Geen categorie Archives - Pagina 5 van 13

20/02/201520/02/2015

Eten met zondebesef.

foto: kathedraal Fréjus

Gezond, maar toch lekker, guilty pleasures, het is wel wat slikken, maar…, elk pondje gaat door het mondje. Zomaar wat termen, die ik regelmatig lees in artikelen en blogs. Een soort ambivalente houding tegenover hetgeen de persoon in zijn of haar mond stopt. Want je mag niet rücksichtlos maar alles eten. Je kunt er dik van worden of nog erger ziektes van krijgen. Dus we eten met zondebesef. Aangewakkerd door rages uit het beloofde land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, waar alles bigger and better is. Dus ook je zondebesef als je uit de bocht vliegt en een guilty pleasure begaat. Ach dan doe je toch een extra workout?

Iedereen zal zich na deze alinea inmiddels afvragen waar ik naar toe wil. Heel simpel, ik wil af van termen als guilty pleasures of healthy. Wat is de meerwaarde daarvan? Je kiest zelf voor een plezierige mondervaring. Om daarna meteen te biecht te gaan is helemaal niet nodig. Net als overal het predicaat healthy op plakken. Ook niet nodig. Al het eten, waar jij je lekker bij voelt en in goede dosering is gezond. Daar zijn geen droge bessen, allerlei tarwevlokken en rauwe stengels voor nodig.

Het thema van het foodblogevent is deze maand #guiltypleaures. Ik zie er vanaf om hieraan mee te doen, omdat ik bovenstaande gedachten krijg bij dit onderwerp. En geen recept kan bedenken, dat beide componenten verenigt. Dat is niet de eerste keer. Eerder heb ik het al eens op mijn blog gehad over suikertaks, over goede voornemens. een extra klont boter en inderdaad over guilty pleasures. Geniet toch alstublieft van wat je in je mond stopt en als je daar achteraf spijt van krijgt houd dat dan voor jezelf. Het heeft namelijk geen zin, want het zit er al in, aan of op.

Want als je niet met plezier wilt eten, waarom schakelen we dan niet massaal over op sonde- of astronautenvoedsel. Makkelijk, geen rommelige keuken en niet gezellig. En nu kom ik dicht bij wat ik eigenlijk wil zeggen. Eten is behalve een energieleverancier ook iets wat je deelt. Wat je met liefde voor een ander bereidt. Daar hoort geen zondebesef bij. Fijne vrijdag.

18/02/201519/02/2015

Uitgekookt of afgeblogd?

Is het nu uitgeblogd of afgeblogd? Zomaar een vraag op deze woensdagmorgen. Uitgekookt is duidelijk. Op welke manier laat ik aan de fantasie van de lezer over. Maar soms overvalt het elke culinaire en vineuze schrijver. Uitgeblogd zijn. Natuurlijk waren er nog wat thema’s rond, zoals Tour de Terroir, een aantal kijkjes in de keukens van en wat boekrecensies. Maar op een één of nadere manier is het elan ver te zoeken in Gereons Keuken Thuis, op wat cooking vibes na. Er heerst in mij keukentje af- en uitstel gedrag. Ik ben gewoon uitgekookt en afgeblogd. Overigens is dat nu wel weer fijn aan het bloggen niets moet en je bent zelf degene, die de pollepel in handen heeft. Daar moet je je dan ook maar eens aan overgeven.

Dit gezegd hebbende gloort er ook hoop aan de einder. Gisteren ontving ik een heel mooi boek van Karakter Uitgevers, NINA Saint Tropez. Summer galore, vrolijke plaatjes, herkenbare plekken, zoals de rotonde met de hyper erop. Dan ben je er bijna rechtsaf via de D98A. Jeugdsentiment, ook voor deze schrijfster. Ik waag er snel een recensie aan op mijn blog.

De lente staat voor de deur. Dan gaat het bij dit lentekind kriebelen, weg al dat spinnenrag uit het hoofd, weg met de zware winterse kost. Reis plannen naar Frankrijk, inspiratie opdoen aldaar. In mei gaat vrolijk Gereons Keuken al fresco weer van start. Ik ben al aan het denken wel boek dit jaar verloot gaat worden. Maar vooralsnog ben ik even uitgekookt en afgeblogd. Of was het afgekookt en uitgeblogd. Ach, het is om het even. Ik ga nu naar buiten. Als recept een oudje, dat ik eens voor mijn vriendin Susan Herrmann Loomis kookte. Navarin printanier, lamsschouder met groenten. Als dat geen lente gevoel geeft. De wijn erbij is een rode Bandol uit de Provence.stoofpot

Nodig 4 personen:

1 kg lamsvlees (van de schouder)

4 middelgrote tomaten

150 g sperziebonen

4 wortelen

6 lente-uitjes

3 stengels bleekselderij

1 bosje dunne groene asperges

1 rode ui

3 teentjes knoflook

250 ml kippenbouillon

6 el olijfolie

250 ml droge witte wijn

1 el bloem

zout en versgemalen zwarte peper

vers gemalen nootmuskaat

Bereiding:

Spoel het lamsvlees af en dep het met wat keukenpapier. Snijd het vlees in blokjes van circa 5 cm. Bestrooi het vlees met zout en vers gemalen zwarte peper. Verwijder de huid van tomaten op de klassieke manier, met behulp van warm en dan koud water. Snijd de tomaten in vier parten, verwijder de zaadjes en hak in blokjes. Schrap de wortelen en snijd deze niet te kleine reepjes. Was de sperziebonen, snijd de uiteinden eraf. Snijd de lente-uitjes in kleine ringetjes, snijd de selderij in stukjes. Was de asperges en snijd de houtige eindjes eraf. Hak de knoflook en de ui fijn.

Verwarm de helft van de olie in een pan. Bak het vlees in ongeveer 10 minuten bruin. Voeg de bloem toe, de gehakte knoflook en ui. Bak dit 2 minuten mee. Giet de witte wijn erbij en voeg de tomaatblokjes toe. Breng aan de kook en laat met deksel erop gedurende 45 minuten sudderen.

Verwarm de rest van de olie in een pan. Roerbak de wortelen en lente-uitjes, blijf voortdurend roeren. Voeg de sperziebonen en selderij toe en bak deze nog eens 2 minuten. Giet de kippenbouillon erbij en laat de groenten ongeveer 10 minuten sudderen. Kook in een andere pan de asperges ongeveer 8 minuten tot ze beetgaar zijn. Haal de asperges uit de pan en leg ze apart op een schaaltje. Voeg wat vers gemalen nootmuskaat toe. Haal alle groenten uit te pan en leg ze op een ovenschaal. Houd alles warm in de oven.

Giet de helft van de bouillon in de vleespan en laat het geheel nog 5 minuten sudderen. Haal het lamsvlees eruit en leg het op dezelfde schaal als de groenten.

De saus voor de helft inkoken, proeven en, indien nodig, wat extra zout en peper toevoegen. Giet de saus over het vlees en de groenten. Serveer het gerecht direct. Geef bij dit gerecht knapperig brood en rijke romige Normandische boter.

06/01/201506/01/2015

Tarte tatin van peer met vier specerijen.

foto: Rijksmuseum, aanbidding der wijzen

Het is vandaag weer Epiphanie, een mooi woord voor Driekoningen. De dag, waarop je als kind een boon in de tulband vond. Dan mocht je de baas spelen, koning zijn. Voor één dag. Niet zoals in hedendaags taalgebruik, waar mensen dagelijks vele baas- en koningsmomenten kennen. Mijn moeder was wel zo wijs twee bonen in de cake te stoppen ter voorkoming van een hok vol ruzie op deze januaridag.

Driekoningen, mooie aanleiding om weer eens wat zoets op mijn blog te zetten. Geeft wat kleur aan het leven in al die suikerloze voornemens, die ik overal lees. Lekker iets zoets en pittigs op deze wat koude dag. De zoete geur van karamel, boter en vier verschillende specerijen. Tarte tatin van peer met vier specerijen. Quatre épices, een mengsel van zwarte peper, nootmuskaat, gemberpoeder en gemalen kruidnagel. (in gelijke delen) Een melange, die veel wordt gebruikt in Frankrijk en in het Midden Oosten. Laten die koningen nu uit dat laatste gebied komen. We drinken er een glas zoete PX sherry bij en smullen maar. En vergeet de boon (of twee) niet.

Nodig:

4 à 5 vellen bladerdeeg

4 handperen

60 g boter en een beetje om in te vetten

150 g rietsuiker

1 vanille peul

1 tl quatre épices

1 droge bruine boon

1 tl zout

Bereiding:

Schil de peren en snijdt deze in dunne plakjes. Verhit de suiker samen met het vanillemerg, een tl zout en de quatre épices in een pan en laat zachtjes karamelliseren. Giet de karamel in een beboterde ovenschaal. Leg de stukken peer in waaiervorm in de schaal. Leg kleine stukjes boter tussen de perenstukjes. En één boon! Verwarm de oven voor op 180 graden. Rol de plakken bladerdeeg iets uit en bedek de ovenschaal hiermee. Druk goed aan op de rand van de schaal. Prik wat gaatjes in het deeg. Bak het geheel af in 35 minuten. Laat de tarte tatin iets afkoelen en keer hem om op een bord.

08/03/2014

Easy Saturday, spaghetti met boter en salie.

foto: zomaar langs de RN7

De milde winter heeft goed gezorgd voor mijn kruiden. Ik zag dat de salieplant op mijn balkon nog vol groen blad zit. Salie (salvia officinalis) is een plant die veel als kruid in de Italiaanse keuken wordt gebruikt. De Romeinen noemde de salie een heilige plant en schreven het kruid allerlei eigenschappen toe. Salie was gewijd aan Jupiter. Je mocht het als Romein dan ook niet zomaar plukken. Salie betekende voor de Romeinen gezondheid. En een lang leven. En die zweem is altijd om dit kruid blijven hangen. Getuige de vele legenden en toepassingen in de eeuwen die volgden tot heden.
Maar salie is ook een kruid, dat eenmaal geplukt en licht gebakken in roomboter een hele simpele, maar o zo kruidige spaghetti maakt. Ideaal voor een Easy Saturday. We drinken er een glas witte Mâcon Uchizy van Raphaël Sallet bij

Nodig 4 personen:

500 g spaghetti
20 blaadjes salie
flinke klont boter (100 g)
2 tenen knoflook
zwarte peper uit de molen
zout
stukje Parmezaanse kaas om te raspen

Bereiding:

Hak de knoflooktenen heel fijn. Scheur de salieblaadjes in kleine stukjes. Smelt de boter in een klein steelpannetje. Voeg de knoflook en salieblaadjes toe. Laat het geheel op laag vuur 15 minuten trekken. (let wel op dat de boter niet verbrandt.) Kook ondertussen de spaghetti als dente. Giet de spaghetti af en bewaar wat kookvocht. Maak de salieboter op smaak met wat peper uit molen en zout. Meng de salieboter door de spaghetti en voeg eventueel nog wat kookvocht toe. Serveer direct op borden. Rasp er flink wat Parmezaanse kaas over.

05/03/201405/03/2014

Papas arrugadas, gerimpelde aardappels

foto: vulkaanlandschap met zicht opTeide

De Islas Afortunadas, gelukzalige eilanden in de Atlantische Oceaan. Ooit ontstaan op de resten van het verdwenen continent Atlantis. Allemaal mooie legenden en verhalen. Ik heb het over de Canarische Eilanden. Gebied van Vulkanische oorsprong. Deze eilanden hebben een zeer vruchtbare bodem en een heerlijk klimaat. De conquistadores, veroveraars gebruikten het eiland als rust- en bunkerplaats. Hier konden ze voedsel halen, voordat de passaatwinden ze naar de Amerika’s brachten.
Op de Canarische eilanden worden veel bananen, tomaten en ook heerlijke aardappels geteeld. Deze vruchten werden meegebracht door zeevaarders van hun ontdekkingsreizen en gedijen goed in de vruchtbare lavabodem. Een bekende tapa uit dit gebied zijn de papas arrugadas, gerimpelde aardappeltjes. Een voorgerecht of hapje, dat wordt gegeten met een saus van koriander en komijn, mojo verde. We drinken er een koele caña, biertje bij.

Nodig:

1 kg kleine vastkokende aardappels
2 el grof zeezout

Voor de mojo verde:

1 tl gemalen komijn
3 teentjes knoflook
1tl grof zeezout
1 bosje verse koriander
2 dl olijfolie
vers gemalen zwarte peper
2 el witte wijn azijn

Bereiding:

Was de aardappels goed. Doe er zoveel water bij, dat ze net onderstaan. Breng aan de kook en voeg het grove zout toe. Kook de aardappeltjes in ongeveer 20 minuten gaar. Draai het vuur uit en giet de aardappels af. Laat de pan even staan tot zich een zoutlaagje op de aardappeltjes vormt. Schud regelmatig.
Doe alle ingrediënten voor de mojo verde, koriander, gepelde knoflook, zout, azijn, olie en peper in een smalle beker en maal het geheel met de staafmixer tot een gladde saus.
Serveer de warme gerimpelde aardappels met de mojo verde.

04/03/201406/03/2014

Wijnen op een maartse maandagavond.

foto: wijnen al fresco

Zomaar maar een maartse maandagavond. Terwijl op deze avond de Zuiderlingen zich laven aan het carnavalsgewoel en dito bier, ging Gereons Keuken Thuis aan de slag met wijn. Een gehoor van 12 personen ging aan tafel in de sfeervolle kelder het Grachtenatelier in Utrecht. Geproefd moest er worden. De eerste avond van 4 workshops over wijn en eten. Wijnen en bijpassende hapjes. Wijnen om te proeven en om over te praten. Want dat doe ik graag.

We startten met een glas prosecco, om even de mond op te warmen. Klopte niet helemaal, want het thema was Frankrijk, maar de stemming zat er goed in.

We proefden als een witte Sancerre uit de Loire met een geitenkaashapje.Een biologische Pinot Blanc uit de Elzas met gegrilde groene asperges met gepocheerd ei. Nummer drie was een boterige Bourgogne chardonnay met zalmrolletjes.

Op naar het rood, Chinon uit de Loire, met een hapje van gedroogde ham, rucola en balsamico. Gevolgd door een Fleurie uit de Beaujolais met gekruide wilde nootjes. Ten slotte kwam de pinot noir aan bod, met een hapje van champignons.

Als verrassing was er nog een wijn uit de Languedoc, waarvan de gasten moesten raden welke druivensoort er gebruikt was. Het antwoord hebben ze nog niet gekregen, want dat onthul ik op 17 maart, de volgende workshop.

Mocht je deze workshop willen bijwonen, surf dan naar http://www.grachtenatelier.nl/workshops/culinair/wijn-en-spijs-cursus

We starten de volgende keer op 17 maart om 18.30 uur met wijn en hapje in de Grachtengalerie, Oudegracht 185 tussen de mooie kunst. De rest verklap ik pas daarna.

http://www.youtube.com/watch?v=jveP_eVBZwM&feature=youtube_gdata

18/02/201421/02/2014

Tortas de espinacas y patatas, tapas inspiratie uit Las Palmas

foto vissersboten op de Canteras

Een van mijn favoriete stranden is het Canteras strand van Las Palmas op het eiland Gran Canaria. Te midden van de hustle and bustle van het drukke stadsleven ligt er een mooi zandstrand, beschermd tegen de golven door een 3 kilometer lang rif. Het is aangenaam verpozen, zowel in het zand als wandelend over de lange boulevard. Deze paseo strektt zich kilometers uit van de Plaza de la Puntilla tot aan het Auditorio Alfredo Kraus. Tijdens dit soort wandelingen mag de inwendige mens ook niet worden vergeten. Gereons Keuken Thuis strijkt dan altijd graag neer op het terras van Hotel Reina Isabel voor een ración (portie) de gambas al ajillo of een verse gegrilde tong. De vis wordt hier dagelijks door de vissers aangevoerd. Het blijft altijd een feest. Dit jaar heb ik mezelf als doel gesteld de tapa nuevo weer eens op te poetsen. Ik verzamel dus driftig allerlei tijdschriften, lees de kranten en proef. Benieuwd als ik ben naar leuke nieuwe hapjes of recepten. Onderstaande suggestie las ik in bijlage van de lokale krant Canarias Siete. Drie in de pan van aardappel en spinazie. Mijn variant hieronder komt zeker in Gereons Keuken en Route.

Nodig:

400 g diepvriesspinazie

300 g kruimige aardappels

2 tenen knoflook geperst

3 eieren

klontje roomboter

80 g bloem

extra vergine olijfolie

gehakte peterselie

nootmuskaat

peper en zout

Bereiding:

Schil de aardappels, breng ze aan de kook. Als ze na 20 minuten gaar zijn, afgieten en met een vork verkruimelen tot een puree. Roer er wat boter en nootmuskaat door. Zet de aardappels apart. Laat de spinazie ontdooien en kook de blokjes 15 minuten op laag vuur. Verhit drie eetlepels olie in een koekenpan en fruit de knoflook. Voeg de uitgelekte spinazie toe en bak deze drie minuten mee. Meng de aardappels, de spinazie, eieren, meel, peper en zout, nootmuskaat en gehakte peterselie door elkaar. Maak er balletjes van en druk deze plat, als een soort hamburger. Verhit wat olie in een pan en gril de spinazietaartjes aan beide zijden tot ze bruin zijn. Serveer dit gerecht naast een stevige moot vis. Wat te denken van gegrilde murene?

Buen provecho!

18/02/2014

Het Grote Granen Boek van Ghillie James

foto: Het Grote Granen Boek

Amarant, boekweit, bulgur,chia-zaad, couscous, gierst, teff, rijst… Ik kan nog wel even doorgaan. Het zijn allemaal granen. Granen kennen een fascinerend verhaal. Al 12.000 jaar geleden werden de eerste granen geteeld in het Midden Oosten. In het gebied van de vruchtbare halve maan. Libanon, Mesopotamië, Israël en Egypte. Granen voor brood, maar ook om als warme maaltijd te eten. Nu is er het Grote granenboek van Ghillie James. Uitgegeven door Fontaine UitgeversISBN 978 90 5956 503 6
Het boek van Ghillie James vertelt het verhaal van granen, als voedsel in allerlei gedaanten. Overal ter wereld, Ghillie James heeft een mooi en compleet boek samengesteld en neemt de lezer aan de hand van verscheidene granen mee op een culinaire tocht.Van klassiekers als risotto of jambalaya tot ontbijt granen. Ook het zoete wordt niet geschuwd. Italiaanse schrijfster Anna del Conte omschrijft het kookboek als “een goed geschreven , fascinerend boek vol waardevolle informatie en heerlijke gerechten” Daar houden we in Gereons Keuken Thuis van. Lekker veel achtergrond informatie bij de gerechten, weten wat je bereidt. Het boek krijgt dan ook een welverdiende plaats tussen mijn andere culinaire naslagwerken!
Het boek is ingedeeld in de hoofdstukken Ontbijt, Soep en voorgerechten, Simpele bijgerechten, Maaltijdsalades, Hoofdgerechten en als laatste Nagerechten zoetigheden en drankjes. Bij elk hoofdstuk neemt de schrijfster een graan onder de loep. Ook voorziet ze de recepten van een context. Ik weet zeker dat ik dit boek nog veel zal gaan gebruiken.

Het grote granenboek is te koop voor € 24,95. Meer informatie op www.fontaineuitgevers.nl

Uit het boek heb ik gekozen voor een Mexicaanse rijst, een gerecht van het platteland. De Spanjaarden brachten de rijst mee en ook de methode om rijst aan te bakken in wat olie voor de vloeistof erbij gaat.

Nodig 4 personen:

2 el olijfolie
1 gesnipperde ui
twee stelen bleekselderij. fijngesneden
2 tenen knoflook. gehakt
2 tl gemalen komijn
1/2 tl scherp chilipoeder
200 g langkorrel rijst
6 1/2 dl kippenbouillon
1/2 blik gepureerde tomaten
klont boter
limoensap
2 el fijngehakte verse koriander
zout en versgemalen peper

Bereiding:

Verhit de olie in een koekenpan en smoor ui en bleekselderij 6 tot 8 minuten op een laag vuur. Voeg de knoflook, komijn, chilipoeder toe, gevolgd door de rijst. Bak de rijst een minuut al roerend mee en voeg dan 5 1/2 dl kippenbouillon en gepureerde tomaten toe. Voeg wat zout en peper toe en laat 15 tot 20 minuten sudderen. roer regelmatig. De rijst moet gaar zijn en er mag weinig vocht achter zijn gebleven, voeg zo nodig nog wat bouillon toe. zet het vuur uit en roer wat boeter en een flinke scheut limoen sap door de rijst. maak op smaak met peper en zout. Roer voor het opdienen het gehakte korianderblad erdoor.

Traditioneel worden bij deze rijst gebakken bonen gegeven, maar er kan ook een volle maaltijd van dit gerecht worden gemaakt door er wat kleingesneden chorizo, kip, erwten, mais, paprika of zwarte bonen bij te geven.

07/02/2014

Het is vrijdag, echt eten met de groenten van Jon.

foto: Echt eten in mijn keukentje.

Echt eten met de groenten van Jon. Het kookboek, dat met de Gouden Garde Publieksprijs 2013 werd bekroond. Een boek vol recepten volgens het 80/20 principe, dat hij hanteert. Minder vlees en mooie eigen geteelde groenten. Niets uit pakjes en zakjes. Geen toevoegingen. Jonathan is hier heel ver mee gegaan toen hij zijn restaurant Vork en Mes begon.
Vorig jaar oktober was Jonathan Karpathios te gast in mijn blogserie gesprekken en gerechten. Een inspirerende en bevlogen man, kok, tuinder en tegenwoordig ook varkenshouder als ik zijn blog mag geloven.*
Jonathan gelooft in de kracht van seizoenseten. Handelen met lokale producenten. Eerlijk vlees en eerlijke producten. Dat alles komt in zijn keuken. En als je hem aan het werk (zo noemt hij het zelf niet) ziet, geloof je het meteen. De man ondersteunt door zijn team glundert als hij verhaalt over zijn passie. Gelardeerd met wat Griekse zon.

Het kookboek Echt eten met de groenten van Jon heeft een vast plaatsje veroverd in het keukentje van Gereon. Het eerste hoofdstuk geeft tips voor het maken van voorraden, want de natuur geeft vaak een cornucopia aan groenten en alles tegelijkertijd. Maak eens eigen zoetzuur, weck, vries in. Ja zelfs bieten vodka passeert de revue. Daarna gaat het boek de tuin in. Met alles van eigen grond maakt Jonathan de mooiste groenten gerechten. We vervolgen de tocht in dit boek via de kwekerij. Zijn “jardin du plaisir, gestyled door zijn vrouw Willeke.
Van de boeren komen het mooie meel, de zuivel, het eerlijke vlees.
Uit de oven refereert aan zijn Griekse afkomst de kleftiko, zoals zo een buitenoven heet, is een aanwinst voor het restaurant. Verder besteedt het modern vormgegeven boek aan dacht aan eten uit het wild, eten van open vuur. Eigenlijk is het een groot jongensboek. Dat mij herinnert aan appels poffen boven vuur in mijn Betuwse jeugd. Of het roosteren op mijn balkon. Dat worden dit voorjaar in ieder geval meer groenten, want daar heeft het boek mij toe aangezet.

Recept voor bietenvodka

Ingrediënten:

100 g biet
1,5 dl bietensap
100 g suiker
1 sinaasappelschilletje
7,5 dl wodka

Bereiding:

Schil en rasp de biet. Kook het bietensap, de biet en de suiker langzaam in tot ongeveer 3 dl. Zeef het mengsel en laat afkoelen. Voeg wanneer het is afgekoeld de wodka en sinaasappelschil toe en roer alles goed door elkaar. Proost.

Ik vind dat iedere man het boek Echt eten met de groenten van Jon moet hebben. Groenten hebben iets stoers, wild eten ook. Het boek is een uitgave van www.karakteruitgevers.nl (ISBN 978 90 452 0433 8) en kost € 29,95.

* het volledige interview met de kok Jonathan kun je lezen op http://gereonskeukenthuis.nl/blog/gesprekken-gerechten-jonathan-karpathios-bevlogen-kok/

05/02/201405/02/2014

Skordalia, stevige knoflooksaus

foto: Grieks dromen

Skordalia is een stevige knoflook saus komt van het Griekse woord skordó, dat knoflook betekent. Niet te verwarren met die andere beroemde dip de tzatziki, gemaakt van yoghurt, knoflook en komkommer. Deze populaire saus wordt in Griekenland op vele wijzen bereid, met geurige verse knoflook. Als metgezel van vlees, groenten of brood. Of bij een eitje. In de Griekse keuken maakt men veel gebruik van knoflook. Mensen kweken het zelf in hun tuinen of in potten. Verse knoflook is zoet en zacht. Ik maak de skordalia af met een beetje dragonazijn. Glaasje ouzo erbij, warm brood. Ogen dicht en dromen over de Cycladen.

Nodig:

6 tenen knoflook
2 sneden oud witbrood zonder korst
100 g blanke amandelen
1 beker melk
1,5 dl olijfolie
2 el citroensap
2 el dragonazijn
peper en zout
1 tl suiker

Bereiding:

Knoflook pellen en fijn snijden. De amandelen fijnhakken. Het brood in wat melk laten weken en uitknijpen
Doe het brood, de amandelen, knoflook en olie in een smalle kom doen en pureer het met de staafmixer. Traditioneel wordt deze saus gemaakt in een vijzel. Voeg peper en zout toe. Maak de saus af met wat azijn, suiker en citroensap. Serveer de skordalia met wat warm brood.