producten gebruikt, met uitzondering van bijvoorbeeld olijfolie en citroenen. Deze producten horen tegenwoordig ook bij de Nederlandse keuken. Het resultaat is dit bijna encyclopedische werk met fotografie van Ruth de Ruwe. Met een voorwoord van Carlo Petrini, de oprichter van de Slow Food beweging. het is het eerste boek dat de Nederlandse situatie beschrijft.

Het boek is ingedeeld in 12 maanden. Januari praat over fazant, schorseneer, Driekoningen. elk recept wordt kort ingeleid. In februari komen de ui en runderwang aan bod. En lees je en recept voor lokale kerrie. In maart steken de eerste hopscheuten hun kopje boven het hoofd. er zijn wilde ganzeneieren en langzaam komen de eerste lente gerechten op tafel.

April met verse heilbot, sardientjes en molsla. Mei de warme lentemaand ansjovis, waterkers en vlierbloesem, dat tegenwoordig heel populair is. Juni is de tijd voor Opperdoezer ronde, tuinbonen en rabarber. Juli de volle zomer, er is in deze tijd te veel om op te noemen. Augustus, de spreekwoordelijke oogstmaand, inmaken, rog en tomaten. in september start de herfst met witte bonen, gerookte vis en wild konijn. Oktober geeft ons piccalilly, scholletjes en bockbier. Warme smaken. November de laatste herfstmaand met pompoen, boeren Goudse oplegkaas en regenboogforel. En dan de laatste maand van het jaar, december, winter- en feestmaand met worst, feestelijke gerechten en bijvoorbeeld palmkool. Zo is het jaar in Liever Lokaal rond en dan heb ik slechts een kleine overview gegeven. Naast een kookboek is het ook een weetjesboek. Gereons Keuken Thuis heeft nooit geweten dat er zoveel rondom huis te genieten en te gebruiken is. Met Liever Lokaal hebben Annette, Elsje, René en fotografe Ruth een standaardwerk over Slow Food voor in elke keuken neergezet. Chapeau. Maar lees en gebruik het allen zelf!

Liever Lokaal, 365 dagen per jaar (ISBN 9789059564893) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, http://www.fontaineuitgevers.nl/ en kost € 34,95

19/11/201419/11/2014

Foodblogevent, het maken van een mooie creatie.

Daar gaat het deze maand om in het Foodblogevent: ‘het zelf maken van een mooie creatie’. Angélique Schmeinck is er meester in: ‘Impress your friends’. De sterrenkoks zijn naast kok ook kunstenaar. Het gaat hier dus zeker niet om het meest ingewikkelde recept! In tegendeel zou ik zeggen. Het ogenschijnlijk meest eenvoudige maar op bijzondere wijze gepresenteerde gerecht wint deze maand het foodblogevent. Het kan van alles zijn. Voor-, hoofd, of nagerecht, bijgerecht, patisserie. Gebruik je kleuren? Vormen? Spannende ingrediënten? Technieken? It’s all yours, als het maar imponeert!

Waar zal ik toch beginnen deze maand, met dit prachtige thema voor het foodblogevent november? Imponeren willen we allemaal, met plaatjes en schrijfsels van onze kooksels en baksels. Degene, die dat ontkent, kan maar beter stoppen met bloggen. Of voortaan alles in een schriftje noteren en onder zijn of haar bed leggen. We leven nu eenmaal in een visuele maatschappij. Vorige maand won René Meesters http://hetetenisklaar.com/ met zijn wildzwijnragout het foodblogevent. Hij host het foodblogevent november en kwam met het hierboven beschreven thema op de proppen. Ik vind het spannend, omdat je erover moet nadenken. Het is nu eens niet een receptje erin knallen en hupsakee. Het maken van een mooie creatie. Een uitdagend thema. De eendenborst met pittige sinaasappelgelei hierboven maakte ik voor een wijnproeverij in september. Wat paarse basilicum erbij en klaar is Kees.

In de zin van deze opdracht ben ik een beetje een vreemde eend in de bijt. Ik plaats nooit foto’s van gerechten bij mijn blogs, maar sfeerplaatjes. Het is mijn wijze om te imponeren. Net zoals ik kook. Ik verzin meestal de recepten achteraf en toets ze in de grote aantallen kookboeken, die ik bezit. Deze methode is ontstaan toen ik startte me wijn- en spijsavonden. Achteraf kreeg ik vaak het verzoek om recepten van de hapjes. Nu heb ik een heel slecht korte termijn geheugen. Ik wist gewoonweg niet meer wat ik gemaakt had. Stond ik gewoon de volgende dag de hapjes opnieuw te bedenken. Ik maak wel graag foto’s van eten, van markten vol fruit en vis. Soms ook van mijn eigen try outs. Mijn techniek is de producten buiten te zetten op mijn balkonnetje en dan op de gevoelige plaat vastleggen. Daarna kleur ik het geheel iets bij of maak het sepia, al naar gelang mijn bui. Gereons Keuken Thuis plaatst vaak rustieke plaatjes, zoals deze van een terrine de campagne, bij zijn blogs.

Voor mij bestaat het maken van een mooie creatie uit vier elementen. In de eerste plaats het gerecht zelf, de ingrediënten, In tweede instantie de mooi gedekte tafel of het gezellige buffet. Ten derde de wijnen, die het eten afmaken. Of de hapjes, die de wijnen begeleiden. En als laatste het gezelschap. Het meest belangrijke van de vier. Eten is een sociale gebeurtenis. Moet je niet alleen doen, want dan wordt het een instrumenteel iets. Ja om je te voeden, je hebt ook brandstof nodig. Maar een creatie is pas imposant als alle vier deze elementen samen komen. Vooral in goed gezelschap en bij mooie verhalen. Je hebt dan geen plaatje meer nodig…. Het geheel zal in je geheugen achterblijven. Als een filmpje. Een laat ik nu een heel goed lange termijn geheugen hebben.

02/11/2014

Foodblogevent oktober 2014, een Gallo Romeins gerecht

foto: breaking news

Het thema van het foodblogevent oktober 2014 was: “Maak een een leuk Gallo Romeins gerecht” Laat je inspireren door Galliërs zoals Asterix en Obelix. Neem een kijkje in de keuken van de Romeinen van het nabij gelegen kamp. Of door de huidige moderne wilden met baard en knot. Wat koken deze hipsters op hun stadsvuurtjes? Of laat je inspireren door de aardse kok en bevlogen boer Jonathan Karpathios of door de Gebroeders de Wolf met hun jacht op ganzen en de verwerking ervan? Of ga wild fourageren! Het waren spannende tijden in het oude Gallië en elk avontuur eindigde met banket aan de tafel. Natuurlijk drinken we bij Gallo Romeinse gerechten een kloeke wijn. Hoe verzorg jij zo’n banket? Dat is het thema voor het foodblogevent oktober 2014. In mijn samenvatting neem ik alle drie de elementen mee, je Gallo Romeinse gerecht, de wijn en de vormgeving van het banket.

De creatieve remmen werden losgegooid door maar liefst zes inzenders. Zij zijn met recht de dappersten aller Galliërs te noemen. Ligt dit lage aantal aan het thema of aan het feit dat bloggers niet meer zo graag meedoen aan het #foodblogevent? Teveel werk of andere drogredenen? Persoonlijk vind ik dat jammer, omdat het een manier is om je culinaire en vineuze kunnen te presenteren en je schrijftalent te laten zien. En dat lieten de inzenders zien.

Het thema van deze maand levert mooie en spannende gerechten op. Uit alle windstreken. De deelnemers hebben zich verdiept in de Gallo Romeinse cuisine met hun recepten. Veel vlees. Overigens is er geen recept voor vis ingezonden. Dat terwijl er in Gallië rivieren vol vis waren en ook het fenomeen visboer al bekend was. Denk aan Kostunrix. De wijn komt er ietwat bekaaid af. Er worden vaak voorstellen voor andere dranken gedaan. Teken dat Gereons Eatery&Winery nog veel moet schrijven over de wijnen van Gallische bodem.

Een korte palmarès:

Bourgondische Sonja uit Luxemburg stuurde een recept in voor een heerlijke hertenstoverij, Een warm wildgerecht met een garnituur van aardappelcroquetjes en in de oven gegaarde pastinaak. Bij deze stoverij wordt oh la la een Margaux uit 2011 gedronken. http://onaponakookt.wordpress.com/2014/10/07/foodblogevent–hertenstoverij/

Zeeuwse Christien zond een recept in voor varkensmedaillons in kriekensaus. Je weet door dit gerecht meteen waarom de Belgen de dapperste Galliërs zijn. Er wordt Italiaanse wijn gedronken in het gezelschap van bard Assurancetourix. Hij mag van haar een mooi lied ten gehore brengen. http://oesters-en-uien.blogspot.nl/2014/10/varkenshaasmedaillons-met-krieksaus.html

De Japanse Selene deed een duit in het zakje met een Hunebedburger, vergezeld van thee. http://selenejapan.wordpress.com/2014/10/24/asterix-en-de-hunebedburger-%E3%83%AC%E3%82%B7%E3%83%94%EF%BC%8Frecept-recipe/

Marion uit de Morvan ging te rade bij de oude Kelten in de Bourgondische heuvelen. Zij kwam met een spannend gerecht voor peren in het vet terug. Gekruid met spannende mengsels. Er wordt een mythische drank bij gedronken. Zythos, gerstebier. http://cuisinedamis.blogspot.fr/2014/10/la-cuisine-gauloise.html

Grachtenatelier collega en bierbrouwster Anouk maakte een rollade om samen met Esmée Scholte op te peuzelen. We drinken er natuurlijk bier bij hoe kan het ook anders, http://foodiesign.nl/recept-rollade-biermarinade/

En schrijver René, van http://hetetenisklaar.com/2014/10/29/807/ Hij maakte een ragout van wild zwijn, drinkt er een Chileense wijn bij, zijn huiswijn Santa Alicia (Sic! zou een Romein zeggen) Hij gaat het discours aan met zijn gasten de jagers aan tafel en schrijft er beeldend over.

En allen aan de ronde tafel in het Gallische dorpje zijn nu nieuwsgierig. Wie o wie is de winnaar en de host voor de komende maand?

Alea iacta est. Les jeux sont faits! Het is geworden René met zijn discours over het wilde zwijn. Bien fait et bonne chance en novembre!

Alle deelnemers dank voor jullie bijdrage!

23/09/201423/09/2014

Ceviche, de keuken van Peru.

foto: Ceviche, de keuken van Peru.

Kleurrijk en fantasievol eten uit Peru. Geuren en smaken verenigd. Al millennia lang. Van de kust van de Stille Oceaan, in de straten van Lima, in het hooggebergte van de Andes en de wouden van de Amazone. Dat is de rijke keuken van Peru. De Inca’s aten al quinoa, physalis (goudbes) en een vorm van de emblematische ceviche. Grootmoeders in de bergen hielden cavia’s in hun keuken. De conquistadores brachten knoflook, citrusvruchten en gember mee. De Afrikanen hun voedsel, zoals de spiesjes van runderhart. Veel gegeten streetfood in Lima. De Italianen kwamen met pasta en wijn. De Chinese arbeiders leerden Peru wokken. En de Japanners vervolmaakten de bereidingen van vis in de Peruaanse keuken. Ik kan er nog heel veel meer over vertellen.

Maar nog beter kun je Martin Morales, veelzijdige man, laten praten over zijn passie. De keuken van zijn geboorteland. En praten kan hij over food. Niet vreemd als je bedenkt, dat de vorige carrière van deze man in de entertainment business lag. Maar zijn Peruaanse bloed kroop waar het niet gaan kon. Al sinds zijn elfde. Hij startte een restaurant met de klassieker van dit mooie land. Ceviche. In dit restaurant kookt Martin Morales puur soulfood, natuurlijk gebruik makend van de rijkdommen van Peru.

Deze kok heeft een missie, het delen van zijn passie en koken con cariño, met zorgzaamheid. Na een pisco sour cocktail van de maestro lonkten de tafels.We mochten het allemaal proeven onder de warme luchten van Amsterdam. Martin Morales kwam zijn kunsten vertonen en zijn boek Ceviche presenteren in het Rijk van de Keizer. Verse zeebaars verwerkte hij live tot Don ceviche. Het zuur van de limoen en pepers garen de vis. Hij serveerde een timbaaltje van quinoa en verscheidene groenten met een mangodressing. Daarna een escabeche van makreel. Dat is een soort zoet zure vis. Die kun je warm, lauw of koud serveren. Wat een smaken.

foto: timbaaltjes van quinoa

Het diner eindigde met een meringue van port op een Peruaanse dulce de leche, vergezeld van een homemade likeur. Met goudbes? Dit mooie zoete nagerecht wordt de zucht van de vrouw uit Lima genoemd. Hoe dichterlijk kan je een dessert vernoemen?

Martin Morales bundelde al deze mooie gerechten in het boek Ceviche, de keuken van Peru. Het staat vol met heerlijkheden en achtergronden van deze verfijnde keuken. Van ceviches, via straatvoedsel, vis uit de Stille Oceaan, vlees (nee geen cavia), vegetarisch, salades en desserts. Alle componenten van deze boeiende keuken komen aan bod. Ten slotte besteedt de schrijver ook nog aandacht aan de Peruaanse voorraadkast.

Ik ben betoverd, door deze entertainer, door de keuken van zijn geboorteland en zijn prachtig vormgegeven kookboek. In Gereons Keuken Thuis gaat dit zeker navolging vinden. Ik heb Martin Morales al uitgenodigd voor gesprekken en gerechten. Hij beantwoordt mijn vragen en krijgt zijn reward dish. Dat wordt dus oefenen uit Ceviche.

Ceviche de keuken van Peru (ISBN 978 90 7790 213 4) is een uitgave van Fontaine uitgevers, http://www.fontaineuitgevers.nl/ en is te koop voor € 29,95

21/09/201421/09/2014

Weg van de supermarkt

Nederlanders zijn dol op (weg van) de supermarkt. Hun dagelijkse voedsel komt hier vandaan. Supermarkten beheersen de smaakpapillen van ons land. Ik ben een bevoorrechte man, ontdekte ik, tijdens het lezen van Weg van de supermarkt. Vanuit Gereons Keuken Thuis is het drie minuten lopen naar de straat, alwaar zich een blauwe grootgrutter en gele Duitse discounter tegenover elkaar bevinden. Om de hoek zit in een stal een goede visman. Op vier fietsminuten afstand kan ik mijn hart ophalen bij een filiaal van een Turkse supermarktketen, diverse groenteboeren, Marokkaanse slagerijen, Bulgaarse kruideniers en Indiase groothandels. In mijn buurt is elke woensdag markt en de andere Amsterdamse dagmarkten liggen op een steenworp afstand. Moet ik nog even doorgaan?

Hoe anders is het in Almere, waar culinair schrijver Gerrit Jan Groothedde zich tot doel stelde om zes maanden supermarktloos te eten. Door de grote invloed van de supermarkt is Nederland vergeten, hoe dingen kunnen smaken, stelt hij. Een interessant project, een half jaar geen supermarkteten. Zijn queeste faalt regelmatig, bijvoorbeeld door tijdgebrek en de afstand, die je moet afleggen om verse zuivel te kopen. Daarop lijken de grote retailers monopolie te hebben, de zuiveldistributie. Ook hoor je de geïnterviewden in het boek zeggen, dat zij niet zonder de supermarkt kunnen. De supermarkt is gemak en tijdswinst. G.J. Groothedde betwijfelt dat in zijn boek. Hij stelt, dat Nederlanders wel twee uur per dag op het internet zitten. Een uurtje extra boodschappen doen kan er dan toch wel van af.

In Weg van de supermarkt doet de schrijver het systeem van de drie grote spelers in Nederland uit de doeken. Hun distributiemethode, hun assortiment. Hij maakt een vergelijking met het buitenland. met de fraaie hypermarchés in Frankrijk, waar plaats is voor lokaal product. Met het fenomeen farmers market in de Verenigde Staten, de bakermat van de supermarkt. Alhoewel ik vrij bekend ben met de werkwijzen van de grote retailers, vat de Gerrit Jan Groothedde het in het boek mooi samen. De eetschrijver, www.eetschrijver.nl verhaalt vervolgens over initiatieven in Nederland, over boerenmarkten en over coöperatieve inkoopmethoden. Allemaal alternatieven om weg van de supermarkt te blijven.In dit lijvige boek staan veel leuke voorbeelden hoe het anders kan. Moet vind ik een te groot woord. Maar als de lezer er een beetje oog voor heeft is het mogelijk om dol op en weg van de supermarkt te blijven. Ook buiten de grote steden. In die zin vind ik Weg van de supermarkt verplichte kost voor mensen, die met eten bezig zijn, aspirant bloggers en de klagers, die vaak zeggen dat ze niets kunnen krijgen in hun woonstede. Het boek geeft vele handvatten. Verhaalt over producten en hun makers. Te veel om in deze korte blog te vertellen. Lees het zelf.

En de supermarkt? Ja die blijft een onderdeel van het dagelijks bestaan in Gereons Keuken Thuis. Ik vind namelijk niets leuker dan alles bij de diverse retailers te vergelijken. En ik ben dol op commercie. In die zin ben ik weg van de supermarkt.

Weg van de supermarkt (ISBN 978 90 00 34093 4) is een uitgave van Unieboek/ Het Spectrum, www.unieboekspectrum.nl en kost € 17,99

07/08/2014

Boeken en wijnen, najaar 2014

foto: de cover van Ammanitis boek.

Boeken en wijnen. Lezen en drinken. Twee passies van mij. Momenteel ben ik weer verschillende boeken aan het lezen op mijn zomerbalkon. Een wederom draconisch boek van Niccoló Ammaniti, een boek over het ontstaan van de Nederlandse taal en het nieuwe kookboek van Tim Hayward, die alles zelf tracht te maken. Geïnspireerd door een blogpost van vriendin en schrijfster Frances Mayes over haar boeken- en wijnkamer bedacht ik in 2012 een actie voor het najaar. Ik startte een serie over boeken en wijnen. Mijn bloglezers stuurden mij de titel van een boek dat zij aan het lezen zijn, waar het over gaat, wat zij ervan vinden. Ik koos er dan (wekelijks) één inzending uit zal dan bedenken welke wijn en welk klein hapje erbij kan. Dat kan leuke en/of spannende combinaties gaan opleveren. Dit najaar ga ik het weer doen. De actie start na 15 september. Dus laat me weten wat je leest en wat je van het boek vindt. Kijk nu al uit naar de reacties. Reageren kan via Twitter @gereon_DL, Facebook of mail vinsdegereon@hotmail.com. Of natuurlijk gewoon in een reactie op deze blog.