Op pad in Euskal Herria.

foto: Je kunt veel kanten op in Baskenland.

Op pad in Euskal Herria. De streken Béarn en Pays Basque vormen samen het departement Pyrénées Atlantiques. Zij zijn het kleine zusje van het gebied Euzkadi en Navarra, dat aan de andere kant van de grens in Spanje ligt. maar desondanks cultureel onlosmaklijk verbonden. De samenvoeging van deze streken in een provincie maakte een einde aan de discussies over welke baret superieur was, de rode Baskische of de zwarte uit Béarn. Een streek vol contrasten, vande hoge toppen van de Pyrenées tot de blauwe Atlantische Oceaan. Traditionele cultuur en mondaine badplaatsen zoals Biarritz. Onlangs mocht GKT wat Baskische cultuur gaan snuiven.

foto: De berg Rhune in het avondlicht.

Frans Baskenland, in het meest zuidwestelijke puntje van Frankrijk. Een gebied met een eeuwenoude taal, Euskara en gebruiken, zoals pelota. Béarn, het land van sappige groene weiden, transhumance en herders. Beide gebieden hebben een hele eigen keuken. In Baskenland domineert vis, vers uit de golf van Biskaje, ham gedroogd uit de Adour vallei en pepers, de piment d’Espelette, vastgebonden te drogen gehangen aan de balkons van de wit/rode Baskische huizen. Surf en turf. Béarn met zijn kazen als Tomme, gerookte of verse forel uit de koude bergrivieren, kastanjes, kool en omeletten. Stevige kost voor de winters hoog in de bergen. En alles wordt weggespoeld met cider of Baskische wijn. De Béarnaise saus komt helaas niet in het verhaal voor. Dat is een uitvinding van een kok in een voorstad van Parijs. Pyrénées Atlantiques synoniem voor verse smaken en pittige Baskische gerechten.

foto: De haven van Donibane Lohizune.

Vanuit het gehuurde verblijf had GKT een machtig uitzicht op de Rhune, een top, die boven beide zijden van Baskenland uitsteekt, in een voor GKT opmerkelijk groene setting. Heel anders dan de droge Midi. Temidden van dat groen ligt de havenstad Saint Jean de Luz, in het Baskisch Donibane Lohizune genaamd. Dit staat op alle wegwijzers. Het is een leuk vermaak, om iets te breien van deze voor mij onbekende taal. Een boekje over Baskisch voor dummies was direct gekocht. Oefenen maar! Saint Jean ligt in een mooie baai, met een prachtig zandstrand. Het werd al in de zeventiende eeuw bekend door het grootse huwelijk van de Zonnekoning met een Spaanse prinses. Saint Jean de Luz telt talloze mooie (design)winkels, restaurants en hotels. Een prima plek om een paar dagen te verblijven, te wandelen of fietsen langs de getijdenrivier en de markt vol Baskische producten te bezoeken, zoals de alom aanwezige ham, pepers uit Espelette en kazen. Veelal van bio herkomst, want daar hecht men in dit gebied veel waarde aan.

foto: Pepers uit Espelette.
foto: Baskische producten.

Recept voor Piperade.

Nodig:

100 g gekookte ham

3 el olijfolie

3 grote uien in ringen

3 grote groene paprika’s

1 kg tomaten

4 tenen knoflook

8 eieren

peper en zout

gehakte peterselie.

Bereiding:

Snijd de ham in kleine blokjes en bak deze kort in een el olijfolie. Voeg de uienringen toe en laat deze langzaam mee smoren met de deksel op de pan. Roer regelmatig. Was de paprika’s, haal de zaadjes eruit en snijd in dunne ringen. Verhit wat olie in een andere pan en bak de paprikaringen langzaam om en om. Voeg als de uien gaar zijn de groene paprika’s en gepelde tomaten zonder zaadlijsten in blokjes toe. Hak de knoflook fijn en voeg toe. Maak het geheel op smaak met zout en peper. Klop de eieren met een vork en giet bij de piperade. Het gerecht is klaar als de eieren gestold zijn. Haal de piperade uit de pan en serveer direct met wat gehakte peterselie.

foto: De baai van Biarritz.
foto: Biarritz.
video: Biarritz op een zonnige zaterdag.

Biarritz was stopover nummer twee. De koningin der Franse badsteden. Voordat keizerin Eugénie haar oog op dit voormalige walvisvaarders dorp liet vallen was er niets. De keizerin bouwde een prachtig onderkomen direct aan het strand, tegenwoordig een hotel. De Parijse beau monde volgde en gaf Biarritz de allure, die je nog steeds aantreft. Biarritz tooit zich graag met de bijnaam ville impériale. BCBG*, gemengd met surfers en expat millennials. Dat geeft een speciale buzz.  Maar heeft ook navenante gevolgen voor de prijzen van onroerend goed, getuige de verkoopadvertenties in de etalages van makelaars.

Poulet à la Basquaise.

Nodig:

1 grote kip
2 zoete uien
5 tenen knoflook
3 rode paprika’s
1 dl olijfolie
2 blikken gepelde tomaten
1 laurierblad
1/2 tl tijm
2 tl pimenton (gerookte Spaanse paprikapoeder)
peper en zout
1 glas witte wijn

Bereiding:

Verdeel hele kip in gelijke stukken ( poten, vleugels en borst). Snijd de uien in ringen en de paprika’s in stukken. Hak de knoflook fijn. Bestrooi de kippenbouten met peper en zout.
Verhit wat olijfolie in de pan en bak hierin de kip mooi bruin rondom. Haal de kip uit de pan. Giet het braad vet weg. Doe nieuwe olie in de pan en bak zachtjes de ui, paprika en knoflook aan. Voeg de pimenton toe en bak deze even aan voor de rokerige smaak. Blus af met witte wijn en voeg tomaten, tijm en laurierblad toe. Breng aan de kook. Leg de kip in deze saus en laat het geheel een uur sudderen. Breng nadien op smaak met wat peper en zout.
Serveer de kip met gekookte rijst.

foto: Zeebaars met piperade.
foto: Kleurrijk Baiona.

Baiona. Verrassend leuke stad, Bayonne aan de Adour, Baskenland met een vleugje Gascogne. Alsof GKT nog niet genoeg taalverwarring had, voegen de borden een derde taal toe, Gascoons. Bayonne toonde zich kleurrijk en gezellig onder de herfstzon. GKT had dit niet verwacht, een prima alternatief voor die andere Baskische stad Donostia. Op de zaterdag van bezoek was er een belangrijke rugby match tegen Clermont Ferrand. Zorgde ervoor dat de hele stad in een festieve mood was. Zo anders dan voetbalwedstrijden. De supporters van beide ploegen verzamelen zich rond de centrale markthallen voor een bordje oesters en een glas wijn. En natuurlijk verse ham. Dat is in Bayonne ook zo tijdens haar feria in augustus, wanneer in de arena de courses Landaises plaatsvinden. Een totaal andere invulling dan de feria in Béziers. En dan de chocolade voor de zoetekauwen. In het verleden was deze stad een belangrijke cacaohaven. Tot slot is lunchen in één van de gezellige restaurants is ook geen straf. Bayonne barst van de convivialité op de Sud Ouest manier.

foto: View vanuit Pau.

Pyrenées Atlantiques is een heerlijk département om een paar dagen te verblijven, of het nu is voor sport- en strandgenoegens of om je onder te dompelen in de geneugten van het Baskische land. Door de vele indrukken is GKT niet toegekomen aan de Spaanse zijde, maar die bewaren we voor een volgende keer. Volgende etappe: Pau en Lourdes.

foto: Piquillos met stokvis, deze gaat GKT eens maken voor de kersteditie van Gereons Mag.

Op pad in Euskal Herria. Ongi Ettori, welkom!

* BCBG: betekent bon chic bon genre, OSM in het Nederlands.

Zomerse foodparade op zaterdag.

Zomerse foodparade op zaterdag. Het is weekend, de weergoden laten het aan zee vandaag een beetje afweten. Maar niet getreurd, een mooie reden, om mijn laptop eens af te stoffen en eens aan de slag te gaan met mijn blog. Want GKT verkeerde de laatste weken in de luie modus, ook wat keukenactiviteit betreft. Dat heeft niet zozeer met de zomer te maken, maar met het fenomeen, dat ik “uitgekookt en afgeblogd” noem. Geen prikkels in de keuken, die GKT aan het werk zetten, noch uitdagingen in de tijdens het boodschappen doen, om eens wat anders te proberen. Noem het een zomers dolce far niente. Daarnaast ben ik in deze vier weken op Nederlandse bodem erachter gekomen, dat een zoutarm en daarom creatief dieet veel onderzoek en werk vraagt. Even kant en klaar kopen of wat bestellen zit er helaas niet in bij geen zin in te koken. Tevens moet je het niet hebben van de supermarkt. Veel processed food, Producten staan stijf van zout, suiker en vet. Groenten missen smaak. Ik lees regelmatig van mensen, die in hetzelfde leefregelschema zitten, dat zij met de moed der wanhoop koken. GKT merkte deze zomer tijdens de alfresco weken, dat er een nieuwe draai moest worden gevonden. Hoe balanceer je de maaltijden? Een methode voor mij is te duiken in mijn fotoarchief. GKT heeft in de meer dan 18 jaar bloggen heel wat foto’s gemaakt van wat er uit de keuken kwam. Zo ook deze zomer. Vandaag een kleine fotoparade.

foto: Een frisse salade met tonijn en feta, erbij een campagnarde met aioli.
foto: Zomerse velouté van broccoli & courgette.
foto: Bifteki van mager rundergehakt gevuld met feta.
foto: Een alfresco easy does it paella met zoutloze paella kruiden van Euroma.
foto: Confit de canard met persillade.
foto: Kikkererwtensalade met chorizo. voor bij de BBQ.
foto: Zomernoodles Litteul Siam met kip en een wokgroenten zakje Thais van de blauwe grootgrutter. (komt in de najaarseditie van Gereons Mag terug.
foto: Choriatiki, Griekse salade. Zonder olijven vanwege hoge zoutgehalte.
foto: Pittige stoofschotel van kalfsvlees uit de Javastraat met crème fraiche en rijst.
foto: Alfresco au sud salade.
foto: Kipfilet à la Provençale.

For the love of lemons.

For the love of lemons. Het is zomer in GKT en op de keukentafel ligt een kookboek met een vrolijke kaft. Het gaat over de liefde van Letitia Clark voor citroenen. Van die leuke gele vruchten, die je overal voor kunt gebruiken. De liefde van Clark voor de citroen en Italiaanse keuken zit diep. Als kind al was ze gebiologeerd door de plastic knijpflesjes met Italiaans citroensap. Later maakte zij tijdens een baantje in een restaurant kennis met het echte werk, een mooie Italiaanse citroen. Sindsdien zijn deze vrucht en de schrijfster met elkaar verbonden en hoe kon het ook anders: ze schreef een boek over de gele rakker. Italiaanse recepten, hartig en zoet, met een vleugje citroen.

foto: Cover For the love of lemons.

For the love of lemons geeft je een kijkje in het leven van Letitia Clark op Sardinië en de haar liefde voor het eiland. In haar nieuwe boek laat ze op speelse wijze de zomer proeven, daarbij geholpen door de citroen. Logischerwijs heeft ze zoals iedereen in het Zuiden een citroenboom, waaraan het hele jaar deze vruchten groeien. GKT kent het verschijnsel in de Midi. Er zijn altijd citroen voorhanden en ik kan je vertellen, dat een versgeplukte citroen een groot verschil maakt, qua smaak en geur. Eigen teelt van een boompje in GKT is tot op heden echter geen succes gebleken. Maar ik blijf het proberen.

De recepten. Letitia Clark vertelt over de geschiedenis, het fysieke aspect en de gebruiksmogelijkheden van de citroen. Van schil tot sap en zelfs het blad kun je gebruiken, om je gerechten een zomerse touch te geven. Van in citroen gemarineerde olijven, burrata met citroenige lentegroenten tot fijne pastagerechten, zoals romige citroenlinguine. Of varkenballetjes met citroen en venkel. Prima recepten voor de alfresco zomer. Verder gaat het met de mogelijkheden om de bladeren van de citroen te gebruiken. Als pakketje of als smaakmaker. Wrijf een citroenbladeren in Zuid Europa door je handen en je merkt meteen de geur. Overigens is dat met verwilderde venkel langs de weg ook zo. Vul met beide ingrediënten eens een zeebaars of andere vis voor je deze in de oven schuift.

Zoete citroenen. Het mag bekend zijn, dat citroen en zoetigheden een mooi team vormen. GKT eet graag een tartelette citron méringuée. Clark geeft in haar boek recepten voor cookies, smeuïge citroencake of een echte ciambellone, een feestelijke Sardijnse cintroentulband. For the love of lemons, je kunt nog veel meer over zeggen over dit kookboek, maar the proof of the pudding is deze vrucht te ruiken en te proeven. Kook ermee, net als Clark en je haalt instant zomerse geuren op je bord,

For the love of lemons. Letititia Clark. (ISBN 9789023017479) is een uitgave van BECHT en is te koop voor € 29,99

A propos: Laat voor 10 september a.s. een reactie achter onder deze blogpost en wie weet win jij een exemplaar van dit zomerse boek!!!!

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Easy does it fun food.

foto: Een pan keftedakia, altijd handig voor een apéro met vrienden en de dag erop heb je een easy does it maaltijd. Door het gebruik van kaneel en oregano kun je het zout achterwege laten.

Easy does it fun food. De dagelijkse maaltijd moet makkelijk zijn zonder naar bremzoute producten te grijpen uit de supermarkt. Dat is de uitdaging waar GKT dagelijks voor staat, ook hier in het Franse land. Want als GKT voor de etalage staat van een traiteur, de foodafdeling van een grande surface zoals de Hyper U in Agde bezoekt, loopt het water hem letterlijk in de mond. Wat een keuze aan heerlijke k&k gerechten, maar zoals gezegd vol met zout. En dat is nu letterlijk al anderhalf jaar un fruit defendu. Maar je heb niet zin om altijd lang in de keuken te staan. Inmiddels is GKT daardoor al redelijk behept met het bereiden easy does it zoutluw eten. Vers bien cuit stokbrood erbij. Dat wordt hier op het dorp namelijk tweemaal daags gebakken. (Nee niet afgebakken) Soms een glas lokale wijn. Makkelijker kan niet. Een korte fotoblog.

foto: Mijn makkelijke ensalada catalana, met magnetron krieltjes, tomaatjes augurkjes en komkommer. Voor de smaak een touch van espgnole kruiden uit de lijn van Ducros.
foto: Een easy does it Griekse kikkererwtensalade met feta en Grikese olijven. Deze eet GKt zelf met mate.
foto: Kip met courgette, ui en paprika. Prima easy does it gerecht voor een balansdag.
foto: Er wordt door GKT ook no waste gekookte zoals deze ensalada mexicana met mais, tonijn, komkommer en cayennepeper.
foto: Sautée de porc à la Balinaise. Easy does it met gember, knoflook een schutje sojasaus en een lepeltje sambal. Erbij komkommer en wat witte rijst.
foto: Velouté van GKT, dat rijmt. Altijd makkelijk om een pan courgettesoep te hebben voor een apéro, met wat crème fraiche en zoutarme gebakken spekjes voor de krokante noot.
foto: Een salade van veldsla, tomaat, rode paprika en gebakken kip met geitenkaas bolletjes. (in Nederland zijn deze te koop van Bettine)
foto: GKT is dol op coquilettes, Franse macaroni. Ik maakte eem makkelijk eenpansgercht met chorizo, kikkererwten, pimenton de la Vera en mais.
Foto: K&K charolais steak haché uit de Franse supermarkt met courgette en een uitje. Glas rood uit Corbiëres erbij. Easy does it.

Brabant kookboek!

foto: cover Kookboek van Brabant.

Brabant kookboek! In Gereons Keuken Thuis ligt een rood “buukske” Het ontbrak nog in mijn kookboekenhoek. Een kookboek, dat recepten verzamelt uit de “gezelligste” provincie van ons land. (vinden dat niet alle provincies dat?) Brabant. Andréa Janssen dook in de niet altijd zo gezellige geschiedenis van culinair Brabant, waar zeker na de deling van 1648 en de industrialisering in de 19e eeuw het niet altijd feest was op tafel. Dat gold zeker voor het gebied, dat wij tegenwoordig Noord Brabant noemen. Een gebied, dat veel water had in het westen en noorden en onvruchtbare zandgronden met heide in het oosten en tegen de Belgische grens. Een gebied waar de centrale regering in Den Haag maar weinig aandacht aan besteedde, volgens Janssen. Het leven was hard. De boerenbevolking bestond voor een groot gedeelte uit keuterboeren met grote gezinnen, die leefden van hun gemengde bedrijf. Kijk eens naar de verweerde koppen van de Aardappeleters, die Van Gogh zo treffend neerzette. Tot en met de twintigste eeuw leefde de Brabander vooral in dorpen. De steden waren niet doorgegroeid sinds de Spaanse tijd en werden bevolkt door middenstand en een kleine (adellijke) toplaag. Vanaf de 19e eeuw veranderde de samenleving. Door de wol- en vleesverwerkingsindustrie onstonden industrieplaatsen zoals Tilburg en Oss. West Brabant werd een grote suikerproducent. Tot slot vestigde de Bommelse familie Philips zich in Eindhoven, wat weer een hele andere instroom aan bewoners vanuit heel Nederland veroorzaakte. Met plezier gaat de schrijfster op zoek naar al dan niet verloren gerechten. Wat aten en eten de Brabanders?

foto: de Sint Janskathedraal in ‘s-Hertogenbosch

Worstenbroodjes, Bossche bollen en zult. Deze gerechten schieten meteen te binnen bij GKT als het over Brabant gaat. Met Bossche bollen ben ik zelf opgegroeid, net zoals worstenbroodjes. En zult? Een product, waar je overigens geen recept van aantreft in het boek, is een all time guilty pleasure van GKT. Kookboek van Brabant begint met soep. Een niet geheel onlogische keuze, want dit is een goede maagvuller in grote gezinnen. Dat betekent palingsoep in het waterrijke westen en noorden van Brabant. Visserij was er volop, zowel in de rivieren als zeearemen. Vis was een goedkoop en niet onbelangrijk voedingsmiddel in de katholieke provincie. Nog steeds wordt er bij Bergen op Zoom gevist naar ansjovis. In het boekje staan ook veel aardappel- en bonen gerechten, destijds een belangrijke bron van eiwit en koolhydraten. Denk aan blote billetjes in het gras, een stamppot van snij- en witte bonen. Zeker in de winter als groente uit de Weckpot. Ook kwam er pap op tafel, zoals de bekende Begijnenrijst uit Breda.

foto: Carnavalsmaandag in Oeteldonk, een dorp in het moeras.

Carnaval, het feest van het jaar. Dan ligt drie dagen lang in de steden en dorpen het openbare leven stil. Het feest voor de katholieke vastenperiode. GKTheeft hier fijne herinneringen aan. Bijvoorbeeld de bekende nonnevotten van bakker Sonnemans in Sint Oedenrode. Echt een baksel voor de carnavalstijd. Over bakken gesproken: Andrea Janssen vermeld een recept voor Bossche Koek, een traditionele koek, die al werd gebakken in de tijd van schilder Jeroen Bosch. Bijna was deze lekkernij verloren gegaan in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Maar gelukkig weer nieuw leven ingeblazen. De Bossche bol wordt genoemd, een van oorsprong Haagse soes, die aan zijn honderdjarige zegetocht begon door onder andere bakkerij De Groot aan de Stationsweg in Den Bosch. Wie is er niet groot mee geworden. En wat ook Brabants is: de eierkoek! Landelijke furore kreeg deze naar mijn beleving wat droge koek door Sonja Bakker, de dieetdiva.

foto: Een Vlaamse schuur in de Meierij.

Andere hoogtijdagen worden gevierd met o.a. worstenbroodjes (na de nachtmis met Kerst), balkenbrij met bruine suiker bij een boterham of een uitgebreide Brabantse koffietafel. De laatste zie je nog regelmatig na communies of begrafenissen. Kookboek van Brabant is een leuk geschreven boekje, zeker voor Brabantse uitwijkelingen zoals GKT. Met voor mij ook nieuwe recepten. Ik mis de recepten voor zure zult en Bossche beuling, waarvan ik vrees, dat ze niet meer zo tot de hedendaagse smaak behoren. Het “buukske” krijgt een (ere) plek in mijn kookboekenhoek tussen het Bossche koekkookboek, Puntneuzen en Kersenpitten en het Bossche bollenboek.

Kookboek van Brabant. Andréa Janssen (ISBN 9789492821270) is een uitgave van Het Zwarte Schaap en is te koop voor € 17,95.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Over Andréa Janssen: Wat leuk dat je even op mijn site langskomt. Ik ben Andréa en ik woon in het Zuiden van Nederland, in de buurt van Oss. Mijn passie is koken en eten. En dat begon al toen ik heel klein was. Want ik hou van lekker eten en voor de meeste wereldkeukens kun je me ’s nachts wakker maken (en dat zegt heel wat). En de recepten op mijn blog zijn precies gemaakt zoals ik graag eten klaarmaak: snel, lekker én makkelijk te maken zijn! En het liefst met een leuke twist. Met de recepten die je op deze site terugvind, maak je gerechten waar iedereen blij van wordt. Elke dag en elk moment. Of het nu een lekkere verse maaltijd met je gezin is, een dinertje met familie of een feestje met lekkere hapjes. En waarom niet allemaal tegelijkertijd? (Janssen op haar site)

2025 kickstart.

foto: de eerste zon van 2025 op het strand van Zandvoort.

2025 kickstart. Het nieuwe jaar is bijna een week oud. GKT maakt nooit goede voornemens, omdat die toch na een paar dagen sneuvelen. En gezien de leefregels vanwege hartfalen hoef ik ook geen feestkilo’s weg te werken. Laat dat nu een voordeel van het nadeel zijn. Dus geen extra sportdieet, dry january of andere voornemens. Waarom dan een 2025 kickstart? Eind 2024 heb ik besloten te stoppen met Gereons Eatery & Winery als bedrijf. Dat betekent, dat Ik stop met het geven van wijnproeverijen, het hosten van kookworkshops en andere activiteiten. GKT gaat in 2025 zijn vleugels uitslaan. Met wat weet ik nog niet, dat blijft nog even een verrassing, ook voor mijzelf. Stilzitten ga ik in ieder geval niet, want op eet- en drink gebied, kunst- en cultuurzaken of andere leuke dingen, die op het pad van GKT komen, valt nog genoeg te beleven en te beschrijven. Gereons Eatery & Winery mag dan uit de lucht zijn, op mijn blog blijf ik konde doen van hetgeen GKT dagelijks tegenkomt. Te beginnen dit jaar met culinair leesvoer, een groene editie van Gereons Mag in februari, een boekje met Brabants eten, de wijntour krijgt een nieuw thema en nog te beleven Occitaanse avonturen. Tot slot wordt dee pagina van Anatole Circonflexe afgestoft. Voorlopig genoeg voor een 2025 kickstart lijkt mij.

foto: beer Bruneau ging op de eerste dag van het jaar al voortvarend aan de slag.

RECEPT: cromesquis au Chaource. Kaasballetjes met kaas uit de Aube.

Nodig:

450 g/ 500 g kaas uit Chaource

1 kleine appel

3 middelgrote eieren

80 g fijn paneermeel

80 g fijngemalen sesamzaadjes

50 g boter

5 cl marc de Champagne

80 g gezeefde bloem

pan met hete frituurolie

Bereiding:

Snijd de korst van de Chaource en prak met een vork de kaas fijn in een kom. Snijd de appel in dunne plakjes, verhit de boter en bak de appelschijfjes kort aan. Flambeer de gebruinde appel met de marc de Champagne. Doe de kaas en appels in een keukenmachine en draai het geheel tot een niet te fijne massa. Laat de massa afkoelen in de ijskast. Draai er hierna balletjes van. Pak 4 diepe borden en vul deze met de eieren, de bloem, paneermeel en fijne sesamzaadjes. Kluts de de eieren met een vork. Wentel de balletjes door de gezeefde bloem, daarna door het geklutste ei en als laatste door het sesampoeder. Zet even apart. Haal vlak voor het frituren de balletjes nogmaals door het ei en daarna door het paneermeel. Verhit de frituurolie tot 180 graden en bak de cromesquis in 2 à 3 minuten bruin. Laat uitlekken op papier en serveer direct met een salade en uiencompote.

foto: cromesquis au Chaource in Troyes.

Kerstrally 2024: de 40 banketten van Astérix.

foto: een goede Gallische gewoonte, le banquet.

Kerstrally 2024: de 40 banketten van Astérix. In Gallië is het de goede gewoonte, om na gedane arbeid of een geslaagd avontuur gezamenlijk de tafel te delen voor een heuse grande bouffe. Lekker smullen van allerlei gerechten in goed gezelschap en heel belangrijk: elkaar verhalen vertellen. Dat zonder gestoord te worden door muziek van een Gallische bard of een aandacht vragende smartphone. Dat is en was zo. In de veertig albums van Asterix komt elke keer deze Gallische gewoonte als hekkensluiter voorbij. Des te blijer was GKT, dat hij van de goedheiligman het fijne boek Astérix, les 40 banquets cadeau kreeg, waarin 40 vooraanstaande chefs hun recept voor een heus Gallisch banket delen. Want eten doe je niet alleen, dat doe je samen. Partager is het toverwoord, beter gezegd de toverdrank. Want een banket: dat maakt de Galliër echt onoverwinnelijk. En…. niet om Obelix teleur te stellen, een banket is meer dan enkel everzwijn. GKT koos voor de kerstrally een fijn recept van Gilles Goujon, chef uit de Aude.

foto: cover Astérix les 40 banquets.

RECEPT: Salade de pommes de terre à la Bitteroise van oma Lulu. GKT paste de receptuur wat aan, waar nodig, want niet iedereen heeft tijd om eieren gedurende 40 minuten op precies 62° C. te garen. Hetzelfde geldt voor de adviestemperatuur van het spekschuim uit de kidde. Deze bewerkingen laat ik aan maestro Goujon over in zijn *** restaurant in de Aude.

Nodig:

200 g gerookt spek in blokjes

6 grote aardappelen

6 eieren

2 gele uien

50 g gekonfijte trostomaatjes uit de oven. (noot: Goujon geeft in het boek geen recept hiervoor)

bundeltje bosuitjes

balsamico azijn

300 ml room

een scheutje EV olijfolie

zeezout en zwarte peper uit de molen

Voor de mayonaise:

3 eidooiers

2 el citroensap

2 tl Dijon mosterd

200 ml zonnebloemolie

1/2 tl zout (dit laat GKT afwezig)

Bereiding

Bak de blokjes spek uit en laat deze als ze bruin zijn uitlekken op wat papier. Giet het vet uit de pan, voeg de room en spekjes toe en laat het geheel 40 minuten zacht trekken. Haal hierna de spekje eruit en zet apart. Zeef de room en doe deze in een kidde. Voeg twee gaspatronen toe en probeer het roommengsel au bain marie op 62° C te houden. Kook de eieren zoals je bent gewend en laat ze schrikken in koud water. Pel ze hierna voorzichtig, om de eieren heel te houden. Zet de eieren apart. Kook de aardappelen in de schil gaar en laat afkoelen. Snijd de aardappelen in fijne blokjes. Snijd de gele uien in dunne rinegtjes. Hetzelfde doe je met de bosuitjes. Halveer de gekonfijte tomaatjes. Meng alle ingrediënten in een slakom door elkaar. Maak met de eidooiers, mosterd en citroensap een glad mengsel, giet hier straaltje voor straaltje de zonnebloemolie door totdat er een fijne mayonaise ontstaat.

Schep in een diep bord de gemengde salade en schenk hierover wat een klein beetje balsamico en olijfolie. Roer er wat zelf gemaakte mayonaise door en maak af met wat zout en een draai zwarte peper. Leg er een doorgesneden ei op. Spuit op het ei de licht lauwe spekroom uit de kidde en garneer het geheel met wat drooggedepte spekjes.

foto: Galliërs op jacht.

Een “easy does it” Gallisch recept. Niet uit het Astérix kookboek, maar uit de Morvan, het land van Vercingetorix. Je verschalkt niet elke dag een wild zwijn in het bos.

Wild zwijn?  Op GKT vertelde ik over de jagers, die ik tegenkwam in de heuvels van de Maconnais. Mannen in oranje hesjes, die op zaterdag een robbertje achter de wilde zwijnen aan gaan rennen. In de hoop, als waren zij Asterix en Obelix, een wild zwijn te verschalken. Ik vroeg me direct af of Théo erbij was? Die oranje hesjes zijn er voor het geval ze elkaar per ongeluk in de bil schieten. Het is geen demonstratie. Uitstappen uit de auto voor foto’s was derhalve geen optie. Het bracht me meteen op het idee, om weer een karbonaadjes te maken met een wildsmaak. Het verschil tussen varken en zwijn is dat de laatste erop los scharrelt en veel meer dingen zoals jeneverbessen, wilde kruiden en ander natuurlijk spul eet. En…, voegde een Facebook vriendin, die voorheen in de Bourgogne woonde, eraan toe, veel meer spiermassa heeft. Dus roder vlees. Natuurlijk is het geen wild zwijn, maar niet getreurd, met kruiden en specerijen in een marinade kun je een heuse wilde stoof van varkensvlees maken. Dat leerde ik van mijn tante Doubs, juist ja, die van de soep, uit de Morvan. Lekker stevig glas rood erbij en smikkelen maar.

Nodig:

1,5 kg schouderkarbonaden

2 sjalotten

1 prei in ringen

1 winterwortel

1 tak rozemarijn geritst

2 laurierbladeren

3 tenen knoflook

genoeg rode wijn om het vlees onder te laten staan

2 cm gember

8 kruidnagels

15 gekneusde jeneverbessen

1 el Dijon mosterd

bloem

peper en zout

boter

Bereiding:

Maak een marinade van de wijn, grof zout peper, mosterd, gehakte knoflook, gember in dunne reepjes, de jeneverbessen, laurier en rozemarijnnaalden. Leg de ontbeende schouderkarbonaden in deze marinade en dek af. Laat het geheel minimaal 24 uur in de ijskast staan. Haal het vlees uit de marinade, dep het droog en haal het door de bloem met wat zout en peper. Verhit boter en bak het varkensvlees aan. Snijd ondertussen de prei, sjalot en wortel fijn. Breng in een steelpan de marinade aan de kook. Haal de karbonades uit het vet en zet apart. doe de groenten in de pan en zet ze kort aan. Blus af met de warme en gezeefde marinade. Doe de karbonaden terug en laat het geheel een uur stoven op heel zacht vuur. Bind de saus met wat beurre manié.

Serveren met fluffy aardappelpuree en geroosterde pompoen uit de oven en je banket is compleet.

foto: Museo Parc Alésia, monument voor Vercingetorix (visit Borgogne)

Mindmapping in november.

foto: schilderij van Emmanuel Flipo in de abdij van Valmagne.

Mindmapping in november. Nog één week en dan is deze derde herfstmaand alweer finito. Voorbijgevlogen. Ja zelfs zo rap, dat de lancering van de Beaujolais Nouveau ook aan GKT is voorbijgegaan. Zo zit je op 1 november nog op het mediterrane strand, vandaag staar ik vanuit mijn raam op een grijze en kolkende Noordzee. De wind giert om het raam. Niet getreurd, zulke meteoroligische dagen zijn uiterst geschikt om te mindmappen. Al dan niet snode plannen smedend voor de decembermaand, want in het hoofd van GKT staat er nogal wat op de rol. Voornemen één is de kerstboom. Ijs en weder dienende schaft GKT, na zeven jaar afwezigheid, een boom aan. Hoe dat gaat aflopen lees je waarschijnlijk half december, als het ding staat. Ik doe namelijk niet mee aan de trend van het plaatsen van een boom ver voordat de Sint is aangekomen in het land. Dat schijnt tegenwoordig bon ton te zijn. Kun je net zo goed al op 1 februari de paastak neerzetten, loopt het mooi in elkaar over.

Wat gaat er in december, de winter- en feestmaand dan wel gebeuren? In ieder geval besteed ik aandacht aan het heerlijke kookboekje Brabant. Als uitwijkeling uit deze provincie voor mij een feest der herkenning, want zeg nu zelf, wie is er niet groot geworden met een sjeklade bol on the go? GKT is een aflevering van de wijntour aan het assembleren, thema feestwijnen. Dus mochten jullie nog een tip hebben? Er liggen twee hele verschillende kerstkookboeken te wachten, Feest van Jeroen Meus en A very vegan Christmas van Sam Dixon. Inspiratie voor de volgende editie van Gereons Mag. In Den Haag, bij De Mesdag collectie loopt nog steeds de tentoonstelling van Rosa Bonheur. In december gaat GKT zeker tijd vrij maken, om deze te bezoeken. De in Frankrijk aangeschafte kookmagazines staren GKT aan. Eens kijken, wat voor een leuke astuces voor de feestdagen hierin staan?

Genoeg input, om de maand december door te komen en binnen de elementen buiten te trotseren. Stay tuned. GKT mindmapt nog even door.

foto: recept van Bas van Montfrans.

RECEPT

Zuurkooltaart Bas van Montfrans.  Een gezellig winterrecept van Bas, een fervent lid van de Gay Cooking Club op Facebook. Proef eens zijn zuurkooltaart. Warme kost voor gure dagen.

Nodig:

500 gram zuurkool

1 ui, fijngehakt

200 gram spekjes

200 gram geraspte kaas

4 eieren

200 ml zure room

zout en peper naar smaak

1 ongebakken taartbodem

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 180°C. Bak de spekjes in een koekenpan tot ze knapperig zijn. Voeg de fijngehakte ui toe en bak tot de ui zacht is. Laat de zuurkool uitlekken en druk het vocht er zoveel mogelijk uit. Meng de zuurkool met de gebakken spekjes en ui. Verdeel het zuurkoolmengsel gelijkmatig over de ongebakken taartbodem. Klop de eieren en zure room samen in een kom. Voeg zout en peper toe naar smaak. Giet het eimengsel over de zuurkool. Strooi de geraspte kaas over de bovenkant. Bak de quiche in de voorverwarmde oven gedurende ongeveer 30-35 minuten, of tot de bovenkant goudbruin en de vulling stevig is. Haal de quiche uit de oven en laat hem een paar minuten rusten voordat je hem aansnijdt. Serveer direct.

Gereons zoutarme Keuken Thuis.

foto: albondigas met salsa brava en aioli voor de apéro.

Gereons zoutarme Keuken Thuis. Een half jaar geleden sloeg letterlijk en figuurlijk de angst mij om het hart. GKT had een week doorgebracht op een fijne afdeling van het ziekenhuis en de conclusie was niet mis. Ik kreeg een berg medicijnen mee om de pompfunctie van mijn hart te verbeteren en een hele set leefregels, zoals vochtbeperking, geen tot weinig alcohol en een zoutbeperkt dieet. De paniek sloeg toe, want hoe ga je dat in je dagelijks bestaan incorporeren? Stap maar eens een gemiddelde supermarkt binnen en kijk op de declaraties van het gemiddelde product. Alles zit bomvol zout. Ja, dat maakt het lekker! Daar is de mensheid op geconditioneerd. Nu is het zo, dat het niet om zout maar om natrium gaat. Dat is 0,4 gram per gram tafelzout. (natriumchloride) En het is de bedoeling om niet meer dan 5 à 6 gram zout per dag binnen te krijgen. Of 2 tot 2,4 gram natrium. Overigens is dat niet alleen een advies, dat voor GKT geldt, maar voor elke Nederlander. Die eet gemiddeld 9 à 10 gram zout per dag. Het rekenen kon beginnen. Horendol kon ik ervan worden. En in het begin vooral bozig.

foto: schnitzel met Antiboise.
foto: kip met kerrie/kokosmelksaus en bloemkool uit de oven.

We zijn nu een half jaar verder in Gereons zoutarme Keuken Thuis en mijn conclusie is dat het allemaal wel meevalt. Natuurlijk kan het verlangen naar een haring op de boulevard, een kipsateetje of zelfs een bitterbal buitensporige proporties aannemen. Maar dat gevoel is vaak van korte duur. GKT kwam er zelfs achter dat de moeilijkheid van zoutarm koken niet in het koken zelf zit. De warme maaltijd is een makkie. Ik kwam erachter, dat ik nooit zo zout at. Ook buiten de deur eten gaat prima, mits je bij je bestelling aangeeft, dat je zoutloos wilt eten. De rest hangt af van je “zout” management. Per dag bepalen en bekijken, hoe je de balans vindt. Nu houdt GKT van bezig zijn met getallen. Het meest vervelende aan dit dieet is de Nederlandse lunch met boterhammen en beleg. Eén snee brood bevat 0,35 g zout. Als je drie sneden eet zit je dus al op 1/5 van je dagtotaal aan zout. Dan tel ik het beleg niet mee, want vleeswaren en kaas zijn verleidelijke doch bremzoute producten. Eieren lust GKT niet en de meeste Hollandse vis, zoals haring en gestoomde makreel, is ook een no go. De adviezen van het voedingscentrum helpen ook niet mee. GKT is niet gebouwd om boterhammen met Hüttenkâse of sesampasta te eten. En….. fruit en groenten at ik sowieso al bij de lunch. En om nu zout te gaan compenseren met veel zoete troep. De lunch blijft dus een dingetje. Dat is de reden, dat ik me verheug op de aanstormende Franse voorzomerweken. In de Hexagone ontbreekt ten ene male aan die boterhammencultuur.

foto: gnocchi met polpette en courgette.
foto: een traktatie le “burgur”met sjalot en Comté

Gereons zoutarme Keuken Thuis. Het koken is zoals gezegd geen probleem. Ga eens naar de blauwe grootgrutter voor de mixen van Jonnie Boer. Zoutloos en in een handomdraai maak je lekkere gehaktballetjes of een pastagerecht. Eén van mijn favorieten is de funghi trifolati. De lol ervan is dat ik hiermee ben geslaagd een zoutarme carbonara te maken. Nee, niet met pecorino, maar met gruyère, dat minder zout bevat dan andere kazen. Kijk eens tijdens je vakantie op markten of ga voor de kruiden van de Spaanse keten Mercadona. Schaf een elektrische plancha aan en ga grillen. Werk met verse groenten, EV olijfolie, pepervarianten of de combinatie kerrie/kokosmelk voor een bloemkoolcurry. En zo kent de creativiteit geen grenzen. Ik zou er een kookboek over kunnen maken. Wie weet gaat dat eens gebeuren. Maar nu eerst de lunch nog tackelen.

foto: Zoutarme farfalle alla carbonara met extra eidooiers.

Volgende keer: leven met vochtbeperking!

Proeven van Italië.

foto: de vrolijke cover van Proeven van Italië.

Proeven van Italië. GKT zag in een grote boekhandel in Béziers dit vuistdikke werk al een keer liggen tussen de andere boeken van François Régis Gaudry over Parijse eetaangelegenheden en Franse cuisine. Mooi verzorgde en uitgebreide kookboeken, die geen onderwerp onbesproken laten. Zo ook de Italiaanse editie, die je meeneemt op pad door de veelzijdige keuken van de Bel Paese. Geen enkel onderwerp wordt door Gaudry en zijn Italiaanse vrienden vergeten. Van de op tarwe gebaseerde oorsprong van deze keuken , via koffie, pasta en natuurlijk de maaltijden all’Italiana. Een uitgebreid thema om op GKT te bespreken, zij het dat de Italiaanse weken dit jaar maar 14 dagen duren. GKT vreest dus , dat het onmogelijk is om het hele boek met meer dan 400 pagina’s, honderden producten, emblematische recepten en hoofdrolspelers van de cucina Italiana door te worstelen en beschrijven. Een boek vol trivia, weetjes, regionale eigenaardigheden, gelardeerd met tekeningen, kaartjes en zo kenmerkend voor Gaudry en ook andere Franse culischrijvers: kleine grapjes. Kortom, alles wat de rechtgeaarde Italo-adept dient te weten over zijn/haar lievelingskeuken. En dat is nogal wat. Andiamo!

Proeven van Italië gaat kris kras door de Laars, het start met gele bladzijden vol basisinformatie over de Italiaanse keuken en eetgewoonten. Geschiedenis, meelsoorten, de uitdrukking cucina povera wordt uigelegd (tegenwoordig een veel gehoorde kreet als het om de Italiaanse keuken gaat), het keukengerei en de maaltijd. En…. natuurlijk: “ork ork ork….. spaghetti eet je als Italiaan zonder lepel!” Heb je eenmaal deze basis onder de knie, dan is het een kleine stap om alles in de cornucopia, die tegenwoordig Italië heet te gaan proeven.: koffie uit een moka van Bialetti, in de pot gehakte tomatensoorten, de co(s)toletta alla Milanese, risotto, patisserie uit Napels, hazelnoten uit Piëmonte, bittere salades, wijn, de familie spaghetti en tot slot de van oorsprong Pools/Franse babà. Zo gaat het het hele dikke boekwerk door. Een ideaal naslagwerk voor avondje culinaire Italiaanse trivia uitwisselen aan tafel, onder het genot van één van de smakelijke gerechten uit het boek.

Wat valt er nog meer te zeggen van Proeven van Italië? Nou niets of juist heel veel. François Régis Gaudry en zijn vrienden hebben wederom kosten noch moeite gespaard, om een vuistdik standaardwerk over deze intens populaire keuken te maken. Een boek, net als andere werken van deze schrijver om te verslinden. Een absolute must voor elke Italo-adept!

foto; het verhaal van macco di fave uit Zuid Italië.

RECEPT: Macco di fave uit het Zuiden van Italië. GKT koos dit recept uit de vele gerechten, die je vindt in dit kook- en leesboek. Een gerecht geworteld in de boerencultuur van het Zuiden, met drie basisingrediënten. Deze maken er een consistente puree van. Helemaal vegan te maken.

Nodig:

500 g gedroogde tuinbonen

1 gele ui

EV olijfolie, bij voorkeur intens met fruitige en kruidige tonen

1 teentje knoflook

6 of 7 kleine takjes wilde venkel

zout & peper

Bereiding:

Spoel de gedroogde bonen zonder dop af, doe ze in eengrote bak, bedek met heet water en laat ongeveer 8 uur weken. Verhit twee eetlepels olie in een braadpan (bij voorkeur van aardewerk. GKT gebruikt een cazuela*), fruit de gesnipperde ui en knoflook en voeg dan de geweekte en afgespoelde bonen toe. Laat het geheel bruin worden op een middelhoog vuur. Voeg ongeveer een halve liter heet water toe en wat zout. Dek af en laat op een laag vuur sudderen Verwijder met een schuimspaan beetje bij beetje het schuim. Roer regelmatig, om de bonen zacht te laten worden en voeg meer heet water toe als het mengsel te dik wordt. De macco is gaar na ongeveer 1 uur, wanneer de bonen zijn fijngestampt tot een grove puree. Als het gerecht gaar is, voeg je de peper en fijngehakte wilde venkel toe. Roer de macco nog een paar minuten door en serveer direct op een bord met een eetlepel EV olijfolie.

François Régis Gaudry is culinair journalist, presentator van Franse kookprogramma’s op radio en televisie en host van de in Frankrijk bekende podcast On va déguster. Meer informatie op Instagram @frgaudry

Over Bon Appétit: Wat een hoeveelheid aan diverse onderwerpen. François Régis Gaudry somt ze met behulp van zijn vrienden op. Kennis, gelardeerd met vrolijke illustraties en 250 recepten. Gebardeerd met een flinke dot humor, die je vaak ziet bij Franse culi schrijvers. (Ik denk aan Stéphane Reynaud) Bon Appétit heeft een goed thuis gevonden in mijn keukentje. Een aanwinst voor mij als foodblogger. Eruit koken, maar vooral reciteren. dat ga ik vaker doen, nadat ik dit boek heb verslonden!

Proeven van Italië, François Régis Gaudry & vrienden. (ISBN 9789401497206) is een uitgave van Lannoo en is on- en offline verkrijgbaar voor € 59,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

*Spaanse platte aardewerk pan

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten