gereons keuken thuis Archives - Pagina 41 van 75

07/06/2018

Mediterrane zomer, kip alla pizzaiola.

foto’s: in Napels

Mediterrane zomer, kip alla pizzaiola. Door het zonnetje, dat schijnt over zee op deze morgen, moest ik ineens aan dit simpele doch doeltreffende Italiaanse gerecht denken. Ik stuurde het eens in voor een aflevering van het maandelijkse #foodblogevent. Kip met een pittige tomatensaus. (in plaats van kalfsvlees) Alla pizzaiola. Geïnspireerd op een recept uit een boek, dat al sinds 1999, want zo oud ben ik nu eenmaal, in Gereons kookboekenhoek staat. Ricordi e ricette van Sophia Loren, een ode aan haar geboortegrond aan de voet van de almachtige Vesuvius. Stevig eten. Met pit en bravoure.Wie is er niet groot mee geworden. La Loren in ieder geval wel, letterlijk en figuurlijk. De rest van haar ricordi zijn in dit leuke kookboek te lezen. Gelukkig is er voor de niet de Italiaanse taal machtigen een Nederlandse versie.

Kip in een vrolijke tomatensaus met wat Spaanse peper en zwarte olijven voor dat mediterrane zomergevoel. Wat gnocchi erbij en een frisse groene salade. En je lunch of diner is compleet. Bij deze stevige smaken Calabrees rood, uit Ciro. Stevige fruit tegenover de pit van de saus. Buon appetito.

foto: cover Ricordi e ricette.

Nodig:

400 g kipfilet, plat gemept tussen folie met hamer of pan.

1 blik tomatenblokjes

1 tl oregano gedroogd

1 bosje gehakte peterselie

2 knoflooktenen in dunne plakjes

1 glas witte wijn

peper

zout

olijfolie

1 Spaans pepertje zonder zaadjes fijn gesneden

3 el gehalveerde zwarte olijven

kneepje citroensap.

1 el bloem

Bereiding:

Verhit in een grote pan de olie en bak hierin de met peper en zout bestrooide en door bloem gewentelde filets, zo’n 2 minuten per kant. Let op dat het vlees niet te droog wordt. Haal het vlees uit de pan en houd het warm onder folie in de oven. Fruit kort de knoflook de fijngehakte Spaanse peper aan. Blus af met de witte wijn. Voeg de tomaten, oregano en peterselie toe en laat 15 minuten sudderen. Doe de kipfilet in de saus en verwarm even mee. Voeg aan het einde de olijven en een kneepje citroen toe. Eventueel nog wat peper en zout toevoegen. Garneer met nog wat verse peterselie. Serveer de kip met wat gnocchi ( met wat zoute boter) en een groene salade.

03/06/201803/06/2018

Lugana, crisp wit uit Lombardije

foto: Lugana, crisp wit.

Aan de zuidflank van het Gardameer ligt een uniek wijngebied op de grens van Lombardije en de Veneto. Lugana, een DOC met een specifiek klimaat, terroir en kenmerken, die deze witte wijnen zo’n flair geven. Op 9 mei jl. toog Gereons Keuken Thuis naar restaurant Breda aan het Singel, alwaar een presentatie van deze allround consorzio plaatsvond. Lugana is een witte wijn met een sterke persoonlijkheid en vele gedaanten, vertelde presentator van de middag Frank Smulders de aanwezigen. De wijn wordt gemaakt van de karakteristieke turbiana druif (andere naam voor trebbiano om verwarring met de Toscaanse minder kwalitatieve variant te voorkomen) met een groenige kleur. Zeer sappig en licht zuur. Een belangrijk aspect van deze druivensoort is dat hij is opgewassen tegen kou in de winter en droogte van de bodem in de zomer.

foto: Lugana spumante en wit bij de antipasti.

Naast de basis Lugana, wordt deze wijn nog in vier andere varianten, gemaakt, Superiore, Riserva, Vendemmia tardiva en Spumante. De basis Lugana, crisp wit vormt 90% van het areaal. Groen-gelige kleur, florale hints en lichte zuren. De basis Lugana is een elegante cépage wijn. De laatste jaren wordt er meer en meer geëxperimenteerd met opleggen, blenden en bewaren. Sinds 1998 bestaat de superiore, die door opleg meer structuur en verfijning krijgt. Tijdens deze presentatie was dat goed te proeven in de selectie van wijnen. Daarnaast experimenteert de DOC met het maken van spumante, in beperkte oplage, gemaakt volgens de Charmat methode of via hergisting op de fles.

foto: asperges uit Tienray met hamboter, doperwtjes en daslook.

Een nieuw fenomeen in Lugana is de late harvest. Men plukt de druiven pas eind oktober begin november. met als resultaat een halfzoete wijn met hints van zuur. Niet overdreven zoet. Ik moet daarbij aan een malvoisie uit de Loire denken. Deze variant kwam niet voorbij tijdens de masterclass.

Na de basis informatie kwam een parade van 7 wijnen met ieder hun eigen kenmerken langs. Hieruit blijkt dat Lugana niet alleen goed jong te drinken is, maar ook door bewaren zo zijn charme krijgt. Ik begrijp wel dat schrijfster Antoinette van Mangiamo! Lugana haar favoriet noemt.

foto: kabeljauwsalade met daslookschuim en kapperblad.

De volgende wijnen uit Lugana passeerden de revue tijdens deze masterclass:

Lugana 2017 Marangona 12,5%, bio, geïmporteerd door Eck en Maurik. Een jonge wijn met hints van geel fruit en bloesem.

Lugana 2017 “Molin” Ca’ maiol 13%. Aromatische wijn, gummibäre, perendrup, een enorm stijlverschil met de eerste wijn. Geïmporteerd door Nicewine.

De derde wijn kwam van Zenato, een Lugana 2017 “San Benedetto”13%, wederom een perendrup hint en wat mineraliteit. Zenato is een bekend merk in Nederland en wordt door importeur Enoteca Nederland op de markt gezet.

Lugana 2016 “Selva” van Selva Capuzza 13,5%. Bij deze wijn van is de eerdere perendrup connotatie door opleg geheel verdwenen. Een product van Pallas wine.

foto’s: de wijngaard en spumante’s.

Na deze eerste vier frisse op staal gemaakte wijnen schakelden we over naar hout gelagerde en geassembleerde Lugana. Minder bekend in Nederland.

Lugana 2016 “de messe vecchie” Olivini 13,5%. Een bijzondere andere stijl, op eiken opgevoede wijn. een verandering van stijl met andere fruittonen.

Lugana Riserva 2015 “Le Morette” 13,5% Een blend van 30 tot 35% houtgelagerde Lugana met basis Lugana, uitgesproken fruittonen, denk aan membrillo. Een product van Grandi Vini.

De laatste wijn was een Lugana Riserva 2014 “Gemma” Colli Viabo 14%. Zo zie je maar wat hout en opleg doen met deze frisse witte wijnen. Persoonlijk vond ik de laatste too much, te geconcentreerd.

foto: turbiana grappolo en opleg van Lugana wijnen.

Tijd voor de lunch. Het team van restaurant Breda had kosten nog moeite gespaard om bij de mooie wijnen van Lugana een light lunch te maken. Veel lentegroen en seizoensproducten van eigen bodem voor bij de bijzondere Lugana wijnen. Van makreel tot asperge en van kabeljauw tot een jalapeño soepje. Frisse lentesmaken op deze zonovergoten dag. Net als het zonnetje, dat schijnt in je glas Lugana. Gereons Keuken Thuis keerde vrolijk huiswaarts. Dank aan Ghislaine Melman, Frank Smulders, Lugana DOC en Freek van Noortwijk voor een kennismaking met al deze bijzondere smaken. Ik begrijp Italiaans koken met Antoinette haar voorkeur voor Lugana wel.

foto: gemarineerde makreel met leche de tigre en beurre blanc.

30/05/201831/05/2018

33, Nick Bril.

foto: cover 33 Nick Bril.

33, een jaar uit het leven van Nick Bril. Pascale Baelden interviewde jaren geleden Nick Bril, new kid on the block en discipel van Sergio Herman. Bril was meegezogen in het instant succes dat de Antwerpse eettempel The Jane direct na de opening was. Wat veel mensen niet weten, is dat Bril de scepter zwaait in dit restaurant en niet Herman. Tijd voor een portret van deze grote onbekende, veelzijdige kok, vader, restaurateur en deephouse DJ. Februari 2017, het boek kon starten, een jaar uit het leven van Nick Bril in al zijn facetten. Ik vind een meer een jongensroman dan een kookboek, want wat een onderwerpen probeert Baelden te coveren in dit boek. Van het resto uitstapje tot aan de geboorte van zijn tweede kind. “The Jane is a way of life”, vertelt hij. Zijn perfectionisme laat geen compromissen toe, toch smolt hij voor Pascale en gaandeweg het jaar 33 werd het document, nu dit boek, meer en meer een feit. Net als de 33 sexy gerechten. Nu is Nick 34 en het jaar voorbij.

foto: BBQ ribs The Jane Streat.

33 gerechten van klassiek tot kunstig street art food, verzameld in The Jane, in Bangkok, tijdens festivals en at home. Door de opening van The Jane kreeg Bril kansen waar hij nooit van durfde te dromen. Hij leidt dit restaurant met twee Michelinsterren in alle bescheidenheid. Controleert alles, maar vindt wel dat er gelachen moet worden in de keuken. Bril is geen tiran, mits de personeelsleden zich niet als kleuters gedragen.

Tot zover de keukendiscipline in The Jane, dat nu voor festivals ook een foodtruckconcept kent. Bril combineert daarmee zijn koken met een andere passie: plaatjes draaien. En niet zomaar, hij struint als DJ in de underground deephousescene heel wat festivals af. Hij draait samen met de groten van Ibiza. En kookt voor hun. Dancebeats en keukenprestaties hebben zodoende hun uitwerking op Bril.

foto: bamboo tattoo Nick

Baelden volgde hem naar Bangkok voor een gig, alwaar ook de nodige inspiratie opdoet voor de mooie gerechten in het boek. Ik moet wel zeggen dat het geen huis-, tuin- en keukengerechten zijn, maar het kijken ernaar is geweldig. Alles met een funky twist. Het is een chefboek.

Zo kabbelt het boek door, het zou in deze recensie te ver voeren, om alle avonturen van Bril te omschrijven. Van tattoo parlor, via de keuken van The Jane, tot aan een festival in Kontich. wat een tomeloze energie heeft deze man. Ik hoop hem nog te interviewen in mijn serie #talkandtable later deze zomer.

33, Nick Bril, The Jane is meer een document, een kijkje in het leven van een bevlogen man, dan een kookboek voor alle dag. Het is een dagboek met 33 stunning recepten. Zie de foto’s. Ik ga er zeker deze zomer verder uit lezen en wie weet koken.

Een naschrift: Nick is een sucker voor Bourbon based cocktails, dus de oudste cocktail ter wereld moest erin. Op 20/33. De Sazerac di Taranto, origineel uit New Orleans. Laissez le bon temps rouler!

33 Nick Bril, Pascale Baelden (ISBN 9789401449724) is een uitgave van Lannoo en kost € 45,00

foto: vitello tonnato à la Nick Bril

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

28/05/201829/05/2018

Het heerlijke Noorden, Jacques Hermus.

Het heerlijke Noorden van Jacques Hermus. Vrijdag jl. zag dit boek van de hand van culinair chroniqueur voor Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant het licht. In maart vertelde ik nog tegen Jacques, dat mijn blik meestal zuidwaarts is gericht. Onterecht na lezing van de proefdruk van dit leuke boek vol culinaire verrassingen op de Wadden, Friesland, Drenthe en Groningen. Als er iemand veel van deze regio en alle smakelijke dingen weet is Jacques Hermus het. Hij eet, proeft en schrijft zich al meer dan 20 jaar door het Hoge Noorden heen. Vaak vanuit zijn Noordse kantoor. Hermus verkende de Wadden eilanden, op Vlieland ontdekte hij Gerrit de oesterman, op Terschelling zocht hij cranberries en vond deze bij Cranberry Cultuur Schylge. Hij ging terug naar de wal en bezocht in Friesland bijna alle elf steden en andere leuke plekken vol lekkers, van Fryske kaas tot Lauswolt. Hij noemt het het zoete Friese leven. Stad en ommelanden volgen, bekend terrein voor Jacques, het lijkt of hij er niet weg is geweest sinds hij daar ging studeren. Hij geeft tips voor de leuke plekken in de stad en verkent de omgeving. Van Hooghoudt tot Piloersemaborg van Dick Soek. Het Hoge Noorden ontwikkelt zich dagelijks.

Tot slot Gelukkig Drenthe, waar Gereons Keuken Thuis helemaal heg noch steg kent. Hermus heeft het allemaal opgeschreven. Zal toch op korte termijn eens noordwaarts moeten. Met Het heerlijke Noorden van Jacques onder de arm. Een heerlijk “buukske”

Het heerlijke Noorden (ISBN 9789059567795) is een uitgave van Fontaine uitgevers. #reisboek. Het is te koop voor € 19.99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

26/05/2018

Eten met z’n allen.

Mijn goede vriendin Sofoula leidt een druk bestaan. Werk, man en dochter vragen dagelijks haar tijd en aandacht. Zij valt onder de categorie druk gezin. En een gezin waar goed wordt gegeten. Onlangs verscheen bij Forte Eten met z’n allen van Volkskeuken schrijfster Tallina van den Hoed. Een boek voor drukke gezinnen, die graag vers en gezond willen koken. Met een vrolijke cover. Tallina wil laten zien, dat je zonder het inzetten van bezorgservices en pakjes & zakjes een prima maaltijd op tafel kan zetten. Aangezien Gereons Keuken Thuis wel onder de categorie druk, maar niet onder gezin valt, vroeg ik aan ervaringsdeskundige, kok en kookadept Sofoula, om voor mij aan de slag te gaan met dit kookboek. Vandaag haar recensie van Eten met z’n allen. Dank voor je moeite!

foto: cover Eten met z’n allen.

De recensie:

Dolblij was ik met dit kookboek want al mijn problemen zouden in een klap opgelost worden. Tallina belooft namelijk drukke gezinnen te helpen vers en gezond te koken.

Op werkdagen kom ik vaak na zessen thuis en dan heb ik eigenlijk niet meer dan een kwartier om iets in elkaar te draaien voor twee hongerige huisgenoten. Dus als ik dan ’s ochtends vergeten ben de eerder klaargemaakte bolognesesaus uit de vriezer te halen, dan wordt het weer pesto of in het ergste geval pizza of patat.

Het boek voldoet niet helemaal aan mijn hooggespannen verwachtingen, want het bevat eigenlijk maar één hoofdstukje ‘Supersnel voor drukke dagen’. Veel van de overige recepten nemen 50 minuten in beslag of meer, dat is bij ons dus 30 minuten te lang. Sommige gerechten moeten zelfs uren stoven, maar in die tijd kun je natuurlijk wel allerlei andere dingen doen.

De recepten zijn niet heel origineel: het boek overstijgt de Allerhande niet qua receptuur. Verder viel me op dat vooral hele basale dingen worden uitgelegd, zoals wat je in je voorraadkast moet hebben of welke keukenspullen je in huis moet hebben.

Er staan eigenlijk hele simpele gerechten in zoals kippensoep, ovenschotels met aardappelpuree en het roosteren van groenten op een bakplaat. Hierdoor lijkt het of je in een studentenkookboek bent beland of in ‘Koken zonder pakjes & zakjes’ van Karin Luiten. Maar ik moet toegeven, nadat ik een paar dingetjes heb uitgeprobeerd, het blijkt allemaal wel heel lekker te zijn. En het is ook best handig om al die huis-tuin-en-keukenklassiekers zoals ouderwetse groentesoep of lasagna samen in één boek te hebben. Tallina doet dat, schrijft ze in het voorwoord, omdat ‘haar generatie de eerste is die vaak niet van haar ouders heeft leren koken’. Aan het einde van het boek laat ze ook nog even zien hoe je grote hoeveelheden fruit kan verwerken en voor feesten en partijen zit er ook een planning bij. Dit kookboek gaat zeker mee met mijn kind als ze het huis uit gaat.

Eten met z’n allen, Tallina van den Hoed (ISBN 9789462501799) is een uitgave van Forte en kost € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

20/05/201820/05/2018

Eet Leef Reis, Donal Skehan.

foto: Kip katsu uit Eet Leef Reis.

Eet. Leef. Reis. is het motto voor de levensfase, waarin de Ierse eetschrijver, televisiekok, Youtube-ster en voormalig boyband zanger Donal Skehan zich momenteel bevindt. En tevens de titel van zijn nieuwe boek. Gereons Keuken Thuis toog op een zonnige maandagmorgen begin mei naar Scheltema aan het Rokin om met Skehan een beschuitje te eten en hem de vraag, die mij al lange tijd op de lippen ligt, te stellen. Ik kende Donal Skehan eigenlijk alleen maar van zijn TV programma op 24 Kitchen, waarin hij samen kookte met eigenwijze Italiaanse Bertoli omaatjes. Steevast was alles wat hij maakte “buonissimo” en werd zodoende de cliffhanger in elk programma. Ik wijdde er zelfs een blogpost aan. Skehan gaf mij het verlossende antwoord, niet alle nonne waren even dol op zijn culinaire prestaties. Zo, dat antwoord was binnen. Net zoals het antwoord, dat hij gaf op de vraag wat zijn lievelingsfilm is. Dat antwoord mogen jullie zelf raden. Donal Skehan is een multi talent en van vele markten thuis. Goedlachs en opgeruimd stond hij ondanks het zware weekend programma van uitgever Nieuw Amsterdam de aanwezigen te woord en vertelde honderduit over zijn liefde voor eten en reizen. De basis van zijn boek Eet Leef Reis, makkelijke, verse en snelle recepten van overal. Voor drukbezette mensen, zoals Skehan zelf, die pendelt tussen L.A. en Ierland en heen en weert van Göteborg naar Groot Brittannië.

Het boek bestaat uit drie delen, voedsel, levensstijl en tot slot reizen. Eet gaat over gezonde en snelle recepten, Leef op energierijke en voedzame gerechten en Reis tot slot is een verzameling opgedane recepten tijdens de reizen van Donal.

foto: lekker snel salade met karnemelkkip.

De kookschrijver wil niets liever dan nieuwe ideeën op doen tijdens zijn reizen. Hij mikt op veel smaak. Lekker snel geeft je eenpans Singapore noodles, een salade met gegrilde karnemelkkip of kleverig Aziatisch varkensvlees. Geen ingewikkelde gerechten. Skehan kookt ook graag uitgebreid, het Ierse na het stappen gerecht Kip katsu of een traditionele shepherd’s pie met bloemkoolpuree. Frisse smaken vrolijk eten. Met in de hoofdrol vaak kip. Hierna volgen recepten, hoe kan het anders en heel Iers voor lekker zoet.

Donal Skehan houdt er ook een gezondheidsfilosofie op na. door zijn drukke bestaan moet hij ook soms downsizen, energie op doen. Yoga is voor hem een middel, net als een flukse wandeling. In het deel Leef wordt dit aangevuld met energierijk eten, waarmee je er volop tegenaan kunt. Ontbijtjes, belangrijk onderdeel voor ochtendmens Donal. Van groene smoothie tot warm gerookte zalm met avocado puree.

foto: pittig zure soep.

In het tweede deel van Leef stapt hij over van veelvuldig in het boek aanwezige kipgerechten naar maakbare verkwikkende maaltijden met veel groenten. Een pittig zure soep, waaruit je zijn fascinatie voor Z.O. Azië proeft. Een stoofgerecht met gegrilde pompoen en krokante kikkererwten of gekaramelliseerde aubergine.

Tot slot het deel Reis. Poolse pierogi, Koreaanse kip (!), filodeegpasteitjes van Griekse Eleni, Hongaarse kip van Zsofi en de orichiette, die hij leerde maken in Puglia. Een snuifje Azië erbij en Skehan covert de hele wereld. Speciale aandacht is er voor nonna Maria’s polentafrieten. Leuke vrolijke recepten.

Eet Leef en Reis is een boek met voor iedereen wat wils, geen culinaire poespas en de recepten zijn makkelijk met weinig hulpmiddelen te maken. Modern eten voor nu. Daar is Donal Skehan met dit boek in geslaagd. Zelfs de Indiase toeriste, die Scheltema binnenstapte om een handtekening te vragen kon dit beamen.

foto: matineus #momentje met Joke en Donal.

Deze zomer hoop ik voor Skehan, na zijn antwoorden op mijn vragen, een talk & table recept met wijntip te verzinnen. Stay tuned!

Eet. Leef. Reis. Snelle verse gerechten. Donal Skehan (ISBN 9789046822500) is een uitgave van NW_Adam en kost € 24,99

foto: cover Eet Leef Reis.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

16/05/2018

Downtime, thuiskoken met Nadine Levy Redzepi.

foto: voorgerecht uit Downtime

Waarmee veroverde de 19-jarige Nadine Levy Redzepi in 2005 het hart van NOMA topchef René? Juist kippenlevers met een saus van tomaten en chilipepers. De Deense moeder van René Redzepi kookte dit klassieke Balkangerecht altijd voor zijn vader. Met een snuif Vegeta en paddenstoelen. Net als zijn moeder serveerde Nadine het gerecht met pasta. Sindsdien zijn ze een stel en kookt Nadine nog steeds thuis de sterren van de hemel. Bewondering alom voor elke thuiskok van René en speciaal voor de kookkunsten van zijn vrouw. Want de echte topsport vindt thuis aan het fornuis plaats. Lovende woorden van deze man over zijn vrouw Nadine. Geen doetje gezien haar levensverhaal. Deense moeder, Engelse vader, opgegroeid in Portugal, Engeland, Frankrijk en Denemarken , ontwikkelde zij een fascinatie voor producten en koken. En leerde van het kijken naar kookprogramma’s. De moeder van Nadine probeerde altijd vers te koken voor haar kinderen, geen geringe opgave gezien het zwervende bestaan van beide ouders, die straatmuzikanten waren. René en Nadine hebben iets gemeen, zij willen een mooie omgeving creëren en daar hoort lekker eten bij. Naast hun drukke bestaan in NOMA. Snuifje hygge erbij en het boek Downtime, heerlijkheden voor aan de keukentafel was geboren. En dan te bedenken dat Nadine ooit als invalkracht binnenwandelde bij NOMA.

foto: zoete aardappelkoekjes met biet en gezouten yoghurt.

Downtime, de titel vind ik wat verwarrend klinken in het Nederlands, betekent voor Nadine thuis koken ver van de druk van het restaurantwezen. In haar eigen habitat, met haar kinderen, echtgenoot en moeder. Koken voor gasten. Samen eten. Seizoensgebonden.

De voorgerechten van Nadine vind ik heel bijzonder. een must voor haar zijn aardappelchips, homemade met bijvoorbeeld ansjovishummus, zalmtartaar of van zoete aardappel met zwartebonensaus. Ook noem ik haar spruitenblaadjes en aardappelbakjes met beurre blanc en kuit. Wat een leuke amuse. Een opmerking wil ik wel maken over de laatste alinea van dit recept en bij andere recepten in het boek, waarin de schrijfster je gefeliciteerd, je kunt nu …. maken zegt tegen de lezer. Komt wat kleuterschool jufferig over. Maar verder met de geweldige gerechten, groene asperges met gepocheerd ei. Met een tip, die ik ook altijd geef om op makkelijke wijze eieren te pocheren. Kippenlevers ontbreken niet. Allemaal doordachte en creatieve recepten. En de schrijfster is meester in het toegankelijk uitleggen, stap voor stap.

foto: gegratineerde aubergine.

Modern zijn ook de hoofdgerechten van makkelijke ovengerechten, pasta met tomatensaus, snelle gerechten uit de pan en het steviger braadwerk. Vlees, vis en vega door elkaar. Nadine doet ook een oproep om niets weg te gooien. #nowaste is het devies. Van elk restje is een nieuw gerecht te maken. Smullen is het van haar gegratineerde aubergine of carbonara van kool en paddenstoelen. Voor haar man René een zegen na een dag receptuur ontwikkelen.

Desserts horen er ook bij en geven Nadine dat thuisgevoel, ik begin de titel Downtime steeds beter te begrijpen. Net als een gebraden kip, kunnen boter en suiker in de oven dat fijne welkome thuisgevoel geven. Wat een feest is het dagelijks in huize Redzepi.

Maar het meest onder de indruk ben ik van het laatste hoofdstuk van Downtime, over het leven van Nadine. Als een vrouw van een wereldberoemd persoon een kookboek schrijft, wordt vaak gezegd, dat het niet authentiek is. Het kan de reactie oproepen van: “Zal hij wel een vinger in hebben gehad” Niets is minder waar. De keuken van Nadine Levy Redzepi is juist authentiek , want zij kookt, als autodidact vanuit haar ervaringen en levensvisie, met technieken, die niet misstaan in een toprestaurant. En niet met een competitiedrang. Haar -downtime- mantra vol zelfvertrouwen is het lezen en koken waard. Een origineel boek om van te smullen.

Downtime, heerlijkheden voor aan de keukentafel. Nadine Levy Redzepi (ISBN 9789045215679) is een uitgave van Karakter en is on- en offline te koop voor € 29,99.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

foto: cover Downtime.

08/05/2018

Zout Vet Zuur Hitte.

foto: cover Zout Vet Zuur Hitte.

Zout, Vet, Zuur en Hitte. Wat hebben deze vier elementen met elkaar te maken? Alles, tenminste volgens de theorie van Iraans/Amerikaanse chefkok Samin Nosrat. Door de jaren heen ontdekte zij dat, als je deze vier elementen in de vingers hebt, je geweldige gerechten kunt koken. Ze schreef er het vuistdikke boek Zout, Vet, Zuur, Hitte over. Niet een één in een dozijn kookboek maar een unieke masterclass vol kooktheorie. Nosrat onderwijst haar revolutionaire filosofie zowel aan topchefs als aan middelbare scholieren. Het is haar queeste.

Maar laten we bij het begin starten. Samin Nosrat is van Iraanse afkomst en groeide op in San Diego. Haar droom was nooit om kok te worden, maar op een avond at ze samen met haar vriend de sterren van de hemel in Chez Panisse in studentenstad Berkeley. Op eetgebied was ze nog vrij naïef. Want bij de moelleux au chocolat vroeg ze de serveerster een glas koude melk. Dat hoorde toch bij deze zachte brownie? De serveerster gaf gehoor aan haar wens en bracht Samin een glas koude melk en twee glazen dessertwijn. Het maakte het verschil. Wat een openbaring! Het maakte iets los in Samin.

De kiem was gelegd. Nosrat ging werken bij het befaamde restaurant, belandde in de keuken en reisde de wereld rond om smaken te ontdekken. Zo ontwikkelde zich beetje bij beetje haar theorie. Hoe zout, vet, zuur en hitte te gebruiken om je recepten de juiste touch te geven. Het klinkt in eerste instantie wat ingewikkeld. Daarom raadt Nosrat aan het hele boek eerst te lezen, alvorens de keuken in te duiken. Ik ben er nog mee bezig, omdat ik alle wetenschap, die zij wil delen, moet laten bezinken. In die zin is het geen gewoon recepten kookboek, maar een naslagwerk.

Te beginnen met ZOUT, voor Samin als eerste herinnering dat wat je uit de zoutpot op je eten strooit. Maar al lerende ontdekte zij dat zout op verschillende wijzen kan worden ingezet. Zo leerde zij dat de romig/boterige smaak van polenta niet kan zonder een flinke dosis zout. Het liefst niet uit een bus met antiklontermiddel en toegevoegde jodium. (en soms suiker) Maar puur zout zonder poeha. Koosjer zout is heel geschikt en haalt smaken omhoog. In bijgevoegde infographics van de hand van Wendy MacNaughton wordt alles uit de doeken gedaan.

Element twee VET. Een bindende en brekende factor. Het kan je tomatensaus verpesten, als je niet de goede olijfolie gebruikt. Probeer het uit en al gaandeweg ga je meer proeven van wat vet doet met de structuur en het mondgevoel. Voor bijvoorbeeld de lekkerste mayo of het gebruik van boter. Ik herken dit als je wijn spijscombinaties gaat bedenken.

De moeder van Samin Nosrat vond, dat eten altijd iets zuurs moest hebben. Zij voegde altijd iets van ZUUR toe om de juiste balans te krijgen tussen zoet, zout, zetmeelachtig of een te volle smaak. Van sumak tot Perzisch tafelzuur. Nosrat groeide ermee op. Uit ervaring weet Gereons Keuken Thuis ook dat je soep of hoemmoes opknapt van citroensap. Of wat te denken van wat rode wijnazijn in je soep. In Frankrijk soms gedaan met een glas wijn. Daar kikkert je uiensoep van op.

Tot slot element 4, HITTE. Temperatuur maakt het verschil tussen een krokante korst of uit elkaar vallende vlees. Nosrat leerde van een pizzaiolo om te letten op de korst van de pizza, was deze eerder verbrand dan de vulling of andersom? Dat was zijn graadmeter om het vuur al dan niet op te stoken. Niet de thermometer. Bij dit laatste element neemt ze je aan de hand via verschillende temperaturen en het effect op je gerecht. Smoren, aanbraden, koken en sudderen…

Zout, Vet, Zuur Hitte is een schatkamer vol tips en trucs voor in je keuken. Samin Nosrat is duidelijk niet over één nacht ijs gegaan bij het schrijven. Na de eerste 209 pagina’s theorie volgen de recepten in het tweede deel. Zonder fotogeweld, want het gaat om het koken, niet om het plaatje. Dit boek vol theorie, dat voor mij een topper is, als naslagwerk en inspiratiebron. Het zal nog vaak worden gebruikt in en op Gereons Keuken Thuis. Nu ga ik de overige 270 bladzijden uitpluizen.

Zout, vet, zuur hitte, de vier elementen van goed koken, Samin Nosrat (ISBN 9789000360017) is een uitgave van Spectrum en kost € 35,00.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

05/05/201815/09/2019

De alfresco zomer staat voor de deur.

foto: makrelen

Het is vandaag 5 mei Bevrijdingsdag. Het zonnetje staat hoog aan de hemel en het belooft de komende week zomers te gaan worden. Met hogere temperaturen. Dan gaat het kriebelen in Gereons Keuken Thuis of beter gezegd Buiten. Want het #alfresco staat voor de deur. Vanaf 15 mei, zoals je in mijn post van afgelopen maandag kon lezen vier maanden lang zoveel mogelijk buiten koken en eten. Glas rosé erbij en de avond op mijn Amsterdamse balkon kan niet meer stuk. En onder de inzenders van een leuke recept of leuke blogpost met als thema #alfresco verloot ik twee leuke zomerse kookboeken. Vorig jaar was Lizet Kruyff de winnaar met haar picknickrecept voor in de uiterwaarden. In 2016 was er géén winnaar van een kookboek, omdat de zomer kennelijk foodies en foodbloggers niet echt inspireerde om iets in te zenden. De alfresco zomer staat voor de deur. Ik mag hopen dat de warme start van deze maand jullie wel de nodige inspiratie geeft. Inzenden dus!

foto: het zonnetje boven IJmuiden.

Als kick off van de #alfresco zomer vandaag een leuk recept voor makreel op de buitengrill of BBQ. Serveer er mijn Griekse bonensalade bij. De wijn die we erbij drinken is de Muscadet prestige van Domaine Guindon. Deze witte knisperende wijn uit West Frankrijk vormt een mooi tegenwicht voor de makreel.

Nodig:

4 schoongemaakte makrelen
2 el Dijon mosterd
2 el Provençaalse kruiden
paneermeel
olijfolie
peper en zout
gehakte peterselie

Bereiding:

Was de makrelen en dep ze droog. Wrijf de makrelen van binnen in met peper en zout. Smeer de vissen in met mosterd en bestrooi met Provençaalse kruiden. Voeg wat paneermeel toe. Besprenkel de vis met wat olijfolie en leg op hete grill plaat of barbecue. Eventueel kun je ze in zo’n speciaal visrooster doen. Rooster de makrelen in 5 minuten per kant. Draai regelmatig om.Serveer de makrelen met een drup olijf olie en wat peterselie.

foto: Griekse bonensalade.

De recepten voor deze gerechten staan ook in mijn leuke kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis, dat nog steeds als E book te verkrijgen is.

foto: BBQ kaas ook lekker voor buiten!

De komende twee weken piept Gereons Keuken Thuis er even tussen uit! Daarna is het weer volop #alfresco.

Doe eens gek! Stuur als reactie op deze blog je favoriete recept of leuke al fresco verhaal op. Ik publiceer deze op mijn blog en voor de twee fijnste inzendingen heb ik op 15 september weer een kookboek klaarliggen. Als prijs. Inzenden kan tot en met zaterdag 14 september.

01/05/2018

Talk & Table, Edwin Winkels.

foto: Edwin Winkels.

Ik leerde freelance journalist en schrijver Edwin Winkels kennen tijdens een promotieavond van de Generalitát Catalunya. Ik kende hem al eerder van de avondetappe, zij het alleen via het TV scherm. Winkels vertelde con brio over Groot Barcelona, een regio waar hij zelf ook al meer dan 30 jaar woont en werkt voor zowel Nederlandse TV en kranten als El Periódico, een heerlijke Catalaanse krant. Winkels is een veelzijdige man. Van zijn hand verschenen romans, boeken over de grote voetballer Johan Cruijff en een reisgids voor Catalonië. Binnenkort verschijnt zijn nieuwe roman. Edwin Winkels schroomt er ook niet voor om in het Spaans te schrijven, een flink robbertje te fietsen en op pad te gaan door de wijngaarden van de Penedès. Een uitgelezen gast dus voor mijn serie Talk & Table. Edwin is in goed gezelschap.Ik wil alles van hem weten en beloon deze veelzijdige man dan met een speciaal recept en met een bijpassende wijntip.

Wie is Edwin Winkels. Vertel eens iets over jezelf? Ha, da’s altijd moeilijk, hè, over jezelf vertellen… Al op de middelbare school wist ik dat ik journalist wilde worden en na een studie aan de School voor de Journalistiek in Utrecht ben ik dat ook mijn hele leven geweest. In 1988, toen ik 26 was, ben ik vanwege de liefde naar Barcelona geëmigreerd, dus ik woon hier inmiddels 30 jaar. Hier zijn ook mijn twee kinderen geboren en opgegroeid. De laatste jaren, vooral sinds ik na 21 jaar ontslag nam bij El Periódico, leg ik me meer toe op het schrijven van boeken. Dat doe ik vanuit mijn woonplaats, Sitges.

Wat doe je op dit moment? Wat houd je bezig? Ik ben bezig met de afronding van mijn vierde roman, ‘En ze deed het’, die in mei moet verschijnen. Daarnaast blijf ik bezig met mijn journalistieke werk, vooral voor het AD, waarvoor ik correspondent in Spanje ben. Het laatste jaar is het druk, wat dat betreft, met de aanslagen in Barcelona en het zich voorslepende conflict over de onafhankelijkheid van Catalonië.

Vertel eens iets over je Catalaanse leven? Hoe ervaar jij de verschillen in ritme? Dit ís mijn ritme, ik vind het heerlijk, zeker nu ik voor mezelf werk en min of meer baas over mijn eigen tijd ben. ’s Morgens schrijf ik meestal en/of fiets ik twee tot drie uur op mijn racefiets in de prachtige heuvelachtige omgeving en door de wijngaarden van de Penedès. Rond twee uur hebben we de (warme) lunch, de belangrijkste maaltijd van de dag, die ik zelfs meestal bereid en de dag ook mooi breekt. En daarna is er nog alle tijd te over, tot een uur of negen ’s avonds, het lichte diner. De dagen lijken langer hier dan in Nederland, en de middag en begin van de avond kun je nog heel veel dingen doen; ook weer schrijven, vaak, maar ook van het leven genieten, met een biertje of wijntje op een terrasje in het dorp.

Je deed vorig jaar verslag van de aanslag op de Ramblas en nu is ook Barcelona weer toneel van groot nieuws door het streven naar afscheiding van Spanje. Hoe sta jij daar in? Opvallend is dat de politieke crisis eigenlijk meer impact heeft gehad dan de 14 doden en 100 gewonden op de Rambla. Aanslagen heb ik al vaker moeten verslaan, maar deze kwam natuurlijk heel dichtbij. Dan probeer je als journalist en correspondent gewoon de mensen zo goed mogelijk te informeren. Net als alle berichtgeving over dat onafhankelijkheidsstreven van de Catalanen. Ik begrijp ze, ik spreek vloeiend Catalaans en hou van het land, maar ik ben geen voorstander van het creëren van nieuwe grenzen en landen – binnen Catalonië zelf heeft de hele strijd al voor een enorme tweespalt gezorgd. De politiek moet proberen binnen Spanje (wat eigenlijk geen land is, maar veel verschillende volken op hetzelfde schiereiland) een vergaande autonomie voor Catalonië te scheppen, die voor een groot deel al bestaat, trouwens.

Wat zou je doen als je één keuze had tussen schrijven en een ander beroep? Wat was je dan geworden? Geen compromis mogelijk. Mijn andere grote passie is koken; dat is vooral hier in Spanje ontstaan, omdat de keuken voor mij een openbaring was toen ik hier kwam en, vooral dankzij de vele hoeveelheid en variëteit in vis, toen veel veelzijdiger was dan in Nederland. Dus heb ik wel eens de droom gehad een restaurantje te hebben, maar aan de andere kant vind ik koken juist zo leuk omdat het een hobby is; als beroep lijkt het me toch uiterst zwaar, en misschien zou ik dan het plezier erin verloren zou hebben.

Je kunt jou met recht een homo universalis noemen, van sport tot romans schrijven. Van reizen tot calçots een echte storyteller. Hoe doe je dat? Het is het enige wat ik kan, zeg ik altijd. Schrijven, verhalen vertellen, vooral van en over anderen. En ik ben altijd heel nieuwsgierig geweest. Wat dat betreft is de journalistiek het beste voor me geweest. Maar met de leeftijd (ik ben nu 55) wilde ik ook wel die ‘andere’ kant van het schrijven ontdekken, minder de dagelijkse gekte, mee op de lange termijn, romans en non-fictieboeken. Je kunt schrijven wel leren, maar als ik soms oude verhalen van mezelf teruglees toen ik twintig was weet ik zeker dat ik er ook gewoon talent voor had.

Wat is minst aantrekkelijke kant van het schrijven van een boek voor jou?Het zijn heel, heel veel uren. Momenten van twijfels ook, onzekerheid of je goed bezig bent. Een jaar of langer aan een roman werken, daar moet je geduld voor hebben, en jezelf kunnen pijnigen. En qua verdiensten krijg je die geïnvesteerde tijd nooit meer terug; althans ik niet, omdat mijn romans tot nu toe geen bestsellers zijn geweest.

En wat is de meest aantrekkelijke kant van het schrijven van een boek voor jou? Het plezier van een verhaal grotendeels of volledig verzinnen, zoals een roman, of het interessante verhaal van en over een bepaalde persoon, zoals Johan Cruijff, of gebeurtenis opschrijven. Omdat ik ook veel research doe, leer ik zelf ook heel veel van mijn eigen boeken. En ja, dan het gedrukte boek eindelijk in je handen hebben of in de winkels zien liggen, dat blijft een prachtig moment.

Staan er nog andere projecten op stapel? Ik denk niet zo op de lange termijn. Als de nieuwe roman uit is, ga ik pas echt denken aan wat ik daarna zal of wil doen. Misschien eens iets met food?

Wat vind jij een goddelijke maaltijd? Zóveel… Maar ik zei het al: vooral vis. Eentje van de Catalaanse kust dan maar, een suquet of een romesco de peix… Een heerlijke schotel met bijvoorbeeld zeeduivel, kokkels en garnalen, een zelfgetrokken visbouillon, een scheut witte wijn en een ‘picada’ van knoflook, amandelen en peterselie… Zelf doe ik er dan ook graag een paar pepertjes in.

En natuurlijk welke wijnen, ik weet dat één keuze niet mogelijk is? Bij een visgerecht blijft een albariño uit Galicië mijn favoriet, maar uit dezelfde regio komt ook de bijzondere en in Nederland minder bekende godello-druif, uit de kleine wijnstreek Valdeorras. En voor rood blijf ik ook in die noordwesthoek van Spanje, in de allermooiste wijnstreek die er bestaat: de Ribeira Sacra. Daar liggen de ranken op enorm steile hellingen aan de Miño-rivier, er kan alleen met de hand worden geplukt, en de mencía-druif krijgt er nóg meer allure door. Die wijnen zijn trouwens moeilijk te krijgen, ze gaan bijna allemaal direct naar restaurants over de hele wereld.

Wat lust je echt niet en waarom niet? Iets heel geks, want ik woon in Spanje: olijven… Het lukt me maar niet ze te eten, terwijl ik alle soorten extra verge olijfolieën goddelijk vind. Ik weet niet waarom, de smaak van de olijf zelf, als ik er in een salade toevallig een binnenkrijg, doet me altijd huiveren.

Waarheen ga je het liefst naar op reis? Ik zie regelmatig schrijftripjes naar Menorca, maar wat als je niet in heerlijk Sitges woonde? Ik hoef eigenlijk Spanje niet uit, zo’n groot en veelzijdig land is dat. Ik moet nodig weer eens naar Cabo de Gata, de zuidoostpunt, vrijwel verlaten, zonder massatoerisme, tussen de woestijnen en piepkleine dorpjes… Of het andere uiterste, de bergen van de Picos de Europa in het noorden. En buiten Spanje was twee jaar terug Thailand een ontdekking voor me; prachtige natuur, aardige mensen en natuurlijk waanzinnig goed eten. De straattentjes in het Chinatown van Bangkok, een fascinerend gebeuren.

Tot slot je nieuwe roman, ik las dat die roman het relaas is van 16 jaar lange en een heftige relatie tussen man en vrouw, die door een plotselinge gebeurtenis op zijn kop wordt gezet. Een heel andere Edwin, kun je een tipje van de sluier oplichten? Het idee komt uit vele bezoeken aan een oncologische afdeling, alweer lang geleden, toen ik zag hoeveel mannen hun vrouw verlaten wanneer die ernstig ziek wordt. Dus ik dacht: wat brengt een man daartoe, waar is de liefde geëindigd dat je zo’n stap kunt zetten, vertrekken terwijl je vrouw voor haar leven vecht. En ik ga daarna een stap verder: wat kan het antwoord van die vrouw zijn als ze herstelt… Wraak? Of juist nog meer liefde? En er wordt natuurlijk weer gereisd, in de roman, vanuit Amsterdam, waar het verhaal begint in de tent van de Levende Jukebox op De Parade, naar Nepal en Kreta, onder anderen…

foto: cover En ze deed het.

Het recept voor Edwin.

Gereons Keuken Thuis heeft genoten van de antwoorden van Edwin en zoals altijd in mijn serie Talk & Table, bedacht ik voor hem een recept. Het buitenleven begint te lonken. Dat zal in Catalonië zeker nu al het geval zijn. Ik kies dus, bij gebrek aan calçots in Nederland, voor een gerechtje van geblakerde preitjes met gegrilde eendenborst en bonbons van eendenlever in een omhulsel van peterselie, knoflook en amandel. De ingrediënten van picada. Het is weliswaar nog ochtend, maar ik proef het nu al. Anec rostit amb porro ennegrit. Omdat Edwin van Spaanse wijnen houdt kies ik voor rood uit de streek van Valencia, bio en gemaakt door een gepassioneerde Nederlandse wijnmaker. Een Neleman reserva monastrell-tempranillo 2013. Een jaar op hout gerijpt en twee jaar op fles. Geeft juist dat extra zetje aan deze wijn. Pepermunt, kers, laurier en eucalyptus voor bij de anec.

foto: prei & groenten blakeren.

Nodig (deze keer voor twee personen)

4 dunne preien

1 grote eendenborst

1 klein blikje eendenlever (Comtesse du Barry)

peterselie

amandelschaafsel

3 tenen knoflook

1 eetlepel zure room

Maldon gerookt zout

peper

grof zeezout

citroensap

EV olijfolie.

Bereiding:

Snijd de preien in de lengte in en was ze onder de kraan. Leg ze op de hete barbecue of als dat niet kan in de vlammen van je gasfornuis, totdat de buitenkant goed geblakerd is. Pak de geblakerde prei in aluminiumfolie en leg apart. Hak de knoflook, amandel en peterselie goed fijn en roer door elkaar. Meng het blikje eendenlever met een snufje peper en zure room door elkaar en draai er balletjes van. Rol deze door het mengsel van amandel, knoflook en peterselie. Zet even in de vriezer om op te stijven. Maak inkepingen in de huid van de eendenborst en bestrooi deze met zeezout. Grill de eendenborst op de huid op de barbecue of grillpan. Draai om en rooster de borst kort aan de andere kant. Laat even rusten voor je hem aansnijdt.

Haal de preien uit de folie en pel ze. Snijd de preien in stukken van 2 à 3 cm. Leg op twee borden en sprenkel wat olijfolie en citroensap. Een draai zwarte peper en wat gerookt zeezout van Maldon maken het af. Snijd de gegrilde eendenborst in dunne plakken en leg deze op het bord. Garneer het gerecht met de eerder gemaakte eendenleverbonbons.

Menja saborós!

En ze deed het, Edwin Winkels (ISBN 9789492037756) is een uitgave van Brandt en verschijnt in mei 2018. Het kost € 18,50.