Big Mama’s cucina popolare. De #staycation mag dan wel over zijn, Het zijn tot en met 15 september a.s. nog steeds de #mediterraneweken op Gereons Keuken Thuis. Onlangs plofte Big Mamma’s cucina popolare, een uitgave van Good Cook op de mat. Een vrolijk kookboek van de gelijknamige in Parijs en Londen gevestigde Italiaanse restaurantketen. Met lange rijen citydwellers voor de deur. En een keuken vol vrolijke snuiters en modern Italiaans eten met een twist. Voor mijn aankomende wijnproeverijen dit najaar heb ik al wat tips en gerechtjes verzameld uit dit vrolijke boek. Zoals de gebakken eendenborst op slablaadjes en pasta uit een kaas. De laatste van de twee vormt nog een uitdaging, want waar haal ik een uitgeholde pecorino vandaan? Natuurlijk kun je op het boek afdingen, dat dit geen echte Italiaanse keuken is, vanwege de ceviche en internationale cocktails. maar we leven nu eenmaal in een geglobaliseerde wereld. En de koks van deze restaurants doen er alles aan om hun Italiaanse esprit te verkondigen, A fuoco alto.
De indeling van het in rood geel en zwart gekafte kookboek met haantje is vrij klassiek, antipasti, insalate, pizza’s ontbrekken niet, alsmede primi, secondi en dolci. Verder maakt Big Mamma’s cucina popolare plek voor brunch, wat volgens mij iets is, wat het goed doet bij met name hipsters in de grote steden. Net zoals de cocktailafdeling. Of dat na de coronacrisis zo blijft mag je je afvragen? Maar dat terzijde.
Je kunt zeggen, dat er met 10 restaurants en 850 personeelsleden er heel wat valt te bundelen op kookgebied. Voorop staat dat het allemaal makkelijk moet zijn en leuk. Zodat je ook thuis aan de slag kunt met dit kookboek. Ik snap dat wel. In het laatste decennium is een stadscultuur ontstaan van millennials, die zoveel mogelijk buiten de deur eten. Daarbij is de Italiaanse keuken altijd een topper geweest. In het weekend kookt deze generatie graag thuis, als hun bescheiden dwelling dat toestaat. Ma no troppo. Voor deze groep is elk recept beschreven en voorzien van pictogrammen, zoals bereidingstijd, allergie-info of het al dan niet vegan of vegetarisch zijn van het gerecht.
We gaan de keuken in. Dat vind ik het leukste aan dit boek. Het etaleert niet alleen de Italiaanse keuken, maar grossiert ook in een stukje story telling. Tussen de moderne en klassieke recepten vind je tips en tricks van de chefs van Big Mamma. Hoe selecteer en bewaar je groenten en fruit? De grondbeginselen van pasta of het maken van gnocchi. Dan sommige recepten, zoals een plin Piëmontese, een ietwat andere calzone met ricotta, pittige salami en tomaat of fettucine met ossenstaart en tomatensaus. Hopperdepop allemaal naar de Ten Katemarkt en Kinkerstraat voor tomaten en ossenstaart, zou ik zeggen. Of als je in Oost woont naar de Javastraat. En dan daarna lekker aan de slag. De kunst van het mantecare onder de knie krijgen.
Moet ik op deze donderdag nog meer zeggen? Welnee, Big Mamma’s cucina popolare is een vrolijk kookboek vol mediterrane en zonnige gerechten. Een heerlijk boek. Haal het restaurant in huis zou ik zeggen, een prima idee tijdens deze bijzondere tijden.
Big Mamma’s cucina popolare. (ISBN 9789461432377) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 35,00
video: Pink Mamma in Parijs.
Binnenkort vind je op Gereons Keuken Thuis een leuk recept met een twist uit dit boek. Ciao!
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gereons Mag, de staycation editie. Gereons Keuken Thuis is in de maand augustus in mediterrane vakantiesferen. Het jaar loopt anders dan gepland. Op zomerreis zou Gereons Keuken Thuis niet gaan, dus een staycation stond sowieso al in de agenda gepland. Augustus was een vakantiemaand met als hoogtepunten Pride in Amsterdam en het SAIL 2020, waar we nu weer 5 jaar op moeten wachten. Corona gooide roet in het eten. Niet getreurd, want je kunt je ook aan de Nederlandse kust, als het weer mee wil werken, wanen aan je favoriete mediterrane bestemming. Lekker koken uit je vakantieland en genieten van de al fresco zomer. Flaneren alsof je op de Croisette in Cannes loopt, Griekse heerlijkheden kopen gewoon op de markt in Zandvoort, wijn proeven en smullen van de Smaak van Italië.
foto: romantisch Rome, vakantieliefde stad.
De Smaak van Italië. Back on track is de titel van het zomernummer, dat gaat over reizen en genieten van al het moois en lekkers uit de Bel Paese. Een eilandspecial, hoe mediterraan wil je het hebben tijdens je staycation van 2020? En mocht je wel afreizen naar Italië? Het land heeft sinds de lockdown van maart niets ingeboet aan schoonheid en gastvrijheid. Wat te denken van een nieuw leven op Elba? Echt geen straf, nou behalve dan voor een hooggeplaatst heerschap zo’n 200 jaar geleden. Planet proof werken op een bioboerderij. Ook Italië is aan het vergroenen. Trendy Milaan, Amsterdam heeft zijn negen straatjes, deze stad zijn 5VIE. Je zou het een eiland in deze kosmopolitische stad kunnen noemen. Eén van de Eolische eilanden, Salina, komt aan bod. Te voet naar Rome. Al dan niet voor een vakantieliefde. Vakantie voorproeven in Toscane, op de mooiste plekken. Een gerecht uit de keuken van Sardinië uit het boek van Letitia Clark. Als extraatje een voorproefje van Giftige tongen de nieuwe roman van Rosa Ventrella. Lees meer over dit leuke nieuwe zomernummer.
foto: penne met sperziebonen en aardappel van Petra.
Ligurische pasta van Petra. Deze simpele doch doeltreffende maaltijdpasta van Petra Poudèl staat regelmatig op het menu in Gereons Keuken Thuis. Makkelijk voor een dag zonder vlees.
Kook de aardappels in de schil en laat ze afkoelen daarna. Maak de sperziebonen schoon en kook deze in water met veel zout. Giet af en spoel af met koud water. Rasp de Parmezaan. Kook de pasta volgens de instructies op het pak. Schil de aardappels. Snijd de boontjes in stukken. Verhit wat olie in een pan en bak de bonen en aardappels kort met wat olijfolie aan. Voeg de pasta toe en eventueel wat kookvocht. Meng de pesto er goed door. Serveer direct op borden of in een schaal met de geraspte kaas en wat blaadjes basilicum.
foto: Gereons Keuken Thuis at the beach.
Flaneren tijdens je staycation. Zomers hemd voor hem. Ik kan beter zeggen voor mij. Deze week zag ik op Insta een kort filmpje van Kilian Kolster, die haarfijn uitlegde, wat een diva, in mijn geval divo, nodig heeft om te gaan flaneren op de zeeboulevard. Duidelijk, een mooie bril, een kekke hoed, en fijne strandtas en natuurlijk je telefoon om het geheel op de gevoelige social media plaat vast te leggen. Geïnspireerd door deze cybertip toog Gereons Keuken Thuis strandwaarts in zijn nieuwe ecru overhemd van Olymp, dat hem werd gestuurd door Hemd voor hem. Gestuurd? Ook flaneerproof de boulevard op? Lees meer:
foto: pikante kipdijfilets met bloemkool.
Recept voor pikante kipdijen.
Nodig:
4 kipdijfilets
2 el bloem
2 tl cayenne
peper & zout
Brassica koolzaadolie bak & braad
citroen partjes
gehakte peterselie.
Bereiding:
Meng de bloem, cayennepeper en het zout door elkaar en wentel de kipdijfilets erdoor. Verhit in een pan een flinke scheut olie en bak de kipdijen lekker krokant. Laat uitlekken op papier en serveer met partjes citroen en gehakte peterselie. Brassica koolzaadolie is er in drie varianten: Veelzijdig is een milde koudgeperste koolzaadolie met een nootachtige smaak. Prima voor sausjes en dressings, Bak & braad is geschikt voor langdurige verhitting. Hierin bakte Gereons Keuken Thuis de pikante cayenne kip. Tot slot de Brassica met botersmaak. Deze proefde ik al eens tijdens een dinnerparty in het Amstel Hotel. Lekker als afmaker of dipolie bij je brood. Anyway, go local met deze drie varianten koolzaadolie van Nederlandse bodem, te vinden in bijna iedere supermarkt.
foto: Wijn proeven met Gereon.
Wijn proeven met Gereons Eatery & Winery Back to my roots, laten we het zo noemen. Binnenkort ga ik weer als vanouds en route om bij jouw thuis of op de zaak over wijn te vertellen. Ook zin in een middag of avondje wijnproeven met vrienden, familie of collega’s? Dan moet je zeker eens een wijnproeverij van Gereons Eatery & Winery organiseren! Wat heb je daarvoor nodig? Een goed humeur en een aantal andere wijnliefhebbers. Gereons Eatery & Winery neemt alles mee, niet alleen de wijnen, maar desgewenst ook bijpassende hapjes. Geef door waar en wanneer je een proeverij wilt organiseren en alles wordt tot in de puntjes verzorgd. Aanmelden kan op deze pagina.
foto: Mosselen kunnen altijd, zeker in Yerseke.
Mosselboulevard in Zeeuws vissersdorp Yerseke. Zomer in Zeeland en tegelijkertijd is het mosselseizoen weer van start gegaan, Het zeevruchtendorp Yerseke is omgetoverd tot Mosselboulevard. Een leuke toeristische attractie in eigen land. De bezoeker kan in Yerseke een blik werpen achter de schermen van de mosselteelt. Tot en met 30 september staan er allerlei leuke evenementen gepland. Rondleidingen, rondvaarten langs de mosselkavels en natuurlijk is het goed mosselen en oesters eten op deze boulevard. Een aanrader deze zomer. Lees meer.
foto: House of Crete op de markt.
House of Crete Een stukje Griekenland, dat ik zomaar op de dinsdagmarkt in Zandvoort aantrof. Daar staat de goedlachse Andreas met heerlijke producten van dit zonovergoten Griekse eiland. Uitdagingen zijn Andreas niet vreemd, per toeval kwam hij terecht op een soort Kretenzische huishoudbeurs in Rethymnon. Hij proefde de olijfolie van Manolakis en was verkocht. Andreas vond dat dit mooie product ook in Holland te koop moest zijn. Zo gezegd zo gedaan. Samen met zijn zwager is hij toen House of Crete gestart. De twee brengen we al het moois van Kreta naar Nederland. Ze werken met hele kleine lokale familiebedrijfjes, die al jaren voor de eilandmarkt produceren. Dat betekent vier maal per jaar naar Kreta reizen, om zich te laten inspireren door de gastvrijheid, de mooie en pure producten en het heerlijke eiland. Elke keer vinden de heren wat nieuws. Al deze mooie producten zijn exclusief bij House of Crete te verkrijgen en niet in de winkel, House of Crete vind je meestal op grote pure markten, jaarmarkten en farm-markten, maar natuurlijk is ook alles te vinden in hun webshop, maar langsgaan bij de heren is leuker. Het leven is goed op Kreta. (ook tijdens je #staycation in Zandvoort)
foto: Mancini, eigenzinnig en extravagant.
Mancini, eigenzinnig & extravagant. De in Napels geboren Antiono Mancini is één van de bekendste en spraakmakende Italiaanse kunstenaars te noemen van de 19e eeuw. Mancini was door zijn manier van werken zijn tijd ver voor uit en oogstte hiermee zowel kritiek als bewondering. Hij werd een graag geziene kunstenaar in de toenmalige Europese society. Alhoewel hij zelf eigenlijk te schuchter was voor deze sterrenstatus. Eén van de grootste bewonderaars van Mancini was schilder en verzamelaar Willem Mesdag, die gedurende 20 jaar zo’n 150 werken van deze Italiaan aankocht.
LET OP:De Mesdag Collectie in Den Haag is sinds 3 juni weer open voor het publiek. De tentoonstelling Mancini, eigenzinnig en extravagant is nog tot en met 20 september a.s. te bezichtigen.
foto: Bramensap en gelei van de hertenfluisteraar.
Bramensap voor het goede doel. Mijn buurvrouw maakte me attent op het volgende: Zomaar uit de duinen, waar de Zandvoortse hertenfluisteraar zijn werkterrein vindt en bramen…. Hij bottelt en maakt ze in, verkoopt ze voor het goede doel. Lees meer.
foto: Aspergeterrine van Cora.
Aspergeterrine van Cora. “Onze asperges hebben een Italiaanse achtergrond maar toch koos ik voor mijn eerste recept de Franse terrine. De reden? Een terrine is feestelijk en bijzonder, zoals de witte asperge zelf. Hun milde smaak komt met de geëigende smaakmakers goed tot haar recht in romige, luchtige mousse.”Als je slim bent geweest heb je in je vriezer nog wat asperges bewaard voor later in de zomer. Daarmee kun je deze heerlijke mediterrane aspergeterrine maken. Anders wordt het weer een jaartje wachten. Kijk eens op de leuke blog Cultfood.
foto: Osez les bleus.
Gereons Keuken Thuis is er helemaal klaar voor, een zomerse staycation aan het Hollandse strand. Le grand bleu lonkt en de komende weken ben ik eventjes met vakantie. Er blijft in de maand augustus nog heel wat moois uit de Méditerrannée te lezen en beleven op Gereons Keuken Thuis. Fijne vakantie!
https://www.youtube.com/watch?v=1L9gT-M7DOk
video: Summer Holiday van DJ Sven en MC Mike.
De volgende editie van Gereons Mag staat gepland voor 1 oktober a.s. met als thema, hoe kan het ook anders, de geneugten van het najaar.
NB: Deze staycation editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door DSV Media, De Kroon op het Werk, House of Crete, Hemd voor hem, Brassica koolzaadolie, Massimo Bottura, Italiaanse kamer van koophandel in Nederland, Nicoletta Brondi, Vanilla Venture, Cora Meijer, Het Mosselbureau, Mirjam de Leon, Petra Poudèl en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Zomers hemd voor hem. Ik kan beter zeggen voor mij. Deze week zag ik op Insta een kort filmpje van Kilian Kolster, die haarfijn uitlegde, wat een diva nodig heeft om te gaan flaneren op de zeeboulevard. Duidelijk, een mooie bril, een kekke hoed, en fijne strandtas en natuurlijk je telefoon om het geheel op de gevoelige social media plaat vast te leggen. Geïnspireerd door deze cybertip toog Gereons Keuken Thuis strandwaarts in zijn nieuwe ecru overhemd van Olymp, dat hem werd gestuurd door Hemd voor hem. Gestuurd? Ja het mag vreemd klinken voor iemand, die voor de corona-crisis van fysiek shoppen hield. Maar eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik sinds maart dit jaar mij vaak niet echt senang voel in (kleding)winkels. Eens was snuffelen, shoppen en bargain hunting een hobby van mij. Nu is het een no go. Ik krijg er de kriebels van. Dus struin ik het internet af naar leuke items, zoals mijn nieuwe strandhoed, die sowieso moeilijk te krijgen was in mijn maat 61. Tja zo’n grote kop heb ik. Surfplanken en wetsuits, wie weet? Maar ook overhemden en lekkere t shirts haal ik van de dreven van het wereldwijde net. Lekker luchtige items voor tijdens je #staycation op het strand, in de stad en op de campagne. Anything goes met een zomers hemd voor hem. Zowel bij Hippie Fish als Bernie’s Beach en alles daartussen. Geniet van de zomer en het flaneren. Vamos a la playa!
foto: Vamos a la playa!.
Noot: dit overhemd werd mij als sample gestuurd door de webwinkel. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
L’arrivée, Ile de France. Het hart van de zeshoek, Parijs en omgeving. Vandaag zou er zonder corona gefinisht worden op de Laan van de Elysese Velden. Dat is uitgesteld tot september. L’île de France. Een streek met van van die typisch Franse streekproducten, zoals kazen, groenten, wijnen en meer… Om de buikjes van de stad te voeden. Voorheen via de Hallen, tegenwoordig via Rungis. Producten, ontsproten aan de aarde, le terroir zoals de Fransen dat zo mooi noemen. Er is steeds meer aandacht voor streekgebonden productie. Frankrijk loopt daarin voor, omdat van oudsher de producent zelf zijn waar op de markt verkoopt. Dat is de reden dat Gereons Keuken Thuis in Frankrijk zo graag al die lokale markten afstruint. Telkens nieuwe trouvailles. L’île de France met zijn hagelwitte champignons de Paris, oorspronkelijk geteeld in oude steengroeven op paardenmest. Tegenwoordig in kassen maar nog steeds gebruikmakend van die mest. Champignons met hun humustonen gaan goed samen met wit vlees, zijn lekker in een kalfsragout of in een omelet. Dat hoef ik toch zeker niet te vertellen.
foto: rondje om de Arc als arrivée
Jambon de Paris een tweede product is een superieure gekookte ham. Deze ham wordt gemaakt van het bovenste stuk van de ham van een varken. In de Eerste Wereldoorlog werd er een extra belasting geheven op deze hammen. De producenten staakten en zodoende werd Jambon de Paris een zeldzaam en gewild product, zo wil de overlevering. Het derde product is kaas, uit Melun en Meaux. Een ronde kaas met een witschimmel korst en een zachte binnenkant. Een rauwmelkse kaas, de brie. Met zijn fruitige tonen. Een kaas van ongeveer 36 centimeter in doorsnee. Met een eigen AOP wordt deze kaas behalve in Melun en Meaux, ook gemaakt in de streek tussen de Seine, Marne en Maas.
foto: kaasjes in de Rue Mouffetard.
Het recept in deze laatste halte van mijn Tour de France is een makkelijk en zondags. Toast met gebakken ham en champignons, een beetje persillade en gegratineerd met een plak vol romige brie de Meaux. We drinken er een glas witte Bourgogne bij.
Nodig:
4 sneden boerenbrood 1 bakje witte champignons 2 teentjes knoflook peterselie dikke plak gekookte ham punt brie klontje boter peper en zout
Bereiding:
Rooster de boterhammen. Maak de champignons schoon met en een borsteltje. Haal de steeltjes eraf en snijd de champignons in dunne plakjes. Hak de knoflooktenen en peterselie heel fijn. Snijd de plak ham in dunne reepjes. Verhit de boter en bak de champignons kort aan, voeg de ham toe en bak deze kort mee. Voeg als laatste de persillade toe. Maak het geheel op smaak met iets zout en flinke snuif zwarte peper. Beleg het brood met het ham/champignon mengsel. Leg op elke boterham een dikke plak brie. Gratineer de boterhammen onder een hete grill.
Halte Lyon. De volgende etappe in de Franse zomerweken op Gereons Keuken Thuis. Confluence, daar draait het om in deze stad. Het samenvloeien van de Rhône uit de Alpen en de Saône uit de Jura. Op het punt van samenvloeien staat een indrukwekkend museum. Maar niet alleen water vloeit samen, ook de keukens en producten van de diverse regio’s rond Lyon. Charolais rund uit de zuidelijke Bourgogne, olijfolie uit de Drôme, Alpenkaas, vis uit de Dombes en stevige gerechten uit de vulkanische Auverge. Een kruispunt van smaken. Dat wist wijlen maître Bocuse ook al. Lyon is een echte culinaire hoofdstad en poort naar het zuiden. Of noorden, het is maar van welke kant je de stad binnenkomt.
foto: de glooiende heuvels van de Beaujolais.
Maar er is meer in de halte Lyon. Het fijne van reizen door de Beaujolais richting Lyon is, dat als je deze derde rivier volgt je vanzelf in Lyon belandt. Rivier zullen velen denken, hè? Het gezegde luidt dat de Beaujolais de derde rivier van Lyon is, omdat van oudsher de wijnen uit deze streek rijkelijk vloeiden in de bouchons. Dit zijn de bekende restaurants van Vieux Lyon, waar je kunt genieten van mooie aardse en lokale gerechten. In deze etappe een recept geïnspireerd door een gerecht dat ik eens at in zo’n bouchon, een steak haché sauce marchand de vin. We waren eens in Lyon, eigenlijk te laat voor de lunch om half drie `s middags, maar de patron heeft toen toch nog snel iets gemaakt. Steak met rode wijnsaus. Destijds wijninkoper moest ik hier wel een draai aan geven. Sinds toen komt steak haché regelmatig op tafel. En het recept kwam zowel in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis als het Thuisafgehaald kookboek te staan. Bij dit gerecht drinken we een rode Juliénas, één van de noordelijke cru’s uit de Beaujolais.
Steak haché sauce marchand de vin.
Nodig:
500 g tartaar of gehakte biefstuk
4 sjalotjesuitgelekte zilveruitjes
1 tl gedroogde tijm
2 tenen knoflook
roomboter
2 el olijfolie
3 dl rode wijn
1 selderijstengel in fijne stukjes
peper en zout
Bereiding:
Maak van de tartaar 4 ballen en druk deze plat. Bestrooi met peper uit de molen. Doe in een pan wat olie en fruit de sjalotten. Voeg de selderij stengel in kleine stukjes toe, geperste knoflooktenen en de tijm. Blus af met de helft van de wijn. Smelt in de pan een klont roomboter en voeg wat olie toe. Laat bruin worden en bak de tartaar mooi bruin aan beide zijden. Haal de tartaar eruit en blus af met de rest van de wijn. Houd de tartaar warm onder folie. Voeg de saus van sjalotjes aan de jus toe en laat op hoog vuur kort inkoken. Als laatste voeg je de uitgelekte zilveruitjes eraan toe. Serveer dit gerecht met wat veldsla met wat geitenkaas, olijfolie en balsamico azijn.
Talk & table met Julie Mebes. Voor Gereons Keuken Thuis is Julie Mebes een oude bekende. Wij leerden elkaar kennen op de Oudemanhuispoort, waar wij beiden rechten studeerden. Een ander toeval was, dat Julie in hetzelfde flatgebouw woonde, waar mijn vader een appartement had. In Zandvoort, waar ik inmiddels zelf woon. Na onze studie scheidden onze wegen en vertrok Julie naar het buitenland, om zich uiteindelijk te vestigen in Parijs. De laatste keer, dat wij elkaar troffen was in de trein. Julie was op weg naar Brussel, ik en route richting Frankfurt. Over haar inburgering in deze stad schreef zij een mooi boek, Der Himmel neben dem Louvre. Een hernieuwde kennismaking met deze editie van talk & table. In juli zijn het weer de Franse weken. Tijd dus om Julie uit te nodigen als #zomergast. Ik wil alles van haar en haar projecten weten en beloon haar met een speciaal menu en bijpassende wijntips.
foto; mijn zomergast in talk & table Julie Mebes.
Wie is Julie Mebes. Vertel eens iets over jezelf? Ik ben de enige, die van Parijzenaren houdt! Parijs vindt iedereen prachtig maar niemand houdt van zijn bewoners. ‘Oh, zo’n mooie stad!’ riep men, toen ik vijftien jaar geleden hiernaartoe verhuisde, om er steevast aan toe te voegen: ‘Maar dan liever zonder de Parijzenaren …’.In binnen- en buitenland gelden ze als arrogant en onbeschoft – maar ik heb nog nooit in een zo beleefde omgeving gewoond. In die overtuiging sta ik helemaal alleen. De bekende roepende in de woestijn. De onbekende, in mijn geval.
Wat doe je op dit moment? Wat houd je bezig, naast je dagelijkse leven in Parijs? Het dagelijkse leven hier is mijn bezigheid want daarover schrijf ik. Vanaf mijn vensterbank kijk ik naar wat er op straat gebeurt. Zoals ik in Zandvoort uitkeek op de zee, altijd hetzelfde en toch op ieder moment weer anders, blijft ook het straatbeeld gelijk en wisselt het intussen steeds. Onveranderlijk veranderend. Dat inspireert.
Vertel eens iets over je interesse in Parijs? Hoe is die ontstaan? Die is heel langzaam gegroeid. Van het eerste ongelukkige begin, toen ik op de trappen voor Sacré Coeur struikelde en gillend tweeëntwintig treden naar beneden viel, tot het moment waarop ik besefte dat ik de stad niet meer kon verlaten. Toen heb ik alles opgegeven, ben uit de buitenlandse dienst gestapt en hier gebleven. Een kleine stap voor de mensheid, maar een grote voor mij.
Wat zou je doen als je één keuze had tussen Zandvoort en Parijs? Een leuke vergelijking, die krom is. Wat was het dan geworden? Geen compromis mogelijk. Die keuze heb ik dus gemaakt en het is Parijs geworden. Maar ik ben nog lang geen Parijse. Ik ben een Zandvoortse in Parijs.
Je hebt in Parijs voor de UNESCO gewerkt. Kun je hierover wat meer vertellen? UNESCO is een VN-organisatie, er zitten dus 200 delegaties aan tafel. Ik was als plaatsvervangend ambassadeur voor Nederland met Volkenbond-achtige idealen van wereldvrede en open dialoog begonnen. Maar juist omdat alle landen van de wereld aan tafel zitten (de VS en Israël zijn er intussen uitgestapt maar zaten er toen nog bij) staat de deur ook voor alle conflicten in de wereld wagenwijd open. Of erger nog, de conflicten blijven soms achter gesloten deuren, maar houden intussen alle dossiers op. Het zijn enorm gepolitiseerde discussies, dagen- en ook nachtenlang, waar je zeer snel zeer cynisch van kunt worden. Ik heb aan dat werk niettemin zes vrienden overgehouden. Echte vrienden, voor het leven.
Wat is de minst aantrekkelijke kant van leven in Parijs voor jou? Fijnstof is hier een luxeprobleem. Als ik mijn raam openzet, komt er grofstof naar binnen. Ook heerst er een rattenplaag op het moment. Maar zolang ze in de minderheid zijn en de stad meer Parijzenaren dan ratten telt, blijf ik.
foto: en montant Avenue des Champs Elysées.
En wat is de meest aantrekkelijke kant van wonen in Parijs voor jou? Ik heb Parijs intussen in zo moeilijke periodes meegemaakt: de aanslagen, toen het leek of de stad in een dikke deken van angst was gehuld, de halve burgeroorlog van de gilets jaunes, de alles verlammende stakingen en nu Corona. En steeds weer valt me de veerkracht van de Parijzenaren op. ‘Fluctuat nec mergitur’ (het motto van Parijs: de stad wordt heen en weer geworpen op de golven, maar zinkt niet) klopt precies: er zit een soort luchtigheid in de stad die haar drijvende houdt en het dagelijkse leven hier, ondanks alles, lichter maakt dan elders.
Staan er nog andere spannende projecten op stapel dit jaar? Een tweede boek? Ik ben op dat punt te bijgelovig om daar iets over te zeggen.
Even over Der Himmel neben dem Louvre. Ik ben het nu aan het herlezen. Kun je er kort iets over vertellen? Ik schrijf over het leven hier en vooral het leven als vrouw alleen dat echt gemakkelijker is dan bij ons. Omdat je niet het tafeltje naast de toiletten krijgt toegewezen, als je zonder begeleiding een restaurant binnenkomt. En omdat de dag mooi begint, als straatwerkers in plaats van een schunnigheid ‘Vous êtes ravissante, Madame!’ roepen. Het boek gaat over de bewoners van mijn quartier en kleine alledaagse gebeurtenissen. Ik probeer van binnenuit te beschrijven hoe bij Parijzenaren savoir faire tot joie de vivre leidt. Parijs is niet representatief voor Frankrijk en mijn quartier zal ook niet representatief zijn voor Parijs. Maar het is een stuk hemel naast het Louvre, en ligt dus in het hart van de stad die maar twee letters van het paradijs verwijderd is.
Wat vind jij een goddelijke maaltijd? ‘La vie est dure sans confiture,’ zei een vriend van me laatst. Die nuchtere vaststelling heeft mij de ogen geopend. Ik vermoedde al langer iets in die richting maar pas toen hij het hardop zei, drong de volle waarheid tot me door.
En natuurlijk welke wijn(en), ik weet dat één keuze niet mogelijk is? Rode wijnen uit de Alpilles-streek rondom St Rémy de Provence. Geen wijnkenner wil geloven dat die arme kalkbodem goede rode wijn kan voortbrengen en toch is het zo. Het zijn krachtige wijnen, vol karakter – alsof de rebelsheid, waarmee ze groeien op die grond waar eigenlijk niets kan groeien, hun smaak bepaalt. Hun smaak vult beter gezegd, want het is echt een volle smaak.
Wat lust je echt niet en waarom niet? Koffie en venkel. Geen idee waarom. Geen koffieboon heeft me ooit iets gedaan, noch heb ik op enig moment een aanvaring met een venkelknol gehad. Een ongegronde aversie van mijn kant dus, onbillijk en onredelijk, maar het lukt me niet om me eroverheen te zetten. Misschien moet ik hulp zoeken.
Waarheen ga je het liefst naar op reis? Rome en Wenen, en als ik daar ben, vraag ik me natuurlijk af hoe het zou zijn om daar te wonen. Daar loop ik dan een paar dagen diep over na te denken en op het moment dat ik eruit ben, en voor de zoveelste keer vaststel dat Parijs voor mij toch de meest geschikte plek is, moet ik ook alweer naar huis. Als je in Parijs woont, heb je geen geld meer om langer ergens anders te blijven.
Wat is jouw meest favoriete plek in Parijs? Midden op de Pont Royal, halverwege tussen Rive Droite en Rive Gauche, met de blik op de Seine eilanden en met het Grand Palais in de rug, of andersom: het uitzicht is naar beide kanten overweldigend. Daar ligt het echte middelpunt van Parijs, nergens voelt het zo centraal aan. De navel van de stad. Een plek waar ik jaren geleden tot een belangrijk inzicht kwam: dat ik op de rechteroever thuishoor.
Wil je nog iets anders vertellen….delen? Een fles rosé? Bonne idée (GKT)
foto: poort naar de Tuilerieën
Het Menu voor Julie Mebes.
Weet je wat Gereons Keuken Thuis nu zo leuk zou lijken, behalve dan een fles rosé delen? Om eens met Julie te gaan dineren tijdens het Diner en blanc in de Tuilerieën. Een jaarlijks terugkerend festijn van duizenden Parijzenaars in het wit met hun eigen tafeltje en meegebrachte etenswaar. Het zal er niet snel van komen, want ik ben geen in-crowd. Maar de toon is gezet. Ik duikelde dus het A propos Bistro kookboek van mijn Parijse idool Stéphane Reynaud op en ging aan de slag om een menu tout simple maar efficace te maken op de antwoorden van Julie. Een zomers menu met een hint naar het zuiden. Of dit nu rechter- of linkeroever is laat ik aan deze Parisienne over.
Artichauts à la barigoule wijn: een lichte rosé uit St. Tropez
Nodig:
12 kleine artisjokken
4 tenen knoflook
1 glas witte wijn
gehakte peterselie
olijfolie
peper & zout.
Bereiding:
Verwijder de harde buitenste blaadjes van de artisjokken en snijd de toppen eraf. Snijd de artisjokken overlangs doormidden en schep het “hooi”eruit. Bak de vier ongepelde tenen knoflook in een pan met een beetje olijfolie, voeg de artisjokken toe en laat deze zachtjes bakken. Voeg de wijn en peterselie toe en laat het geheel zachtjes in koken. Maak op smaak met zeezout en peper uit de molen.
foto: artichaut à la Barigoule volgens Reynaud
Knoflook bestoken kalfsvlees. wijn: een rode Sancerre
Nodig:
8 kalfsmedaillons
8 tenen knoflook
4 aardappelen
1 grote ui
3 eetlepels eendenvet
gehakte peterselie
50 g boter
1 dl kalfs- of wildfond
zout & peper
Bereiding:
Pel de tenen knoflook, snijd elke teen in zes reepjes en haal de kiem eruit.Steek met hulp van een mes de knoflooktenen in elk van de medaillons. Leg het vlees een uur in de ijskast. Schilde aardapplen en pel de ui en snijd deze in dunne plakken. Smelt het eendenvet in een koeoeknpan en bak de aardappelene en ui al roeren d bruin. Voeg de gehakte peterselie toe, als de aardappelen en ui gaar zijn. maak op smaak met peper en zout. Verhit de boter en bak de medaillons met knoflook aan beide kanten bruin. Blus af met de kalfsfond en laat het geheel nog 5 minuten garen. Serveer direct met de gebakken aardappelen.
foto: kalfsmedaillons met knoflook bestoken.
Vacherin aux fraises. wijntip: blanquette de Limoux
Nodig:
400 g geurige zomerse aardbeien
1 citroen uitgeperst
meringue van een Parijse bakker verkruimeld
25 cl slagroom opgekoopt met wat suiker
aardbeien sorbetijs.
Bereiding:
Was de aardbeien en ontdoe ze van de kroontjes en pureer de helft ervan met de citroensap. Zeef het sap. Verkruimeld de meringues van de bakker. Vul de glaasjes afwisselend met laagjes van aarbeien, schuim, saus,slagroom en wat sorbetijs. Herhaal dit in de zelfde volgorde in elk glas.
foto: cover Der Himmel neben dem Louvre.
Der Himmel neben dem Louvre, Julie Mebes. (ISBN 9783423427623) is een uitgave van DTV Verlag en als E book te koop bij o.a. Bol
Fotoverantwoording: potret van Julie Mebes en cover van DTV Verlag, foodfoto’s uit A propos Bistro van Stépane Reynaud en bewerkte foto’s van Parijs zijn van Gereons Keuken Thuis
Franse zomerweken met gastblogger Cora Meijer. De schrijfster van Cultfood is geen onbekende op Gereons Keuken Thuis. Eerder schreef Cora al over de voortreffelijkheden van Corsica, de natuur en het eten op het eiland en nam ze ons mee op haar hikes en reizen door de Hexagone. Vandaag vraagt zij de aandacht voor een mooie Franse tentoonstelling in Scheveningen. Een stukje Frankrijk au bord de la Mer du Nord. Geknipt om te bezoeken tijdens je staycation.
foto: een van de sepiabeelden van Richier.
BEAUTY TURNED BEAST.
De eerste overzichtstentoonstelling van de Franse beeldende kunstenaar Germaine Richier in museum Beelden aan Zee In Scheveningen. Germaine Richier (1902-1959), geboren in de Provence, was een leidend kunstenaar in de moderne Europese beeldende kunst na WO II. Deze kunstenares Ze maakte hybride beelden, half mens en half dier en laat zich volop inspireren door de natuur. De destructieve kracht van de natuur fascineerde haar mateloos. Richier werd opgeleid in de traditie van Rodin, ontwikkelde zich in het neo-classicisme, maar vond haar eigen weg en innoveerde met haar materiaalkeuzes en technieken. Haar bronzen beelden zijn heel zwaar bewerkt. Ze had eerder in Nederland al een expositie in het Stedelijk Museum (1955). Door haar ziekte had Germaine Richier soms de kracht niet meer voor de zware bewerking van het brons en maakte diverse miniaturen van onder meer sepia.
foto: Het schaakbord.
Deze overzicht tentoonstelling loopt tot 6 september 2020. Ik bezocht haar begin juni na de heropening van de musea in Nederland. Twee van haar werken, The Grasshopper en The Bat, publiceerde ik al op mijn Instagram Cultfood. Daarom kies ik nu voor een van haar laatste werken, Schaakbord Groot: het paard, de koningin, de toren, de loper en de koning. Vijf hybride beelden als mix van menselijke, dierlijke en plantaardige vormen die staan voor het leven als steeds wisselend spel, maar ook als onverbiddelijk strijdtoneel.
Dat klinkt als een mooie tentoonstelling Cora! Het bezoeken waard. Dank je wel voor je leuke bijdrage aan de Franse zomerweken!
video: de fascinerende beelden van Germaine Richier.
Over gastblogger Cora Meijer: lees meer over deze foodblogger, kunst- en natuurliefhebber op haar mooie blog Cultfood. En let op: binnenkort plaatst Gereons Keuken Thuis een leuk recept van Cora. Stay tuned!
Kipfilet alla Loren. Deze week besprak ik het nieuwe boek van Saskia Balmaekers Mijn Napels. Zij neemt je mee door de straten van deze mooie stad.langs kunst, kerststallen en lekkernijen. Het deed mij meteen denken aan de Napolitaanse diva, Sophia Loren, waarvan ik in 1999 een kookboek kocht, waarin zij haar Napolitaanse herinneringen en recepten deelt. Een heerlijk cucina casalinga kookboek. Met de verse smaken van Campanië.
foto: Cover Ricordi e Ricette van Sophia Loren.
Eind 1999 was ik in Rome om stage te lopen bij de Banca d’Italia. In die tijd was het eet- en drinkgen ook al stevig verankerd in mij. Ik zag op de RAI een programma met Sophia Loren, die daar haar nieuwste kookboek, Ricordi e ricette, lanceerde. Samen met mode-nestor Armani. Ja want zo gaat dat in Italië. Je kon er niet aan ontkomen dat er een nieuw boek van deze Napolitaanse diva verscheen. Daags erna lagen de boekhandels vol met dit kookboek. Dit was nu het souvenir dat ik mee zou nemen naar Nederland. Ik heb dit kookboek nog steeds en vind de Napolitaanse gerechten en plaatjes een lust voor het oog. Omdat de al fresco weken op Gereons Keuken Thuis inmiddels begonnen zijn moest ik ineens denken aan onstaand easy en zomers recept.
Kipfilet alla Loren.
Nodig:
500 g kip (dij) filet plat gemept met vleeshamer of pan 500 g gepelde tomaten (vers) of uit blik zonder pitjes 1 tl oregano gedroogd 1 bosje gehakte peterselie 2 knoflooktenen in plakjes peper zout olijfolie 1 Spaans pepertje zonder zaadjes fijn gesneden
Bereiding:
Verhit in een grote pan de olie en bak hierin de met peper en zout bestrooide en plat gemepte filets en de plakjes knoflook kort aan, zo’n 2 minuten per kant. Let op dat het vlees niet te droog wordt. Haal het vlees uit de pan en houd het warm onder folie in de oven. Bak in de vleesjus snel de fijngehakte Spaanse peper aan, voeg de tomaten, oregano en peterselie toe en laat 15 minuten sudderen. Doe de kipfilet in de saus en verwarm even mee. Eventueel nog wat peper en zout toevoegen. Garneer met nog wat verse peterselie.
Mijn Napels. De Vesuvius, een blauwe baai, caffé sospeso, smorfia, lagen geschiedenis, was in de smalle straten, kerststallen en takelmandjes zijn allemaal rekwisieten in het grootste toneelstuk van de hele Italiaanse laars. Gemeenplaatsen duikelen over elkaar heen en de Napolitanen spelen aan beide zijden van de hoofdstraat Spaccanapoli hun rol con brio. De kletsende buurvrouwen, de om door een ringetje te halen geklede man in Bar Sport, de dames van lichte zeden, die wulps op je autoraam tikken, de straatverkopers en de nog alom aanwezige clerus. Dat is Napule, de stad die wij kennen als Napels. Dichter Keats had er zelfs 40 dagen quarantaine voor over om deze 2600 jaar oude stad te bezoeken. Want dit spektakel wil je niet missen. Zelfs niet nu het even niet mogelijk is om te reizen. Het fijne is, dat vorige week Mijn Napels van Ciao Tutti schrijver Saskia Balmaekers is verschenen en Gereons Keuken Thuis dit weekeinde heerlijk virtueel door deze stad reisde. Door de smalle krochten, langs de palazzi aan zee, de 19e eeuwse Umberto I galerij en fascinerende onderwereld, niet de misdaadorganisatie, maar de lagen geschiedenis onder het plaveisel van de stad. Castel dell’Ovo, waar volgens de mare Vergilius een ei onder legde. Mocht dit ei breken is het gedaan met deze aanlokkelijke stad. Napolitanen zijn hier banger voor dan voor de machtige vulkaan Vesuvius, de brenger van voor- en tegenspoed.
foto: Castel dell’Ovo
Mijn Napels bezoekt kerken, die net een beetje barokker zijn dan andere Italiaanse kerken, vertelt over het Napolitaanse (bij) geloof met 52 patroonheiligen en de smorfia. Padre Pio en Maradona vind je op elke hoek. De musea vol kunst uit de Oudheid, werken van Caravagio en hedendaagse kunst. De straten vol street art. De winkels vol kerststallen, waar iedereen is te vinden van Jozef & Maria tot prins William en Kate Middleton. In Napels houden ze nu eenmaal van bonte taferelen, dus is ook in de presepe iedereen welkom. Hoe meer zielen hoe meer vreugd is het adagium. Italiaans leven in het kwadraat zou ik zeggen van vroeg tot laat wordt er buiten geleefd, gedronken en gegeten. Van de beroemde pizza tot zoetigheden, want daar weten de Napolitanen wel raad mee. Wordt de stad je allemaal iets te druk, dan kun je altijd naar de mooie eilanden voor de kust van Campanië of toeren langs de Amalfitaanse kliffen. Dat deden de Romeinse edelen ook al. Niet voor niets bouwden ze in de baai van de Vesuvius prachtige vakantievilla’s, om Rome te ontvluchten. Niet zonder risico, laat de verwoesting van plaatsen als Pompei en Herculaneum in 79 na Chr. zien. Plinius volgde vanaf een schip de catastrofe. Mijn Napels is een heerlijk boek geworden, waarmee je tijdens je staycation je even kunt wanen in deze over the top Italiaanse stad. Napule, de inwoners noemen het de wereld. Een bijzondere wereld.
foto: cover Mijn Napels al fresco.
Mijn Napels, ontdek de meest fascinerende stad van Italië. Saskia Balmaekers (ISBN 9789401612104) is een uitgave van Xander en is te koop voor € 20,99.
Let op: volgende week een Napolitaans gerecht van de diva uit Pozzuoli…..
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
California Dreamin’. Onlangs plofte dit zonnige kookboek op mijn deurmat en in mijn directe enthousiasme deelde ik een foto op social media. Er werd direct op gereageerd door culi radiomaakster Sara de Leeuw (geen familie) uit LA met de vraag: “Wat is dat, de Californische keuken?” Ik moest haar het antwoord schuldig blijven. Maar nu heeft Gereons Keuken Thuis California Dreamin’ op de keukentafel liggen en terwijl ik uitkijk over een door de ochtendzon beschenen Noordzee, met in de branding een matineuze surfista, bekruipt mij dat Californische gevoel. Toegegeven, clichés buitelen in deze frontierstaat over elkaar heen, maar dat maakt Amerika juist zo authentiek. Net als de Californische keuken, een melting pot van culturen, de bakermat in de seventies van local produce (dank aan Alice Waters), zonovergoten wijngaarden en leisure. Want van het leven genieten hoort bij Californië. Net als fitness en health. California Dreamin’ is geschreven door receptenontwikkelaar en foodstylist Vivian Lui. Opgegroeid in Californië en schrijver voor de NY Times en foodmagazines. Een expert op het gebied van al het moois dat deze grote staat biedt.
foto: surf’s up.
In California Dreamin’ heeft Lui het over het paradijs, besneeuwde bergtoppen, goudgele stranden, zinderende steden, uitgestrekte wijngaarden, moderne technologie en vooral de gastronomie. Dankzij de vele zonuren, de vruchtbare grond en inventiviteit van de inwoners is een heerlijk zomerse keuken ontstaan. De nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen speelt daarbij een voorname rol. Net als de foodtrucks en biomarkten, die eerder regel dan uitzondering zijn. Zo deed elke immigratiegolf een duit in het zakje. En dan de POTUS maar muren willen bouwen. De kracht van de Californische keuken zit hem in de diversiteit en dingen net iets anders doen dan anders.
California Dreamin’ start met ontbijt en een niet onbelangrijk en hip ingrediënt is natuurlijk de avocado voor toast. Ook taco’s ontbreken niet als ontbijt of een echt surfersontbijt, om krachten op te doen voor riding the waves. Drankjes nemen een bijzonder kleurvolle plaats in, in de vorm van shakes, ijsthee en lattes. De wijnen ontbreken, maar wie weet kan Lui daar nog een ander boek over schrijven.
foto: Californische saladbowl met tonijn.
Lunchen is in Californië een feest, met salades, nu in het seizoen in Gereons Keuken Thuis, maar ook bowls, slawraps en een BLT sandwich. Inpakken die hap en meenemen naar het strand. Californiërs zijn graag on the road, dus dit kookboek besteedt aandacht aan gerechten om mee te nemen. Repen voor de sportschool of een frisse meloen-komkommersalade. Van de laatste weet ik nu al dat deze een hit gaat worden bij de BBQ hier in SeaSpot. De zon gaat onder in de Pacific en het wordt tijd voor dinner. In de Golden State doen ze dat met een carbonarasaus met voorjaarsgroenten, een bowl met gebraden pompoen of runderribben van de barbecue.
Ik word er op deze ochtend gewoon vrolijk van. Al die zonnige ingrediënten verpakt in heerlijke gerechten. California Dreamin’ is een kookboek, dat de zomer inluidt en waar ik in SeaSpot met zicht op de (kite) surfers heel wat uit ga eten. En voor Sara: “Het blijft niet bij dreaming, de Californische kitchen is the real thing”
California Dreamin’, culinair Californië. Vivian Lui (ISBN 9789461432292) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 25,95
Toegift: The Mamas and the Papas.
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
