city flavours Archives - Pagina 32 van 41

06/09/201606/09/2016

200 Hoofdgerechten, lekker & simpel

foto: 200 Hoofdgerechten

200 Hoofdgerechten, lekker & simpel. Voor ieder wat wils. Snel en gemakkelijk koken na een drukke werkdag of voor een drukke avond uit. Dat is het idee, dat Sofie Chanou en Jorrit van Daalen Buissant des Amorie (wat een mooie naam zeg!) hadden, toen ze in 2012 Lekker & Simpel startten. Een blog vol snelle en makkelijke recepten. Klassiek of juist modern. Tegenwoordig is deze blog hun full time bezigheid. Makkelijke recepten door iedereen te maken. Of zoals op de achterkant van hun nieuwe boek staat, geen tijd om uitgebreid te koken en toch een culinaire lekkerbek? In 200 recepten, alweer hun tweede boek, nemen de schrijvers je mee op pad door hun repertoire. In recepten en vrolijke foto’s. Het ziet er fris uit.

Het boek start met hoe kan het ook anders de lekkerste pastarecepten, pasta ovenschotel met Boursin of een pasta Alfredo met ham. Daarna volgen de eenpansgerechten, rendang of een mediterraan pannetje. Wraps nemen een belangrijke plaats is. Altijd handig als je geen zin of tijd hebt om te koken. Assembleren maar, noem ik dat in Gereons keuken Thuis. Salades, het volgende hoofdstuk zijn ook in een handomdraai klaar. Soep mag niet ontbreken, net als vrolijke ovengerechten zoals een ravioliovenschotel met mascarpone of een bloemkoolfrittata. Rijst speelt ook en rol, gevolgd door vlees en vis. Last but not least geven de schrijvers ook nog wat vegetarische recepten, zoals naanbrood met courgette of een Griekse stamppot.

200 Hoofdgerechten. lekker & simpel is een boek dat veel non foodies eigenlijk in hun keuken zouden moeten hebben. In het dagelijks leven is de meerderheid van de mensen geen culi, foodie of blogger. Eten moeten we echter allemaal en het liefst lekker. Jorrit en Sofie leren je spelenderwijs makkelijke gerechten voor elke dag maken. In plaats van weer die kant en klare salade of pizza uit de supermarkt. Gevorderde culi’s zullen in het boek niet veel van hun gading vinden. Het is allemaal erg basic. Geeft niets! 200 gerechten is een heerlijk cadeau voor je kind, dat de deur uitgaat of die vriend of vriendin zonder culinaire vingers.

200 Hoofdgerechten, Lekker & Simpel, Jorrit van Daalen Buissant des Amorie en Sofie Chanou (ISBN 9789461562135) is een uitgave van Bertram + de Leeuw en is te koop voor € 19,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

01/09/2016

DIY foodfestival van Keizer Culinair.

foto: DIY foodfestival.

DIY foodfestival van Keizer Culinair. Een nieuwe loot aan de stam. Iets anders dan geijkte kooklessen, die deze kookschool al jaren met veel succes aanbiedt. Zoals het Franse bistromenu en de keuken van Piëmonte. Of een feestmenu. En natuurlijk wijnproeverijen, daar weet Gereons Keuken Thuis alles van. En nu is er het DIY foodfestival, nieuw en eigentijds. Met een groep zelf koken, kijken naar demo’s zoals worst maken van kop tot staart. Of zelf aan de slag met cock– en mocktails. Los gaan met groenten. Inmaken of verwerken tot frietjes. Los van een landenthema, zoals we gewend waren bij Keizer Culinair. Een avondvullend programma. In een losse sfeer je diner bereiden en al dan niet aan tafel opeten. Als dan niet gecombineerd met een wedstrijd element. Laat je inspireren. Ga lekker aan de slag en proef!

foto: een explosie van kleur en smaak.

Om dit leuke nieuwe DIY foodfestival vorm te geven werkte Keizer Culinair samen met styliste Eline Bax. Zij maakt van elk hapje een beleving. Want daar draait het om. Beleven, samen kooktechnieken leren, presentatie van gerechten, die je nog niet eerder zelf hebt gemaakt. En ten slotte de WOW factor. Nieuwe dingen ontdekken. Dat is de beleving van dit nieuwe concept. Een vrolijke avond vol smaak, kleur en genot. Het DIY foodfestival, vooralsnog in de vestiging Den Haag en aan de Amsterdamse Elandsstraat. Een aanrader deze herfst. Ga het meemaken.

foto: leer zelf worst maken.

Voor meer informatie kun je Keizer Culinair altijd bellen 020-8081935

foto: mooie ingemaakte groenten

24/08/2016

Ants on a Shrimp.

foto: Ants on a Shrimp

Ants on a Shrimp. Op een zonnige dinsdagmorgen sprong Gereons Keuken Thuis op zijn fiets en reed naar het Ketelhuis om daar een kijkje in de keuken van René Redzepi te nemen. Niet letterlijk natuurlijk maar in de vorm van een fooddocumentaire gemaakt en geschreven door Maurice Dekkers. Een hele bijzondere film. René Redzepi kennen we allemaal van NOMA, het beste restaurant ter wereld, jaren achter elkaar. Nordisk Mad, waar deze kok en zijn hele team al jaren mee experimenteren. Bijzondere creaties. Maar je kunt te lui worden, te voldaan. En zodoende verhuisde Redzepi het hele NOMA team naar de keukens van het Mandarin Hotel hartje Tokio, om daar zes weken te gaan koken op de wijze van NOMA. Maurice Dekkers verhuisde mee naar Japan om deze queeste vast te leggen. Spannend.

foto: René Redzepi

Voor NOMA Tokio waren 58.000 inschrijvingen en slechts ruimte voor 3000 couverts. Een grote uitdaging met vele risico’s. De film laat zien hoe Redzepi en zijn team door het prachtige Japan reizen om zo veel mogelijk mooie natuurlijke ingrediënten te verzamelen. Als een dirigent stuurt hij zijn hele team op bijna vaderlijke wijze aan, want elke persoon binnen het NOMA team heeft zijn eigen specialiteit. Als een symfonie leidt hij het team. De koks wonen bij wijze van spreken in de keuken. Eén van de koks zegt zelfs dat de keuken van NOMA haar relatie is. De passie voor eten en beleving spat van deze film af. In een hoog tempo zie we de koks gerechten bedenken, afkeuren, vervallen in oude patronen. Totdat eindelijk het 14 gangen menu op kaiseki wijze helemaal naar wens is van de meester. NOMA Tokio kan open en het concert kan beginnen. Sashimi van citrus, een rauwe langoustine, krakend vers met zout en mieren, origami van zwarte knoflook en een taartje met zoetwater mosselen. Een gelakte geroosterde eend, die 4 weken is afgehangen om te delen aan tafel Het is een groot spektakel van smaak, product, creatie en genot. De film neemt je mee van kop tot staart en in anderhalf uur tijd doe je zoveel indrukken en inspiratie op, dat je thuis het geheel nog eens aan je voorbij laat trekken. Food forThought! Een aanrader. Ants on a Shrimp.

foto: secuur werk eend roosteren.

Ants on a Shrimp is een productie van cinema delicatessen vanaf 1 september a.s. te zien in diverse theaters in heel Nederland.

19/08/201619/08/2016

Spaghetti alla carbonara.

foto: spaghetti alla carbonara

Spaghetti alla carbonara. Op de wijze van de houtskoolstoker. De eerste keer dat ik dit gerecht at was bij Vesuvio in Cannes in 1981. Nu 35 jaar later kun je me er nog voor wakker maken. En is onze relatie nog steeds springlevend. Ik eet dit gerecht direct warm geserveerd met een extra eidooier of het restje koud direct uit de de ijskast. Ik maakte spaghetti alla carbonara vaak klaar in ons studentenhuis. In die tijd kende men alleen de pasta’s met rode sauzen het liefst uit een zakje van een Zaanse fabrikant. Spaghetti gemaakt van zachte estivum tarwe. En de saus was standaard bolognese. Andere bereidingen kende men niet. Grote ogen zette ik op toen huisgenoot B. naar de ijskast liep en de ketchupfles pakte. Full force ging deze over de carbonara. Heiligschennis!!! Maar ja het waren de eighties. De hogere pastakunde was nog niet uitgevonden.

Spaghetti alla carbonara, een klassieker, die volgens de mare is uitgevonden in het na-oorlogse Rome. Om de Amerikaanse soldaten hun scrambled eggs en bacon te serveren. Of dat zo is, weet ik niet maar het is een mooi verhaal.

Een ander heikel onderwerp is of carbonara met of zonder room, met of zonder champignons ( getuige het nieuwe product van een multinational, carbonara in 20 minuten) wordt gemaakt. Het antwoord hierop is driewerf NEE!

Spaghetti carbonara is een gerecht van spek ei en schapenkaas, eventueel een teentje knoflook en wat peterselie als garnering. Voor mij is het als niet ei liefhebber een van de enige gerechten waar er niet genoeg eidooier in kan zitten. dat maakt de pasta zo onctueux om maar eens een Franse term te nomen. Romig, gebonden…. Ik houd erover op, want het water loopt mij al in de mond. Spaghetti alla carbonara met een fris glas wit uit de Castelli Romani. En wat de twist betreft: natuurlijk bij puristen niet toegestaan. Ik voeg soms een dash cayennepeper en wat citroen rasp toe. (niet verder vertellen)

Nodig:

400 g biologische spaghetti

6 eieren

200 g kinnebakspek of anders gerookt spek.

100 g geraspte oude pecorino

olijfolie

peper en zout

3 gehakte tenen knoflook

gehakte peterselie

voor de twist:

een snuif cayennepeper

wat citroenrasp

Bereiding:

Snijd het spek in kleine blokjes en bak het uit in wat olie. Fruit de gehakte knoflook kort mee. Scheid de eieren en bewaar 4 dopjes voor de garnering. Kook in heet water de spaghetti gaar volgens gebruiksaanwijzing. Voeg wat kookvocht, peterselie en peper en zout toe aan de gebakken spek. Roer de afgegoten spaghetti erdoor. Daarna de geraspte kaas. Als laatste twee eidooiers, nadat de pasta iets is afgekoeld. Je wilt immers geen roerei. Serveer de spaghetti alla carbonara direct met voor ieder een dopje met eigeel erboven op.

08/08/201614/08/2016

Foodblogevent augustus, het ultieme vakantiegevoel.

foto: rode mul op spek met limoen.

Het ultieme vakantiegevoel, Wat is dat? Hoe beleef je dat? Daar moet een vreselijk niet vakantiegevoel tegen overstaan dus. Ik ken dit soort scherpe demarkeringslijnen niet. Gelukkig hoef ik niet bij de pontifex maximus in Rome te rade te gaan om voor mij het verschil tussen ultiem vakantiegevoel en …. je ne sais quoi te beschrijven. Maar dat terzijde. Wat is voor Gereons Keuken Thuis het ultieme vakantiegevoel? Dat is #LUBM, elke dag een moment inbouwen van vreugde.

Heel makkelijk. Dit jaar bestond het vakantiegevoel uit een heerlijke trip naar Lissabon en twee weken in Gereons SeaSpot, mijn lekkere hide away aan de mooie Nederlandse Noordzeekust. Vis halen in IJmuiden en koken maar. Een rogvleugel met room en zelf gepelde garnalen, schol, rode mul en zeebaars met spek. Dat was het try out koken deze zomer.

Maar nog even terug naar ultiem vakantiegevoel? Dat heb ik het hele jaar door. Herinneringen aan margaritas op een Mexicaans strand, eten bij hotel du Parc in Dijon, vis op het strand van Roses, Grieks op de markt van Athene, biefstuk Esterhazy met ganzenlever in Boedapest, boquerones in Andalusië….. Ik ga niet verder. Ieder eetmoment, zowel op vakantie als in hometown Amsterdam is speciaal te noemen. Gereons Keuken Thuis heerst elke dag wel een ultiem vakantie gevoel. Want koken is mijn manier van ontspannen en de dag evalueren. Om daarna te genieten van je maaltijd en wat je erbij drinkt. Want dat is het echte gevoel, hoef je helemaal niet voor op reis.

Mijn bijdrage voor het foodblogevent augustus met als thema het ultieme vakantiegevoel is rode mul op spek met limoen en chilipoeder. We dronken er een heerlijke witte Bergerac bij.

foto: vrolijke rode mul

Nodig:

4x rode mul schoongemaakt.

1 limoen

1 tl chilipoeder

2 el bloem

8 plakjes ontbijtspek

boter

zout en peper

Bereiding:

Knip de vinnen van de mul af. Maak op een bord een mengsel van bloem chilipoeder en zout en wentel de vissen er doorheen. Bak de spek uit. Laat spek uitlekken op wat keukenpapier. Verhit wat boter in een pan en bak de mul om en om (4 minuten per kant) Leg de uitgebakken spek op een bord en daarop de mul. Serveer direct. Met een maiskolf uit de oven of knoflookspaghetti.

23/07/201623/07/2016

Tour du terroir.

foto: van alles in pot en blik.

Tour du terroir. Het is zo’n mooie term dat terroir. Het klimaat, de bodem en de inspanning van de boer zorgen er voor, dat er in elke uithoek van Frankrijk de mooiste producten zijn te vinden. Met specifieke smaken behorend bij de streek. Streekproducten en -gerechten en wijnen, al dan niet voorzien van een AOP. Want de Fransen zijn trots op hun eigen producten. In supermarktfolders zie je steevast de term “production Française” staan als het om vlees en groente gaat. Het is een aanbeveling. Nobody does it better. (ook de titel van één van de Franse kookboeken van TV kok Trish Deseine)

Een rondje Frankrijk levert dan ook een karrenvracht aan producten op. De buren van Gereons Keuken Thuis fronsten regelmatig de wenkbrauwen als na een trip naar Frankrijk de auto werd uitgeladen. Dozen met wijn en tassen met allerlei aangeschafte waar stonden voor het gebouw. Culisouvenirs. Kruiden, blikken confit de canard, olijfolie, cassis de Dijon, stokbroodplank, zeep…. Het paste allemaal ternauwernood in de kofferbak en op de achterbank.

Terroir dus met de klok mee: potten met krabbensoep uit Le Touqet, macarons uit Picardië, champagne en roze biscuit uit de koninklijke stad Reims, mirabellenjam uit Lotharingen, Elzasser wijnen, cassislikeur en mosterd uit Dijon, comté uit de Jura. Verder zuidwaarts nougat uit Montélimar, herbes de Provence, roze knoflook uit Cavaillon, potten gevulde mosselen uit Sète en rode Banyuls. Alles zorgvuldig bij elkaar gescharreld.

Uit het westen piment d’espelette, wijnen uit de Bordelais, boekweitmeel uit Bretagne, witte Muscadets. Cider en kaasjes uit Normandië, Dan is het rondje nog niet eens compleet. Gereons Keuken Thuis kan uren struinen over markten, door grandes surfaces en langs wijnhuizen. Ondanks het voornemen om deze keer eens niet zoveel te kopen. Het lukt gewoon niet. De lokroep van het terroir en al het lekkers.

Een leuke tip en makkelijk te doen voor een dagje is gaan shoppen in Ronq net boven Lille aan de Frans/Belgische grens. Naast een mega Auchan vind je er ook wijnwinkel en -kelder Hyperwine. De laatste heeft altijd leuke aanbiedingen op wijngebied. En in de Auchan is gewoon alles te krijgen. Food en non food. Een andere tip is de Leclerc of Cora net onder de Frans/ Luxemburgse grens. Ideaal om nog wat laatste inkopen (vers) te doen tijdens je terugreis naar Nederland. Zo kom je in ieder geval bepakt en bezakt terug van je vakantie. Na een tour du terroir.

22/07/201623/07/2016

Lotharingen.

foto: château de Lunéville

Lotharingen, noordoost Frankrijk. Altijd heen en weer gepingpongd tussen Frankrijk en Duitsland., maar sinds de Eerste Wereldoorlog Frans. Ik wil het hebben over de twee steden in Lotharingen. Het in geel zandsteen gebouwde en aangename Metz en het royale Nancy. Twee steden kort bij elkaar gelegen. Verschillend in karakter, maar prima te doen in een weekend of als stop over als je op reis bent in Frankrijk.

foto’s: Metz et son marché

Zowel Metz als Nancy zijn makkelijk te bereiken vanuit Nederland. Je bent er in een halve dag en direct in Frankrijk. Beide steden hebben voldoende hotels en parkeergelegenheid. Metz, de ville jardinière, ligt aan de Moezel en vanaf de snelweg zie je de grote kathedraal in het centrum in zijn kenmerkende gele zandsteen. Beroemd zijn de ramen van Marc Chagall. Tegenover de kathedraal ligt de markt, overdekt en vol met al het heerlijks, wat je overal aantreft in Frankrijk. Terrines, wild, groenten en vis. Een lust voor het oog. Rond het station ligt een wijk, die door de bouw meer doet denk aan een Duitse stad zoals Trier of Aken. Gebouwd in de tijd, dat Metz nog bij het Duitse keizerrijk hoorde. Vlak achter het station ligt een dependance van het bekende Centre Pompidou in Parijs. Zeer de moeite waard. Ten zuiden van de stad langs de A31 verrees in oktober 2014 een geheel nieuw winkelcentrum, gebouwd als een glimmende UFO. The Wave, een leuk uitstapje.

foto’s: Nancy

Nancy, de stad van Poolse koning Stanislas, die door huwelijk ook hertog van Lotharingen werd. Hij deed niet onder voor Lodewijk XIV en bouwde een barok paleis en plein in zijn hoofdstad. De huidige Place Stanislas. De huiskamer van Nancy. Deze stad is een heerlijke flaneerstad door de middeleeuwse wijk over de brede lanen naar de stadspoort van Graffe, waar zondags een antiekmarkt wordt gehouden. In Nancy is het goed toeven met de macarons van de de Soeurs Macaron en de leuke Sint Nicolaasparade elk jaar op 6 december. Een feest voor klein en groot.

foto’s: Saint Nicolas de Port, stad van Sinterklaas.

Over Sint Nicolaas gesproken. Net buiten Nancy ligt het stadje Saint Nicolaas de Port, waar in een immense kathedraal, met twee torens van honderd meter hoog, de onderarm van de goedheiligman wordt bewaard. Een euro in de gleuf en het luikje gaat open. De arm is dan te aanschouwen. Een andere bijzonderheid in het dorp is het speciale postkantoor, waar alle wensen aan de Sint van groot en klein kunnen worden gepost. Net iets verderop ligt Lunéville, het Versailles van Lotharingen. Kosten noch moeite spaarde Stanislas om een paleis te bouwen met prachtige parken. Het leuke van Lunéville is dat er tal van bistro’s zijn waar je je vingers kunt aflikken bij de heerlijke traditionele gerechten van Lotharingen. Zoals de varkensvleesbereidingen, terrines, de befaamde quiche Lorraine, de babas au rhum, de Moezelwijnen, mirabellen en onovertroffen Madeleines.

Ga er eens heen en stop er als je op doorreis bent. Lotharingen heeft voor ieder wat wils.

19/07/2016

Saint Tropez cooking.

foto: BB à Saint Tropez

Saint Tropez cooking. Natuurlijk bestaat er niet zo iets als een eigen keuken van dit kleine stadje op een schiereiland aan een turkooizen baai. Maar zeg Saint Tropez en iedereen heeft daar wel een voorstelling bij. Of het nu gaat om de verse vis die aan land wordt gebracht met de lokale pointus. Kleine vissersbootjes. Vis direct wordt verkocht onder de stadspoort aan de haven. Of de danseuses van het spektakel restaurant L’Opéra, die elke avond op de tafels tussen de gerechten hun kunsten tonen op een stevige beat. Of de beroemde panier met crudités van Club 55, een emblematische beachclub in Ramatuelle. Voor ieder wat wils dus in Saint Tropez. Ook Gereons Keuken Thuis raakt er door geïnspireerd. Een kleine collage vandaag en een recept voor Antiboise, maar dat komt uit een andere plaats.

Verpakt gerechtje op je bord. kabeljauwpakketjes

BBQ à la Tropézienne waarom niet? Vuurtje aan op een stil strand en grillen maar.

Afkoelen van de oh la la en brouhaha met een koude komkommersoep

NINA Parker schreef een leuk boek over alle heerlijkheden op het schiereiland van Saint Tropez.

Schuif de gordijnen open schreef ik eens op mijn blog. Het spektakel in de haven van Saint Tropez gaat beginnen. oesters uit de oven

Sardines met Antiboise:

Nodig:

4 sardines schoongemaakt

1 citroen

zout

peper

1 el peterselie gehakt

aluminium folie

2 ontvelde tomaten

50 g gehakte zwarte olijven

3 el olijfolie

2 tenen knoflook

1 el kappers

1 el rode wijn azijn

2 el gehakte peterselie

Bereiding:

Kruis de tomaten met een mesje in en leg in heet water. Daarna laten schrikken in koud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadlijsten eruit. Snijd fijn. Hak de knoflooktenen fijn. Verhit wat olie en fruit de knoflook kort. laat niet aanbranden, want dan wordt de saus bitter. Voeg de tomaten toe en laat kort sudderen. Als laatste de olijven. Schep uit pan in kommetje voeg peper, zout, peterselie.kappertjes en rode wijn azijn toe.

Snijd de citroen in acht partjes. Houd vier partjes apart. Vul de buik van de sardines met een partje citroen, peterselie, zout en peper. Pak de sardines in folie en zet ze in oven van 180 graden. Na ongeveer een kwartier zijn ze klaar, al naar gelang de grootte van de vis. Serveer de vis met wat Antiboise saus en een partje citroen.

Bij al dit lekkers drinken we natuurlijk een lichtbleke rosé van chateau Minuty uit Gassin.

14/07/2016

Dining on a train.

foto: dining on a train.

Dining on a train. Tot en met de jaren zeventig van de vorige eeuw nog heel gewoon. Een restaurant aan boord van de internationale treinen. Tegenwoordig is dat niet meer zo. Des te leuker was het dinsdag jl om aan te monsteren in het Panaorama Rail Restaurant, dat vertrekt vanaf spoor 2 B op Amsterdam Centraal. Gereons Keuken en Route had er zin. We werden ontvangen door de gastheren en gastvrouwen van het rijdende restaurant met een fris glas prosecco en wat snacks zoals een verse grillworst en ingelegde rode biet. Daarna gingen we aan tafel. Om exact 18.00 uur klonk het fluitje en ging de gerestaureerde locomotief uit de sixties op pad om de aanwezige gasten in een tocht van anderhalf uur een proeve te geven van het landschap en de smaken. Alle onder auspiciën van Julius Jaspers. Het geeft een soort Simplon Express gevoel. Glijdend door het landschap werd het glas gevuld met een stuivende sauvignon blanc uit Zuid Afrika. De eerste amuse was een tataki van longhaas met ingelegde komkommer. (Ja ik weet het niet exact voor bij de sauvignon)

foto: spannende velouté met gerookte paling.

De tataki werd gevolgd door een velouté met gerookte paling in een glaasje. Het gerookte tegenover het crêmige, de sauvignon stoof er lekker naast, terwijl de trein door het Kennemerlandse landschap zoefde. Gesprekken werden gevoerd met mijn disgenoten horecajournaliste Iris, wijnschrijver Frank en eetschrijver Gerrit Jan. Het maakt wat los, wijn, eten en reizen tegelijk. Jeugdherinneringen werden opgehaald over het Uitgeest van eertijds. Kennelijk doet zo’n treinreis wat met je. De proeve werd vervolgd met een mooie shiraz uit Australië, peperig rood. Dat was mooi geweest bij de tataki. Er werd een huisgerookte zalm geserveerd met wat mierikswortelmayo. De ruccola had beter een mildere slasoort kunnen zijn. Iets te peperig ten opzichte van de zalm. Na een kort oponthoud om te keren en weer Amsterdamwaarts te rijden, werden de aanwezige gasten getrakteerd op een tarte tatin Bocuse stijl met butterscotch en een bolletje ijs. Zoet langs de Zaan zal ik maar zeggen. En zo reden we Amsterdam Centraal binnen. Een ervaring rijker.

foto: huisgerookte zalm.

Het Panorama Rail Restaurant rijdt elk weekend vanaf Amsterdam Centraal door het Groene hart en langs de dreven van de Randstad. Een leuke suggestie voor een tête à tête diner of als je je buitenlandse gasten in 2 uur en 45 minuten Nederland wil laten zien. Meer informatie over dining on a train en hun concepten vind je op Panorama Rail. Een leuke experience.

foto: tarte tatin in de stijl van Bocuse.

13/07/201613/07/2016

Het Insecten kookboek.

foto: het insecten kookboek.

Het Insecten kookboek. Nee niet Erik of het klein insectenboek, maar een heus boek met inspirerende recepten en uitleg over het eten van de toekomst. Het lag al een tijdje ter bespreking in Gereons Kookboekenhoek. Maar ik was er nog niet echt aan toegekomen. En…. vond het net als de meeste Europeanen een beetje eng, zo’n sprinkhaan, krekel, meel- of buffaloworm. De enige wijze waarop ik insecten consumeer is met het drinken van Campari. (rood door de cochenilleluis) Eigenlijk best vreemd terwijl ik zaterdag nog een kilootje Noordzeegarnalen sta te pellen @Gereons Seaspot. Die eten we namelijk wel. Folke Dammann en Nadine Kuhlenkamp pogen de acceptatie met dit mooie boek en 38 recepten te verhogen.

In het eerste deel van het boek geven de schrijver uitleg over deze uiterst duurzame en eiwitrijke voedselbron. Want insecten zijn overal te vinden en worden op andere continenten gretig verorberd. De Grieken en Romeinen beschouwden insecten als een waardevol voedingsmiddel. In de 19e Eeuw at men in Duitsland nog meikeversoep. Echt waar.Dan de duurzaamheid van deze eiwitleveranciers. Insecten verwerken hun voedsel zeer efficiënt. Ter illustratie: acht kilo voedsel levert één kilogram rundvlees, terwijl het 4 kilo insectenvlees oplevert. Zover het pleidooi.

Hierna gaan Damman en Kuhlenkamp verder met de vier alom verkrijgbare insecten, die worden gekweekt voor consumptie, sprinkhanen, krekels, meel- en buffalowormen. Alle vier voorzien van een declaratie van hun voedingswaarde. De gedroogde en verse vorm. Als designer was Dammann ook geïnteresseerd in de mogelijkheden voor de gastronomie.In vele landen experimenteren koks met insecten. In Nederland geeft Pierre Wind zelf workshops met insecten.

Dan is het tijd om te koken. Onder het mom van laat je niet bang maken, laat het je smaken. Voorgerechten als geroosterde buffalowormen op een bedje van wilde kruiden of een kokossoepje met sprinkhanenspiesjes. Hoofdgerechten zoals een tagliatelle met pesto en krekels of gebakken insecten met rode groentecurry. En de toepassingen in desserts. Chocorotjes met meelwormen of appelcompote met gebrande sprinkhanen. Het boek sluit af met wat snacks.

Folke Dammann, oprichter van “snack insects” en Nadine Kuhlenkamp, senior art director, hebben met dit insecten kookboek een mooi pleidooi vormgegeven voor de acceptatie van het eten van sprinkhanen. De insecten springen van de begeleidende foto’s. Even wennen, maar het eten ervan, dat zouden we allemaal eens moeten proberen. Ik ga het eens proberen. Verslag volgt.

Het Insecten kookboek, Folke Dammann (ISBN 9789045208251) is een uitgave van Karakter en kost € 19,99

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer