Foodblogevent Archives - Pagina 5 van 6

20/06/201316/03/2016

Bellini granita met kersen en frambozencoulis

foto: la Serenissima

Venezia, één van de bakermatten van ijs. Vaak heb ik voorstellingen van hoe Venetiaanse geliefden in de 17e eeuw hun ijsje savoureerden in de warme en vochtige stad. Op het San Marcoplein of in de gondola. Venetië, stad van aperitivi en cicchetti, kleine hapjes. Eén beroemde cocktail van de nog beroemdere Harry’s bar, is de Bellini. In de jaren 30 van de vorige eeuw bedacht door barman Cipriani. Deze cocktail bestaat uit een deel perzikenpuree en twee delen prosecco. De roze kleur krijgt het drankje door wat kersen- of frambozensap toe te voegen. Mijn tweede inzending deze maand voor het foodblogevent wordt dan ook een Bellini granita met kersen en frambozencoulis.

Nodig:

6 rijpe perziken
1/2 fles prosecco
doosje verse frambozen
1 tl frambozenazijn
250 g kersen ontpit

Bereiding:

Schil en ontpit de perziken. Gaat de schuil er niet makkelijk vanaf, dompel ze dan onder in heet water. Pureer het vruchtvlees en voeg de prosecco toe. Zet het geheel in de vriezer en roer met een vork de bevroren delen los. (om het half uur) Zo ontstaat een mooie granita.
Pureer de frambozen en wrijf door een zeef. Voeg een tl frambozenazijn toe en laat afkoelen. Ontpit en halveer de kersen.
Vul vier flûtes met een laag kersen, dan wat Bellini granita, dan een laagje kersen, dan weer granita. Schep hierover en lepel frambozencoulis en PRONTO is je verkoelende ijsje.

05/05/201317/03/2016

Foodblogevent mei, Bevrijdingsflapjes

foto: Schermerhorn

Het is Bevrijdingsdag. Een mooie zonnige morgen. Ik zit na te denken over het thema van het foodblogevent. “Maak iets zoets zonder gebruik van suiker” Knap thema van Emmelien van http://zoetenroze.nl/. Dat spreekt mij wel aan. Zeer ACBM! Geen cupcakes dus met rood wit blauwe glazuur van suiker en artificiële kleurstoffen. Geen suikerbommen vandaag. Bevrijd je van de suikers.
Een actueel thema ook, want sinds WO II is de suikerconsumptie in gelijke tred met de welvaart gestegen. Wij zijn gebruikers van suiker. Met alle gevolgen van dien, sprak de dominee in mijn achterhoofd.
Genoeg nu, het is een vrolijke dag vandaag. Wij vieren onze vrijheid, het feit dat je in ons land mag zeggen wat je wilt, je mag zijn wie je wilt, zonder een tirannie , die je knecht.
Daarom maak ik bevrijdingsflapjes gevuld met dadels, amandelen, honing en stukjes oranje abrikoos. En met veel boter natuurlijk. Ja, dat is navenant aan het thema, geen suiker betekent voor wij wel een extra klontje boter.
We drinken bij deze flapjes een feestelijke zoete wijn uit Rivesaltes, een ambré, 2 jaar gerijpt. Met het zoet van de fruitsuikers van de muskaat- en witte grenachedruif.

Nodig 8 stuks:

100 g fijngehakte dadels
100 g witte amandelen
5 verse abrikozen
5 el honing en wat extra
50 g boter
1 tl kaneel
1/2 glas dessertwijn
4 vellen bladerdeeg

Bereiding:

Bekleed een bakplaat met bakpapier. Schil en ontpit de abrikozen. Maal in de keuken machine de amandelen fijn voeg wat dessertwijn, honing en 25 g boter toe. Maak er een egale emulsie van. Voeg de dadels toe en maal nog eens. Let op dat de dadels niet te fijn worden. Roer de abrikozenstukjes door de emulsie en wat kaneel. Laat het mengsel even kort afkoelen in de ijskast.
Rol de vellen bladerdeeg uit en snijd ze overdwars door. Schep op elke driehoek wat van het mengsel en vouw mooi dicht. Druk de randen aan met een vork. Bak de flapjes in 25 af in een oven van 180 graden.
Bestrijk de flapjes op het einde in met een mengsel van gesmolten boter en eetlepel honing. Laat de flapjes afkoelen.

06/04/201318/03/2016

Madame du Barry en haar saus

foto: Comtesse du Barry (internet)

Ze was een deksels mooie meid, die Marie Jeanne Bécu. Geboren in een eenvoudige familie, maar met een ambitieuze moeder, die haar een goede opvoeding en opleidingen gaf. Ze werd een echte social climber. In de salons van het Parijs van de 18e eeuw leerde ze de edelman Du Barry kennen. Ze werd zijn maîtresse. Later maakte ze promotie en werd na het overlijden van madame de Pompadour, het liefje van koning Lodewijk XV. Om aan het hof te komen, had je een adellijke titel nodig. Marie Jeanne werd de gravin Du Barry. Net als voor haar voorgangster bouwde de koning een mooi stulpje voor zijn maîtresse. Daar vonden hun rendez vous plaats. Vele avonden zullen ze daar genoten hebben van het voedsel, de wijnen en elkaar. De mare ging dat Marie Jeanne de koning vervreemdde van zijn familie en het hof. Maar dat kan ook roddel en achterklap in de gangen en zalen van Versailles zijn geweest
Modieus en goed opgevoed zette zij zich invoor goede doelen, ze had invloed op de koning. maar in de aanloop van de Revolutie kreeg zij ook steeds meer kritiek. Na de dood van Lodewijk XV in 1774, trok de flamboyante gravin zich terug in een klooster in Meaux, waar brie en mosterd vandaan komt.
Madame Du Barry wordt vooral geassocieerd met een crème of saus gebaseerd op bloemkool en aardappel. Of deze bloemkool connotatie te maken heeft met haar voluptueuze kapsels is niet bekend. In de Franse keuken worden veel bloemkool bereidingen nog steeds du barry genoemd. De saus kan worden gegeten bij wit vlees of groenten. Het zou me niet verbazen als er aan het hof ook een mooie Montagny werd gedronken, wit en rond uit de Chalonnais.
Voor het foodblogevent van april is mijn inzending dan een Du Barry saus. Ter variatie doe ik er wat kappertjes bij.

Nodig:

250 g aardappels
500 g bloemkoolroosjes
4 dl melk
1 l water
nootmuskaat
zwarte peper
zout
2 el kappers
30 g boter
1 eidooier

Bereiding:

Kook de bloemkool en aardappels gaar in een liter heet water. Laat het geheel dertig minuten doorkoken. Giet af maar bewaar wat kookvocht. Pureer de bloemkool en aardappels met een staafmixer. Breng op smaak met peper en zout. Doe de crème terug in een pan en voeg de melk toe. Breng op nieuw aan de kook. Voeg de boter in blokjes en verse nootmuskaat toe. Als de saus te dik wordt kun je nog wat kookvocht toevoegen.Laat de kappers uitlekken op papier. Laat de saus iets afkoelen en klop de eidooier erdoor. Meng de kappers als laatste erdoor.

13/03/201318/03/2016

Garum, liquamen en colatura

foto: Amforen in Pompeii

Pompeii was één van de grote productiecentra van garum of liquamen in de Romeinse tijd. Deze saus was een gefermenteerd product van verse ansjovis en zout. De Romeinen gebruikten deze vissaus als smaakmaker in hun gerechten. Hij was lang houdbaar, handig tijdens de grote veldtochten. In een grote bak werden om en om zout en verse onthoofde ansjovis gelegd om in de hete zon te fermenteren. Het sap wat daarbij vrijkwam werd door een dunne doek of zeef opgevangen en gebotteld in kleine amforen. Dit werd de vissaus garum. Deze werd rijkelijk gebruikt om gerechten een stevige smaak te geven.
Tegenwoordig wordt deze saus nog steeds gemaakt in Cetara aan de Amalfikust. Hier wordt de afstammeling van de garum gemaakt, colatura dei alici, een rijke vissaus van verse ansjovis met zout. Amberkleurig in mooie glazen flesjes in de vorm van een amfora. Ik heb het eens cadeau gekregen. Aan de kust van Amalfi wordt op ansjovis gevist van 25 maart, Maria Boodschap tot 22 juli, de feestdag van Maria Magdalena. Zo gauw de ansjovis binnen is, wordt hij schoongemaakt en onthoofd. Daarna gaat de vis in een bak vol grof zeezout om te fermenteren. Bij een ideale temperatuur van 18/20 graden. Daarna komt er een gewicht op de kuip en wordt het gefermenteerde visvlees langzaam uitgeperst. Het gefermenteerde vissap wordt opgevangen en gebotteld. Dan rijpt de colatura 4 à 5 maanden. De ontstane saus wordt gefilterd en is klaar voor gebruik. Je ruikt gewoon de zee. Mensen met angst voor vislucht zullen deze geur niet snel waarderen. Maar de smaak is hemels. Ik maakte mijn klassieker spaghetti alle vongole af met een scheut colatura. De wijn, die ik er bij kies is een droge strogele Lachrima Christi del Vesuvio een aromatische wijn van de hellingen van deze vulkaan, gemaakt van de coda di volpe druiven. het begint bijna een Arcadische gedicht te worden. Vergilius zou zijn vingers erbij aflikken.

Nodig 4 personen:

400 g spaghetti
800 g mosselen geschoond
2 tenen knoflook fijngehakt
1 glas witte wijn
4 el olijfolie
gehakte peterselie
1 Spaans pepertje
peper en zout
colatura

Bereiding:

Fruit de knoflook en het pepertje aan in hete olie. Voeg het glas witte wijn toe. Breng aan de kook en voeg de mosselen toe. Kook de mosselen onder een deksel in 9 minuten gaar. Kook de spaghetti gaar volgens de aanwijzingen op het pak. Giet af en bewaar wat kookvocht. Meng de pasta door de mosselen en voeg wat kookvocht toe. Maak op smaak met wat peper en zout. Doe de spaghetti in een grote schaal en bestrooi met wat peterselie. Eenmaal op het bord kun je naar smaak een scheut colatura toevoegen.

05/02/201318/03/2016

ACBM uitleg

foto: taartjes in Tournus

In de herfst van 2012 viel bij mij het kwartje. De foodblogevents werden zoeter, niet zotter. Troostende desserts vlogen voorbij. Ik zag blauwe stoofperen in een kookboek. Overal heel veel roze pakken cupcakemix, stapels artificieel gekleurde fondant. En veel gefröbel met eten. Het was allemaal heel psychedelisch. In mijn hoofd vormden zich de letters ACBM. Nu in februari is het tijd hiermee aan de slag te gaan. Met de Anti Cupcake Behavior Movement. Een beweging als zovelen. Een beweging, die probeert te doorgronden waarom zoetigheid zo een ontzettende aantrekkingskracht heeft? Waarom er in een kookboek blauwe stoofperen staan, laat staan de blauw gekleurde pasta? Wat voegt dit toe?
Voordat ik het commentaar krijg anderen te diskwalificeren, wil ik ACBM uitleggen. Het gaat me niet om cupcakes an sich, noch om andere zoetigheden. Dat moet iedereen voor zichzelf weten. Een taartje op zijn tijd is heerlijk. En als dat je voldoening geeft, prima! Dat is dan jouw ding. Ik houd ook van taartjes bij tijd en wijle.. Bij de ACBM gaat het om de origine en de eerlijkheid van een gerecht of product. Dat het niet gemaakt uit pakjes en zakjes vol suikers en kleurstoffen. En dan met een hoop gefröbel tot iets gemaakt wordt. Lagen kleurig fondant waar ik alleen maar van kan vermoeden, dat de kleur geen natuurlijke is.
De B van behavior is daarom het belangrijkst. In de queeste naar zoet, zoeter, zoetst laat de moderne mens zich graag verleiden door producenten, die zich als dokter vermommen. Een Duitse dokter die jonge kinderen al verlokt tot fröbelen met zoet. Met cupcake wedstrijden. Ongecensureerd. Aangeleerde smaak, want suikers zijn verslavend.
De ACBM is in die zin een uitdaging, een betoog voor mooi zoet, zoals het prachtige gebak bij Opéra Prima in de Kinkerstraat, de mignardises van patisserie Kuyt in de Utrechtsestraat of de bomboni van Puccini in de Staalstraat. Zo kan ik nog wel even doorgaan. ACBM is ook een uitdaging om eten eruit te laten zien zoals bedoeld is. Niet met kleurtjes voor het effect of plaatje. Terug naar af, zonder meteen te vervallen in dogmatisme. Dat is ACBM. Ik ga er de komende tijd nog op broeden. Mocht iemand anders nog ideeën hebben of iets willen toevoegen, behalve kleurstof, be my guest!

05/01/201318/03/2016

Louhans kippenhoofdstad, waterzooi

foto: de adellijke dames uit de Bresse

Elke maandagmorgen is het een gekakel van jewelste zo vlak buiten het plaatsje Louhans in de Bresse Bourguignonne. Louhans is een mooie landelijke marktplaats met arcades waaronder de warenmarkt plaats vindt. Extra muros ligt een gigantisch terrein. Van heinde en verre komen de kippenverkopers naar hier om het mooiste pluimvee van de wereld te verkopen, de Bresse kip. een kip in de kleuren van de drapeau national. Rode kam, witte veren en blauwe poten.
In tegenstelling tot onze Nederlandse (plof) kip, heeft de poulet de Bresse een adellijke status. En een eigen AOC (appellation d’origine controlée) Dit merkt deze kip ook tijdens haar opvoeding. De jonge kippen groeien buiten op het veld op en eten van het lekkerste graan, mais en verse pieren. Als ze mooi en sterk zijn gaan ze nog een week of zes op stal. Dan worden deze vrolijke schrokoppen nog bijgevoerd met het fijnste graan en pap. Als er geen blauwe ader meer is waar te nemen onder de trotse vleugels, is het tijd voor een uitstapje naar Louhans. “Waar de kiekens je in de bek vliegen”, aldus Gene Bervoets in het programma Gentse waterzooi.
Voor het foodblog event van januari dacht ik in eerste instantie aan de klassieker poulet de Bresse al la crème, maar die wordt het niet. Ik ga voor een Vlaamse klassieker en dan bedoel ik niet het bedwingen van de Muur tijdens de ronde van Vlaanderen door de heren wielrenners. Nee, mijn inzending wordt een Gentse waterzooi. Van Bresse kip natuurlijk. De dorstige mens wil ook wat, dus als witte wijn ga ik voor een Muscadet Prestige, gemaakt door een bevriende wijnboer uit Saint Géréon aan de Loire. Op deze wijze hebben we weer een aardige tour de food gemaakt.

Nodig voor 4 personen:

2,5 l groentebouillon (vers of van blokje)

1 kip in stukken, karkas mee laten trekken in bouillon

3 stengels bleekselderij

1 prei in ringen

3 wortels in stukken

8 vastkokende aardappelen

200 g knolselderij in blokjes

1 bosje peterselie fijngehakt

2 eierdooiers

4 dl room

boter

peper zout

Bereiding:

Snijd de kip in stukken. Maak er filets en bouten van. Het karkas van de kip kun je aan de bouillon toevoegen. Als de bouillon getrokken is en heet kan het karkas er uit. (Schuim eventueel de bouillon af) Voeg de kipdelen toe en laat ongeveer 20 minuten koken.
Snijd alle groenten in grove stukken. Zet de groenten en aardappel even aan met een klont boter. Haal de kipdelen uit de bouillon en haal het vel eraf. Voeg de kip toe aan de groenten en voeg de gezeefde bouillon toe. Laat alles 10 tot 15 minuten sudderen totdat de aardappelen en groenten gaar zijn. Voeg 3/4 van de room toe en verwarm mee. Maak de waterzooi op smaak met peper en zout.
Roer de eierdooiers los en voeg de rest van de room toe. Haal de pan van het vuur en meng dit losjes door de waterzooi
Schep de kipdelen en groenten in bord, lepel er saus over en garneer met gehakte peterselie.
Serveer er een boerenbrood bij in stukken, zo komt de pan saus ook mooi leeg

01/01/201318/03/2016

Mijn blog in 2013, what’s new?

Goedemorgen, gelukkig Nieuwjaar! De kruitdampen zijn opgetrokken en de stilte van de eerste ochtend van het jaar omringt me. Een nieuw jaar, een nieuwe ronde, een tabula rasa, schone lei. Ik heb er zin in dit jaar. Sommige onderwerpen op mijn blog gaan verdwijnen, sommige veranderen andere gaan extra aandacht krijgen. Nieuwe dingen ga ik toevoegen. Heerlijk vooruitkijken nu. Een heel jaar vol blogs over eten en wijn ligt voor me. Een korte samenvatting van mijn voornemens:

Gesprekken en gerechten:
Met deze serie ga ik onverdroten verder. De Engelstalige wel te verstaan, de Nederlandse versie was niet zo levensvatbaar. Ik noem het voortaan “Talk en table”‘ naar het idee van schrijfster Frances Mayes. Op de rol staan Jeff Titelius, reiziger in hart en nieren, Joe Wolff, koffiehuis expert (en dan bedoel ik niet dat soort koffiehuizen in Amsterdam) en Kate Hill kook”ster” uit de Gascogne. Ik verheug me op hun verhalen.

Ma Bourgogne:
Rond dit thema valt nog heel wat te bloggen. Recepten en wijnen gelardeerd met foto’s uit deze mooie streek.

Wijn:

Zal het smeersel blijven van mijn blog. Ga in 2013 weer nieuwe wijnen ontdekken en proeven. En erover berichten. En bij vragen over wijn, weest allen welkom.

Foodblogevent:
Ga zeker weer mee doen. Ik hoop dat dit jaar het zoet- en bakgehalte af zal nemen en er meer mannen een bijdrage gaan leveren aan het event. En dat het geheel wat meer verdieping krijgt. We gaan het meemaken.

Dit nieuwe jaar betekent ook een start van een aantal nieuwe dingen. Ben heel benieuwd wat de respons hierop zal zijn.

www.thuisafgehaald.nl:
Naast het schrijven over eten wil ik mensen dit jaar ook laten proeven van mijn kooksels. Sinds korte tijd sta ik op de site www.thuisafgehaald.nl. Een forum waarop kokers en afhaler elkaar ontmoeten. Heb je zin in iets lekkers? Kom dan eens iets afhalen. Eventueel met een lekker wijntje erbij!

Restyling blog:
Op korte termijn ga ik actief aan de slag met mijn vriendin Esmée Scholte. Zij opperde het idee om mijn blog opnieuw in te richten. We gaan hard werken aan het resultaat.

ACBM:
Het broeide al een tijdje, maar 2013 wordt het geboortejaar van de “ACBM” Intimi weten al een beetje wat dit betekent. De Anti Cupcake Behaviour Movement. Deze beweging is ontstaan als reactie op de overkill aan zoete gerechten. Ook wil de ACBM regelmatig tegengas geven tegen gewriemel met eten… Kan nog spannend worden.

En als laatste nieuwtje:

Gereons keuken thuis:
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Iets later dan de bedoeling was komt komend voorjaar mijn eerste boekje uit. “Gereons keuken thuis” Vol verhalen, recepten en wijnen.

Heel wat werk aan de winkel dus, het nieuwe jaar. Straight forward! Ik heb er veel zin in!

Ik start vandaag met een simpel soepje. Goed tegen katers of voor mensen die gewoon back to basic willen na al het feestgedruis. En de wijn sla ik vandaag even over.

Nodig 4 personen:

1 kg iets kruimige aardappels
2 uien
2 tenen knoflook
1 prei
halve knolselderij
125 g spekblokjes
water
1 bouillonblokje (kip)
bieslook
potje crème fraîche
peper en zout

Bereiding:

Schil de aardappels en snijd in stukken. Maak de selderij schoon en snijd in blokjes. Was en snijd de prei in ringen. Snipper de ui. Pel de tenen knoflook. Verhit wat olie in een pan en bak de spekjes uit. Fruit daarna de uien mee. Doe de knoflook erbij en alle groenten. Bak kort aan. Zet alles onder water en verkruimel het bouillon blokje in het vocht. Breng aan de kook. Laat alles een half uur rustig pruttelen. Controleer of alles gaar is. Pureer de soep met een staafmixer en voeg de crème fraîche toe. Maak de soep af met wat peper, zout en fijn geknipte bieslook.

05/11/201218/03/2016

Herfst, oude kaas, ciderazijn en peren. Troost?

foto herfst buiten, dessert binnen

Het thema van het foodblogevent november 2012 luidt: “Een troostend dessert voor donkere dagen” Mijn eerste reactie was er één van ongeloof. Hier ga ik toch niet iets voor schrijven. Maar niets zo veranderlijk als de mens. Gedurende het weekend kreeg ik steeds meer vragen. want dit was toch wel een filosofisch thema in plaats van de ingetrapte deur, die ik vermoedde. Het raakt zelfs aan de psyche van man of vrouw. Troostend? Hoe zet je dat om in een dessert? Troostend, omdat de maaltijd ervoor zo slecht was? Troostend als feminien kenmerk? Of troost in de vorm van comfort food? Vele vragen leidden uiteindelijk tot mijn recept.
De combinatie van troost en eten is mij een volstrekt vreemde. Ik eet niet, omdat het buiten koud is. Ik eet niet vanwege verdriet. Ik koop ook geen kleding als ik niet lekker in mijn vel zit. Ik eet omdat ik eten lekker vind. Ik kook ter ontspanning. Zou deze thema keuze dan toch kloppen? Dat je als vrouw troost zoekt in eten, terwijl je je hebt teruggetrokken binnen de veilige muren van het warme huis? Je zou er bijna een boek over kunnen schrijven, à la Camille Paglia. Zij schreef een meesterwerk, vuistdik over de verschillende rollen van mannen en vrouwen. Maar…, nu genoeg gefilosofeerd.
Op mijn blog heb ik al eerder vermeld dat ik geen zoetekauw ben, geen toetjesman. Zoetigheden eet ik bij het ontbijt, marmelade bij een croissant. Of onderweg, als ik de verleiding van een lekker taartje niet kan weerstaan. Andere momenten dus in mijn dagelijks leven. Maar troost in de zin van compensatie nou nee.
Mijn recept vandaag is gegrilde peer met oude kaas en ciderazijn siroop. Erbij drinken we een glas witte port.

Nodig voor vier personen:

4 handperen
300 g oude Leidse kaas
50 ml ciderazijn
100 g basterdsuiker
50 ml water
zwarte peper

Bereiding:

Schil de peren en snijd ze in dunne plakken. Verhit een grill pan op het vuur en wrijf deze in met wat olie. Grill de peren om en om en leg apart. Snijd de oude kaas in mooie plakken. Verhit water en azijn in een steelpan. Voeg de suiker toe en eventueel een kruidnagel. Laat zachtjes inkoken tot een mooie siroop. Leg op vier borden de peren. Schenk er wat siroop over en leg de oude kaas ernaast. Serveer met wat roggebrood.

12/10/201228/01/2014

Puur Italiaans wat is dat?

foto markt in Napoli

Mensen hebben altijd de neiging te willen dromen, weg uit de sleur van alledag. Het wordt kouder hier in Nederland en de dagen korter. Snel zal de zomertijd voorbij zijn. Dan is het aantrekkelijk om puur Italiaans te nemen als onderwerp voor het foodblogevent van de maand oktober. Zo houd je in gedachten toch het zonnetje nog een beetje in huis.
Het thema van deze maand is voor mij één van reflectie. Wat is puur en wat is Italiaans? Daar kun je een behoorlijk epistel over schrijven. Ga ik overigens niet doen. Zijn de pasta slurpende oude mannetjes en vrouwtjes uit een Toscaanse Unilever reclame, een fashionista uit Milano met één blaadje sla op het bord of de net aangespoelde gasten op Lampedusa puur Italiaans? Wie het weet mag het zeggen. Dan heb ik het nog niet eens over de verschillen van de regio’s onderling. Ik wil het niet op mijn geweten hebben een culinaire (burger) oorlog te zijn gestart.
Omdat deze gedachten mij niet verder brengen, ben ik per product gaan wikken en wegen wat nu puur Italiaans is. Blijkt dat veel dingen die wij als puur Italiaans zien, toch ook een import artikel te zijn in Italië. Tomaten komen uit Latijns Amerika, koffie uit Ethiopië, de Arabieren brachten de citroen mee en Marco Polo de pasta. Daarmee komen we dus ook niet verder.
Waarschijnlijk is het dan het gevoel van puur Italiaans: het eten aan lange tafels, met vele gasten en dan uren lang. in de keuken staat de mama potten pasta te koken, involtini te maken en elke gang wordt met applaus verwelkomd. Zoiets dus… Maar dat vind ik ook een beetje cliché. Te mooi om waar te zijn. want hoe weet je op die plaatjes nu of neef Matteo niet het bloed van broer Niccola kan drinken? En of iedereen werkelijk welkom was? Zal altijd een mythe blijven.
Blijft wel een feit dat Italianen hechten aan hun klokkentoren, het eten dat grootmoeder maakte en er tijd genomen wordt voor het bereiden van eten en het genieten. Mangia bene stare bene. Misschien is dat het puur Italiaans gevoel. Daarvoor hoef je niet per se iets Italiaans te koken. Mijn recept is worstjes van de wijnboer. Een gerecht dat smaken combineert voor de hongerige druivenplukkers. Universeel is en mensen verbroedert, zoals ik op onze laatste Nederlandse buurtfeest zag! Dus maak deze stoofpot en butta la pasta…. We drinken er een rode Morellino di Scansano bij. Uit de Maremma.

02/07/201218/03/2016

High tea recept foodblogevent juli

foto Basilius kathedraal aan het Rode Plein

Het is zomer en in deze julimaand is het thema van het foodblogevent high tea.Nu ben ik zelf niet zo een theeleut, maar in de buitenlucht aan een mooie tafel genieten van zoete en zoute hapjes is wel aan mij besteed. Ook heb ik altijd met plezier high tea workshops gegeven. Misschien toch maar weer eens doen. Mijn favoriete hapje voor bij een high tea is natuurlijk de blini. Een mooie samovar ernaast met zwarte thee en je waant je in je eigen datsja. De blini veroverde mede dankzij Russische adel Europa in rap tempo in de negentiende eeuw. De toepassingen zijn dan ook eindeloos. Ik beleg de blini’s met gerookte forel met bieslook, zalmtartaar met zalmeitjes. Bij de blini”s drink ik graag een glas crémant de Bourgogne.

Nodig voor circa 20 blini’s:

1/2 zakje droge gist
250 ml melk
150 g boekweitmeil
2 eieren
1 tl suiker
zout
boter of olie om te bakken
50 g bloem

Beleg:

150 g gerookte forel
paar takjes bieslook
zure room bekertje
150 g verse zalm gehakt
takjes dille
potje zalmeitjes
citroen sap

Meng gist en 100 g boekweitmeel en de helft van de melk door elkaar. Beslag een uurtje op een warme plejk laten rijzen. Eieren splitsen, dooiers los kloppen met zout en suiker. 25 g boter smelten in warme melk. roer dit dan door het gerezen beslag. Schep de rest van het boekweitmeel en bloem erdoor. Klop de eiwitten stijf en spatel door beslag. Laat nog eens een half uur staan en bak dan de blini’s in een poffertjes pan of met een eierring. Bij een poffertjespan worden het er natuurlijk meer.

Hak de bieslook fijn. Snijd de forel fijn. Besmeer alle blini’s met zure room. Doe de fijngehakte zalm in een kom met wat dille zout peper en citroen sap en zet even weg. Beleg de blini’s met de forel en de uitgelekte zalmtartaar. Leg op de forel wat bieslook. En garneer de zalm met wat zalmeitjes en een takje dille.

Enjoy your tea.