Kerstrally 2024: de 40 banketten van Astérix. In Gallië is het de goede gewoonte, om na gedane arbeid of een geslaagd avontuur gezamenlijk de tafel te delen voor een heuse grande bouffe. Lekker smullen van allerlei gerechten in goed gezelschap en heel belangrijk: elkaar verhalen vertellen. Dat zonder gestoord te worden door muziek van een Gallische bard of een aandacht vragende smartphone. Dat is en was zo. In de veertig albums van Asterix komt elke keer deze Gallische gewoonte als hekkensluiter voorbij. Des te blijer was GKT, dat hij van de goedheiligman het fijne boek Astérix, les 40 banquets cadeau kreeg, waarin 40 vooraanstaande chefs hun recept voor een heus Gallisch banket delen. Want eten doe je niet alleen, dat doe je samen. Partager is het toverwoord, beter gezegd de toverdrank. Want een banket: dat maakt de Galliër echt onoverwinnelijk. En…. niet om Obelix teleur te stellen, een banket is meer dan enkel everzwijn. GKT koos voor de kerstrally een fijn recept van Gilles Goujon, chef uit de Aude.
foto: cover Astérix les 40 banquets.
RECEPT: Salade de pommes de terre à la Bitteroise van oma Lulu. GKT paste de receptuur wat aan, waar nodig, want niet iedereen heeft tijd om eieren gedurende 40 minuten op precies 62° C. te garen. Hetzelfde geldt voor de adviestemperatuur van het spekschuim uit de kidde. Deze bewerkingen laat ik aan maestro Goujon over in zijn *** restaurant in de Aude.
Nodig:
200 g gerookt spek in blokjes
6 grote aardappelen
6 eieren
2 gele uien
50 g gekonfijte trostomaatjes uit de oven. (noot: Goujon geeft in het boek geen recept hiervoor)
bundeltje bosuitjes
balsamico azijn
300 ml room
een scheutje EV olijfolie
zeezout en zwarte peper uit de molen
Voor de mayonaise:
3 eidooiers
2 el citroensap
2 tl Dijon mosterd
200 ml zonnebloemolie
1/2 tl zout (dit laat GKT afwezig)
Bereiding
Bak de blokjes spek uit en laat deze als ze bruin zijn uitlekken op wat papier. Giet het vet uit de pan, voeg de room en spekjes toe en laat het geheel 40 minuten zacht trekken. Haal hierna de spekje eruit en zet apart. Zeef de room en doe deze in een kidde. Voeg twee gaspatronen toe en probeer het roommengsel au bain marie op 62° C te houden. Kook de eieren zoals je bent gewend en laat ze schrikken in koud water. Pel ze hierna voorzichtig, om de eieren heel te houden. Zet de eieren apart. Kook de aardappelen in de schil gaar en laat afkoelen. Snijd de aardappelen in fijne blokjes. Snijd de gele uien in dunne rinegtjes. Hetzelfde doe je met de bosuitjes. Halveer de gekonfijte tomaatjes. Meng alle ingrediënten in een slakom door elkaar. Maak met de eidooiers, mosterd en citroensap een glad mengsel, giet hier straaltje voor straaltje de zonnebloemolie door totdat er een fijne mayonaise ontstaat.
Schep in een diep bord de gemengde salade en schenk hierover wat een klein beetje balsamico en olijfolie. Roer er wat zelf gemaakte mayonaise door en maak af met wat zout en een draai zwarte peper. Leg er een doorgesneden ei op. Spuit op het ei de licht lauwe spekroom uit de kidde en garneer het geheel met wat drooggedepte spekjes.
foto: Galliërs op jacht.
Een “easy does it” Gallisch recept. Niet uit het Astérix kookboek, maar uit de Morvan, het land van Vercingetorix. Je verschalkt niet elke dag een wild zwijn in het bos.
Wild zwijn? Op GKT vertelde ik over de jagers, die ik tegenkwam in de heuvels van de Maconnais. Mannen in oranje hesjes, die op zaterdag een robbertje achter de wilde zwijnen aan gaan rennen. In de hoop, als waren zij Asterix en Obelix, een wild zwijn te verschalken. Ik vroeg me direct af of Théo erbij was? Die oranje hesjes zijn er voor het geval ze elkaar per ongeluk in de bil schieten. Het is geen demonstratie. Uitstappen uit de auto voor foto’s was derhalve geen optie. Het bracht me meteen op het idee, om weer een karbonaadjes te maken met een wildsmaak. Het verschil tussen varken en zwijn is dat de laatste erop los scharrelt en veel meer dingen zoals jeneverbessen, wilde kruiden en ander natuurlijk spul eet. En…, voegde een Facebook vriendin, die voorheen in de Bourgogne woonde, eraan toe, veel meer spiermassa heeft. Dus roder vlees. Natuurlijk is het geen wild zwijn, maar niet getreurd, met kruiden en specerijen in een marinade kun je een heuse wilde stoof van varkensvlees maken. Dat leerde ik van mijn tante Doubs, juist ja, die van de soep, uit de Morvan. Lekker stevig glas rood erbij en smikkelen maar.
Nodig:
1,5 kg schouderkarbonaden
2 sjalotten
1 prei in ringen
1 winterwortel
1 tak rozemarijn geritst
2 laurierbladeren
3 tenen knoflook
genoeg rode wijn om het vlees onder te laten staan
2 cm gember
8 kruidnagels
15 gekneusde jeneverbessen
1 el Dijon mosterd
bloem
peper en zout
boter
Bereiding:
Maak een marinade van de wijn, grof zout peper, mosterd, gehakte knoflook, gember in dunne reepjes, de jeneverbessen, laurier en rozemarijnnaalden. Leg de ontbeende schouderkarbonaden in deze marinade en dek af. Laat het geheel minimaal 24 uur in de ijskast staan. Haal het vlees uit de marinade, dep het droog en haal het door de bloem met wat zout en peper. Verhit boter en bak het varkensvlees aan. Snijd ondertussen de prei, sjalot en wortel fijn. Breng in een steelpan de marinade aan de kook. Haal de karbonades uit het vet en zet apart. doe de groenten in de pan en zet ze kort aan. Blus af met de warme en gezeefde marinade. Doe de karbonaden terug en laat het geheel een uur stoven op heel zacht vuur. Bind de saus met wat beurre manié.
Serveren met fluffy aardappelpuree en geroosterde pompoen uit de oven en je banket is compleet.
foto: Museo Parc Alésia, monument voor Vercingetorix (visit Borgogne)
foto: schilderij van Emmanuel Flipo in de abdij van Valmagne.
Mindmapping in november. Nog één week en dan is deze derde herfstmaand alweer finito. Voorbijgevlogen. Ja zelfs zo rap, dat de lancering van de Beaujolais Nouveau ook aan GKT is voorbijgegaan. Zo zit je op 1 november nog op het mediterrane strand, vandaag staar ik vanuit mijn raam op een grijze en kolkende Noordzee. De wind giert om het raam. Niet getreurd, zulke meteoroligische dagen zijn uiterst geschikt om te mindmappen. Al dan niet snode plannen smedend voor de decembermaand, want in het hoofd van GKT staat er nogal wat op de rol. Voornemen één is de kerstboom. Ijs en weder dienende schaft GKT, na zeven jaar afwezigheid, een boom aan. Hoe dat gaat aflopen lees je waarschijnlijk half december, als het ding staat. Ik doe namelijk niet mee aan de trend van het plaatsen van een boom ver voordat de Sint is aangekomen in het land. Dat schijnt tegenwoordig bon ton te zijn. Kun je net zo goed al op 1 februari de paastak neerzetten, loopt het mooi in elkaar over.
Wat gaat er in december, de winter- en feestmaand dan wel gebeuren? In ieder geval besteed ik aandacht aan het heerlijke kookboekje Brabant. Als uitwijkeling uit deze provincie voor mij een feest der herkenning, want zeg nu zelf, wie is er niet groot geworden met een sjeklade bol on the go? GKT is een aflevering van de wijntour aan het assembleren, thema feestwijnen. Dus mochten jullie nog een tip hebben? Er liggen twee hele verschillende kerstkookboeken te wachten, Feest van Jeroen Meus en A very vegan Christmas van Sam Dixon. Inspiratie voor de volgende editie van Gereons Mag. In Den Haag, bij De Mesdag collectie loopt nog steeds de tentoonstelling van Rosa Bonheur. In december gaat GKT zeker tijd vrij maken, om deze te bezoeken. De in Frankrijk aangeschafte kookmagazines staren GKT aan. Eens kijken, wat voor een leuke astuces voor de feestdagen hierin staan?
Genoeg input, om de maand december door te komen en binnen de elementen buiten te trotseren. Stay tuned. GKT mindmapt nog even door.
foto: recept van Bas van Montfrans.
RECEPT
Zuurkooltaart Bas van Montfrans. Een gezellig winterrecept van Bas, een fervent lid van de Gay Cooking Club op Facebook. Proef eens zijn zuurkooltaart. Warme kost voor gure dagen.
Nodig:
500 gram zuurkool
1 ui, fijngehakt
200 gram spekjes
200 gram geraspte kaas
4 eieren
200 ml zure room
zout en peper naar smaak
1 ongebakken taartbodem
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180°C. Bak de spekjes in een koekenpan tot ze knapperig zijn. Voeg de fijngehakte ui toe en bak tot de ui zacht is. Laat de zuurkool uitlekken en druk het vocht er zoveel mogelijk uit. Meng de zuurkool met de gebakken spekjes en ui. Verdeel het zuurkoolmengsel gelijkmatig over de ongebakken taartbodem. Klop de eieren en zure room samen in een kom. Voeg zout en peper toe naar smaak. Giet het eimengsel over de zuurkool. Strooi de geraspte kaas over de bovenkant. Bak de quiche in de voorverwarmde oven gedurende ongeveer 30-35 minuten, of tot de bovenkant goudbruin en de vulling stevig is. Haal de quiche uit de oven en laat hem een paar minuten rusten voordat je hem aansnijdt. Serveer direct.
foto: albondigas met salsa brava en aioli voor de apéro.
Gereons zoutarme Keuken Thuis. Een half jaar geleden sloeg letterlijk en figuurlijk de angst mij om het hart. GKT had een week doorgebracht op een fijne afdeling van het ziekenhuis en de conclusie was niet mis. Ik kreeg een berg medicijnen mee om de pompfunctie van mijn hart te verbeteren en een hele set leefregels, zoals vochtbeperking, geen tot weinig alcohol en een zoutbeperkt dieet. De paniek sloeg toe, want hoe ga je dat in je dagelijks bestaan incorporeren? Stap maar eens een gemiddelde supermarkt binnen en kijk op de declaraties van het gemiddelde product. Alles zit bomvol zout. Ja, dat maakt het lekker! Daar is de mensheid op geconditioneerd. Nu is het zo, dat het niet om zout maar om natrium gaat. Dat is 0,4 gram per gram tafelzout. (natriumchloride) En het is de bedoeling om niet meer dan 5 à 6 gram zout per dag binnen te krijgen. Of 2 tot 2,4 gram natrium. Overigens is dat niet alleen een advies, dat voor GKT geldt, maar voor elke Nederlander. Die eet gemiddeld 9 à 10 gram zout per dag. Het rekenen kon beginnen. Horendol kon ik ervan worden. En in het begin vooral bozig.
foto: schnitzel met Antiboise.
foto: kip met kerrie/kokosmelksaus en bloemkool uit de oven.
We zijn nu een half jaar verder in Gereons zoutarme Keuken Thuis en mijn conclusie is dat het allemaal wel meevalt. Natuurlijk kan het verlangen naar een haring op de boulevard, een kipsateetje of zelfs een bitterbal buitensporige proporties aannemen. Maar dat gevoel is vaak van korte duur. GKT kwam er zelfs achter dat de moeilijkheid van zoutarm koken niet in het koken zelf zit. De warme maaltijd is een makkie. Ik kwam erachter, dat ik nooit zo zout at. Ook buiten de deur eten gaat prima, mits je bij je bestelling aangeeft, dat je zoutloos wilt eten. De rest hangt af van je “zout” management. Per dag bepalen en bekijken, hoe je de balans vindt. Nu houdt GKT van bezig zijn met getallen. Het meest vervelende aan dit dieet is de Nederlandse lunch met boterhammen en beleg. Eén snee brood bevat 0,35 g zout. Als je drie sneden eet zit je dus al op 1/5 van je dagtotaal aan zout. Dan tel ik het beleg niet mee, want vleeswaren en kaas zijn verleidelijke doch bremzoute producten. Eieren lust GKT niet en de meeste Hollandse vis, zoals haring en gestoomde makreel, is ook een no go. De adviezen van het voedingscentrum helpen ook niet mee. GKT is niet gebouwd om boterhammen met Hüttenkâse of sesampasta te eten. En….. fruit en groenten at ik sowieso al bij de lunch. En om nu zout te gaan compenseren met veel zoete troep. De lunch blijft dus een dingetje. Dat is de reden, dat ik me verheug op de aanstormende Franse voorzomerweken. In de Hexagone ontbreekt ten ene male aan die boterhammencultuur.
foto: gnocchi met polpette en courgette.
foto: een traktatie le “burgur”met sjalot en Comté
Gereons zoutarme Keuken Thuis. Het koken is zoals gezegd geen probleem. Ga eens naar de blauwe grootgrutter voor de mixen van Jonnie Boer. Zoutloos en in een handomdraai maak je lekkere gehaktballetjes of een pastagerecht. Eén van mijn favorieten is de funghi trifolati. De lol ervan is dat ik hiermee ben geslaagd een zoutarme carbonara te maken. Nee, niet met pecorino, maar met gruyère, dat minder zout bevat dan andere kazen. Kijk eens tijdens je vakantie op markten of ga voor de kruiden van de Spaanse keten Mercadona. Schaf een elektrische plancha aan en ga grillen. Werk met verse groenten, EV olijfolie, pepervarianten of de combinatie kerrie/kokosmelk voor een bloemkoolcurry. En zo kent de creativiteit geen grenzen. Ik zou er een kookboek over kunnen maken. Wie weet gaat dat eens gebeuren. Maar nu eerst de lunch nog tackelen.
foto: Zoutarme farfalle alla carbonara met extra eidooiers.
Proeven van Italië. GKT zag in en grote boekhandel in Béziers dit vuistdikke werk al een keer liggen tussen de andere boeken van François Régis Gaudry over Parijse eetaangelegenheden en Franse cuisine. Mooi verzorgde en uitgebreide kookboeken, die geen onderwerp onbesproken laten. Zo ook de Italiaanse editie, die je meeneemt op pad door de veelzijdige keuken van de Bel Paese. Geen enkel onderwerp wordt door Gaudry en zijn Italiaanse vrienden vergeten. Van de op tarwe gebaseerde oorsprong van deze keuken , via koffie, pasta en natuurlijk de maaltijden all’Italiana. Een uitgebreid thema om op GKT te bespreken, zij het dat de Italiaanse weken dit jaar maar 14 dagen duren. GKT vreest dus , dat het onmogelijk is om het hele boek met meer dan 400 pagina’s, honderden producten, emblematische recepten en hoofdrolspelers van de cucina Italiana door te worstelen en beschrijven. Een boek vol trivia, weetjes, regionale eigenaardigheden, gelardeerd met tekeningen, kaartjes en zo kenmerkend voor Gaudry en ook andere Franse culischrijvers: kleine grapjes. Kortom, alles wat de rechtgeaarde Italo-adept dient te weten over zijn/haar lievelingskeuken. En dat is nogal wat. Andiamo!
Proeven van Italië gaat kris kras door de Laars, het start met gele bladzijden vol basisinformatie over de Italiaanse keuken en eetgewoonten. Geschiedenis, meelsoorten, de uitdrukking cucina povera wordt uigelegd (tegenwoordig een veel gehoorde kreet als het om de Italiaanse keuken gaat), het keukengerei en de maaltijd. En…. natuurlijk: “ork ork ork….. spaghetti eet je als Italiaan zonder lepel!” Heb je eenmaal deze basis onder de knie, dan is het een kleine stap om alles in de cornucopia, die tegenwoordig Italië heet te gaan proeven.: koffie uit een moka van Bialetti, in de pot gehakte tomatensoorten, de co(s)toletta alla Milanese, risotto, patisserie uit Napels, hazelnoten uit Piëmonte, bittere salades, wijn, de familie spaghetti en tot slot de van oorsprong Pools/Franse babà. Zo gaat het het hele dikke boekwerk door. Een ideaal naslagwerk voor avondje culinaire Italiaanse trivia uitwisselen aan tafel, onder het genot van één van de smakelijke gerechten uit het boek.
Wat valt er nog meer te zeggen van Proeven van Italië? Nou niets of juist heel veel. François Régis Gaudry en zijn vrienden hebben wederom kosten nog moeite gespaard, om een vuistdik standaardwerk over deze intens populaire keuken te maken. Een boek, net als andere werken van deze schrijver om te verslinden. Een absolute must voor elke Italo-adept!
foto; het verhaal van macco di fave uit Zuid Italië.
RECEPT: Macco di fave uit het Zuiden van Italië. GKT koos dit recept uit de vele gerechten, die je vindt in dit kook- en leesboek. Een gerecht geworteld in de boerencultuur van het Zuiden, met drie basisingrediënten. Deze maken er een consistente puree van. Helemaal vegan te maken.
Nodig:
500 g gedroogde tuinbonen
1 gele ui
EV olijfolie, bij voorkeur intens met fruitige en kruidige tonen
1 teentje knoflook
6 of 7 kleine takjes wilde venkel
zout & peper
Bereiding:
Spoel de gedroogde bonen zonder dop af, doe ze in eengrote bak, bedek met heet water en laat ongeveer 8 uur weken. Verhit twee eetlepels olie in een braadpan (bij voorkeur van aardewerk. GKT gebruikt een cazuela*), fruit de gesnipperde ui en knoflook en voeg dan de geweekte en afgespoelde bonen toe. Laat het geheel bruin worden op een middelhoog vuur. Voeg ongeveer een halve liter heet water toe en wat zout. Dek af en laat op een laag vuur sudderen Verwijder met een schuimspaan beetje bij beetje het schuim. Roer regelmatig, om de bonen zacht te laten worden en voeg meer heet water toe als het mengsel te dik wordt. De macco is gaar na ongeveer 1 uur, wanneer de bonen zijn fijngestampt tot een grove puree. Als het gerecht gaar is, voeg je de peper en fijngehakte wilde venkel toe. Roer de macco nog een paar minuten door en serveer direct op een bord met een eetlepel EV olijfolie.
François Régis Gaudry is culinair journalist, presentator van Franse kookprogramma’s op radio en televisie en host van de in Frankrijk bekende podcast On va déguster. Meer informatie op Instagram @frgaudry
Over Bon Appétit: Wat een hoeveelheid aan diverse onderwerpen. François Régis Gaudry somt ze met behulp van zijn vrienden op. Kennis, gelardeerd met vrolijke illustraties en 250 recepten. Gebardeerd met een flinke dot humor, die je vaak ziet bij Franse culi schrijvers. (Ik denk aan Stéphane Reynaud) Bon Appétit heeft een goed thuis gevonden in mijn keukentje. Een aanwinst voor mij als foodblogger. Eruit koken, maar vooral reciteren. dat ga ik vaker doen, nadat ik dit boek heb verslonden!
Proeven van Italië, François Régis Gaudry & vrienden. (ISBN 9789401497206) is een uitgave van Lannoo en is on- en offline verkrijgbaar voor € 59,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: kabouters voor je tuin bij Tiger op het Leidseplein.
Voorjaar in GKT, lente 2024. Het lekkere weer van vandaag kondigt het al aan, het voorjaar staat in de steigers. Dat betekent, dat onze Duitse badgasten weer naar de bollen in de “Koikenhoof” kunnen gaan kijken, Op Schiphol weer kisten vol low budget toeristen landen, om Amsterdam onveilig te maken, dat terwijl het erotisch attractiepark van de burgemeester van Amsterdam nog niet eens in aanbouw is. Druk wordt het ook aan de kust met strandgangers en op de fietspaden met kekke senioren, die hun elektronische fiets hebben afgestoft voor een lentetochtje. Eigenlijk zijn dit allemaal voorbodes van de lente van 2024. Die eraan staat te komen, althans volgens de weerpersonen. Dat betekent doorpakken, ook voor GKT. Want flierefluitend is het een seizoen vol nieuwe smaken.
foto: cover Chez Bijdendijk, uitgave van Nijgh & Van Ditmar.foto: de inhooud van de foodybox Pasen van Kroon op het werk.
Wat gaat GKT allemaal doen dit voorjaar? Er is zeker een groene component, want het moet nu eens uit zijn met dat wind-, zout- en zandgestraalde balkon aan zee. De potten uit Empuriès staan al klaar om gevuld te worden met bloeiend goed. Enwie weet kan er vandaag al al fresco worden geluncht in det zonnetje. Er staan kookboeken op de rol, Chez Bijdendijk, de nieuwe boreling van Joris Bijdendijk, die je in 70 recepten leert koken à la française. Mooie klassiekers in een Parijse setting in dit blauwe kookboek.
foto: cover De Mosterd van Meus.
foto: cover Proeven van Italië, uitgave van Lannoo
De mosterd van Meus, daar kijkt GKT naar uit. Jeroen ging voor de VRT op pad en verzamelde dagelijkse kost recepten van over de hele wereld. Een dikke pil over de Italiaanse keuken, Proven van Italië van François Régis Gaudry. Ik zag dit lijvige boek, althans de Franse versie al liggen bij Cultura in Béziers Het nodigt GKT meteen uit om eens een Italiaans rondje te maken op GKT.
foto: de keuken van Avenue, dank aan Joan de Vries.
foto: rosé bio van domaine Castan in Cazouls les Béziers.
GKT gaat aan de slag met een recept uit het Avenue retro boek, geschreven door grand culi lady Wina Born. Eén van de leden van de Facebook groep Gay cooking club stuurde dit op. GKT gaat zich verder verdiepen in de zoutarme keuken. De wijntour ziet het licht in mei. Een beeldblog met gedronken en geproefde wijnen. Catalaanse bouillon voor fidéua uit de foodybox Pasen. Daar moet GKT nog achteraan. Inspiratie opdoen in de keuken van Joan Roca. GKT kocht in Girona het leuke kookboek La cuina de meva mare. Dit vormt de bais van zijn succesvolle restauarant El Celler de Can Roca, waar overigens in het centrum van Girona een leuke dependance zit, NORMAL. Er zijn asperges van Limburgese telers, die deze week op de deurmat ploften.
foto: apsergetijd, de box van het Nederlands aspergecentrum est arrivé.
foto: soep zonder zout!
Tot slot kijkt GKT alvast vooruit naar de Occitaanse voorzomer. Aan de slag dus….met het voorjaar in GKT. Fijn weekend! Geniet van het lenteweer.
foto: paneren maar die karbo’s.
RECEPT: chuletas Madrileñas.
Karbonaadjes a la Madrileña, chuletas de cerdo in een krokant korstje. Zouden de Habsburgers hierop patent hebben? Immers ook in Wenen en Milaan wordt er wat af gepaneerd en niet alleen karbonades, maar ook schnitzels, scaloppine of escalopes. In Spanje meestal gemaakt van varkensvlees of speenvarken. Bij een slager in Oud West koop ik regelmatig speenvarkenkarbonaadjes, met een lekkere dikke rand spek eraan. Voor op de BBQ, of in de grillpan. Of om te paneren op één van de hierboven beschreven methodes, daar wil ik vanaf zijn. Vandaag chuletas, karbonaadjes a la Madrileña. Ik meng door de bloem een flinke snuif pimentón de la Vera en een mix van ajo & pejeril van de Mercadona, lekker pittig en rokerig. Geen zout nodig dus. Serveer de chuletas met een witte bonen- en tomatensalade. We drinken er een jong rood uit Valdepeñas bij.
foto: chuletas in d epan
Nodig:
4 schouder- of speenvarkenkarbonades zonder bot
1 ei, losgeklopt
2 el bloem
2 tl pimentón de la Vera
2 tl ajo & pejeril van Mercadona
zout en peper, naar smaak en behoefte
paneermeel
olie om te bakken
gehakte peterselie ter garnering
2 tenen knoflook gehakt
Bereiding:
Meng 2 eetlepels bloem, 1 theelepel pimenton, knoflook peterseliepoeder, eventueel peper en zout op een bord door elkaar en haal de karbonades erdoor. Klop het ei los en haal het vlees erdoor. Paneer de chuletas. Verhit olie in een pan en bak de karbonades om en om aan. Hak de peterselie en knoflook fijn. Haal het vlees uit de pan en giet de overtollige olie weg. Fruit kort een theelepel pimentón de la Vera, peterselie en knoflook aan en garneer de karbonaadjes hiermee. Serveer de chuletas direct met deze garnituur.
Gereons Mag, de herfsteditie 2023. Het is herfst en er staat veel op de rol op GKT, die nu nog in Occitaanse sferen verkeert. Midden tussen de wijngaarden van de Languedoc, las GKT de wijnverhalen van Onno Kleyn. Ik verheug me al op de nieuwe tentoonstelling in het Van Gogh Museum. Wat is Frankrijk zonder een apéro,? Voor deze editie van Gereons Mag ging ik aan de slag met hapjes voor je uitgebreide borrel. Herfst in de Corbières met een recept voor varkenswangen van chef Gilles Goujon. Roberto’s in het Amsterdamse Hilton viert zijn dertigste verjaardag met leuke activiteiten najaar. Een eyecatcher was een boek over duurzamer omgaan met je resources. Iets wat je veel ziet hier in de dorpen op het Franse platteland. Overal zie voor huizen en in schuren rommel, die nog altijd van pas kan komen. GKT vind dat wel inspirerend. Want als ik de berg zie, die hier dagelijks de deur verlaat als vuilnis. Eke Mariën en Annemieke Coopmans maakten een mooi nieuw boek Van aardappel tot zeewier, over de kunst van plantaardig koken. De foodybox van Kroon op het Werk arriveerde, zij het een dagje later. Deze editie van Gereons Mag sluit af met en gejodeerd Bretons recept uit het nieuwe boek van Anouck en Joris Delanghe, de uitbaters van B&B la maison blanche aux volets bleus.
foto: Van Gogh aan de Seine.
Van Gogh aan de Seine. Asnières is een plaats net buiten Parijs aan de Seine. Tot ongeveer 1850 was het een idyllische groene voorstad waar de Parijzenaars graag hun vrije tijd doorbrachten. Dat veranderde in de tweede helft van de 19de eeuw door de industrialisatie. De omgeving van Asnières veranderde. Het veranderende landschap en de goede bereikbaarheid per trein vanuit Parijs was een magneet voor vijf ambitieuze kunstenaars, Van Gogh, Seurat, Signac, Bernard en Angrand. Aan de oevers van de rivier schilderden zij de veranderende omgeving. Al doende ontwikkelden zij ook ook nieuwe kleur- en schildertechnieken. Asnières werd een belangrijke factor voor de ontwikkeling van deze vijf kunstenaars.
Het Van Gogh Museum in Amsterdam sluit het jubileumjaar af met de tentoonstelling Van Gogh aan de Seine. Een unieke tentoonstelling, die laat zien hoe Van Gogh en anderen hun artistiek ontwikkeling te danken hebben aan het gebied rondom Asnières en de veranderende oevers van de Seine. De tentoonstelling wordt georganiseerd samen met The Art Institute of Chicago en is te zien van 13 oktober 2023 tot en met 14 januari 2024.
Van aardappel tot zeewier.Van aardappel tot zeewier. De kunst van lekker koken is schrijvers Annemarie Coopman en Eke Mariën wel toevertrouwd. In hun Kookkantoor creëren de (levens)partners lekkere gerechten en recepten, mooie boeken en andere foodcontent. Doel van de twee is maximale smaak uit de beste ingrediënten te halen, door kennis van de juiste bereidingstechnieken. GKT volgde eens een vegan workshop van Eke, waarin hij liet zien, dat plantaardig koken helemaal geen laffe toestand is. Ook tijdens de presentatie van Het Keukenlab schuwde het Kookkantoor het experiment niet. Lees meer.
Van aardappel tot zeewier is een uitgave van Bertram + de Leeuw
foto: Paolo’s place.
foto: bloemkoolcurry van Pascale.
Recept uit Chez Pascale. Sommige klassiekers worden hip als je ze wat pimpt. De kurkuma geeft dit gerecht een diepgele kleur en een warme smaak. Het is één van mijn favoriete kruiden in de keuken, zegt Pascale Naessens over de bloemkoolcurry met kippengehaktballetjes uit haat nieuwste boek Chez Pascale. Hier lees je meer.
RECEPT voor 2 personen.
Nodig:
300 g kippengehakt
200 g bloemkool in roosjes
200 verse spinazie
250 ml kokosmelk
1 ui gesnipperd
koriander gehakt
3 el kerriepoeder
1 tl kurkuma voor de kleur
boter om te bakken
olijfolie
25 g gehakte pinda’s
peper & zout
Bereiding:
Hak de koriander fijn. Meng de helft van het kerriepoeder en de koriander door het kippengehakt en maak op smaak met peper en zout. Rol met natte handen kleine balletjes van het gehaktmengsel. Bak de gehaktballetjes bruin in hete boter. Giet in een ander pan een scheutje olijfolie en fruit de gesnipperde ui aan tot deze glazig, maar niet bruin is. Snijd de bloemkool in kleine roosjes en roerbak deze kort, zo’n 5 minuten, mee. Giet de kokosmelk in de pan en voeg de rest van het kerriepoeder en de kurkuma toe. Laat het geheel sudderen tot de bloemkool gaar is. Voeg de spinazie als laatste toe en laat deze slinken. Schep de curry in diepe borden en leg de balletjes erin. Garneer het gerecht met gehakte pinda’s.
Chez Pascale is een uitgave van Lannoo.
foto: een suggestie uit Cuisine et Vins de France.
Astuces voor je herfstapéro. Organiseer eens een apéro dinatoire bij je thuis. Dat is wat anders dan borrelen, want in Frankrijk betekent dat een avondvullend programma met drankjes, hapjes en veel gezelligheid. Meestal brengen de gasten iets te eten mee of zorgen voor de wijn. De tafel is gedekt met glazen, bordjes en servetjes, de hapjes staan klaar. Voor GKT was dit een mooie manier van inburgeren in ons dorp. Met een fijn gezelschap van Franse vrienden en expat buurtgenoten.
Tomates cérises au caramel de sésame.
Was 150 g tomaatjes en rits ze van het takje af. Rooster in een droge pan 100 g sesamzaadjes en laat deze afkoelen in een diep bord. Verhit in een steelpan 20 cl honing en 100 g suiker totdat er een fijne karamel ontstaat. Haal de pan van het vuur en haal, geprikt aan een stokje één voor é’n de tomaatjes door de warme karamel en daarna door de sesamzaadjes.
Cake au chorizo et olives noires.
Verwarm de oven voor op 180° Celcius. Klop 6 eieren en 300 gram bloem met een zakje gist door elkaar. Voeg 10 cl room en tachtig gram gesmolten boter toe. Roer het cakebeslag goed door. Voeg in stukjes gesneden chorizo en fijngehakte zwarte olijven toe. Roer nogmaals goed door, maak op smaak met zwarte peper en zout. Stort het geheel in een beboterde cakevorm. Bak de cake af in circa 35 minuten. Laat de cake afkoelen en serveer in dunne plakken.
Brick de chèvre au lard.
Rol een stukje geitenkaas in een plakje pancetta. Leg het geheel op een vel Tunesisch brickdeeg. Giet er een lepel honing over en wat geritste tijm. Vouw het brickdeeg in een driehoekje dicht. Herhaal dit tot je het gewenste aantal hapjes hebt. Verwarm de oven voor op 180 ° C. en bak de brickdeeg met geitenkaas en pancetta in ongeveer 15 minuten af.
foto: c’est le temps de l’apéro.
foto: cover Wijn van Kleyn.
Wijn van Kleyn het begint allemaal in de Auvergne. In de tijd, dat op tafel in Frankrijk nog grote flessen wit en rood op tafel stonden tijdens de dagelijkse déjeuner. Voor bij het ménu du jour,, jet plastic doppen. Die zie je niet zoveel meer. Er wordt tegenwoordig minder gedronken en veelal is in Frankrijk de doppenfles vervangen door une caraffe d’eau. En wijn uit de BIB, bag in box, dat op tafel komt in een klein karafje van 25 cl. In ieder geval zette Onno zijn eerste stappen op wijngebied tijdens die reis naar de Auvergne. Later in Amsterdam, toen het virus zich had genesteld in zijn aderen, kookte hij een coq au vin in een rijke Bourgogne uit Vosne Romanée. Dat zou je heden ten dage niet meer in je hoofd halen. Lees meer
Wijn van Kleyn is een uitgave van Nijgh Cuisine.
foto: bomen vol olijven in ons dorp.
Herfst in de Corbières Varkenswangen met olijven uit de Languedoc. Gilles Goujon (Bourges 1961) is de eigenaar en chef een hotel en restaurant in Fontjouconde, 33 kilometer ten westen van Narbonne, in het hart van de Corbières. Het heet Auberge du Vieux Puits. Goujon belandde al jong in de horeca. In 1978 werd hij al de “meillieur apprenti” van Frankrijk en stages en werkervaring bij verscheidene gerenommeerde Michelin zaken volgenden. Op zijn 31e kocht hij Auberge du Vieux Puits en ging aan de slag. Het leverde hem in 1997 zijn eerste Michelinster op, gevolgd door nummer twee in 2001, in het jaar,dat hij de auberge uitbreidde met hotelaccommodatie. De bekroning kwam in 2010, toen dit adres getooid werd met 3 Michelinsterren en sindsdien is het restaurant van Gilles Goujon niet meer weg te denken in de Aude.
Auberge du Vieux Puits, 5 Avenue St Victor, 11360 Fontjouconde (Aude)
RECEPT: GKT kwam op het spoor van een recept voor varkenswangen met Lucques olijven, de lokale groene variant. Gilles Goujon kookt het in het groot met zeker 12 varkenswangen. Voor Gereons Mag paste ik de hoeveelheden en receptuur iets aan.
Nodig:
6 varkenswangen met been
75 g wortel in blokjes
75 g selderij in blokjes
2 rode uien in ringetjes
olijfolie
75 g geplette Lucques olijven
500 g tomaten in blokjes
4 tenen knoflook
½ l witte wijn
½ l kalfsfond
2 laurierblaadjes, takjes tijm en rozemarijn als bouquet garni
peper en zout
Bereiding:
Bestrooi de varkenswangen met peper en zout. Verhit de olie en braad de wangen ome en om aan, to ze mooi bruin zijn. Haal het vlees eruit en zet afgedekt apart. Voeg de uienringen, knoflook en groenten toe en bak deze kort aan aan. Wanneer je klaar bent met het fruiten van de groenten voeg je de groene olijven toe en de tomaten toe. Bak kort aan op hoog vuur Blus het geheel af met de wijn en voeg de warme fond en bouquet garni toe Kook het geheel iets in en voeg de varkenswangen toe. Doe het deksel op de pan en zet deze in een voorverwarmede oven van 100 graden. Laat de stoofpan daarin 2 uur staan. Kijk bij tijd en wijle naar de garing en roer. Serveer de wangen met de jus en brood.
Wijntip: rode Corbières.
foto: feest bij Roberto’s in Amsterdam.
Een stukje Italië in Amsterdam: restaurant Roberto’s viert 30ste verjaardag. Aan de Amsterdamse Apollolaan vind je het Italiaanse restaurant Roberto’s, dat zijn 30-jarig bestaan viert. Dat doen ze door middel van een ode aan de pure cucina Italiana, geïnspireerd op de Italiaanse spaghettiwestern Il buono, il brutto & il cattivo van Sergio Leone. De komende tijd neemt het team van Roberto’s de gasten mee op reis door langs de parel van de Italiaanse keuken, een schatkamer vol verrassingen, al dan niet in een modern jasje.
“Puur en lekker! Doordat gastronomie wordt beïnvloed door culturele veranderingen en trends, kunnen gerechten hun authenticiteit verliezen. Bij Roberto’s streven wij er juist naar om de traditionele waarden die de Italiaanse keuken zo uniek maken, te bewaren. Gastronomie is wie we waren, wie we zijn en wie we zullen zijn. Dat maakt Roberto’s al 30 jaar succesvol”
Culinaire reis door Italië. Roberto’s verwent de komende maanden zijn gasten op een avontuurlijke manier. De reis begint in oktober in Garfagnana, Midden-Italië. Chef-kok Aurelio Barattini van het eeuwenoude restaurant Antica Locanda di Sesto neemt je mee in de keuken van zijn regio en deelt zijn stoere gerechten. Van half november tot eind december staat Roberto’s in het teken van de beste wijnen van de wijnfamilie Dogliani uit Piëmonte.. Wijn om te drinken bij typisch Piëmontese gerechten waarin natuurlijk de tartufo bianco (witte truffel) een hoofdrol speelt. Dat wordt smullen in het Amsterdamse Hilton.
Kijk voor het volledige programma op de site van Roberto’s
foto: cover 365 tips voor een groenere wereld.
Tips om groener te leven. GKT schrikt soms weleens van al zijn afval, het vele watergebruik en het niet duurzaam zijn van zijn keukentje. In het Occitaanse dorp zie je vaak voor huizen allerlei “afgedankte” dingen staan, bakken vol troep, die wij in Nederland allang naar het vuilnis hadden verwezen. Zo anders is dat hier, de lokale biologische bloemenkweker kan oude potjes altijd gebruiken. De kattendame van het dorp weet wel raad met oud beddengoed. Vide greniers en brocantes zijn in elk dorp doodgewoon en altijd vindt iemand daar wel iets van zijn of haar gading. Zo wordt er ongemerkt heel wat gerecycled en duurzaam hergebruikt door de bewoners. Een ander onderwerp in deze streek is water. Er heerst al sinds de winter droogte en veel regen valt er ook nu (nog) niet in de herfst. De plaatselijke rivier staat droog en iedereen wordt gemaand spaarzaam om te gaan met water. Een Franse vriendin met een chambre d’hôtes vraagt haar gasten om het eerst koude water tijden het open van de douchekraan op te vangen in een emmer. Daarmee kunnen dan weer de planten worden water gegeven. Meer hier.
365 tips voor een groenere wereld is een uitgave van GoodCook.
foto: Côté OUEST besteedt aandacht aan de gerechten van Joris & Anouck.
Bretagne Iodé. De Vlamingen Anouck en Joris Delanghe streken neer in een Bretons dorp in de Morbihan, waar zij nu al heel wat jaren B&B la maison blanche aux volets bleus runnen. Op Gereons Keuken Thuis was regelmatig al iets te lezen over hun avonturen. Naast de Bretonse is de Baskische keuken ook favoriet bij het koppel. In hun nieuwe boek Tapas & Pintxos de Bretagne mengen zij deze twee keukens, die als overeenkomst het jodiumrijke zout uit de zee hebben. Een hommage aan terre en mer met recepten uit het Zuiden en Armorica.
Tapas & Pintxos de Bretagne is een uitgave van Snoek.
RECEPT: pintxos van geroosterde brioche met sardine en ingelegde komkommer. Gereons Keuken Thuis las dit recept in het magazine Côté OUEST en gaf er een eigen draai aan.
Nodig:
½ brioche brood in dunne plakken.
1 komkommer zonder zaadlijsten in blokjes
2 blikjes sardines uitgelekt
1 citroen uitgeperst
zout & peper
dille
1 klein potje crème fraiche
Piment d’Espelette
Bereiding:
Snijd het brioche brood in mooie dunne lange repen en rooster het om en om op de plancha. Snijd de komkommer in blikjes en zet deze een half uur part, bestrooid met zout in een zeef, die je boeven een kom plaatst. Pers de citroen uit. Laat de sardines uitlekken en verwijder de graatjes. Maak van de sardines mooie reepjes. Meng een paar lepels crème fraiche met wat zout en piment d’Espelette en besmeer hiermee de briocheplakken. Meng door de uitgelekte komkommer wat dille en citroensap en beleg elke canapé met de komkommer. Tot slot leg je op elk plakje een reepje van de sardines. Garneer met een dun takje dille.
foto: de foodybox van Kroon op het Werk. Met lila aubergines.
Daar was ie weer, een dagje later dan gepland. De herfsteditie van de foodybox van Kroon op het werk. De special reporter van GKT in Zandvoort ging er direct mee aan de slag. Overleg volgde en een recept is bedacht. Met de lila aubergines, die minder bitter zijn, doordat ze minder pitjes bevatten. Een foodybox met een Hollands tintje. Marne mosterd, Opperdoezer ronde, Old Amsterdam en drie soorten pepernoot. Het Franse tintje vind je in de produits van Bonne Maman De potjes van dit confiture merk gooit GKT nooit weg, want gerecycled fleuren zij de Occitaanse keuken op. Tot slot wafels van Céréal. De lila aubergine van Nederlandse teelt is uiterst geschikt voor een Zuid Franse klassieker. Caviar d’aubergine au lila!
RECEPT. Caviar d’aubergine
Nodig:
3 lila aubergines
6 teentjes knoflook
2 takjes rozemarijn
2 el olijfolie
1 uitje gesnipperd
zeezout en zwarte peper
dressing van 1 el rode wijnazijn, 3 el olijfolie, peper en zout.
2 tl Provençaalse kruiden
1/2 pakje boter
bieslook
zwarte olijven zonder pit
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 200° C. Snijd de aubergines in de lengte doormidden. Bestrooi de delen met wat zeezout. Laat de aubergines een kwartiertje staan. dep ze daarna droog met papier. Maak een ruitpatroon in het vruchtvlees. Snijd de teentjes knoflook in stukjes en doe deze tussen de inkepingen. Doe hetzelfde met de naalden van de rozemarijn. Voeg zout en peper toe en schenk er wat olijfolie overheen. Wikkel de aubergines in aluminiumfolie en bak ze 45 tot 50 minuten in de oven tot het vruchtvlees helemaal zacht is. Haal de pakketjes uit de oven en laat iets afkoelen. Hak het vruchtvlees van de aubergines, de knoflooktenen en rozemarijn fijn en doe in een kom. Laat de caviar d’aubergine afkoelen in de ijskast. Snipper een uitje en meng dit door de caviar d’aubergine, Maak een dressing van azijn, olijfolie, Provençaalse kruiden, peper en zout en roer deze door de pasta.
Hak de bieslook fijn en roer deze samen met een el grof zeezout door een half pakje zachte boter. Serveer de caviar d’aubergine op vers stokbrood met de boter en olijven.
foto: nazomeren Nina Parker in St. Tropez.
Het kookboek Nina St. Tropez met meer lekkere ideeën voor je apéro! “Elke keer als wij de grote rotonde van de D98 oprijden, met in het midden de grote Géant Casino, vertel ik het zelfde verhaal. Over de indrukken als kind. We waren er bijna, geen slaapplek meer te krijgen in het stadje. Dus dan maar tussen de wijnranken bij de boer. (met alleen een wasbak) Mijn broertje claimde de tent voor zichzelf, Ik werd voor twee weken verbannen naar de achterbank van de auto. Maar dat mocht de pret niet drukken. We waren in Saint Tropez. Dat was de eerste keer zo’n 45 jaar geleden. Sindsdien ben ik er regelmatig terug geweest in elk jaargetijde. En ik ben nog steeds fan van het stadje en de omgeving.” Lees meer
Nina Saint Tropez is een uitgave van Karakter uitgevers.
foto: David Charles Terry en zijn man schilderij, hangend op de bank.
Gastbloggers gezocht!!!! Wees geen couch potato, maar schrijf eens een gastblog voor GKT of een bijdrage voor de volgende editie van Gereons Mag. Ik ben altijd benieuwd naar jullie verhalen, recepten of trouvailles.
De volgende editie van Gereons Mag verschijnt half december en staat in het teken van de eindejaarsfeesten! GKT is benieuwd naar jullie input!
foto: De Dam in kersttooi.
Noot: De herfsteditie 2023 van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Van Gogh Museum Amsterdam Lannoo,, Kroon op het Werk, Pascale Naessens , Annemarie Coopman & Eke Mariën, Bertram & de Leeuw, Trudie Dütting, Cuisine et Vins de France, Onno Kleyn, Nijgh Cuisine, Roberto’s, Hilton Amsterdam. Joris & Anouck Delanghe, Gilles Goujon, Intermarché, David Charles Terry, Côté OUEST, GoodCook, Snoek uitgevers, Paolo Sacca, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: in geitenmelk bereide Hollandse aardappel met gerookte forelkuit.
Signature Dishes. Een boek met vijftig bekende chef koks, die hun geheime recept verklappen. Geheim kun je het dan ook niet meer noemen, maar wie weet hebben sommigen nog een ander geheimpje in de pantry liggen. Any way in Gereons Keuken Thuis ligt een mooi vormgegeven boek, waarin Amélie, The Foodalist, Vincent op zoek gaat naar de absolute signature dish van de chefs, die in haar kaartenbak zitten. Laten we beginnen, met wat een signature dish is. Het is het vlaggenschip, een mooi opgemaakt bord, een geweldig gerecht of het product van de creativiteit van gerenommeerde chefs. In deze context maakte Massimo Bottura eens het boek Brood is GOUD, waarbij hij veel gerenommeerde chefs uitnodigde iets met (oud) brood te maken. Paul Bocuse werd wereldberoemd met zijn soep met truffel in een bladerdeegkorst. Deze stond regelmatig op het menu bij mijn ouders. In zijn restaurant OAK defragmenteerde Marcelo Ballarin de Ceasar Salad, nog steeds een show’s topper op zijn kaart. Maar ik wijd uit. Een signature dish is natuurlijk het gerecht waarin de je de maítre herkent en Vincent gaat ermee aan de slag in dit boek. Het ontrafelen van culinaire geneugten en de geheimen van chefs is een tweede natuur van de schrijfster. Eerder besprak ik al het boek van Amélie Vincent, waarin zij 150 restaurants wereldwijd bezocht en deze tipt als plek, waar je ooit moet hebben gegeten. Try before you die, 150 Restaurants,
foto: Zeeuwse mosselen van Sergio Hermans.
GKT schreef hierover: “Het nieuwe boek van influencer en tastehunter The Foodalist alias de in Brussel woonachtige Amélie Vincent. Juriste van opleiding -wat ruilen toch veel juristen hun carrière in voor een foodbestaan- , maar tegenwoordig baasje van haar eigen bureau, dat gespecialiseerd is in wereldwijde gastronomie, mensen en culturen. Vincent heeft zich altijd aangetrokken gevoeld door mensen. Als kind wilde ze verpleegster of sociaal werkster worden. Eigenlijk is ze dat uiteindelijk geworden als The Foodalist. Behalve dat zij in haar dagelijks bestaan niet te maken krijgt met patiënten of cliënten, maar wereldwijd de vinger aan de pols houdt in restaurants en bij chefs. Met het boek 150 Restaurants, you need to visit before you die wil ze een hommage brengen aan al die fijne en leuke mensen, die zij ontmoette all over the world. Ik noem het een privilege,”
foto: Mexicaanse smaken van Jorge Vallejo uit Distrito Federal.
Voor het kookboek Signature Dishes interviewde Amélie Vincent 50 chefs over hun emblematische gerecht. Wat is typisch voor hun keuken? Wat betekent het gerecht voor hun? Zou je je geheim willen verklappen? Ook komt het geboorteproces van een signature dish aan bod. Het vinden van inspiratie, de liefde voor eten. En natuurlijk het uiteindelijke resultaat. Een boek, dat is bedoeld om te lezen en uit te koken. Wie weet inspireert het je, om zelf een signature dish te maken? Inspiratie genoeg van Bilbao tot Sydney en van de Faeröer eilanden tot Antwerpen. Zo komt de liefde van Sergio Herman voor Zeeuwse waar aan bod. Mexicaanse smaken met avocado en kruidenchips van Jorge Vallejo uit Mexico City. Een Australische kok, die gefermenteerde Hollandse aardappels pocheert in geitenmelk en combineert met gerookte forelkuit. Allemaal lekkere en spannende experimenten van deze chefkoks.
foto: tastehunter Amélie Vincent.
Signature Dishes van Amélie Vincent is een stijlvol gemaakt kookboek, dat je meeneemt in de wereld van The Foodalist en de keukens van 50 topchefs, die niet schroomden hun perfecte en geheime signature dish te delen met de schrijfster. Gereons Keuken Thuis plaatst deze keer geen recept, want anders is het niet geheim meer. Ik raad je aan Signature Dishes zelf te lezen en zo zelf deze gerechten te ontrafelen.
foto: cover Siganture dishes.
Signature Dishes, 50 chefs share their secret recipe. Amélie, The Foodalist, Vincent. (ISBN 9789401488303 ) is een Engelstalige uitgave van Lannoo en is te koop voor € 55,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Ansjovis, kleine vis met een groot verhaal. Je kunt het je anno 2023 niet voorstellen, maar in het tegenwoordig zoete water van het IJsselmeer wemelde het zo’n honderd jaar geleden van de haring en ansjovis. Er werd driftig op gevist door de vissers uit de Zuiderzeestadjes. Het was het vet op de botten. De Afsluitdijk en verzoeting van het water maakte een einde aan deze paaigronden, waar het voor deze kleine reizende vis goed toeven was. De ansjovis, zo schrijft Petra Possel, bekend van Radio Mangiare, is een aparte snuiter in het vissenbestand. Zeer gevoelig voor klimatologische veranderingen en een fijnproever in zijn dieet. Daarnaast kun je deze kleine vis een Olympisch kampioen lange afstand zwemmen noemen, want het diertje reist wat af. Reden voor de schrijfster van dit leuke vakantieboek om deze kleine rakker door Europa te gaan volgen. Het verhaal begint in Harderwijk, geboorteplaats van Possel en destijds centrum van de vismeelindustrie, op wiens fundamenten later het Dolfinarium zou ontstaan. Via Hoorn en godsvruchtig en belastingplichtig Spakenburg, bezoekt de schrijfster haar oude woonbuurt in Amsterdam, waar zij verhaalt over de kwestie Broodje Martino. Op naar het buitenland, Bretagne, Pyrenées Orientales en Catalunya. GKT gaat niet alle details vermelden bij deze plekken, want het is juist fijn om in dit boekje meegenomen te worden langs de vele gedaanten en verhalen van het fenomeen ansjovis. Zoals het verhaal van Gerhardus (toevallig mijn doopnaam, maar dat terzijde) Bloem, de Baskische ansjoviszouter. In Malaga heten ansjovisjes boquerones, nog steeds een gerecht waar je mij voor wakker kunt maken. Jeugdsentiment. Petra legt uit waarom zelfs de voetbalspelers deze erenaam dragen. Italië komt aan bod en dan mogen de alici van Cetara niet ontbreken. De reis eindigt in het Brabantse Bergen op Zoom, waar weervissers nog steeds ansjovis uit het water van de Oosterschelde halen, zij het duur betaald.
Ansjovis, kleine vis, groot verhaal is een ode aan deze kleine trekvis, die overal in Europa was te vinden. GKT kijkt nu met hele andere ogen naar deze vis bij het eten van boquerones in Roses of pissaladière in een Occitaanse badplaats. Een fijn zomerboek om mee op reis te nemen en van te smullen.
Ansjovis, kleine vis, groot verhaal. Petra Possel. (ISBN 9789465811750) is uitgegeven door PODIUM en is te koop voor € 22,99
RECEPT: pissaladière van bladerdeeg met vijgen en ansjovis.
Pissaladière is van oorsprong een uientaart met ansjovis uit Nice. Wij maken hem nu van bladerdeeg belegd met vijgen en ansjovis. We drinken er koele rosé uit de Provence bij.
Nodig 4 personen:
4 plakken bladerdeeg 4 verse vijgen 3 rode uien in ringen 8 ansjovisfilets 3 el olijfolie 1 el balsamicoazijn peper tijmblaadjes 1 tl suiker
Bereiding:
Rol de plakken bladerdeeg uit op een bakplaat bekleed met bakpapier. Bak het bladerdeeg krokant in ongeveer 20 minuten op 180 ° Celsius. Verhit 2 el olie en fruit hierin de in ringen gesneden rode ui. Blus af met wat balsamicoazijn en voeg de suiker toe. Laat de uien licht karamelliseren. Dep de ansjovisfilets droog. Als ze te zout zijn leg ze dan even in wat melk. Snijd de vijgen in partjes. Bestrijk het bladerdeeg met het uienmengsel, leg hierop de ansjovis en de stukken vijg. Bestrijk de rand met wat olijfolie. Strooi wat tijmblaadjes erover heen en plaats het geheel nog 10 minuten in de hete oven. Maak af met wat verse zwarte peper.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Crème du Barry a la Catalana. Het is zaterdag in 40. GKT is druk in de weer, om alle indrukken en inspiratie te categoriseren voor toekomstige recepten en verhalen, want het was me het weekje wel. De week begon met een wandeling door de wijngaarden rond Cazouls lès Béziers, georganiseerd door Cathy van de aldaar gevestigde gîte Les Yuccas. Over haar gîte en chambre d’hôte was al vaker iets te lezen op GKT. We sloten deze wandeling af met een frisse duik in haar net gevulde zwembad, waarvan de temperatuur 20 graden was. Prima te doen voor ons Nederlanders uit het hoge Noorden Voor Fransen is het te koud.! Woensdagavond werden we door Nederlandse dorpsgenoten hier in 40 verwend met een heerlijk diner in hun fijne knalroze huis. Gastvrouw Asjha schrijft heerlijke verhalen over leven in Frankrijk en Ed is een bijzondere kok. Op het menu stonden gevulde en gebakken sardines, waarbij een fijn glas rosé werd gedronken. Als pièce de résistance was er er seiche à la Sètoise met couscous. Gestoofde pijlinktvis in een pittige mediterrane saus, Een fijn glas wit uit de Languedoc complementeerde het geheel. Na de kaasgang een een glas witte moelleux was het tijd voor de notentaart van de markt hier in 40. Een bijzondere avond om de week in tweeën delen. Op Hemelvaartsdag stapten we in de auto om naar het hoger gelegen Minerve te rijden, een Kathaars dorp met een verdrietige geschiedenis, want in 1210 werden alle inwoners vermoord door de katholieke furie. Ondanks deze vreselijke geschiedenis is de omgeving en het dorp een plaatje, want Minerve ligt als een adelaarsnest in de canyon vaan de rivier de Cesse. Een fijne plek om telkens terug te keren. Ook in de speciale theesalon annex boekenzaak, waar GKT regelmatig boeken en rare ansichtkaarten koopt. La Rayonnante stond vrijdag op het programma voor een foodtour. Perpinya, de Catalaanse stad van Zuid Frankrijk heeft een temperamentvol karakter. Alles aan deze stad is net iets Iberischer dan andere steden in Occitanië. Dat merk je aan de sfeer op straat, de Catalaanse vlaggen en de joie de vivre van de inwoners. En niet te vergeten: het eten! Het inspireerde mij tot onderstaand recept. GKT geeft aan een eerder in mijn kook- en leesboek verschenen crème du Barry een Catalaanse draai. Erbij een glaasje muskaatwijn uit het nabijgelegen Rivesaltes en het weekend kan beginnen. Bon Profit!
Nodig:
4 plakken rauwe ham
250 g aardappels
500 g bloemkoolroosjes
4 dl melk
1 l water
pimentón de la Vera
zwarte peper
zout
30 g boter
olijfolie
1 eidooier
Bereiding:
Kook de bloemkool en aardappels gaar in een liter heet water. Laat het geheel dertig minuten doorkoken. Giet af maar bewaar wat kookvocht. Pureer de bloemkool en aardappels met een staafmixer. Breng op smaak met peper en zout. Doe de crème terug in een pan en voeg de melk toe. Breng op nieuw aan de kook. Voeg de boter in blokjes en pimentón toe. Als de soep te dik wordt kun je nog wat kookvocht toevoegen. Maak op smaak met wat zout en zwarte peper. Leg de plakken Serrano ham op bakpapier en rooster kort in een hete oven. Laat de crème iets afkoelen en klop de eidooier erdoor. Serveer direct in diepe borden met de geroosterde ham en een scheut olijfolie als garnering.
foto: een Don Papa rum cocktail van The Bastard met Filipino food
Culiperslunch 2023, impressies. Woensdag 5 april, de jaarlijkse aftrap van het voorjaar op culinair, vineus en kookboekgebied. GKT bezocht op deze zonnige dag de jaarlijkse culiperslunch, georganiseerd door Pitch PR. Een evenement, waarbij het leuk is iedereen na lange tijd weer terug te zien en te proeven van alle noviteiten, die op de verschillende kookeilanden in de Kookfabriek worden aangeboden. Een mooie aangelegenheid, om e snuffelen in nieuwe kookboeken en kennis te maken met alle nieuwe types, die bij de diverse bedrijven zijn komen werken. Want er zit veel verandering in de lucht, merkte ik vandaag. In die zin verveelt GKT zich nooit tijdens dit evenement.
foto: Ambachtelijke kaas van Fort Amsterdam.
foto: zomerse Mouton Cadet rosé.
Wat viel er zoal te beleven? Dit wordt geen sluitende opsomming, maar indrukken, die ik aan de diverse eilanden opdeed. Er was de vegan visboer, all the way from Urk, die in samenwerking met een aantal leveranciers vegan visvervangers maakt, naar zeggen zonder toegevoegde hulpstoffen. Saillant detail was, dat de aanwezige promoter van dit product zelf de Visscher heet. Dat terzijde. Via plate it van Style de Vie, een range van hulpjes in de keuken, waarmee iedere thuis-chef mooie creaties maakt, belandde GKT bij Mouton Cadet bio rosé. Affineur Kaasfort Amsterdam presenteerde een mooie selectie van ambachtelijke Nederlandse kazen. Bij Pelckmans uitgeverijen proefde GKT een spannend gerecht van TV chef Wim Ballieu. Het zal niet lang meer duren, voordat zijn gerechten ook ons koude kikkerland gaan veroveren. Don Papa Rum, van de Filipijnen schotelde in samenwerking met The Bastard een rum-cocktail voor met gerechten uit de Filipino keuken. dat smaakte opperbest. Net als de fleurige pochet van dit rum-merk, die mij ten deel viel. Ik proefde concessieloos plant based food van Rival, gepresenteerd door Arno van Holy Kauw Company. GKT ging in gesprek met schrijfster Meta van den Boomen over haar boek Wijn in de Lage Landen. Een mooie nieuwe uitgave van Terra.
foto: In rum gemarineerde zalm.
foto: het wijnboek Wijn van de Lage Landen.
Culiperslunch 2023. Het was wederom een fijne (her)kennismaking deze middag in Duivendrecht. Vol leuke verhalen en lekkere smaken. En met de goed gevulde goodiebag keerde GKT weer Noordzee-waarts. Dank aan Robert & Harriët Verhoeven en het team van Pitch PR voor deze gezellige bijeenkomst. Tot de volgende keer!
foto: unboxing de goodiebag.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
