Geen categorie Archives - Pagina 3 van 13

20/10/201622/10/2016

De Grote Kleyn, een culinair compendium.

foto: cover De Grote Kleyn

De Grote Kleyn, een culinair compendium. Daar ligt het lichtblauwe gevaarte dan. Ruim twee kilo in gewicht en duizend bladzijden dik. Vol met de kennis, die Onno Kleyn in zijn achtentwintig jaar als culinair schrijver vergaarde. Geen encyclopedie van culinaire termen, maar een werk, waarvan je moet proeven. Waarin je telkens moet ontdekken. Grasduinen, nog een keer lezen. Want, zo schreef hij voorin het boek voor Gereons Keuken Thuis: “Door kennis meer genoegen” En dat is nu precies, wat dit boek zo bijzonder maakt. Culinaire feiten in een context. Daar is Onno Kleyn een meester in. Dat doet hij al jaren in de Volkskeuken en de veertig boeken, die al op zijn naam staan. Niet zomaar een recept of wat kletsen over eten, maar de kennis overdragen en het verhaal. Storytelling dus. Na gedegen uitpluizen. En daar ben ik nu eenmaal dol op. Een boek als De Grote Kleyn is spek voor mijn bekkie. Al die kennis, daar word ik hebberig van. Zo vernam ik van de schrijver, dat Galicië behalve een gebied in Noordwest Spanje ook een koninkrijk was, dat behoorde tot de Donaumonarchie en als zodanig de keuken van Hongarije beïnvloedde. Weer wat geleerd. Kleyn weet zijn kennis met leermeesterschap te combineren. Hij wilde dit overdragen en ging twee jaar geleden aan de slag. Het had een decennium kunnen duren, totdat hij er bij neer was gevallen of gek geworden. Maar nee, na twee jaar noeste arbeid is De Grote Kleyn een feit.

De indeling is simpel, drie delen: ingrediënten, technieken en overwegingen en tot slot de keukens van de landen van Europa. Maar… dan komen de inhoud en de verschillende lagen. Van A tot Z bij de ingrediënten, soms bijgestaan door mensen, die hem de kennis verschaften. Op het gebied van groenten, vlees, wijn, thee. Zal ik nog even doorgaan? Gelardeerd met recepten. En bij Onno Kleyn ook heel belangrijk, de wijntip onder het recept. In vino veritas zullen we maar zeggen.

Hoe ontstaat spruitjeslucht? Moet je zuurkool wel of niet afspoelen? Een recept voor potaje de berros, een Canarische soep. De knolselderij op bladzijde 113, een groente waar Kleyn iets mee kan. Via de noten en zaden, paddenstoelen en truffels, fruit, graan en banket beland ik bij vlees en vis, een dikke 130 pagina’s vol met kennis over deze ingrediënten. Maar dan zijn we er nog niet. Kleyn etaleert ook zijn kunde over smaakmakers, kaas, koffie, chocola en natuurlijk wijn! Dit deel sluit af met vreemd voer, zoals het broodje aapverhaal, dat in Azië de hersens van levende apen worden genuttigd. Of heel triviaal, het eten van hond. En waarom eet een mens slakken?

De Grote Kleyn gaat verder met technieken en overwegingen. Trucs en handigheden in de keuken. Blancheren, pocheren (met een Bourgondisch recept voor oeufs en meurette, uiteraard met een pinot noir uit deze streek), marineren, een perfecte zabaglione, flamberen. Kleyn beschrijft al deze technieken. Een kopje kookapparatuur, van open vuur, via oven, de Dutch oven naar geuroffers. “Gaat het lezen!”, zou ik zeggen. Ik maak even een sprong naar de overwegingen, waarin Onno Kleyn stilstaat bij gastronomische kennis. Wat betekent onderzoek van de smaak en eten voor de mens in de breedste zin? Wat is de hogeschool van het koken? Eeuwenlang tuimelden allerlei experts over elkaar heen. De opkomst van de restaurants. De kennis van Brillat–Savarin via het instituut Michelin tot het hedendaagse IENS, waar iedereen zijn ei kwijt kan.

Een hoofdstuk, waar ik als foodblogger erg veel plezier aan beleef, gaat over recepten, over de geschiedenis en authenticiteit. In zijn mini college zette Kleyn fijntjes uiteen dat het allemaal quatsch is. Niets is authentiek. Het sleutelen aan klassieke gerechten onder het kopje “Malle Italianen” Onno legt uit en fileert. Food voor foodbloggers (in spe) Lees hierover vooral het hoofdstuk authenticiteit. Dan kunnen we voortaan in Facebook foodbloggersgroepen de “jat” discussie ook achterwege laten. De Grote Kleyn besluit met verhalen over de keukens van Europa.

Ik vind De Grote Kleyn een aanwinst voor Gereons Keuken Thuis.Ten eerste omdat ik een feitjesverzamelaar ben. (Ik heb niet voor niets dikke mappen en schriften vol uitgeknipte recepten of verhalen over keukens), een anekdotejager en een niet te stuiten honger naar meer kennis heb. Dat beleef ik met de Grote Kleyn. Ten tweede, omdat het een waarachtig opus magnum is, dat gezien zijn lagen kennis en verscheidenheid moeilijk een “te gebruiken voor” datum valt te geven. Tot slot bevat het essentiële kennis voor alle kokers, eters en koks in Nederland en ver daarbuiten. Zo zwaar, als het boek is, zo licht is zijn schrijfstijl. Veel dingen uit De Grote Kleyn zullen hun beslag krijgen in mijn toekomstige blogs. De donkere dagen staan voor de deur en ik ga verder…. met leren en lezen. Waarvan akte.

De Grote Kleyn, Onno Kleyn (ISBN 9789038803470) is een uitgave van Nijgh & Van Ditmar en is te koop voor € 45,00

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

14/09/201610/02/2017

Salade met pikante kipdijfilet en garnalen.

foto: salade met pikante kipdijfilet.

Salade met pikante kipdijfilet en garnalen. Ik neem het er nog even van. Zolang als deze mooie zomerse week duurt. Heerlijke hoge temperaturen, om je nog voor de herfst volgende week definitief start, aan te laven. Lekker op pad, de zon op je bolletje, Aan het einde van de werkdag een frisse duik in open water en daarna de zoele avond beleven op mijn stadsbalkon. Tussen het groen, de grill aan, een glas wijn erbij. Bestek, borden en glazen op tafel. Fado klinkt uit de speakers. Het wordt wat eerder donker, dat betekent kaarsjes aan. Nog een paar dagen al fresco de zomer vieren. Ik kan er geen genoeg van krijgen. In mijn beleving is de rentrée nog erg ver weg. Net als de stoofpotten, pompoensoepen en terrines. daar is later nog tijd zat voor. Het is tijd voor tzatziki, gegrild vlees met citroensap, geroosterde pita’s met hoemmoes. Een dash ras al hanout voor over je vlees. Gebakken pasta met een hand kruiden van je balkon. Of een salade met pikante kipdijfilet en garnalen. Een fris glas rosé erbij. Voor thuis op je balkon of als picknick in het park.

Nodig:

twee kipdijfilets

bakje roze garnalen

2 little gem sla

2 tl ras al hanout

olijfolie

peper en zout

sap van halve citroen

Bereiding:

Bestrooi de kipdijfilets met de ras al hanout, peper en zout. Verhit je grillpan en bak ze ome en om tot dat het vlees gaar is. Snijd en was de little gem sla. Laat goed uitlekken en doe in een schaal. Maak een dressing van de oijfolie, citroensap, peper en zout. Meng de garnalen en dressing door de salade. Snijd de iets afgekoelde kipdijfilets in plakjes en leg deze boven op de salade. Serveer direct.

14/07/2016

Dining on a train.

foto: dining on a train.

Dining on a train. Tot en met de jaren zeventig van de vorige eeuw nog heel gewoon. Een restaurant aan boord van de internationale treinen. Tegenwoordig is dat niet meer zo. Des te leuker was het dinsdag jl om aan te monsteren in het Panaorama Rail Restaurant, dat vertrekt vanaf spoor 2 B op Amsterdam Centraal. Gereons Keuken en Route had er zin. We werden ontvangen door de gastheren en gastvrouwen van het rijdende restaurant met een fris glas prosecco en wat snacks zoals een verse grillworst en ingelegde rode biet. Daarna gingen we aan tafel. Om exact 18.00 uur klonk het fluitje en ging de gerestaureerde locomotief uit de sixties op pad om de aanwezige gasten in een tocht van anderhalf uur een proeve te geven van het landschap en de smaken. Alle onder auspiciën van Julius Jaspers. Het geeft een soort Simplon Express gevoel. Glijdend door het landschap werd het glas gevuld met een stuivende sauvignon blanc uit Zuid Afrika. De eerste amuse was een tataki van longhaas met ingelegde komkommer. (Ja ik weet het niet exact voor bij de sauvignon)

foto: spannende velouté met gerookte paling.

De tataki werd gevolgd door een velouté met gerookte paling in een glaasje. Het gerookte tegenover het crêmige, de sauvignon stoof er lekker naast, terwijl de trein door het Kennemerlandse landschap zoefde. Gesprekken werden gevoerd met mijn disgenoten horecajournaliste Iris, wijnschrijver Frank en eetschrijver Gerrit Jan. Het maakt wat los, wijn, eten en reizen tegelijk. Jeugdherinneringen werden opgehaald over het Uitgeest van eertijds. Kennelijk doet zo’n treinreis wat met je. De proeve werd vervolgd met een mooie shiraz uit Australië, peperig rood. Dat was mooi geweest bij de tataki. Er werd een huisgerookte zalm geserveerd met wat mierikswortelmayo. De ruccola had beter een mildere slasoort kunnen zijn. Iets te peperig ten opzichte van de zalm. Na een kort oponthoud om te keren en weer Amsterdamwaarts te rijden, werden de aanwezige gasten getrakteerd op een tarte tatin Bocuse stijl met butterscotch en een bolletje ijs. Zoet langs de Zaan zal ik maar zeggen. En zo reden we Amsterdam Centraal binnen. Een ervaring rijker.

foto: huisgerookte zalm.

Het Panorama Rail Restaurant rijdt elk weekend vanaf Amsterdam Centraal door het Groene hart en langs de dreven van de Randstad. Een leuke suggestie voor een tête à tête diner of als je je buitenlandse gasten in 2 uur en 45 minuten Nederland wil laten zien. Meer informatie over dining on a train en hun concepten vind je op Panorama Rail. Een leuke experience.

foto: tarte tatin in de stijl van Bocuse.

13/07/201613/07/2016

Het Insecten kookboek.

foto: het insecten kookboek.

Het Insecten kookboek. Nee niet Erik of het klein insectenboek, maar een heus boek met inspirerende recepten en uitleg over het eten van de toekomst. Het lag al een tijdje ter bespreking in Gereons Kookboekenhoek. Maar ik was er nog niet echt aan toegekomen. En…. vond het net als de meeste Europeanen een beetje eng, zo’n sprinkhaan, krekel, meel- of buffaloworm. De enige wijze waarop ik insecten consumeer is met het drinken van Campari. (rood door de cochenilleluis) Eigenlijk best vreemd terwijl ik zaterdag nog een kilootje Noordzeegarnalen sta te pellen @Gereons Seaspot. Die eten we namelijk wel. Folke Dammann en Nadine Kuhlenkamp pogen de acceptatie met dit mooie boek en 38 recepten te verhogen.

In het eerste deel van het boek geven de schrijver uitleg over deze uiterst duurzame en eiwitrijke voedselbron. Want insecten zijn overal te vinden en worden op andere continenten gretig verorberd. De Grieken en Romeinen beschouwden insecten als een waardevol voedingsmiddel. In de 19e Eeuw at men in Duitsland nog meikeversoep. Echt waar.Dan de duurzaamheid van deze eiwitleveranciers. Insecten verwerken hun voedsel zeer efficiënt. Ter illustratie: acht kilo voedsel levert één kilogram rundvlees, terwijl het 4 kilo insectenvlees oplevert. Zover het pleidooi.

Hierna gaan Damman en Kuhlenkamp verder met de vier alom verkrijgbare insecten, die worden gekweekt voor consumptie, sprinkhanen, krekels, meel- en buffalowormen. Alle vier voorzien van een declaratie van hun voedingswaarde. De gedroogde en verse vorm. Als designer was Dammann ook geïnteresseerd in de mogelijkheden voor de gastronomie.In vele landen experimenteren koks met insecten. In Nederland geeft Pierre Wind zelf workshops met insecten.

Dan is het tijd om te koken. Onder het mom van laat je niet bang maken, laat het je smaken. Voorgerechten als geroosterde buffalowormen op een bedje van wilde kruiden of een kokossoepje met sprinkhanenspiesjes. Hoofdgerechten zoals een tagliatelle met pesto en krekels of gebakken insecten met rode groentecurry. En de toepassingen in desserts. Chocorotjes met meelwormen of appelcompote met gebrande sprinkhanen. Het boek sluit af met wat snacks.

Folke Dammann, oprichter van “snack insects” en Nadine Kuhlenkamp, senior art director, hebben met dit insecten kookboek een mooi pleidooi vormgegeven voor de acceptatie van het eten van sprinkhanen. De insecten springen van de begeleidende foto’s. Even wennen, maar het eten ervan, dat zouden we allemaal eens moeten proberen. Ik ga het eens proberen. Verslag volgt.

Het Insecten kookboek, Folke Dammann (ISBN 9789045208251) is een uitgave van Karakter en kost € 19,99

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

08/07/2016

Zilt Zoet Zeeland.

foto: cover zilt zoet Zeeland

Zilt Zoet Zeeland. Zomers bij mijn grootouders op de camping in Zeeland. Op het strand van Westerschouwen garnalen vangen. Vliegeren in de duinen bij Burgh Haamstede. Het is al weer lang geleden, maar ik koester er nog steeds mooie herinneringen aan. Oma bakte scholletjes in het schuurtje, die diezelfde dag nog waren gevangen door mijn opa in zijn bootje. Het leek een tijd waarin zomers eeuwenlang duurden. De tocht met de pont van Breskens naar Vlissingen op mijn veertiende, een echte zeereis in mijn eentje. Met in mijn tas verse langoustines van de visafslag om mee naar huis in Den Bosch te nemen.

Vanuit Gereons SeaSpot kijk ik op deze middag naar de grauwe Noordzee. Zou het nog zomer worden? Als het aan Anette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge ligt wel. Want zij schreven het mooie boek Zilt Zoet Zeeland. Natuur, cultuur en gastronomie van misschien wel de mooiste provincie van ons land. In het boek maken de culischrijfsters van Ruitenburg en van den Berge en landschapsfotografe de Ruwe een tocht door het land omringd door water en zee. Op de grens van Zilt en zoet. Dat levert mooie verhalen, smakelijke recepten en plaatjes op. Over de vloedlijn waarin de scheermessen goed gedijen. Het getij dat van belang is voor de mossel- en oesterteelt. Een mosselpotje op twee manieren. Over het fruit dat rijpt in de Zeeuwse zon. Voor een kersenclafoutis. Zeeuwse boterbabbelaars ontbreken niet. Net zomin als hun verhaal over het kreeftenvissen. De wijn van Schouwen Duiveland. Het lamsvlees van Noord Beveland. Zeewierteelt. Alikruiken, krukels of kreukels met krentenbrood. De jacht op de eilanden. Hertenham met kweepeer en zuurkoolsalade. Zeekat, een soort inktvis uit de Oosterschelde. Wat een overvloed allemaal in deze provincie. Zilt Zoet Zeeland. Eigenlijk is het in een korte blog als deze moeilijk samen te vatten. telkens als je het boek openslaat ontdek je iets nieuws. De drie dames hebben kosten noch moeite gespaard om met producenten van al het lekkers te spreken. Boeren te bezoeken. Op pad te gaan met vissers. En vooral van alles te proeven. Met dit boek maak je een reis door het eilandenrijk vol met gepassioneerde mensen met een verhaal. Opgeschreven en gefotografeerd. Want naast de mooie verhalen en recepten staan er prachtige foto’s van het Zeeuwse land in, die je meteen doen verlangen op pad te gaan om het allemaal zelf te beleven en natuurlijk proeven.. Dat Zilt en Zoet Zeeland. Gereons Keuken en Route moet er snel weer eens naartoe.

Zilt Zoet Zeeland, Anette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge (ISBN 9789059567078) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 39,95

Meer informatie over alle activiteiten van deze drie dames vind je op de websites van Annette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

13/06/201611/12/2022

Lijstjes. Foodblogevent juni 2016

foto: salade Baltique.

Lijstjes, papiertjes, krabbeltjes, hele planningen. We maken ze allemaal. Om er vervolgens niets mee te doen. In Gereons Keuken Thuis wordt nooit gekookt volgens recepten, noch volgens lijstjes. Omdat het simpelweg niet werkt. Als ik een boodschappenlijstje maak vergeet ik steevast twee of drie dingen. Niet erg want dan kun je bij wijze van extra lichaamsbeweging nog een keertje naar de supermarkt fietsen. Of, als je daar geen zin in hebt, improviseren. Dat overkwam me onlangs met een recept van Bilder & DeClerq. Zij grossieren in leuke recepten en je schaft bij hun de suggestie en afgemeten ingrediënten per persoon aan. So far so good! Maar bij thuiskomst bleek dat er nogal wat dingen vanuit je voorraadkast bij moesten. Geen handig lijstje dus. Het sterkte me in mijn mening maar niet meer volgens lijstjes te koken. Ik hoef van mijzelve geen varken te kunnen uitbenen, noch glazuur van suikervervangers te maken of een ingewikkelde sartu. (Een Napolitaans gerecht uit de 18e eeuw)

Ik ben gewoon gestopt met het bijhouden van een to do list van culinaire dingen. Ik maak het of niet. Het is net het Nederlandse zomerweer. Zo gaat dat ook tijdens mijn jaarlijkse #applemania. Tenminste als ik genoeg appels in huis heb. Hetzelfde geldt voor tomaten saus. Als ik genoeg tomaten kan scoren, belanden deze als pasta saus in de pot. Lijstjes en het ultieme recept, dat je als foodblogger nog ooit op je geweten moet hebben. Het thema van het foodblogevent juni. Ik ben eens gaan graven in de spelonken van alle berichten, die ik wereldkundig maakte in de bijna 5 jaar van Gereons Keuken Thuis. Zou ik gaan voor de babas au rhum, de kip uit Louhans (verbeterde versie) of de stoof met Trappist, die ik maakte voor een van mijn Talk and Table gasten. Het werd geen van dat alles. Voor het foodblogevent van juni zend ik het recept in van een easy salade. Een salade Baltique met wilde en gerookte zalm. Easy voor bij de BBQ en altijd hoog op de hitlijst in Gereons SeaSpot.

Nodig:

1 groot blik wilde rode zalm

1 kg vastkokende aardappels

200 g gerookte zalm

bieslook

peterselie

kleine pittige cornichons

4 el mayonaise

2 el sour cream

peper en zout

Bereiding:

Schil en kook de aardappelen gaar. Zet ze iets eerder uit dan gewoonlijk, want in de pan garen ze nog behoorlijk na. Laat de aardappels afkoelen. Snijd de augurkjes fijn. Hak de peterselie en bieslook fijn. Meng deze door de in blokjes gesneden aardappel. Open het blik zalm en laat uitlekken. Verwijder graatjes en vel en vet. meng door aardappels. Voeg de mayo en sour cream toe en roer voorzichtig. Maak het geheel op smaak met peper en zout. Roer als laatste de in reepjes gesneden gerookte zalm erdoor.

06/06/201606/06/2016

Bart’s Fish Tales

foto: cover Bart’s Fish Tales

Bart’s Fish Tales, vis voor elke dag. Een reis om de wereld in vis met als resultaat dit dikke kookboek dat op Gereons keukentafel ligt. Vanaf zijn prille jeugd is Bart van Olphen begeesterd door vis. Dat begon in tijdens de jaarlijkse vakantie naar Parijs, waar hij als jongetje geen genoeg kon krijgen van de grote plateaus met zeevruchten. Bevangen van de vissersromantiek begon hij aan een culinair avontuur. Werken bij sterrenchefs. Het was hard werken, maar Bart leerde de fijne kneepjes van het bereiden van vis. Terug in Amsterdam startte hij een viswinkel. Hij had daardoor contact met leveranciers en ervoer veel misstanden. Bart ontdekte dat er veel te roekeloos wordt omgegaan met de visstand. Er wordt veel te veel verspild. Hierdoor ontstond zijn interesse voor duurzame visserij. En zijn inzet ervoor. Want vis is te lekker om in de toekomst te gaan missen. Dat laat hij op zijn site Bart’s Fish Tales zien. Met het boek Bart’s Fish Tales wil hij laten zien hoe leuk het is om te genieten van vis en hoe we dat kunnen doen zonder vissoorten uit te laten sterven. In de voetsporen van zijn vader vertoeft fotograaf David Loftus ook graag op zee. Het is dus ook geen wonder dat Bart en hij samen op pad gingen om de mooiste ontdekkingen op visgebied te doen. Bart uit culinair oogpunt en David als fotograaf.

De heren bezochten de eilandengroep Malediven voor lijngeviste skipjack– en geelvintonijn. Eén voor één gehengeld. Voor een Mas-Roshi, een Maledivische tonijnsalade. Van de warme wateren van de Indische Oceaan naar de koele wateren voor de Canadese kust. Dat betekent kreeft, krab en coquilles. Risotto met kreeft of krabbenpoten in dragonboter. Krijg er direct zin in ondanks het matinale uur. E viva España. Spaanse wateren voor ansjovis en pijlinktvis. Vissen met de hele familie. Gebakken ansjovis met knoflook. Een koele caña of glas fino erbij. Niets aan doen. Of pijlinktvis van de plaat. India is de volgende halte van de heren. Bart vertelt over tapijtschelpen en sardines, voetgedoken. een term die Gereons Keuken Thuis nog niet kende. Voor in de curry uit Kerala.

IJsland met zijn kabeljauw, schelvis en roodbaars. Lijngevangen, met 40.000 haakjes en toch duurzaam. Stokvis met appel en rode biet en gerookte schelvis. Mooie smaken uit het hoge Noorden.Engeland wordt aangedaan, heek , sardines en makreel. In Cornwall lust iedereen weer sardines. pittig geroosterd met een tomatensalade. Hoe basic.Exotisch Gambia voor tong en octopus. Stranden vol vis, aan wal gebracht in een spektakel vol bont kleurgeweld. Als recept een tong à la meunière.Een thuis wedstrijd in Nederland, met al het moois van de Zeeuwse slikken en schorren. Verse mosselen, oesters, scheermessen, kokkels en zeewier. Zo rauw op je bord. wat een mooi stukje terroir. Bart’s Fish Tales vertelt erover.

Het boek besluit met een verhaal over wilde zalm en een bezoek aan de vismarkt, waar dan ook ter wereld. vers gevangen, vers gekocht, bereid door Bart en gefotografeerd door David. Zo eindigt de reis om de wereld in vis. Nu gevangen in een kleurrijk boek met smakelijke verhalen en dito fotografie. Geen wonder dat Bart van Olphen zegt dat vis voor elke dag is.

Bart’s Fish Tales, Bart van Olphen met tekst van Joël Broekaert en fotografie van David Loftus (ISBN 9789048825882) is een uitgave van Carrera Culinair en kost € 29,99

14/05/201614/05/2016

Mijn Griekse Keuken.

foto: Mijn Griekse Keuken

Mijn Griekse Keuken. Je kunt mij er wakker vóór en mee maken. Homemade Greek soulfood. Zoals de giagia (grootmoeder) thuis maakt, een romige moussaka, imam bayildi of skordalia. Of van alles al fresco onder de wijnbladeren met een maatje retsina. #alfresco Ik denk hier niet alleen zo over Ook restaurant eigenaresse Efgenia Karampatakis uit Genk houdt van de keuken van het land van haar grootouders, die ooit als mijnwerkers naar Belgisch Limburg kwamen. Vader Karampatakis begon een kafeneio en moeder maakte de mooiste trouwjurken. Daarnaast kookte zij ’s avonds voor de Griekse gemeenschap. Een restaurant was geboren en nog steeds is het alle dagen feest in Orestis in Genk.

Nu is er het kookboek, in vrolijke tinten. Cycladisch blauw en het sepia van oude foto’s. Vol feestelijk Grieks eten. De schrijfster Efgenia houdt wel van feestjes. Doordat haar ouders vaak druk waren met het restaurant bracht Efgenia veel tijd bij haar giagia door. Van haar leerde ze naast levenslessen veel over de keuken van Noordoost Griekenland. Waar de de deur altijd openstaat. Καλως Ηλθατε! Wees welkom! Het woord xenos betekent niet voor niets zowel vreemdeling als gast.

En als er gasten zijn moet er woorden gegeten met zijn allen aan tafel, veel en langdurig. Daar houdt de familie Karampatakis van. Voor deze gelegenheden schreef Efgenia dit boek vol zonnige recepten. Gerechtjes om te delen, zoals gebakken sprotjes, tzatziki of kipsouvlaki. De gerechten van giagia uit haar schriftjes, stevige aardse smaken. Soupa, wat is het leven zonder soep (overigens verraadt dit ook een Belgisch trekje)

Wat is een Grieks kookboek zonder een ode aan de zee? Met een stevige visserssoep, zwaardvis met pilav of mosselen saganaki. De zondagstafel met feestelijke gerechten zoals eendenborst met vijgen of kalfskroon met snijbonen. Eens wat anders dan alles van de grill. En Efgenia gaat naar buiten. Daarom is het zo’n leuk # alfresco boek. De temperaturen van afgelopen week zorgden ervoor dat Gereons Keuken Thuis vooral buiten kookte en dan staan er veel Griekse gerechten op het menu. Karampatakis geeft leuke suggesties voor snacks en salades. natuurlijk ontbreken de keftedakia niet.

Wat zoet toe, zoals een taart met sinaasappel en kaneel. Een beproefd condiment in de zoete en hartige keuken van Griekenland. En natuurlijk de alom aanwezige. Φραππε. IJskoude koffie, die je overal in Griekenland aantreft. Al dan niet met een bougatsa erbij. Het boek geeft tot slot nog tips voor zelfgemaakte cadeautjes en wat basisrecepten.Mijn Griekse Keuken, gul en gastvrij is echt zomerboek. Met makkelijk te maken recepten en prachtige sfeervolle fotografie. Een instant korte vakantie. Je doet er inspiratie mee op voor het buiten koken en leert nieuwe, andere Griekse gerechten kennen. Een echt zomerboek. Laat nu de lange #alfresco dagen aan tafel maar komen. Καλη Ορεξη! Eet smakelijk.

foto: kipsouvlaki

Mijn Griekse Keuken, gul en gastvrij, Efgenia Karampatakis (ISBN 9789401430401) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

19/04/201621/04/2016

Weet wat je Eet, Daan de Wit.

foto: weet wat je eet!

Weet wat je Eet. Regelmatig hoor ik Daan de Wit, de schrijver van dit boek, op Radio Noord Holland. Met verhalen over cholesterol als brandweer in je aderen, plantaardig of juist niet en wat vitamine K2 doet met het glazuur van je tanden? Gaat Gereons Keuken Thuis nu ook aan de healthy verhaaltjes, die je op veel hippe blogs ziet? Welnee. Ik ga mij niet mengen in het doolhof van wel en niet goed, gezond etc. Granen, pillen sappen, diëten en zelfs klei. Ben ik een beetje allergisch voor. Dat is geen nieuws. Maar nu ligt hier Weet wat je Eet op de keukentafel. Geen kookboek, maar een boek over gezond eten op basis van de oudste kennis en de nieuwste wetenschap. Een degelijke combinatie. Onderzocht en geschreven door journalist en televisieverslaggever Daan de Wit.

De Wit stelde zich allerlei vragen, deed mee aan verschillende rages op foodgebied. Maar volgens hem was het ultieme boek over gezond nog niet voorhanden. Hij ging zelf aan de slag en stelde zich de vraag via oude technieken en wetenschappelijke onderzoeken van de zogenaamde kopgroep. Dit leidde tot dit boek: Weet wat je Eet.

De schrijver start met de verklaring voor het feit dat de mens steeds dikker wordt. Waarom? Logisch, want mensen zijn biologisch geprogrammeerd voor energierijk eten. Om barre tijden mee door te komen. Een hemels genotspunt en het huidige supersizen. Heerlijk veel eten voor weinig geld. Hij geeft tips om aan deze verleidingen te ontsnappen.

Het boek besteedt aandacht aan Weston A. Price, de Indiana Jones van gezonde voeding. Hij legde de basis voor de theorie, dat mensen, die natuurlijk eten en weg blijven van geraffineerd voedsel heel gezond blijven. Of de invloed van voeding op je karakter. Hiertoe bezocht Price vele natuurvolkeren, die niet blootstaan aan moderne en toxische voeding.

Een heel leuk hoofdstuk gaat over jezelf slank eten met vettten. Met vetten? Ongezonde en gezonde vetten steken anders in elkaar dan we denken. Het zijn juist de koolhydraten, die je dik maken. Toen ik dit hoor de bij NH helpt verbaasde mij dat niet. Ganzenvet, bonen en rode wijn vormen al jaren de Franse paradox. Daan de Wit verhaalt ook over cholesterol. In tegenstelling tot eerdere berichten is cholesterol juist de brandweer in je ontstoken aderen. Zeer lezenswaardig en vertelt een ander verhaal dan tot nu toe gangbaar was.

Omega en onverzadigde vetzuren komen aan bod in “Hoe mensaardig is plantaardig?” Daan de Wit gaat in op je gebit, een levend orgaan. Hij wijdt een hoofdstuk aan natuurlijk eten, laat zich inspireren door bekende diëten en sluit af met een korte handleiding voor een gezond leven. Niets hijgerigs aan, maar gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Het leest als een trein. En daar houdt Gereons Keuken Thuis wel van. In die zin krijgt dit mooie boek een plaatsje tussen de boeken over smaak en voeding. Net dat tandje meer. Verplichte literatuur voor “gezondheids” foodbloggers. Want er zijn meer aspecten aan food dan alleen koken en recepten.

Weet wat je Eet, Daan de Wit. (ISBN 9789055949557) is een uitgave van Scriptum en kost € 24,95

Wil je vast een voorproefje van het boek of meer weten over Daan de Wit? Alle info vind je op Weet wat je Eet.

08/02/201609/02/2016

Gij zult goed eten. Mac van Dinther

foto: Gij zult goed eten.

Gij zult goed eten. Dat is natuurlijk heel belangrijk, goed en lekker eten. Maar in de veelheid van het aanbod, de verschillende meningen per doelgroep staat de etende consument vaak maar wat aan de zijlijn. Want elk predikt zijn mening over goed eten vanuit de eigen hoek of eigen parochie. Reden voor Mac van Dinther om hieraan een rubriek te wijden in de Volkskrant. En een boekje, dat hier in Gereons Keuken ligt. De schrijver poogt de lezer de weg te wijzen door middel van tien geboden. Zullen we er maar meteen mee beginnen?

De geboden: Gij zult lokaal eten. De laatste jaren ligt er veel nadruk op lokaal produceren en lokaal vermarkten van je waar. Een terecht en nobel streven. Mac van Dinther laat zien dat het allemaal niet zo makkelijk is. In logistiek opzicht en qua vervuiling. Hij bekijkt de voors en tegens van het lokale eten.

Gij zult biologisch eten. Biologisch is hot en als je beseft door dit gebod dat niet biologisch pas de norm is sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Pesticiden en kunstmest maakten schaalvergroting mogelijk in de voedselvoorziening.

Gij zult minder vlees eten. Hoe vlees van een luxeartikel een bulk artikel werd en wat eraan te doen.

Gij zult geen E nummers eten. De schrijver biedt de lezer een doosje aan gevuld met een product dat bestaat uit E621. E160a, E160d, E101, E300, E330 en E296. Wat het is? Een tomaat! Dit gebod laat zien waar de afkeer van E nummers vandaan komt en hoe onjuist dat kan uitpakken.

Gij zult meer betalen is nummer vijf. Nummer zes is Gij zult zelf koken. De mens is in zijn evolutie gesteund door de magnetronrevolutie. Hoe waar en herkenbaar om te lezen.

Net als Gij zult zelf telen. Voorheen bloemen en planten, nu gaat d city dweller voor homegrown groenten! Nummer acht: Gij zult niets weggooien. Gebod 9 Gij zult niet lijnen. De zin en onzin van het diëten

Het laatste en tiende gebod Gij zult lekker eten. Want daar draait het toch om. Om smaak. Mac van Dinther gaat op smaakjacht, naar voorkeuren. Hoe leer je je kinderen van lekker eten te houden. En smaak als social glue. Daarmee zijn de tien geboden opgesteld.

Ik vind Gij zult goed eten een informatief boek over onderwerpen waar je als consument mee te maken krijgt. Door gedegen onderzoek en door een vlotte schrijfstijl informeert de schrijver de consument over de achtergronden van het dagelijks eten. Gereons Keuken Thuis smulde ervan. Een aanrader voor foodbloggers en -lovers, die met wat meer bagage over dagelijks eten hun keuzes willen maken.

Gij zult goed eten, Mac van Dinther (ISBN 9789095966675) is een uitgave van Fontaine en kost € 14,95